Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.461.2020.1.DA
z 22 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2020 r. (data wpływu 24 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Stan faktyczny dotyczy lokalu mieszkalnego stanowiącego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego sprzedanego w dniu 23 listopada 2016 r.

Przedmiotowy lokal mieszkalny został nabyty od spółdzielni mieszkaniowej w dniu 17 listopada 1981 r. przez Wnioskodawczynię i Jej męża, i stanowił majątek wspólny małżonków. Ww. lokal mieszkalny został zakupiony ze środków własnych w czasie trwania małżeństwa Wnioskodawczyni. Lokal ten położony był w … przy ul. … i stanowił współwłasność Wnioskodawczyni i Jej męża. Małżonkowie nie podpisywali żadnych umów małżeńskich, wspólnota majątkowa trwała przez cały okres trwania małżeństwa, tj. do dnia 16 października 2003 r., kiedy to zmarł mąż Wnioskodawczyni.

W skład masy spadkowej wchodziły:

• spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, o pow. 47,80 m², położone w … przy ulicy …,
  

• samochód osobowy …, rok produkcji …,
  

• 241 akcji zwykłych na okaziciela serii A i 60 akcji zwykłych na okaziciela serii B ‒ ….
  
  

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla … z dnia 10 lutego 2004 r., sygn. akt …, w wyniku przyjęcia spadku po mężu, połowę ww. składników majątku nabyła Wnioskodawczyni. Druga połowa majątku była podzielona na trzy osoby: Wnioskodawczynię, syna i córkę.

W 2007 r. syn przekazał Wnioskodawczyni w darowiźnie swoją część (1/3 z połowy) nabytego w drodze spadku lokalu mieszkalnego.

W 2012 r. córka przekazała Wnioskodawczyni w drodze darowizny swoją część (1/3 z połowy). Czynność ta, od której nie minęło określonych w ustawie pięciu lat, powoduje konieczność zwrócenia się przez Wnioskodawczynię z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

Lokal wykorzystywany był wyłącznie do celów mieszkalnych Wnioskodawczyni, nie był wynajmowany ani użyczany do celów związanych z działalnością gospodarczą innych osób bądź podmiotów. Wnioskodawczyni jako właścicielka również nie korzystała z lokalu w celach zarobkowych.

Jak wyżej wskazano, w dniu 23 listopada 2016 r. dokonano sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego położonego w … przy ul. ….

Środki ze sprzedaży ww. lokalu otrzymano:

• w dniu 20 września 2016 r. ‒ 15 000 zł,
  

• w dniu 29 września 2016 r. ‒ 20 000 zł,
  

• w dniu 24 listopada 2016 r. ‒ 30 000 zł,
  

• w dniu 30 listopada 2016 r. ‒ 190 000 zł.
  
  

Sprzedaż lokalu nie stanowiła przychodów z działalności gospodarczej.

Przychód z części otrzymanej w 2012 r. w darowiźnie od córki Wnioskodawczyni wydatkowała na:

• adaptację lokalu mieszkalnego na własne potrzeby w kwocie 7 827zł 40 gr,
  

• pokrycie kosztów zakupu mieszkania w wysokości 1 073 zł,
  

• zwrot pożyczki w grudniu 2016 r., zaciągniętej w wysokości 60 000 zł od osoby fizycznej w celu zapłaty drugiej transzy za mieszkanie.
  
  

Przychód ze sprzedaży w całości został przeznaczony na cel zakupu i adaptacji nowego lokalu mieszkalnego, który wykorzystywany jest przez Wnioskodawczynię, od dnia zakupu w sposób ciągły do dzisiaj, wyłącznie na Jej potrzeby mieszkaniowe. Zakupiony lokal mieszkalny nie jest wynajmowany najemcom i nie stanowi lokalu przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej własnej ani najemnej. Nowy lokal położony jest w … przy ul. … i stanowi własność nabywcy (własnościowe prawo do lokalu).

W dniu 7 kwietnia 2016 r. została zawarta umowa deweloperska dotycząca ww. lokalu mieszkalnego, zaś umowę przenoszącą własność tego lokalu podpisano w dniu 30 listopada 2016 r.

W umowie deweloperskiej określono terminy zapłaty za ww. lokal:

• w dniu 11 kwietnia 2016 r. ‒ pierwsza rata (50% ceny zakupu w kwocie 114 287 zł 50 gr),
  

• w dniu 29 sierpnia 2016 r. ‒ druga rata (50% ceny zakupu w kwocie 114 287 zł 50 gr).
  
  

Na spłatę drugiej raty Wnioskodawczyni jako nabywca musiała zaciągnąć pożyczkę od osoby fizycznej (zięcia), ponieważ nie posiadała środków własnych. Sytuacja taka została spowodowana faktem, że pierwszy nabywca sprzedawanego lokalu mieszkalnego położonego w … przy ul. …, wycofał się i zaburzył harmonogram spłat Wnioskodawczyni, która miała już mocno zaawansowane formalności związane z nowo nabywanym lokalem. Pożyczka na nabywany lokal mieszkalny została w całości spłacona po uzyskaniu środków ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Pierwotnie, przebieg transakcji sprzedaży ww. mieszkania w terminach umówionych z nabywcą miał w 100% zaspokoić transze zapłaty za nowo nabywany lokal. Potencjalny nabywca w związku z nieuzyskaniem kredytu hipotecznego, musiał zrezygnować z zakupu, co spowodowało brak możliwości sfinalizowania zakupu lokalu przez Wnioskodawczynię. Stąd konieczność zaciągnięcia pożyczki na ten cel od osoby prywatnej, gdyż wiek oraz ograniczone dochody Wnioskodawczyni niestety wykluczały Ją z potencjalnego kredytowania przez instytucję finansową.

Dodatkową sytuacją, która niejako wpływała na szybkie zrealizowanie zakupu nowego lokalu w tym terminie oraz pod tym adresem był fakt, że Wnioskodawczyni zobowiązała się do pomocy córce, która spodziewała się drugiego dziecka, będącego pod stałym nadzorem lekarskim z powodu niebezpiecznej dla płodu (a następnie noworodka) wady serca, która wymagała hospitalizacji miesiąc przed i miesiąc po rozwiązaniu, a wiązała się z operacją u dziecka. W tym czasie, tj. przez okres dwóch miesięcy, a także później, Wnioskodawczyni opiekowała się pierwszym dzieckiem córki, będącym w wieku przedszkolnym. Takie rozwiązanie było optymalne pod względem logistycznym i moralnym w ocenie Wnioskodawczyni i Jej rodziny.

Ponadto, Wnioskodawczyni jako nabywca mieszkania nie zamierza go wynajmować ani oddawać w użytkowanie bezpłatne na żadne cele mieszkalne, ani w celu prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Od początku zakupu lokal mieszkalny miał być przeznaczony wyłącznie na cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni i ten cel oraz korzystanie nie uległo zmianie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatek związany z dokonaną w grudniu 2016 r. spłatą pożyczki w wysokości 60 000 zł, zaciągniętej na zapłatę części drugiej raty za mieszkanie, można uznać za wydatek, który stanowi spożytkowanie środków ze sprzedanego lokalu mieszkalnego, na nowy cel mieszkaniowy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, całość środków pochodzących ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym, przekazanego przez córkę w darowiźnie Wnioskodawczyni w dniu 13 lutego 2012 r., została wydatkowana na cel mieszkaniowy. Pomimo tego, że zapłata za nowy lokal musiała zostać uregulowana przed datą sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego, jednak część tych środków Wnioskodawczyni musiała pożyczyć i oddała dopiero po uzyskaniu środków ze sprzedanego lokalu (tj. Jej dotychczasowego lokalu mieszkalnego), zdaniem Wnioskodawczyni, warunek wydatkowania środków w ciągu dwóch lat od sprzedaży lokalu został spełniony, pomimo tego, że data nabycia nowego lokalu była datą wcześniejszą. Jednakże środki na ten zakup Wnioskodawczyni musiała zdobyć zaciągając zobowiązanie finansowe, a nie pokrywała go w całości ze zgromadzonego wcześniej majątku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 17 listopada 1981 r. został nabyty przez Wnioskodawczynię i Jej męża do majątku wspólnego lokal mieszkalny stanowiący spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Ww. lokal mieszkalny został zakupiony ze środków własnych w czasie trwania małżeństwa Wnioskodawczyni. Lokal ten położony był w … przy ul. … i stanowił współwłasność Wnioskodawczyni i Jej męża. Małżonkowie nie zawierali umów majątkowych małżeńskich, wspólność majątkowa trwała przez cały okres trwania ich małżeństwa. W dniu 16 października 2003 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni i spadek po nim nabyły na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 10 lutego 2004 r. trzy osoby: Wnioskodawczyni, syn i córka. W skład masy spadkowej po zmarłym wchodził ww. lokal mieszkalny, samochód osobowy oraz 241 akcji zwykłych na okaziciela serii A i 60 akcji zwykłych na okaziciela serii B. W 2007 r. syn przekazał Wnioskodawczyni w darowiźnie nabyty w spadku po ojcu udział 1/6 w ww. lokalu mieszkalnym. W 2012 r. córka przekazała Wnioskodawczyni w drodze darowizny swój udział 1/6 w ww. lokalu. W dniu 23 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego stanowiącego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Lokal ten wykorzystywany był wyłącznie do celów mieszkalnych Wnioskodawczyni, nie był wynajmowany ani użyczany do celów związanych z działalnością gospodarczą innych osób bądź podmiotów. Wnioskodawczyni jako właścicielka nie korzystała z lokalu w celach zarobkowych. Środki ze sprzedaży ww. lokalu otrzymano w następujący sposób: 15 000 zł w dniu 20 września 2016 r., 20 000 zł w dniu 29 września 2016 r., 30 000 zł w dniu 24 listopada 2016 r. oraz 190 000 zł w dniu 30 listopada 2016 r. Sprzedaż lokalu nie stanowiła przychodów z działalności gospodarczej. Przychód z części otrzymanej w 2012 r. w darowiźnie od córki Wnioskodawczyni wydatkowała na: adaptację lokalu mieszkalnego na własne potrzeby w kwocie 7 827zł 40 gr, pokrycie kosztów zakupu mieszkania w wysokości 1 073 zł, zwrot pożyczki w grudniu 2016 r., zaciągniętej w wysokości 60 000 zł od osoby fizycznej w celu zapłaty drugiej transzy za mieszkanie. Przychód ze sprzedaży w całości został przeznaczony na zakup i adaptację nowego lokalu mieszkalnego, który wykorzystywany jest przez Wnioskodawczynię od dnia zakupu w sposób ciągły wyłącznie na Jej potrzeby mieszkaniowe. Zakupiony lokal mieszkalny nie jest wynajmowany najemcom i nie stanowi lokalu przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej własnej ani najemnej. Nowy lokal położony jest w … przy ul. … i stanowi własność nabywcy (własnościowe prawo do lokalu). W dniu 7 kwietnia 2016 r. została zawarta umowa deweloperska dotycząca ww. lokalu mieszkalnego, zaś umowę przenoszącą własność tego lokalu podpisano w dniu 30 listopada 2016 r. W umowie deweloperskiej określono terminy zapłaty dwóch rat stanowiących połowę ceny zakupu ww. lokalu, tj. po 114 287 zł 50 gr, płatnych w dniu 11 kwietnia 2016 r. i w dniu 29 sierpnia 2016 r. Na spłatę drugiej raty Wnioskodawczyni jako nabywca musiała zaciągnąć pożyczkę od osoby fizycznej (zięcia), ponieważ nie posiadała środków własnych. Sytuacja taka została spowodowana faktem, że pierwszy nabywca sprzedawanego lokalu mieszkalnego położonego w … przy ul. …, wycofał się i zaburzył harmonogram spłat Wnioskodawczyni, która miała już mocno zaawansowane formalności związane z nowo nabywanym lokalem. Pożyczka na nabywany lokal mieszkalny została w całości spłacona po uzyskaniu środków ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Pierwotnie, przebieg transakcji sprzedaży ww. mieszkania w terminach umówionych z nabywcą miał w pełni zaspokoić transze zapłaty za nowo nabywany lokal. Potencjalny nabywca w związku z nieuzyskaniem kredytu hipotecznego, musiał zrezygnować z zakupu, co spowodowało brak możliwości sfinalizowania zakupu lokalu przez Wnioskodawczynię. Stąd konieczność zaciągnięcia pożyczki na ten cel od osoby prywatnej, gdyż wiek oraz ograniczone dochody Wnioskodawczyni wykluczały Ją z potencjalnego kredytowania przez instytucję finansową. Dodatkową sytuacją, która wpływała na szybkie zrealizowanie zakupu nowego lokalu w tym terminie oraz pod tym adresem był fakt, że Wnioskodawczyni zobowiązała się pomóc córce, która spodziewała się drugiego dziecka, będącego pod stałym nadzorem lekarskim z powodu niebezpiecznej dla dziecka wady serca, która wymagała hospitalizacji miesiąc przed i miesiąc po rozwiązaniu, a wiązała się z operacją u dziecka. Przez okres dwóch miesięcy, a także później, Wnioskodawczyni opiekowała się pierwszym dzieckiem córki, będącym w wieku przedszkolnym. Takie rozwiązanie było optymalne pod względem logistycznym i moralnym w ocenie Wnioskodawczyni i Jej rodziny. Wnioskodawczyni jako nabywca mieszkania nie zamierza go wynajmować ani oddawać w użytkowanie bezpłatne na żadne cele mieszkalne, ani w celu prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Od początku zakupu lokal służy realizacji celów mieszkaniowych wyłącznie Wnioskodawczyni.

W związku z przedstawionym opisem wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw. Zatem, poprzez „nabycie”, należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć, każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wskazano wyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa własności nieruchomości powinna być dla jej ważności zawarta w formie aktu notarialnego, zgodnie z art. 158 ww. Kodeksu.

Stosownie do art. 922 Kodeksu cywilnego, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i art. 925 ustawy Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Świadczenie darczyńcy może polegać na działaniu lub zaniechaniu działania. Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy oraz zbywalne prawa majątkowe. Tym samym, zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje. Z tą datą darczyńca traci własność nieruchomości. W związku z tym, za datę nabycia nieruchomości przyjąć należy datę nabycia darowizny.

W celu ustalenia momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości należy odnieść się również do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie.

Wyjaśnić należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością − art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Ponadto, stosownie do art. 50¹ ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

W zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – zastosowanie znajduje interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 6 lutego 2018 r., DD2.8201.3.2017.KBF (Dz. Urz. MF z 2018 r., poz. 9), która dotyczy określenia na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), momentu nabycia nieruchomości lub praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) tej ustawy, zwanych dalej łącznie „nieruchomością”, w przypadku gdy zbycie nieruchomości nastąpiło po śmierci jednego z małżonków, a nieruchomość nabyta była do majątku objętego wspólnością majątkową. W interpretacji ogólnej wskazano, że jeżeli zbycie nieruchomości nastąpiło po śmierci jednego z małżonków, a nieruchomość nabyta została do majątku objętego wspólnością majątkową, to pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków.

Powyższa interpretacja uwzględnia szczególny charakter wspólności majątkowej małżeńskiej, z której wynika, że małżonkowie mają prawo do całej nieruchomości objętej wspólnością majątkową i nie można określić przypadających na każdego z małżonków udziałów w tej wspólności w czasie jej trwania. Stąd dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych uznaje się, że w momencie śmierci jednego z małżonków nie następuje nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez drugiego małżonka, jeżeli nieruchomość objęta była wspólnością majątkową.

Powyższe znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, zgodnie z którą dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawczynię udziałów w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego będącym przedmiotem sprzedaży w 2016 r. nastąpiło w następujących datach:

• w 1981 r. – udziału 4/6 w ww. lokalu mieszkalnym nabytego do wspólności majątkowej małżeńskiej,
  

• w 2007 r. - udziału 1/6 w ww. lokalu mieszkalnym nabytego w drodze darowizny od syna,
  

• w 2012 r. - udziału 1/6 w ww. lokalu mieszkalnym nabytego w drodze darowizny od córki.
  
  

W odniesieniu do sprzedaży dokonanej w 2016 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, w udziale 4/6 ww. lokalu mieszkalnego nabytym przez Wnioskodawczynię do wspólności majątkowej małżeńskiej w 1981 r. oraz w udziale 1/6 w ww. lokalu nabytym w drodze darowizny od syna w 2007 r. należy stwierdzić, że sprzedaż w tej części nie będzie stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ta została dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie. Oznacza to, że przychód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast sprzedaż w 2016 r. udziału 1/6 w przedmiotowym prawie do lokalu mieszkalnego nabytego w darowiźnie od córki w 2012 r., będzie stanowiła źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. ustawy.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości lub praw majątkowych przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości i praw do lokali.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz kosztami uzyskania tego przychodu (art. 22 ust. 6d tej ustawy).

Dochód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) może jednak na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podlegać zwolnieniu z opodatkowania. Stosownie do treści tego przepisu, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,

‒ położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

‒ w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Niezbędnym zatem warunkiem do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest wydatkowanie otrzymanego przychodu na cele mieszkaniowe określone w ww. ustawie. Przepis ww. artykułu wiąże też skutek prawny w postaci zwolnienia dochodu z odpłatnego zbycia od podatku dochodowego od osób fizycznych z terminem wydatkowania przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Organ podatkowy podkreśla, że zgodnie z zasadą przyjętą w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa podatkowego, zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia jest możliwe tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo opisane w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia. Zatem, korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. W przypadku niewypełnienia warunków określonych w wyżej przywołanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik traci prawo do ulgi i jest zobowiązany do złożenia korekty zeznania oraz zapłaty podatku dochodowego.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że z wykładni językowej przedstawionych wyżej przepisów, a w szczególności z zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy sformułowania: „(…) wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych (…), jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe (…)” wynika, że podstawową okolicznością decydującą o stosowaniu powyższego zwolnienia jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych na cele mieszkaniowe. Innymi słowy ważny jest moment uzyskania przychodu i poniesienia wydatku. Środki przeznaczone na ww. cele mieszkaniowe m.in. na spłatę kredytu (pożyczki) muszą bezwzględnie pochodzić ze sprzedaży nieruchomości lub prawa majątkowego.

Ponadto należy wyjaśnić, że zgodnie z wyżej cytowanym art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie ma zastosowanie do przychodów, które zostały przeznaczone na spłatę kredytu (pożyczki) zaciągniętego na cele mieszkaniowe określone w pkt 1 ww. przepisu, m.in. na nabycie lokalu mieszkalnego lub kredytu (pożyczki) refinansowego przeznaczonego na te cele. Istotne jest to, aby kredyt (pożyczka) zaciągnięty był przed uzyskaniem przychodu z odpłatnego zbycia oraz aby był zaciągnięty w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy przeznaczenie uzyskanej ze sprzedaży nabytego w 2012 r. w drodze darowizny od córki udziału 1/6 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego kwoty przychodu na zwrot pożyczki zaciągniętej od osoby fizycznej (zięcia) na zakup mieszkania uprawnia Wnioskodawczynię do zwolnienia dochodu z tej sprzedaży z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji przedstawionej we wniosku wprawdzie pożyczka zaciągnięta została na cel mieszkaniowy, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, tj. na nabycie lokalu mieszkalnego, a także zaciągnięta została przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, to jednak nie została zaciągnięta w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, ponieważ zaciągnięta została od osoby fizycznej (zięcia Wnioskodawczyni). Tym samym nie został spełniony jeden z warunków wskazanych wprost w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, spłaty takiej pożyczki ze środków uzyskanych ze sprzedaży udziału 1/6 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nie można uznać za wydatek na cele mieszkaniowe, wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy, którego poniesienie uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

W związku z tym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że z tytułu wydatkowania kwoty uzyskanej ze sprzedaży mieszkania na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych przysługuje, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie z mocy prawa z uwagi na spełnienie określonych w tym przepisie warunków. Zwolnienie na podstawie ww. przepisu nie przysługuje w związku z wydatkowaniem przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego na dowolne cele mieszkaniowe, lecz wyłącznie na cele mieszkaniowe wyszczególnione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z odpłatnego zbycia w 2016 r. udziału 1/6 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, wydatkowany na spłatę pożyczki zaciągniętej u osoby fizycznej (zięcia Wnioskodawczyni) nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na niespełnienie wskazanego w ww. przepisie wymogu zaciągnięcia pożyczki w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Ponadto Organ wskazuje, że dokonane w 2016 r. odpłatne zbycie udziału 4/6 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nabytego w 1981 r. do wspólności majątkowej małżeńskiej oraz udziału 1/6 w ww. lokalu mieszkalnym nabytego w 2007 r. w drodze darowizny od syna, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu liczonego od końca roku, w którym nastąpiło ich nabycie, nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym w związku z art. 30e ust. 1 tej ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.