Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.282.2020.3.KK
z 10 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2020 r. (data wpływu 2 kwietnia 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 1 kwietnia 2020 r. (data wpływu 23 kwietnia 2020 r.), pismem z dnia 8 czerwca 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.) oraz pismem z dnia 8 czerwca 2020 r. (data wpływu 6 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Gminę w związku z realizacją projektu pn. „…”– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Gminę w związku z realizacją projektu pn. „…”. Ww. wniosek został uzupełniony m.in. pismem z 8 czerwca 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 29 maja 2020 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.282.2020.1.KK oraz pismem z 8 czerwca (data wpływu 6 lipca 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 3 lipca 2020 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.282.2020.2.KK.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z dnia 8 czerwca 2020 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina Z. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Z dniem 1 stycznia 2017 r. podjęła łączne (scentralizowane) rozliczenie VAT wraz ze wszystkimi jednostkami po dokonaniu centralizacji rozliczeń VAT.

W 2018 roku Gmina Z. (dalej: Gmina) złożyła wniosek o dofinansowanie dla projektu pn. „…”. Zakupy w projekcie dokonywane są/będą w latach 2017-2022.

Na podstawie złożonego wniosku Gmina Z. uzyskała dofinansowanie w ramach regionalnego programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Zakres projektu obejmuje:

• budowę dwóch tras rowerowych;
• stworzenie czterech zintegrowanych centrów przesiadkowych (typu bike&ride) przy dworcu PKP w centrum Z., w K., przy ul. T. w S. oraz przy ul. P. w D.;
• zakup i wdrożenie systemu dynamicznej informacji pasażerskiej;
• zakup materiałów promocyjnych (zakup tablic i plakatów);
• budowę oświetlenia czterech zintegrowanych centrów przesiadkowych.
  
  

Przedmiotowe przedsięwzięcie obejmuje w szczególności:

• wykonanie kompletnej dokumentacji projektowej (zintegrowanych centrów przesiadkowych, dróg rowerowych, infrastruktury towarzyszącej wraz z uzyskaniem wszelkich uzgodnień, decyzji i opinii niezbędnych do uzyskania ostatecznej decyzji pozwolenia na budowę, zgłoszenia robót, dla części lub dla całego zakresu zadania inwestycyjnego ze szczególnym uwzględnieniem ochrony przyrody i zmniejszeniem emisji CO2 do środowiska oraz zgodnie z zasadami uniwersalnego projektowania);
• budowę zintegrowanych centrów przesiadkowych, dróg rowerowych, infrastruktury towarzyszącej (mała architektura) wg technologii zawartej w programie funkcjonalno-użytkowym ze szczególnym uwzględnieniem zmniejszenia emisji CO2 i zmniejszenia degradacji środowiska;
• adaptacje istniejącego oznakowania dla potrzeb zintegrowanych centrów przesiadkowych, dróg rowerowych, infrastruktury towarzyszącej;
• wykonanie nowego oznakowania poziomego oraz pionowego;
• przebudowę i zabezpieczenie niezbędnego uzbrojenia terenu będącego w kolizji z planowanym przebiegiem inwestycji;
• przebudowę kolizji słupów oświetlenia ulicznego, słupów sieci niskiego napięcia, słupów teletechnicznych;
• regulację wysokościową włazów, pokryw studni, wpustów kanalizacji deszczowej, sanitarnej, teletechnicznej, gazowej itp.;
• przebudowę odcinków dróg publicznych celem bezpiecznego wyznaczenia dróg rowerowych;
• inne prace o charakterze przygotowawczym, pomocniczym i porządkującym, takie jak niezbędna inwentaryzacja zieleni i nasadzenia zastępcze zieleni, rozbiórka istniejących dróg, ewentualna przebudowa ogrodzeń, furtek, bram;
• budowę wiat;
• budowę elementów oświetlenia;
• budowę elementów małej architektury (koszy, ławek, itp.).
• budowę dróg rowerowych;
• budowę ciągów pieszych, pieszo-rowerowego.
  
  

Wszystkie elementy w ramach projektu zostaną udostępnione bezpłatnie. Projekt nie przewiduje osiągania przychodów. Produktami projektu, które powstaną w wyniku jego realizacji zarządzać będzie Gmina Z.

Projekt nie jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją ww. projektu nie będą w jakimkolwiek zakresie wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
2. Wnioskodawca będzie realizował projekt w ramach zadań własnych wynikających z ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506 ze zm.). Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.
3. Na fakturach za zakup towarów i usług związanych z realizacją projektu Wnioskodawca widnieje jako nabywca.
4. Powstała infrastruktura wykorzystywana będzie do czynności niepodlegających opodatkowaniem podatkiem VAT, tj. jazda na rowerze, obsługa ruchu rowerowego. Gmina nie pobierała będzie opłat za korzystanie z infrastruktury będącej przedmiotem projektu.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy istnieje możliwość odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Gminę w związku z realizacją opisanego we wniosku zadania inwestycyjnego współfinansowanego ze środków europejskich oraz ze środków pochodzących z budżetu państwa?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 8 czerwca 2020 r.):

Gmina stoi na stanowisku, że w związku z realizacją zaplanowanej inwestycji Beneficjent (Gmina) nie ma możliwości odliczenia podatku VAT.

Beneficjentem projektu jest Gmina Z.  jednostka samorządu terytorialnego, która będzie odpowiedzialna za realizacje projektu i utrzymanie powstałej infrastruktury. Wnioskodawca nie będzie uzyskiwać w oparciu o powstałą infrastrukturę będącą przedmiotem projektu żadnych przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT określa, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W tym przypadku zakupy związane z realizacja projektu nie są powiązane ze sprzedażą opodatkowaną.

Zgodnie z art. 15 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Tak skonstruowana zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podkreślić również należy, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika zatem, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 10 ww. ustawy).

W tym miejscu należy przywołać również przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2019 r., poz. 2475).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej „organizatorem”, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest gmina:

1. na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich,
2. której powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między gminami – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin, które zawarły porozumienie.
   
   

Na mocy art. 8 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, do zadań organizatora należy:

1. planowanie rozwoju transportu,
2. organizowanie publicznego transportu zbiorowego,
3. zarządzanie publicznym transportem zbiorowym.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 pkt 3 i pkt 6 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizowanie publicznego transportu zbiorowego polega w szczególności na:

• zapewnieniu odpowiednich warunków funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego, w szczególności w zakresie:
1. standardów dotyczących przystanków komunikacyjnych oraz dworców,
   
2. korzystania z przystanków komunikacyjnych oraz dworców,
   
3. funkcjonowania zintegrowanych węzłów przesiadkowych,
   
4. funkcjonowania zintegrowanego systemu taryfowo-biletowego,
   
5. systemu informacji dla pasażera (pkt 3);
• określeniu przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego, udostępnianych dla operatorów i przewoźników oraz warunków i zasad korzystania z tych obiektów (pkt 6).
  
  

Z kolei art. 15 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym stanowi, że określenie przystanków komunikacyjnych i dworców oraz warunków i zasad korzystania, o których mowa w ust. 1 pkt 6, następuje w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 18 ww. ustawy, do zadań własnych gminy w zakresie publicznego transportu zbiorowego należą budowa, przebudowa i remont:

1. przystanków komunikacyjnych oraz dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest gmina;
2. wiat przystankowych lub innych budynków służących pasażerom, posadowionych na miejscu przeznaczonym do wsiadania i wysiadania pasażerów lub przylegających do tego miejsca, usytuowanych w pasie drogowym dróg publicznych bez względu na kategorię tych dróg.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Gmina, zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, realizuje projekt pn. „…” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Zakres projektu obejmuje m.in. budowę dwóch tras rowerowych, stworzenie czterech zintegrowanych centrów przesiadkowych oraz wdrożenie Systemu Dynamicznej Informacji Pasażerskiej. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją przedmiotowego projektu nie będą w jakimkolwiek zakresie wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wszystkie elementy w ramach projektu zostaną udostępnione bezpłatnie  Gmina nie będzie pobierała opłat za korzystanie z powstałej infrastruktury, która, jak wskazała, wykorzystywana będzie do czynności niepodlegających opodatkowaniem podatkiem VAT.

W odniesieniu do powyższego opisu wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Gminę, w związku z zadaniem inwestycyjnym realizowanym w ramach projektu pn. „…”.

W tym miejscu powtórzyć należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności generujących podatek należny.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że warunki o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy nie będą spełnione, ponieważ jak podał Wnioskodawca, towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie będą związane z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem reasumując, w związku z tym, że zakupione towary i usługi nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Gminę z tytułu realizacji projektu „…”.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargana pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.