Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.214.2020.1.PC
z 10 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 kwietnia 2020 r. (data wpływu 11 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• Wnioskodawca ma prawo do stosowania preferencyjnej stawki 9% do obliczania zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób prawnych, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie dochodów innych niż z zysków kapitałowych gdy osiąga dochody zarówno z bieżącej działalności gospodarczej, jak i zyski kapitałowe, a jednocześnie nie przekroczyły one łącznie w roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1,2 mln EUR przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego – jest prawidłowe;
• w przypadku przekroczenia progu podatkowego, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z którym związana jest możliwość stosowania stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych, Wnioskodawca będzie zobowiązany do płacenia zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób prawnych na zasadach ogólnych wynikających z art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych począwszy dopiero od miesiąca, w którym nastąpiło przekroczenie przedmiotowego progu – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• Wnioskodawca ma prawo do stosowania preferencyjnej stawki 9% do obliczania zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób prawnych, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie dochodów innych niż z zysków kapitałowych gdy osiąga dochody zarówno z bieżącej działalności gospodarczej, jak i zyski kapitałowe, a jednocześnie nie przekroczyły one łącznie w roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1,2 mln EUR przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego;
• w przypadku przekroczenia progu podatkowego, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z którym związana jest możliwość stosowania stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych, Wnioskodawca będzie zobowiązany do płacenia zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób prawnych na zasadach ogólnych wynikających z art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych począwszy dopiero od miesiąca, w którym nastąpiło przekroczenie przedmiotowego progu.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, jest spółką prawa handlowego działająca od 2016 r. Przedmiotem jego działalności jest:

1. Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej;
2. Handel energią elektryczną;
3. Pośrednictwo w handlu energią elektryczną;
4. Pośrednictwo w sprzedaży produktów kontrahentów;
5. Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana;
6. Audyty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) osiągniętego przez Wnioskodawcę nie przekroczyła w 2019 r. wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonego według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego.

Oznacza to, iż wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) osiągniętego przez Wnioskodawcę nie przekroczyła w roku poprzedzającym kwoty 8 746 800 zł, a więc posiada on status małego podatnika w myśl art. 4a ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca nie jest też częścią podatkowej grupy kapitałowej w rozumieniu art. 1a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie jest spółką dzieloną ani nie wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu uprzednio prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa, zorganizowanej część przedsiębiorstwa ani składników majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro ani składników majątku uzyskanego przez siebie w wyniku likwidacji innych podatników.

Wnioskodawca osiągnął bieżącym roku przychody tak związane z bezpośrednio z przedmiotem prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, jak również zyski kapitałowe związane z koprodukcją oraz dystrybucją dzieł filmowych, przy czym poza przedmiotem niniejszego wniosku pozostaje klasyfikacja przychodów, o których mowa powyżej.

Reasumując, Wnioskodawca osiąga dochody tak ze sprzedaży towarów i usług, jak i przychody kapitałowe związane z bieżącą działalnością inwestycyjną będącą odzwierciedleniem jego polityki finansowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca ma prawo do stosowania preferencyjnej stawki 9% do obliczania zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób prawnych, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.) w zakresie dochodów innych niż z zysków kapitałowych gdy osiąga dochody zarówno z bieżącej działalności gospodarczej, jak i zyski kapitałowe, a jednocześnie nie przekroczyły one łącznie w roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1,2 mln EUR przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego?
2. Czy w przypadku przekroczenia progu podatkowego, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z którym związana jest możliwość stosowania stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych, Wnioskodawca będzie zobowiązany do płacenia zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób prawnych na zasadach ogólnych wynikających z art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych począwszy dopiero od miesiąca, w którym nastąpiło przekroczenie przedmiotowego progu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Odpowiedź na pierwsze pytanie będące przedmiotem niniejszego wniosku jest twierdząca, gdyż do takich wniosków prowadzi literalna wykładnia art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o CIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”) podlegają dochody osiągane przez osoby prawne oraz spółki kapitałowe w organizacji.

W myśl ogólnej zasady art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

Natomiast jak wynika z art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podstawowa stawka podatku CIT wynosi 19% podstawy opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, podatek CIT wynosi 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego.

Jednocześnie - jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego - do Wnioskodawcy nie znajdują zastosowania wyłączenia, o których mowa w art. 19 ust. 1a-1c ustawy o CIT i posiada on przy tym status małego podatnika, o którym mowa w art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, a który zdefiniowany został w art. 4a ust. 10 ustawy o CIT.

Zgodnie z przytoczoną powyżej regulacją wyrażoną w art. 4a ust. 10 ustawy o CIT, małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro, zaś przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Wnioskodawca osiąga zarówno dochody związane ze swoją podstawową działalnością gospodarczą w związku ze sprzedażą towarów i usług, jak również zyski kapitałowe związane z działaniami inwestycyjnymi (przy czym źródło i kwalifikacja dochodów kapitałowych pozostaje poza przedmiotem niniejszego wniosku).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca ma prawo zastosować do przychodów (dochodów) innych niż zyski kapitałowe stawkę 9% o ile suma zysków kapitałowych oraz zysków z podstawowej działalności gospodarczej nie przekroczy w roku podatkowym kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy oparte jest o literalną wykładnię wskazanego powyżej art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Z treści powyższego wynika, iż wyłączone jest stosowanie stawki 9% stawki podatku CIT dla zysków kapitałowych - niezależnie od tego czy próg, o którym mowa w omawianym przepisie został osiągnięty czy też nie.

Do zysków kapitałowych każdorazowo znajduje zastosowanie stawka określona w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej.

W żaden sposób analiza powyższego przepisu nie może prowadzić do wniosku, iż osiąganie jednocześnie dochodów kapitałowych oraz dochodów z podstawowej działalności gospodarczej wyłącza możliwość stosowania 9% stawki podatku CIT do pozostałych - niewyłączonych przez przepisy szczególne - dochodów, o ile Wnioskodawca nie przekroczył progu określonego dla stosowania przedmiotowej stawki podatku CIT.

Osiąganie przez Wnioskodawcę dochodów tak z działalności gospodarczej, jak i kapitałowych, skutkuje tym, iż w granicach określonego ustawowo limitu dochody z podstawowej działalności gospodarczej opodatkowane są wg stawki 9%, zaś dochody kapitałowe wg stawki 19%, przy czym dla określenia czy w danym roku podatkowymi przychody przekroczyły wskazany próg nie ma znaczenia źródło ich pochodzenia.

Oznacza to, iż dla potrzeb określenia czy przekroczony został próg, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, Wnioskodawca sumuje tak dochody z podstawowej działalności gospodarczej, jak i z zysków kapitałowych.

Stanowisko takie znajduje również potwierdzenie w najnowszym stanowisku organów administracji podatkowej. W interpretacji indywidualnej z 19 marca 2020 roku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.44.2020.2.DP) wskazał, iż:

Odnosząc się natomiast do możliwości skorzystania przez Spółkę z preferencyjnej 9% stawki podatku CIT należy zaznaczyć, że przy ustalaniu limitu przychodów, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., do uzyskania którego przychody (dochody) mogą być opodatkowane preferencyjną 9% stawką podatkową należy uwzględnić wszystkie przychody osiągnięte przez Wnioskodawcę z pozarolniczej działalności gospodarczej bez względu na to czy ich źródłem jest sprzedaż czy też nie.

Przepis ten w przeciwieństwie do art. 4a pkt 10 u.p.d.o.p. nie odwołuje się wyłącznie do pojęcia „przychodów ze sprzedaży” lecz pojęcia „przychodów”, a zatem do wszystkich przychodów, także przychodów z zysków kapitałowych, czy przychodów, których uzyskanie skutkuje osiągnięciem dochodu korzystającego ze zwolnienia z opodatkowania. Tym samym, przekroczenie kwoty 1.200.000 euro przychodu o jakim mowa w omawianym przepisie, skutkuje utratą możliwości stosowania preferencyjnej 9% stawki podatkowej i zgodnie z art. 25 ust. 1g u.p.d.o.p. rodzi konieczność obliczania zaliczek według wyższej stawki.

Reasumując, jeżeli przychody Wnioskodawcy w 2019 r. nie przekroczyły kwoty 1.200.000 mln euro i do Wnioskodawcy nie mają zastosowania przepisy art. 19 ust. 1a-1c u.p.d.o.p., a w 2018 r. spełniał on warunki uznania go za „małego podatnika” to Spółka miała prawo do zastosowania stawki 9% do kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w 2019 r. w zakresie dochodów innych niż z zysków kapitałowych.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznać należy za poprawne oraz w pełni uzasadnione.

Ad. 2

Odpowiedź na drugie pytanie postawione we wniosku powinna być twierdząca, gdyż do takich wniosków prowadzi interpretacja art. 19 ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 25 ust. 1g ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podstawowa stawka podatku CIT wynosi 19% podstawy opodatkowania, zaś zgodnie z przytaczanym wcześniej art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT stawka podatku CIT wynosi 9% podstawy opodatkowania od przychodów innych niż z zysków kapitałowych w przypadku podatników, których przychody nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego o ile podatnik posiada jednocześnie zgodnie z art. 19 ust. 1d status małego podatnika.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 1g ustawy o CIT, mali podatnicy, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1c ustawy o CIT, mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, natomiast począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Powyższe oznacza, iż Wnioskodawca obliczając wysokość zaliczek na poczet podatku CIT w zakresie przychodów nie będących zyskami kapitałowymi dokonuje obliczenia wysokości zaliczki co do pozostałych przychodów w oparciu o stawkę podatku CIT określoną w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Dopiero w miesiącu, w którym Wnioskodawca przekroczy próg 1 200 000 euro obliczany zgodnie z zasadami wskazanymi we wcześniejszej części wniosku, zobowiązany będzie on do obliczania i uiszczania zaliczek na podatek CIT w oparciu o stawkę podstawową, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Taka interpretacja regulacji zawartej w art. 25 ust. 1g ustawy o CIT znajduje także potwierdzenie w stanowiskach organów podatkowych:

• Tym samym, Wnioskodawca, jako mały podatnik, może stosować preferencyjną stawkę podatkową w wysokości 9%, ale jedynie do momentu przekroczenia w 2019 r. limitu określonego w art. 19 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., tj. wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro. Po przekroczeniu tego progu dalsze zaliczki będą musiały być obliczane przy zastosowaniu stawki podstawowej. Podobne zasady będą obowiązywały w roku 2020 przy założeniu, że kwota ze sprzedaży w 2019 r. nie przekroczy kwoty 1 200 000 euro (jak zakłada Wnioskodawca). - Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 grudnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.459.2019.1.AR);
  
• Przekroczenie kwoty 1 200 000 euro w roku podatkowym powoduje zgodnie z art. 25 ust. 1g u.p.d.o.p. konieczność obliczania zaliczek wg wyższej stawki podatku od następnego miesiąca/kwartału - odpowiednio do wybranego przez podatnika sposobu odprowadzania zaliczek. Powyższe oznacza, że od miesiąca (kwartału) następującego po miesiącu (kwartale), w którym przychody Spółki przekroczyły 1 200 000 euro Wnioskodawca do obliczenia zaliczki winien zastosować 19% stawkę podatku. Reasumując, ponieważ Wnioskodawca spełnia warunki uznania go za małego podatnika, może on stosować obniżoną stawkę podatkową w wysokości 9% do momentu przekroczenia w 2019 r. limitu określonego w art. 19 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., tj. wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro. - Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 listopada 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.444.2019.1.DP).
  
  
  

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach z 2 grudnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.457.2019.1.BJ) oraz z 8 lipca 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.194.2019.2.BS).

Zdaniem Wnioskodawcy, odmienna interpretacja regulacji zawartych w art. 25 ust. 1g ustawy o CIT, byłaby również sprzeczna z wykładni systemową tejże ustawy.

Należy przyjąć, iż tak skonstruowane przepisy art. 19 ust. 1 w zw. z art. 25 ust. 1g ustawy o CIT stanowią wyraz progresji podatkowej mającej na celu promowanie przedsiębiorczości i ułatwienia w zakresie działalności gospodarczej dla mniejszych podmiotów gospodarczych.

Podobne regulacje znaleźć można w ustawie z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 z późn zm., dalej: „ustawa o PIT”),

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o PIT, do momentu osiągnięcia dochodu w wysokości 85 528 zł stawka podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: „podatek PIT”) określona jest jako 17%, zaś od momentu przekroczenia wskazanego progu 32%.

Szczegółowo zaś kwestie poboru podatku oraz zasad jego poboru w związku z przekroczeniem granicy skali podatkowej określa art. 32 ust. 1 pkt 2-3 ustawy o PIT, gdzie wskazuje się wprost, iż zaliczki na poczet podatku PIT wynoszą za miesiąc, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali -17% od tej części dochodu uzyskanego w tym miesiącu, która nie przekroczyła tej kwoty, i 32% od nadwyżki ponad kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali, zaś za miesiące następujące po miesiącu, w którym przekroczono wskazany próg - 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Wobec powyższego - w związku z obowiązującą na gruncie ustaw o podatkach dochodowych progresją podatkową - niezasadne byłoby wobec braku dostatecznie precyzyjnych zasad poboru zaliczek należnych w art. 25 ustawy o CIT wykładanie powyższego przepisu wbrew nie tylko wykładni literalnej, jak również wykładni systemowej.

Podkreślenia także wymaga, iż art. 25 ustawy o CIT oraz art. 32 ustawy o PIT zawierają bliźniacze regulacje, jednakże o różnym stopniu precyzji, która w przypadku podatników podatku CIT może prowadzić do błędnej - niekorzystnej - wykładni i niezasadnego obciążania podatników (w tym Wnioskodawcy) kosztami ponoszenia wyższych zaliczek na poczet podatku CIT w przypadku, gdy chcą oni antycypować ryzyko przekroczenia progu wskazanego w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Dokonanie wykładni przedstawionych regulacji w sposób odmienny od Wnioskodawcy prowadziłoby nie tylko do naruszenia zasad wykładni literalnej i systemowej, lecz również wyrażonej w art. 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz.U.2019.900 j.t.) zasady in dubio pro tributario, która nakazuje organom podatkowym niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzygać na korzyść podatnika.

Reasumując, wskazać należy, iż w zakresie uiszczania zaliczek tytułem podatku CIT Wnioskodawca uprawniony jest do stosowania stawki 9% podatku CIT, do momentu przekroczenia w danym roku podatkowym progu, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, zaś po przekroczeniu tego progu dalsze zaliczki powinny być obliczane przy zastosowaniu stawki podstawowej, która na dzień składania niniejszego wniosku wynosi 19%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a i art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Należy zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na dwa źródła:

• z zysków kapitałowych oraz
• z innych źródeł.
  
  

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Wydzielając odrębne źródło przychodów – z zysków kapitałowych na gruncie updop, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Oznacza to, że konieczność rozdzielania źródeł przychodów na „przychody operacyjne” i „zyski kapitałowe” nie ma zastosowania jedynie do określonych podmiotów zajmujących się działalnością finansową. W przypadku takich podmiotów kategorie przychodów ze źródła „zyski kapitałowe” stanowią podstawowy rodzaj działalności (są de facto działalnością operacyjną).

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 updop, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

• 19% podstawy opodatkowania;
• 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.
  
  

Stawka 9% podstawy opodatkowania ma zatem zastosowanie wyłącznie do podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.

Regulacje wyłączające możliwość korzystania z preferencyjnej – 9% stawki podatkowej zostały określone w art. 19 ust. 1a-1c updop. Wyłączenia te, jak wynika z wniosku, nie mają jednak do Wnioskodawcy zastosowania.

Zgodnie z art. 19 ust. 1d updop, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Z kolei, warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności (art. 19 ust. 1e updop).

Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 updop. Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. art. 4a pkt 10 updop – wprowadzonym art. 8 ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz.U. z 2018 r. poz. 2244), małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro, przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Wskazane w art. 4a pkt 10 updop, sformułowanie „wartość przychodu ze sprzedaży” nie zostało zdefiniowane w updop. Wskazać także należy, że nie należy tego pojęcia utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego. W związku z tym należy dokonać literalnej wykładni tego pojęcia. Przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskane odszkodowania, odsetki od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacje, dopłaty lub refundacje kosztów.

W myśl art. 25 ust. 1 updop, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24d i art. 24f, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Z kolei stosownie do art. 25 ust. 1b updop, podatnicy rozpoczynający działalność, w pierwszym roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1c, oraz mali podatnicy, mogą wpłacać zaliczki kwartalne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie kwartały. Przez kwartał rozumie się kwartał roku kalendarzowego.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 1g updop, podatnicy rozpoczynający działalność, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1a, w pierwszym roku podatkowym oraz mali podatnicy, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1c, mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 updop.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy w pierwszej kolejności odnieść się do brzmienia przytaczanego wcześniej art. 4a pkt 10 updop. Jak wskazał Wnioskodawca, Spółka nie przekroczyła w 2019 r. wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonego według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego. Spółka spełniała więc warunki uznania jej za „małego podatnika”.

Odnosząc się natomiast do możliwości skorzystania przez Spółkę z preferencyjnej 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych, należy zaznaczyć, że przy ustalaniu limitu przychodów, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 updop, do uzyskania którego przychody (dochody) mogą być opodatkowane preferencyjną 9% stawką podatkową należy uwzględnić wszystkie przychody osiągnięte przez Wnioskodawcę z pozarolniczej działalności gospodarczej bez względu na to czy ich źródłem jest sprzedaż czy też nie.

Przepis ten w przeciwieństwie do art. 4a pkt 10 updop nie odwołuje się wyłącznie do pojęcia „przychodów ze sprzedaży” lecz pojęcia „przychodów”, a zatem do wszystkich przychodów, także przychodów z zysków kapitałowych, czy przychodów, których uzyskanie skutkuje osiągnięciem dochodu korzystającego ze zwolnienia z opodatkowania. Tym samym, przekroczenie kwoty 1.200.000 euro przychodu o jakim mowa w omawianym przepisie, skutkuje utratą możliwości stosowania preferencyjnej 9 % stawki podatkowej i zgodnie z art. 25 ust. 1g updop rodzi konieczność obliczania zaliczek według wyższej stawki.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca ma prawo do stosowania preferencyjnej stawki 9% do obliczania zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób prawnych, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 updop, w zakresie dochodów innych niż z zysków kapitałowych gdy osiąga dochody zarówno z bieżącej działalności gospodarczej, jak i zyski kapitałowe, a jednocześnie nie przekroczyły one łącznie w roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1,2 mln EUR przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, należy uznać za prawidłowe.

Odnośnie wątpliwości Wnioskodawcy, czy w przypadku przekroczenia progu podatkowego, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 updop, będzie on zobowiązany do płacenia zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób prawnych na zasadach ogólnych wynikających z art. 19 ust. 1 pkt 1 updop, począwszy dopiero od miesiąca, w którym nastąpiło przekroczenie przedmiotowego progu, należy zauważyć, że w uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z 25 września 2018 r. (druk sejmowy nr 2854 – Sejm RP VIII kadencji, Uzasadnienie część ogólna s. 27), wskazano, że zmiany przepisu regulującego sposób wpłacania zaliczek odnoszą się do regulacji dotyczącej stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych. Wprowadzają one rozwiązanie polegające na tym, iż podatnicy uprawnieni do stosowania niższej stawki (mali podatnicy oraz rozpoczynający działalność) mogą płacić zaliczki przy uwzględnieniu tej niższej stawki, lecz jedynie do momentu, w którym ich przychody w bieżącym roku podatkowym nie przekroczą kwoty 1,2 mln euro. Po przekroczeniu tego progu dalsze zaliczki będą musiały być obliczane przy zastosowaniu stawki podstawowej.

Zatem w przypadku przekroczenia przez Wnioskodawcę limitu uprawniającego do stosowania obniżonej stawki podatku będzie on obowiązany do obliczania zaliczek wg wyższej 19% stawki w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące, które ustalone były jeszcze w wysokości 9%

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w przypadku przekroczenia progu podatkowego, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 updop, z którym związana jest możliwość stosowania stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych, Wnioskodawca będzie zobowiązany do płacenia zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób prawnych na zasadach ogólnych wynikających z art. 19 ust. 1 pkt 1 updop, począwszy dopiero od miesiąca, w którym nastąpiło przekroczenie przedmiotowego progu, należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w(…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.