2020.07.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.410.2020.2.ENB
z 23 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2020 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 20 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 czerwca 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 2014 r. Wnioskodawczyni jest zarejestrowana w bazie ekspertów Komisji Europejskiej („Komisja”). W roku 2019 wykonywała pracę bezpośrednio na rzecz instytucji Unii Europejskiej, jako pracownik w rozumieniu prawa europejskiego. W dniu 4 grudnia 2018 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę z Komisją Europejską dotyczącą pracy jako ekspert zewnętrzny („Umowa”). Zakres obowiązków Wnioskodawczyni został określony w treści Umowy jako:

asystowanie Komisji przy monitorowaniu realizacji projektu badawczego,
przegląd i analiza dokumentów projektu badawczego,
uczestnictwo w spotkaniach online ekspertów, w celu omówienia realizacji projektu badawczego,
uczestnictwo w spotkaniach związanych z monitorowaniem realizacji projektu badawczego,
przygotowanie i przekazanie Komisji raportów na temat monitorowanego projektu badawczego.

Zasady wykonania zleconej pracy były określone w regulaminie pracy eksperta KE, w postaci załączników do Umowy. Podpisanie Umowy było jednoznaczne z wyrażeniem akceptacji (i zastosowania się do) reguł pracy eksperta KE.

Przystępując do prac Wnioskodawczyni była zobowiązana podpisać Deklarację Zobowiązania, Deklarację Postępowania i Deklarację Konfliktu Interesów. Wykonywanie przez Wnioskodawczynię pracy na podstawie Umowy podlegało nadzorowi przedstawiciela Komisji - Oficera Projektu oraz było wykonane według instrukcji przekazywanych Wnioskodawczyni przez Oficera Projektu. Prace te wykonywała w miejscu i terminie wskazanym przez Komisję (i związanym z projektem badawczym), co wymagało od Wnioskodawczyni dyspozycyjności i podróży we wskazane miejsce, we wskazanym przez Komisję czasie. Za ww. pracę Wnioskodawczyni otrzymała: (i) wynagrodzenie, (ii) diety pobytowe oraz (iii) zwrot kosztów podróży. Do wynagrodzenia za wykonaną pracę - otrzymanego bezpośrednio z Komisji Europejskiej - mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. (ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich, Dz. Urz. WE L 056, 4 marca 1968 r. z późn. zm.), mówiące o zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej dochodu uzyskanego bezpośrednio z instytucji Unii Europejskiej.

Po analizie treści wniosku złożonego dnia 19 kwietnia 2020 r., uzupełnionego w dniu 20 czerwca 2020 r. mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tut. organowi i treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa przyjęto, że intencją Wnioskodawczyni było uzyskanie odpowiedzi na pytanie:

Czy dochód określony w opisie stanu faktycznego - uzyskany bezpośrednio z Komisji Europejskiej - jest zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na terenie RP, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, do wynagrodzenia jakie otrzymała w związku z wykonaniem pracy określonej w Umowie, mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich, gdyż ww. prace Wnioskodawczyni wykonywała pełniąc funkcję „innego pracownika” w rozumieniu Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.1968.56.1/1). W aktach prawa pierwotnego UE i wtórego UE brak jest jednoznacznej definicji pojęcia „pracownik”. Tym niemniej, w obszarze prawa europejskiego należy posługiwać się definicją ww. pojęcia wypracowaną w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”), które stanowi jedno ze źródeł prawa UE. Zgodnie z orzecznictwem TSUE o powstaniu stosunku pracy decyduje łączne wystąpienie następujących okoliczności:

świadczenie na rzecz innej osoby/organu (w przypadku Wnioskodawczyni praca była wykonywana na rzecz instytucji UE, tj. Komisji),
podporządkowanie pracownika, istnienie hierarchii służbowej (w przypadku Wnioskodawczyni wykonywanie Umowy było nadzorowane przez przedstawiciela Komisji),
wymóg dyspozycyjności pracownika (w przypadku Wnioskodawczyni zarówno miejsce wykonywania pracy, jak i termin jej wykonania, zostały wskazane przez Komisję),
świadczenie pracy za wynagrodzeniem (w przypadku Wnioskodawczyni praca była wykonywana za wynagrodzeniem wypłaconym bezpośrednio przez Komisję).

Dodatkowo, regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej wprowadza rozróżnienie na urzędników i innych pracowników. Mając na względzie charakter Umowy oraz warunki wykonywania przez Wnioskodawczynię pracy na podstawie Umowy, można przyjąć, że Wnioskodawczyni pełniła funkcję „innego pracownika” na podstawie Umowy, która miała charakter imiennego "kontraktu" indywidualnie określającego warunki i zasady wykonywania takiego kontraktu. Zatem, mając na względzie okoliczności faktyczne przytoczone powyżej, w przypadku Wnioskodawczyni spełnione zostały wszystkie warunki uznania, że wykonywała pracę na rzecz instytucji Unii Europejskiej, jako pracownik w rozumieniu prawa europejskiego. W związku z powyższym, do wynagrodzenia jakie otrzymała w związku z wykonaniem pracy określonej w Umowie, mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056, 4 marca 1968 r. z późn. zm.). Przepisy te wprowadzają zasadę, że dochody uzyskane bezpośrednio z instytucji Unii Europejskiej są na terenie Rzeczypospolitej Polskiej zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym zachodzą przesłanki do zastosowania w przypadku ww. dochodów zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podobne interpretacje indywidualne dotyczące zwolnienia od podatku dochodowego pracy ekspertów zewnętrznych KE zostały wydane wcześniej w sprawach o sygn.: IBPBII/1/415-540/14/BJ, IBPB4/4511-831/15-4/JK, IBPBII/1 /415-419/13/AŻ, IBPB2/415-834/08/HK, IBPB2/415-1078/08/BJ, IBPB4/415-725/13-2/JK, 0114- KDIP3-3.4011.511.2017.1.JM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Jednakże, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 46a ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z instytucji Unii Europejskiej i Europejskiego Banku Inwestycyjnego, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056 z 04.03.1968, z późn. zm.).

W myśl art. 1 wymienionego powyżej rozporządzenia Rady (EWG, EURATOM, EWWIS) Nr 260/68, podatek od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Wspólnotę urzędnikom i innym pracownikom wymienionym w art. 13 akapit pierwszy Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, jest ustalany i pobierany według procedury określonej w niniejszym rozporządzeniu.

Stosownie natomiast do art. 2 ww. rozporządzenia, opodatkowaniu podlegają m.in. osoby podlegające regulaminowi pracowniczemu urzędników lub warunkom zatrudnienia innych pracowników Wspólnot, w tym korzystające ze świadczeń odszkodowawczych z tytułu pozbawienia stanowiska w interesie służby, z wyłączeniem jednak personelu miejscowego.

Powyższe zwolnienie ma wąski zakres i dotyczy wynagrodzenia i dodatków urzędników i innych pracowników Wspólnot oraz osób, wobec których również znajduje zastosowanie art. 13 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, którego odpowiednikiem jest aktualnie art. 12 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864/4, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 12 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/4, z późn. zm.), Urzędnicy i inni pracownicy Unii objęci są podatkiem na rzecz Unii od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych im przez Unię, na warunkach i zgodnie z procedurą określonymi przez Parlament Europejski i Radę, stanowiące w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z zainteresowanymi instytucjami. Są oni zwolnieni z krajowych podatków od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Unię.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że od 2014 r. Wnioskodawczyni jest zarejestrowana w bazie ekspertów Komisji Europejskiej („Komisja”). W roku 2019 wykonywała pracę bezpośrednio na rzecz instytucji Unii Europejskiej, jako pracownik w rozumieniu prawa europejskiego. W dniu 4 grudnia 2018 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę z Komisją Europejską dotyczącą pracy jako ekspert zewnętrzny („Umowa”). Zakres obowiązków Wnioskodawczyni został określony w treści Umowy jako:

asystowanie Komisji przy monitorowaniu realizacji projektu badawczego,
przegląd i analiza dokumentów projektu badawczego,
uczestnictwo w spotkaniach online ekspertów, w celu omówienia realizacji projektu badawczego,
uczestnictwo w spotkaniach związanych z monitorowaniem realizacji projektu badawczego,
przygotowanie i przekazanie Komisji raportów na temat monitorowanego projektu badawczego.

Biorąc pod uwagę omówione powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, w szczególności fakt, że – jak wskazuje Wnioskodawczyni - do dochodów uzyskanych bezpośrednio z Komisji Europejskiej w związku z wykonywaniem wskazanej we wniosku pracy mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiające warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056 z 4.03.1968, z późn. zm.), stwierdzić należy, że zostały spełnione warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem wskazane we wniosku dochody uzyskane w 2019 r. korzystały ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni, w zakresie zastosowania przedmiotowego należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie jednak w przedmiotowej sprawie zaznaczyć należy, że zgodnie z linią orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości decyzja instytucji wspólnotowej określająca status członka jej personelu i warunki, na jakich jest zatrudniony, ma charakter wiążący wobec krajowych władz administracyjnych i sądowych, tak że w związku z tym nie mogą one przystąpić do samodzielnej kwalifikacji rozpatrywanego stosunku zatrudnienia. Oznacza to, że w niniejszej interpretacji przedmiotem oceny organu interpretacyjnego nie mogła być i nie była ocena, czy praca Wnioskodawczyni (eksperta) w związku z wykonywaniem której uzyskiwała wskazane we wniosku dochody, odbywała się w charakterze „innego pracownika Wspólnot”, do którego zastosowanie znajdują przepisy rozporządzenia Rady (EWG, EURATOM, EWWIS) nr 260/68. Powyższe stanowiło wyłącznie okoliczność faktyczną podaną przez Wnioskodawczynię.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin