Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.146.2020.3.MR
z 8 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2020 r. (data wpływu 8 kwietnia 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 16 czerwca 2020 r. (data nadania 16 czerwca 2020 r., data wpływu 16 czerwca 2020 r.) na wezwanie z dnia 1 czerwca 2020 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.146.2020.1.MR (data nadania 2 czerwca 2020 r., data odbioru 9 czerwca 2020 r.) oraz pismem z dnia 6 lipca 2020 r. (data nadania 6 lipca 2020 r., data wpływu 6 lipca 2020 r.) na wezwanie z dnia 26 czerwca 2020 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.146.2020.2.MR (data nadania 26 czerwca 2020 r., data odbioru 29 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy działalność w zakresie fintech opisana przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym stanowi
działalność badawczo-rozwojową uprawniającą do skorzystania z ulgi, o której mowa art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zdefiniowaną w art. 4a pkt 26, w zw. z art. 4a pkt 27 i pkt 28 ww. ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy działalność w zakresie fintech opisana przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym stanowi działalność badawczo-rozwojową uprawniającą do skorzystania z ulgi, o której mowa art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zdefiniowaną w art. 4a pkt 26, w zw. z art. 4a pkt 27 i pkt 28 ww. ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na m.in. na tworzeniu aplikacji komputerowych.
Wnioskodawca w ramach wykonywanej działalności wytwarza, rozwija i ulepsza nowoczesne technologie informatyczne, w tym oprogramowanie w obszarze usług finansowych umożliwiające przetwarzanie transakcji w mobilnej sieci akceptacji oraz platform służących do przetwarzania dowolnego typu płatności (dalej: „Działalność w zakresie fintech”). Wskazane rozwiązania dotyczą przy tym zarówno produktów (rozwój produktów) jak i procesów (rozwój procesów) – dostosowywania procesu technologicznego do wytwarzania nowych produktów.

Spółka tworzy produkty dla następujących odbiorców: instytucji finansowych, dużych sieci handlowych, operatorów telekomunikacyjnych, dostawców usług płatniczych, instytucji płatniczych. Flagowymi produktami Wnioskodawcy są platformy ….

Działalność w zakresie fintech polega nie tylko na utworzeniu określonego produktu ale również na jego wdrożeniu, rozwoju, utrzymaniu oraz naniesieniu poprawek zgodnie z oczekiwaniami odbiorcy produktu. W związku z tym zakres prac Spółki obejmuje zarówno tworzenie oprogramowania (dalej jako: „Obszar 1”) jak również prace związane z utrzymaniem i wdrożeniem systemów, zwane łącznie pracami maintenance (dalej jako: „Obszar 2”).

Zakres prac zakwalifikowanych w Obszarze 2 obejmuje m.in. tworzenie nowych mechanizmów, funkcjonalności oraz wersji programu, wprowadzanie znaczących zmian w kodzie programu komputerowego, jak również aktualizacji oprogramowania oraz korygowaniu błędów w programie na zlecenie klienta.

Spółka prowadzi Działalność w zakresie fintech poprzez współpracę ze specjalistami w zakresie programowania na podstawie zarówno umów zlecenia z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej (dalej: „Umowy zlecenie”), jak i umów o współpracę z przedsiębiorcami nie będącymi jednocześnie jednostkami naukowymi w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (dalej: „Umowy o współpracę”). Wnioskodawca nie zatrudnia na podstawie umowy o pracę pracowników oddelegowanych do działalności o charakterze badawczo - rozwojowym.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję umożliwiającą wyodrębnienie kosztów związanych z działalnością związaną z tworzeniem i ulepszaniem aplikacji. W ramach realizowanych projektów, w latach 2016 - 2017 Wnioskodawca ponosił koszty wynagrodzeń za usługi świadczone przez osoby współpracujące z Wnioskodawcą na podstawie Umów zlecenia lub Umów o współpracę. Spółka nie ponosiła w tym czasie innych znaczących kosztów związanych z prowadzoną działalnością.

Koszty wynagrodzeń za usługi świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez osoby współpracujące w każdym wypadku wynikają wprost z zawartych umów cywilnoprawnych. Współpracownicy Wnioskodawcy w latach 2016 – 2017 prowadzili ewidencję godzin spędzonych na wykonywaniu zlecenia lub dzieła w ewidencji czasu świadczenia usługi.

Usługi wykonywane przez zleceniobiorców oraz współpracowników na rzecz Wnioskodawcy nie zawsze były w całości dedykowane pracom badawczo-rozwojowym. W tym celu Wnioskodawca wykorzystuje klucz alokacji czasu świadczenia usług przez zleceniobiorców oraz współpracowników.

Prowadzony przez Spółkę sposób ewidencjonowania wydatków poniesionych na działalność badawczo-rozwojową odpowiada wymogom wyodrębnienia w ewidencji w rozumieniu art. 9 ust. 1b ustawy o CIT. Czas pracy spędzony przez konkretnego współpracownika Wnioskodawcy przy danym projekcie może zostać jednoznacznie określony. Wobec powyższego, możliwe jest określenie, jaką część ogólnego czasu pracy w danym miesiącu współpracownik poświęcił na realizację działalności w Obszarze 1 oraz Obszarze 2.

Prace realizowane w ramach projektów, ukierunkowane są na nowe, innowacyjne odkrycia i ustalenia. Wnioskodawca przeprowadza je na podstawie oryginalnych, unikatowych i nietuzinkowych założeniach i hipotezach. Prace dotyczące projektów mają ewidentnie charakter twórczy. Współpracownicy zaangażowani w projekty, wykonują działalność kreacyjną, której rezultaty mają indywidualny i oryginalny charakter. Zdarza się, że zdobyta w ramach jednego projektu wiedza i umiejętności są następnie rozwijane i udoskonalane przy wykonywaniu kolejnego projektu. Opracowanie rozwiązań oferowanych przez Wnioskodawcę wymaga połączenia wiedzy z zakresu informatyki, a także wiedzy eksperckiej z dziedzin, w których produkty i rozwiązania Wnioskodawcy mają znaleźć zastosowanie.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 1 czerwca 2020 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.146.2020.1.MR Wnioskodawca pismem z dnia 16 czerwca 2020 r. uzupełnił braki formalne wniosku.

W odpowiedzi na zadane pytania Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego poprzez wskazanie, że Wnioskodawca był mikroprzedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Spółka wskazała, że nie prowadzi/ nie prowadziła działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Spółka wskazała, że nie posiada statusu centrum badawczo – rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej, w ramach którego to centrum prowadzi prace badawczo – rozwojowe.

Wnioskodawca wskazał, że koszty realizacji prac Wnioskodawca ponosi ze środków własnych, które nie zostały/nie zostaną Wnioskodawcy zwrócone w jakiejkolwiek formie lub odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Wydatki kwalifikowane w ramach ulgi B+R były przez Wnioskodawcę zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w poszczególnych latach.

Ponadto, Spółka wskazała, że nie odpisała poniesionych wydatków od podstawy opodatkowania na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zeznaniach za poszczególne lata podatkowe, w których te wydatki poniesiono.

Wnioskodawca wskazał, że okoliczność czy Spółka prowadzi działalność rozwojową oraz wydatki poniesione przez nią należy uznać za koszty kwalifikowane stanowi przedmiot zapytania w złożonych przez Spółkę wnioskach o wydanie interpretacji indywidualnej i nie może stanowić elementu stanu faktycznego. W ocenie Spółki prowadzi ona działalność rozwojową, ponosi wydatki wskazane w katalogu kosztów kwalifikowanych z art. 18d ust. 2 ustawy o CIT, koszty te nie zostały zwrócone Spółce w jakiejkolwiek formie oraz Spółka nie prowadziła działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Zatem, w ocenie Spółki spełnia ona wszystkie warunki z art. 18d ustawy o CIT, co zostało szeroko opisane w uzasadnieniu stanowiska we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem zadanego we wniosku pytania jest działalność prowadzona przez Wnioskodawcę, który świadczy usługi oraz wytwarza oprogramowanie w ramach działalności Spółki. Wnioskodawca prowadzi działalność poprzez współpracę z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej na podstawie umów zlecenia oraz z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą na podstawie umów o współprace. Przedsiębiorcy, z którymi współpracuje Wnioskodawca nie są jednostkami naukowymi w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r o zasadach finansowania nauki.

Wnioskodawca wskazał iż Spółka świadczy usługi oraz wytwarza oprogramowania wyłącznie poprzez osoby fizyczne współpracujące ze Spółką na podstawie umowy zlecenia i umowy o współpracę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie jest realizowana przez pracowników Spółki.

Spółka wskazała, że posiada wszelkie prawa do opracowanych przez nią technologii informatycznych oraz oprogramowania, które są tworzone przez osoby fizyczne realizujące działalność na rzecz Spółki na podstawie umowy zlecenia i umowy o współpracę w ramach prowadzonej przez siebie działalności. Spółka jest wyłącznym właścicielem tych praw.

Spółka wskazała, że w ramach prowadzonej działalności rozwija, modyfikuje i ulepsza wyniki prac, które są przekazywane przez osoby fizyczne realizujące prace na podstawie umowy zlecenie oraz umowy o współpracę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, że działalność organizacyjna w zakresie fintech zarówno w Obszarze 1 jak i 2 jest realizowana w ramach struktury organizacyjnej Spółki, natomiast prace programistyczne są realizowane wyłącznie przez osoby fizyczne na podstawie umowy zlecenia i umowy o współprace. Działalność Wnioskodawcy nie ogranicza się wyłącznie do nadzoru nad wykonywanymi pracami, ponieważ jako właściciel wytworzonego oprogramowania jest jego pomysłodawcą, nadaje kierunek jego dalszej modyfikacji, rozwoju.

Ponadto, Spółka umożliwia realizację prac w siedzibie, udostępniając przestrzeń biurową, jednak w zależności od osobistych preferencji osób fizycznych realizujących działalność na rzecz Spółki na podstawie umowy o współpracę i umowy zlecenia, mogą oni realizować pracę w dowolnie wybranym przez siebie miejscu.

Spółka wskazała, że w okresie którego dotyczy wniosek, posiadała pomieszczenia w których realizowała prace związane z tworzeniem, rozwijaniem i ulepszaniem nowoczesnych technologii informatycznych.

Spółka wskazała, że nie zatrudnia na podstawie umowy o pracę pracowników oddelegowanych do działalności o charakterze badawczo – rozwojowym. Prace opisane we wniosku są realizowane wyłącznie przez osoby fizyczne na podstawie umowy zlecenia i umowy o współpracę.

Wnioskodawca wskazał, że jego działalność w zakresie fintech (Obszar 1 i Obszar 2), którą Wnioskodawca realizuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie ogranicza się wyłącznie do koordynowania, administrowania i nadzoru nad realizacją projektu ale stanowi szeroko rozumiane prace koncepcyjne. Ponadto, Wnioskodawca jest pomysłodawcą, rozwija i modyfikuje oprogramowanie, jak również zapewnia zaplecze techniczne, pozyskuje klientów i podejmuje inne działania przyczyniające się do rozwoju oprogramowania.

Działalność w zakresie fintech przedstawiona przez Spółkę w przedmiotowym wniosku zakłada zastosowania praktyczne nowych rozwiązań, które w okresie wskazanym we wniosku nie były szeroko dostępne na rynku, a więc miały charakter nowatorski.

Wnioskodawca wskazał, że w ramach działalności fintech opisanej we wniosku były podejmowane również prace o charakterze rutynowym, obejmującym okresowe zmiany, dlatego też prace podejmowane w ramach działalności są szczegółowo ewidencjonowane, co umożliwi wyłączenie z kosztów kwalifikowanych, tychże kosztów poniesionych na prace nie mające charakteru rozwojowego.

Prace w zakresie fintech opisane we wniosku jako prace mające charakter badawczo – rozwojowy mają charakter unikalny, innowacyjny co zostało przedstawione w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazał, że prace dotyczące projektów mają ewidentnie charakter twórczy. Współpracownicy zaangażowani w projekty, wykonują działalność kreacyjną, której rezultaty mają indywidualny i oryginalny charakter.

Wnioskodawca wskazał, że działalność Spółki w zakresie fintech polega na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Niemniej jednak niektóre działania obejmują rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do oprogramowania, aczkolwiek ta część prac nie stanowi w ocenie Wnioskodawcy prac o charakterze rozwojowym i koszty wynagrodzenia w proporcji przypadającej na wykonywanie tych czynności nie stanowią kosztów kwalifikowanych.

Wnioskodawca wskazał, że realizowane przez Spółkę prace w Obszarze nr 2, które związane są z utrzymaniem systemów, i dotyczą:

• wprowadzania zmian w kodzie systemu,
  

• korygowania błędów w programie,
  

• aktualizacji (modyfikacji) oprogramowania/systemów, stanowią kolejny z etapów lub ostateczny etap realizowanych przez Wnioskodawcę prac badawczo-rozwojowych w ramach tworzenia nowych mechanizmów, funkcjonalności oraz wersji programu.
  
  
  

Wnioskodawca wskazał także, że przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest, jak zostało wskazane we wniosku, część prac w ramach Obszaru nr 2. Jak zostało wskazane w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy w ramach Obszaru 2 są dokonywane rutynowe czynności niemające charakteru prac rozwojowych (m.in. obsługa zgłoszeń serwisowych, poprawianie błędów programu), dlatego też zakres prac maintenance jest przez Wnioskodawcę każdorazowo, szczegółowo ewidencjonowany. Zatem Wnioskodawca wskazał, że etap wdrożenia produktu tj. oprogramowania, systemów, interfejsów itd., rozumiany jako uruchomienie produkcyjne systemu polegające m.in. na uruchomieniu systemu, produkcji systemu itp. nie stanowi działalności badawczo-rozwojowej. Zatem, zapytanie Wnioskodawcy dotyczy części praz w zakresie Obszaru 2, zwłaszcza tworzenia nowych mechanizmów, funkcjonalności oraz wersji programu, wprowadzanie znaczących zmian w kodzie programu komputerowego, które nie mają charakteru rutynowych czynności i stanowią udoskonalenie programu. Wnioskodawca celowo wydzielił te dwa obszary działalności, żeby podkreślić, iż działalność scharakteryzowana w Obszarze 2, wyłącznie w części opisanej przez Wnioskodawcę ma charakter rozwojowy.

Ponadto, w odpowiedzi na wezwanie z dnia 26 czerwca 2020 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.146.2020.2.MR Wnioskodawca pismem z dnia 6 lipca 2020 r. w odpowiedzi na zadane pytania doprecyzował opis stanu faktycznego poprzez wskazanie, że wytworzenie/ rozwinięcie/modyfikacja/ulepszenie oprogramowania są realizowane przez osoby fizyczne realizujące prace na podstawie umowy zlecenia oraz umowy o współpracę w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej. Niemniej jednak, powyższe czynności dotyczą oprogramowania, do którego autorskie prawa majątkowe przysługują Wnioskodawcy. Skoro zatem wszystkie czynności są wykonywane w stosunku do oprogramowania, do którego autorskie prawa majątkowe posiada Spółka, to w ocenie Wnioskodawcy, fakt iż nie zatrudnia ona pracowników, nie świadczy o tym, iż nie jest pomysłodawcą oraz nie wpływa na kierunek rozwoju/modyfikacji/ulepszenia oprogramowania.

Wnioskodawca wskazał, że realizowane przez Spółkę prace w Obszarze nr 2, które związane są z utrzymaniem systemów, i dotyczą:

• wprowadzania zmian w kodzie systemu,
• korygowania błędów w programie,
• aktualizacji (modyfikacji) oprogramowania/systemów,

stanowią kolejny z etapów lub ostateczny etap realizowanych przez Wnioskodawcę prac badawczo-rozwojowych w ramach tworzenia nowych mechanizmów, funkcjonalności oraz wersji programu.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż korygowanie błędów w programie, o których mowa powyżej dotyczy znaczących zmian w kodzie programu, które umożliwiają jego działanie zgodnie z założeniami Wnioskodawcy.

Natomiast Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy, że w ramach Obszaru 2 są dokonywane rutynowe czynności niemające charakteru prac rozwojowych (m.in. obsługa zgłoszeń serwisowych, poprawianie błędów programu), dlatego też zakres prac maintenance jest przez Wnioskodawcę każdorazowo, szczegółowo ewidencjonowany.

