2020.07.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.362.2020.2.KK
z 15 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2020 r., uzupełnionym w dniu 13 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 lipca 2009 r. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, dalej: ustawa PIT). Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest w szczególności działalność związana z oprogramowaniem.

Wnioskodawca projektuje lub tworzy nowe oprogramowanie/nowe moduły oprogramowania. Ponadto Wnioskodawca rozwija lub ulepsza oprogramowanie lub moduły oprogramowania. Rozwój i ulepszenie oprogramowania bądź jego modułów prowadzą do poprawy ich użyteczności. Wnioskodawca może być autorem lub współautorem oprogramowania bądź jego modułów (kodów źródłowych).

Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz polskiego klienta (dalej: Klient) będącego spółką kapitałową - obecna umowa współpracy obowiązuje od 1 stycznia 2019 r. Przedmiotem umowy jest sprzedaż usług informatycznych, których efektem jest w szczególności sprzedaż praw do programów komputerowych (tj. oprogramowania lub modułów oprogramowania - kodów źródłowych). Działalność Wnioskodawcy ma charakter twórczy, Wnioskodawca prowadzi ją zgodnie z założonym planem, a głównym celem jest zwiększenie zasobów wiedzy w celu stworzenia ulepszonych i bardziej nowoczesnych technologii. W efekcie, dzięki programom komputerowym bądź też ich modyfikacjom (kodom źródłowym) dostarczanym przez Wnioskodawcę, następuje usprawnienie i zwiększenie efektywności różnych procesów u użytkowników systemów informatycznych Klienta.

Zakres aktywności Wnioskodawcy ma charakter zindywidualizowanej i kreatywnej działalności, która prowadzi do powstania mniej lub bardziej złożonych fragmentów kodów źródłowych programów komputerowych lub modułów programów komputerowych. Wskazane fragmenty kodów źródłowych mogą mieć różne rozmiary. Mogą nie być one samodzielnymi aplikacjami, ale jedynie fragmentami kodów źródłowych służącymi do zbudowania całości w postaci aplikacji na późniejszym etapie przez Klienta. Niemniej jednak kody źródłowe Wnioskodawcy zawsze stanowią pewien rodzaj instrukcji (rozkazów) przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio na komputerze (ale też telefonie, tablecie albo innym urządzeniu) w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Tworzony przez Wnioskodawcę kod, fragment kodu lub moduł oznacza wytworzenie nowego programu komputerowego stanowiącego kwalifikowane prawo własności intelektualnej podlegającej ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ponieważ każde z tych pojęć oznacza stworzenie pewnego algorytmu, który wykonuje pewną określoną funkcję w celu realizacji założonego rezultatu. Programem komputerowym stanowiącym kwalifikowane prawo własności intelektualnej podlegającym ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych może być albo pojedynczy kod, fragment kodu lub moduł ale także zbiór takich kodów/fragmentów kodów/modułów. W efekcie należy uznać, że Wnioskodawca jest twórcą (lub współtwórcą) oprogramowania poprzez wykreowanie od podstaw poszczególnych składających się na nie części niezależnie od stopnia ich złożoności.

Wnioskodawca korzysta przy tworzeniu oprogramowania m.in. z takich narzędzi informatycznych jak np. UNIX / Linux, Windows, C#, Java, C++, C (Basic), JavaScript (Basic), IDE: Eclipse, JDeveloper, Visual Studio, Oracle SOA Suit, Web services, BPEL. Oprogramowanie lub jego moduły jest tworzone przez Wnioskodawcę na zlecenie Klienta i jest wynikiem indywidualnych pomysłów Wnioskodawcy z uwzględnieniem wymagań przedstawionych przez Klienta lub użytkowników oprogramowania. Oprogramowanie może podlegać następnie modyfikacjom i ulepszeniom z uwagi na zapotrzebowanie Klienta oraz użytkowników tego oprogramowania. Klientem Wnioskodawcy jest spółka, zajmująca się tworzeniem oprogramowania m.in. w zakresie wielozadaniowej, innowacyjnej platformy do zarządzania sytuacjami normalnymi (imprezy masowe/praca lotniska) i kryzysowymi (pożary/wypadki/kataklizmy/klęski żywiołowe/epidemie), umożliwiającej koordynację prac np. różnych służb publicznych (np. straży pożarnej, policji). Spółka korzysta z najnowszych i najlepszych technologii w zakresie informatyki. System informatyczny współtworzony przez Wnioskodawcę pozwala na szerokie korzystanie z danych geograficznych (map) i przetwarzanie informacji pochodzących z różnych źródeł, co dzięki narzędziom analitycznym oraz szybkiej wizualizacji danych w czasie rzeczywistym pozwala na sprawne podejmowanie ważnych decyzji i zarządzanie w różnych sytuacjach kryzysowych. System może być używany np. w trakcie katastrof, sytuacji kryzysowych, epidemii, a także w codziennym zapewnianiu bezpieczeństwa publicznego. Korzystanie z aplikacji jest możliwe nawet w trakcie problemów z łącznością sieciową, co pozwala na tzw. komunikację kryzysową. Z tego względu niezbędne jest użycie najnowszych i najbardziej wydajnych technologii w zakresie informatyki aby zapewnić, bezproblemowe i bezawaryjne działanie systemu.

