Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.189.2020.1.AS
z 3 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2020 r. (data wpływu 9 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania otrzymanych dopłat – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania otrzymanych dopłat.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Gmina A. (dalej: „Gmina”) powierzyła B. sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „B”) wykonywanie zadań z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzenia ścieków na terenie Gminy, które stanowi zadanie własne Gminy.

W tym celu dnia 30 czerwca 2014 r. Gmina zawarła z B. umowę koncesji nr … na usługi w zakresie zarządzania gospodarką wodno-ściekową - zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków oraz eksploatacji i utrzymania systemu sieci wodociągowo-kanalizacyjnej wraz z oczyszczalnią ścieków na terenie Gminy A. Przedmiotem umowy jest:

1. udzielenie koncesjonariuszowi ( B.) koncesji na wykonanie zadań własnych Koncesjodawcy (Gminy) w zakresie wskazanym w art. 3 ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu w wodę tj. usług w zakresie zarządzania gospodarką wodno-ściekową - zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków oraz eksploatacji i utrzymania systemu sieci wodociągowo-kanalizacyjnej wraz z oczyszczalnią ścieków „A.” na terenie Gminy A.,
2. realizacji zadań inwestycyjnych pozwalających na usprawnienie funkcjonowania wybranych elementów istniejącego gminnego systemu wodociągowo-kanalizacyjnego.
   

Wykonywanie zadań przez B. wynikających z umowy koncesji odbywa się w oparciu o ustawę z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2018r. poz. 1152), a B. pełni na terenie Gminy funkcję przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego w znaczeniu tej ustawy.

B. jest uprawniony do zawierania umów cywilno-prawnych w sprawach dotyczących dostarczania wody i odprowadzania ścieków na terenie Gminy bezpośrednio z odbiorcami tych usług. B. jest także uprawniony do pobierania we własnym imieniu należności z tytułu wszelkich opłat związanych z obsługą i eksploatacją sieci wodno-kanalizacyjnej.

Ceny dostarczania wody i odprowadzania ścieków w Gminie normują taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, przygotowywane przez Wnioskodawcę i zatwierdzane przez Radę Gminy w formie uchwały.

Ponadto, także w drodze uchwały Gmina ustaliła dopłaty do ceny (taryfy) dostarczania wody i odprowadzania ścieków. Kwestię tą reguluje uchwała Rada Gminy z dnia 26 lipca 2018 r. nr … w sprawie dopłat do taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków na terenie Gminy dla odbiorców usług świadczonych przez B.

Jak wynika z przedmiotowej uchwały Gmina ustaliła dopłatę do taryfy dla odbiorców na terenie Gminy A. do 1m3 dostarczanej wody oraz do 1m3 odprowadzanych ścieków wedle następujących zasad:

Ceny wody i ścieków ustalone przez B. (taryfa):

W pierwszym roku obowiązywania taryf:

1. cena 1 m3 wody 4,77 zł/m3 netto,
2. cena l m3 ścieki 12,57 zł/m3 netto,
   
   

W drugim roku obowiązywania taryf:

1. cena 1 m3 wody 4,83 zł/m3 netto,
2. cena l m3 ścieki 12,93 zł/m3 netto,
   
   

W trzecim roku obowiązywania taryf:

1. cena 1 m3 wody 4,90 zł/m3 netto,
2. cena l m3 ścieki 13,51 zł/m3 netto,
   
   

Dopłaty przyznane przez Gminę:

W pierwszym roku obowiązywania taryf:

1. 1,49 zł/m3 netto do ceny 1 m3 wody,
2. 4,57 zł/m3 netto do ceny 1 m3 ścieków.
   
   

W drugim roku obowiązywania taryf:

1. 1,40 zł/m3 netto do ceny 1 m3 wody,
2. 4,43 zł/m3 netto do ceny 1 m3 ścieków.
   
   

W trzecim roku obowiązywania taryf:

1. 1,35 zł/m3 netto do ceny 1 m3 wody,
2. 4,51 zł/m3 netto do ceny 1 m3 ścieków.
   
   

Ceny dla odbiorców zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków po uwzględnieniu dopłat przyznanych przez Gminę:

W pierwszym roku obowiązywania taryf:

1. cena wody: 3,28 zł/m3 netto, brutto: 3,54 zł
2. cena ścieków: 8,00 zł/m3 netto, brutto: 8,64 zł
   
   

W drugim roku obowiązywania taryf:

1. cena wody: 3,43 zł/m3 netto, brutto: 3,70 zł
2. cena ścieków: 8,50 zł/m3 netto, brutto: 9,18 zł
   
   

W trzecim roku obowiązywania taryf:

1. cena wody: 3,55 zł/m3 netto, brutto: 3,83 zł
2. cena ścieków: 9,00 zł/m3 netto, brutto: 9,72 zł
   
   

Przedmiotowa uchwała pozostaje aktualna przez kolejne 3 lata (tj. do roku 2021).

Gmina i B. ustaliły również w odrębnej umowie, zasady wypłacania dopłaty. Zgodnie z umową w tym zakresie B. przysługiwać będzie dopłata w wysokości wynikającej z iloczynu stawek określonych w uchwale Rady Gminy i odpowiadających im ilości sprzedanej wody i odprowadzonych ścieków. Gmina wpłaca tak ustalone dopłaty na rachunek bankowy B.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawianym stanie faktycznym, zasadne jest dokumentowanie przez Wnioskodawcę dopłat do ceny dostarczanej wody i odprowadzanych ścieków notą księgową wystawioną na Gminę?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym zasadne jest dokumentowanie przez Wnioskodawcę dopłat do ceny dostarczanej wody i odprowadzanych ścieków notą księgową wystawianą na Gminę.

Uzasadnienie

Dopłata wliczana do podstawy opodatkowania podatkiem VAT

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Kwestię obowiązku podatkowego reguluje art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Dodatkowo przepis art. 19 ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT, wprowadza szczególny moment powstania obowiązku podatkowego stanowiąc, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis ten oznacza, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług. Oznacza to, iż w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dopłatę, dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia usług.

Kryterium uznania dopłaty za stanowiącą podstawę opodatkowania VAT jest zatem stwierdzenie, że dopłata dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast dopłaty niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Jak przedstawiono w stanie faktycznym, Wnioskodawca realizuje zadania własne Gminy, polegające na zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków na terenie Gminy. Ceny dostarczania wody i odprowadzania ścieków w Gminie normują taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, przygotowywane przez Wnioskodawcę i zatwierdzane przez Radę Gminy w drodze uchwały. Ponieważ Gmina wprowadziła dopłaty do wody i ścieków, w konsekwencji odbiorcy usług płacą efektywnie mniej za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków przez B., a różnicę w cenie wynikającą z taryfy dopłaca Gmina w formie dopłat. Wnioskodawca wystawia faktury VAT dla wszystkich odbiorców usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków na terenie Gminy (faktury wystawiane odbiorcom usług nie obejmują kwoty dopłaty). Dopłaty są wypłacane Wnioskodawcy bezpośrednio przez Gminę.

Ponieważ dopłaty mają bezpośredni wpływ na cenę usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorców, zgodnie z przywołanymi powyżej przepisami Wnioskodawca za podstawę opodatkowania podatkiem VAT przyjmuje cenę netto wynikającą z taryfy z uwzględnieniem wartości dopłat. Innymi słowy B. odprowadza podatek VAT należny również od kwoty otrzymanych dopłat.

Dokumentowanie otrzymanych dopłat

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Przywołany wyżej przepis art. 106b ust. 1 ustawy o VAT wskazuje więc w jakich sytuacjach podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury. Obowiązek ten występuje w sytuacji dokonania sprzedaży, jak również innych czynności wskazanych w tym przepisie.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wskazano wyżej, w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym, przekazywane Wnioskodawcy dopłaty mają bezpośredni wpływ na cenę usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorców usług i stanowią dopłaty, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Z uwagi na fakt, że przekazywane Wnioskodawcy dopłaty nie stanowią jednak zapłaty z tytułu sprzedaży w rozumieniu ustawy o VAT dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorców w Gminie, ich otrzymania nie należy dokumentować fakturą VAT. Tego typu czynność należałoby potwierdzić innymi dokumentami, np. notą księgową zawierającą wartość brutto dopłaty lub innym dowodem księgowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351).

