Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.380.2020.2.RR
z 17 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2020 r. (data wpływu 14 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 czerwca 2020 r. (data wpływu 1 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia czy:

• odtworzenie przez Spółkę części do maszyn (bez ulepszenia) na zlecenie klienta, który nie dysponuje dokumentacją techniczną takiej części, lecz wyłącznie fizyczną (materialną) częścią i jest zainteresowany jej odtworzeniem w celu produkcji kolejnej sztuki/sztuk, serii części do maszyn stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe,

• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 22 czerwca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.380.2020.1.RR (doręczonym dnia 23 czerwca 2020 r.), wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 1 lipca 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 30 czerwca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będący osobą fizyczną, prowadzi działalność gospodarczą jako wspólnik spółki komandytowej (dalej jako: „Spółka”) – w związku z tym w dalszej części wniosku opisywana będzie działalność spółki komandytowej.

Posiada On miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium RP.

Opis działalności Spółki

Podstawową działalnością Spółki jest konstruowanie i produkcja oprzyrządowania, części maszyn oraz narzędzi specjalnych dedykowanych konkretnej maszynie.

Dodatkowymi usługami, które świadczy Spółka, są usługowe znakowanie pierścieni oraz sprzątanie pomieszczeń biurowych i produkcyjnych.

W ramach podstawowej działalności Spółka realizuje przede wszystkim zamówienia powtarzalne, czyli takie, które były już wcześniej realizowane w firmie, detale są zatwierdzone i sprawdzone (istnieje uprzednio opracowana dokumentacja techniczna wytwarzania danego produktu), a klienci zlecają takie zamówienia drogą mailową określając tylko ilość i czas. Takim przykładem są gniazda zaworowe oraz podstawowe i powtarzalne części maszyn oraz oprzyrządowania. Zamówienia „powtarzalne” (produkcja w oparciu o opracowaną już dokumentację techniczną produktów) stanowią większość wszystkich zamówień Spółki. Natomiast mniejsza część zamówień to zamówienia na nowe produkty bądź udoskonalenia istniejących produktów (części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych) w celu zaspokojenia indywidualnych potrzeb poszczególnych klientów. W tym zakresie prowadzona jest działalność rozwojowa przez funkcjonujący w Spółce dział badawczo-rozwojowy.

W zakresie podstawowej działalności należy wskazać 3 obszary działań

1. projektowanie i produkcja oprzyrządowania,
2. projektowanie i produkcja części jednostkowych i seryjnych,
3. projektowanie i produkcja części specjalnych.
   
   

Powyższe działania w zależności od „etapu” produkcji mogą stanowić prace badawczo -rozwojowe (od zaprojektowania produktu poprzez przygotowanie dokumentacji technicznej, przeprowadzenia testów prototypu produktu do etatu wdrożenia do produkcji) bądź standardową produkcję w oparciu o opracowaną już dokumentację techniczną produktów, która nie ma cech działalności badawczo-rozwojowej.

1. projektowanie i produkcja oprzyrządowania
   
   

Projektowanie oprzyrządowania jest procesem pokrewnym projektowaniu narzędzi specjalnych i opiera się w głównej mierze na potrzebie zwiększenia funkcjonalności narzędzi, urządzeń i maszyn biorących udział w procesie produkcyjnym przedsiębiorstwa. Nad wysoką jakością wdrażanych rozwiązań czuwa zespół wykwalifikowanych inżynierów, biorących udział w procesie od fazy projektowej, aż do ostatecznego sfinalizowania podjętego zlecenia.

Projektowanie oprzyrządowania zaczyna się od szczegółowego rysunku technicznego i doboru surowca do produkcji właściwego dla wymogów konkretnego projektu. Kolejnym etapem jest wykonanie prototypów narzędzi zgodnie z wcześniej powstałym planem jego wykonania. Testowanie w ten sposób powstałego oprzyrządowania jest poprzedzone wcześniejszą analizą jego funkcjonalności i całkowitym dopasowaniem do wymagań stawianych przez klienta. Na podstawie przeprowadzonych analiz oprzyrządowanie podlega modyfikacji i zmianom mającym na celu ich jak najlepsze wykorzystanie w toku produkcji lub wykonywanej usługi.

Projektowanie oprzyrządowania sprawdzi się wszędzie tam gdzie konieczne jest zwiększenie możliwości działania maszyn i urządzeń. Wyrobem finalnym mogą być m.in. specjalistyczne uchwyty do obrabiarek, dodatkowe elementy i uchwyty podtrzymujące, które ułatwią wykonywaną pracę, a także detale służące przyspieszeniu i zwiększeniu efektywności etapu produkcji dzięki innowacyjnym rozwiązaniom. Projekty oprzyrządowania wykonywane są do konkretnych maszyn i urządzeń. Mają na celu przede wszystkim zwiększenie ich możliwości o nowe funkcje lub przyspieszenie procesu na nich wykonywanego. Oferta narzędziowni Spółki przewiduje także możliwość produkcji niskich nakładów takiego oprzyrządowania, w zgodzie z oczekiwaniami i zapotrzebowaniem klientów.

Wnioskodawca wskazuje, że projektowanie oprzyrządowania wymaga innowacyjnego podejścia, wykorzystania specjalistycznej wiedzy technicznej oraz know-how w zakresie projektowania i produkcji takiego oprzyrządowania w celu wytworzenia udoskonalonych produktów. W twórczym procesie projektowania nowego oprzyrządowania należy bowiem przewidywać różne parametry środowiska pracy, które mogą ulegać ciągłym zmianom (np. intensywność produkcji, przezbrojenia, kalibracje, itp.) i jednocześnie tak konstruować oprzyrządowanie, aby zapewniało ono wysoką powtarzalną jakość i jednocześnie usprawniało oraz zwiększało efektywność procesu produkcji. W związku z tym unikatowe doświadczenie zawodowe zespołu badawczo-rozwojowego w Spółce ma tu niezwykle istotne znaczenie. Nie wystarczy oprogramowanie i maszyny, aby efektywnie konstruować i implementować innowacyjne rozwiązania. Niezbędny jest zespół osób posiadających szerokie doświadczenie zawodowe oraz specjalistyczne wykształcenie lub umiejętności wytwarzania oprzyrządowania. Takim zespołem dysponuje Spółka.

2. projektowanie i produkcja części jednostkowych i seryjnych
   
   

Projektowanie i produkcja części jednostkowych prowadzona przez narzędziownię Spółki jest odpowiedzią na zapotrzebowanie w zakresie produkcji części jednostkowych do maszyn i urządzeń różnego zastosowania. Wszelkie maszyny posiadające ruchome elementy narażone są na zużycie w czasie, wynikające ze zmęczenia materiału lub wypracowaną liczbę roboczogodzin. Ich wiek oraz pochodzenie sprawia, że elementy jednostkowe są trudne lub niemożliwe do zakupu, przez co użytkownik często zmuszony jest do zakupu nowego urządzenia lub ponoszenia wysokich kosztów serwisu. W takich sytuacjach pomocne może być właśnie projektowanie i produkcja części jednostkowych oferowana przez narzędziownię Spółki. Oferta dotyczy produkcji m.in. takich elementów jak, np.: koła zębate, ślimacznice, sworznie, śrubunki czy ślimaki.

Spółka zajmuje się także produkcją elementów prototypowych na podstawie dostarczonej dokumentacji technicznej. Elementy wzorcowe – celem właściwego dopasowania – opcjonalnie wykonuje z materiałów zastępczych, których koszt jest znacznie niższy od docelowych. Zakres ilościowy elementów jednostkowych uzależniony jest od oczekiwań klientów, możliwości narzędziowni Spółka pozwalają na wykonanie zarówno jednej sztuki, jak i większej ilości potrzebnych części.

Produkcja części jednostkowych prowadzona przez narzędziownię Spółki i wynikające z tego możliwości adresowane są m.in. do działów odpowiedzialnych za ciągłość pracy linii montażowych w zakładach produkcyjnych i usługowych oraz wszędzie tam gdzie zachodzi konieczność utrzymania w ruchu urządzeń i maszyn nietypowych. Produkcja elementów jednostkowych to także doskonałe rozwiązanie dla serwisów tego typu urządzeń i ich producentów, którzy nie stają przed koniecznością zakupu specjalistycznego sprzętu do obróbki do wykonania małej ilości elementów zamiennych. Części jednostkowe wykonywane są także na potrzeby biur projektowych i wdrożeniowych spotykających się z koniecznością wytworzenia niewielkiej ilości potrzebnych do projektu elementów.

Projektowanie i produkcja części seryjnych w narzędziowni Spółki to odpowiedź na potrzeby przedsiębiorstw i firm projektujących, i wytwarzających wszelkiego rodzaju wyroby mechaniczne. Oferta obejmuje wytwarzanie elementów nietypowych szerokiego zastosowania, a także detali koniecznych do stworzenia nowego modelu produktu lub modyfikacji już istniejącego. Produkcja części seryjnych oparta jest na dużych ilościach asortymentowych, co pozwala na zwiększenie automatyzacji procesu ich produkcji. Naturalną konsekwencją takiego działania jest możliwość znacznej obniżki kosztu wytwarzania danej części, co może być znaczącym argumentem przy ustalaniu ceny produktu finalnego kierowanego do odbiorcy detalicznego. Oferta obejmuje szereg elementów typu: gniazda zaworowe, tuleje cylindrów, nietypowe śruby i nakrętki, wszelkiego rodzaju wykrojniki i znakowniki, a także noże skrawające i wykrawające. Ponadto narzędziownia Spółki zajmuje się regeneracją i ostrzeniem narzędzi, także tarcz tnących, noży i frezów do obrabiarek oraz elementów tnących wykorzystywanych w młynkach przemysłowych do rozdrabniania materiałów miękkich, tworzyw sztucznych, drewna i metali. Produkcja części seryjnych oraz serwis akcesoriów do maszyn i urządzeń wykonywana w narzędziowni Spółki jest doskonałym rozwiązaniem m.in. dla producentów i usługodawców z branż AGD, elektroniki i mechaniki. Rozwiązanie doskonale sprawdza się w sytuacji konieczności jednorazowego wytworzenia dużej ilości jednakowych elementów potrzebnych do produkcji własnej. Oferta regeneracji części seryjnych spotyka się z zainteresowaniem producentów opakowań z tworzyw sztucznych i kartonu za pomocą specjalistycznych wykrojników, a także przedsiębiorstw recyklingowych zajmujących się przetwarzaniem surowców wtórnych.

3. projektowanie narzędzi specjalnych
   
   

Projektowanie narzędzi specjalnych jest procesem wymagającym bardzo dobrej znajomości zasad mechaniki, znajomości technologii wytwarzania i materiałoznawstwa, a także doświadczenia projektanta w konkretnej dziedzinie odpowiadającej zapotrzebowaniu. Niemniej ważna jest znajomość procesu technologicznego, w którym narzędzie będzie wykorzystywane. Wynika to z konieczności zaprojektowania narzędzi specjalnych, których specyfikacja będzie całkowicie zaspokajała potrzeby zlecającego, a ich działanie wesprze proces produkcyjny zarówno pod kątem jakościowym, jak i ilościowym.

Projektowanie narzędzi specjalnych opiera się na analizie przyczynowo-skutkowej już na etapie wczesnego projektu i dokonywane jest w formie rysunkowej dokumentacji technicznej zgodnej ze standardowymi wymogami w tej dziedzinie. Kolejnym etapem jest wykonanie prototypu narzędzi we właściwym materiale oraz szeroki zakres testów, które wykonywane są pod kątem zastosowania projektowanych elementów. Następnie wprowadzane są konieczne modyfikacje i poprawki, mające na celu optymalne dostosowanie narzędzi do ich przyszłej funkcji użytkowej.

Świadczone są także usługi w zakresie wdrażania poprzez walidację zmian w detalach i oprzyrządowaniu maszyn i narzędzi już na etapie ich projektowania. W konsekwencji przekłada się to na znacznie większą funkcjonalność, a także żywotność projektowanych elementów.

Oferta projektowania narzędzi specjalnych adresowana jest m.in. do zakładów produkcyjnych i usługowych oraz osób odpowiedzialnych za wdrożenie i utrzymanie produkcji. Zastosowanie znajdzie także przy procesach optymalizacji produkcji, podniesieniu jakości wytwarzanych elementów lub rozszerzeniu zakresu możliwości działania maszyn i urządzeń.

Produkcja narzędzi specjalnych oparta jest na zapotrzebowaniu przedsiębiorstw i firm wynikającym ze specyficznej produkcji i świadczonych usług. Tego rodzaju narzędzia służą konkretnym celom i przeznaczone są do danych typów maszyn pracujących w łańcuchu produkcyjnym. Muszą one spełniać określone, często nietypowe wymagania i posiadać określone parametry użytkowe. Ma to wpływ zarówno na ich funkcjonalność jak i żywotność. Wytwarzanie narzędzi specjalnych odbywa się w ścisłej współpracy z klientem i na jego konkretne zapotrzebowanie. Tego typu produkty nie są wytwarzane masowo, stąd często zachodzi konieczność pozyskania ich alternatywną drogą.

Produkcja narzędzi specjalnych wykonywana w narzędziowni Spółki poprzedzona może być projektem oraz stworzeniem dokładnej dokumentacji technicznej wyrobu. Następnie projekt poddawany jest dokładnej analizie technologicznej, dzięki czemu możliwe staje się wykonanie pierwowzorów. Prototyp poddawany jest dokładnemu sprawdzeniu pod kątem funkcjonalności, wytrzymałości i pozostałych wymagań zamawiającego, dzięki czemu finalnie do klienta trafia narzędzie kompleksowo sprawdzone i jak najlepiej dopasowane do stawianych oczekiwań.

Wszystkie te działania wykonywane są przez wyspecjalizowaną kadrę inżynierów z wieloletnim doświadczeniem i licznymi sukcesami w zakresie wykonywanych usług.

Narzędzia specjalne występują we wszystkich branżach gospodarki. Ich szerokie zastosowanie opiera się nie tylko na optymalizacji procesu produkcji, ale też na możliwości wykonywania za ich pomocą nietypowych operacji służących specyfice produkcji lub wykonywanych usług.

Wnioskodawca wskazuje, że projektowanie narzędzi specjalnych wymaga innowacyjnego podejścia, wykorzystania specjalistycznej wiedzy technicznej oraz know-how w zakresie projektowania i produkcji takich narzędzi specjalnych w celu zwiększenia ich efektywności działania w odpowiedzi na dedykowane potrzeby poszczególnych klientów. W twórczym procesie projektowania nowych narzędzi specjalnych należy bowiem przewidywać różne parametry środowiska pracy, które mogą ulegać ciągłym zmianom (np. intensywność produkcji, przezbrojenia, kalibracje, itp.) i jednocześnie tak konstruować narzędzia specjalne, aby pracowały one w różnych warunkach, zapewniając jednocześnie wysoką, powtarzalną jakość oraz zwiększały efektywność procesu produkcji. W związku z tym unikatowe doświadczenie zawodowe zespołu badawczo-rozwojowego w Spółce ma tu niezwykle istotne znaczenie. Nie wystarczy oprogramowanie i maszyny, aby efektywnie konstruować i implementować innowacyjne rozwiązania. Niezbędny jest zespół osób posiadających szeroko doświadczenie zawodowe oraz specjalistyczne wykształcenie lub umiejętności wytwarzania narzędzi specjalnych. Takim zespołem dysponuje Spółka.

Rodzaje działań podejmowanych przez Spółkę w celu realizacji zleceń (zapytań ofertowych) od klientów (trzy stany faktyczne)

Dla podstawowej działalności (konstruowanie i produkcja części maszyn, oprzyrządowania oraz narzędzi specjalnych) proces zleceń (zapytań ofertowych) od klientów, a następnie zamówień detali lub usług na materiale odbywa się zazwyczaj poprzez zapytania mailowe od klientów, które można podzielić na trzy podstawowe rodzaje działań (trzy stany faktyczne):

1. Pierwszą formą zapytania ofertowego jest zlecenie na opracowywanie i wdrażanie usprawnień (ulepszeń) na danej części, oprzyrządowaniu bądź na narzędziach specjalnych do maszyn. Są to sytuacje, w których klient zgłasza się do Spółki z zapytaniem, jak poprawić skuteczność pracy części, oprzyrządowania bądź narzędzia specjalnego do danej maszyny. Najczęściej chodzi tutaj o wydłużenie czasu pracy, poprawę jakości pracy lub zwiększenie bezpieczeństwa pracy. Takie analizy Spółka wykonuje we współpracy z klientem, który przedstawia sposób działania danego detalu, określa środowisko pracy. Często wykonuje wizję lokalną celem obserwacji środowiska pracy. Na podstawie analizy ustalany jest sposób alternatywnego wykonania danej części/oprzyrządowania/narzędzia specjalnego poprzez zmianę materiału, konstrukcji lub samego procesu technologicznego. Zdaniem Wnioskodawcy, taka działalność ma walor działalności innowacyjnej i rozwojowej na skalę przedsiębiorstwa, ponieważ opracowywanie i wdrażanie usprawnień na danej części, oprzyrządowaniu bądź na narzędziach specjalnych do maszyn wymaga kreatywnego, twórczego podejścia, przeanalizowania możliwości „usprawnienia” oraz przygotowania optymalnego rozwiązania pod względem konstrukcyjnym. Musi ono zarazem spełniać oczekiwania klienta co do ulepszenia części, oprzyrządowania bądź narzędzi specjalnych do maszyn bądź udoskonalenia procesu ich produkcji. Do realizacji takich zleceń niezbędne jest posiadanie odpowiedniego zespołu ludzkiego posiadające wysokie kompetencje i know -how, w zakresie projektowania i wdrażania innowacyjnych, twórczych rozwiązań technicznych. Przykładowo Spółka wykonała na zlecenie firmy zajmującej się ciągnieniem drutu – ulepszenia rolek prowadzących poprzez ich odpowiednie utwardzenie (rolki były zbyt miękkie), co wymagało zmiany gatunku surowca (metalu), nałożenia dodatkowej powłoki na rolki, zmiany geometrii rolek, zmiany technologii wytwarzania (obróbki cieplnej) rolek.
2. Inna forma określenia zapotrzebowania to wzorzec detalu, który Spółka ma odtworzyć. Najczęściej jest to element podzespołu maszyny, części tej maszyny lub oprzyrządowania do maszyny, który jest uszkodzony. Należy wtedy dokonać analizy detalu mającej na celu określenie stanu pierwotnego poprzez szereg różnych pomiarów, zaczynając od podstawowych wymiarów mierzonych elementarnymi narzędziami pomiarowymi, kończąc na specjalistycznych skanerach 3D, których zadaniem jest odwzorowanie nieregularnych kształtów oraz ustawienia zależności wymiarowych. Na takim detalu zostaje przeprowadzona analiza, która ma na celu określenie stopnia zużycia, odtworzenie jego pierwotnej postaci, określenie materiału użytego do produkcji, sposobu obróbki cieplnej oraz zastosowanie adekwatnej obróbki technologicznej. Na podstawie tak przeprowadzonej analizy wykonywana jest dokumentacja rysunkowa detalu na oprogramowaniu służącym do projektowania 2D i 3D. Na podstawie tej dokumentacji określany jest koszt i sposób produkcji. Zdaniem Wnioskodawcy, taka działalność ma walor działalności rozwojowej, ponieważ przygotowanie dokumentacji technicznej w celu „odtworzenia detalu” ma walor innowacyjności w skali działalności Spółki. Polega ona na wprowadzeniu do oferty Spółki nowego produktu na potrzeby konkretnego zlecenia od klienta. Przykładowo Spółka „odtworzyła” oprzyrządowane do obróbki felg aluminiowych na zlecenie producenta felg na podstawie dostarczonej uszkodzonego elementu oprzyrządowania. Spółka wykonała skan 3D uszkodzonego detalu i na jego podstawie sporządziła dokumentację rysunkową (techniczną), dzięki której powstał prototyp oprzyrządowania. Prototyp został przetestowany poprzez wykonanie serii próbnej felg na tym oprzyrządowaniu. Po zatwierdzeniu prototypu i dokumentacji technicznej Spółka przystąpiła do produkcji seryjnej oprzyrządowania (która już nie stanowiła działalności badawczo-rozwojowej).
3. Zapytania mogą być także przygotowane w formie dokumentacji technicznej (rysunkowej), którą przygotowuje klient i dostarcza ją wraz z zapytaniem o cenę i termin dostawy. Takie zapytania co do zasady nie stanowią działalności badawczo-rozwojowej, chyba że w trakcie weryfikacji, bądź realizacji zlecenia pojawia się konieczność udoskonalenia produktu poprzez innowacyjne zmiany w dokumentacji technicznej, mające na celu poprawienie walorów technicznych produktów lub usprawnienia procesów produkcyjnych. Przykładowo Spółka wykonała na rzecz firmy zajmującej się regeneracją pomp udoskonalenie materiału i procesu wytwórczego wrzecion poprzez dodatkowe pocięcia technologiczne w celu osadzenia łożysk. Dokumentacja techniczna dostarczona przez klienta nie przewidywała dodatkowych pocięć, których efektem było ulepszenie wrzeciona. Drugim przypadkiem działalności badawczo-rozwojowej jest konieczność opracowania nowej technologii w Spółce w celu wytworzenia zamówienia zgodnie z dokumentacją klienta. Jest to więc innowacja w zakresie procesu produkcji, która uprzednio nie była stosowana w Spółce. Wymaga to kreatywnego podejścia i opracowania od początku nowego, innowacyjnego procesu produkcyjnego. Przykładowo Spółka opracowała nowy, innowacyjny w skali przedsiębiorstwa proces produkcyjny w celu szlifowania wału mimośrodowego. Uprzednio taki proces technologiczny nie był znany w Spółce. Został on stworzony ze względu na konieczność realizacji zlecenia na nowy produkt, który jest wykonywany zgodnie z dostarczoną przez klienta dokumentacją techniczną.
   
   

Proces realizacji zamówień z obszaru B+R

Spółka po otrzymaniu zapytania ofertowego dokonuje wyceny prac zazwyczaj konsultując potencjalne szczegóły techniczne z klientem, a następnie przedstawia klientowi ofertę cenową. Po zaakceptowaniu oferty przez klienta, na podstawie zamówienia rozpoczyna się proces konstruowania i przygotowania do produkcji.

Pierwszym etapem jest opracowanie dokumentacji technicznej, która zawiera rysunek wykonawczy oraz strukturę materiałową dla danej części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych.

Następnie zostają zamówione materiały, surowce, narzędzia niezbędne do produkcji części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych. Jednocześnie technolog opracowuje przewodnik produkcyjny zawierający marszrutę technologiczną oraz dane dotyczące rozkroju materiału. Lider produkcji uruchamia przewodnik na produkcji poprzez wyznaczenie stanowiska roboczego oraz osoby, która będzie wykonywała powierzone operacje technologiczne. Narzędzia i pomoce warsztatowe zostają opracowane i przypisane na etapie projektowania, niemniej jednak często sam pracownik dobiera indywidualnie narzędzia oraz przyrządy kontrolno-pomiarowe, kierując się posiadaną wiedzą techniczną oraz doświadczeniem zawodowym.

Detal przesuwa się na wydziale z operacji na operację zgodnie z marszrutą technologiczną. Po zakończeniu prac detal zostaje przekazany do kontroli ostatecznej. W biurze konstrukcyjnym lub na wydziale produkcyjnym dokonywane są wszelkie pomiary potwierdzające zgodność wykonanej części z dokumentacją konstrukcyjną.

Następnie detal lub detale zostają zapakowane i nadane do klienta. Wystawiana jest faktura i dostarczana drogą elektroniczną do odbiorcy.

Występują również sytuacje, w których to pracownicy Spółki jadą do klienta i bezpośrednio montują części/oprzyrządowanie/narzędzia specjalnego i sprawdzają ich skuteczność w pracy. Najczęściej są to sytuacje wdrożeniowe, gdzie ma się do czynienia z prototypami.

W ramach powyższego schematu realizowane są wdrożenia, które mają charakter badawczo -rozwojowy dla Spółki. Najczęściej opiera się to na opracowaniu nowych technologii, nowych konstrukcji w obszarze działalności Spółki. Do takiej działalności wykorzystywane jest posiadane przez Spółkę oprogramowanie informatyczne, zaawansowane maszyny i narzędzia wykorzystywane w procesach produkcyjnych.

Zespół badawczo-rozwojowy

Wnioskodawca zatrudnia w ramach umowy o pracę, osoby posiadające specjalistyczną wiedzę, doświadczenie oraz kwalifikacje niezbędne do wykonywania swoich obowiązków (zwani dalej: „Pracownicy”). Stworzył do wykonywania ww. czynności dedykowane zespoły odpowiedzialne za poszczególne etapy projektowania oraz budowy części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych, a także usprawniania procesów technologicznych, tj.:

1. etap opracowywania koncepcji (dokumentacji) technicznej – za ten etap odpowiadają dwie osoby: kierownik narzędziowni oraz lider produkcji. Kierownik narzędziowni pełni również funkcję konstruktora oraz technologa, co znajduje odzwierciedlenie w zakresie obowiązków pracowniczych kierownika narzędziowni. Lider produkcji ustala z kierownikiem narzędziowni na podstawie swojego doświadczenia usprawnienia w konstrukcji oraz w wykonaniu części na warsztacie, które następnie znajdują odzwierciedlenie w projektowanej dokumentacji technicznej. Powyższe osoby stanowią trzon działu badawczo-rozwojowego. Wspiera je także jeden z wspólników (jeden z komandytariuszy) posiadający wykształcenie techniczne i bogate doświadczenie zawodowe w projektowaniu i wdrażaniu nowych produktów czy ulepszaniu procesów technologicznych.
2. etap wykonania prototypów – prototypy są wykonywane na wydziale produkcyjnym przez szlifierzy, tokarzy, frezerzy, ślusarzy, którzy wykonują prace związane z prototypami codziennie rozpisują swój czas pracy na konkretnych zleceniach produkcyjnych (dotyczących zarówno działalności badawczo-rozwojowej, jak i standardowej produkcji). Powyższe osoby w zakresie wykonywania prototypów są zaangażowane w prace badawczo-rozwojowe. Zazwyczaj jednak większość czasu ich pracy związana jest z produkcją seryjną niestanowiącą prac badawczo-rozwojowych. Powyższe osoby tworzą dedykowane zespoły badawczo-rozwojowe w zakresie prac nad konkretnymi prototypami. Przy każdym projekcie zmienia się skład osoby (stanowisk pracy) w zależności od tego jacy specjaliści są niezbędni do wykonania konkretnych prototypów.
3. etap wdrożenia (testów) prototypów/serii próbnych produktów (części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych) aż do zatwierdzenia produktów do produkcji. W realizacji tego etapu biorą udział operatorzy maszyn, na których są wykonywanie i testowane prototypy. Powyższe osoby tworzą dedykowane zespoły badawczo-rozwojowe w zakresie prac nad konkretnymi prototypami. Przy każdym projekcie zmienia się skład osoby (stanowisk pracy) w zależności od tego jacy specjaliści są niezbędni do wdrożenia (testowania) konkretnych prototypów. Jeżeli montaż prototypów i testy realizowane są u bezpośrednio klientów, to są one wykonywane przez kierownika produkcji oraz jednego ze wspólników spółki (jeden z komandytariuszy) posiadający wykształcenie techniczne i bogate doświadczenie zawodowe w projektowaniu i wdrażaniu nowych produktów czy ulepszaniu procesów technologicznych.
   
   

Używane materiały/surowce w działalności badawczo-rozwojowej

Wnioskodawca używa surowców i materiałów na prototypy, serii próbne bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Jest w stanie wyodrębnić materiały/surowce bezpośrednio wykorzystywane do produkcji prototypów, serii próbnych, gdyż każde zlecenie produkcyjne jest oparte na tzw. karcie technologicznej, gdzie zapisana jest zarówno ilość czasu, który dany Pracownik poświęcił na daną marszrutę (czynność w procesie technologicznym) w zakresie prac mu zleconych, jak i produkt nad którym pracował oraz ilość materiałów/surowców niezbędna do wytworzenia produktu zgodnie z dokumentacją technologiczną.

Używane maszyny i urządzenia pomiarowe w działalności badawczo-rozwojowej

Wnioskodawca wskazał, że do prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej (realizacji projektów z zakresu B+R) wykorzystuje wiele specjalistycznych maszyn i narzędzi które stanowią środki trwałe bądź elementy wyposażenia (o niskiej wartości nie wykazywana zgodnie z przepisami podatkowymi w ewidencji środków trwałych), których jest właścicielem bądź maszyny, z których korzysta na podstawie umów leasingu.

Do prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Spółka wykorzystuje m.in.:

1. tokarki,
2. centrum tokarskie firmy … działające w systemie CNC (automatyzacja produkcji),
3. frezarki,
4. maszyny pomiarowe (m.in. maszyna współrzędnościowa …),
5. szlifierki,
6. gilotyny,
7. wiertarki,
8. drążarki.
   
   

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że realizowane przez Niego projekty w ramach działalności badawczo-rozwojowej:

1. są prowadzone w sposób systematyczny, według metodologii i harmonogramów określanych przez kierownika narzędziowni oraz lidera produkcji posiadających wiedzę, niezbędne doświadczenie oraz specjalistyczne wykształcenie zawodowe,
2. są dokumentowane w ewidencji Spółki w sposób pozwalający na ich wyodrębnienie w stosunku do seryjnej produkcji,
3. dotyczą opracowywania i wytworzenia nowych produktów lub ulepszeń zmian w istniejących produktach lub procesach technologicznych,
4. dotyczą wdrażania innowacyjnych rozwiązań na skalę przedsiębiorstwa.
   
   

Ponadto Wnioskodawca oświadcza, że :

1. będzie prowadzić działalność w zakresie opisanym powyżej (tj. działalność B+R) również w przyszłości,
2. nie prowadzi/nie będzie prowadził działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,
3. nie posiada/posiadał statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej,
4. nie otrzymał/nie otrzyma zwrotu w jakiejkolwiek formie kosztów wynagrodzeń Pracowników, materiałów, surowców i narzędzi oraz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych do realizacji projektów z działalności B+R,
5. nie korzysta/nie będzie korzystał ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „updof”).
   
   

Rodzaj alokowanych kosztów działalności badawczo-rozwojowej

W odniesieniu do opisanych powyżej prac Wnioskodawca wskazuje, że do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 updof, związanych z realizowanymi projektami z działalności B+R są alokowane:

1. koszty osobowe (wynagrodzenia) Pracowników działu B+R zatrudnionych na umowy o pracę oraz osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, które zostały zatrudnione w innych działach (np. dział produkcji narzędzi), lecz wspomagających prace wyżej wymienionego działu B+R – w części odpowiadającej pracy związanej z działalnością badawczo-rozwojową. Poprzez Pracowników biorących udział w ramach realizacji działań z Obszarów B+R należy rozumieć kierownika narzędziowni i lidera produkcji odpowiedzialnych za przygotowanie niezbędnej dokumentacji, wytycznych, projektów konstrukcji danego produktu (części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych) oraz przeprowadzenie testów u klienta, jak i również Pracowników działu produkcji narzędzi odpowiedzialnych za fizyczne zbudowanie prototypu produktu (części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych) oraz przeprowadzenie testów w siedzibie Spółki.
   
   

Dodatkowo Wnioskodawca zaznacza, że jest możliwe określenie:

• którzy Pracownicy brali udział w realizacji danego projektu w zakresie działalności B+R,
  

• całkowitej liczby godzin zaangażowania Pracowników biorących udział w danym projekcie,
  

• wartości zaangażowania (wysokość wynagrodzenia) wszystkich Pracowników biorących udział w danym projekcie.
  
  

Projekty w zakresie działalności B+R są realizowane przez Pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.

Do obowiązków pracowników zaangażowanych w projekty w ramach działalności B+R należy m.in.:

• ewaluacja oraz analiza zlecenia otrzymanego od klienta pod kątem możliwości jego realizacji,
  

• konstruowanie prototypu produktu (części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych) z wykorzystaniem specjalistycznego oprogramowania symulującego różne warianty procesu technologicznego – firmy X,
  

• projektowanie obejmujące proces tworzenia elektronicznego zapisu produktu, z wykorzystaniem specjalistycznego sprzętu IT oraz oprogramowania CAD i CAM,
  

• konstruowanie/wykonanie prototypu produktu zazwyczaj w metalu,
  

• przeprowadzanie prób, testów i korekt celem osiągnięcia zgodności prototypu produktu ze wstępnymi założeniami,
  

• nadzorowanie prawidłowości zapisów w karcie technologicznej produktu,
  

• archiwizacja dokumentów zgodnie z wewnętrzną procedurą Spółki,
  

• przygotowanie dokumentacji technicznej (parametrów technologicznych) pozwalających na seryjną powtarzalną produkcję produktu (części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych),
  

• nadzorowanie procesów produkcji w zakresie zgodności z przyjętą technologią oraz wewnętrznymi procedurami Spółki,
  

• wykonywanie prototypów produktów (części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych) oraz ich testowanie,
  

• kontrola zgodności specyfikacji z prototypami,
  

• przystosowywanie parametrów technologicznych pozwalających na seryjną produkcję produktów (części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych),
  

• zlecanie i koordynowanie prac w ramach w zakresie działalności B+R,
  

• nadzór i kontrola produkcji,
  

• szkolenie pracowników produkcyjnych w zakresie nowych technologii produkcji (m.in. technologia CNC),
  

• ulepszanie procesów technologicznych.
  
  

Powyższe obowiązki znajdują się w wewnętrznej dokumentacji Spółki. Ponadto, Wnioskodawca dysponuje ewidencją czasu pracy, która w jasny, bezsprzeczny sposób wskazuje, ile godzin poświęcił dany Pracownik na działalność w zakresie B+R, jeżeli pracownik zajmuje się również innymi zadaniami, które nie są związane bezpośrednio z działalnością badawczo-rozwojową. Ewidencja czasu pracy opiera się na tzw. karcie technologicznej, gdzie zapisana jest zarówno ilość czasu, który dany Pracownik poświęcił na daną marszrutę (czynność w procesie technologicznym) w zakresie prac mu zleconych, jak i produkt nad którym pracował oraz ilość materiałów/surowców niezbędna do wytworzenia produktu zgodnie z dokumentacją technologiczną. Ponadto Wnioskodawca dysponuje ewidencją wejścia i wyjścia Pracowników na podstawie odczytów kart elektronicznych (technologia RFID).

Wszystkie wyżej wymienione składniki kosztów Pracowników stanowią należności Pracowników z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 updof.

2. koszty nabycia i wytworzenia materiałów i surowców zużytych na wytworzenie prototypów nowych produktów/oprzyrządowania oraz udoskonalania technologii wytwarzania produktów/oprzyrządowania istniejących w ramach działalności badawczo-rozwojowej opisanej w stanie faktycznym oraz wydatki na nabycie sprzętu oraz oprogramowania (w tym licencje) w części wykorzystanej na produkcję nowych części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych, która jest wytwarzana w ramach działalności badawczo-rozwojowej opisanej w stanie faktycznym, które są określane na podstawie dokumentacji księgowej (faktur, zamówień handlowych, itp.) oraz tzw. karty technologicznej, gdzie zapisana jest zarówno ilość czasu, który dany Pracownik poświęcił na daną marszrutę (czynność w procesie technologicznym) w zakresie prac mu zleconych, jak i produkt nad którym pracował oraz ilość materiałów/surowców niezbędna do wytworzenia produktu zgodnie z dokumentacją technologiczną.
3. koszty nabycia niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych,
4. koszty amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności związanej z realizacją danego projektu (w zakresie działalności badawczo-rozwojowej) – z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.
   
   

Koszty danego produktu (projektu) w zakresie działalności badawczo-rozwojowej są ewidencjonowane w specjalnie przeznaczonej do tego celu, odrębnej ewidencji w stosunku do każdego produktu (projektu), co pozwala na szczegółową analizę kosztów przypisanych danemu produktowi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej. Ta dodatkowa ewidencja kosztów projektów pozwala na wyodrębnienie kosztów wraz z przypisaniem ich do danego produktu. Powyższe pozwala na śledzenie przebiegu produktu (projektu), zapewnia przejrzystą ewidencję kosztów.

W piśmie z dnia 29 czerwca 2020 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że działalność Spółki, o której mowa we wniosku jest działalnością twórczą, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 1 Wnioskodawca wskazał, że w przypadku opracowywania i wdrażania przez Spółkę usprawnień na danej części, oprzyrządowaniu bądź na narzędziach specjalnych do maszyn na zlecenie klienta, prowadzących do zwiększenia funkcjonalności narzędzi, urządzeń i maszyn biorących udział w procesie produkcyjnym przedsiębiorstwa klienta, wymaga innowacyjnego, kreatywnego, twórczego podejścia, przeanalizowania możliwości „usprawnienia” oraz przygotowania optymalnego rozwiązania pod względem konstrukcyjnym. Klient oczekuje od Spółki rozwiązania wskazanego przez niego problemu technicznego. Nie jest to zatem zlecenie wykonania danej części, oprzyrządowania, bądź narzędzi specjalnych do maszyn według gotowej dokumentacji technicznej. Zadaniem Spółki jest ulepszenie części, oprzyrządowania, bądź narzędzi specjalnych do maszyn. W związku z tym dział badawczo-rozwojowy musi samodzielnie przeanalizować daną część, oprzyrządowanie, bądź narzędzie specjalne do maszyny, czyli ustalić jakie parametry techniczne odpowiadają za jakie „funkcjonalności” danej części, oprzyrządowania, bądź narzędzia specjalnego do maszyny. Jednocześnie należy przeanalizować środowisko pracy, ustalić jaką rolę odgrywa dana część, oprzyrządowanie, bądź narzędzie specjalne do maszyny w procesie produkcyjnym u klienta. Następnie dział badawczo-rozwojowy analizuje możliwe rozwiązania technologiczne mające na celu usprawnienie danej części, oprzyrządowania, bądź narzędzia specjalnego do maszyny. Do opracowania takiego rozwiązania niezbędny jest zmysł konstrukcyjny, olbrzymia wiedza techniczna (wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań), specjalistyczne oprogramowanie oraz wyspecjalizowany park maszynowy pozwalający na wykonanie prototypu i przeprowadzenie testów w celu potwierdzenia efektów wdrożonego innowacyjnego rozwiązania technologicznego. W twórczym procesie projektowania nowego oprzyrządowania należy bowiem przewidywać różne parametry środowiska pracy, które mogą ulegać ciągłym zmianom (np. intensywność produkcji, przezbrojenia, kalibracje, itp.) i jednocześnie tak konstruować, np. oprzyrządowanie, aby zapewniało ono wysoką powtarzalną jakość i jednocześnie usprawniało oraz zwiększało efektywność procesu produkcji. W związku z tym unikatowe doświadczenie zawodowe zespołu badawczo-rozwojowego w Spółce ma tu niezwykle istotne znaczenie. Nie wystarczy oprogramowanie i maszyny, aby efektywnie konstruować i implementować innowacyjne rozwiązania. Niezbędny jest zespół osób posiadających szerokie doświadczenie zawodowe oraz specjalistyczne wykształcenie lub umiejętności wytwarzania oprzyrządowania. Takim zespołem dysponuje Spółka. Wnioskodawca podkreśla, że w twórczym procesie analizy powstaje zatem unikatowe rozwiązanie technologiczne dedykowane konkretnemu klientowi. Mówiąc obrazowo klient nie „kupi” takiego rozwiązania technologicznego w hurtowni części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych do maszyn, gdyż taka hurtownia sprzeda mu wyłącznie standardową „śrubę” do maszyny. Hurtownia części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych do maszyn nie rozwiąże problemu technologicznego – nie odpowie na pytanie jak zwiększyć możliwości produkcyjne, dodać nowe funkcjonalności, ulepszyć parametry technologiczne. Hurtownia części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych do maszyn nie ulepszy zatem „śruby” w taki sposób, aby zrealizować indywidualne potrzeby danego klienta. Tym m.in. Spółka jako „narzędziownia” różni się od hurtowni czy producenta części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych do maszyn. Producent części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych do maszyn produkuje standardowe „śruby” w dużych ilościach i nie jest zainteresowany wykonywaniem znikomych z jego punktów widzenia unikatowych części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych do maszyn, gdyż to by wymagało kosztowego procesu projektowania, a następnie przezbrajania całej linii produkcyjnej pod indywidualne zamówienie od klienta, co zazwyczaj wielokrotne przewyższa wartość indywidualnego zamówienia od klienta. Klient zgłasza się do Spółki właśnie dlatego, że oferuje ona twórcze, unikatowe rozwiązania. Klient wie, że w Spółce uzyska pomoc której potrzebuje, gdyż rozwiązania jego problemu technologicznego jest unikatowe i wymaga indywidualnego, twórczego, kreatywnego podejścia do problemu w celu jego rozwiązania. Po twórczym opracowaniu problemu technologicznego rozpoczyna się druga faza współpracy z klientem, czyli produkcja seryjna części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych do maszyn, która nie jest już działalnością badawczo-rozwojową i Spółka nie zalicza kosztów seryjnej produkcji do kosztów kwalifikowanych.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że twórcza działalność Spółki jest prowadzona w sposób systematyczny w celu zwiększania zasobów wiedzy, gdyż każde takie zlecenie klienta jest wykonywane w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny według schematu opisanego we wniosku. Pierwszy etap to etap opracowywania koncepcji (dokumentacji) technicznej, drugi etap to etap wykonania prototypów, ostatni etap wdrożenia (testów) prototypów/serii próbnych produktów (części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych) aż do zatwierdzenia produktów do produkcji. Każde zlecenie wymagające prac badawczo -rozwojowych jest wykonywane według powyższego schematu w celu osiągnięcia oczekiwanych przez klientów parametrów technicznych części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych, co jednoznacznie wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa Spółki jest prowadzona w sposób twórczy i systematyczny w celu zwiększania zasobów wiedzy. Przykładowo Spółka wykonała na zlecenie firmy zajmującej się ciągnieniem drutu ulepszenia rolek prowadzących poprzez ich odpowiednie utwardzenie (rolki były zbyt miękkie), co wymagało zmiany gatunku surowca (metalu), nałożenia dodatkowej powłoki na rolki, zmiany geometrii rolek, zmiany technologii wytwarzania (obróbki cieplnej) rolek.

W odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 2 Wnioskodawca wskazał, że działalność Spółki polegająca na odtworzeniu części do maszyn (bez ulepszenia) na zlecenie klienta, który nie dysponuje dokumentacją techniczną takiej części, lecz wyłącznie fizyczną (materialną) częścią i jest zainteresowany jej „odtworzeniem” w celu produkcji kolejnej sztuki/sztuk, serii części do maszyn ma charakter działalności twórczej, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wynika to z faktu, że przygotowanie dokumentacji technicznej w celu „odtworzenia detalu” ma walor innowacyjności w skali działalności Spółki. Polega ono na wprowadzeniu do oferty Spółki nowego produktu na potrzeby konkretnego zlecenia od klienta. Należy bowiem podkreślić, że tzw. „odtworzenie” detalu nie jest bowiem prostą czynnością odtwórczą, lecz wymaga odpowiedniej wiedzy technicznej i kreatywnej myśli technicznej, aby odwzorować detal przy zachowaniu jego parametrów oraz właściwości technicznych. Trzeba zatem zastosować specjalistyczne oprogramowanie oraz wykorzystać całą posiadaną wiedzę i doświadczenie zawodowe, aby przygotować tak naprawdę nową dokumentację techniczną, co zazwyczaj jest jeszcze trudniejszym procesem, niż stworzenie „od zera” dokumentacji technicznej dla zupełnie nowego produktu. Najczęściej „odtwarzany detal” to element podzespołu maszyny, części tej maszyny lub oprzyrządowania do maszyny, który jest uszkodzony. Należy wtedy dokonać analizy detalu mającej na celu określenie stanu pierwotnego poprzez szereg różnych pomiarów, zaczynając od podstawowych wymiarów mierzonych elementarnymi narzędziami pomiarowymi, kończąc na specjalistycznych skanerach 3D, których zadaniem jest odwzorowanie nieregularnych kształtów oraz ustawienia zależności wymiarowych. Na takim detalu zostaje przeprowadzona analiza, która ma na celu określenie stopnia zużycia, odtworzenie jego pierwotnej postaci, określenie materiału użytego do produkcji, sposobu obróbki cieplnej oraz zastosowanie adekwatnej obróbki technologicznej. Na podstawie tak przeprowadzonej analizy wykonywana jest dokumentacja rysunkowa detalu na oprogramowaniu służącym do projektowania 2D i 3D. Na podstawie tej dokumentacji określany jest koszt i sposób produkcji. Kreatywny proces „odtworzenia” detalu ma bowiem na celu przygotowanie dokumentacji technicznej, która następnie będzie umożliwiać powtarzalność produkcji danego detalu przy zachowaniu oczekiwanych parametrów technicznych. Z tego względu przygotowywany jest także prototyp detalu, który jest poddawany w Spółce bądź u klienta próbom/testom w celu sprawdzenia jego właściwości technicznych. Pozytywne zakończenie testów i zatwierdzenie detalu zamyka proces twórczy. Efektem tej fazy „rozwojowej”, kreatywnej jest detal, który został „odtworzony”, wyprodukowany (jako prototyp), przetestowany (jako prototyp) i posiada dokumentację techniczną. Na tej podstawie może zostać wdrożony do seryjnej produkcji (która już nie stanowi działalności badawczo-rozwojowej). Każde takie zlecenie klienta jest wykonywane w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny według schematu opisanego we wniosku. Pierwszy etap to etap opracowywania koncepcji (dokumentacji) technicznej, drugi etap to etap wykonania prototypów, ostatni etap – etap wdrożenia (testów) prototypów/serii próbnych produktów (części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych) aż do zatwierdzenia produktów do produkcji. Każde zlecenie wymagające prac badawczo-rozwojowych jest wykonywane według powyższego schematu w celu osiągnięcia oczekiwanych przez klientów parametrów technicznych części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych, co jednoznacznie wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa Spółki jest prowadzona w sposób twórczy i systematyczny w celu zwiększania zasobów wiedzy. Przykładowo Spółka „odtworzyła” oprzyrządowanie do obróbki felg aluminiowych na zlecenie producenta felg na podstawie dostarczonego uszkodzonego elementu oprzyrządowania. Spółka wykonała skan 3D uszkodzonego detalu i na jego podstawie sporządziła dokumentację rysunkową (techniczną), dzięki której powstał prototyp oprzyrządowania. Prototyp został przetestowany poprzez wykonanie serii próbnej felg na tym oprzyrządowaniu. Po zatwierdzeniu prototypu i dokumentacji technicznej Spółka przystąpiła do produkcji seryjnej oprzyrządowania (która już nie stanowiła działalności badawczo -rozwojowej).

W odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 3 Wnioskodawca wskazał, że w przypadku, gdy Spółka realizuje produkt (zlecenie) na podstawie przygotowanej przez klienta dokumentacji, w sytuacji gdy w trakcie weryfikacji, bądź realizacji zlecenia pojawia się konieczność udoskonalenia produktu poprzez innowacyjne zmiany w dokumentacji technicznej, mające na celu poprawienie walorów technicznych produktów lub usprawnienie procesów produkcyjnych, bądź też konieczne jest opracowanie nowego procesu produkcyjnego, w celu wytworzenia zamówienia, zgodnie z dokumentacją klienta, to zdaniem Spółki taka działalność ma charakter działalności twórczej, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Przykładowo Spółka wykonała na rzecz firmy zajmującej się regeneracją pomp udoskonalenie materiału i procesu wytwórczego wrzecion poprzez dodatkowe pocięcia technologiczne w celu osadzenia łożysk. Dokumentacja techniczna dostarczona przez klienta nie przewidywała dodatkowych pocięć, których efektem było ulepszenie wrzeciona. Drugim przypadkiem działalności badawczo-rozwojowej jest konieczność opracowania nowej technologii w Spółce w celu wytworzenia zamówienia zgodnie z dokumentacją klienta. Jest to więc innowacja w zakresie procesu produkcji, która uprzednio nie była stosowana w Spółce. Wymaga to kreatywnego podejścia i opracowania od początku nowego, innowacyjnego procesu produkcyjnego. Przykładowo Spółka opracowała nowy, innowacyjny w skali przedsiębiorstwa proces produkcyjny w celu szlifowania wału mimośrodowego. Uprzednio taki proces technologiczny nie był znany w Spółce. Został on stworzony ze względu na konieczność realizacji zlecenia na nowy produkt, który jest wykonywany zgodnie z dostarczoną przez klienta dokumentacją techniczną. W obu powyższych przypadkach każde takie zlecenie klienta jest wykonywane w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny według schematu opisanego we wniosku. Pierwszy etap to etap opracowywania koncepcji (dokumentacji) technicznej, drugi etap to etap wykonania prototypów, ostatni etap – etap wdrożenia (testów) prototypów/serii próbnych produktów (części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych) aż do zatwierdzenia produktów do produkcji. Każde zlecenie wymagające prac badawczo-rozwojowych jest wykonywane według powyższego schematu w celu osiągnięcia oczekiwanych przez klientów parametrów technicznych części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych, co jednoznacznie wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa Spółki jest prowadzona w sposób twórczy i systematyczny w celu zwiększania zasobów wiedzy.

Działalność badawczo-rozwojowa Spółki jest prowadzona w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny. Jeżeli wykonanie zlecenia wymaga prowadzenia prac badawczo -rozwojowych, to każde takie zlecenie jest wykonywane w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny według schematu opisanego we wniosku. Schemat działań badawczo -rozwojowych jest następujący: pierwszy etap to etap opracowywania koncepcji (dokumentacji) technicznej, drugi etap to etap wykonania prototypów, ostatni etap – etap wdrożenia (testów) prototypów/serii próbnych produktów (części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych) aż do zatwierdzenia produktów do produkcji. Każde zlecenie wymagające prac badawczo -rozwojowych jest wykonywane według powyższego schematu w celu osiągnięcia oczekiwanych przez klientów parametrów technicznych części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych, co jednoznacznie wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa Spółki jest prowadzona w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.

Spółka w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania, i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów lub procesów produkcyjnych lub usług. Prototypy produktu (części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych) są konstruowane z wykorzystaniem specjalistycznego oprogramowania symulującego różne warianty procesu technologicznego … firmy X, oprogramowania …. Przykładowo Spółka „odtworzyła” oprzyrządowanie do obróbki felg aluminiowych na zlecenie producenta felg na podstawie dostarczonego uszkodzonego elementu oprzyrządowania. Spółka wykonała skan 3D uszkodzonego detalu i na jego podstawie sporządziła dokumentację rysunkową (techniczną), dzięki której powstał prototyp oprzyrządowania. Prototyp został przetestowany poprzez wykonanie serii próbnej felg na tym oprzyrządowaniu. Po zatwierdzeniu prototypu i dokumentacji technicznej Spółka przystąpiła do produkcji seryjnej oprzyrządowania (która już nie stanowiła działalności badawczo-rozwojowej).

Działalność Spółki w zakresie czynności objętych wnioskiem nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. W przypadku wytwarzanych przez Spółkę części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych nie ma mowy o rutynowych i okresowych zmianach. Każda zmiana wymaga twórczego procesu, przeprowadzenia testów i stworzenia nowej dokumentacji technologicznej pozwalającej na wprowadzenie danej zmiany do seryjnej produkcji. O rutynowych zmianach można mówić w przypadku firm IT, które okresowo aktualizują oprogramowanie dostosowując, np. programy księgowe do aktualnych wymogów prawno-podatkowych, czy też np. poprawiając błędy, luki w zabezpieczeniach w systemach operacyjnych programów (np. program Windows jest na bieżąco aktualizowany w tym zakresie). Do części/oprzyrządowania/narzędzi specjalnych do maszyn nie wprowadza się rutynowych, okresowych zmian.

Spółka w ramach prowadzonej działalności opracowuje nowe produkty, ulepsza i „odtwarza” produkty, ulepszone procesy produkcyjne, usługi niewystępujące dotychczas w jej praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznych stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawca wskazuje, że w ramach działalności badawczo-rozwojowej opisanej w pytaniu nr 1-3 wniosku. Spółka wykonuje szereg kreatywnych zleceń na podstawie zamówień od klientów. Wynika to z faktu, że wielu klientów zgłasza się do Spółki po to, aby Spółka rozwiązała określony problem technologiczny związany z częścią/oprzyrządowaniem/narzędziem specjalnym do maszyn w celu zaspokojenia indywidualnych potrzeb danego klienta. W związku z tym efektem tych twórczych prac są produkty niebędące jeszcze w ofercie Spółki lub ulepszane zostają produkty, lub ulepszane zostają procesy produkcyjne. Przykładowo Spółka opracowała nowy, innowacyjny w skali przedsiębiorstwa proces produkcyjny w celu szlifowania wału mimośrodowego. Uprzednio taki proces technologiczny nie był znany w Spółce. Został on stworzony ze względu na konieczność realizacji zlecenia na nowy produkt od klienta.

Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej.

Spółka prowadzi ewidencję zgodnie z art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwalającą wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Koszty kwalifikowane, o których mowa we wniosku nie zostały przez Wnioskodawcę odliczone od podstawy obliczenia podatku.

Wydatki dotyczące nabycia przez Spółkę materiałów i surowców stanowią koszty kwalifikowane tylko w tej części, w której są bezpośrednio związane z jej działalnością badawczo-rozwojową. Materiały i surowce, które są wykorzystywane do standardowej produkcji (niebędącej działalnością badawczo-rozwojową) nie są zaliczane do kosztów kwalifikowanych.

Wnioskodawca wyjaśnia, że pod pojęciem „sprzętu” rozumie „sprzęt specjalistyczny”, o którym mowa w art. 26e ust. 2 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że ponieważ w pierwotnej treści wniosku z dnia 9 kwietnia 2020 r. w pytaniu nr 5 posłużył się pojęciem „sprzęt” a w pytaniu nr 7 pojęciem „sprzęt specjalistyczny” to w dalszej części pisma, stanowiącego uzupełnienie wniosku zmodyfikuje pytanie nr 5 (usunie z treści tego pytania zapis o „sprzęcie”), tak aby uniknąć niejasności w tym względzie. Zatem pytanie nr 7 będzie dotyczyło „sprzętu specjalistycznego” a pytanie nr 5 innych wydatków kwalifikowanych.

Środki trwałe, jak i wartości niematerialne i prawne (specjalistyczne oprogramowanie, w tym licencje) są wykorzystywane jedynie częściowo w prowadzonej działalności badawczo -rozwojowej. W związku z tym, odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych stanowią koszty kwalifikowane wyłącznie w tej części, w jakiej są wykorzystywane na potrzeby prac badawczo-rozwojowych.

Wydatki na nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności urządzeń pomiarowych oraz naczyń i przyborów laboratoryjnych stanowią kwalifikowane tylko w tej części, w której są wykorzystywane bezpośrednio w prowadzonej przez Spółkę działalności badawczo-rozwojowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 updof stanowi opracowywanie i wdrażanie przez Spółkę usprawnień na danej części, oprzyrządowaniu bądź na narzędziach specjalnych do maszyn na zlecenie klienta, prowadzące do zwiększenia funkcjonalności narzędzi, urządzeń i maszyn biorących udział w procesie produkcyjnym przedsiębiorstwa klienta?
2. Czy działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 updof stanowi „odtworzenie” przez Spółkę części do maszyn (bez ulepszenia) na zlecenie klienta, który nie dysponuje dokumentacją techniczną takiej części, lecz wyłącznie fizyczną (materialną) częścią i jest zainteresowany jej „odtworzeniem” w celu produkcji kolejnej sztuki/sztuk, serii części do maszyn ?
3. Czy działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 updof stanowi realizacja przez Spółkę produktu (zlecenia) na podstawie przygotowanej przez klienta dokumentacji w sytuacji, gdy w trakcie weryfikacji, bądź realizacji zlecenia pojawia się konieczność udoskonalenia przez Spółkę produktu, poprzez innowacyjne zmiany w dokumentacji technicznej, mające na celu poprawienie walorów technicznych produktów lub usprawnienia procesów produkcyjnych, bądź gdy konieczne jest opracowanie przez Spółkę nowego procesu produkcyjnego w celu wytworzenia zamówienia zgodnie z dokumentacją klienta?
4. Czy – przy założeniu, iż działalność Spółki opisaną w stanie faktycznym wniosku można uznać za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 updof – w kosztach kwalifikowanych, w rodzaju wskazanym w art. 26e ust. 2 pkt 1 i 1 a updof, Wnioskodawca może uwzględnić, a następnie rozliczyć w ramach ulgi badawczo -rozwojowej, koszty osobowe pracowników działu badawczo-rozwojowego zatrudnionych na umowy o pracę oraz osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, które zostały zatrudnione w innych działach, lecz wspomagających prace wyżej wymienionego działu badawczo-rozwojowego – w części odpowiadającej pracy związanej z działalnością badawczo-rozwojową?
5. Czy – przy założeniu, iż działalność Spółki opisaną w stanie faktycznym wniosku można uznać za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 updof – w kosztach kwalifikowanych, w rodzaju wskazanym w art. 26e ust. 2 pkt 2 updof – Wnioskodawca może uwzględnić, a następnie rozliczyć w ramach ulgi badawczo -rozwojowej, koszty nabycia materiałów i surowców zużytych na wytworzenie prototypów nowych produktów/oprzyrządowania oraz udoskonalania technologii wytwarzania produktów/oprzyrządowania istniejących w ramach działalności badawczo -rozwojowej opisanej w stanie faktycznym w części wykorzystanej na produkcję nowych narzędzi/oprzyrządowania, która jest wytwarzana w ramach działalności badawczo -rozwojowej, opisanej w stanie faktycznym?
6. Czy – przy założeniu, iż działalność Spółki opisaną w stanie faktycznym wniosku można uznać za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 updof – w kosztach kwalifikowanych, w rodzaju wskazanym w art. 26e ust. 3 updof – Wnioskodawca może uwzględnić, a następnie rozliczyć w ramach ulgi badawczo -rozwojowej, koszty odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo -rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością?
7. Czy – przy założeniu, iż działalność Spółki opisaną w stanie faktycznym wniosku można uznać za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 updof – w kosztach kwalifikowanych, w rodzaju wskazanym w art. 26e ust. 2 pkt 2a updof – Wnioskodawca może uwzględnić, a następnie rozliczyć w ramach ulgi badawczo -rozwojowej, nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności urządzeń pomiarowych oraz naczyń i przyborów laboratoryjnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 updof stanowi opracowywanie i wdrażanie usprawnień na danej części, oprzyrządowaniu bądź na narzędziach specjalnych do maszyn na zlecenie klienta, prowadzące do zwiększenia funkcjonalności narzędzi, urządzeń i maszyn biorących udział w procesie produkcyjnym przedsiębiorstwa klienta. Zdaniem Wnioskodawcy, taka działalność ma walor działalności rozwojowej, ponieważ opracowywanie i wdrażanie usprawnień danej części, oprzyrządowania bądź na narzędziach specjalnych do maszyn wymaga innowacyjnego, kreatywnego, twórczego podejścia, przeanalizowania możliwości „usprawnienia” oraz przygotowania optymalnego rozwiązania pod względem konstrukcyjnym. Musi ono zarazem spełniać oczekiwania klienta co do ulepszenia części, oprzyrządowania, bądź narzędzi specjalnych do maszyn bądź prowadzić do udoskonalenia procesu ich produkcji. Do realizacji takich zleceń niezbędne jest posiadanie odpowiedniego zespołu ludzkiego posiadającego wysokie kompetencje i know-how w zakresie projektowania i wdrażania innowacyjnych, twórczych rozwiązań technicznych. Jest to zarazem działalność systematyczna albowiem prowadzona jest stale przez wydzielony zespół badawczo-rozwojowy i jest nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 października 2019 r., nr 0111-KDIB1 -3.4010.441.2019.1.JKT, interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 października 2019r., nr 0114-KDIP2-1.4010.372.2019.1.JS.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 updof stanowi odtworzenie części do maszyn (bez ulepszenia) na zlecenie klienta, który nie dysponuje dokumentacją techniczną takiej części, lecz wyłącznie fizyczną (materialną) częścią i jest zainteresowany jej „odtworzeniem” w celu produkcji kolejnej sztuki/sztuk, serii części do maszyn. Powyższa działalność ma walor działalności rozwojowej, ponieważ przygotowanie dokumentacji technicznej w celu „odtworzenia detalu” ma walor innowacyjności w skali działalności Spółki. Polega ono na wprowadzeniu do oferty Spółki nowego produktu na potrzeby konkretnego zlecenia od klienta. Tzw. „odtworzenie” detalu nie jest bowiem prostą czynnością odtwórczą, lecz wymaga odpowiedniej wiedzy technicznej i kreatywnej myśli technicznej, aby odwzorować detal przy zachowaniu jego parametrów oraz właściwości technicznych. Cały proces skutkuje opracowaniem tak naprawdę nowej dokumentacji technicznej, która następnie będzie umożliwiać powtarzalność produkcji danego detalu przy zachowaniu oczekiwanych parametrów technicznych. Przygotowywany jest także prototyp detalu, który jest poddawany w Spółce bądź u klienta próbom/testom w celu sprawdzenia jego właściwości technicznych. Dopiero po tej fazie „rozwojowej”, kreatywnej detal jest wyprodukowany, przetestowany i posiada dokumentację techniczną. Na tej podstawie może zostać wdrożony do seryjnej produkcji, która już nie stanowi działalności badawczo-rozwojowej.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 updof stanowi realizacja produktu (zlecenia) na podstawie przygotowanej przez klienta dokumentacji, w sytuacji gdy w trakcie weryfikacji bądź realizacji zlecenia pojawia się konieczność udoskonalenia produktu poprzez innowacyjne zmiany w dokumentacji technicznej, mające na celu poprawienie walorów technicznych produktów lub usprawnienie procesów produkcyjnych, bądź też konieczne jest opracowanie nowego procesu produkcyjnego, w celu wytworzenia zamówienia, zgodnie z dokumentacją klienta.

Drugim przypadkiem działalności badawczo-rozwojowej jest konieczność opracowania nowej technologii w Spółce w celu wytworzenia zamówienia zgodnie z dokumentacją klienta. Jest to więc innowacja w zakresie procesu produkcji, która uprzednio nie była stosowana w Spółce. Wymaga to kreatywnego podejścia i opracowania od początku nowego, innowacyjnego procesu produkcyjnego.

Przyjmując założenie, że prowadzoną przez Spółkę działalność zespołu działu badawczo -rozwojowego w zakresie wskazanym w pytaniu 1-3 powyżej można uznać za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 updof, uprawniać to będzie Wnioskodawcę (jako wspólnika spółki osobowej) do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 26e ust. 1 updof.

W ocenie Wnioskodawcy, ponoszone przez Niego (jako wspólnika Spółki) koszty wskazane w opisie stanu faktycznego w zakresie związanym z prowadzeniem działalności badawczo -rozwojowej będą stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 26e ust. 2-3 updof, podlegające odliczeniu od podstawy opodatkowania.

Koszty realizacji opisanych we wniosku prac Wnioskodawca ponosi/będzie ponosił ze środków własnych, które nie zostaną Mu zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Dodatkowo jeśli środki trwałe będą wykorzystywane w dziale innym niż dział badawczo -rozwojowy, Wnioskodawca będzie zaliczał do kosztów kwalifikowanych odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych proporcjonalnie do czasu wykorzystywania ich przez dział badawczo -rozwojowy.

Zgodnie z art. 26f updof, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 26e updof są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu. Ponadto, art. 24a ust. 1b updof wskazuje na konieczność wyodrębnienia w ewidencji rachunkowej kosztów działalności B+R.

W konsekwencji, podatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych przysługuje prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym pod warunkiem, że:

• poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z art. 26 ust. 1 updof,
  

• koszty działalności badawczo-rozwojowej stanowiły dla niego koszty uzyskania przychodów w rozumieniu updof.
  

• koszty działalności B+R mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 26e ust. 2-3 updof,
  

• w ewidencji, o której mowa w art. 24-a ust. 1b updof wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
  

• wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu, kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• koszty kwalifikowane nie zostały mu zwrócone w jakiekolwiek formie.
  
  

W zakresie momentu zaliczania kosztów, poniesione koszty wynagrodzeń, materiałów i surowców, środków trwałych oraz sprzętu specjalistycznego zostaną zaliczone do kosztów kwalifikowanych w momencie ich poniesienia.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają dodatkowych warunków, jakie podatnik powinien spełnić w przypadku, gdy postanowi on ujmować koszty prac rozwojowych dla celów podatkowych zgodnie z art. 22 ust. 7b pkt 1. albo pkt 2 albo pkt 3 updof. W rezultacie, zgodnie z wyborem podatnika, w przypadku prowadzenia prac rozwojowych ich koszty mogą być przez podatnika rozpoznawane jako koszty podatkowe w trakcie trwania tych prac bądź jednorazowo na moment ich zakończenia, albo też podatnik może rozpoznawać koszty tych prac poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych, które powstaną co do zasady w przypadku zakończenia prac rozwojowych wynikiem pozytywnym.

Wnioskodawca może zatem podjąć decyzję o sposobie potrącalności wydatków związanych z pracami badawczo-rozwojowymi, a następnie stosując ulgę i obliczając wysokość kosztów kwalifikowanych, ujętych uprzednio w ewidencji podatkowej jako koszt, odliczyć je od podstawy opodatkowania w roku podatkowym w którym dany koszt został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 7b updof, od decyzji Wnioskodawcy zależy sposób i termin rozliczania wydatków ponoszonych z tytułu prac rozwojowych.

Wybrana przez Wnioskodawcę metoda zaliczenia wydatków dotyczących działalności badawczo -rozwojowej do kosztów uzyskania przychodów decydowała będzie o momencie, w którym uprawniony on będzie do skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową w związku z ponoszonymi kosztami (przy założeniu, że koszty te spełnią warunki klasyfikacji jako koszty kwalifikowane w ramach powyższej ulgi).

Potwierdzeniem tego stanowiska jest, np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 lutego 2019 r. nr 0113-KDIPT2-3 4011.596.2018.4 RR.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty osobowe Pracowników działu badawczo-rozwojowego, zatrudnionych na umowy o pracę oraz osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, które zostały zatrudnione w innych działach, lecz wspomagających prace wyżej wymienionego działu – w części odpowiadającej pracy związanej z działalnością badawczo-rozwojową, może On uznać za koszt kwalifikowany na podstawie art. 26e ust. 2 pkt 1 i 1a updof.

Wskazany przepis za koszty kwalifikowane uznaje m.in.: należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo -rozwojowej w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo -rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Powyższe oznacza, że do kosztów kwalifikowanych można zaliczyć wydatki poniesione na pracowników wykonujących prace badawczo-rozwojowe, tj. wydatki na wynagrodzenie, godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody, stanowiące przychody ze stosunku pracy, jak również sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, tj. składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz wypadkowe.

Pracownicy działu badawczo-rozwojowego zasadniczo realizują/będą realizowali prace stanowiące, w ocenie Wnioskodawcy, prace badawczo-rozwojowe. Jeśli Pracownicy ci będą realizowali również inne zadania, Wnioskodawca zamierza odliczać koszty kwalifikowane w proporcji wskazanej w art. 26e ust. 2a updof, tj. w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy Pracownika w danym miesiącu. Podobnie Wnioskodawca postąpi w odniesieniu do kosztów osobowych, osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, które zostały zatrudnione w innych działach, lecz wspomagających prace wyżej wymienionego działu.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 października 2019 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.441.2019.1.JKT.

Ad. 5

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty zakupu surowców i materiałów wykorzystywanych przez Spółkę w działalności badawczo-rozwojowej, przez dział badawczo-rozwojowy stanowią koszt kwalifikowany w rozumieniu 26e ust. 2 pkt 2 updof, jeśli nie zostaną Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie i są przeznaczone na działalność badawczo-rozwojową.

Zgodnie z 26e ust. 2 pkt 2 updof, za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów, surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Należy zwrócić uwagę, że ww. przepis posługuje się pojęciami „materiały” oraz „surowce”, które nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiąc przy tym że w podstawie obliczania ulgi uwzględnione mogą być wyłącznie materiały i surowce związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo -rozwojową.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w ocenie Wnioskodawcy, w związku z brakiem definicji przedmiotowego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

W zakresie definicji surowca wypowiedziała się również Rada Języka Polskiego. W ocenie Rady, nie ma podstaw, by kategorycznie wymagać od sposobu rozumienia hasła surowiec tego, aby był to wyłącznie materiał naturalny (...). Współczesna definicja leksykograficzna hasła surowiec używanego we współczesnej polszczyźnie powinna mieć postać następującą: Substancja w pierwotnym stanie, zwykle pochodzenia naturalnego, stanowiąca materiał wyjściowy służący do wytwarzania jakichś rzeczy lub energii”.

Z kolei w zakresie interpretacji pojęcia „materiały”, w ocenie Wnioskodawcy, odwołać należy się do interpretacji przedmiotowego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r., poz. 351, z późn. zm., zwana dalej: „ur”). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 ur, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, w tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące, np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek-Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam, Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj, Walińska Anna, Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości, Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy surowcami w znaczeniu przywołanym powyżej mogą wszelkiego rodzaju produkty niezbędne w procesie tworzenia nowych lub modyfikowania istniejących produktów Spółki, takie jak np.: metale kolorowe, stopy żelaza, odlewy żeliwne, tworzywa sztuczne, surowce do śrutowania powierzchni stalowych (szkło, żeliwa i stal).

Ustawodawca nie objaśnia również, co należy rozumieć przez bezpośredni związek nabywanych materiałów i surowców z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, pozostawiając tym samym swobodę podatnikom w zakresie możliwości udowodnienia takiego związku. Zasadne wydaje się przyjęcie, że materiały i surowce nabyte i wykorzystane na potrzeby prowadzonej działalności innowacyjnej (np. do wytworzenia lub ulepszenia produktów) są bezpośrednio z tą działalnością związane.

W stanie faktycznym opisanym przez Wnioskodawcę nabywane surowce są wykorzystywane do wytworzenia nowych produktów (ulepszenia istniejących). Wytwarzane produkty mają charakter nowatorski i unikatowy, o odpowiedniej jakości i funkcjonalności.

Natomiast z uwagi na fakt, że surowce i materiały ulegają zużyciu (nabyte surowce i materiały nie mogą być wykorzystane wielokrotnie), istnieje pewność, że poniesione koszty nabycia stanowią w całości koszty działalności badawczo-rozwojową.

Na temat zaliczenia do kosztów kwalifikowanych surowców i materiałów wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 23 stycznia 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.652.2019.2.RR, który w pełni przyjął argumentację Wnioskodawcy opartą na powyższych założeniach.

Możliwość zaliczenia wydatków poniesionych na materiały oraz surowce, które są następnie wykorzystywane do działań badawczo-rozwojowych również wynikają z literalnego brzmienia przepisów. Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 listopada 2018 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.346.2018.2.JS: „Kosztem kwalifikowanym u Wnioskodawcy, w myśl art. 18d ust. 2 pkt 2 mogą być również wydatki poniesione w pełnej wysokości na materiały i surowce, z uwagi na fakt, że były/są/będą wykorzystywane wyłącznie do realizacji działalności B+R. Powyższe dotyczy również wymienionych we wniosku narzędzi, o ile wykorzystywane są one wyłącznie do zadań w ramach realizacji prac B+R. W przeciwnym wypadku, narzędzia będą stanowić koszty kwalifikowane, tylko w takiej części, w jakiej będą one służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej”.

Biorąc pod uwagę powyższe, wydatki na nabycie surowców i materiałów wykorzystywanych przez Spółkę w działalności (takie jak np.: metale kolorowe, stopy żelaza, odlewy żeliwne, tworzywa sztuczne, surowce do śrutowania powierzchni stalowych (szkło, żeliwa i stal) niezbędne w procesie opracowywania nowych produktów, etc.) będą mogły stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu powołanego wyżej przepisu.

Ad. 6

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo -rozwojowej działu badawczo-rozwojowego stanowią koszt kwalifikowany w rozumieniu 26e ust. 3 updof.

Środki trwałe w postaci m.in. centrum tokarskiego firmy Y, elektrodrążarki … zostały ujawniane w ewidencji jako środki trwałe, a od ich wartości początkowej dokonywane są odpisy amortyzacyjne według stawek określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakupione przez spółkę środki trwałe wprawdzie zostały zakupione w poprzednich latach (w okresie nieobjętym wnioskiem). W związku z tym odpisy amortyzacyjne, które pozostały do końca użyteczności ekonomicznej urządzeń powinny zostać zaklasyfikowane jako koszty kwalifikowane.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają interpretacje indywidualne m in.:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 listopada 2016 r., nr 2461-IBPB-1-2.4510.929.2016.1.BG, w której Dyrektor w pełni przyjął argumentację Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów kwalifikowanych odpisów od licencji nabytych przed rokiem objętym wnioskiem: „Wnioskodawca w celu realizacji prac inżynieryjnych korzysta z licencji na specjalistyczne programy komputerowe nabyte zarówno przed 2016 r. jak i nabywane na bieżąco. Z powołanego wyżej art. 18d ust. 3 updop wynika, że dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej stanowią koszty kwalifikowane. Dla skorzystania z odpisu kosztów kwalifikowanych znaczenie ma data dokonania odpisu amortyzacyjnego (przy założeniu, że odpis jest dokonywany zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów art. 16a-16m updop). Zatem do kalkulacji podstawy ulgi opisanej w art. 18d updop można włączyć odpisy amortyzacyjne od licencji na specjalistyczne programy komputerowe służące wykonywaniu prac inżynieryjnych”.
  

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 marca 2018 r., nr 0111 -KDIB1-3.4010.20.2018.2.MBD, w której zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów kwalifikowanych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które zostały nabyte w okresie nieobjętym wnioskiem. Wnioskodawca w swojej argumentacji powołał się na interpretację nr 2461-IBPB-1-2.4510.929.2016.1.BG: „Należy podkreślić, że powołane powyżej przepisy art. 18d ustawy o CIT, nie odnoszą się do momentu nabycia lub wytworzenia przez podatnika aktywów podlegających amortyzacji, odpisy od których mają stanowić koszt kwalifikowany. Warunkiem zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do bazy kosztów kwalifikowanych jest wykorzystywanie przedmiotu amortyzacji w działalności badawczo-rozwojowej oraz zaliczenie odpisu amortyzacyjnego do kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowym w którym mają być one zaliczone do bazy kosztów kwalifikowanych”.
  
  

Ponieważ środki trwałe, jak i wartości niematerialne i prawne postanowiono wykorzystywać jedynie częściowo w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, zostaną one odliczone przez Wnioskodawcę w ramach kosztów kwalifikowanych wyłącznie w tej części, w jakiej będą wykorzystywane na potrzeby prac badawczo-rozwojowych.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że na podstawie art. 26e ust. 3 updof będzie mieć prawo do uznania za koszty kwalifikowane dokonywanych w danym roku podatkowym i zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od urządzeń i oprogramowania, stanowiących środki trwałe, bądź wartości niematerialne i prawne.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają interpretacje organów podatkowych, które wprawdzie zostały wydane na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, jednakże zostały oparte na analogicznych przepisach jak w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, np.:

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 maja 2017 r., nr 0111 -KDIB1-3.4010.11.2017.2.IZ, w której czytamy: „Natomiast, odnosząc się do odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych (w tym maszyn, urządzeń oraz sprzętu biurowego), wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej należy zauważyć, że z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że do procesu rozwojowego nowego produktu leczniczego wykorzystywane są urządzenia, maszyny oraz inne środki trwałe Wnioskodawcy zakupione w celu prowadzenia prac badawczo-rozwojowych tego produktu, podlegające amortyzacji. Skoro, jak wskazuje Wnioskodawca, środki trwałe, wskazane we wniosku przez Wnioskodawcę, są związane i wykorzystywane w prowadzonych przez Wnioskodawcę pracach badawczo-rozwojowych, to również, w ocenie tut. Organu, odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych mogą stanowić koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 3 updop”.
  

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 kwietnia 2017 r., nr 1462-IPPB5.4510.82.2017.I.MR, w której czytamy: „Tym samym wskazać należy, że odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych uwzględniające oprócz kosztów wdrożenia wydatki na ich nabycie, należy zaliczyć do kosztów kwalifikowanych w pełnej wysokości, stosownie do treści art. 18d ust. 3 ustawy, a następnie dla ustalenia wysokości odliczenia na podstawie art. 18d ust. 5 ustawy należy wyłączyć tą ich część, która nie odpowiada wkładowi własnemu związanemu zarówno z ich wdrożeniem, jak i nabyciem, bowiem obie kategorie tych wydatków wpływają na ich wartość początkową.”
  
  

Do kosztów kwalifikowanych zaliczone będą mogły zostać również koszty związane z odpisami amortyzacyjnymi w zakresie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł i do których stosuje się możliwość skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji. Należy bowiem wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłączają z kategorii kosztów kwalifikowanych wydatków tego rodzaju. Z tego względu, stosując zasadę o uznawaniu za koszty kwalifikowane odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych wykorzystywanych w działalności badawczo -rozwojowej, również odpisy jednorazowe (dokonywane w ramach tzw. jednorazowej amortyzacji) będą objęte zakresem art. 26e ust. 3 updof.

Tożsamy pogląd wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 13 czerwca 2019 r., nr 0112-KDIL3-3.4011.113.2019.2.AA, który uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w zakresie zaliczenia do kosztów kwalifikowanych kosztów, m.in. kosztów sprzętu komputerowego oraz elektronicznego o wartości poniżej 10 000 zł.

Ad. 7

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nabycia niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo -rozwojowej, w szczególności urządzeń pomiarowych oraz naczyń i przyborów laboratoryjnych Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć je do kosztów kwalifikowanych zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 2a updof.

Tak jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, proces projektowania i produkcji nowych (ulepszania istniejących) produktów (części/oprzyrządowanie/narzędzia specjalne) polega m.in. na analizie właściwości produktu i dążeniu do uzyskania założonych parametrów technologicznych, np. parametrów wytrzymałościowych, parametrów jakościowych zgodnych z wymaganiami postawionymi danym częściom, dokładności wykonania poprzez odpowiednie pasowania technologiczne, chropowatości powierzchni oraz stanu ulepszeń cieplnych zastosowanym w produktach, itp. Specjaliści przeprowadzają szereg prób testowych, każdy produkt jest również dokładnie badany, m.in. pod kątem jakości. W przypadku, gdy będzie konieczne nabycie specjalistycznego sprzętu na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej, Wnioskodawca powinien mieć możliwość zaliczenia kosztów ich zakupu do kosztów kwalifikowanych z tytułu ulgi badawczo-rozwojowej. Takie specjalistyczne sprzęty nie są ujawniane w bilansie jako środki trwałe, niemniej jednak są istotną częścią wyposażenia wykorzystywanego w ramach pracy badawczo-rozwojowej.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 grudnia 2019 r., nr 0114-KDIP2 -1.4010.446.2019.4.MR oraz z dnia 23 stycznia 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.652. 2019.2.RR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie ustalenia czy:

• odtworzenie przez Spółkę części do maszyn (bez ulepszenia) na zlecenie klienta, który nie dysponuje dokumentacją techniczną takiej części, lecz wyłącznie fizyczną (materialną) częścią i jest zainteresowany jej odtworzeniem w celu produkcji kolejnej sztuki/sztuk, serii części do maszyn stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe,

• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.), spółka osobowa to – spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Dochody spółek osobowych, co do zasady (poza spółką komandytowo-akcyjną), nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Podlegają natomiast opodatkowaniu dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikami spółki osobowej są osoby fizyczne, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca, będący wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: „Spółka”) posiada status osoby fizycznej, zastosowanie znajdą postanowienia zawarte w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.)

I tak, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do ust. 2 ww. przepisu – zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

W świetle przywołanych wyżej przepisów – uzyskane przez spółkę osobową przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników (w tym przypadku u wspólnika Spółki – Wnioskodawcy), proporcjonalnie do ich udziałów w zysku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Natomiast, w myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną [działalność] w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalność w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w przepisach dotyczących działalności badawczo -rozwojowej, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Przechodząc do przepisów dotyczących ulgi badawczo-rozwojowej, należy zacytować art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że podatnik uzyskujący przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 26e ust. 2 powoływanej ustawy – za koszty kwalifikowane uznaje się:

1. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

1a) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a i c, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;

2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;

2a) nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych;

3. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej;
4. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;

4a) nabycie usługi wykorzystania aparatury naukowo-badawczej wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli zakup usługi nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;

5. koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:
   1. przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
   2. prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
   3. odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,
   4. opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.
   
   

Za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo -rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością (art. 26e ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 26e ust. 5 ww. ustawy, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 26e ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Z kolei stosownie do art. 26e ust. 7 ww. ustawy, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. − Prawo przedsiębiorców − 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a − 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a, ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników − 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 26e ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia − odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części − dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Należy także zwrócić uwagę na brzmienie przepisu art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 26e, są obowiązani w prowadzonej księdze albo w prowadzonych księgach rachunkowych, o których mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy zatem stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym, powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

• podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
  

• koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 26e ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• podatnik, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b, stosuje odliczenie jedynie do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględnianie w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów,
  

• w ewidencji, o której mowa w art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
  

• podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
  

• kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie.
  
  

Z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: „Spółka). Działalność Spółki, o której mowa we wniosku jest działalnością twórczą, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 1 Wnioskodawca wskazał, że opracowywanie i wdrażanie przez Spółkę usprawnień na danej części, oprzyrządowaniu bądź na narzędziach specjalnych do maszyn na zlecenie klienta, prowadzących do zwiększenia funkcjonalności narzędzi, urządzeń i maszyn biorących udział w procesie produkcyjnym przedsiębiorstwa klienta, wymaga innowacyjnego, kreatywnego, twórczego podejścia, przeanalizowania możliwości „usprawnienia” oraz przygotowania optymalnego rozwiązania pod względem konstrukcyjnym. Klient oczekuje od Spółki rozwiązania wskazanego przez niego problemu technicznego. Nie jest to zatem zlecenie wykonania danej części, oprzyrządowania, bądź narzędzi specjalnych do maszyn według gotowej dokumentacji technicznej. Zadaniem Spółki jest ulepszenie części, oprzyrządowania, bądź narzędzi specjalnych do maszyn. W związku z tym dział badawczo-rozwojowy musi samodzielnie przeanalizować daną część, oprzyrządowanie, bądź narzędzie specjalne do maszyny, czyli ustalić jakie parametry techniczne odpowiadają za jakie „funkcjonalności” danej części, oprzyrządowania, bądź narzędzia specjalnego do maszyny. Do opracowania takiego rozwiązania niezbędny jest zmysł konstrukcyjny, olbrzymia wiedza techniczna (wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań), specjalistyczne oprogramowanie oraz wyspecjalizowany park maszynowy pozwalający na wykonanie prototypu i przeprowadzenie testów w celu potwierdzenia efektów wdrożonego innowacyjnego rozwiązania technologicznego. Przykładowo Spółka wykonała na zlecenie firmy zajmującej się ciągnieniem drutu ulepszenia rolek prowadzących poprzez ich odpowiednie utwardzenie (rolki były zbyt miękkie), co wymagało zmiany gatunku surowca (metalu), nałożenia dodatkowej powłoki na rolki, zmiany geometrii rolek, zmiany technologii wytwarzania (obróbki cieplnej) rolek. W odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 2 Wnioskodawca wskazał, że działalność Spółki polegająca na odtworzeniu części do maszyn (bez ulepszenia) na zlecenie klienta, który nie dysponuje dokumentacją techniczną takiej części, lecz wyłącznie fizyczną (materialną) częścią i jest zainteresowany jej „odtworzeniem” w celu produkcji kolejnej sztuki/sztuk, serii części do maszyn ma charakter działalności twórczej, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wynika to z faktu, że przygotowanie dokumentacji technicznej w celu „odtworzenia detalu” ma walor innowacyjności w skali działalności Spółki. Polega ono na wprowadzeniu do oferty Spółki nowego produktu na potrzeby konkretnego zlecenia od klienta. Tzw. „odtworzenie” detalu nie jest prostą czynnością odtwórczą, lecz wymaga odpowiedniej wiedzy technicznej i kreatywnej myśli technicznej, aby odwzorować detal przy zachowaniu jego parametrów oraz właściwości technicznych. Trzeba zatem zastosować specjalistyczne oprogramowanie oraz wykorzystać całą posiadaną wiedzę i doświadczenie zawodowe, aby przygotować tak naprawdę nową dokumentację techniczną, co zazwyczaj jest jeszcze trudniejszym procesem, niż stworzenie „od zera” dokumentacji technicznej dla zupełnie nowego produktu. Najczęściej „odtwarzany detal” to element podzespołu maszyny, części tej maszyny lub oprzyrządowania do maszyny, który jest uszkodzony. Kreatywny proces „odtworzenia” detalu ma bowiem na celu przygotowanie dokumentacji technicznej, która następnie będzie umożliwiać powtarzalność produkcji danego detalu przy zachowaniu oczekiwanych parametrów technicznych. W odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 3 Wnioskodawca wskazał, że w przypadku, gdy Spółka realizuje produkt (zlecenie) na podstawie przygotowanej przez klienta dokumentacji, w sytuacji gdy w trakcie weryfikacji, bądź realizacji zlecenia pojawia się konieczność udoskonalenia produktu poprzez innowacyjne zmiany w dokumentacji technicznej, mające na celu poprawienie walorów technicznych produktów lub usprawnienie procesów produkcyjnych, bądź też konieczne jest opracowanie nowego procesu produkcyjnego, w celu wytworzenia zamówienia, zgodnie z dokumentacją klienta, to zdaniem Spółki taka działalność ma charakter działalności twórczej, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań Przykładowo Spółka wykonała na rzecz firmy zajmującej się regeneracją pomp udoskonalenie materiału i procesu wytwórczego wrzecion poprzez dodatkowe pocięcia technologiczne w celu osadzenia łożysk. Dokumentacja techniczna dostarczona przez klienta nie przewidywała dodatkowych pocięć, których efektem było ulepszenie wrzeciona. Drugim przypadkiem działalności badawczo-rozwojowej jest konieczność opracowania nowej technologii w Spółce w celu wytworzenia zamówienia zgodnie z dokumentacją klienta. Jest to więc innowacja w zakresie procesu produkcji, która uprzednio nie była stosowana w Spółce. Wymaga to kreatywnego podejścia i opracowania od początku nowego, innowacyjnego procesu produkcyjnego. Przykładowo Spółka opracowała nowy, innowacyjny w skali przedsiębiorstwa proces produkcyjny w celu szlifowania wału mimośrodowego. Uprzednio taki proces technologiczny nie był znany w Spółce. Został on stworzony ze względu na konieczność realizacji zlecenia na nowy produkt, który jest wykonywany zgodnie z dostarczoną przez klienta dokumentacją techniczną. Spółka w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania, i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów lub procesów produkcyjnych lub usług. Działalność Spółki w zakresie czynności objętych wnioskiem nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Spółka w ramach prowadzonej działalności opracowuje nowe produkty, ulepsza i „odtwarza” produkty, ulepszone procesy produkcyjne, usługi niewystępujące dotychczas w jej praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznych stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawca wskazuje, że w ramach działalności badawczo-rozwojowej opisanej w pytaniu nr 1-3 wniosku Spółka wykonuje szereg kreatywnych zleceń na podstawie zamówień od klientów. Wynika to z faktu, że wielu klientów zgłasza się do Spółki po to, aby Spółka rozwiązała określony problem technologiczny związany z częścią/oprzyrządowaniem/narzędziem specjalnym do maszyn w celu zaspokojenia indywidualnych potrzeb danego klienta W związku z tym efektem tych twórczych prac są produkty niebędące jeszcze w ofercie Spółki lub ulepszane zostają produkty, lub ulepszane zostają procesy produkcyjne.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że działania Spółki, o których mowa w pytaniu nr 1 i nr 3, tj. opracowywanie i wdrażanie przez Spółkę usprawnień na danej części, oprzyrządowaniu bądź na narzędziach specjalnych do maszyn na zlecenie klienta, prowadzące do zwiększenia funkcjonalności narzędzi, urządzeń i maszyn biorących udział w procesie produkcyjnym przedsiębiorstwa klienta oraz realizacja przez nią produktu (zlecenia) na podstawie przygotowanej przez klienta dokumentacji w sytuacji, gdy w trakcie weryfikacji, bądź realizacji zlecenia pojawia się konieczność udoskonalenia przez Spółkę produktu, poprzez innowacyjne zmiany w dokumentacji technicznej, mające na celu poprawienie walorów technicznych produktów lub usprawnienia procesów produkcyjnych, bądź gdy konieczne jest opracowanie przez Spółkę nowego procesu produkcyjnego w celu wytworzenia zamówienia zgodnie z dokumentacją klienta stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działania te mają bowiem charakter twórczy, są podejmowane w sposób systematyczny w celu pozyskania i zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania tej wiedzy do tworzenia nowych produktów lub wprowadzenia znacznych ulepszeń w już istniejących produktach. Ponadto Spółka w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania, i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów lub procesów produkcyjnych. Ponadto prace realizowane przez Spółkę nie mają charakteru rutynowego. Zatem, słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, że prowadzona przez Spółkę działalność o której mowa w pytaniu nr 1 i nr 3 wniosku jest działalnością badawczo-rozwojową.

W odniesieniu do realizowanych przez Spółkę prac o których mowa w pytaniu nr 2 wniosku, polegających na odtworzeniu części do maszyn (bez ulepszenia) na zlecenie klienta, który nie dysponuje dokumentacją techniczną takiej części, lecz wyłącznie fizyczną (materialną) częścią i jest zainteresowany jej odtworzeniem w celu produkcji kolejnej sztuki/sztuk, serii części do maszyn należy stwierdzić, że czynności te nie mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten posługuje się określeniem działalność twórcza, która nie została zdefiniowana w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak zauważyć, że zgodnie z internetowym wydaniem Słownika języka polskiego (https://sjp.pl) hasło „twórczy” definiowane jest jako:

1. mający na celu tworzenie; odkrywczy, kreatywny;
2. będący wynikiem tworzenia;
3. dotyczący, skupiający twórców na stronie.
   
   

W ocenie Organu, twórczy charakter działalności badawczo-rozwojowej oznacza, ze działalność ta ma posiadać charakter kreatywny, a zatem nowatorski, oryginalny w pomyśle, czyli musi być nastawiona na tworzenie nowych oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają charakteru odtwórczego. W przedstawionym stanie faktycznym mamy natomiast do czynienia z pracami Spółki, które nie mają charakteru twórczego i polegają jedynie – jak wskazał Wnioskodawca – na „odtworzeniu części do maszyn (bez ulepszenia) na zlecenie klienta”. A zatem odtwórczy charakter ww. prac Spółki powoduje, że nie można ich uznać za spełniające definicje działalności badawczo-rozwojowej w myśl ww. przepisu.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2, zgodnie z którym działalność Spółki polegająca na odtworzeniu części do maszyn (bez ulepszenia) na zlecenie klienta, który nie dysponuje dokumentacją techniczną takiej części, lecz wyłącznie fizyczną (materialną) częścią i jest zainteresowany jej odtworzeniem w celu produkcji kolejnej sztuki/sztuk, serii części do maszyn stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca w przedstawionym we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanie faktycznym wskazał ponadto, że ponosi następujące rodzaje kosztów:

• koszty osobowe (wynagrodzenia) pracowników działu B+R zatrudnionych na umowy o pracę oraz osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, które zostały zatrudnione w innych działach, lecz wspomagających prace ww. działu B+R – w części odpowiadającej pracy związanej z działalnością badawczo-rozwojową,
  

• koszty nabycia materiałów i surowców zużytych na wytworzenie prototypów nowych produktów/oprzyrządowania oraz udoskonalania technologii wytwarzania produktów/oprzyrządowania istniejących w ramach działalności badawczo-rozwojowej,
  

• koszty odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością,
  

• nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności urządzeń pomiarowych oraz naczyń i przyborów laboratoryjnych.
  
  

Kwestia dotycząca możliwości zaliczenia wynagrodzeń pracowników zatrudnionych na umowy o pracę do kosztów kwalifikowanych została uregulowana w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo -rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w ww. regulacjach należności ze stosunku pracy mogą być uznane za koszty kwalifikowane tylko w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Przez „ogólny czas pracy pracownika w danym miesiącu należy rozumieć wyłącznie czas faktycznie przepracowany. W konsekwencji dla obliczenia proporcji kosztów kwalifikowanych nie należy brać pod uwagę czasu, w jakim pracownik nie wykonywał pracy, np. w związku z urlopem, zwolnieniem lekarskim czy też opieką nad dzieckiem.

Powyższe rozumienie przepisu prowadzi do sytuacji, w której każdy składnik wynagrodzenia pracownika musi być przeanalizowany pod kątem tego, czy może być uznany za koszt kwalifikowany.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, że koszty pracownicze obejmujące: wynagrodzenia podstawowe, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody, jak również sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych mogą być uznane za koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu w ramach ulgi badawczo-rozwojowej (w części przypadającej na Wnioskodawcę jako wspólnika Spółki), z uwzględnieniem proporcji wskazanej w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie przepracowanym przez pracownika w danym miesiącu, proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku spółki komandytowej.

Możliwość uznania za koszt kwalifikowany ww. kosztów pracowniczych dotyczy pracowników działu badawczo-rozwojowego oraz osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, które zostały zatrudnione w innych działach, lecz wspomagających prace ww. działu – w części odpowiadającej pracy związanej z działalnością badawczo-rozwojową.

Organ zwraca uwagę, że istotne jest, aby pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, wykonywali zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych. Tylko wówczas ich wynagrodzenia obejmujące ww. koszty pracownicze oraz koszty świadczeń poniesionych na ich rzecz będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki, koszt kwalifikowany w całości.

W sytuacji jednak, gdy pracownicy wykonują obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadne jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzeń oraz świadczeń wypłaconych pracownikom, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

W odniesieniu do kosztów nabycia materiałów i surowców zużytych podczas prac B+R należy zwrócić uwagę, że w art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posługuje się pojęciami „materiały” oraz „surowce”, które nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od fizycznych, stanowiąc przy tym, że w podstawie obliczania ulgi uwzględnione mogą być wyłącznie materiały i surowce związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji niniejszego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi należy posłużyć się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

Z kolei w zakresie interpretacji pojęcia „materiały” należy odwołać się do interpretacji tego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r., poz. 351, z późn. zm.). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 tej ustawy, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, w tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp”. (Walińska Ewa (red.), Bek-Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam, Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj, Walińska Anna, Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego, a także przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że koszty nabycia materiałów i surowców zużytych na wytworzenie prototypów nowych produktów/oprzyrządowania oraz udoskonalania technologii wytwarzania produktów/oprzyrządowania mogą zostać zakwalifikowane do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odliczone przez Wnioskodawcę w ramach ulgi badawczo-rozwojowej, proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku spółki komandytowej.

Ponadto Organ wskazuje, że kosztami kwalifikowanymi mogą być również – zgodnie z cytowanym wyżej art. 26e ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dokonywane w roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością. Dodatkowo, jeśli środki trwałe będą wykorzystywane w dziale innym niż dział B+R, Wnioskodawca powinien zaliczać do kosztów kwalifikowanych odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych proporcjonalnie do czasu wykorzystywania ich przez dział B+R. Jednocześnie należy wskazać, że nie ma znaczenia data zakupu środków trwałych. Kosztami kwalifikowanymi będą bowiem pozostałe do końca amortyzacji odpisy amortyzacyjne.

Stąd Wnioskodawca w kosztach kwalifikowanych, w części przypadającej na Niego jako wspólnika Spółki, może uwzględnić i rozliczyć w ramach ulgi badawczo-rozwojowej koszty odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością. Do kosztów kwalifikowanych Wnioskodawca może również zaliczyć jednorazowe odpisy amortyzacyjne w przypadku środków trwałych o wartości równej lub niższej niż 10 000 zł, w części przypadającej na Niego jako wspólnika Spółki.

Również, mając na uwadze treść art. 26e ust. 2 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w przypadku którego istnieje możliwość przypisania go do działalności badawczo-rozwojowej, uznaje się za koszty kwalifikowane w ramach ww. działalności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca bezpośrednio w działalności badawczo-rozwojowej korzysta ze sprzętu specjalistycznego, który nie jest traktowany jako środki trwałe w szczególności kupuje urządzenia pomiarowe, naczynia i przybory laboratoryjne.

Zatem, wydatki na nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego bezpośrednio związanego z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w ww. przepisie, które Wnioskodawca może rozliczyć w ramach ulgi badawczo-rozwojowej, proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku spółki komandytowej.

Należy przy tym podkreślić, że warunkiem zaliczenia wskazanych przez Wnioskodawcę wydatków do kosztów kwalifikowanych podlegających odliczeniu jest wyodrębnienie tych kosztów w prowadzonych księgach rachunkowych. Jednocześnie koszty te podlegają odliczeniu, jeśli nie zostały zwrócone Spółce w jakiejkolwiek formie, nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku i nie zostały uwzględnione w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku natomiast, gdy Spółka otrzyma zwrot tych wydatków, Wnioskodawca nie może zaliczyć tego wydatku do kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi badawczo-rozwojowej.

Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, że opisane przez Wnioskodawcę wydatki stanowią koszty kwalifikowane tylko wówczas, gdy stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:

1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 22m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22b ust. 2 pkt 2.
   
   

Stosownie natomiast do art. 22b ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz
2. techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz
3. z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii.
   
   

Tym samym, wybór danej metody zaliczenia wydatków dotyczących działalności badawczo -rozwojowej do kosztów uzyskania przychodów decyduje o momencie, w którym Wnioskodawca skorzysta z ulgi na działalność badawczo-rozwojową.

Reasumując:

• opracowywanie i wdrażanie przez Spółkę usprawnień na danej części, oprzyrządowaniu bądź na narzędziach specjalnych do maszyn na zlecenie klienta, prowadzące do zwiększenia funkcjonalności narzędzi, urządzeń i maszyn biorących udział w procesie produkcyjnym przedsiębiorstwa klienta stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• odtworzenie przez Spółkę części do maszyn (bez ulepszenia) na zlecenie klienta, który nie dysponuje dokumentacją techniczną takiej części, lecz wyłącznie fizyczną (materialną) częścią i jest zainteresowany jej odtworzeniem w celu produkcji kolejnej sztuki/sztuk, serii części do maszyn nie stanowi działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• realizacja przez Spółkę produktu (zlecenia) na podstawie przygotowanej przez klienta dokumentacji w sytuacji, gdy w trakcie weryfikacji, bądź realizacji zlecenia pojawia się konieczność udoskonalenia przez Spółkę produktu, poprzez innowacyjne zmiany w dokumentacji technicznej, mające na celu poprawienie walorów technicznych produktów lub usprawnienia procesów produkcyjnych, bądź gdy konieczne jest opracowanie przez nią nowego procesu produkcyjnego w celu wytworzenia zamówienia zgodnie z dokumentacją klienta stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• za koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu w ramach ulgi badawczo-rozwojowej (w części przypadającej na Wnioskodawcę jako wspólnika Spółki) mogą być uznane:
  • koszty osobowe (wynagrodzenia) pracowników obejmujące: wynagrodzenia podstawowe, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody, jak również sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych z uwzględnieniem proporcji wskazanej w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo -rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie przepracowanym przez pracownika w danym miesiącu,
    
  • koszty materiałów i surowców zużytych na wytworzenie prototypów nowych produktów/oprzyrządowania oraz udoskonalania technologii wytwarzania produktów/oprzyrządowania,
    
  • koszty odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością,
    
  • koszty nabycia niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności urządzeń pomiarowych oraz naczyń i przyborów laboratoryjnych.
  
  

Należy wskazać, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.