2020.07.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.271.2020.2.JO
z 13 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2020 r. (data wpływu 13 maja 2020 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 26 czerwca 2020 r. (data wpływu 3 lipca 2020 r.) będącego odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 18 czerwca 2020 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 24 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności dla świadczonej przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi reklamowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności dla świadczonej przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi reklamowej. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 26 czerwca 2020 r. (data wpływu 3 lipca 2020 r.) będącego odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 18 czerwca 2020 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.271.2020.1.JO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, prowadzącym działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności świadczy szeroko rozumiane usługi reklamowe / marketingowe, w tym m.in. usługi kompleksowej organizacji i obsługi kampanii reklamowych / marketingowych, jak również innych akcji promocyjnych / marketingowych / reklamowych (dalej jako: „usługi reklamowe”).

Wnioskodawca nawiązywał i będzie nawiązywać współpracę z klientami/kontrahentami, w ramach której świadczył i będzie świadczyć usługi reklamowe. Co do zasady Wnioskodawcy powierzone zostają niemal wszystkie czynności związane z kompleksową obsługą danej kampanii reklamowej czy akcji.

W ramach prowadzonej działalności zdarzają się sytuacje, w których Wnioskodawca na potrzeby świadczonych kompleksowych usług reklamowych Wnioskodawca nabywa i będzie nabywać usługi/ część usług od innych podmiotów (co do zasady również czynnych zarejestrowanych podatników VAT). Wśród usług nabywanych na potrzeby świadczenia usług reklamowych zdarzają się takie, które dostawcy usług na rzecz Wnioskodawcy traktują jako usługi podlegające obowiązkowemu mechanizmowi podzielonej płatności w oparciu o art. 108a ust. 1a ustawy VAT (niemniej takie nabywane usługi są związane i wykorzystywane przez Wnioskodawcę do zrealizowania kompleksowej usługi reklamowej, przykładowo, mające związek z obsługą banerów reklamowych, które mogą być zaklasyfikowane jako np. 43.21.10.2 Roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych; 43.29.19.0 Pozostałe roboty instalacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane; 43.39.11.0 Roboty związane z wykonywaniem elementów dekoracyjnych; 43.99.20.0 Roboty związane z montowaniem i demontowaniem rusztowań; 43.11.10.0 Roboty związane z rozbiórką i burzeniem obiektów budowlanych; 43.99.70.0 Roboty związane z montażem i wznoszeniem konstrukcji z elementów prefabrykowanych; 43.99.99.0 Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych).

Zdarzać się również mogą sytuacje, w których Wnioskodawca na potrzeby świadczonych przez siebie kompleksowych usług reklamowych nabywać będzie od innych podmiotów towary, które dostawcy towarów na rzecz Wnioskodawcy traktować będą jako towary podlegające obowiązkowemu mechanizmowi podzielonej płatności w oparciu o art. 108a ust. 1a ustawy VAT.

Za wyświadczenie kompleksowej usługi reklamowej Wnioskodawca wystawia i będzie wystawiać swoim kontrahentom faktury VAT. Wnioskodawca kalkulując należne mu wynagrodzenie, uwzględnia m.in. koszty związane z nabywcami jak wyżej.

Usługi reklamowe świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz klientów/kontrahentów nie mieszczą się w żadnym z grupowań wskazanych w załączniku nr 15 ustawy VAT.

W piśmie z dnia 26 czerwca 2020 r. Wnioskodawca wskazał:

Kompleksowe usługi świadczone przez Wnioskodawcę, w ocenie Wnioskodawcy klasyfikują się do Działu 73.1 PKWiU 2008 - usługi reklamowe.

Dział 73 obejmuje projektowanie i realizowanie kampanii reklamowych i ich umieszczanie w czasopismach, gazetach, radiu i telewizji, lub innych mediach, jak również projektowanie miejsc na cele reklamowe.