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych w zbliżonych stanach faktycznych, przykładowo:

• interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 26 kwietnia 2017 r., sygn. 3063-ILPP2-3.4512.32.2017.1.IP, w której wskazano: „Otrzymania przez Spółkę dotacji od Gminy nie należy dokumentować fakturą, gdyż tego typu czynność potwierdza się innymi dokumentami, np. notą księgową”.
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 stycznia 2017 r., sygn. 3063-ILPP1-1.4512.137.2016.l.OA, w której wskazano: „Odnosząc się zatem do kwestii prawidłowego dokumentowania otrzymanej dopłaty w rejestrze VAT (w tym także w celu późniejszego przesłania pliku jpk) należy wskazać, że z uwagi na to, że od dnia l stycznia 2014 r. uchylono art. 106 ust. 7 ustawy umożliwiający podatnikom dokumentowanie określonych nim czynności za pomocą faktur wewnętrznych, w przypadku otrzymanych dotacji, taką podstawą może być odpowiedni dowód, który te czynności będzie odzwierciedlać. Odejście od obowiązku dokumentowania wskazanych w uchylonym przepisie art. 106 ust. 7 ustawy czynności fakturami wewnętrznymi, oznacza możliwość prowadzenia przez podatnika dowolnej dokumentacji, która takie czynności będzie odzwierciedlać. Podatnicy nadal mogą wystawiać faktury wewnętrzne, jeśli taka będzie ich wola. Brak jest zatem przeszkód, aby ww. czynność była rozliczona na podstawie dowodu księgowego, który będzie zawierał wszystkie dane, które w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. zawierała faktura wewnętrzna.”
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 1 października 2018 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4012.426.2018.l.SS, w której wskazano: „Odnosząc powyższe w kontekście wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie dokumentowania otrzymanych od Gminy dopłat należy stwierdzić, że brak jest podstaw do wystawiania z tytułu dopłat faktur. Otrzymywane bowiem od Gminy dopłaty stanowią zapłatę z tytułu świadczenia usług przez Zainteresowanego na rzecz gospodarstw domowych, a nie na rzecz Gminy. Pomiędzy Wnioskodawcą, a Gminą nie dochodzi do odrębnej sprzedaży. Kwoty otrzymywane od Gminy stanowią dopłatę do ceny sprzedaży wody i ścieków na rzecz gospodarstw domowych i są w istocie częścią należności od mieszkańca za wykonane przez Wnioskodawcę na jego rzecz usługi. To gospodarstwa domowe są beneficjentami dopłat, a nie Zainteresowany i to na ich rzecz Spółka powinna wystawiać faktury dokumentujące dostawę wody i odprowadzanie ścieków po cenach wynikających z taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Powyższe oznacza zatem, że pomiędzy Wnioskodawcą, a Gminą nie zachodzi konieczność wystawiania faktur, nie ma jednak przeciwwskazań, aby tego typu czynność potwierdzić innym dokumentem, np. notą księgową. Podsumowując, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie powinien dokumentować dopłaty do wody i ścieków za pomocą faktury, gdyż tego typu czynność potwierdza się innymi dokumentami, np. notą księgową.”
  
  
  

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym zasadne jest dokumentowanie przez Wnioskodawcę dopłat do ceny dostarczanej wody i odprowadzanych ścieków notą księgową wystawianą na Gminę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Wskazać należy, że art. 19a ust. 1 ustawy, na podstawie art. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 22 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług [Dz. U. z 2018 r. poz. 2433] z dniem 1 stycznia 2019 r. otrzymał brzmienie: „Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1”. Powyższa zmiana pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Aleja Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/Skrytka B.SP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.