Niniejszym Wnioskodawca wskazał, iż poprawianie błędów programu ma związek z obsługą zgłoszeń serwisowych, więc są to czynności rutynowe, mające inny zakres niż korygowanie błędów w programie, które to prace dotyczą zmian zasadniczych, umożliwiających działanie oprogramowania w sposób zgodny z założeniami Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Działalność w zakresie fintech opisana przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym stanowi działalność badawczo-rozwojową uprawniającą do skorzystania z ulgi, o której mowa art. 18d ust. 1 ustawy o CIT zdefiniowaną w art. 4a pkt 26, w zw. z art. 4a pkt 27 i pkt 28 ustawy CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność w zakresie fintech opisana przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym stanowi działalność badawczo-rozwojową uprawniającą do skorzystania z ulgi, o której mowa art. 18d ust. 1 ustawy o CIT zdefiniowaną w art. 4a pkt 26, w zw. z art. 4a pkt 27 i pkt 28 ustawy CIT.

Uzasadnienie:

Przede wszystkim należy wskazać, iż niniejszy wniosek dotyczy stanu faktycznego, który miał miejsce w latach 2016 – 2017. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca zwraca uwagę, iż uzasadnienie wniosku odnosi się do stanu prawnego obowiązującego we wskazanym wyżej przedziale czasowym.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT przez „działalność B+R” należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Innymi słowy, działalność taka w rozumieniu ustawy o CIT musi: mieć charakter twórczy, być nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, niepowtarzalnym, specyficznym, które nie mają odtwórczego charakteru oraz być podejmowana systematycznie i nie dotyczyć incydentalnych działań, a obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe.

Jednocześnie ustawa o CIT, dla potrzeb uznania określonej działalności za działalność B+R, nie wymaga, aby działalność ta zakończyła się sukcesem (lub w ogóle była działalność zakończoną). Oznacza to, że za działalność B+R w rozumieniu ustawy o CIT mogą zostać uznane prace, które nie zakończyły się (w danym roku) lub które zakończyły się niepowodzeniem (np. brakiem wypracowania nowatorskiego rozwiązania).

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 27 „badania naukowe” to:

• badania podstawowe – oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
  

• badania stosowane – prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
  

• badania przemysłowe – badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.
  
  
  

Natomiast w świetle art. 4a pkt 28 ustawy o CIT przez „prace rozwojowe” należy rozumieć jako nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.
   
   

Analizując przedstawioną metodykę tworzenia nowych produktów oraz podejmowania prac maintenance można wyodrębnić czynności, które spełniają definicję działalności B+R. Wskazana przez Spółkę metodyka i zakres czynności, jakie są realizowane w trakcie rozwoju nowego produktu, wskazują na prowadzenie w Obszarze 1 prac wpisujących się w definicje działalności B+R zawartą w ustawie o CIT. Dodatkowo, część prac realizowanych w ramach Obszaru 2 również posiada cechy takich prac B+R.

Jednakże, z racji tego, że w ramach Obszaru 2 są dokonywane rutynowe czynności niemające charakteru prac rozwojowych (m.in. obsługa zgłoszeń serwisowych, poprawianie błędów programu), zakres prac maintenance jest przez Wnioskodawcę każdorazowo, szczegółowo ewidencjonowany, z uwzględnieniem poszczególnych czynności wykonywanych w ramach tego etapu dla poszczególnych projektów. Projekty mające na celu wdrożenie na zlecenie klienta do produkcji nowych produktów i projekty B+R realizowane z własnej inicjatywy oraz wypracowana i stosowana przez Spółkę metodyka prac w ramach tych projektów wskazują na prowadzenie czynności mających na celu wypracowanie nowych rozwiązań, które w swoim charakterze cechują się:

• niepowtarzalnością – ze względu na swój autorski charakter w przypadku tworzenia nowego utworu,
  

• innowacyjnością – ze względu na takie czynniki jak: funkcjonalność utworu, prace związane z projektowaniem od podstaw nowego utworu, zaprojektowaniu komponentów oraz modułów wchodzących w skład aplikacji, testowanie aplikacji,
  

• systematycznością – podejmowane przez Spółkę prace mające na celu wytworzenie nowych produktów oraz związane z utrzymaniem i rozwojem produktów, posiadają charakter ciągły i są prowadzone w sposób zorganizowany. Projekty B+R są prowadzone w oparciu o wewnętrzną, uproszczoną metodykę – ze względu na charakter prowadzonych prac związany z procesem poszukiwania innowacyjnych rozwiązań,
  

• kreatywnością i niepewnością – autorski charakter nowych rozwiązań i sposób dochodzenia do nowej wiedzy przez Spółkę w trakcie prac nad wdrożeniem nowego produktu oraz nowych rozwiązań charakteryzuje się kreatywnością i niesie za sobą element niepewności badawczej, co dobrze przedstawia przyjęta metodyka prowadzenia prac.
  
