Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.177.2020.2.AG
z 6 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2020 r. (data wpływu 31 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 marca 2020 r. (data wpływu 4 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczenia i zapłaty podatku VAT od kwoty uzyskanego wynagrodzenia za ustanowienie odpłatnej służebności przesyłu, obowiązku zarejestrowania się jako podatnik VAT oraz wystawienia faktury VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczenia i zapłaty podatku VAT od kwoty uzyskanego wynagrodzenia za ustanowienie odpłatnej służebności przesyłu, obowiązku zarejestrowania się jako podatnik VAT oraz wystawienia faktury VAT.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 marca 2020 r. (data wpływu 4 czerwca 2020 r.) o podpis pod oświadczeniem oraz opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Podatnik jest rolnikiem prowadzącym gospodarstwo rolne i posiada status rolnika ryczałtowego zwolnionego z VAT.

Podatnik jest właścicielem między innymi działek rolnych o numerach: 1, 2, 3, 4, położonych w miejscowości (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…). Dla działek nr 1 i nr 2 prowadzona jest księga wieczysta KW nr (…), a dla działek nr 3 i nr 4 księga wieczysta KW nr (…).

Podatnik zamierza zawrzeć pisemne porozumienie z Generalnym Wykonawcą działającym dla zakładu (…), na mocy którego podatnik zobowiąże się ustanowić i w dalszej kolejności ustanowi na części w formie aktu notarialnego odpłatną służebność przesyłu na rzecz zakładu (…), szczegółowo opisaną w treści tego aktu. W imieniu przedsiębiorstwa (…) wszelkie czynności związane z zawarciem stosownego porozumienia oraz ustanowieniem służebności przesyłu na rzecz przedsiębiorstwa (…) dokonywane będą przez przedstawiciela przedsiębiorstwa (…), tj. przez Generalnego wykonawcę inwestycji: (…). Z tytułu ustanowionej służebności przesyłu na części wskazanych wyżej działek gruntu działający w imieniu przedsiębiorstwa (…) Generalny Wykonawca dokona wypłaty na rzecz podatnika wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu - nastąpi to w formie jednorazowej zapłaty określonej kwoty pieniężnej, nie przekraczającej kwoty 30 tys. zł, w terminie 7 dni roboczych od dnia ustanowienia służebności przesyłu, tj. podpisania aktu notarialnego w tym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca nie prowadzący działalności gospodarczej, będący jednocześnie rolnikiem posiadającym status rolnika ryczałtowego z tytułu ustanowienia opisanej we wniosku służebności przesyłu na rzecz przedsiębiorstwa (…) i uzyskanej z tego tytułu zapłaty wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu będzie objęty obowiązkiem naliczenia i zapłaty podatku VAT od kwoty uzyskanego wynagrodzenia i czy w takim przypadku zobowiązany będzie do zarejestrowania się jako podatnik VAT i zobowiązany będzie do wystawienia faktury VAT?
2. Czy w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, podatnik będzie zobowiązany do zarejestrowania się jako podatnik VAT, a następnie po wystawieniu faktury VAT będzie zobowiązany wyrejestrować się z rejestru podatników VAT, jeżeli tak kiedy podatnik winien to uczynić?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 1, w związku z otrzymanym jednorazowym wynagrodzeniem z tytułu ustanowionej na rzecz zakładu (…) służebności przesyłu nie będzie zobowiązany do naliczenia i zapłaty podatku VAT od uzyskanej z tego tytułu kwoty, jak też nie będzie zobowiązany do zarejestrowania się jako podatnik podatku VAT i nie będzie zobowiązany do wystawienia z tego tytułu faktury VAT, albowiem wartość sprzedaży nie przekroczy kwot wskazanych w art. 113 ustawy o VAT.

W zakresie pytania nr 2 Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku konieczności naliczenia i zapłaty podatku VAT, podatnik będzie zobowiązany zarejestrować się jako podatnik VAT w miesiącu sprzedaży, a następnie w kolejnym miesiącu wyrejestrować się z rejestru podatników VAT. Czynność zatem polegająca na wystawieniu faktury VAT będzie czynnością jednostkową, dotycząca tylko i wyłącznie sprzedaży z tytułu ustanowionej służebności przesyłu i otrzymanego z tego tytułu wynagrodzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powołanego wyżej art. 8 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, przy czym należy zwrócić uwagę na ust. 1 pkt 2 tego artykułu, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym, przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Zaznaczenia wymaga fakt, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki, tj. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, a świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl ust. 2 cyt. artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności (art. 113 ust. 4 ustawy).

Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 5 ww. ustawy).

W myśl art. 113 ust. 9 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Zainteresowany jest rolnikiem prowadzącym gospodarstwo rolne i posiada status rolnika ryczałtowego zwolnionego z VAT. Podatnik jest właścicielem między innymi działek rolnych o numerach: 1, 2, 3, 4, położonych w miejscowości (…). Podatnik zamierza zawrzeć pisemne porozumienie z Generalnym Wykonawcą działającym dla zakładu (…), na mocy którego podatnik zobowiąże się ustanowić i w dalszej kolejności ustanowi na części w formie aktu notarialnego odpłatną służebność przesyłu na rzecz zakładu (…). W imieniu przedsiębiorstwa (…) wszelkie czynności związane z zawarciem stosownego porozumienia oraz ustanowieniem służebności przesyłu na rzecz przedsiębiorstwa (…) dokonywane będą przez przedstawiciela przedsiębiorstwa (…), tj. przez Generalnego wykonawcę inwestycji: (…). Z tytułu ustanowionej służebności przesyłu na części wskazanych wyżej działek gruntu działający w imieniu przedsiębiorstwa (…) Generalny Wykonawca dokona wypłaty na rzecz podatnika wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu - nastąpi to w formie jednorazowej zapłaty określonej kwoty pieniężnej, nie przekraczającej kwoty 30 tys. zł, w terminie 7 dni roboczych od dnia ustanowienia służebności przesyłu, tj. podpisania aktu notarialnego w tym zakresie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obowiązku naliczenia i zapłaty podatku VAT od kwoty uzyskanego wynagrodzenia za ustanowienie odpłatnej służebności przesyłu, obowiązku zarejestrowania się jako podatnik VAT oraz wystawienia faktury VAT.

Instytucja służebności przesyłu uregulowana została w art. 3051-3054 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), zwanej dalej K.c.

W świetle art. 305¹ K.c., nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

W art. 49 § 1 K.c. wskazano, że urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 305² § 1 K.c., jeżeli właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, przedsiębiorca może żądać jej ustanowienia za odpowiednim wynagrodzeniem.

W art. 305² § 2 K.c. postanowiono, że jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu.

Służebność przesyłu to rodzaj służebności gruntowej, o czym jednoznacznie przesądza art. 305⁴ K.c., zgodnie z którym do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych.

Pojęcie służebności gruntowej zdefiniowane zostało w art. 285 § 1 K.c. Zgodnie z tym przepisem, nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa).

Mając na uwadze powołane przepisy prawa wskazać należy, że odpłatne ustanowienie służebności przesyłu (jako rodzaju służebności gruntowej) wiąże się ze zobowiązaniem właściciela gruntu do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z tym, będąc jednocześnie czynnością polegającą na wykorzystywaniu towaru (do towarów w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług zalicza się również grunty) dla celów zarobkowych (realizowaną za wynagrodzeniem), zyskuje charakter odpłatnej usługi, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe, jak również przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, że poprzez ustanowienie służebności przesyłu na rzecz podmiotu trzeciego, będzie Wnioskodawca świadczyć w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (definicja działalności gospodarczej nie odnosi się do sposobu regulowania należności, a zatem bez względu czy wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu wypłacane jest jednorazowo, czy okresowo, spełnia przesłankę świadczenia usług w ramach działalności gospodarczej) usługi definiowane w art. 8 ust. 1 tej ustawy. Czynności te ze względu na ich odpłatny charakter podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy. Otrzymane od przedsiębiorcy świadczenie pieniężne stanowi wynagrodzenie za świadczoną usługę, dającą wypłacającemu je przedsiębiorcy wyraźne i bezpośrednie korzyści w postaci możliwości korzystania w oznaczonym zakresie z nieruchomości. Z tych też względów, z tytułu wykonywanych czynności będzie Wnioskodawca uznany za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Potwierdzeniem tego jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 września 2011 r., sygn. akt I FSK 362/10 w którym rozpatrując kwestię, czy ustanowienie w formie aktu notarialnego służebności przesyłu, obciążającej nieruchomość skarżącej, w postaci gruntu wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego, za ustalonym w akcie notarialnym wynagrodzeniem, podlegać będzie u skarżącej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy Sąd stwierdził, że „Ustanowienie służebności przesyłu na gruncie skarżącej oznacza, że w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego, będzie ona wykorzystywała lub też powstrzymywała się od uprawy gruntu w sposób ciągły w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ustanowienie służebności nastąpiło za jednorazowym wynagrodzeniem, co spełnia warunek odpłatności świadczenia”.

Ustosunkowując się z kolei do kwestii zwolnienia od podatku, należy zauważyć, że z tytułu świadczonych na mocy postanowień umownych czynności dotyczących służebności przesyłu, jest Wnioskodawca podatnikiem podatku od towarów i usług, jednakże, w sytuacji – jak wskazano we wniosku – nieprzekroczenia limitów określonych w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie Wnioskodawca mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego określonego w ww. art. 113 ustawy, do momentu przekroczenia tej kwoty, pod warunkiem niewykonywania czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało zatem uznać za prawidłowe.

W odniesieniu natomiast do obowiązku rejestracyjnego należy wskazać na przepis art. 96 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3 ustawy).

Na podstawie art. 96 ust. 1 pkt 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Zaznaczyć należy, że ustawodawca w przepisie art. 96 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług przewidział prawo (a nie obowiązek) do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego dla podmiotów wymienionych w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zatem mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wnioskodawca, korzystając ze zwolnienia, na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, nie będzie miał obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do sposobu dokumentowania transakcji sprzedaży przedmiotowych nieruchomości należy wskazać, że zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Przepis art. 106b ust. 2 ustawy stanowi, że podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W świetle art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT.

W przypadku sprzedaży towarów korzystających ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawienia faktury, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w powołanym art. 106b ust. 3 ustawy (tj. na żądanie kupującego).

Reasumując, Wnioskodawca – nie prowadzący działalności gospodarczej, będący jednocześnie rolnikiem posiadającym status rolnika ryczałtowego – z tytułu ustanowienia opisanej we wniosku służebności przesyłu na rzecz przedsiębiorstwa (…) od uzyskanej z tego tytułu wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu nie będzie obowiązany do naliczenia i zapłaty podatku VAT, ponieważ będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, określonego w ww. art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku od towarów i usług. Z uwagi na fakt, że z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika, żeby druga strona umowy dotyczącej ustanowienia służebności przesyłu miała zażądać wystawienia faktury, należy zatem uznać stanowisko Wnioskodawcy o braku obowiązku wystawienia faktury za prawidłowe. Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w przewidzianym przepisem terminie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do naliczenia i zapłaty podatku VAT od kwoty wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu, to pytanie oznaczone we wniosku nr 2 nie wymaga odpowiedzi.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontaktz wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.