Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.442.2020.1.KK
z 22 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn. „…”.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina P. (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej: VAT) jako podatnik VAT czynny.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994) (dalej: ustawa o samorządzie gminnym), Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jednocześnie, w myśl art. 6 ust. 1 cytowanej ustawy, do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych Gminy, stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1, 10 i 17 ustawy o samorządzie gminnym, należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty m.in. z zakresu gospodarki nieruchomościami oraz wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym m.in. z zakresu ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, jak również wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej.

Gmina zrealizowała inwestycję pn. „…” (dalej: projekt lub zadanie), polegającą na budowie budynku wraz z jego wyposażeniem, służącego celom rekreacyjnym oraz poprawiającym dostępność istniejącej infrastruktury rekreacyjno-sportowej. Inwestycja stanowi funkcjonalne uzupełnienie istniejących obiektów sportowo-rekreacyjnych, w tym bieżni sportowych, boiska piłkarskiego i kortów tenisowych.

Na realizację zadania Gmina pozyskała dofinansowanie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Przedmiotem projektu było wybudowanie budynku parterowego niepodpiwniczonego z poddaszem użytkowym, wyposażonego w niezbędne instalacje, na który składa się:

1. szatnie sportowe
2. pokój sędziego
3. pomieszczenia biurowe
4. sala posiedzeń.
   
   

Realizacja zadania pozwoliła na utworzenie wielofunkcyjnego obszaru rekreacyjnego dostępnego dla wielu grup społecznych, w tym w szczególności dla klubów sportowych, które mają możliwość realizacji swoich aktywności oraz pasje.

Celem projektu było stworzenie nowej infrastruktury użyteczności publicznej na terenie Gminy. Cele projektu związane były z wykonywaniem zadań własnych Gminy oraz jej działalnością w sferze publicznej. Zrealizowany projekt jednoznacznie pozytywnie wpłynął na rozwój infrastruktury publicznej na terenie Gminy, poziom życia mieszkańców oraz atrakcyjność sportową i turystyczną regionu.

Realizacja zadania związana więc była wyłącznie z zadaniami własnymi Gminy wynikającymi z ustawy o samorządzie gminnym. Infrastruktura nie jest i nie będzie przez Gminę w żaden sposób udostępniana odpłatnie, a w konsekwencji nie jest wykorzystywana do świadczenia czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Bieżącą obsługą budynku powstałego w ramach realizacji zadania zajmuje się działająca na terenie Gminy spółka komunalna, której jednym z przedmiotów działalności jest administrowanie zasobem komunalnym Gminy. Na zlecenie Gminy spółka zajęła się również administrowaniem budynkiem powstałym w ramach realizacji zadania. W związku z opieką sprawowaną przez spółkę nad budynkiem, Gmina ponosi koszty związane z administrowaniem i zarządzaniem oraz utrzymaniem obiektu na podstawie faktur wystawianych przez spółkę.

Dla zainteresowanych podmiotów zewnętrznych, mieszkańców Gminy, w szczególności klubów sportowych korzystanie z powstałej infrastruktury sportowej jest nieodpłatne i ogólnodostępne.

W związku z realizacją projektu, Gmina otrzymała faktury VAT dokumentujące wydatki poniesione w powyższym zakresie, na których Gmina widnieje jako nabywca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków (zarówno inwestycyjnych jak i bieżących) związanych z realizacją projektu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Jak twierdzi Wnioskodawca – Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków (zarówno inwestycyjnych jak i bieżących) związanych z realizacja projektu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, zgodnie z ust. 6 przedmiotowej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Prawo to przysługuje podatnikowi pod warunkiem, że nie zachodzą przesłanki negatywne, sprecyzowane w art. 88 ustawy o VAT.

Celem odliczenia podatku VAT konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika VAT,
• wydatek musi mieć związek z dokonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi VAT,
• nie występują przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.
  
  

Innymi słowy, nie jest możliwe obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez podmiot, który nie występuje w tym zakresie w roli podatnika VAT. Nie jest przy tym możliwe obniżenie podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wydatków poniesionych przez podatnika w związku z wykonywaniem czynności pozostających poza zakresem ustawy o VAT bądź czynności zwolnionych z tego podatku.

Gmina pragnie zaznaczyć, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wielokrotnie wskazywał, że w celu przyznania podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego, co do zasady konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku należnego, a transakcją lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia. Jednocześnie, zdaniem TSUE, istnieje możliwość przyznania podatnikowi prawa do odliczenia, gdy taki bezpośredni i ścisły związek nie występuje, lecz poniesione wydatki należą do kosztów ogólnych tego podatnika i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów i usług. Takie wydatki mają bowiem bezpośredni związek z całością działalności gospodarczej podatnika (wyrok TSUE w sprawie C-126/14 SvedaUAB).

Powyższe prowadzi do wniosku, że prawo do odliczenia powstaje zarówno wtedy, gdy dany wydatek pozostaje w ścisłym związku z konkretną czynnością opodatkowaną, jak również, gdy jest związany z większą liczbą takich czynności, a także gdy zostaje poniesiony w związku z ogółem czynności kształtujących zakres działalności gospodarczej podatnika. W każdym bowiem z tych przypadków podatek naliczony zapłacony w cenie nabytych towarów lub usług stanowi, w sposób pośredni lub bezpośredni, element cenotwórczy czynności opodatkowanych, pozostając z nimi w ten sposób w ścisłym związku, wynikającym zarówno z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Gminy, wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu nie sposób bezpośrednio przypisać czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym, wydatki te wykorzystywane są przez Gminę do czynności niedających prawa od obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

W opinii Wnioskodawcy, w przypadku wydatków poniesionych na zadanie brak jest ich związku z czynnościami opodatkowanymi VAT, wykonywanymi w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wydatki poniesione w związku budową obiektu „Domek Sportowca” nie przyczyniają się do zwiększenia zakresu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Wydatki te służą jedynie rozbudowie infrastruktury rekreacyjno-sportowej, która jest i będzie wykorzystywana do działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT, z tego względu zdaniem Gminy, nie został tu spełniony warunek istnienia prawa do odliczenia VAT.

Tym samym, z uwagi na brak związku wydatków ponoszonych na projekt z występującymi po stronie Gminy czynnościami opodatkowanymi VAT, przesłanki określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT nie zostały spełnione. W związku z powyższym, zdaniem Gminy, nie ma ona prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków (zarówno inwestycyjnych jak i bieżących) ponoszonych w związku z realizacją projektu.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS). Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 22 kwietnia 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.120.2020.1.IZ, w której DKIS uznał, że: „W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie zostaną spełnione, bowiem - jak wskazał Wnioskodawca - plac zabaw oraz siłownia zewnętrzna nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych, nie będą generowały żadnych przychodów. Plac zabaw i siłownia zewnętrzna służyć będą do użytku publicznego. Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca realizując projekt pn. (...) działa w ramach zadań własnych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym. Oznacza to więc, że w tym zakresie Wnioskodawca nie będzie występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym w analizowanym przypadku nie ma możliwości odzyskania podatku VAT naliczonego od towarów i usług nabywanych w związku z realizacją ww. zadania. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie są spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. towary i usługi nabywane w celu realizacji ww. projektu nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT”.

Zbieżny pogląd przedstawił DKIS w interpretacji indywidualnej z dnia 28 kwietnia 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.210.2020.1.KK, w której zauważył: „Z opisu sprawy wynika, że Gmina realizuje projekt pn.: (...). W ramach ww. projektu zostanie przeprowadzona modernizacja ogólnodostępnego placu zabaw, polegająca na zamontowaniu nowych urządzeń takich jak: zestaw sprawnościowy, piaskownica, bujaki, ławki, kosze na śmieci oraz tablica informacyjno-regulaminowa. Obiekt ten będzie ogólnodostępny i Wnioskodawca nie będzie wykonywać na tym obiekcie żadnych czynności opodatkowanych ani teraz, ani w przyszłości. Wobec powyższego będzie on służył czynnościom nieopodatkowanym i Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. (...) W konsekwencji, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na nabycie towarów i usług w związku z realizacją projektu pod nazwą (...). Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie będzie działała jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją ww. projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem”.

Podobnie wypowiedział się DKIS w interpretacji indywidualnej z dnia 25 czerwca 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.318.2018.1.EJ, w której: „Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia podatku naliczonego nie zostanie spełniony, ponieważ - jak wynika z okoliczności sprawy - efekty realizowanego projektu nie będą służyły czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji inwestycji, o której mowa we wniosku, ponieważ Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a powstały w ramach realizacji inwestycji kompleks nie będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT”.

Zbieżne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 10 maja 2017 r., 0111-KDIB3-3.4012.25.2017.1.MS, w której DKIS wskazał, iż: „W związku z powyższym, skoro Wnioskodawca w związku z realizacją inwestycji, która stanowi wykonanie zadań własnych Wnioskodawcy, działał będzie, nie jako podatnik podatku VAT, lecz jako organ władzy publicznej, a efekt realizacji projektu nie będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to stwierdzić należy, że nie zostanie spełniony warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją zadania inwestycyjnego, polegającego na urządzeniu siłowni zewnętrznej i placu zabaw jako miejsca rekreacji w miejscowości D.”.

Podobnie wypowiedział się DKIS w interpretacji indywidualnej z dnia 15 maja 2017 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.57.2017.1.DC, DKIS wskazał, iż: „(...) Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z przebudową gminnego placu zabaw. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie będzie działał jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją inwestycji nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Tak skonstruowana zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podkreślić również należy, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym(Dz. U. z 2020 r. poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1cyt. ustawy o samorządzie gminnym). W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej a także kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, jak również utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 1, 10 i 17 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina zarejestrowana jako podatnik VAT czynny zrealizowała inwestycję pn. „…” na którą pozyskała dofinansowanie w ramach PROW. Przedmiotem projektu było wybudowanie budynku, w którym wydzielono szatnie sportowe, pokój sędziego, pomieszczenia biurowe oraz salę posiedzeń. Realizacja zadania pozwoliła na utworzenie wielofunkcyjnego obszaru rekreacyjnego dostępnego dla wielu grup społecznych, w tym w szczególności dla klubów sportowych. Celem projektu było stworzenie nowej infrastruktury użyteczności publicznej na terenie Gminy, która wpłynie na rozwój infrastruktury publicznej, poziom życia mieszkańców oraz atrakcyjność sportową i turystyczną regionu. Wytworzona infrastruktura nie jest i nie będzie przez Gminę w żaden sposób udostępniana odpłatnie, a w konsekwencji nie jest wykorzystywana do świadczenia czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Bieżącą obsługą budynku powstałego w ramach realizacji zadania, zajmuje się spółka komunalna działająca na terenie Gminy, której jednym z przedmiotów działalności jest administrowanie zasobem komunalnym Gminy. W związku z opieką sprawowaną przez spółkę nad budynkiem, Gmina ponosi koszty związane z administrowaniem i zarządzaniem oraz utrzymaniem obiektu na podstawie faktur wystawianych przez spółkę. Dla zainteresowanych podmiotów zewnętrznych, mieszkańców oraz klubów sportowych korzystanie z powstałej infrastruktury sportowej jest nieodpłatne i ogólnodostępne.

W związku z powyższym opisem wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn. „…”.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy, powtórzyć należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności generujących podatek należny.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że warunki uprawniające do odliczenia nie zostaną spełnione, gdyż „…” nie jest i nie będzie przez Gminę w żaden sposób udostępniany odpłatnie. Jak wskazał Wnioskodawca, wytworzona infrastruktura nie jest wykorzystywana do świadczenia czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu zarówno w trakcie ponoszenia kosztów na inwestycję jak i po jej zakończeniu, ponieważ  jak sama Gmina uznała  w niniejszej sprawie nie wystąpi związek dokonanych w ramach realizacji zadania zakupów z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków (zarówno inwestycyjnych jak i bieżących) związanych z realizacją projektu pn. „…”, ponieważ efekty ww. projektu, jak jednoznacznie wskazała Gmina, nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejszą interpretację wydano w oparciu o wskazanie, że budynek „…” nie będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.