  
  

Odliczeniu w ramach ulgi B+R podlegają koszty kwalifikowane, tj. koszty, które spełniają łącznie następujące warunki: stanowią koszty uzyskania przychodów, zostały poniesione przez podatnika na działalność B+R, a ponadto mieszczą się w zakresie określonym w art. 18d ust. 2 - 3 ustawy o CIT.

Z uwagi na powyższe należy wskazać, iż Działalność w zakresie fintech opisana przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym spełnia parametry działalności rozwojowej, a tym samym uprawnia Spółkę do skorzystania z ulgi, o której mowa art. 18d ust. 1 ustawy o CIT zdefiniowaną w art. 4a pkt 26, w zw. z art. 4a pkt 27 i pkt 28 ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie ustalenia czy działalność w zakresie fintech opisana przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym stanowi działalność badawczo-rozwojową uprawniającą do skorzystania z ulgi, o której mowa art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zdefiniowaną w art. 4a pkt 26, w zw. z art. 4a pkt 27 i pkt 28 ww. ustawy – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: ustawa o CIT), w brzmieniu art. 18d ust. 1 obowiązującym w 2016 r. i 2017 r., od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo - rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”.

Ustawodawca w art. 18d ust. 2 – 3, w brzmieniu obowiązującym w ww. latach, doprecyzował, że kosztami kwalifikowanymi są:

1. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej;
2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
3. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej;
4. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4.
   
   

Zgodnie z art. 18d ust. 3 ustawy o CIT za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo - rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością. Do kosztów, o których mowa w zdaniu pierwszym, przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT nie stosuje się.

Jednocześnie w art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym w 2016 r. i 2017 r., Ustawodawca dokonał zastrzeżenia, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Ponadto zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe następujące bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

W myśl art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, podatnicy prowadzący działalność badawczo - rozwojową którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo - rozwojowej.

Ustawa o CIT definiuje również rodzaje działalności, które uprawniają podatników do odliczenia kosztów kwalifikowanych w zeznaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, działalność badawczo - rozwojowa oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym w 2016 r. i 2017 r., badania naukowe oznaczają:

1. badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
3. badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.
   
   

Zgodnie z art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym w ww. latach, prace rozwojowe oznaczają nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.
   
   

Mając na uwadze przywołane przepisy należy stwierdzić, że następujące warunki powinny zostać spełnione łącznie, aby podatnikowi podatku CIT przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo – rozwojową,
2. koszty na działalność badawczo - rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT,
3. w/w koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy o CIT, przy czym jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te byty prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,
4. podatnik nie prowadził w roku podatkowym działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,
5. w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo - rozwojowej,
6. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
7. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o CIT,
8. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie.
   
   

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy podkreślić wyraźnie należy, że w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności – badania naukowe i prace rozwojowe zdefiniowane w art. 4a pkt 27-28 ustawy o CIT.

Zatem, należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie w art. 4a pkt 28 ustawy o CIT mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących procesów lub usług z uwagi na brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

W tym miejscu wskazać należy, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematycznie prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Ponadto, w objaśnieniach dotyczących ulgi podatkowej na działalność badawczo-rozwojową, zawartych na stronach internetowych Ministerstwa Finansów wskazano, że każda ulga w podatku dochodowym ma charakter wyjątkowy i stanowi odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania. Ulgi podatkowe z jednej strony zmniejszają obciążenia fiskalne podatnika, z drugiej zaś dochody sektora finansów publicznych. W konsekwencji, wszelkie przepisy prawa podatkowego, które dotyczą szeroko rozumianych preferencji podatkowych, w tym przepisy o działalności badawczo-naukowej należy interpretować ściśle. Zatem, tylko te działania podatnika można zaliczyć do działalności badawczo-rozwojowej, które wyczerpują znamiona definicji zawartej w treści art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, co oznacza, że aktywność podatnika winna być nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym (które nie mają odtwórczego charakteru), związane z postępem naukowym, czy technologicznym.

Wprowadzona od 1 stycznia 2016 r. do systemu podatkowego ulga badawczo-rozwojowa, uprawnia podatników do obniżenia podstawy opodatkowania, o poniesione przez nich koszty kwalifikowane określone w art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT, poniesione w związku z prowadzoną przez nich działalnością w obszarze badań i rozwoju. W praktyce, każdy podmiot, który udoskonala swoje produkty, technologie, usługi lub tworzy nowe od podstaw może spełniać przesłanki realizacji działalności B+R kwalifikującej się do ulgi. Kluczowe jest zatem to, że to podatnik który ma zamiar skorzystać z ulgi, prowadził działalność badawczo-rozwojową o której mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie tut. Organu, w ramach prac realizowanych prze Wnioskodawcę opisanych we wniosku prac w zakresie działalności fintech (Obszar 1 i Obszar 2), nie można uznać za działalność badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę, a zdefiniowaną w cytowanych powyżej przepisach.

Jak wynika bowiem z przedstawionego stanu faktycznego prowadzone w Obszarze 1 i w Obszarze 2 wszelkie prace Wnioskodawcy są realizowane przez osoby fizyczne realizujące prace na podstawie umowy zlecenia oraz umowy o dzieło w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej. Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawcy przysługują prawa majątkowe do wytworzonego/rozwiniętego/ulepszonego oprogramowania przez ww. osoby. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników, a działalność w zakresie fintach opisana przez Wnioskodawcę nie jest realizowana przez pracowników Spółki, którzy będą „składać” w całość kody źródłowe, „własnymi siłami” rozwijać/modyfikować i ulepszać oprogramowanie. Spółka świadczy usługi oraz wytwarza oprogramowanie wyłącznie poprzez osoby fizyczne współpracujące ze Spółką. Przedstawiony we wniosku stan faktyczny wskazuje zatem na to, że działalność Wnioskodawcy jest działalnością wyłącznie wspomagającą prace w Obszarze 1 i w Obszarze 2, a wszelkie prace realizowane są przez osoby fizyczne świadczące prace na podstawie umowy zlecenia oraz umowy o dzieło w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej.

Jako prace badawczo-rozwojowe, o których mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT nie można bowiem uznać, czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę a związanych z:

• pomysłami na stworzeniem oprogramowania, wyznaczeniem kierunków prac prowadzonych nad oprogramowaniem, bez późniejszej jego dalszej modyfikacji we własnym zakresie przez pracowników Wnioskodawcy, prac Wnioskodawcy polegających tylko na nadzorowaniu, koordynowaniu prac poszczególnych osób fizycznych, które wykonują prace na podstawie umowy zlecenia oraz umowy o dzieło w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej,
  

bowiem czynności te związane są z pracami innych osób fizycznych realizujących prace nad wytworzeniem oprogramowania, które współpracują ze Spółką na podstawie umowy zlecenia oraz umowy o dzieło w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej. Wnioskodawca zlecił przeprowadzenie/wykonanie wszelkich prac w zakresie wytworzenia/rozwinięcia/ulepszenia oprogramowania, osobom fizycznym współpracującym ze Spółką.

Ww. działania Wnioskodawcy są zatem działaniami wspomagającymi prace innych osób fizycznych nad wytworzeniem/rozwinięciem/ulepszeniem oprogramowania więc działalność Wnioskodawcy w tym zakresie nie wyczerpuje znamion definicji zawartej w treści przywoływanego powyżej art. 4a pkt 26 stawy o CIT. Wnioskodawca nie jest/nie będzie zatem uprawniony do korzystania z ulgi B+R. Powyższego nie zmienia również fakt, że wszystkie czynności wykonywane w zakresie wytworzenia/rozwinięcia/ulepszenia oprogramowania są przez ww. osoby współpracujące z Wnioskodawcą, a Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowego w stosunku do wytworzonego/rozwiniętego/ulepszonego oprogramowania.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy działalność w zakresie fintech opisana przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym stanowi działalność badawczo-rozwojową uprawniającą do skorzystania z ulgi, o której mowa art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zdefiniowaną w art. 4a pkt 26, w zw. z art. 4a pkt 27 i pkt 28 ustawy o CIT należało uznać za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie problematyki będącej ściśle przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Treść pytania wyznacza granice tematyczne wydanej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.