2020.07.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-1.4012.213.2020.2.AKA

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.213.2020.2.AKA
z 15 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2020 r. (data wpływu 9 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem Strony z dnia 29 maja 2020 r. (data wpływu 4 czerwca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 22 maja 2020 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.213.2020.1.AKA, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działki nr 1/1 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działki nr 1/1.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność rolniczą od 1999 roku (od sierpnia 2006 roku Wnioskodawca jest podatnikiem VAT), a od 2011 roku Wnioskodawca ma jeszcze dodatkową działalność gospodarczą „usługi dla rolnictwa” wspomagającą produkcję rolniczą.

Wnioskodawca dokonał podziału działki, którą otrzymał od rodziców razem z przekazywanym gospodarstwem na podstawie umowy darowizny z dnia 31 sierpnia 1999 roku o powierzchni 5,61 ha.

Ze względu na to, iż na tej części działki 1,20 ha była słaba klasa ziemi nie nadająca się do uprawy i zbioru z niej plonów, gdyż przeważnie wszystko tam albo usychało, albo nie wzrastało, Wnioskodawca podzielił ją na 10 działek. Działkę 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5 (droga dojazdowa do tych działek), 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11.

Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki 1/1.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności rolniczej od sierpnia 2006 roku, od 1999 roku Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne.

Wyłączony obszar 1,20 ha i ta działka wykorzystywana była w prowadzonej działalności rolniczej, ale Wnioskodawca nie zbierał z niej plonów. Działkę o powierzchni 5,61 ha Wnioskodawca nabył w celach rolniczych z przejętym gospodarstwem od rodziców, nie była ona przejęta z zamiarem przeznaczenia na działki. Działka o pow. 5,61 ha nie była udostępniana innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych (np. dzierżawy). Wnioskodawca nie zamierza ponosić żadnych nakładów związanych z przygotowaniem tych działek do sprzedaży, np. ogrodzenie, doprowadzenie mediów, utwardzenie dróg wewnętrznych czy innych nakładów zwiększających atrakcyjność tych działek. Na całe 1,20 ha Wnioskodawca wystąpił i otrzymał ogólne warunki zabudowy potrzebne do dokonania podziału i wydzielenia, natomiast każda odrębna działka nie posiada ani mediów ani warunków zabudowy.

Wnioskodawca nie wie w jakim celu nabywcy kupują te działki, czy jako rekreacyjne, czy pod budowę domu, czy rolniczą działalność.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że działka była wykorzystywana wyłącznie do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Na moment sprzedaży działka nr 1/1 była działką niezabudowaną. Nie było na tej działce miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zostały wydane ogólne warunki zabudowy na wszystkie 10 działek, wykonane celem podziału działki nr 1, przed podziałem działka ta była działką rolną.

Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów na tej działce, np. ogrodzenie, itp., mające na celu zwiększenie atrakcyjności tej działki.

Nabywca działki sam poprosił o możliwość wybudowania się na tym terenie na tej części działki nr 1.

Wnioskodawca nie zamieszczał żadnych ogłoszeń i nie podejmował żadnych działań związanych ze sprzedażą tej nieruchomości. Wnioskodawca nie udzielał nikomu pełnomocnictwa dotyczącego działki 1/1. Nie była zawierana umowa przedwstępna umowy sprzedaży działki nr 1/1.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca musi odprowadzić od tej sprzedaży działki podatek VAT i w jakiej stawce?

W uzupełnieniu wniosku, jako przepisy prawa podatkowego mające być przedmiotem interpretacji indywidualnej Wnioskodawca wskazał art. 15, art. 2 pkt 33 i art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy i informacji zasięgniętej drogą telefoniczną w Urzędzie Skarbowym Warszawa, Wnioskodawca nie powinien sprzedawać tych działek z podatkiem VAT. Wnioskodawca nie wie kiedy sprzedane będą kolejne działki, gdyż nigdzie Wnioskodawca się nie ogłasza, jedynie „poczta pantoflowa”.

Wnioskodawca działki te sprzedaje jako majątek osobisty. Wnioskodawca nie dokonał żadnych aktywnych działań, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, tj. Wnioskodawca nie uzbroił tych działek, nie wystąpił odrębnie na każdą z nich o warunki zabudowy, nie ogłaszał sprzedaży w mediach. Osoby, które zakupią te działki jeśli będą chciały się wybudować będą musiały wystąpić o warunki zabudowy i przyłącza mediów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast art. 15 ust. 4 ustawy stanowi, że w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach (art. 15 ust. 5 ustawy).

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub pewnym okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Wobec tego nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Mając na względzie definicję działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że działalność rolnicza, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy, mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Natomiast wykonywanie czynności polegających na świadczeniu usług rolniczych stanowi wykonywanie działalności rolniczej w rozumieniu ustawy. Co istotne, w sytuacji gdy rolnik dokona rejestracji i uzyska miano podatnika podatku VAT czynnego, oznacza to, że prowadzi on działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT według właściwej stawki tego podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność rolniczą od 1999 roku (od sierpnia 2006 roku Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT), a od 2011 roku Wnioskodawca prowadzi dodatkową działalność gospodarczą „usługi dla rolnictwa” wspomagającą produkcję rolniczą. Wnioskodawca dokonał podziału działki, którą otrzymał od rodziców razem z przekazywanym gospodarstwem na podstawie umowy darowizny z dnia 31 sierpnia 1999 roku o powierzchni 5,61 ha. Ze względu na to, iż na tej części działki 1,20 ha była słaba klasa ziemi nie nadająca się do uprawy i zbioru z niej plonów, gdyż przeważnie wszystko tam albo usychało, albo nie wzrastało, Wnioskodawca podzielił ją na 10 działek. Działkę 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5 (droga dojazdowa do tych działek), 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11. Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki 1/1.

Wnioskodawca nie wie w jakim celu nabywcy kupują te działki, czy jako rekreacyjne, czy pod budowę domu, czy rolniczą działalność.

Działka była wykorzystywana wyłącznie do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Na moment sprzedaży działka nr 1/1 była działką niezabudowaną. Nie było na tej działce miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zostały wydane ogólne warunki zabudowy na wszystkie 10 działek, wykonane celem podziału działki nr 1, przed podziałem działka ta była działką rolną. Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów na tej działce, np. ogrodzenie, itp., mające na celu zwiększenie atrakcyjności tej działki. Nabywca działki sam poprosił o możliwość wybudowania się na tym terenie na tej części działki nr 1. Wnioskodawca nie zamieszczał żadnych ogłoszeń i nie podejmował żadnych działań związanych ze sprzedażą tej nieruchomości. Wnioskodawca nie udzielał nikomu pełnomocnictwa dotyczącego działki 1/1. Nie była zawierana umowa przedwstępna umowy sprzedaży działki nr 1/1.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą stwierdzenia, czy w związku ze sprzedażą działki nr 1/1 Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić podatek VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W niniejszej sprawie należy przytoczyć – celem wyjaśnienia – orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., w sprawach C-180/10 i C-181/10. I tak, z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Jednakże co ważne, wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku, gdy sprzedaży działki należącej do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że fakt prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności rolniczej, jako podatnik VAT czynny, w której wykorzystywana była działka nr 1/1, powstała w wyniku podziału działki nr 1, ma znaczenie dla opodatkowania podatkiem VAT dostawy tego gruntu.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że od 1999 roku prowadzi działalność rolnicza, a od sierpnia 2006 roku jest czynnym podatnikiem VAT. Działka była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe okoliczności wskazują, że działka nr 1/1, którą Wnioskodawca sprzedał stanowiła składnik majątku służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy – jest również działalność rolnicza, z tytułu której Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę działki nr 1/1, która powstała w wyniku podziału działki nr 1, stanowiącej część gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy, stanowiła dostawę dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. W tej sytuacji nie można uznać, że dostawa działki nr 1/1 była przejawem realizacji prawa do rozporządzania składnikiem związanym z prywatnym majątkiem Wnioskodawcy.

Należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (...), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, w którym stwierdzono, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Wobec powyższego, dostawa działki nr 1/1, powstałej w wyniku podziału działki nr 1 była dostawą, w odniesieniu do której Wnioskodawca działał jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy i ww. sprzedaż była realizowana w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, sprzedaż działki 1/1 stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na gruncie ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy kwestii uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działki nr 1/1. W zakresie dotyczącym opodatkowania właściwą stawką dostawy działki nr 1/1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin