Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.333.2020.2.MŁ
z 15 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2020 r. (data wpływu 13 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia – brak daty pisma – (data wpływu 3 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT od przyszłej dostawy działki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Dnia 3 czerwca 2020 r. wniosek został uzupełniony o przeformułowanie pytania, własne stanowisko oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w 2006 r. razem z mężem kupiła działkę rolną o powierzchni 3000 m². Mąż prowadzi działalność gospodarczą, ale nie jest ona związana i nigdy nie była ze sprzedażą i obrotem nieruchomościami. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła działkę jako wspólność majątkową małżeńską i nigdy nie stanowiła ona majątku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej męża. Obecnie Wnioskodawczyni wraz z mężem chcą zostawić 1000 m², a pozostałą część czyli 2000 m² sprzedać w całości lub podzielić na dwie działki po 1000 m² każda. Jest to teren nieogrodzony. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie występowała z wnioskiem o przeznaczeniu działki w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (choć taki obowiązuje), ani z wnioskiem o ustalenie prawa zabudowy, gdyż nie chce się budować. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie jest handlowcem nieruchomości i nie zajmuje się tym zawodowo. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży Zainteresowana chce w całości przekazać córce jako darowiznę na zakup mieszkania.

Z uzupełnienia do wniosku z dnia 3 czerwca 2020 r. wynika, że:

• W odpowiedzi na pytanie pierwsze organu o treści „Jaki był cel nabycia przedmiotowej Nieruchomości?” Wnioskodawczyni wskazała, że „Celem nabycia nieruchomości było wyposażenie dzieci”.
• W odpowiedzi na pytanie drugie organu o treści „Jak była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię przedmiotowa Nieruchomość od momentu nabycia do momentu sprzedaży? – szczegółowo wskazać w stosunku do każdej z działek” Wnioskodawczyni wskazała, że „Od momentu nabycia nieruchomość nie była w ogóle wykorzystywana do momentu sprzedaży”.
• W odpowiedzi na pytanie trzecie organu o treści „Czy Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze?” Wnioskodawczyni wskazała, że „Nie”.
• W odpowiedzi na pytanie czwarte organu o treści „Czy Wnioskodawczyni udostępniała/udostępnia przedmiotową Nieruchomość osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych (np. najem, dzierżawa)? Jeżeli tak, to czy były to umowy odpłatne i w jakim czasie były zawarte?” Wnioskodawczyni wskazała, że „Nie”.
• W odpowiedzi na pytanie piąte organu o treści „Czy przedmiotowa Nieruchomość była wykorzystywana w działalności rolniczej?” Wnioskodawczyni wskazała, że „Nie”.
• W odpowiedzi na pytanie szóste organu o treści „Czy z przedmiotowej Nieruchomości dokonywane były/są dostawy (sprzedaż) produktów rolnych? Jeżeli tak należy jednoznacznie wskazać, z której działki dokonywano sprzedaży produktów rolnych?” Wnioskodawczyni wskazała, że „Nie”.
• W odpowiedzi na pytanie siódme organu o treści „Czy przedmiotowa Nieruchomość była/jest wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r.,poz. 106 z późn. zm.)? Jeżeli tak to należy wskazać rodzaj tej działalności?” Wnioskodawczyni wskazała, że „Nie”.
• W odpowiedzi na pytanie ósme organu o treści „Czy Wnioskodawczyni posiada status rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?” Wnioskodawczyni wskazała, że „Nie”.
• W odpowiedzi na pytanie dziewiąte organu o treści „Czy Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT? Jeżeli tak to z tytułu prowadzenia jakiej działalności gospodarczej?” Wnioskodawczyni wskazała, że „Nie”.
• W odpowiedzi na pytanie dziesiąte organu o treści „Jakie nakłady w stosunku do przedmiotowej Nieruchomości poniosła/będzie ponosić Wnioskodawczyni w celu jej uatrakcyjnienia (np.: podział, uzbrojenie w media, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości gruntu lub też jakiekolwiek działania marketingowe, itp.)?” Wnioskodawczyni wskazała, że „Nie poniosłam żadnych nakładów do sprzedaży działki. Zamierzam podzielić działkę w przyszłości”.
• W odpowiedzi na pytanie jedenaste organu o treści „Jakie jest przeznaczenie przedmiotowej Nieruchomości w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego?” Wnioskodawczyni wskazała, że „Działka nie jest objęta ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jest to teren wielofunkcyjnej zabudowy wiejskiej o dominującej zabudowie mieszkaniowej zgodnie ze studium”.
• W odpowiedzi na pytanie dwunaste organu o treści „Czy dostawa przedmiotowych działek/działki, będzie miała miejsce:
  1. przed 1 lipca 2020 r.?
  2. czy od 1 lipca 2020 r.?”
  Wnioskodawczyni wskazała, że „od lipca 2020 r.”.
• W odpowiedzi na pytanie trzynaste organu o treści „Czy Zainteresowana w związku z dostawą przedmiotowej działki/działek występowała z wnioskiem o wydanie Wiążącej Informacji Stawkowej, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług? Jeśli tak, to proszę wskazać datę złożenia wniosku oraz zakres tego wniosku” Wnioskodawczyni wskazała, że „Nie występowałam z wnioskiem”.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą wydzielonej części działki Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna ona zapłacić podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. I FPS 2/11.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Jak wynika z ww. orzeczenia czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestie opodatkowania dostawy gruntu rozstrzygnięto w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W świetle powyższego, w sprawach dotyczących opodatkowania dostawy nieruchomości dokonywanej przez osoby fizyczne, konieczne staje się ustalenie, czy w celu sprzedaży nieruchomości zbywca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w 2006 r. razem z mężem kupiła działkę rolną o powierzchni 3000 m². Mąż prowadzi działalność gospodarczą, ale nie jest ona związana i nigdy nie była ze sprzedażą i obrotem nieruchomościami. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła działkę jako wspólność majątkową małżeńską i nigdy nie stanowiła ona majątku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej męża. Obecnie Wnioskodawczyni wraz z mężem chcą zostawić sobie 1000 m², a pozostałą część czyli 2000 m² sprzedać w całości lub podzielić na dwie działki po 1000 m² każda. Jest to teren nieogrodzony. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie występowała z wnioskiem o przeznaczeniu działki w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (choć taki obowiązuje), ani z wnioskiem o ustalenie prawa zabudowy, gdyż nie chce się budować. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie jest handlowcem nieruchomości i nie zajmuje się tym zawodowo. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży Zainteresowana chce w całości przekazać córce jako darowiznę na zakup mieszkania. Celem nabycia nieruchomości było wyposażenie dzieci.

Od momentu nabycia nieruchomość nie była w ogóle wykorzystywana do momentu sprzedaży. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Wnioskodawczyni nie udostępniała/nie udostępnia przedmiotową Nieruchomość osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Przedmiotowa Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności rolniczej. Przedmiotowa Nieruchomość nie była/nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Wnioskodawczyni nie posiada status rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy. Wnioskodawczyni wskazała, że nie poniosła żadnych nakładów do sprzedaży działki. Zamierza podzielić działkę w przyszłości. Działka nie jest objęta ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jest to teren wielofunkcyjnej zabudowy wiejskiej o dominującej zabudowie mieszkaniowej zgodnie ze studium. Dostawa przedmiotowej działki, będzie miała miejsce od 1 lipca 2020 r.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii czy powinna zapłacić podatek VAT od planowanej dostawy wydzielonej części działki.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawczyni należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowana działa w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku z planowaną sprzedażą wydzielonej części działki – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami. Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawczyni w 2006 r. razem z mężem kupiła działkę rolną o powierzchni 3000 m². Wnioskodawczyni zakupiła działkę jako wspólność majątkową małżeńską i nigdy nie stanowiła ona majątku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej męża. Obecnie Wnioskodawczyni chce zostawić sobie 1000 m², a pozostałą część czyli 2000 m² sprzedać w całości lub podzielić na dwie działki po 1000 m² każda. Jest to teren nieogrodzony. Wnioskodawczyni nie występowała z wnioskiem o przeznaczeniu działki w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (choć taki obowiązuje), ani z wnioskiem o ustalenie prawa zabudowy, gdyż nie chce się budować. Wnioskodawczyni nie jest handlowcem nieruchomości i nie zajmuje się tym zawodowo. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży Zainteresowana chce w całości przekazać córce jako darowiznę na zakup mieszkania. Celem nabycia przedmiotowej nieruchomości było wyposażenie dzieci. Od momentu nabycia nieruchomość nie była w ogóle wykorzystywana do momentu sprzedaży. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Wnioskodawczyni nie udostępniała/nie udostępnia przedmiotową Nieruchomość osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Przedmiotowa Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności rolniczej. Przedmiotowa Nieruchomość nie była/nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy oraz Zainteresowana nie posiada status rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że nie poniosła żadnych nakładów do sprzedaży działki oraz że zamierza podzielić działkę w przyszłości.

W niniejszej sprawie brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wydzielonej części działki wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie podjęła takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowana sprzedając przedmiotową działkę, wydzieloną z działki o powierzchni 3000 m² będzie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, Zainteresowana dokonując dostawy wydzielonej części działki, będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działki, a dostawę tej działki cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedając ww. działkę Zainteresowana nie będzie mieć obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Ponadto, należy zaznaczyć, że w świetle art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, niniejsza interpretacja wydana została w indywidualnej sprawie Wnioskodawczyni, nie wywołuje natomiast skutków prawnych dla małżonka Zainteresowanej, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.