Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.188.2020.2.DP
z 8 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 maja 2020 r. (data wpływu 11 maja 2020 r.) uzupełnionym 6 lipca 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy nieodpłatne otrzymanie materiałów promocyjnych, które są następnie nieodpłatnie przekazywane klientom Spółki lub służą celom marketingowym stanowi dla Spółki przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy nieodpłatne otrzymanie materiałów promocyjnych, które są następnie nieodpłatnie przekazywane klientom Spółki lub służą celom marketingowym stanowi dla Spółki przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 30 czerwca 2020 r. znak: 0111-KDIB1-2.4010.188.2020.1.DP wezwano do jego uzupełnienia. Wnioskodawca dokonał uzupełnienia 6 lipca 2020 r. (data wpływu do Organu za pośrednictwem platformy ePUAP w tym samym dniu).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku):

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest podmiotem należącym do grupy kapitałowej (dalej: Grupa). Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski i w Polsce podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż detaliczna ..., ozdób ..., zegarków, akcesoriów dekoracyjnych w wyspecjalizowanych sklepach (tzw. butikach ...). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka współpracuje z podmiotem z grupy kapitałowej, tj. XYZ z siedzibą w L. Współpraca polega m.in. na sprzedaży Spółce towarów handlowych. Wnioskodawca kupując od XYZ z siedzibą w L. towary handlowe jednocześnie otrzymuje bez dodatkowego wynagrodzenia różne materiały promocyjne i akcesoria, wśród których znajdują się m.in.:

1. ulotki informacyjne opisujące oferowane produkty;
   
2. katalogi z produktami używane w sklepach;
   
3. naklejki promocyjne;
   
4. produkty przeznaczone jako prezenty, dodawane do zakupów dokonanych przez klientów powyżej określonych kwot, np. w ramach jednolitej akcji promocyjnej;
   
5. papierowe torebki lub papier do pakowania sprzedawanych produktów;
   
6. świąteczne dekoracje wystaw sklepowych;
   
7. akcesoria do ..., np. zapasowe zapinki do kolczyków dodawane do zakupów;
   
8. certyfikaty potwierdzające autentyczność sprzedawanych produktów;
   
9. koperty do pakowania certyfikatów i paragonów;
   
10. narzędzia do regulowania długości bransolet zegarków używane w sklepach.
    
    

Przedmiotowe materiały i akcesoria nie są sprzedawane klientom Wnioskodawcy - w ramach dokonywanego zakupu są dodawane bezpłatnie do sprzedawanych towarów (np. prezenty w akcjach promocyjnych lub zapinki do kolczyków) albo są wykorzystywane przez Spółkę do obsługi klientów i utrzymania wizerunku sklepów według standardów wyznaczonych przez Grupę i rozpoznawalnych na całym świecie. Ponadto materiały te służą do prowadzenia w Polsce działań marketingowych w celu zwiększenia sprzedaży produktów oraz ulepszenia obsługi sprzedażowej klientów.

Otrzymywane przez Wnioskodawcę materiały promocyjne i drobne narzędzia nie mają charakteru handlowego, nie są bowiem towarem przeznaczonym do dalszej sprzedaży detalicznej. Są to materiały, które Wnioskodawca otrzymuje w związku z dokonywanymi zakupami towarów handlowych od XYZ z siedzibą w L., i które związane są ściśle ze sprzedażą tych towarów. Przedmiotowe materiały są otrzymywane bez dodatkowego wynagrodzenia, a następnie, w zależności od przypadku, część z nich jest dalej przekazywana klientom przez Wnioskodawcę w związku z dokonywanymi przez nich zakupami w sklepach marki X (np. ulotki, katalogi, papierowe torebki do pakowania produktów, itp.) lub służą prawidłowej prezentacji produktów i obsłudze klientów (np. narzędzie do regulowania długości bransolet używane w sklepie, które pozwala dostosować oferowane produkty do indywidualnych potrzeb klientów), czy celom marketingowym i utrzymaniu wyznaczonych przez Grupę standardów salonów z ... (np. wystrój sklepów czy ekspozycje sezonowe).

Spółka prowadzi ewidencję otrzymywanych materiałów promocyjnych, wraz z ich wyceną wartościową. Ponadto ujmuje je jako nieodpłatnie otrzymane świadczenia w księgach rachunkowych.

Pismem z 6 lipca 2020 r. będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny i zdarzenia przyszłe o dane podmiotu powiązanego niezbędne w zakresie realizacji wymiany informacji podatkowych z innymi państwami na podstawie art. 14b § 3a Ordynacji podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne otrzymanie materiałów promocyjnych, które są następnie nieodpłatnie przekazywane klientom Spółki lub służą celom marketingowym stanowi dla Spółki przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne otrzymanie materiałów promocyjnych w związku z zakupem towarów handlowych i następnie nieodpłatne przekazanie tych materiałów klientom lub wykorzystanie w celach marketingowych (jak ulotki czy katalogi w sklepach) nie stanowi dla Spółki przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, do przychodów podatkowych zalicza się m.in. wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, powszechnie akceptowaną przez organy podatkowe, pojęcie nieodpłatnego świadczenia z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym i obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (definicja przywołana w uchwale siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r. o sygn. FPS 9/02). Definicja ta została następnie przywołana m.in. w uchwale siedmiu sędziów z 16 października 2006 r., sygn. II FPS 1/06.

Jednocześnie organy podatkowe wskazują, że przychody zawsze wiążą się z pewnym przysporzeniem majątkowym, tj. korzyścią znajdującą, chociażby pośrednio, odzwierciedlenie w majątku podatnika. Odnosi się to również do nieodpłatnych świadczeń, przez które należy rozumieć te wszystkie zdarzenia gospodarcze osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy. A zatem przychód podatkowy będzie stanowiła ta wartość, która przyczyni się do przyrostu aktywów lub zmniejszeniu pasywów (np. interpretacja indywidualna z 2 sierpnia 2012 o sygnaturze IPTPB3/423-144/12-4/MF).

Przenosząc powyższe na grunt przedstawionego stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy, art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT nie znajduje zastosowania. Nieodpłatnie otrzymane materiały promocyjne są przez Wnioskodawcę w większości przekazywane nieodpłatnie klientom lub służą celom promocyjnym. Otrzymane materiały promocyjne nie stanowią towaru handlowego i nie są przeznaczone do dalszego obrotu. Ich zadaniem jest promocja i reklama marki. W konsekwencji przedmiotowe materiały promocyjne nie stanowią dla Spółki trwałego przysporzenia majątkowego mającego konkretny wymiar finansowy, ponieważ nawet pośrednio nie przyczyniają się do przyrostu aktywów lub zmniejszenia pasywów Spółki.

Zaprezentowane powyżej podejście do problematyki nieodpłatnego świadczenia w zbliżonych stanach faktycznych znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych:

1. 0114-KDIP2-1.4010.410.2018.1.MR z dnia 30 listopada 2018;
2. 0111-KDIB2-3.4010.163.2018.2.APA z dnia 14 sierpnia 2018;
3. IPPB5/4510-97/15-2/JC z dnia 23 marca 2015;
4. ILPB3/423-490/12-3/AO z dnia 20 lutego 2013;
5. ILPB3/423-777/09-2/JG z dnia 4 grudnia 2009;
6. ILPB3/423-557/09-4/KS z dnia 13 października 2009.
   
   

Podsumowując, zdaniem Spółki nieodpłatne otrzymanie materiałów promocyjnych, które następnie nieodpłatnie przekazywane są klientom, nie stanowi dla Spółki przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Podejście Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.