2020.07.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.330.2020.2.WB
z 14 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2020 r. (data wpływu 11 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

stwierdzenia, czy usługa najmu przez Wnioskodawcę części Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest nieprawidłowe
obowiązku udokumentowania przez Wnioskodawcę usługi najmu fakturą VAT – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy usługa najmu przez Wnioskodawcę części Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz obowiązku udokumentowania przez Wnioskodawcę usługi najmu fakturą VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą Kancelaria Prawna (…), w ramach której świadczy pomoc prawną (usługi prawne) wykonując zawód radcy prawnego (dalej „Kancelaria”). W zakresie przedmiotowej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „podatek VAT”).

Wnioskodawca jest również wspólnikiem spółki partnerskiej (dalej „Spółka Partnerska”). Przedmiotem działalności Spółki Partnerskiej jest świadczenie pomocy prawnej (usługi prawne). Spółka Partnerska jest czynnym podatkiem podatku VAT.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim z ustawowym ustrojem wspólnoty majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca w 2019 r. dokonał zakupu nieruchomości gruntowej (dalej „Nieruchomość”) nabywając prawo własności do Nieruchomości. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę do osobistego majątku, a jej zakup został sfinansowany ze środków należących do majątku osobistego Wnioskodawcy, tj. ze środków nie należących do majątkowej wspólnoty małżeńskiej.

Nieruchomość nie została nabyta przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w formie Kancelarii, ani tez nie jest wykorzystywana na cele tej działalności.

Aktualnie Wnioskodawca zamierza podjąć dodatkową działalność gospodarczą mającą za przedmiot wynajem czasowy dwóch domków kempingowych, które zostaną zlokalizowane na Nieruchomości.

Wobec przepisów prawa regulujących zasady prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę w ramach Kancelarii i w formie Spółki Partnerskiej, tj. przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (dalej „Ustawa”), przepisów Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do Uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu etyki radcy prawnego podjętej na podstawie przepisu art. 57 pkt 7 Ustawy oraz przepisów Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego (dalej „Regulamin”) stanowiącego załącznik do Uchwały nr 94/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 r. podjętej na podstawie przepisu art. 60 pkt 8 lit. f) Ustawy, Wnioskodawca nie może w ramach Kancelarii i w ramach Spółki Partnerskiej, której jest wspólnikiem rozszerzyć przedmiotu działalności gospodarczej, o usługi w zakresie innym niż świadczenie pomocy prawnej.

Przesądza o tym wprost przepis § 13 Regulaminu, zgodnie z którym „Przedmiotem działalności kancelarii radcy prawnego oraz spółki prawniczej, której wspólnikami są radcowie prawni i adwokaci nie może być działalność inna niż świadczenie pomocy prawnej i świadczenie usług przez osoby, co do których przepisy prawa dopuszczają wspólną działalność”.

Innymi słowy przedmiotem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w ramach Kancelarii i w formie Spółki Partnerskiej nie może być wynajem domków kempingowych. Jednocześnie powołane przepisy nie zabraniają Wnioskodawcy podejmowania działalności gospodarczej w innym zakresie niż wykonywana w ramach Kancelarii i w ramach Spółki Partnerskiej. Podjęcie takiej działalności przez Wnioskodawcę jest dopuszczalne, przy czym może nastąpić w innej formie niż Kancelaria i Spółka Partnerska, której wspólnikiem jest Wnioskodawca.

W świetle obowiązujących przepisów prawa Wnioskodawca nie może podjąć kolejnej jednoosobowej działalności gospodarczej. Nie jest bowiem możliwe prowadzenie przez osobę fizyczną więcej niż jedna jednoosobowa działalności gospodarcza.

Z tych też względów jedyną formą w jakiej Wnioskodawca, kontynuując dotychczasową działalność gospodarczą prowadzoną w formie Kancelarii, może podjąć działalność gospodarczą mającą za przedmiot wynajem domków kempingowych jest spółka osobowa.

