Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.400.2020.1.MT
z 24 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2020 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

6 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca wraz z żoną otrzymali samochód w umowie darowizny. Darczyńcą była mama Wnioskodawcy, obdarowanymi był Wnioskodawca i jego żona. Wartość darowanego samochodu wynosiła 15 800 zł. Dla Wnioskodawcy i jego żony była to pierwsza i jedyna darowizna do tej pory. 5 sierpnia 2019 r. miała miejsce kolizja drogowa udokumentowana mandatem karnym. Stan techniczny pojazdu zagrażał bezpieczeństwu ruchu drogowego. Pojazd został odholowany na parking policyjny. 30 września 2019 r. zawarto umowę sprzedaży i wyrejestrowano pojazd. Wartość na umowie to 5 700 zł. Kupujący znał stan pojazdu, na umowie nie ma informacji, że pojazd jest po kolizji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcę obowiązuje podatek od sprzedaży pojazdu? Jeśli nie, to czy dostanie zwrot podatku, który został naliczony w rocznym zeznaniu podatkowym (sprzedaż pojazdu została przez Wnioskodawcę rozliczona w PIT-37)?

Zdaniem Wnioskodawcy, od momentu darowizny do momentu sprzedaży pojazdu nie minęło 6 miesięcy w rozumieniu prawa podatkowego. Jednakże:

• pojazd został sprzedany znacznie poniżej wartości z darowizny;
• pojazd został poważnie uszkodzony w kolizji, co wpłynęło na wartość;
• kolizja i sprzedaż wystąpiła wcześniej niż 6 miesięcy od darowizny;
• przychód nie spowodował wzbogacenia się, bo była nim sama darowizna;
• zdarzenie kolizji doprowadziło do straty, szybka sprzedaż pojazdu była naturalnym i uzasadnionym ekonomicznie posunięciem.

W związku z powyższym, wg oceny Wnioskodawcy, sytuacja ta nie powinna podlegać opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów podatników tego podatku jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jak wynika z cytowanego przepisu, odrębnym źródłem przychodów jest czynność odpłatnego zbycia nieruchomości, określonych praw do nieruchomości oraz rzeczy innych niż nieruchomości, pod warunkiem, że:

1. nie jest dokonywana w wykonywaniu działalności gospodarczej (Brak spełnienia tego warunku przesądza o powiązaniu przychodów z odpłatnego zbycia ww. składników majątku ze źródłem przychodów „pozarolnicza działalność gospodarcza” określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy) oraz
   
2. następuje przed upływem:
   
   
   1. pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – w przypadku nieruchomości i praw do nieruchomości;
      
   2. pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie – w przypadku innych rzeczy, tj. rzeczy innych niż wymienione w lit. a-c przepisu
   
   (Odpłatne zbycie dokonywane po upływie tych terminów nie stanowi źródła przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie wiąże się z powstaniem obowiązków podatkowych, w tym podatku po stronie zbywającego).
   

W analizowanym przypadku:

• w dniu 30 września 2019 r. Wnioskodawca sprzedał samochód będący współwłasnością jego i żony, a więc rzecz o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy;
• sprzedaż nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej;
• samochód został nabyty przez Wnioskodawcę i jego żonę w dniu 6 kwietnia 2019 r., w drodze darowizny (a więc nieodpłatnie).

Samochód został sprzedany przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (tj. od końca kwietnia 2019 r.). Jego zbycie jest więc dla Wnioskodawcy źródłem przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

O tym, co stanowi przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozstrzyga art. 19 ustawy. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie (dotyczące podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług) stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z powołanego przepisu art. 19 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy, określenie przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych wymaga uwzględnienia dwóch elementów:

• wartości tych rzeczy lub praw określonej przez strony umowy (tj. zbywcę i nabywcę) jako cena zbycia;
• ewentualnych kosztów odpłatnego zbycia, tj. kosztów koniecznych dla przeprowadzenia czynności odpłatnego zbycia, kosztów bezpośrednio związanych z transakcją odpłatnego zbycia, niezbędnych dla dojścia tej transakcji do skutku (np. koszty sporządzenia umowy przenoszącej własność w wymaganej prawem formie, koszty wyceny przedmiotu sprzedaży przez rzeczoznawcę, opłaty sądowe i opłata skarbowa ponoszone w związku ze zbyciem).

Stosownie natomiast do art. 24 ust. 6 ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d – jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej – jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

W przypadku rzeczy nabytych w drodze darowizny, a więc nieodpłatnie, nie można mówić o kosztach nabycia rzeczy. Niemniej jednak, dla ustalenia wartości dochodu z ich sprzedaży uwzględnia się wartość nakładów na rzecz, poczynionych w czasie jej posiadania. W przypadku samochodów, przez nakłady na samochód należy rozumieć wydatki poniesione na jego remont lub ulepszenie, które wpływają na jego wartość (np. remont lub wymiana silnika, wartość prac blacharskich i lakierniczych, montaż instalacji gazowej). Nie należą do nich natomiast wydatki eksploatacyjne (np. wymiana oleju, zakup paliwa, bieżące badania techniczne, ubezpieczenie AC i OC).

Dochód z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega opodatkowaniu na tzw. zasadach ogólnych, według skali podatkowej (art. 27 ust. 1 ustawy).

Należy ponadto wskazać, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody ze wspólnej własności u każdego podatnika (współwłaściciela) określa się proporcjonalnie do jego udziału w tej własności oraz łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Jak wskazano, opisana we wniosku sprzedaż samochodu jest dla Wnioskodawcy źródłem przychodu. Dochodem Wnioskodawcy z tej sprzedaży jest:

• wartość samochodu ustalona w cenie jego sprzedaży (5 700zł), pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia samochodu (z treści wniosku nie wynika, że Wnioskodawca poniósł tego rodzaju wydatki) – w części przypadającej na Wnioskodawcę jako współwłaściciela zbywanej rzeczy;
• pomniejszona o wartość nakładów Wnioskodawcy i jego żony na samochód dokonanych w okresie, kiedy posiadali tę rzecz (w treści wniosku nie wskazano tego rodzaju wydatków) – w części przypadającej na Wnioskodawcę jako współwłaściciela zbywanej rzeczy.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje odstępstwa od obowiązku opodatkowania przychodów ze sprzedaży rzeczy w sytuacji, gdy wartość rynkowa rzeczy uzyskanej w darowiźnie uległa istotnemu obniżeniu w okresie od chwili jej nabycia do momentu sprzedaży.

W przypadku, gdyby analogiczna sytuacja kolizji i późniejszej sprzedaży uszkodzonego samochodu dotyczyła samochodu nabytego odpłatnie (po cenie rynkowej), to podatnik nie uzyskałby dochodu ze sprzedaży samochodu, bowiem jego przychód ze sprzedaży podlegałby pomniejszeniu o koszty nabycia auta (zapłaconą cenę nabycia auta, odpowiadającą jego wartości rynkowej).

Wnioskodawca natomiast uzyskał środki pieniężne ze sprzedaży rzeczy uzyskanej nieodpłatnie – bez uprzedniego poniesienia kosztów nabycia auta. W ujęciu podatkowym sytuacja taka generuje dochód podlegający opodatkowaniu. Dla oceny skutków podatkowych opisanych zdarzeń nie ma natomiast znaczenia, że w ujęciu ekonomicznym wartość majątku Wnioskodawcy uległa zmniejszeniu w wyniku kolizji samochodu.

Podsumowując, okoliczności wskazane w stanowisku Zainteresowanego nie dają podstaw do uznania, że opisana sprzedaż samochodu nie spowodowała po jego stronie obowiązku podatkowego, wynikającego z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca postąpił zatem prawidłowo wykazując skutki podatkowe sprzedaży samochodu w rocznym zeznaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.