W zależności od rodzaju i charakteru realizowanej danej usługi kompleksowej usługi te mogą być klasyfikowane np. do grupowania 73.11.11 Kompleksowe usługi reklamowe, czasami mogłyby być również klasyfikowane do grupowania 73.12.1 Pośrednictwo w sprzedaży miejsca lub czasu na cele reklamowe.
Kompleksowe usługi świadczone przez Wnioskodawcę, w ocenie Wnioskodawcy klasyfikują się do Działu 73.1 PKWiU 2015 - usługi reklamowe.

Dział 73 obejmuje projektowanie i realizowanie kampanii reklamowych i ich umieszczanie w czasopismach, gazetach, radiu i telewizji, lub innych mediach, jak również projektowanie miejsc na cele reklamowe.

W zależności od rodzaju i charakteru realizowanej danej usługi kompleksowej usługi te mogą być klasyfikowane np. do grupowania 73.11.11 Kompleksowe usługi reklamowe, czasami mogłyby być również klasyfikowane do grupowania 73.12.1 Pośrednictwo w sprzedaży miejsca lub czasu na cele reklamowe.
Przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów jest kompleksowa usługa reklamowa (np. kompleksowe przeprowadzenie kampanii reklamowej).

Na fakturze nie jest/nie będzie odrębnie wymieniona dostawa nabywanych towarów bądź usług, w tym objętych obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności i odrębnie pozostałe czynności związane ze świadczeniem kompleksowych usług reklamowych.

Na potrzeby zrealizowania danej kompleksowej usługi reklamowej zdarza się, że Wnioskodawca dokonuje nabyć nawet kilkudziesięciu towarów/usług od różnych podmiotów, w tym objętych obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności.

W związku ze świadczeniem kompleksowej usługi reklamowej, na fakturze jest/będzie wskazana jedna pozycja obejmująca wykonanie danej czynności (usługi reklamowej) - z reguły pozycja ta zatytułowana jest wg schematu „Media Outdoor, Kampania, /tu nazwa klienta i okres w jakim realizowana była dana kampania/”.

Jednocześnie informacyjnie Wnioskodawca pragnie wskazać, że może dodatkowo świadczyć na rzecz kontrahentów inne usługi polegające na planowaniu i zakupie mediów, których wykonanie kontrahent zleca Wnioskodawcy niejako „obok/odrębnie” od kompleksowej usługi reklamowej. Usługi te mogą być dokumentowane odrębnymi fakturami, a czasem zdarza się, że na fakturach Wnioskodawcy dokumentujących świadczenie kompleksowej usługi reklamowej może pojawić się druga, odrębna od kompleksowej usługi reklamowej (realizacji kampanii) pozycja, z reguły zatytułowana „Wynagrodzenie Agencji, Prowizja Agencji za planowanie i zakup mediów”.
W sytuacjach gdy wśród tych towarów/usług nabywanych na potrzeby świadczenia kompleksowej usługi reklamowej znajdują się towary/usługi, objęte obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności, bez ich nabycia nie byłoby możliwe wyświadczenie przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi reklamowej zgodnej z oczekiwaniem kontrahenta.
Wnioskodawca na potrzeby świadczenia kompleksowej usługi reklamowej (np. przeprowadzenie outdoorowej kampanii reklamowej dla klienta X) nabywa szereg towarów i usług niezbędnych do ich wykonania. Zdarza się, że wśród tych towarów/usług nabywanych na potrzeby świadczenia kompleksowej usługi reklamowej znajdują się towary/usługi, objęte obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności.

W rezultacie zdarzają się sytuacje, w których na potrzeby realizacji kompleksowej usługi reklamowej np. na rzecz klienta X, Wnioskodawca nabywa szereg towarów i usług niezbędnych do ich wykonania, a wśród tych towarów/usług nabywanych na potrzeby świadczenia kompleksowej usługi reklamowej nie znajdują się towary/usługi, objęte obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności.

Jak również zdarzają się sytuacje, w których (chcąc sprostać oczekiwaniom klienta i wyświadczyć usługę w ustalonym zakresie) na potrzeby realizacji kompleksowej usługi reklamowej np. na rzecz klienta Y, Wnioskodawca nabywa szereg towarów i usług niezbędnych do ich wykonania, a wśród tych towarów/usług nabywanych na potrzeby świadczenia kompleksowej usługi reklamowej znajdują się towary/usługi, objęte obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności (których nabycie jest niezbędne do prawidłowego wyświadczenia kompleksowej takiej usługi reklamowej).
Dla prawidłowego wykonania na rzecz klientów/kontrahentów usług reklamowych Wnioskodawca może być/jest zobowiązany do nabywania towarów i usług od innych podmiotów, które są objęte MPP.

W sytuacjach gdy wśród tych towarów/usług nabywanych na potrzeby świadczenia kompleksowej usługi reklamowej znajdują się towary/usługi, objęte obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności, bez ich nabycia nie byłoby możliwe wyświadczenie przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi reklamowej zgodnej z oczekiwaniem kontrahenta.

W sytuacjach, w których (chcąc sprostać oczekiwaniom klienta i wyświadczyć usługę w ustalonym zakresie) na potrzeby realizacji kompleksowej usługi reklamowej np. na rzecz klienta Y, Wnioskodawca nabywa szereg towarów i usług niezbędnych do ich wykonania, a wśród tych towarów/usług nabywanych na potrzeby świadczenia kompleksowej usługi reklamowej znajdują się towary/usługi, objęte obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności - to nabycie to jest niezbędne do prawidłowego wyświadczenia kompleksowej takiej usługi reklamowej.
W zdecydowanej większości faktury dokumentujące świadczenie kompleksowej usługi reklamowej wystawiane na rzecz podatników opiewają na kwotę należności ogółem brutto przekraczającą 15.000 zł. Czasami zdarzają się również faktury na kwotę należności ogółem brutto poniżej 15.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, że w sytuacji, w której Wnioskodawca nabywa usługi podlegające obowiązkowemu mechanizmowi podzielonej płatności w oparciu o art. 108a ust. 1a ustawy VAT (usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców), które wykorzystuje na potrzeby świadczonej przez siebie kompleksowej usługi reklamowej, która to usługa nie mieści się żadnym z grupowań wskazanych w załączniku nr 15 do ustawy VAT, to obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności nie rozciąga się automatycznie na świadczoną przez Wnioskodawcę kompleksową usługę reklamową (niezależnie od kwoty należności dla Wnioskodawcy tytułem tych usług)?
Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, że w sytuacji, w której Wnioskodawca nabywa towary podlegające obowiązkowemu mechanizmowi podzielonej płatności w oparciu o art. 108a ust. 1a ustawy VAT (towary wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców), które wykorzystuje na potrzeby świadczonej przez siebie kompleksowej usługi reklamowej, która to usługa nie mieści się żadnym z grupowań wskazanych w załączniku nr 15 do ustawy VAT, to obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności nie rozciąga się automatycznie na świadczoną przez Wnioskodawcę kompleksową usługę reklamową (niezależnie od kwoty należności dla Wnioskodawcy tytułem tych usług)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1751) wprowadziła z dniem 1 listopada 2019 r. zmiany do ustawy VAT w zakresie mechanizmu podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy VAT, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast, w myśl art. 108a ust. 1a, obowiązującego od dnia 1 listopada 2019 r. przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy VAT, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy VAT, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b ustawy VAT).

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy VAT zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Załącznik nr 15 do ustawy VAT zawiera zamkniętą listę towarów i usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWIU), gdzie faktura dokumentująca ich dostawę musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika (w tym również przepisów w zakresie wystawiania faktur), że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców);
będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy VAT,
czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.

Wnioskodawca, czynny podatnik VAT, świadczy kompleksowe usługi reklamowe na rzecz swoich klientów, którzy są z reguły czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT.

Odnosząc się do powyższego należy w pierwszej kolejności wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy VAT, a postanowienie art. 108a ust. 1a ustawy VAT, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub stanowi równowartość tej kwoty.

W ramach prowadzonej działalności zdarzają się sytuacje, w których Wnioskodawca na potrzeby świadczonych kompleksowych usług reklamowych nabywa i będzie nabywać usługi/część usług od innych podmiotów (co do zasady również czynnych zarejestrowanych podatników VAT). Wśród usług nabywanych na potrzeby świadczenia usług reklamowych zdarzają się takie, które dostawcy usług na rzecz Wnioskodawcy traktują jako usługi podlegające obowiązkowemu mechanizmowi podzielonej płatności w oparciu o art. 108a ust. 1a ustawy VAT (niemniej nabywane usługi są związane i wykorzystywane do zrealizowania kompleksowej usługi reklamowej, przykładowo mające związek z obsługą banerów reklamowych, które mogą być zaklasyfikowane jako np. 43.21.10.2 Roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych; 43.29.19.0 Pozostałe roboty instalacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane; 43.39.11.0 Roboty związane z wykonywaniem elementów dekoracyjnych; 43.99.20.0 Roboty związane z montowaniem i demontowaniem rusztowań; 43.11.10.0 Roboty związane z rozbiórką i burzeniem obiektów budowlanych; 43.99.70.0 Roboty związane z montażem i wznoszeniem konstrukcji z elementów prefabrykowanych; 43.99.99.0 Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych).

Zdarzać się również mogą sytuacje, w których Wnioskodawca na potrzeby świadczonych przez siebie usług reklamowych nabywać będzie od innych podmiotów towary, które dostawcy towarów na rzecz Wnioskodawcy traktować będą jako towary podlegające obowiązkowemu mechanizmowi podzielonej płatności w oparciu o art. 108a ust. 1a ustawy VAT.

W ocenie Wnioskodawcy płatności uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu wystawianych faktur za kompleksowe usługi reklamowe nie podlegają obowiązkowemu mechanizmowi podzielonej płatności, ponieważ mamy tu do czynienia ze świadczeniem kompleksowej usługi reklamowej (która nie została wskazana w zamkniętym katalogu w załączniku nr 15 do ustawy VAT), a nie ze świadczeniem jednej z usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy VAT, jak również nie mamy tu do czynienia z dostawą towarów (które mogły być wykorzystane na potrzeby świadczenia kompleksowej usługi reklamowej).

Wnioskodawca w takim przypadku nie świadczy bowiem usług objętych obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności, jak również nie dokonuje dostawy towarów objętych obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności, a jedynie świadczy kompleksowe usługi reklamowe na potrzeby świadczenia których Wnioskodawca nabył te usługi i/lub towary. Co do zasady w takim przypadku następować będzie zużycie tych usług czy towarów do wykonania usługi reklamowej.

Przedmiotem sprzedaży jest wyłącznie usługa reklamowa i to wyłącznie ta usługa powinna być wskazana na fakturze jako przedmiot sprzedaży. Faktura jest dokumentem sformalizowanym mającym odzwierciedlać faktyczne zaistniałe zdarzenie gospodarcze i faktura nie może wprowadzać w błąd. Tym samym, na fakturze dokumentującej świadczenie usług reklamowych nie powinny figurować jako przedmiot sprzedaży czy to towary zużyte czy usługi wykorzystane przy świadczeniu kompleksowej usługi reklamowej, jeśli nie były one przedmiotem odrębnej sprzedaży tytko elementem świadczenia kompleksowego.

Wnioskodawca świadczy kompleksowe usługi reklamowe. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie zostały wymienione w załączniku nr 15 do ustawy VAT, w rezultacie Wnioskodawca nie będzie objęty obowiązkiem stosowania „mechanizmu podzielonej płatności” dla świadczonych przez siebie kompleksowych usług reklamowych (niezależnie od kwoty należności dla Wnioskodawcy tytułem tych usług).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i prawny, Wnioskodawca wystawiając faktury dokumentujące przedmiotowe, kompleksowe usługi reklamowe, nie jest zobowiązany umieszczać na ww. fakturach, określonej w art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, adnotacji „mechanizm podzielonej płatności”.

Podsumowując:

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji, w której Wnioskodawca nabywa usługi podlegające obowiązkowemu mechanizmowi podzielonej płatności w oparciu o art. 108a ust. 1a ustawy VAT (usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców), które wykorzystuje na potrzeby świadczonej przez siebie kompleksowej usługi reklamowej, która to usługa nie mieści się żadnym z grupowań wskazanych w załączniku nr 15 do ustawy VAT, to obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności nie rozciąga się automatycznie na obowiązek opodatkowania świadczonej przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi reklamowej.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji, w której Wnioskodawca nabywa towary podlegające obowiązkowemu mechanizmowi podzielonej płatności w oparciu o art. 108a ust. 1a ustawy VAT (towary wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców), które wykorzystuje na potrzeby świadczonej przez siebie kompleksowej usługi reklamowej, która to usługa nie mieści się żadnym z grupowań wskazanych w załączniku nr 15 do ustawy VAT, to obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności nie rozciąga się automatycznie na obowiązek opodatkowania świadczonej przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi reklamowej.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że prezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko znajduje poparcie w aktualnej linii interpretacyjnej Dyrektora KIS, czego wyraz dał m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 12 grudnia 2019 r. o nr 0112-KDIL2-1.4012.451.2019.1.MK, jak również z interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 28 lutego 2020 r. o nr 0113-KDIPT1-3.4012.818.2019.2.MWJ .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ zauważa, że w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji prawa podatkowego nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów lub usług do grupowania klasyfikacyjnego PKWiU. Analiza kwestii kwalifikacji bądź też nie danego towaru bądź usługi do odpowiedniej pozycji PKWiU nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej dokonywanej przez tut. Organ. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą nowelizującą”, art. 5a ustawy otrzymał brzmienie: towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 lipca 2020 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.)

W myśl § 3a ww. rozporządzenia do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie przypadków, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. f i lit. g ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), załączniku nr 15 do tej ustawy oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 tej ustawy, Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) stosuje się do dnia 31 grudnia 2020 r.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Regulacje dotyczące mechanizmu podzielonej płatności zawarte zostały w ustawie z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustawy (Dz. U. z 2018 r., poz. 62), która wprowadziła z dniem 1 lipca 2018 r. m.in. nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.).

Ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 13 września 2019 r., poz. 1751) z dniem 1 listopada 2019 r. wprowadzono m.in. nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018, poz. 2174, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast w myśl art. 108a ust. 1a ustawy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b ustawy).

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy – zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Załącznik nr 15 do ustawy – stanowiący „Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy” – zawiera zamkniętą listę towarów i usług, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców);
będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy,
czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności świadczy szeroko rozumiane usługi reklamowe / marketingowe, w tym m.in. usługi kompleksowej organizacji i obsługi kampanii reklamowych / marketingowych, jak również innych akcji promocyjnych / marketingowych / reklamowych. Wnioskodawca nawiązywał i będzie nawiązywać współpracę z klientami/kontrahentami, w ramach której świadczył i będzie świadczyć usługi reklamowe. Co do zasady Wnioskodawcy powierzone zostają niemal wszystkie czynności związane z kompleksową obsługą danej kampanii reklamowej czy akcji.

Na potrzeby zrealizowania danej kompleksowej usługi reklamowej zdarza się, że Wnioskodawca dokonuje nabyć nawet kilkudziesięciu towarów/usług od różnych podmiotów, w tym objętych obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności.

Na fakturze nie jest/nie będzie odrębnie wymieniona dostawa nabywanych towarów bądź usług, w tym objętych obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności i odrębnie pozostałe czynności związane ze świadczeniem kompleksowych usług reklamowych.

W związku ze świadczeniem kompleksowej usługi reklamowej, na fakturze jest/będzie wskazana jedna pozycja obejmująca wykonanie danej czynności (usługi reklamowej) - z reguły pozycja ta zatytułowana jest wg schematu „Media Outdoor, Kampania, /tu nazwa klienta i okres w jakim realizowana była dana kampania/”. Wnioskodawca kalkulując należne mu wynagrodzenie, uwzględnia m.in. koszty związane z nabyciami jak wyżej. Bez nabycia ww. towarów/usług nie byłoby możliwe wyświadczenie przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi reklamowej zgodnej z oczekiwaniem kontrahenta.

W zdecydowanej większości faktury dokumentujące świadczenie kompleksowej usługi reklamowej wystawiane na rzecz podatników opiewają na kwotę należności ogółem brutto przekraczającą 15.000 zł. Czasami zdarzają się również faktury na kwotę należności ogółem brutto poniżej 15.000 zł.

Kompleksowe usługi świadczone przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca klasyfikują się do Działu 73.1 PKWiU - usługi reklamowe.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy w sytuacji, w której Wnioskodawca nabywa towary oraz usługi podlegające obowiązkowemu mechanizmowi podzielonej płatności, które wykorzystuje na potrzeby świadczonej przez siebie kompleksowej usługi reklamowej, która nie mieści się żadnym z grupowań wskazanych w załączniku nr 15 do ustawy VAT, to obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności nie rozciąga się automatycznie na świadczoną przez Wnioskodawcę kompleksową usługę reklamową.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia czynności nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną czynność złożoną obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności złożonej.

Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wydanych orzeczeniach. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., TSUE uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej, do których stosuje się te same zasady opodatkowania.

Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych przez podatnika na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z dnia 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).

W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia, stawki podatku od towarów i usług czy sposobu dokumentowania.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w analizowanym przypadku realizuje on świadczenie złożone polegające na wykonaniu kompleksowej usługi reklamowej, co potwierdza wystawiana na rzecz kontrahenta faktura, z wskazaną jedną pozycją dotyczącej tej usługi. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca na potrzeby świadczonych usług reklamowych nabywa szereg towarów i usługi, objętych obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności. Wnioskodawca kalkulując należne mu wynagrodzenie, uwzględnia m.in. koszty nabywanych towarów i usług jednocześnie wskazując, że bez nabycia ww. towarów i usług nie byłoby możliwe wyświadczenie przez Wnioskodawcę usługi reklamowej zgodnej z oczekiwaniami kontrahenta. Przy tym Wnioskodawca klasyfikuje przedmiotowe czynności do działu PKWiU 73.1 „usługi reklamowe”.

Zatem stwierdzić należy, że w omawianej sprawie Wnioskodawca świadczy jedną czynność polegającą na wykonaniu usługi reklamowej, natomiast pozostałe czynności, tj. nabyte towary i usługi stanowią dodatkowe elementy niezbędne do wykonania przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi reklamowej na rzecz kontrahenta. Zatem świadczenia te pod względem ekonomicznym i gospodarczym są ściśle powiązane z wykonaną usługą, umożliwiające skorzystanie ze świadczenia podstawowego. Tym samym w niniejszej sprawie Wnioskodawca dokonuje jednego kompleksowego świadczenia, w ramach którego – jak wynika z opisu sprawy – nabywa towary i usługi, objęte obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności.

W tym miejscu należy wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Podkreślenia wymaga, że zapis art. 108a ust. 1 pkt 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Jak wynika z powołanych przepisów faktura dotycząca transakcji objętej obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”. Oznaczenie takie stanowi informację dla nabywcy, że dana faktura, z uwagi na przedmiot transakcji, jak i kwotę, powinna zostać zapłacona z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

W związku z powyższym, skoro przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę jest/będzie świadczenie kompleksowe, sklasyfikowane w dziale PKWiU 73.1 „usługi reklamowe”, które nie jest wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, to należy stwierdzić, że nie zachodzi/nie będzie zachodził obowiązek wynikający z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, tj. obowiązek umieszczenia przez Wnioskodawcę na fakturach dokumentujących świadczenie kompleksowej usługi reklamowej wyrazów „mechanizm podzielonej płatności”.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu płatności dla świadczonej przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi reklamowej. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Końcowo należy podkreślić, że tut. Organ nie jest uprawniony w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji prawa podatkowego do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie, z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o informacje wynikające ze wskazań Wnioskodawcy, że dla wykonywanych przez Wnioskodawcę usług będących przedmiotem zapytania zastosowanie ma symbol PKWiU 73.1 „usługi reklamowe”.

Jednocześnie należy zauważyć, że na podstawie art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług – obowiązującego od dnia 1 listopada 2019 r. – wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;
klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do:
1. określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,
2. stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie - w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;
stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Przy czym WIS dotyczy stanu prawnego, który obowiązuje od dnia 1 lipca 2020 r.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz

zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin