2020.07.10 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-1.4011.371.2020.2.ISL

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.371.2020.2.ISL
z 10 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 30 marca 2020 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP…), uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 31 maja 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia ePUAP-UPP…), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 maja 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.371.2020.1.ISL, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 18 maja 2020 r. (data doręczenia za pośrednictwem platformy ePUAP 24 maja 2020 r., identyfikator poświadczenia doręczenia UPD…). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 31 maja 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 31 maja 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia ePUAP-UPP….).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 5 lutego 2018 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm., dalej: „ustawa o PIT”) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca od dnia 1 lutego 2018 r. na podstawie umowy o świadczenie usług o charakterze stałej współpracy z (…), świadczy usługi programistyczne (dalej: Spółka). W ramach tej umowy Wnioskodawca wykonuje oprogramowanie, które jest następnie dystrybuowane przez zleceniodawcę. W ramach tej umowy Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wnioskodawca ponosi ryzyko własnej działalności i odpowiedzialność za wykonywane usługi. Usługi wykonywane są w miejscu i czasie wybranym przez Wnioskodawcę. Ze względu na konieczność pracy w zespole i koordynacji niektórych funkcji, świadczenie usług wymaga czasami pracy w miejscu i czasie wskazanym przez Spółkę. Zlecone czynności nie są wykonywane pod bezpośrednim kierownictwem zlecającego. Sposób wykonywania czynności nie jest Wnioskodawcy przez nikogo narzucony. Wnioskodawca otrzymuje zadanie opracowania danej funkcjonalności systemu i w tym celu samodzielnie dobiera sposób działania i narzędzia do wykonywania usług (sprzęt i oprogramowanie, takie jak system operacyjny, środowisko programistyczne). Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca jest członkiem zespołu programistów ze względu na rozmiar projektu i jego kompleksowość, ale kod programu tworzy samodzielnie wyłącznie na podstawie własnej wiedzy i zgodnie z wymaganiami klienta.

Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: „PAIPP”).

W ramach omawianej działalności gospodarczej, w ramach współpracy ze Spółką, jako członek zespołu (osób współpracujących na podstawie odrębnych umów ze Spółką), Wnioskodawca tworzy oprogramowanie - nowy system informatyczny dla przedsiębiorstwa Spółki Oprogramowanie stanowi przedmiot ochrony prawnoautorskiej jako całość, ale jego tworzenie i rozbudowa polega na projektowaniu i łączeniu wielu elementów odpowiadających za poszczególne funkcjonalności produktu, tworzy różnego rodzaju narzędzia, jak i nowe części serwisu, które pośrednio lub bezpośrednio wspierają działanie systemu. Codzienna praca Wnioskodawcy polega na dodawaniu funkcji do istniejących systemów lub badaniu i wykorzystywaniu dostępnych rozwiązań, które wykorzystywane są później do budowy kolejnych części aplikacji, z których każda stanowi odrębny utwór i składa się na spójną całość. Produktem wytwarzanego przez Wnioskodawcę dla Spółki jest system bazy danych oparty na przetwarzaniu informacji przy użyciu kart graficznych. Ze względu na innowacyjny charakter (małą ilość podobnych rozwiązań na rynku), oprogramowanie to powstaje z wykorzystaniem najnowszych technologii i praktyk wytwarzania oprogramowania oraz w oparciu o technologie ..., … . Głównymi obszarami, w których pracuje Wnioskodawca są: rozszerzanie możliwości obliczeniowych bazy danych, dodawanie rozwiązań umożliwiających wizualizację danych, implementacja szybkich algorytmów przetwarzających dane, ze szczególnym uwzględnieniem algorytmów równoległych. Gotowy produkt - aplikacja serwera bazy danych - będzie użytkowana przez końcowego użytkownika do szybkiej analizy dużej (> 100 GB) ilości danych (w krańcowych wypadkach przetwarzanie zapytań SOL w ciągu kilku sekund, zamiast kilku godzin).