Z umowy Wnioskodawcy z Klientem wynika, że usługi Wnioskodawcy polegają na podejmowaniu wszelkich działań mających na celu realizację projektów Klienta, w tym zwłaszcza na:

tworzeniu, ulepszaniu lub rozwijaniu oprogramowania bądź jego modułów,
testowaniu, weryfikowaniu poprawności i bezpieczeństwa oprogramowania,
bieżącym utrzymaniu, administrowaniu, konserwacji, serwisowaniu oprogramowania,
tworzeniu koncepcji oraz projektów nowych modułów do oprogramowania,
tworzeniu koncepcji oraz projektów modyfikacji obecnych modułów oprogramowania,
tworzenie nowych lub modyfikowanie istniejących modułów oprogramowania,
wdrażanie nowych lub zmodyfikowanych elementów (modułów) do oprogramowania,
należyte dokumentowanie prac o charakterze twórczym i powstających utworów podlegających ochronie praw autorskich twórcy zgodnie z przyjętymi zasadami dokumentacji, w szczególności w formie programów komputerowych, utrwalonych wydruków, szkiców, rysunków, opisów, raportów, prezentacji oraz w innych uzgodnionych formach,
inne czynności w zakresie usług informatycznych zlecone przez Klienta Wnioskodawca świadczy na rzecz Klienta konglomerat usług.

Usługi Wnioskodawcy, poza tym że wytwarza oprogramowanie komputerowe mogą również polegać na działaniach obejmujących zamiany rutynowe i okresowe. Natomiast przychody z tytułu wykonywania usług obejmujących zamiany rutynowe i okresowe nie będą (nie są) uwzględniane w wynagrodzeniu z tytułu przeniesienia praw autorskich do oprogramowania powstałego w wyniku prac rozwojowych i takie przychody nie będą (nie są) uwzględniane w odrębnej ewidencji, o której mowa w art. 30cb ustawy PIT.

Umowa z Klientem posiada zapisy odnośnie przekazania praw własności intelektualnej na rzecz Klienta Wnioskodawcy, z których wynika, że wszelkie prawa do wytworzonego oprogramowania i dokumentacji są przekazane Klientowi. Wnioskodawca jest zobowiązany do przeniesienia całości praw autorskich do wszystkich utworów powstałych w ramach realizacji umowy. Przeniesienie praw autorskich następuje każdorazowo z chwilą powstania utworu, a w razie dokonania zmiany w utworze, z chwilą dokonanej zmiany (tj. Wnioskodawca przenosi także prawa autorskie w zakresie wszelkich ulepszeń oprogramowania). Przeniesienie praw autorskich następuje odpłatnie, tj. w ramach ustalonego wynagrodzenia oraz obejmuje całość autorskich praw majątkowych do każdego utworu (m.in. oprogramowania, algorytmu, kodu źródłowego, opisu funkcjonalności, dokumentacji technicznej oraz każdego innego wytworu swej aktywności mogącego posiadać charakter przedmiotu praw autorskich majątkowych). Przeniesienie praw autorskich obejmuje każdorazowo prawo do dokonywania opracowań utworu (utwory zależne), prawo do korzystania i rozporządzania utworami zależnymi oraz wyłączne prawo zezwalania osobom trzecim na wykonywanie praw do utworów zależnych. Przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje bez ograniczeń czasowych i terytorialnych i obejmuje wszystkie znane pola eksploatacji utworu, a w szczególności:

w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworów - wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworów na dowolnym rodzaju materiału i dowolnym nośniku, w nakładzie dowolnej wielkości;
w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwory utrwalono - wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy;
w zakresie rozpowszechniania utworów w sposób inny niż określony w punkcie 2) powyżej - publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworów w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
dokonywanie zmian w utworach, w tym tłumaczenie, przystosowywanie, zmiany układu lub jakiekolwiek inne zmiany w utworach;
trwałe lub czasowe zwielokrotnienie programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, w tym rozpowszechnianie korzystania przez nielimitowaną liczbę użytkowników jednocześnie oraz dysponowanie utworami, w tym użyczenie lub najem;
tworzenie kopii zapasowych utworów oraz wykonywania dowolnej modyfikacji utworów przez Klienta lub podmioty, którym Klient modyfikację powierzy.

Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawca sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania w cyklach miesięcznych na podstawie faktury VAT wystawianej na rzecz Klienta. Przychody z tytułu sprzedaży prawa do wytworzonego oprogramowania stanowią w zależności od realizowanego projektu całość bądź część miesięcznego przychodu Wnioskodawcy; wysokość uzyskanego przychodu stanowiącego wartość wytworzonego oprogramowania jest ustalana każdorazowo przy każdej wystawionej fakturze w oparciu o prowadzoną ewidencję czasu pracy Wnioskodawcy, tj. w oparciu o liczbę godzin poświęconych na projektowanie, tworzenie, ulepszenie i rozwijanie oprogramowania, modułów (kodów źródłowych). Wartość przychodu jest przedstawiana w prowadzonej odrębnej ewidencji.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję czasu pracy, z której wynika liczba godzin poświęconych:

na projektowanie, tworzenie, ulepszenie i rozwijanie oprogramowania, modułów (kodów źródłowych);
na pozostałą działalność w zakresie usług informatycznych na rzecz Klienta.

Wnioskodawca w oparciu o zapisy umowy z Klientem oraz zestawienie czasu pracy ustala z Klientem wynagrodzenie za:

przeniesienie praw autorskich oprogramowania i modułów (kodów źródłowych);
pozostałe usługi informatyczne.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a w związku z tym zgodnie z art. 30cb ustawy PIT wykazuje wymagane przepisami informacje w odrębnej ewidencji. Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja pozwala na wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw. Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja jest prowadzona na bieżąco.

Wnioskodawca nie zatrudnia innych osób, ani w ramach stosunku pracy, ani innych stosunków cywilnoprawnych. Działalność opodatkowana jest podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30c ustawy o PIT. Zgodnie z umową z Klientem Wnioskodawca, jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą oraz profesjonalnie zajmujący się świadczeniem usług, ponosi wszelkie ryzyko związane z tą działalnością. Dotyczy to w szczególności zobowiązań o charakterze publicznoprawnym, doboru właściwych środków do realizacji powierzonych w ramach umowy zadań, a także skutków nienależytego wykonania umowy lub jej niewykonania, zarówno wobec Klienta, jak i wobec odbiorców Klienta. Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę stanowi prace rozwojowe, ponieważ Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym także narzędzia informatyczne lub oprogramowanie, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Wnioskodawca wykorzystuje nową i aktualną wiedzę i narzędzia programistyczne, języki programowania, algorytmy, do projektowania nowych lub ulepszonych rozwiązań informatycznych które mają zastosowanie w systemie informatycznym Klienta opisanym we wniosku. Rozwiązania te mają charakter twórczy, nowatorski i innowacyjny biorąc pod uwagę działalność Klienta. Jeśli chodzi o zamówienia Klienta, to chociaż mają z reguły określony cel, to już sposób dojścia do tego celu wymaga od Wnioskodawcy stosowania kreatywnego podejścia i nowatorskich rozwiązań. W efekcie działania Wnioskodawcy w postaci przenoszonych praw do programów komputerowych na Klienta przyczyniają się do rozbudowy systemu informatycznego Klienta i rozbudowy jego funkcjonalności poprzez np. umożliwienie świadczenia nowych usług, ulepszania procesów. Prace Wnioskodawcy nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter. Wymagania określane przez Klienta powodują, że podejmowane działania mają charakter uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Po otrzymaniu od Klienta informacji o zapotrzebowaniu na dane oprogramowanie/rozwiązanie, przygotowywany jest plan projektu, określany jest cel projektu (czemu ma służyć dany projekt - jakie finalnie funkcje ma spełniać), harmonogram jego wykonania (opis kolejności i potrzebnego czasu trwania kolejnych etapów) oraz potrzebne zasoby (np. narzędzia informatyczne, sprzęt informatyczny).

W uzupełnieniu wniosku wskazano ponadto, że odpowiedzialność z tytułu umowy o świadczenie usług wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawcę czynności ponosi Zlecający (Partner). Czynności zlecone Wnioskodawcy na podstawie wskazanych we wniosku umów nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy PIT za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W związku z tym, że w przypadku Wnioskodawcy nie jest spełniona przesłanka nr 2 i 3, tj. Wnioskodawca nie wykonuje czynności pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego, a także Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności, to należy uznać że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prowadzona przez Wnioskodawcę działalność stanowi prace badawczo-rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 38 ustawy PIT?
Czy sprzedaż oprogramowania lub modułów (kodów źródłowych) stanowi przychód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT?
Czy Wnioskodawca może zastosować do opodatkowania swoich dochodów z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej (przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę) stawkę 5% i może ją zastosować od dnia 1 stycznia 2019 r.?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, jego działalność powinna być klasyfikowana jako prace badawczo-rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 38-40 ustawy PIT.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy PIT. Zgodnie z tą definicją przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wedle art. 5a pkt 39 ustawy PIT ilekroć w ustawie PIT jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy PIT wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Stosownie do art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Podsumowując powyższe, prace badawczo-rozwojowe obejmują działalność wykorzystującą dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Mając na względzie powyższe można wyróżnić 3 kryteria działalności badawczo-rozwojowej:

twórczość,
systematyczność, oraz
zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych produktów/procesów/usług.

Po pierwsze, prace polegające na projektowaniu, tworzeniu, rozwijaniu oprogramowania mają twórczy charakter. Twórczy charakter działalności B+R odznacza się tym, że realizowane prace mają na celu tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. W ujęciu negatywnym twórczy charakter działalności B+R wyklucza uznanie za działalność B+R czynności mających na celu jedynie techniczne wdrożenie produktu lub usług opracowanych przez inny podmiot. Twórczy charakter prac objętych pytaniem przejawia się w napisaniu nowego kodu źródłowego. Tworzone oprogramowanie nie jest nabywane od innych podmiotów, lecz stanowi oryginalny wytwór Wnioskodawcy.

Po drugie, prace nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter. Systematyczny charakter działalności oznacza, że nie ma ona charakteru jednorazowego, lecz jest prowadzona w sposób zorganizowany, z nastawieniem na jej ciągłe prowadzenie w przyszłości. Prace Wnioskodawcy nad oprogramowaniem dla Klienta mają charakter zorganizowany, a z uwagi kompleksowość systemu informatycznego, prace nad oprogramowaniem nie mają charakteru incydentalnego lecz wiążą się ze stałą potrzebą rozwijania i ulepszania tego systemu.

Po trzecie, celem działalności Wnioskodawcy jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów i nie ma charakteru rutynowych zmian. Jak wynika z objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX (dalej: Objaśnienia MF): 43. W świetle konstrukcji definicji działalności badawczo-rozwojowej należy uznać, że „zwiększenie zasobów wiedzy” odnosi się przede wszystkim do prowadzenia badań naukowych, natomiast „wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań” dotyczy przede wszystkim prac rozwojowych. Innymi słowy, działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy lub umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii). (...) 45. W związku z tym, że ustawodawca dla potrzeb preferencji IP Box, czy też ulgi B+R, nie zdefiniował sformułowania „zwiększenia zasobów wiedzy”, nie jest jasne czy zasoby wiedzy odnoszą się do wiedzy ogólnej, wiedzy pracowników, wiedzy w przedsiębiorstwie, czy też wiedzy w danej dziedzinie przemysłowej lub naukowej. Nie ma zatem przeszkód, aby przyjąć, że sformułowanie „zwiększanie zasobów wiedzy” odnosi się wyłącznie do wiedzy danego przedsiębiorstwa, gdyż ustawodawca nie przewidział minimalnego progu skalowalności zwiększenia zasobów wiedzy. Istotny jest element celowościowy w postaci zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania jej do tworzenia nowych zastosowań, niezależnie od tego czy zastosowania te obejmują wyłącznie jedno przedsiębiorstwo czy też całe państwo, kontynent lub świat. Jasne jest jednak, że im większa będzie skalowalność wykorzystywania zwiększonych zasób wiedzy, tym większy będzie potencjał dochodowości w tym zakresie, co stanowi jeden z głównych determinantów prowadzenia przez podatników działalności badawczo-rozwojowej.

W niniejszej sprawie działalność Wnioskodawcy ma na celu wykorzystywanie wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Działalność Wnioskodawcy polega na wykorzystaniu zasobów wiedzy w celu tworzenia nowych, innowacyjnych programów komputerowych, objętych ochroną na podstawie ustawy o prawach autorskich w postaci autorskich praw do programów komputerowych. Tym samym zostanie spełniony warunek zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystywania jej do tworzenia nowych zastosowań. Przykładem oprogramowania, które tworzy Wnioskodawca (jak to zostało wspomniane w stanie faktycznym) jest system informatyczny do zarządzania sytuacjami kryzysowymi, który to system jest innowacyjnym technologicznie rozwiązaniem, przyczyniającym do poprawy bezpieczeństwa publicznego. Wnioskodawca uważa, że jego działalność i tworzone przez niego oprogramowanie, moduły oprogramowania (kody źródłowe) przyczyniają się do rozwoju systemu informatycznego Klienta i przez to poprawiają/ulepszają usługi świadczone na rzecz ostatecznych użytkowników. Z tego punktu widzenia w odniesieniu do działalności Wnioskodawcy przedstawionej w stanie faktycznym, należy stwierdzić, że mamy do czynienia z działalnością badawczo-rozwojową obejmującą prace rozwojowe podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań informatycznych. W konsekwencji zostaną spełnione wszystkie przesłanki uznania działalności Wnioskodawcy za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów ustawy PIT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży autorskich praw do stworzonych utworów (oprogramowania) stanowią przychód ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, a więc z działalności stanowiącej źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy PIT ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową;
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż;
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy PIT.

Jednocześnie, zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy PIT, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Wnioskodawca prowadzi działalność we własnym imieniu w sposób zorganizowany i ciągły (od roku 2008), ponosi ryzyko gospodarcze w związku ze świadczeniem usług oraz ponosi odpowiedzialność za rezultat swoich działań wobec Klienta oraz osób trzecich na ogólnych zasadach wynikających z Kodeksu Cywilnego. Ponadto Wnioskodawca wykonuje swoje usługi samodzielnie oraz w dowolnie wybranym przez siebie miejscu i czasie. W związku z tym, że oprogramowanie jest wytwarzane w ramach działalności gospodarczej, to przychody ze sprzedaży Zleceniodawcy wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią przychody Wnioskodawcy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, tj. przychody ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej (tj. przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę) według stawki 5% od dnia 1 stycznia 2019 r.

Począwszy od dnia 1 stycznia 2019 r. ustawodawca wprowadził ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.) w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nowy przepis art. 30ca ustawy PIT normujący kwestię dotyczącą podatku od dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zgodnie z obowiązującą Wnioskodawcę umową o współpracy z obecnym Klientem przedmiotem umowy jest projektowanie, tworzenie, rozwijanie i ulepszanie oprogramowania lub jego modułów, a następnie, testowanie, weryfikowanie poprawności i bezpieczeństwa oprogramowania, oraz bieżące utrzymanie konserwacja, serwisowanie. Programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę stanowią nowatorskie narzędzia, które dają możliwość wykorzystania ich na przykład do tworzenia innowacyjnych rozwiązań w zakresie zarządzania kryzysowego. Formą wyrażenia programu komputerowego jest kod źródłowy, którego Wnioskodawca może być autorem bądź współautorem. Tworzony przez Wnioskodawcę kod źródłowy, który stanowi program komputerowy, w pełni wpisuje się w definicję kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawartą w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT.

Definicja kwalifikowanych praw własności intelektualnej została zamieszczona w art. 30ca ust. 2 ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Ochrona autorskiego prawa do programu komputerowego gwarantowana jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie. Ani ustawy podatkowe, ani też ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. Zgodnie z objaśnieniami MF: „77. Przede wszystkim, podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. (...) 80. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. A contrario, żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane, i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji.” W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać pojęciu „autorskiego prawa do programu komputerowego” znaczenie funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu „copyrighted software” to nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, które może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box. W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie, definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów, podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podsumowując, należy wskazać, że autorski kod źródłowy tworzony przez Wnioskodawcę stanowi program komputerowy. Warunkiem koniecznym dla skorzystania z preferencji IP BOX jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności B+R bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Zatem, skoro oprogramowanie lub moduły (kody źródłowe) są wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach działalności badawczo- rozwojowej, to stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że prowadzona przez niego działalność spełnia definicję prac badawczo-rozwojowych i jej efektem jest wytworzenie kwalifikowanych praw własności intelektualnych klasyfikowanych jako prawo autorskie do oprogramowania komputerowego spełniających wymóg z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT, Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnej stawki 5% w odniesieniu do dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r., tj. od momentu obowiązywania umowy z Klientem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668 ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności faktyczne oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają twórczy charakter, podejmowane są w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Równocześnie uznać należy, że przychody jakie uzyskuje Wnioskodawca stanowią przychody ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3] / a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że prawa autorskie do oprogramowania komputerowego są kwalifikowanym IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na zleceniodawcę praw autorskich do wytworzonego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania do kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała albo drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy), z zastrzeżeniem art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin