2020.07.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.40.2020.3.JS
z 22 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14e § 1a pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), w związku z art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wyniku uwzględnienia w całości skargi z 14 czerwca 2020 r. (data wpływu 23 czerwca 2020 r.), wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), zmienia z urzędu interpretację indywidualną z 18 maja 2020 r. i uznaje, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 stycznia 2020 r. (data wpływu 28 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 23 marca 2020 r. (data wpływu 26 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 marca 2020 r. (data wpływu 26 marca 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 6 marca 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.40.2020.1.JS.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE). W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy w postaci dwóch (…). Dostawca będący podatnikiem podatku od wartości dodanej podał na potrzeby przedmiotowych dwóch transakcji numer VAT-UE kraju swojej siedziby, tj. Holandii.

Z treści zawartych umów wynika, że Wnioskodawca zobowiązany został do zapłaty całej ustalonej umową ceny sprzedaży przy składanym zamówieniu. Od podpisania umowy, czyli złożenia zamówienia, co miało miejsce 9 września 2019 r. oraz zapłaty ceny sprzedaży, co miało miejsce 18 września 2019 r., zależało podjęcie przez Sprzedawcę dalszych czynności w postaci przygotowania zakupionych maszyn do wydania.

Zapłata ceny zgodnie z umową nie stanowi zaliczki na poczet zamówienia, lecz już ostateczną płatność. Dostawca wystawił faktury dokumentujące wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w dniu 30 września 2019 r. Wnioskodawca został poinformowany i otrzymał wystawione faktury w grudniu 2019 roku, co spowodowało, iż pierwotnie nie wykazał wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w miesiącu wrześniu 2019 r. działając w nieświadomości wystawienia przedmiotowych faktur już 30 września 2019 r. przez sprzedawcę.

Zgodnie z umową pierwsza z (…) miała zostać dostarczona do zakładu Wnioskodawcy w terminie do 1 miesiąca a druga w terminie do 2 miesięcy od spełnienia łącznie obu warunków rozpoczęcia przygotowania maszyn do wydania, tj. podpisania umowy i zapłaty ceny sprzedaży.

(…) zostały dostarczone do zakładu Wnioskodawcy w dniu 31.10.2019 r., kiedy to nastąpił rozładunek pierwszej maszyny oraz w dniu 3.12.2019 r. z chwilą rozładunku drugiej maszyny. Dostawa odbywała się na warunkach EX-Works Incoterms 2010.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo ustalając obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów w miesiącu wrześniu 2019 r., jednocześnie składając korektę informacji podsumowującej za wrzesień 2019 r. oraz korektę deklaracji VAT-7 za miesiąc wrzesień 2019 r. wykazując w niej zarówno podatek należny jak i naliczony z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Z kolei w myśl art. 9 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
–z zastrzeżeniem art. 10;
dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Stosownie do art. 20 ust. 5 ustawy – w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Powyższy przepis zobowiązuje podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, chyba że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej, będący dostawcą nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystawił fakturę dokumentującą dokonaną dostawę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zatem w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Natomiast w przypadku gdy podatnik podatku od wartości dodanej nie wystawił faktury przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z upływem 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W związku z uchyleniem z dniem 1 stycznia 2013 r. w art. 20 ust. 7 ustawy o VAT, w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego wynikającymi ze zmiany przepisów unijnych odstąpiono od określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania całości lub części zapłaty przed dokonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy lub nabycia towarów (otrzymanie tego rodzaju zapłaty nie rodzi już obowiązku podatkowego). W przypadku otrzymania zatem faktury zaliczkowej z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów u polskiego podatnika nie powstaje obowiązek podatkowy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wystawienie przez dostawcę faktur, nie stanowiących faktur zaliczkowych, na poczet przyszłych wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów powoduje powstanie obowiązku podatkowego w chwili ich wystawienia.

W przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstał zatem 30 września 2019 r., gdyż w tym dniu dostawca wystawił faktury dotyczące dostawy dwóch (…).

Wnioskodawca podkreśla, że zgodnie z warunkami dostawy odbyła się ona na warunkach EX-Works Incoterms 2010.

Jednocześnie zgodnie z art. 86 ustawy o VAT co do zasady, muszą zostać spełnione dwa warunki, aby podatnik mógł zrealizować przysługujące mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z tym artykułem ust. 10 – prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Tak jak w przypadku zakupów krajowych można odliczyć VAT również w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych. Jednak zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, pod warunkiem że podatnik:

otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy, oraz
uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

W przypadku nieotrzymania w terminie trzech miesięcy faktury dokumentującej dostawę towarów stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest on obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym upłynął ten termin. Otrzymanie przez podatnika faktury dokumentującej dostawę towarów stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w terminie późniejszym niż trzymiesięczny upoważnia go do odpowiedniego powiększenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał tę fakturę.

Wnioskodawca otrzymał faktury VAT w grudniu 2019 i w tym samym miesiącu dokonał korekty za wrzesień 2019 r. informacji podsumowującej oraz korekty deklaracji VAT-7 w zakresie podatku należnego i naliczonego również za wrzesień 2019 r. związanego z przedmiotowymi transakcjami wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Podsumowując, w opisanym stanie faktycznym obowiązek podatkowy na gruncie podatku VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów w opinii Wnioskodawcy powstał w dacie wystawienia przez dostawcę towarów faktur, tj. 30 września 2019 r., a tym samym Wnioskodawca postąpił prawidłowo dokonując korekty za wrzesień 2019 r. informacji podsumowującej i deklaracji VAT-7 wykazując w tym okresie zarówno podatek VAT należny jak i naliczony.

Wnioskodawca otrzymał faktury VAT w grudniu 2019 i w tym samym miesiącu dokonał korekty za wrzesień 2019 r. informacji podsumowującej oraz deklaracji w zakresie podatku należnego i naliczonego związanego z przedmiotowymi transakcjami wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W wyniku rozpatrzenia ww. wniosku, 18 maja 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: 0111-KDIB3-3.4012.40.2020.2.JS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono 22 maja 2020 r.

Wnioskodawca na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego złożył skargę z 23 czerwca 2020 r. (data nadania 18 czerwca 2020 r.), wnosząc o:

uwzględnienie skargi i uchylenie przedmiotowej interpretacji, stosownie do przepisu artykułu 146 § 1 p.p.s.a.;
przyjęcie przez Sąd na podstawie przepisu artykułu 146 § 2 p.p.s.a. stanowiska Skarżącej wyrażanego we wniosku o wydanie interpretacji;
zasądzenie od organu podatkowego na rzecz strony kosztów postępowania sądowego, stosownie do przepisu artykułu 200 p.p.s.a.

W złożonej skardze, wydanej interpretacji indywidualnej zarzucono:

Naruszenie przepisów materialnego prawa podatkowego, co miało wpływ na wynik sprawy, a polegało na:
- naruszeniu przepisu artykułu 20 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”) poprzez jego błędną wykładnię i bezpodstawne uznanie, że obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstał 15 dnia miesiąca po faktycznym otrzymaniu towarów, a nie z chwilą wystawienia faktury wystawionej z chwilą dokonania dostawy towarów;
- naruszeniu przepisu artykułu 9 ust. 1 ustawy o VAT poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że dostawa towarów nastąpiła z chwilą faktycznego otrzymania towarów na terytorium kraju a nie z chwilą gdy Skarżąca nabyła prawo do rozporządzania jak właściciel towarami, co miało miejsce z chwilą ustaloną przez Strony, poprzez powołanie się na EX-Works Incoterms 2010 tj. postawienia towarów do dyspozycji Skarżącej, jako nabywcy i wystawienia potwierdzającej to faktury;
- naruszeniu przepisu artykułu 99 ust. 1 ustawy o VAT poprzez jego błędną wykładnię i uznanie przez Organ podatkowy, że Skarżąca jest zobowiązana do wykazania podatku należnego od nabycia pierwszej maszyny w deklaracji za październik 2019 r. a podatku należnego od nabycia drugiej maszyny w deklaracji za grudzień 2019 r. pomimo, iż zgodnie z argumentacją Organu zawartą w treści interpretacji wskazuje ona na powstanie obowiązku podatkowego na dzień 15 listopada 2019 r. w stosunku do pierwszej maszyny i na dzień 15 stycznia w stosunku do drugiej maszyny;
Istotne naruszenie przepisów postępowania, co mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a polegało na:
- naruszeniu przepisu artykułu 14b § 1 Ordynacji podatkowej, poprzez wydanie interpretacji, w której organ nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika, podczas gdy w przedmiotowej sprawie winna zostać wydana interpretacja podzielająca stanowisko strony;
- naruszeniu przepisu artykułu 14c § 2 Ordynacji podatkowej, poprzez powołanie w uzasadnieniu prawnym stanowiska Organu regulacji art. 99 ust. 7c ustawy o VAT, która to regulacja wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2020 r. i nie może mieć zastosowania do stanu faktycznego będącego przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną;
- naruszeniu przepisu artykułu 120 Ordynacji podatkowej, poprzez naruszenie wskazanych w skardze przepisów prawa materialnego i procesowego;
- naruszeniu przepisu artykułu 121 § 1 Ordynacji podatkowej, poprzez dokonanie błędnej wykładni przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14e § 1a pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej może z urzędu zmienić interpretację indywidualną w wyniku uwzględnienia skargi do sądu administracyjnego na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania. W przypadku skargi na decyzję, uwzględniając skargę w całości, organ uchyla zaskarżoną decyzję i wydaje nową decyzję. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio.

Po rozpatrzeniu zarzutów skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uwzględnia skargę w całości i zmienia zaskarżoną interpretację indywidualną, stwierdzając, że stanowisko Skarżącej przedstawione we wniosku z 20 stycznia 2020 r. (data wpływu 28 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismem z 23 marca 2020 r. (data wpływu 26 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącym podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 pkt 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
-z zastrzeżeniem art. 10;
dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Wskazać należy, że z brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć praw do rozporządzania towarami jak właściciel (na rzecz tego podmiotu ma być dokonana dostawa), a po drugie towary te w wyniku dokonanej dostawy mają zostać wysłane lub przetransportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Treść przepisu nie wskazuje również jednoznacznie, w jakim terminie ta wysyłka musi się odbyć.

Dodatkowo, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego kraju członkowskiego jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy).

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, zwane „informacjami podsumowującymi”.

Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne za pomocą środków komunikacji elektronicznej w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w art. 100 ust. 1 (art. 100 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 100 ust. 8 ustawy, informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:

nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji, o których mowa w ust. 1;
właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 – w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.

W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek błędów w złożonej informacji podsumowującej podmiot, który złożył informację podsumowującą, jest obowiązany złożyć niezwłocznie korektę tej informacji za pomocą środków komunikacji elektronicznej (art. 101 ustawy).

Należy mieć na uwadze, że podatek VAT jest podatkiem opartym na zasadzie samoobliczania, co oznacza, że wysokość ewentualnego zobowiązania podatkowego deklaruje pierwotnie sam podatnik. Zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług powstają bowiem na mocy zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, bez potrzeby wydawania decyzji przez organy podatkowe.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju musi z tego tytułu rozliczyć podatek VAT w Polsce. Wobec powyższego, ma on obowiązek dokonania samoobliczenia podatku należnego z tego tytułu i wykazania go w deklaracji podatkowej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Powyższy przepis zobowiązuje zatem podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego najpóźniej 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia – chyba, że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej będący dostawcą nabywanych w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej towarów wystawił fakturę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury.

W tym przypadku, tj. w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury.

Natomiast w przypadku gdy podatnik podatku od wartości dodanej nie wystawił faktury przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Wątpliwości Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie dotyczą określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w powyższej sytuacji oraz prawidłowości złożenia korekty informacji podsumowującej i korekty deklaracji VAT-7 za wrzesień 2019 r., z wykazaniem w niej zarówno podatku należnego, jak i naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów (dwóch maszyn) w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy od podatnika podatku od wartości dodanej zarejestrowanego w Holandii. Z treści zawartych ze sprzedawcą umów wynika, że Wnioskodawca zobowiązany został do zapłaty całej ustalonej umową ceny sprzedaży przy składanym zamówieniu. Od podpisania umowy (złożenia zamówienia), które miało miejsce 9 września 2019 r. oraz od zapłaty ceny sprzedaży, co miało miejsce 18 września 2019 r., zależało podjęcie przez sprzedawcę dalszych czynności w postaci przygotowania zakupionych maszyn do wydania. Zapłata ceny zgodnie z umową nie stanowiła zaliczki na poczet zamówienia, lecz już ostateczną płatność. Dostawca z państwa członkowskiego wystawił faktury dokumentujące wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w dniu 30 września 2019 r., lecz Wnioskodawca został o tym poinformowany oraz otrzymał wystawione faktury dopiero w grudniu 2019 r. – co spowodowało, że pierwotnie nie wykazał wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów we wrześniu 2019 r. Przedmiotowe maszyny zostały dostarczone do zakładu Wnioskodawcy w dniu 31 października 2019 r., kiedy to nastąpił rozładunek pierwszej maszyny oraz w dniu 3 grudnia 2019 r., z chwilą rozładunku drugiej maszyny. Dostawa odbywała się na warunkach Ex-Works Incoterms 2010.

Należy przyjąć, że w sytuacji, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało na nabywcę przeniesione z dniem wystawienia faktury przez dostawcę, w efekcie czego towar będący przedmiotem dostawy zostanie wysłany/przetransportowany z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju, to obowiązek podatkowy w WNT powstanie zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, tj. co do zasady z datą wystawienia faktury. Zgodnie z przyjętymi warunkami dostawy Ex-Works, dostawa uznawana jest za dokonaną z chwilą pozostawienia towarów w uzgodnionym miejscu do dyspozycji nabywcy, który nabył prawo do rozporządzania nimi jak właściciel. Bez znaczenia dla powstałego w tym momencie obowiązku podatkowego pozostaje okoliczność, że fizyczne przemieszczenie i rozładunek maszyn na terytorium kraju nastąpił w pewnym odstępstwie czasowym (rozładunek pierwszej maszyny nastąpił 31 października 2019 r., a drugiej maszyny 3 grudnia 2019 r.) po wystawieniu tej faktury.

W sytuacji przedstawionej we wniosku w dniu 30 września 2019 r. zostały wystawione faktury dokumentujące wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (maszyn) przez Wnioskodawcę. Maszyny zostały dostarczone do zakładu Wnioskodawcy w dniu 31 października 2019 r. kiedy nastąpił rozładunek pierwszej maszyny oraz w dniu 3 grudnia 2019 r. z chwilą rozładunku drugiej maszyny.

Mając powyższe na uwadze należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (maszyn) dla celów ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego winien stosować przepis art. 20 ust. 5 ustawy. Zatem w opisanym we wniosku przypadku, obowiązek podatkowy powstał z chwilą wystawienia faktur przez kontrahenta zagranicznego tj. 30 września 2019 r.

Tym samym, zgodnie z regulacjami art. 99 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT winien wykazać w deklaracji VAT-7 składanej za okresy miesięczne wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zdarzenia te miały miejsce. Spółka winna zatem wykazać wewnątrzwspólnotowe nabycie maszyn (…) w deklaracji za miesiąc wrzesień 2019 r., składanej do dnia 25 października 2019 r – gdyż obowiązek podatkowy powstał z dniem 30 września 2019 r. chwilą wystawienia faktur przez sprzedawcę w państwie członkowskim.

Z kolei w odniesieniu do informacji podsumowującej, zaznaczyć należy, że informacja ta (VAT-UE) składana jest w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji (m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów). W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie Spółka winna wykazać WNT, dla którego obowiązek podatkowy powstał 30 września 2019 r. w informacji podsumowującej składanej do 25 października 2019 r.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że przedstawiony przez Spółkę sposób postępowania, zgodnie z którym złożyła ona korektę deklaracji VAT-7 i informacji podsumowującej za wrzesień 2019 r., wykazując w tym okresie podatek VAT należny oraz podatek naliczony z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia maszyn jest prawidłowy.

Tym samym, stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie – stosownie do art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – stwierdza się, że w niniejszej sprawie nie miało miejsca działanie organu bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53§ 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin