Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.394.2020.2.GG
z 17 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2020 r. (data wpływu 22 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu z tytułu udostępnionych pracownikom przez Wnioskodawcę środków pieniężnych za pośrednictwem platformy na nabycie towarów lub usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu z tytułu udostępnionych pracownikom przez Wnioskodawcę środków pieniężnych za pośrednictwem platformy na nabycie towarów lub usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

R… Polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka lub Wnioskodawca), jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie wydawania gazet, czasopism i innych periodyków oraz w zakresie prowadzenia portali internetowych.

W celu zwiększenia motywacji wśród swoich pracowników (dalej: Pracownicy lub Pracownik), Spółka przekazuje tym osobom różne dodatkowe świadczenia o charakterze niepieniężnym lub pieniężnym. Wniosek dotyczy wyłącznie świadczeń o charakterze niepieniężnym. Obecnie Spółka rozważa przyznanie Pracownikom dostępu do tzw. Platformy „…” należącej do … Sp. z o.o. (dalej: Platforma lub Program), dzięki której osoby te będą mogły z puli przypisanych do nich środków pieniężnych wybrać towary lub usługi dostępne na Platformie. Co ważne, za wybrane przez Pracownika świadczenia zapłaci Wnioskodawca z konta depozytowego, na które co miesiąc przekazywane będą środki pieniężne przez Wnioskodawcę. Konto depozytowe zarządzane będzie przez właściciela Platformy. Istota Programu polega na tym, że Spółka będzie przekazywała, pochodzące z Jej środków obrotowych, środki pieniężne (dalej: Środki) na przypisane do Niej konto depozytowe na Platformie. Przekazane Środki będą w określonej części alokowane do indywidualnych kont technicznych każdego z Pracowników. Przy czym, przekazane Środki będą jedynie odzwierciedlały wysokość ewentualnej i przyszłej korzyści. Zapis stanu Środków na koncie stanowi obietnicę ich przyznania. Pracownik wykorzysta obiecane Środki w momencie dokonania zakupu towarów lub usług dostępnych na Platformie (tj. do czasu ich wykorzystania przez Pracowników, Środki pozostaną własnością Spółki). Spółka jednak wyzeruje przekazane, a niewykorzystane przez Pracownika Środki, na skutek ustania stosunku pracy z danym Pracownikiem. Co ważne żadne z przyznanych Środków nigdy nie będą mogły zostać wypłacone Pracownikowi w formie pieniężnej. Przystąpienie i uczestnictwo w Programie będzie bezpłatne dla Pracownika. Spółka dokona zgłoszenia uprawnionych Pracowników do Programu. Następnie, Pracownicy ci otrzymają mail z zaproszeniem do zalogowania się do przypisanego każdemu z nich konta na Platformie. Korzystanie przez Pracownika z Programu będzie wymagało wcześniejszego zaakceptowania regulaminu Programu i będzie dobrowolne. Uczestnictwo Pracownika w Programie będzie uzależnione od woli Spółki – to ona zdecyduje, który z Pracowników może wziąć w nim udział i który z uczestniczących w Programie Pracowników może zostać z niego ewentualnie wykluczony. Zasady uczestnictwa w Programie zostaną przez Spółkę uregulowane w tzw. Regulaminie świadczeń pozapłacowych. Do konta każdego Pracownika przypisany będzie co miesiąc określony limit Środków i do wysokości zgromadzonych Środków. Pracownik będzie mógł nabywać, za pośrednictwem Platformy, towary i usługi oferowane przez partnerów Programu (dalej: Partnerzy). Pracownik nie będzie mógł swobodnie dysponować limitem przyznanych mu Środków, co oznacza, że nie będzie mógł wypłacić ich równowartości w gotówce, przelać na swoje prywatne konto, czy też przekazać je innej osobie. Pracownik będzie mógł decydować, czy skorzysta ze Środków czy nie, jedynie poprzez dokonanie transakcji zakupu od Partnera towarów lub usług. W sytuacji, gdy saldo Środków w Programie nie będzie wystarczające do zakupu wybranego towaru lub usługi, Pracownik będzie mógł także dopłacić brakującą kwotę z własnych środków. Po zakończeniu każdego miesiąca (okres rozliczeniowy) właściciel Platformy będzie sporządzał i przekazywał Spółce (jako pracodawcy) raport zawierający informacje o tym, którzy Pracownicy dokonali w danym miesiącu zakupów za pośrednictwem Platformy i jaka wartość Środków została przez Pracownika wykorzystana na zakupy towarów lub usług.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji przychód po stronie Pracownika z tytułu udostępnionych przez Wnioskodawcę Środków powstanie w momencie zapłaty tymi Środkami za wybrane przez Pracownika towary lub usługi z oferty Partnerów, nabyte za pośrednictwem Platformy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji przychód po stronie Pracownika tytułu udostępnienia przez pracodawcę Środków powstanie w momencie zapłaty tymi Środkami za wybrane przez Pracownika towary lub usługi z oferty Partnerów, nabyte za pośrednictwem Platformy.

Przepisy prawa podatkowego mające zastosowanie w niniejszych okolicznościach

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm., dalej: ustawa PIT), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy PIT. W efekcie, stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy PIT źródłami przychodów są odpowiednio: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 31 ustawy PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychód ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zastosowanie powyższych przepisów do okoliczności będących przedmiotem wniosku. Przystępując do oceny skutków podatkowych udziału Pracowników w Programie, Wnioskodawca w pierwszej kolejności zaznacza, że definicja przychodów zawarta w art. 11 ustawy PIT obejmuje w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Oznacza to zatem, że po stronie Pracownika przychód powstaje w momencie gdy środki pieniężne lub świadczenia zostaną przez niego: (i) otrzymane – poprzez otrzymanie należy rozumieć wręczenie, wypłatę lub doręczenie podatnikowi, (ii) postawione do dyspozycji – poprzez postawienie do dyspozycji należy rozumieć takie udostępnienie podatnikowi przysługujących mu środków pieniężnych, aby mógł on z nich swobodnie skorzystać. Dodatkowo, o przychodzie można mówić w kontekście świadczenia, które prowadzi po stronie podatnika do rzeczywistego przyrostu majątkowego i ma charakter definitywny.

W związku z powyższym, przenosząc przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego na przepisy ustawy PIT, zdaniem Wnioskodawcy, rzeczywiste przysporzenie majątkowe u Pracownika nastąpi dopiero w momencie zakupu konkretnego świadczenia (towaru lub usługi) z oferty Partnerów, tj. wydatkowania Środków dostępnych na koncie Pracownika w Programie. Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie zasilenia konta Środkami, nie otrzyma on żadnego rzeczywistego i trwałego przysporzenia majątkowego. Zasilenie konta comiesięcznym limitem Środków przypisanym do konkretnego Pracownika będzie bowiem jedynie zabiegiem technicznym, który ma sygnalizować Pracownikowi do jakiego limitu przysługuje mu uprawnienie do skorzystania z oferty Partnerów.

Zatem, zebrana pula Środków widniejąca na koncie Pracownika w Programie będzie jedynie obietnicą, potencjalnym uprawnieniem do otrzymania przysporzenia majątkowego, o ile będzie nim zainteresowany (tj. dokona poprzez Platformę zakupu towarów lub usług dostępnych w ofercie Partnerów). Należy zaznaczyć, że przypisane do konta Pracownika Środki nie będą jego własnością aż do czasu ich wykorzystania, poprzez zakup towarów i usług oferowanych przez Partnerów. Oznacza to jednocześnie, że Pracownik nie będzie mógł swobodnie dysponować zgromadzonymi Środkami (tj. nie będzie mógł wypłacić ich równowartości w gotówce, dokonać przelewu na konto bankowe lub odstąpić na rzecz innego pracownika bądź jakiejkolwiek innej osoby). Będzie jedynie uprawniony do opłacenia Środkami wybranych towarów lub usług, oferowanych przez Partnerów. W przypadku niewykorzystania w danym miesiącu przyznanego limitu Środków Pracownik zachowuje prawo do ich wykorzystania w kolejnych miesiącach, dopóki będzie Pracownikiem. W każdym kolejnym okresie rozliczeniowym będzie mu przysługiwał kolejny limit Środków w Programie. Jeśli Pracownik w wyniku ustania stosunku pracy nie zdąży wykorzystać części lub całości Środków (tj. nie zapłaci nimi za towary lub usługi Partnerów) w okresie przewidzianym w regulaminie pozapłacowym Wnioskodawcy, wówczas Środki te przepadną do wykorzystania przez Pracownika i zostaną zwrócone Wnioskodawcy.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, sam fakt udostępnienia w danym miesiącu Pracownikowi limitu Środków w ramach Programu nie jest równoznaczny z otrzymaniem w tym samym miesiącu przez Pracownika rzeczywistego i trwałego przysporzenia majątkowego. Ponadto może okazać się, że do końca okresu, w ramach którego Pracownik jest uprawniony do korzystania ze Środków Pracownik ten nie dokona zakupu żądnego towaru lub usługi za pośrednictwem Platformy na skutek ustania stosunku pracy, co oznacza że w ogóle faktycznie nie uzyska żadnego świadczenia, a pozostawione Środki wrócą do Wnioskodawcy. W konsekwencji, w momencie przyznania limitu Środków Pracownik otrzyma jedynie potencjalne uprawnienie do otrzymania pewnych towarów i usług Partnera, dostępnych w ramach Programu. Natomiast, dopiero faktyczne wykorzystanie Środków na zakup towarów lub usług oferowanych przez Partnerów spowoduje powstanie trwałego przysporzenia majątkowego i obowiązek rozpoznania przychodu w wartości zrealizowanego świadczenia (tj. nabytych towarów i usług). Wtedy bowiem (i) Pracownik faktycznie dokona swobodnego zadysponowania przysługującymi mu Środkami, zgodnie ze swoimi preferencjami, (ii) znana będzie wartość realnego nieodpłatnego świadczenia (kwota Środków wykorzystanych przez Pracownika) oraz to wtedy (iii) po stronie Pracownika powstanie realne i trwałe przysporzenie majątkowe, skutkujące dla Spółki (płatnika) obowiązkiem obliczenia i pobierania zaliczki na podatek PIT.

Wnioskodawca zauważa, że zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Tytułem przykładu należy wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS) z dnia 30 sierpnia 2019 r., sygn. 0115-KDIT 2-2.4011.204.2019.2.HD, w której organ podatkowy stwierdził, że: „Wobec powyższego zauważyć należy, że działanie Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym polega w istocie na postawieniu do dyspozycji pracownika lub współpracownika punktów, za które dopiero mogą nabyć określone świadczenia. Z przytoczonego powyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że nieodpłatne świadczenia, ażeby mogły być uznane za przychód – w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych – muszą być otrzymane. Zatem przychód u pracownika lub współpracownika powstaje w momencie dokonania wymiany punktów na wybrane przez nich świadczeń dostępne w ramach Programu …. Na Wnioskodawcy ciążą więc obowiązki płatnika wynikają z art. 31 oraz art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Podobnie Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji indywidualnej z dnia 2 października 2019 r., sygn. 0115-KDIT2-2.4011.329.2019.1.HD: „Zauważyć przy tym należy, że pracownicy będą mogli korzystać z punktów poprzez ich wymianę na ściśle określone towary lub usługi, które związane są wyłącznie z działalnością socjalną (m.in. na: zakup biletów okresowych, karnetów na basen, do centrów fitness, centrów sportowych, finansowanie lub dofinansowanie usług rekreacyjnych, sportowych, kulturalno-oświatowych, w tym dla dzieci; zakup biletów na imprezy kulturalno-rozrywkowe; dofinansowanie zorganizowanego wypoczynku dzieci pracowników w formie wczasów i kolonii) oraz ww. świadczenia realizowane są i będą ze środków ZFŚS. Wobec tego zasadnym jest twierdzenie, że u pracowników powstanie przychód ze stosunku pracy. Jednocześnie stwierdzić należy, że przychód ten powstanie w momencie otrzymania nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie określonego świadczenia (produktu i/lub usługi), tj. w momencie wymiany punktów na ww. świadczenie. Pracownicy nie będą bowiem otrzymywali od Wnioskodawcy „gotowych” świadczeń, a punkty, które będą mogli na te świadczenia wymienić”.

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane także w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 25 maja 2017 r. (sygn. akt I SA/Sz 212/17), w którym sąd, zgadzając się ze stanowiskiem organu interpretacyjnego, uznał: „Nie można zatem mówić o otrzymaniu nieodpłatnego świadczenia przez pracownika już w momencie przyznania mu punktów, skoro celem nabycia świadczenia pracownik musi dokonać jeszcze jednej czynności w postaci wymiany punktów na świadczenie i ewentualnej dopłaty z własnych środków. Podkreślenia wymaga, że po przyznaniu punktów pracownikowi nie może on tych punktów zbyć, zatem w sytuacji przyznania punktów, których wartość nie jest wystarczająca do nabycia określonego świadczenia, pracownik nie będzie mógł ich wykorzystać jeżeli nie zaangażuje własnych środków, czyli w ogóle nie nabędzie żadnego świadczenia i po jego stronie w ogóle nie powstanie przychód. Działanie pracodawcy w opisanym stanie faktycznym polega bowiem w istocie na postawieniu do dyspozycji pracownika punktów, za które dopiero pracownik może nabyć określone świadczenie. (...) Zgodzić się zatem należy ze stanowiskiem organu interpretacyjnego co do tego, że przychód ze stosunku pracy powstanie w momencie otrzymania nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie określonego świadczenia, czyli w momencie wymiany punktów na to świadczenie. (...) W ocenie sądu taka potencjalna możliwość nabycia świadczenia nie może być uznana za otrzymanie przez pracownika świadczenia”.

Wnioskodawca zauważa, że co prawda stanowiska te zostały wydane w stanach faktycznych, w których przedmiotem wymiany na świadczenia były punkty, jednak zdaniem Wnioskodawcy, zasady funkcjonowania opisanych programów są identyczne jak zasady Programu, w związku z czym konkluzje zawarte w tych stanowiskach znajdują zastosowanie także do sytuacji Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychód po stronie Pracownika powstanie dopiero w momencie zapłaty Środkami za wybrane przez Pracownika towary lub usługi z oferty Partnerów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … , … za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.