Praca nad projektem obejmuje: świadczenie usług programistycznych, w tym obejmujących tworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie praw autorskich do programów komputerowych i oprogramowania aplikacji internetowych w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, tworzenie instrukcji użytkownika oraz pozostałej dokumentacji niezbędnych do prawidłowego korzystania z programów komputerowych, aktywny udział w pracach koncepcyjnych w zakresie tworzonego oprogramowania, testowanie oraz wdrażanie programów komputerowych, zdobywanie nowej wiedzy w zakresie możliwości rozbudowy i ulepszania projektowanego oprogramowania, wykonywanie prac rozwojowych polegających na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w szczególności w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, świadczenie usług dodatkowych potrzebnych do prawidłowego wykonania niniejszej umowy obejmujących, m.in rutynową kontrolę oraz wprowadzanie okresowych zmian do oprogramowania, utrzymywanie i zarządzanie serwisami internetowymi, serwerami itp. (dalej: „usługi”). Wnioskodawca osobiście odpowiada za dodawanie (programowanie) nowych funkcjonalności do omawianego systemu, planowanie, projektowanie i estymację poszczególnych zadań projektowych, wsparcie wdrożenia, integrację oprogramowania z innymi systemami, migrację danych z innych systemów. Projektowanie i tworzenie omawianego systemu jest systematycznym rozwojem konkretnego projektu informatycznego, mającego na celu wdrożenie nowego systemu (oprogramowania).

Wytwarzanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności twórczej o badawczo-rozwojowym charakterze, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań na potrzeby projektu. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów procesów lub usług), w postaci innowacyjnego systemu logistycznego. W ramach omawianej działalności Wnioskodawca zdobywa, poszerza i łączy interdyscyplinarną wiedzę z zakresu tworzenia oprogramowania. Efekty działalności Wnioskodawcy w ramach zespołu programistów są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Ze względu na określony w umowie charakter obowiązków składających się na świadczone usługi, umowa ze Spółką przewiduje, że wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich obejmuje 80% otrzymywanej stawki. Pozostałe 20% wynagrodzenia odpowiada wartości pozostałych czynności, które nie mają charakteru pracy twórczej. Strony przewidziały w umowie możliwość określenia innej proporcji w razie, gdy z uwagi na rodzaj usług świadczonych w danym okresie rozliczeniowym proporcje te nie będą zachowane.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję pozwalającą na wyodrębnienie czynności i czasu pracy poświęconych na działalność o charakterze twórczym oraz tę, która jest związana z rutynowymi działaniami nieskładającymi się na prace twórcze z podziałem na poszczególne elementy projektu.

Podsumowanie zestawienia dotyczącego 2019 r. wykazało, że na działalność o charakterze twórczym i badawczo-rozwojowym przypada 80,9% czynności wykonywanych w ramach współpracy. Ponieważ, jak wskazano powyżej, Wnioskodawca przenosi na Spółkę w ramach zawartej umowy całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w omówiony sposób oprogramowania, Wnioskodawca osiąga - w części stanowiącej 80% otrzymywanego wynagrodzenia - dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca oświadcza, że prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na wyżej wymienione prawa i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami tzw. ulgi „IP BOX”, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT). W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2019 rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy ze Spółką z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%, z ograniczeniem wynikającym ze stosowania wskaźnika nexus. Pozostały dochód Wnioskodawcy opodatkowany jest na zasadach ogólnych.

W piśmie z dnia 31 maja 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że na podstawie umowy ze Spółką świadczy usługi programistyczne. W ramach tej umowy Wnioskodawca wykonuje oprogramowanie, przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej. Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ww. ustawy rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl tych przepisów badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca w prowadzonej przez siebie działalności spełnia opisane w definicji badań naukowych oraz prac rozwojowych przesłanki w sposób przejawiający się w szczególności:

po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu programowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży między innymi po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór Jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego;

po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania nowoczesnej platformy przetwarzania i wizualizacji danych, przy wykorzystaniu wiedzy Wnioskodawcy z zakresu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania;

po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) z nastawieniem na rozwój i ulepszanie aplikacji w przyszłości.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez Niego działalność spełnia wszelkie przesłanki, by uznać ją za działalność badawczo-rozwojową w świetle definicji, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego uzyskując z tego tytułu wynagrodzenie, zatem uzyskuje przychody z sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie osiąga dochodu z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi bądź z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli odszkodowanie to zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Wnioskodawca na podstawie umowy ze Spółkę przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych.

Wnioskodawca na zlecenie Spółki tworzy oprogramowanie, które w połączeniu z innymi elementami tworzonymi przez Wnioskodawcę i inne osoby oraz po połączeniu z całością systemu stanowi przedmiot ochrony prawnoautorskiej. Istotnym jest jednak, że tworzenie i rozbudowa polega na projektowaniu i łączeniu wielu elementów odpowiadających za poszczególne funkcjonalności produktu. Każdy z tych elementów jest odrębnym programem (kodem). W ten sposób tworzone są różnego rodzaju narzędzia, jak i nowe części serwisu, które pośrednio lub bezpośrednio wspierają działanie systemu. Codzienna praca Wnioskodawcy polega na dodawaniu funkcji do istniejących systemów lub badaniu i wykorzystywaniu dostępnych rozwiązań, które wykorzystywane są później do budowy kolejnych części aplikacji, z których każda stanowi odrębny utwór i składa się na spójną całość. W związku z powyższym, Wnioskodawca jest właścicielem praw autorskich do oprogramowania wytworzonego przez siebie, aż do momentu przeniesienia praw autorskich do poszczególnych elementów – co następuje zgodnie z umową o świadczenie usług ze Zleceniodawcą. Umowa przewiduje m.in. „świadczenie usług programistycznych, w tym obejmujących tworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie praw autorskich do programów komputerowych i oprogramowania aplikacji internetowych w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej”. Na wykonywane usług składa się także rozbudowa istniejącego oprogramowania, co oznacza, że część prac polega na modyfikacji, ulepszaniu i rozwijaniu utworów, do których prawa przysługują Zleceniodawcy. Prawo do dokonywania zmian w kodzie wynika z postanowień umowy i poszczególnych zleceń przekazywanych w toku świadczenia usług i w tym zakresie ma charakter licencji niewyłącznej udzielanej przez Spółkę. Nadal jednak w oparciu o udzieloną licencję powstaje nowy przedmiot ochrony prawnoautorskiej, przenoszony następnie na Spółkę i uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie, zatem uzyskuje przychody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Podsumowując, Wnioskodawca w ramach usług świadczonych dla Spółki między innymi rozwija, bądź ulepsza oprogramowanie stworzone przez inne osoby dla Spółki w ramach zawartej umowy. Spółka udziela Wnioskodawcy niewyłącznej licencji umożliwiającej rozwijanie i ulepszanie ww. oprogramowania, na podstawie umowy o świadczenie usług dla Spółki.

Wnioskodawca wyjaśnia, że rozwija lub ulepsza oprogramowanie komputerowe lub jego część na rzecz Spółki, ale nie jest ani właścicielem, ani współwłaścicielem tego oprogramowania, ani nie jest użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej, tj. umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez Wnioskodawcę z autorskiego prawa do programu komputerowego. Wnioskodawca działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego oprogramowania – Spółki.

Wnioskodawca rozwija lub ulepsza oprogramowanie na rzecz Spółki, rozwija lub ulepsza oprogramowanie stworzone wcześniej przez inny podmiot oraz tworzy nowe moduły - zarówno samodzielnie, jak i współpracując z innymi programistami (na skutek czego powstaje nowy produkt), a po uzyskaniu całości ogółu autorskich praw majątkowych do tego oprogramowania przez Spółkę Wnioskodawcy przysługuje licencja niewyłączna do korzystania z tego prawa kwalifikowanego i nie staje się właścicielem/współwłaścicielem tego oprogramowania, ulepsza/modyfikuje oprogramowanie na podstawie umowy ze Spółką.

Wnioskodawca nie nabywa na własność kwalifikowanego IP, ani licencji wyłącznej do tego IP od właściciela zlecającego jego ulepszenie/modyfikację. Wnioskodawca ulepsza/modyfikuje oprogramowanie na podstawie umowy ze Spółką.

W wyniku ulepszenia/modyfikacji oprogramowania przez Wnioskodawcę, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do ulepszenia i rozwinięcia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o PAIPP. Zlecone czynności nie są wykonywane pod bezpośrednim kierownictwem zlecającego. Sposób wykonywania czynności nie jest Wnioskodawcy przez nikogo narzucony. Wnioskodawca otrzymuje zadanie opracowania danej funkcjonalności systemu i w tym celu samodzielnie dobiera sposób działania i narzędzia do wykonywania usług (sprzęt i oprogramowanie, takie jak system operacyjny, środowisko programistyczne).

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca jest członkiem zespołu programistów ze względu na rozmiar projektu i jego kompleksowość, ale kod programu tworzy samodzielnie wyłącznie na podstawie własnej wiedzy i zgodnie z wymaganiami klienta. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP.

W związku z ulepszaniem/modyfikacją ww. oprogramowania, Wnioskodawca osiąga dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W związku z ulepszaniem/modyfikacją ww. Oprogramowania, Wnioskodawca nie osiąga dochodu z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, ani z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych do programów komputerowych uzyskując z tego tytułu wynagrodzenie, zatem dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca nie osiąga dochodu z tytułu opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy prawa własności intelektualnej, ani z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane w ramach opisanej sytuacji gospodarczej Wnioskodawca może opodatkować stawką 5% zgodnie z art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia On wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 tej ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ww. ustawy rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl tych przepisów, badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi On działalność badawczo-rozwojową, tj. prace rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu programowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży między innymi po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór Jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania nowoczesnej platformy web, przy wykorzystaniu wiedzy Wnioskodawcy z zakresu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) z nastawieniem na rozwój i ulepszanie aplikacji w przyszłości. Z wyjaśnień udzielanych przez organy podatkowe wynika, że praca programistów polegająca na wytwarzaniu i ulepszania oprogramowania ma charakter tak rozumianej działalności badawczo-rozwojowej (zob. przykładowo interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 października 2019 r., Nr 0115-KDIT2-1.4011.337.2019.3.MST, z 5 listopada 2019 r., Nr 0115-KDIT2-1.4011.338.2019.2.MK, z 7 listopada 2019 r., Nr 0112- KDIL3-3.4011.317.2019.2.AA, z 8 listopada 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-3.4011.508.2019.2.PR).

Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość majątkowych praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem w ocenie Wnioskodawcy osiąga kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Ponadto, zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują ww. informacje w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT). Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP BOX. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na wyżej wymienione prawa i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Spełnia zatem ostatnią z przesłanek korzystania z tzw. ulgi IP BOX.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

„(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej. Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. (…) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac”.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Według art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji, podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP BOX.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 5 lutego 2018 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca od dnia 1 lutego 2018 r. na podstawie umowy o świadczenie usług o charakterze stałej współpracy ze Spółką świadczy usługi programistyczne. W ramach tej umowy Wnioskodawca wykonuje oprogramowanie, które jest następnie dystrybuowane przez zleceniodawcę. W ramach tej umowy Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wnioskodawca ponosi ryzyko własnej działalności i odpowiedzialność za wykonywane usługi. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach omawianej działalności gospodarczej, w ramach współpracy ze Spółką, jako członek zespołu (osób współpracujących na podstawie odrębnych umów ze Spółką), Wnioskodawca tworzy oprogramowanie - nowy system informatyczny dla przedsiębiorstwa Spółki. Ze względu na określony w umowie charakter obowiązków składających się na świadczone usługi umowa ze zleceniodawcą przewiduje, że wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich obejmuje 80% otrzymywanej stawki. Pozostałe 20% wynagrodzenia odpowiada wartość pozostałych czynności, które nie mają charakteru pracy twórczej. Strony przewidziały w umowie możliwość określenia innej proporcji w razie, gdy z uwagi na rodzaj usług świadczonych w danym okresie rozliczeniowym proporcje te nie będą zachowane. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na wyżej wymienione prawa i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2019 rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy ze Spółką z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%, z ograniczeniem wynikającym ze stosowania wskaźnika nexus. Pozostały dochód Wnioskodawcy opodatkowany jest na zasadach ogólnych.

Odnosząc powyżej przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe do zanalizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP BOX wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP BOX, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP BOX. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP BOX.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. tworzonego, rozwijanego i ulepszanego oprogramowania w związku z odpłatnym przeniesieniem na Spółkę praw autorskich do wytwarzanego programu komputerowego – autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, można uznać za dochód z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję zgodnie z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że może On skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionymi przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe będą się różniły od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin