Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.35.2020.7.AM
z 22 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2020 r. (data wpływu 20 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismami z dnia 22 czerwca 2020 r. (data wpływu 25 czerwca 2020 r.) i z dnia 16 lipca 2020 r. (data wpływu 16 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z przystosowaniem lokalu mieszkalnego na lokal pokazowy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z przystosowaniem lokalu mieszkalnego na lokal pokazowy oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 22 czerwca 2020 r. i z dnia 16 lipca 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą KPiR, VAT, zajmującą się projektowaniem architektonicznym - głównie architekturą wnętrz. Dodatkowo działalność jest rozszerzona m.in. o sprzedaż detaliczną produktów dot. wyposażenia wnętrz, architektury, itp., prace remontowo-budowlane, działalność reklamową, działalność związaną z wynajmem nieruchomości.

Wnioskodawca ma możliwość użyczenia mu dwóch sąsiadujących ze sobą lokali w Kamienicy, które chciałby wykorzystać do prowadzenia swojej działalności. Oba lokale razem miałyby tworzyć uzupełniające się wzajemnie miejsca pracy Wnioskodawcy.

Pierwszy lokal o powierzchni ok. 38m^², składający się z korytarza, łazienki, kuchni oraz jednego pomieszczenia, chciałby przystosować pod biuro będące pracownią firmy - miejscem wykonywania projektów w zakresie biurowym, tj. głównie pracy wykonywanej m.in za pomocą komputera. Odbywałyby się tu wstępne spotkania z klientami oraz etapy projektu polegające na prezentacji wykonanej pracy.

Drugi lokal o powierzchni ok. 103m^², składający się z korytarza, łazienki, 3 pokoi (jeden z nich z kuchnią), spiżarki oraz z pomieszczenia gospodarczego chciałby przystosować jako mieszkanie pokazowe firmy. Wszystkie pomieszczenia wykonane w charakterystycznym wyrobionym stylu Wnioskodawcy oraz zgodnie z jego standardami projektowymi jako pokaz możliwości projektowych firmy oraz jako ekspozycja elementów wyposażenia wnętrz, które dobiera dla swoich klientów. Lokal byłby swojego rodzaju showroom’em z oferowaną ekspozycja handlową.

Lokal byłby w takim razie miejscem pracy, ekspozycją oraz pewnego rodzaju sklepem, dzięki czemu Wnioskodawca osiągałby przychód. Lokal miałby pełnić również funkcję mieszkania, w którym Wnioskodawca mieszkałby razem z rodziną. Zarazem tak zaprojektowane i wykończone wnętrza wykorzystałby jako formę reklamy swojej firmy.

Dodatkowo zaprojektowanie i wykończenie obu lokali zdecydowanie podniesie ich wartość biorąc pod uwagę wynajem nieruchomości w przyszłości.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Lokal biurowy, o którym mowa we wniosku, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca chce wykorzystywać również lokal pokazowy będący również mieszkaniem, o którym mowa we wniosku, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Umowa użyczenia ma charakter nieodpłatny.

Umowa użyczenia lokali jest zawarta z rodzicami Wnioskodawcy, którzy są właścicielami obu lokali.

Umowa zawarta jest na czas nieokreślony.

Wydatki związane z urządzeniem przedmiotowych lokali będą udokumentowane fakturami wystawionymi na działalność gospodarczą Wnioskodawcy.

Na pytanie „Czy nakłady poniesione na urządzenie przedmiotowych lokali będą stanowiły ulepszenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym?” Wnioskodawca odpowiedział: „Z pewnością nakłady poniesione na urządzenie przedmiotowych lokali będą stanowiły w mojej opinii ogromne ulepszenia. Odnośnie samej ustawy o podatku dochodowym nie jestem specjalistą w tej dziedzinie aby to określić”.

W lokalu biurowym o powierzchni ok 38 m² nakłady będą stanowiły środek trwały. W lokalu pokazowym będącym również mieszkaniem Wnioskodawca również chciałby, aby nakłady stanowiły środek trwały.

Pierwszy lokal o powierzchni ok 38 m² będzie wykorzystywany tylko jako biuro. Nie będzie wykorzystywany w celach mieszkaniowych Wnioskodawcy ani jego rodziny.

Na pytanie „Należy wskazać jakie towary są przedmiotem pytania nr 4 sformułowanego w uzupełnieniu wniosku, w szczególności czy są to towary stanowiące wyposażenie lokalu pokazowego czy towary wykorzystane do prac remontowo-budowlanych? Jeżeli nie, to należy wskazać jednoznacznie jakie są to towary i jakie ma być ich wykorzystanie?” Wnioskodawca odpowiedział, że „Towary dot. pytania nr 4 to towary wykorzystane do prac remontowo-budowlanych oraz towary wyposażenia wnętrz. Towary remontowo-budowlane to przypuszczam kilkaset pozycji takich jak m.in: kleje, tynki, farby, kable, elementy instalacji co, wod-kan, elektryczne itp. Towary te w większości nie mają możliwości ewentualnej dalszej odsprzedaży. Towary wyposażenia wnętrz to również ogromna lista elementów takich jak: meble, armatura, ceramika, oświetlenie, listwy, dekoracje itp. Towary te są elementami ekspozycji i nadają się do ewentualnej odsprzedaży w ramach sprzedaży ekspozycyjnej i z tego tytułu w takim przypadku uzyskałbym przychód podlegający opodatkowaniu. Towary remontowo- budowlane pełnią funkcję odpowiedniego przystosowania lokalu do lokalu pokazowego pod względem remontowo-budowlanym, natomiast towary wyposażenia wnętrz pełnią funkcję jako element pokazowy, testowy, ekspozycyjny z możliwością zamówienia takiego lub podobnego elementu lub ewentualnego zakupu konkretnego elementu z ekspozycji.

Wnioskodawca wskazał, że pojęcie „odpisać od podatku VAT/odpisywać podatek VAT” w zadanych pytaniach rozumie jako obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczanego w rozumieniu art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Ponadto Wnioskodawca doprecyzował, że przedmiotem wniosku jest tylko lokal pokazowy. Opis lokalu biurowego miał funkcje nakreślającą sytuację i powiązanie obu lokali pod względem funkcjonalnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku).

1. (oznaczone jako nr 2) Czy nakładami związanymi z przystosowaniem lokalu pokazowego (prace remontowo- budowlane) mogę obniżyć kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczanego w rozumieniu art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
2. (oznaczone jako nr 4) Czy od określonych zakupionych towarów do lokalu pokazowego mogę obniżyć kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczanego w rozumieniu art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
3. (oznaczenie jako nr 7) Czy od kosztów poniesionych dla lokalu pokazowego związanych z mediami takimi jak: prąd, woda, gaz, internet mogę obniżyć kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczanego w rozumieniu art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), analizując jaką rolę będzie spełniać lokal pokazowy, jaki czas będzie spełniał w proporcji jako lokal usługowy (100%) do lokalu mieszkalnego (100%) jednocześnie, jakie da Wnioskodawcy możliwości prowadzenia działalności oraz samego rozwoju firmy Wnioskodawca uważa, że na każde z zadanych 8 pytań odpowiedź może być tylko pozytywna. Według Wnioskodawcy lokal pokazowy, mimo że będzie dodatkowo pełnił funkcję mieszkania to jednak w 100% i w pełnym wymiarze godzin będzie lokalem usługowym (z pełnymi jego prawami i możliwościami) i tak też można go traktować. Wszystkie koszty wynikają z odpowiedniego przygotowania lokalu pod lokal pokazowy, aby mógł zarabiać, reklamować firmę i przynosić korzyści działalności Wnioskodawcy. Wszystkie te koszty nie mają takiego uzasadnienia dla standardowego mieszkania.

Uzasadnienie opinii Wnioskodawcy:

Projekt wnętrz jest złożonym przedsięwzięciem składającym się z wielu etapów. Do wykonywania paru etapów pracy projektowej na odpowiednim standardzie niezbędna jest profesjonalna pracownia projektowa w formie lokalu przygotowanego do odpowiedniego systemu pracy oraz przyjęcia klientów. Istotne jest również, aby pracownia godnie reprezentowała firmę, co szczególnie ważne jest dla projektanta wnętrz. Do wykonania kolejnych etapów pracy projektowej niezbędna jest profesjonalna wzorcownia z materiałami, próbkami, przykładowymi rozwiązaniami co wcale lub z trudem mieści się w pracowni. Kolejnym etapem jest prezentacja materiałów i elementów wyposażenia w formie czasochłonnych wyjazdów z klientami do odpowiednich salonów, które często są oddalone o kilkadziesiąt kilometrów od pracowni i od siebie nawzajem. Następnym etapem jest szczegółowy dobór wraz ze sprecyzowaniem oferty co wiąże się niejednokrotnie z kolejnymi czasochłonnymi i problematycznymi wyjazdami do w/w salonów.

1. Stworzenie lokalu pokazowego w formie showroom’u sąsiadującego z pracownią Wnioskodawcy tworzyłoby jeden wzajemnie uzupełniający się zespół projektowy w formie kompleksowego miejsca pracy w/w etapów. W pracowni - tzn. pierwszym lokalu, wykonywane byłyby pewne etapy pracy, natomiast w drugim lokalu - tzn. mieszkaniu pokazowym, Wnioskodawca mógłby prezentować m.in.: materiały, elementy wyposażenia wnętrz, gotowe (działające) rozwiązania, standard wykończenia, styl i funkcjonalność praktycznie każdego rodzaju pomieszczenia. Lokal byłby wizytówką firmy. Takich efektów prezentowania w/w rozwiązań Wnioskodawca nie uzyskałby podczas spotkań w salonach. Dodatkowo, pozwoli to zaoszczędzić mnóstwo czasu, wyjaśnień oraz pozwoli na przedstawienie własnych ofert handlowych bez zbędnych pośredników co jest bardzo istotne w branży Wnioskodawcy.
2. Rozwiązanie takie ponadto pozwoli Wnioskodawcy podnieść standard oferowanych usług, ułatwi proces projektu klientom, a także uatrakcyjni firmę na rynku.
3. Wykonanie lokalu pokazowego dodatkowo zapewni firmie Wnioskodawcy reklamę w wielu formach. Będzie on mógł reklamować firmę posiadaniem mieszkania pokazowego, będzie mógł wykorzystywać w sieci i innych mediach zdjęcia z pokazowej realizacji firmy, będzie mógł po prostu reklamować się pokazując w/w mieszkanie.
4. Przygotowanie i wykończenie pracowni oraz mieszkania pokazowego jest również inwestycją podnoszącą standard, a zarazem wartość obu lokali przy ewentualnym podnajmowaniu w/w nieruchomości.
5. Prowadzenie własnej działalności, a w szczególności takiej jak pracownia architektury wnętrz ze względu na charakter pracy wiąże się zdecydowanie z pracą po standardowo ustalonych godzinach pracy, pracy w domu, pracy w dzień i w nocy. Mieszkanie pokazowe, o którym mowa pełniąc również funkcję mieszkania, w którym Wnioskodawca mieszkałby razem z rodziną nie tylko umożliwiłoby pracę w pełnym zakresie pracy niezależnie pory dnia, ale i podniosło wydajność i efekty pracy. Wykorzystanie lokalu pokazowego dodatkowo jako własne mieszkanie pozwoliłoby Wnioskodawcy dopiero w 100% wykorzystać jego możliwości jako miejsce do prowadzenia działalności gospodarczej.
6. W zawodzie architekta miejsce, w którym się przebywa, a w szczególności takie jak własne mieszkanie jest źródłem inspiracji czyli siłą rzeczy codziennym i stałym miejscem pracy umysłowej.
7. Lokal pokazowy, który Wnioskodawca planuje użytkować jako mieszkanie umożliwi mu również wykonanie pracy polegającej na testowaniu materiałów i elementów wyposażenia wykorzystanych w mieszkaniu, które w następstwie miałby wykorzystywać w swoich projektach. Jedynym wiarygodnym testem w/w produktów jest sprawdzenie ich również w codziennym użytkowaniu, co możliwe byłoby właśnie tylko podczas wykorzystania, w tym przypadku, lokalu pokazowego dodatkowo jako mieszkanie. Takie testowanie pozwoli Wnioskodawcy podnieść swoją wiedzę i kwalifikacje, ale również wyrobi wiarygodność wobec klientów opartą na konkretnych przypadkach, przykładach i doświadczeniu.
8. Planowany lokal pokazowy jest również innowacją w branży architektonicznej co prowadzi do rozwoju tego kierunku.
   
   

W opinii Wnioskodawcy, zarówno pierwszy lokal (pracownia) jak i drugi (lokal pokazowy użytkowany również jako mieszkanie) byłyby miejscami ciągłej pracy w pełnym wymiarze godzin, wszystkie koszty poniesione na przystosowanie i wykończenie obu lokali byłyby kosztami w pełnej kwocie dla uzyskania przychodu firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z kolei jak stanowi art. 86 ust. 7b ustawy w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Regulacja ta dotyczy sposobu obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności gospodarczej, jak i na cele osobiste (prywatne). Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana zarówno na cele związane z tą działalnością, jak i na cele osobiste (prywatne) i przypisanie wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Przepis art. 86 ust. 7b ustawy stanowi implementację art. 168a ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku nieruchomości stanowiącej część majątku przedsiębiorstwa danego podatnika i wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności, jak i do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, VAT od wydatków związanych z taką nieruchomością podlega odliczeniu zgodnie z zasadami określonymi w art. 167, 168, 169 i 173 wyłącznie do wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została wykorzystana do celów działalności prowadzonej przez podatnika.

Wskazać również należy, że art. 173 Dyrektywy 2006/112/WE Rady przewiduje, że ustalenie metody odliczenia podatku VAT naliczonego w przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, jak również wyłączonych z zakresu opodatkowania, pozostawione zostało uznaniu państw członkowskich.

Z uwagi na różnorodność i bogactwo życia gospodarczego wybór sposobu, według którego dokonuje się wyliczenia proporcjonalnego przypisania, należy do podatnika. Wybrany sposób musi jednak gwarantować jak najbardziej zbliżone do rzeczywistego obliczenie podatku naliczonego związanego wyłącznie z działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że w przypadku ponoszenia przez podatnika wydatków na nabycie oraz wytworzenie nieruchomości, która została włączona do majątku jego przedsiębiorstwa oraz jest wykorzystywana zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i celów osobistych (prywatnych) a przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

W przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 7b ustawy, gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana do użytkowania, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Jeżeli podatnik wykorzystuje tę nieruchomość w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90 ust. 3-10a, zastosowaną przy odliczeniu (art. 90a ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług, ma zamiar wykorzystać w swojej działalności gospodarczej lokal mieszkalny i przystosować go jako mieszkanie pokazowe swojej firmy. Właścicielami lokalu są rodzice Wnioskodawcy, z którymi Wnioskodawca zawrze umowę użyczenia o charakterze nieodpłatnym. Lokal byłby swego rodzaju showroom’em z oferowaną ekspozycją handlową, a także miałby pełnić funkcję mieszkania Wnioskodawcy, w którym mieszkałby razem z rodziną. Lokal pokazowy, będący również mieszkaniem, Wnioskodawca będzie wykorzystywał do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wydatki związane z urządzeniem lokalu będą udokumentowane fakturami wystawionymi na działalność gospodarczą Wnioskodawcy.

Wnioskodawca będzie ponosił wydatki na towary wykorzystane do prac remontowo-budowlanych oraz towary wyposażenia wnętrz. Towary remontowo-budowlane pełnią funkcję odpowiedniego przystosowania lokalu do lokalu pokazowego i towary te w większości nie mają możliwości ewentualnej dalszej odsprzedaży. Towary wyposażenia wnętrz pełnią funkcję jako element pokazowy, testowy, ekspozycyjny z możliwością zamówienia takiego lub podobnego elementu lub ewentualnego zakupu konkretnego elementu z ekspozycji.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem zadanych pytań stwierdzić należy, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z powołanym wyżej art. 86 ust. 7b ustawy, w przypadku ponoszenia przez podatnika wydatków na nabycie oraz wytworzenie nieruchomości, która została włączona do majątku jego przedsiębiorstwa oraz jest wykorzystywana zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i celów osobistych (prywatnych), a przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

W odniesieniu do wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na prace remontowo-budowlane związane z przystosowaniem lokalu pokazowego oraz towary wykorzystane na potrzeby prac remontowo-budowlanych Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać realizowanym w ramach działalności gospodarczej czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. W związku z tym, że ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części (działalność gospodarcza, cele osobiste, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy) można przyjąć różne rozwiązania. Warto nadmienić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego, muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia jaka część lokalu, który będzie pełnił funkcję lokalu pokazowego i mieszkania, wykorzystywana będzie dla potrzeb innych niż prowadzona działalność (cele osobiste, a z takimi niewątpliwie mamy do czynienia w sytuacji wykorzystywania lokalu dla własnych potrzeb mieszkaniowych), a jaka część związana będzie z prowadzoną działalnością gospodarczą, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy.

Zatem Wnioskodawca powinien określić, w jakim stopniu lokal, służący Wnioskodawcy jednocześnie jako lokal pokazowy i mieszkanie, będzie wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy, jako podatnika i na podstawie tego udziału dokonać obliczenia części podatku naliczonego od poniesionych wydatków na prace remontowo-budowlane oraz towary wykorzystane na potrzeby prac remontowo-budowlanych.

Wobec powyższego, w przypadku gdy w okolicznościach niniejszej sprawy wydatków poniesionych na prace remontowo-budowlane oraz towary wykorzystane na potrzeby prac remontowo-budowlanych, związanych z przystosowaniem lokalu pokazowego, nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnych części lokalu (tj. części wykorzystywanej do działalności gospodarczej, bądź części niewykorzystywanej do działalności gospodarczej – mieszkaniowej), to uznać należy, że Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących ww. wydatki zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy.

Z uwagi na brzmienie art. 86 ust. 1 oraz art. 86 ust. 7b ustawy należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy jest określenie udziału procentowego w jakim przedmiotowy lokal wykorzystywany będzie do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Zauważyć należy również to, że prawidłowe określenie udziału procentowego, o którym mowa w art. 86 ust. 7b ustawy, a w konsekwencji części podatku naliczonego związanej ze sprzedażą opodatkowaną, należy do podatnika. Natomiast, ocena prawidłowości przyjętych rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na towary wyposażenia wnętrz oraz wydatków związanych z mediami takimi jak prąd, woda, gaz czy internet zauważyć należy, że istnieje grupa zakupów, które nie mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą, gdyż ponoszą je osoby fizyczne niezależnie od tego, czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe zakupy osobiste, konsumpcyjne np. dotyczące zapewnienia sobie, na własne potrzeby, odpowiednich warunków mieszkaniowych. Zakupy o charakterze osobistym w szczególności mogą dotyczyć funkcjonowania, eksploatacji i utrzymania mieszkania bądź wydzielonych w nim pomieszczeń na cele prywatne. Prywatnego charakteru tego rodzaju zakupów przeznaczonych na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych nie zmienia również korzystanie z lokalu i znajdujących się w nim rzeczy również dla celów działalności gospodarczej.

Jedynie w przypadku, gdy posiadany przez podatnika lokal jako całość lub wyodrębnione w tym lokalu pomieszczenia (części) służą tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, implikującej obrót opodatkowany i jednocześnie nie służą celom osobistym, nie ma przeszkód do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z jego remontem i utrzymaniem.

W związku z powyższym nie można uznać jako podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą podatku z tytułu zakupów towarów wyposażenia wnętrz czy wydatków z tytułu zakupów mediów, takich jak woda, gaz, prąd, internet, w lokalu wykorzystywanym w głównej mierze na własne cele mieszkaniowe w przypadku, kiedy w lokalu nie ma wyodrębnionych części wykorzystywanych wyłącznie do działalności opodatkowanej. W takim przypadku wydatki ponoszone na zakup wyposażenia wnętrz czy związane z ww. mediami nie mają ścisłego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie występuje więc ścisły i niebudzący wątpliwości związek podatku naliczonego z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W konsekwencji, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na towary wyposażenia wnętrz oraz wydatków związanych z mediami, gdyż nie są spełnione wymogi, o których mowa w ww. art. 86 ust. 1 ustawy, tj. nie występuje związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że – wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca – nie będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych przy zakupie towarów wyposażenia wnętrz oraz związanych z mediami, ponieważ przedmiotowe towary stanowiące wyposażenie lokalu oraz media nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Poniesione przez Zainteresowanego wydatki na zakup towarów wyposażenia wnętrz oraz wydatki związane z mediami takimi jak woda, prąd, gaz, internet są ściśle związane z celami mieszkaniowymi Wnioskodawcy. Podnoszone z kolei przez Zainteresowanego okoliczności prezentacji bądź ewentualnej sprzedaży ww. towarów wyposażenia wnętrz, nie przesądzają o tym, że Wnioskodawca nabył ww. towary jako podatnik VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i tym samym przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu ww. towarów.

Reasumując, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na prace remontowo-budowlane oraz towary wykorzystane na potrzeby prac remontowo-budowlanych zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy, natomiast od wydatków poniesionych na towary wyposażenia wnętrz oraz związanych z mediami, takimi jak woda, prąd, gaz, internet, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

A zatem, oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z przystosowaniem lokalu mieszkalnego na lokal pokazowy. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.