Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.374.2020.2.ES
z 21 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2020 r. (data wpływu 7 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 7 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek, uzupełniony w dniu 7 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2018 r. rodzice Wnioskodawczyni byli w trakcie sądowego podziału majątku po rozwodzie. Niespodziewanie dnia 12 maja 2018 r. mama Wnioskodawczyni zmarła na skutek czego, Wnioskodawczyni stała się jedyną spadkobierczynią roszczenia o podział majątku wspólnego rodziców. Sprawa zakończyła się ugodą podpisaną dnia 1 października 2018 r., wskutek której ojciec Wnioskodawczyni został zobowiązany do zapłaty kwoty 150.000 zł tytułem spłaty części prawa własności nieruchomości, stanowiącej przed rozwodem rodziców ich majątek wspólny na rzecz Wnioskodawczyni - jako sukcesora praw i obowiązków, wynikających z prawa do części majątku wspólnego po podziale.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotem spadku był udział w majątku wspólnym spadkodawczyni oraz jej byłego męża, który w chwili objęcia spadku był w trakcie sądowego podziału. Sprawa zakończyła się ugodą sądową. Stwierdzenie nabycia spadku nastąpiło 8 czerwca 2018 r. i było to wcześniej niż podpisanie ugody. Uprawomocnienie się ugody nastąpiło w dniu jej podpisania, czyli 1 października 2018 r. W skład majątku wspólnego wchodziły składniki: mieszkanie wycenione na 355.000 zł, działka rolna, działka w rodzinnych ogródkach działkowych, samochód. Dodatkowo Wnioskodawczyni zobowiązała się wydać ojcu działkę w rodzinnym ogrodzie działkowym w zarządzie ROD A, która została wyceniona na kwotę 3.000 zł. Ojciec zobowiązał się wydać na rzecz Wnioskodawczyni działkę rolną położoną w B wycenioną na 35.000 zł. Ojciec dokonując spłaty na rzecz Wnioskodawczyni stał się wyłącznym właścicielem nieruchomości, samochodu oraz działki w ROD.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota dokonanej przez ojca Wnioskodawczyni wpłaty z tytułu odziedziczonej części majątku wspólnego po rozwodzie stanowi dochód podlegający opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Tym samym, co do zasady wszelkie korzyści majątkowe uzyskane przez osobę fizyczną podlegają opodatkowaniu na gruncie ww. ustawy.

Z kolei, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ustawy nie stosuje się w szczególności do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich. Przez przychód z podziału majątku wspólnego należy natomiast rozumieć wartość otrzymanego przez każdego z małżonków majątku, a także wartość spłat (dopłat) otrzymywanych przez jednego z małżonków z tytułu podziału majątku.

Skoro więc Wnioskodawczyni odziedziczyła jedynie roszczenie o dokonanie podziału majątku a nie konkretny majątek - analizie podlega tylko ewentualność zapłaty podatku dochodowego, z której zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle powyższego jest zwolniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika zatem, iż wyłączeniu spod działania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają przychody z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania małżeńskiej wspólności majątkowej, jak również przychody z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich. Przychodem z podziału majątku wspólnego jest wartość otrzymanego przez każdego z małżonków majątku, a także wartość spłat (dopłat) otrzymywanych przez jednego z małżonków z tytułu podziału majątku.

Wszelkie opisane w tym przepisie formy przysporzeń związane z ustaniem wspólności ustawowej małżeńskiej i podziałem majątku nie rodzą przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym jedynie po stronie małżonków. Analizowane wyłączenie nie odnosi się więc do Wnioskodawczyni.

Z treści wniosku wynika, bowiem że w 2018 r. to rodzice Wnioskodawczyni byli w trakcie sądowego podziału majątku po rozwodzie. Niespodziewanie dnia 12 maja 2018 r. mama Wnioskodawczyni zmarła na skutek czego, Wnioskodawczyni stała się jedyną spadkobierczynią roszczenia o podział majątku wspólnego rodziców. Sprawa zakończyła się ugodą podpisaną dnia 1 października 2018 r., wskutek której ojciec Wnioskodawczyni został zobowiązany do zapłaty kwoty 150.000 zł tytułem spłaty części prawa własności nieruchomości, stanowiącej przed rozwodem rodziców ich majątek wspólny na rzecz Wnioskodawczyni - jako sukcesora praw i obowiązków, wynikających z prawa do części majątku wspólnego po podziale.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotem spadku był udział w majątku wspólnym spadkodawczyni oraz jej byłego męża, który w chwili objęcia spadku był w trakcie sądowego podziału. Sprawa zakończyła się ugodą sądową. Stwierdzenie nabycia spadku nastąpiło 8 czerwca 2018 r. i było to wcześniej niż podpisanie ugody. Uprawomocnienie się ugody nastąpiło w dniu jej podpisania, czyli 1 października 2018 r. W skład majątku wspólnego wchodziły składniki: mieszkanie wycenione na 355.000 zł, działka rolna, działka w rodzinnych ogródkach działkowych, samochód. Dodatkowo Wnioskodawczyni zobowiązała się wydać ojcu działkę w rodzinnym ogrodzie działkowym w zarządzie ROD A, która została wyceniona na kwotę 3.000 zł. Ojciec zobowiązał się wydać na rzecz Wnioskodawczyni działkę rolną położoną w B wycenioną na 35.000 zł. Ojciec dokonując spłaty na rzecz Wnioskodawczyni stał się wyłącznym właścicielem nieruchomości, samochodu oraz działki w ROD.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, więc że Wnioskodawczyni nabyła po swojej matce w wyniku dziedziczenia składniki majątkowe (a nie roszczenie o spłatę) i stała się w częściach równych z ojcem współwłaścicielem każdego z nich, a następnie w wyniku ugody doszło do zniesienia współwłasności. Zatem czynności, których skutkiem było zniesienie współwłasności składników majątkowych ze spłatą na rzecz Wnioskodawczyni należy rozpatrywać w kontekście odpłatnego zbycia.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub ww. praw, nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej, dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy.

Natomiast, w odniesieniu do odpłatnego zbycia innych rzeczy, jeżeli nie następuje ono w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku , licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości oraz innych rzeczy i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma więc moment ich nabycia.

Moment nabycia spadku przez spadkobiercę należy ocenić zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 922 ustawy spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 ww. ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Stosownie do art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego, powołanie do spadku, czyli przekazanie w spadku majątku, wynika z ustawy albo z testamentu, jednakże dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest data śmierci spadkodawcy. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Przez odpłatne zbycie należy natomiast rozumieć przeniesienie prawa własności rzeczy lub prawa majątkowego na osobę trzecią w zamian za korzyść majątkową. Wobec powyższego stwierdzić należy, że odpłatne zbycie polegające na przyznaniu nieruchomości lub innej rzeczy jednemu ze współwłaścicieli w zamian za spłatę pieniężną, stanowi formę odpłatnego zbycia, wyczerpującą dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni otrzymała sumę środków pieniężnych – spłatę, w zamian za przeniesienie prawa własności do określonych odziedziczonych po matce udziałów w składnikach majątku, co oznacza, że uzyskała przychód kwalifikowany do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.