Konsekwentnie Wnioskodawca zamierza zawiązać w porozumieniu z inną osobą fizyczną spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, która będzie działać pod firmą (…), w której Wnioskodawca obejmie 50% udziałów w kapitale zakładowym. Po zarejestrowaniu Sp. z o.o. w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, Wnioskodawca i Spółka z o.o. zawiążą spółkę osobową – spółkę komandytową pod firmą Spółkę z o.o. sp. k , w której jednym komplementariuszem będzie Spółka z o.o. a jedynym komandytariuszem będzie Wnioskodawca.

Zgodnie z postanowieniami umowy spółki z o.o. sp. k., Wnioskodawca będzie uczestniczył w zysku w udziale wynoszącym 99,99%, a udział spółki z o.o. w zysku Spółki z o.o. sp.k. będzie wynosić 0,1%. Siedzibą rejestrową Spółki będzie (…). Spółka z o.o. sp. k. zostanie zawiązana na czas nieoznaczony. Przedmiotem działalności gospodarczej będzie wynajem domków kempingowych.

Sp. z o.o. sp. k. zostanie zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT i zrezygnuje ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 9 Ustawy VAT.

W celu podjęcia przez sp. z o.o. sp. k. Wnioskodawca zawrze z sp. z o.o. sp. k. odpłatną umowę najmu określonej części Nieruchomości z prawem zlokalizowania na tej części przez sp. z o.o. sp. k. dwóch domków kempingowych oraz prawem korzystania z Nieruchomości na cele związane z wynajmem tych domków kempingowych przez sp. z o.o. sp. k.

Sp. z o.o. sp. k. będzie uiszczać na rzecz Wnioskodawcy czynsz najmu. Wysokość czynszu zostanie ustalona na warunkach rynkowych.

Sp. z o.o. sp. k. dokona zakupu od producenta dwóch fabrycznie nowych domków kempingowych. Domki kempingowe będą należeć do grupy 8 Klasyfikacji Środków Trwałych stanowiącej załącznik do to rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT).

Cena zakupu domków kempingowych, koszty ich transportu od producenta do Nieruchomości oraz koszty montażu (posadowienia na Nieruchomości) zostaną sfinansowane ze środków stanowiących wkład wniesiony przez Wnioskodawcę i sp. z o.o.

Domki kempingowe nie będą trwale związane z gruntem. Zostaną posadowione na tzw. słupkach fundamentowych wzniesionych na Nieruchomości, przy czym nie będą na trwale zespojone z tymi słupkami. Domki kempingowe spoczywać będą na tych słupkach i w każdej chwili z wykorzystaniem dźwigu o wymaganej nośności mogą być zdemontowane, bez konieczności odkuwania ze słupków fundamentowych.

Szacunkowy łączny koszt zakupu, tj. suma ceny zakupu, kosztów transportu i montażu jednego z domków (dalej „Domek_A”) wyniesie netto (…) zł. Szacunkowy łączny koszt zakupu, tj. suma ceny zakupu, kosztów transportu i montażu drugiego z domków (dalej „Domek_B) wyniesie (…) zł.

Zgodnie za założeniami działalność w zakresie wynajmu Domku_A i Domku_B będzie prowadzona przez Sp. z o.o. sp. k. przez okres dłuższy niż 12 miesięcy.

Po dokonaniu montażu domków kempingowych na Nieruchomości, Sp. z o.o. sp. k. wprowadzi je do ewidencji środków trwałych, co nastąpi przed końcem 2020 r.

Po wprowadzeniu domków kempingowych do ewidencji środków trwałych zostanie w 2020 r. dokonany jednorazowy odpis amortyzacyjny w wysokości równej całej wartości początkowej Domku_A, oraz jednorazowy odpis amortyzacyjny od wartości początkowej Domku_B, z zastrzeżeniem że jednorazowy odpis amortyzacyjny dotyczący Domku_B będzie w kwocie równej różnicy pomiędzy kwotą 100.000,00 zł a wartością początkową Domku_A objętą jednorazowym odpisem amortyzacyjnym.

