2020.07.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.194.2020.1.AT
z 8 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2020 r. (data wpływu 11 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy finansowanie ze środków obrotowych Wnioskodawcy wydatków na tzw. karty X. dla jego pracowników należy kwalifikować jako koszty uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2020 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy finansowanie ze środków obrotowych Wnioskodawcy wydatków na tzw. karty X. dla jego pracowników należy kwalifikować jako koszty uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy – spółki akcyjnej (dalej: „Spółka”) jest ujmowanie, uzdatnianie i dostarczanie wody odbiorcom na terenie województwa X. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od momentu wejścia w życie ustawy VAT. Spółka jest również zakładem pracy oraz pracodawcą i wypełnia w związku z tym obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ramach pozapłacowych składników wynagrodzenia Spółka zamierza wprowadzić dla swoich pracowników tzw. karty X. wspomagające różne formy aktywności i wypoczynku ruchowego. Karty będą częściowo finansowane przez Spółkę a częściowo pokrywane przez pracownika. Zakup kart X. będzie udokumentowany fakturą VAT wystawioną na Spółkę.

Rozliczenie transakcji będzie zatem następujące:

Spółka w całości opłaca ze środków obrotowych zakup kart udokumentowany fakturą VAT, która zostanie wystawiona na Spółkę; Spółka odlicza w całości VAT naliczony; Spółka przekazuje karty pracownikom;
Spółka wystawia na pracownika fakturę sprzedaży VAT w kwocie stanowiącej część ceny karty, którą pokrywa pracownik;
Spółka dolicza do wynagrodzenia pracownika przychód w wysokości wartości brutto karty X. w części finansowanej przez pracodawcę i rozlicza z tego tytułu podatek dochodowy od osób fizycznych; Spółka wykazuje z tego tytułu podatek VAT należny.

Możliwość finansowania kart jako pozapłacowych świadczeń na rzecz pracowników nie będzie wynikać z obowiązującego w firmie regulaminu wynagradzania lecz będzie stanowić dodatkową formę dofinansowania na zasadzie dobrowolności dla pracowników, którzy zadeklarują skorzystanie z tego typu kart. Świadczenia te będą dostępne dla wszystkich pracowników bez względu na zajmowane stanowisko, sytuację materialną czy rodzinną - zatem wydatki te nie spełnią kryterium wydatków socjalnych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zakup kart tzw. X. w części finansowanej przez zakład pracy ze środków obrotowych będzie stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1 )

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie wydatki racjonalnie i gospodarczo uzasadnione związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Tym samym do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami. Wydatki poniesione na karty X. można będzie zakwalifikować do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, ponieważ ich zakup będzie miał na celu dbałość o zdrowie pracowników, stworzenie w miejscu pracy dobrej atmosfery, a także zacieśnienie więzi pomiędzy pracownikami i pracodawcą, co w konsekwencji przełoży się na zwiększenie zadowolenia wśród załogi, na efektywność i jakość pracy, a w sposób pośredni na zwiększenie przychodów Spółki. Jednocześnie karty X. nie zostały wskazane w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując zakup tzw. kart X. w części finansowanej przez zakład pracy ze środków obrotowych Spółki spełnia przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop, jednocześnie nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1, zatem będą one stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm. dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest spełnienie przez ten wydatek łącznie następujących przesłanek:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy – spółki akcyjnej (dalej: „Spółka”) jest ujmowanie, uzdatnianie i dostarczanie wody odbiorcom na terenie województwa X. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od momentu wejścia w życie ustawy VAT. Spółka jest również zakładem pracy oraz pracodawcą i wypełnia w związku z tym obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Rozliczenie transakcji będzie zatem następujące:

Spółka w całości opłaca ze środków obrotowych zakup kart udokumentowany fakturą VAT, która zostanie wystawiona na Spółkę; Spółka odlicza w całości VAT naliczony; Spółka przekazuje karty pracownikom;
Spółka wystawia na pracownika fakturę sprzedaży VAT w kwocie stanowiącej część ceny karty, którą pokrywa pracownik;
Spółka dolicza do wynagrodzenia pracownika przychód w wysokości wartości brutto karty X. w części finansowanej przez pracodawcę i rozlicza z tego tytułu podatek dochodowy od osób fizycznych; Spółka wykazuje z tego tytułu podatek VAT należny.

Wskazać należy, że aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wskazać również należy, że to na podatniku, jako podmiocie odnoszącym ewidentne korzyści z zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (zmniejszenie podstawy opodatkowania), spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek stanowi koszt podatkowy. Na podstawie prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń musi wynikać ponad wszelką wątpliwość, że dany wydatek jest celowy i racjonalnie uzasadniony.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W tym miejscu należy zauważyć, że kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze, które obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci zakupu karnetów wstępu na siłownie, pływalnie, korty tenisowe, fitness oraz opłaty za korzystanie z innych obiektów sportowych. Świadczenie to bowiem jest związane ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą. W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel poniesionego wydatku. Jak wynika ze złożonego wniosku, wydatki poniesione na zakup tzw. kart X. wspomagających różne formy aktywności i wypoczynku ruchowego zostały poniesione przez Spółkę mając na celu dbałość o zdrowie pracowników, stworzenie w miejscu pracy dobrej atmosfery, a także zacieśnienie więzi pomiędzy pracownikami i pracodawcą, co w konsekwencji przełoży się na zwiększenie zadowolenia wśród załogi, na efektywność i jakość pracy, a w sposób pośredni na zwiększenie przychodów Spółki. Należy więc uznać, że zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, zakup kart tzw. X. , w części finansowanej przez zakład pracy ze środków obrotowych Spółki spełnia przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop, jednocześnie nie podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1, zatem będzie stanowić koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienić należy, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin