Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.426.2020.2.ENB
z 14 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2020 r. (data wpływu 4 maja 2020 r.), uzupełnionym w dniu 17 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 17 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Islandczykiem, jednak od 2011 r. wraz z żoną i dwójką dzieci mieszka w Polsce, gdzie znajduje się Ich ośrodek interesów życiowych.

W 2006 r. Wnioskodawca miał wypadek samochodowy, w którym doznał urazu szyi i prawej części ciała, przez co jest niezdolny do pracy. W związku z tym przez cały okres mieszkania w Polsce otrzymuje z Islandii rentę z tytułu niezdolności do pracy, którą rozlicza podatkowo w Polsce.

Oprócz renty, z islandzkiego organu Administracji Ubezpieczeń Społecznych (Social Insurance Administration in Iceland), na podstawie przepisów obowiązujących w Islandii, otrzymuje świadczenie na dwójkę dzieci, córkę W. i syna K. Jest to świadczenie o charakterze rodzinnym, przyznawane na dzieci, w związku ze stosunkowo niskimi dochodami uzyskiwanymi z renty. Świadczenie to nie podlega opodatkowaniu w Islandii.

W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że wskazane we wniosku świadczenie, które otrzymuje z Islandii stanowi świadczenie rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Islandii.

Dodatkowo wskazuje, że zgodnie z informacją uzyskaną w dniu 8 czerwca 2020 r. z islandzkiej Administracji Ubezpieczeń Społecznych podstawą prawną przyznania tego świadczenia jest artykuł 20 The Social Security Act, No. 100/2007 i artykuł 7.2 The Income Tax Act No. 90/2003.

Wskazany przepis - artykuł 20 - reguluje zasady wypłacania świadczeń w przypadku dzieci w wieku poniżej 18 lat. Drugi z powołanych przepisów reguluje zwolnienie tego świadczenia z podatku dochodowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane świadczenie na dzieci uzyskiwane z islandzkiego organu Administracji Ubezpieczeń Społecznych podlega opodatkowaniu w Polsce i należy je rozliczyć w zeznaniu podatkowym jako dochód do opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane świadczenie na dzieci uzyskiwane z islandzkiego organu Administracji Ubezpieczeń Społecznych korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce i nie należy go rozliczać w zeznaniu podatkowym jako dochód do opodatkowania.

Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Islandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzona w Reykjaviku dnia 19 czerwca 1998 r. (Dz. U. z 1999 r., Nr 79, poz. 890, z późn. zm.) w artykule 21 ust. 1 przewiduje, że części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Zatem co do zasady opisane świadczenia mogłyby podlegać opodatkowaniu w Polsce. Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9,10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak jednak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Przepis powyższy nie zawęża przedmiotowego zakresu zwolnienia wyłącznie do świadczeń funkcjonujących w polskim systemie prawnym. Tym samym uzasadnionym jest przyjęcie, że wspomnianym zakresem są objęte również m.in. świadczenia przyznane na podstawie przepisów obowiązujących w Islandii.

Stanowisko o możliwości zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. do świadczeń otrzymanych na podstawie przepisów obowiązujących w innym państwie niż Polska znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 października 2017 r., 0111-KDIB2-3.4011.134.2017.1.AB, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 grudnia 2014 r., nr IBPBII/2/415-952/14/NG i Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 12 września 2014 r., nr ILPB2/415-660/14-4/WM.

W konsekwencji uznać należy, że otrzymane świadczenie na dzieci z Islandii, jako wypłacane na podstawie przepisów obowiązujących w państwie źródła, czyli w Islandii - korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Przychodu (dochodu) zwolnionego od opodatkowania na podstawie tego przepisu nie wykazuje się w zeznaniu podatkowym składanym w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca jest Islandczykiem, jednak od 2011 r. wraz z żoną i dwójką dzieci mieszka w Polsce, gdzie znajduje się Ich ośrodek interesów życiowych.

W 2006 r. Wnioskodawca miał wypadek samochodowy, w którym doznał urazu szyi i prawej części ciała, przez co jest niezdolny do pracy. W związku z tym przez cały okres mieszkania w Polsce otrzymuje z Islandii rentę z tytułu niezdolności do pracy, którą rozlicza podatkowo w Polsce.

Oprócz renty, z islandzkiego organu Administracji Ubezpieczeń Społecznych (Social Insurance Administration in Iceland), na podstawie przepisów obowiązujących w Islandii, otrzymuje świadczenie na dwójkę dzieci, córkę W. i syna K. Jest to świadczenie o charakterze rodzinnym, przyznawane na dzieci, w związku ze stosunkowo niskimi dochodami uzyskiwanymi z renty. Świadczenie to nie podlega opodatkowaniu w Islandii.

W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że wskazane we wniosku świadczenie, które otrzymuje z Islandii stanowi świadczenie rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Islandii.

Dodatkowo wskazuje, że zgodnie z informacją uzyskaną w dniu 8 czerwca 2020 r. z islandzkiej Administracji Ubezpieczeń Społecznych podstawą prawną przyznania tego świadczenia jest artykuł 20 The Social Security Act, No. 100/2007 i artykuł 7.2 The Income Tax Act No. 90/2003.

Wskazany przepis - artykuł 20 - reguluje zasady wypłacania świadczeń w przypadku dzieci w wieku poniżej 18 lat. Drugi z powołanych przepisów reguluje zwolnienie tego świadczenia z podatku dochodowego.

W myśl art. 21 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Islandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1999 r., Nr 79, poz. 890 z późn. zm.), części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W konsekwencji – stosownie do art. 21 ww. Umowy – ww. świadczenie wypłacane Wnioskodawcy jako osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Stosownie natomiast do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 15 maja 2014 r. wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 15 maja 2014 r. do 31 marca 2016 r. wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2016 r. wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności wskazane przez Wnioskodawcę oraz przedstawiony powyżej stan prawny, stwierdzić należy, że świadczenie rodzinne otrzymane z Islandii na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w tym kraju, korzysta ze zwolnienia w myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty tego podatku od wskazanych we wniosku świadczeń, jak również do wykazywania tego świadczenia w zeznaniu rocznym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zastrzec należy, że tutejszy organ podatkowy wydając interpretację oparł się na opisie stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.