W kolejnym (drugim) roku podatkowym odpis amortyzacyjny od wartości początkowej Domku_B zostanie dokonany z zastosowaniem metody degresywnej, o której mowa w art. 22k ust. 1 Ustawy PIT, tj. z zastosowaniem stawki amortyzacyjnej wynikającej z Załącznika nr 1 do powołanej ustawy powiększonej o współczynnik 2,0 do wartości początkowej Domku_B pomniejszonej o wartość jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonanego w 2020 r.). W trzecim roku podatkowym podstawą odpisu amortyzacyjnego będzie wartość początkowa Domku_B pomniejszona o wartość jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonanego w 2020 r. i o wartość odpisu amortyzacyjnego dokonanego w 2021 r. W czwartym roku podatkowym (i w kolejnych do czasu całkowitej amortyzacji wartości początkowej) odpis amortyzacyjny zostanie dokonany z zastosowaniem stawki amortyzacyjnej wynikającej z Załącznika nr 1 do Ustawy PIT (10%) i odniesienie jej do wartości początkowej nie pomniejszanej o odpisy amortyzacyjne dokonane w okresie 2020-2022.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (w zakresie podatku od towarów i usług):

Czy z tytułu najmu części Nieruchomości na rzecz Sp. z o.o. sp. k. Wnioskodawca uzyska status podatnika podatku VAT, a w konsekwencji tego, czy taka dostawa usług będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej „podatek VAT”)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 10)
Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek udokumentowania dostawy usługi najmu fakturą VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 11)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanym zdarzeniu przyszłym z tytułu umowy najmu Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika podatku VAT, w konsekwencji czego, czynsz najmu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odpowiednio do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 Ustawy VAT „Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa”.

Jednocześnie stosownie do przepisu art. 8 ust. 2 Ustawy VAT „Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”.

Podstawą opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 29a ust. 1 Ustawy VAT jest (z wyjątkami wskazanymi w tym przepisie) wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku nieodpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 Ustawy VAT podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (art. 29a ust. 5 Ustawy VAT).

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 Ustawy VAT „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”. Odpowiednio do przepisu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że dana czynność podlega podatkowi VAT wyłącznie w przypadku gdy wykonał ją podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik podatku VAT.

Podatnikiem podatku VAT jest podmiot prowadzący działalność gospodarczą – czyli podmiot występujący w profesjonalnym obrocie gospodarczym, dokonujący dostaw towarów lub świadczący usługi w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej nie pozwała na uznanie danego podmiotu za podatnika podatku VAT w zakresie tych czynności.

Zważywszy zatem na fakt, że Wnioskodawca będąc czynnym podatnikiem podatku VAT w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach Kancelarii, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości (z uwagi na zastrzeżenia ustawowe zakazujące prowadzenia takiej działalności w ramach wykonywania zawodu radcy prawnego), jak również nie prowadzi takiej działalności w ramach Spółki Partnerskiej, należy stwierdzić że posiadanie przez Wnioskodawcę statutu czynnego podatnika podatku VAT nie przesądza o tym, że umowa najmu Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca nie dokonał w stosunku do Nieruchomości żadnych czynności faktycznych i prawnych, które mogłyby być uznane za wypełniające przesłankę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT. W szczególności nie wystąpił o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, czy też wydania warunków zabudowy. Nieruchomość w dacie nabycia jej przez Wnioskodawcę miała wydane warunki zabudowy. Wnioskodawca nie wystąpił o zmianę warunków zabudowy, a jedynie o ich przeniesienie w drodze decyzji administracyjnej z poprzedniego właściciela Nieruchomości na Wnioskodawcę (jako nowego właściciela Nieruchomości).

Reasumując, niezależnie od tego, że Wnioskodawca posiada status czynnego podatnika podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności w formie Kancelarii, z tytułu najmu części Nieruchomości Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika podatku VAT, a w konsekwencji umowa ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad 2.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ze względu na to, że w opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż (dostawa) Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, po jego stronie nie powstanie obowiązek udokumentowania tej sprzedaży (dostawy) poprzez wystawienie faktury VAT.

Zgodnie z przepisem art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 7, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie do art. 106a pkt 2 Ustawy VAT przepisy rozdziału 1 – Faktury Działu XI – Dokumentacja powołanej ustawy stosuje się do „(...) dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku, gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
państwa trzeciego”.

Konsekwentnie dla powstania obowiązku wystawienia faktury VAT koniecznym jest dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług przez podatnika podatku VAT.

Reasumując, ze względu na to, że w opisanym zdarzeniu przyszłym z tytułu najmu części Nieruchomości Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika podatku VAT, a w konsekwencji umowa nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek udokumentowania czynszu najmu pobieranego od Sp. z o.o. sp. k. poprzez wystawienie faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, że umowa najmu jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Wobec tego, umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i pobierania pożytków, w związku z czym stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu najmu przez najemcę. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu wskazuje, że ma ona charakter długotrwały, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. Oznacza to, że czynność polegająca na najmie nieruchomości w zamian za uzyskane wynagrodzenie spełnia warunki do uznania tej czynności za świadczenie usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Ponadto, należy stwierdzić, że będący usługą najem, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma on długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Zatem, co do zasady, najem stanowi odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT oraz nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą Kancelaria Prawna (…), w ramach której świadczy pomoc prawną (usługi prawne) wykonując zawód radcy prawnego. W zakresie przedmiotowej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest również wspólnikiem spółki partnerskiej. Przedmiotem działalności Spółki Partnerskiej jest świadczenie pomocy prawnej (usługi prawne). Spółka Partnerska jest czynnym podatkiem podatku VAT. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim z ustawowym ustrojem wspólnoty majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca w 2019 r. dokonał zakupu nieruchomości gruntowej (Nieruchomość) nabywając prawo własności do Nieruchomości. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę do osobistego majątku, a jej zakup został sfinansowany ze środków należących do majątku osobistego Wnioskodawcy, tj. ze środków nie należących do majątkowej wspólnoty małżeńskiej. Nieruchomość nie została nabyta przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w formie Kancelarii, ani tez nie jest wykorzystywana na cele tej działalności. Aktualnie Wnioskodawca zamierza podjąć dodatkową działalność gospodarczą mającą za przedmiot wynajem czasowy dwóch domków kempingowych, które zostaną zlokalizowane na Nieruchomości. Wnioskodawca nie może w ramach Kancelarii i w ramach Spółki Partnerskiej, której jest wspólnikiem rozszerzyć przedmiotu działalności gospodarczej, o usługi w zakresie innym niż świadczenie pomocy prawnej. Przesądza o tym wprost przepis § 13 Regulaminu. Innymi słowy przedmiotem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w ramach Kancelarii i w formie Spółki Partnerskiej nie może być wynajem domków kempingowych. Jednocześnie powołane przepisy nie zabraniają Wnioskodawcy podejmowania działalności gospodarczej w innym zakresie niż wykonywana w ramach Kancelarii i w ramach Spółki Partnerskiej. Konsekwentnie Wnioskodawca zamierza zawiązać w porozumieniu z inną osobą fizyczną spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, która będzie działać pod firmą sp. z o.o., w której Wnioskodawca obejmie 50% udziałów w kapitale zakładowym. Po zarejestrowaniu sp. z o.o. w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, Wnioskodawca i sp. z o.o. zawiążą spółkę osobową – spółkę komandytową pod firmą sp. z o.o. sp. k., w której jednym komplementariuszem będzie sp. z o.o. a jedynym komandytariuszem będzie Wnioskodawca. Zgodnie z postanowieniami umowy sp. z o.o. sp. k., Wnioskodawca będzie uczestniczył w zysku w udziale wynoszącym 99,99%, a udział sp. z o.o. w zysku sp. z o.o. sp. k. będzie wynosić 0,1%. Siedzibą rejestrową sp. z o.o. i sp. z o.o. sp. k. będzie (…). sp. z o.o. sp. k. zostanie zawiązana na czas nieoznaczony. Przedmiotem działalności gospodarczej sp. z o.o. sp. k. będzie wynajem domków kempingowych. sp. z o.o. sp. k. zostanie zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT i zrezygnuje ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy. W celu podjęcia przez sp. z o.o. sp. k. Wnioskodawca zawrze z sp. z o.o. sp. k. odpłatną umowę najmu określonej części Nieruchomości z prawem zlokalizowania na tej części przez sp. z o.o. sp. k. dwóch domków kempingowych oraz prawem korzystania z Nieruchomości na cele związane z wynajmem tych domków kempingowych przez sp. z o.o. sp. k. sp. z o.o. sp. k. będzie uiszczać na rzecz Wnioskodawcy czynsz najmu. Wysokość czynszu zostanie ustalona na warunkach rynkowych. Zgodnie za założeniami działalność w zakresie wynajmu Domku_A i Domku_B będzie prowadzona przez sp. z o.o. sp. k. przez okres dłuższy niż 12 miesięcy. Po dokonaniu montażu domków kempingowych na Nieruchomości sp. z o.o. sp. k. wprowadzi je do ewidencji środków trwałych, co nastąpi przed końcem 2020 r.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii stwierdzenia, czy usługa najmu przez Wnioskodawcę części Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie z tytułu umowy najmu Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika podatku VAT i w konsekwencji czego, czynsz najmu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze dokonaną powyżej analizę przepisów prawa w kontekście przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy stwierdzić należy, iż z takim stwierdzeniem Wnioskodawcy nie można się zgodzić.

Jak wskazano powyżej czynność najmu wykonywana przez Wnioskodawcę spełnia wszystkie przesłanki za uznanie jej za działalność gospodarczą wynikającą z art. 15 ust. 2 ustawy. W odniesieniu do tego przepisu działalność gospodarcza obejmuje m.in. wszelką działalność usługodawców, a także wszelkie czynności polegające na wykorzystaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Niewątpliwie z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje świadczy usługę najmu, za którą otrzyma wynagrodzenie. Usługa ta polega na wykorzystaniu Nieruchomości w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług prawnych i zarejestrowaniu się z tego tytułu jako podatnik VAT, a następnie rozpoczęciu nowej działalności (w zakresie najmu Nieruchomości) staje się de facto jednym podatnikiem podatku od towarów i usług dla wszystkich czynności wykonywanych w ramach prowadzonej przez siebie działalności. Oznacza to, z punktu prawnopodatkowego zarówno w stosunku do czynności usług prawnych, jak i świadczenia usług najmu Nieruchomości Wnioskodawca występować będzie jako podatnik VAT czynny.

W kontekście wyżej przedstawionych przepisów należy stwierdzić, że najem Nieruchomości objętej zakresem wniosku wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej. W konsekwencji najem nieruchomości stanowić będzie odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie świadczona przez Wnioskodawcę usługa najmu części Nieruchomości na rzecz sp. z o.o. sp. k. będzie wypełniała określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej – która to usługa świadczona będzie przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji najem Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 10 należało ocenić jako nieprawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku udokumentowania opisanej we wniosku usługi najmu fakturą VAT.

W tym miejscu wskazać należy że kwestie dotyczące dokumentacji zostały zawarte w Dziale XI Rozdziale 1 Faktury.

Odpowiadając na powyższe wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W świetle art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

˗jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W tym miejscu należy zauważyć, że celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług, czy też otrzymania całości lub części należności, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe. Wykaz elementów, które faktura powinna zawierać, znajduje się w art. 106e ust. 1 ustawy.

W myśl art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Zgodnie z art. 106i ust. 7 ustawy faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi
otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.

W myśl art. 106i ust. 8 ustawy przepis ust. 7 pkt 1 nie dotyczy wystawienia faktury w zakresie dostawy i świadczenia usług, o których mowa w art. 19a ust. 3, 4 i ust. 5 pkt 4, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret trzeci ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Jednakże nie ma przeszkód, aby w powyższych sytuacjach podatnik wystawiał fakturę.

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jak rozstrzygnięto powyżej najem Nieruchomości objętej zakresem wniosku wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej i w konsekwencji ww. najem Nieruchomości stanowić będzie odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego po stronie Wnioskodawcy wystąpi obowiązek wystawienia faktury dokumentującej najem przedmiotowej Nieruchomości. Na fakturze dokumentującej usługę ww. najmu powinny być wykazane dane Wnioskodawcy jako podatnika.

Podsumowując, Wnioskodawca będzie miał obowiązek udokumentowania usługi najmu części Nieruchomości fakturą VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 11 należało ocenić jako nieprawidłowe.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym tutejszy Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W tym miejscu wskazać należy, że w przedmiotowej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych został rozstrzygnięty odrębnymi pisami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin