2020.07.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.180.2020.4.KM
z 17 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2020 r. (data wpływu 16 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lipca 2020 r. (data wpływu 8 lipca 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 2 lipca 2020 r. (doręczone w dniu 3 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci Wierzytelności 1 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci Wierzytelności 1. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 lipca 2020 r. (data wpływu 8 lipca 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 2 lipca 2020 r. (doręczone w dniu 3 lipca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej: Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.
Spółka podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca - na dzień złożenia przedmiotowego wniosku - posiada kapitał zakładowy w wysokości 5.000,00 zł (słownie: pięć tysięcy złotych 00/100) i wartości nominalnej każdego udziału w wysokości 50,00 zł (słownie: pięćdziesiąt złotych 00/100).

Wnioskodawca jest Spółką należącą do grupy A. (dalej: Grupa A.) i jest pośrednio zależna od spółki akcyjnej B. S.A. (dalej: Spółka B. S.A.). Spółka B. S.A. - na dzień złożenia przedmiotowego wniosku - posiada kapitał zakładowy w wysokości 300.000,00 zł (słownie: trzysta tysięcy złotych 00/100) oraz wartość nominalną akcji w wysokości 1,00 zł (słownie: jeden złoty 00/100).

W skład Grupy A., wchodzą też Spółki projektowe/celowe, powołane w celu realizacji inwestycji deweloperskich. Spółki te są spółkami pośrednio lub bezpośrednio zależnymi od Spółki B. S.A. Spółki projektowe/celowe (dalej: SPV) posiadają wierzytelności wobec Spółki B. S.A. z tytułu udzielonych pożyczek oraz odsetek od tych pożyczek w łącznej kwocie w wysokości:

kwota wierzytelności pożyczkowych wynikających z pożyczek zaciągniętych od Spółek SPV - należność główna: 111.000.000,00 zł (słownie: sto jedenaście milionów złotych 00/100) oraz odsetki: 14.500.000,00 (słownie: czternaście milionów pięćset tysięcy złotych 00/100).

Wnioskodawca rozważa podwyższenie kapitału zakładowego o kwotę nie większą niż 11.100.000,00 zł (słownie: jedenaście milionów sto tysięcy złotych 00/100) poprzez emisję 220.000 (słownie: dwieście dwadzieścia tysięcy) nowoutworzonych udziałów o wartości nominalnej 50,00 zł (słownie: pięćdziesiąt złotych 00/100) i wartości emisyjnej 500,00 zł (słownie: pięćset złotych 00/100).

Udziały w podwyższonym kapitale Wnioskodawcy zostaną objęte przez spółki SPV w zamian za wkład niepieniężny w postaci wierzytelności przysługujących spółkom SPV względem A. z tytułu ww. pożyczek i/lub obligacji, obejmujących wyłącznie kwoty kapitału (należności głównych) tych pożyczek i/lub obligacji (bez odsetek od tych pożyczek lub obligacji).

W analizowanym przypadku dojdzie do konwersji wierzytelności na udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy.

Udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki Zależnej zostaną objęte po cenie wyższej od ich wartości nominalnej, natomiast powstała nadwyżka (tzw. agio) zostanie przekazana na kapitał zapasowy Wnioskodawcy. Nadwyżka ta odpowiadała będzie różnicy pomiędzy wartością wierzytelności wniesionych przez spółki SPV aportem a wartością nominalną wyemitowanych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, wartość rynkowa wierzytelności, które zostaną przez Wnioskodawcę nabyte aportem nie jest wyższa od ich wartości nominalnej.

Po przeprowadzeniu ww. podwyższenia w kapitale zakładowym Wnioskodawcy w zamian za wkład niepieniężny, Wnioskodawcy będą przysługiwały wierzytelności względem Spółki B. (wcześniej przysługujące spółkom SPV) (dalej: Wierzytelność 1).

W związku z ograniczonymi możliwościami płatniczymi dłużnika, tj. Spółki B. S.A., Spółka B. S.A. oraz Wnioskodawca rozważają restrukturyzację zadłużenia B. S.A. poprzez przeprowadzenie konwersji Wierzytelności 1 nabytej przez Wnioskodawcę w sposób opisany powyżej (tj. nabytej aportem wniesionym przez spółki SPV w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego) w ten sposób, że zostanie ona przed upływem terminu płatności wniesiona jako wkład niepieniężny na pokrycie podwyższenia kapitału zakładowego Spółki B. S.A. i objęcie akcji w podwyższonym kapitale zakładowym ww. Spółki.

Rozważana konwersja ma polegać na podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki B. S.A. o kwotę 300.000,00 zł (słownie: trzysta tysięcy złotych 00/100) poprzez emisję 300.000 nowoutworzonych akcji o wartości nominalnej 1,00 zł (słownie: jeden złotych 00/100) i wartości emisyjnej 370,00 zł (słownie: trzysta siedemdziesiąt złotych 00/100).

Wszystkie akcje w podwyższonym kapitale Spółki B. S.A. zostaną objęte przez Wnioskodawcę w zamian za wkład niepieniężny w postaci wierzytelności nabytych uprzednio aportem od spółek SPV w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego Wnioskodawcy opisanym powyżej.

Analogicznie, jak w przypadku, opisanego powyżej, podwyższenia kapitału zakładowego Wnioskodawcy, dojdzie do tzw. konwersji wierzytelności na akcje w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki B. S.A.

Akcje w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki B. S.A. zostaną objęte po cenie wyższej od ich wartości nominalnej, natomiast powstała nadwyżka (tzw. agio) zostanie przekazana na kapitał zapasowy Spółki B. S.A. Wierzytelność 1 Wnioskodawcy zostanie wniesiona jedynie w części na kapitał zakładowy, w pozostałym zaś zakresie na kapitał zapasowy Spółki B. S.A. (objęcie przez Wnioskodawcę udziałów z agio).

Wartość przedmiotu aportu ustalona zostanie w wysokości odpowiadającej wartości nominalnej wierzytelności będącej przedmiotem aportu - tj. 111.000.000 zł. W zamian za aport Wnioskodawca obejmie akcje o wartości nominalnej odpowiadającej wartości części wnoszonej wierzytelności (różnica między wartością wnoszonej wierzytelności a wartością nominalną objętych akcji przekazana zostanie w całości na kapitał zapasowy Spółki B. S.A.).

Wydatki na nabycie obligacji czy też wierzytelności pożyczkowej (prawo majątkowe w postaci wierzytelności), tj. kwota odpowiadająca nominalnej wartości kapitału wierzytelności nie została zaliczona przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku objęciem akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki B. S.A. w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności przysługujących Wnioskodawcy w stosunku do Spółki B. S.A., Wnioskodawca będzie zobligowany do opodatkowania VAT takiego wkładu? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku objęciem akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki B. S.A. w zamian za wkład niepieniężny w postaci niespłaconych wierzytelności przysługujących Wnioskodawcy w stosunku do Spółki B. S.A., Wnioskodawca nie będzie zobligowany do opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wniesienia ww. wkładu.

Wkład niepieniężny (aport):

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w dwóch punktach powyżej.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem aportu są towary, w rozumieniu powołanego wyżej przepisu, i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wierzytelności Wnioskodawcy, jakie staną się przedmiotem wkładów niepieniężnych (aportów) do Spółki B. S.A. nie stanowią jednak towarów w rozumieniu ustawy o VAT, a zatem wniesienie ich tytułem wkładu niepieniężnego nie będzie, zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowane VAT.

Z kolei art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami art. 509-517 k.c. Zgodnie z treścią art. 509 § 1 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Na mocy art. 509 § 2 k.c., wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa. Przeniesienie wierzytelności następuje - w myśl art. 510 § 1 k.c. - na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności.

Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym, sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw. Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew, a więc ze wszystkimi związanymi z nią prawami i brakami (np. przedawnieniem).

Ze wskazanych uregulowań wynika, że wierzytelność jest prawem jednego podmiotu do żądania od drugiego podmiotu pewnego zachowania się zwanego świadczeniem (wyrażalnym pieniężnie). Wobec tego wierzytelność jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności jest skutkiem rozporządzania tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności.

W odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych wyżej przepisów prawa należy zatem stwierdzić, że czynności polegającej na zbyciu wierzytelności własnych w formie wniesienia aportu nie można uznać nie tylko za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru. Aport własnych wierzytelności nie stanowi również świadczenia usługi, zdefiniowanej w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu. Zatem, przeniesienie w drodze aportu wierzytelności przez Wnioskodawcę na kapitał zakładowy Spółki B. S.A. w drodze wkładu niepieniężnego nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy czynności, o których mowa w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT.

Poprawność stanowiska Wnioskodawcy odnośnie aportu wierzytelności pożyczkowych potwierdził również Dyrektor IS w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 stycznia 2017 r. (nr 1462-IPPP1.4512.978.2016.2.MP), podkreślając również, iż: „(…) wierzytelność jest prawem majątkowym i nie stanowi towaru, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, tym samym czynności konwersji wierzytelności na udziały w Spółce nie należy rozpatrywać w kontekście dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy. Konwersja wierzytelności na udziały w Spółce jest skutkiem rozporządzenia tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności. Nabycie własnych wierzytelności nie stanowi również świadczenia usługi, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu. (...) Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że czynność polegająca na podwyższeniu kapitału zakładowego związana z wniesieniem przez Wspólnika Wierzytelności jako aportu i objęciem w zamian udziałów Spółki, nie będzie stanowić dostawy towaru, ani świadczenia usługi w rozumieniu ustawy o VAT, a zatem nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług po stronie Wnioskodawcy”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy – sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że przez usługę należy rozumieć każde odpłatne świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowanie, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy), w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z informacji zwartych we wniosku wynika, że Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca jest Spółką należącą do grupy A. (Grupa A.) i jest pośrednio zależna od spółki akcyjnej B. SA. (Spółka B. S.A.). Spółka B. S.A. - na dzień złożenia przedmiotowego wniosku - posiada kapitał zakładowy w wysokości 300.000,00 zł (słownie: trzysta tysięcy złotych 00/100) oraz wartość nominalną akcji w wysokości 1,00 zł (słownie: jeden złoty 00/100).

W skład Grupy A., wchodzą też Spółki projektowe/celowe, powołane w celu realizacji inwestycji deweloperskich. Spółki te są spółkami pośrednio lub bezpośrednio zależnymi od Spółki B. S.A. Spółki projektowe/celowe (SPV) posiadają wierzytelności wobec Spółki B. S.A. z tytułu udzielonych pożyczek oraz odsetek od tych pożyczek w łącznej kwocie w wysokości:

kwota wierzytelności pożyczkowych wynikających z pożyczek zaciągniętych od Spółek SPV - należność główna: 111.000.000,00 zł (słownie: sto jedenaście milionów złotych 00/100) oraz odsetki: 14.500.000,00 (słownie: czternaście milionów pięćset tysięcy złotych 00/100).

W analizowanym przypadku dojdzie do konwersji wierzytelności na udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, wartość rynkowa wierzytelności, które zostaną przez Wnioskodawcę nabyte aportem nie jest wyższa od ich wartości nominalnej.

W związku z ograniczonymi możliwościami płatniczymi dłużnika, tj. Spółki B. S.A. Spółka B. S.A. oraz Wnioskodawca rozważają restrukturyzację zadłużenia B. S.A. poprzez przeprowadzenie konwersji Wierzytelności 1 nabytej przez Wnioskodawcę w sposób opisany powyżej (tj. nabytej aportem wniesionym przez spółki SPV w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego) w ten sposób, że zostanie ona przed upływem terminu płatności wniesiona jako wkład niepieniężny na pokrycie podwyższenia kapitału zakładowego Spółki B. S.A. i objęcie akcji w podwyższonym kapitale zakładowym ww. Spółki.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia, czy w związku objęciem akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki B. S.A. w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności przysługujących Wnioskodawcy w stosunku do Spółki B. S.A., Wnioskodawca będzie zobligowany do opodatkowania podatkiem VAT tego wkładu.

Na wstępie należy wskazać, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne, czy zawodowe.

W przypadku czynności wniesienia aportu do spółki wnoszący aport otrzymuje określone prawa związane z uczestnictwem w spółce obejmującej aport. W szczególności prawo do udziału w zysku.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że aport, co do zasady, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu.

Natomiast wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.), zwanej dalej K.c.

Stosownie do treści art. 509 § 1 K.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 K.c.).

W oparciu o art. 510 § 1 K.c., umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Istotą przelewu wierzytelności jest umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności, prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw. Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew, a więc ze wszystkimi związanymi z nią prawami i brakami (np. przedawnieniem).

Z powyższego wynika, że wierzytelność jest prawem jednego podmiotu do żądania od drugiego podmiotu pewnego zachowania się zwanego świadczeniem (wyrażalnym pieniężnie). Wobec tego wierzytelność jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności jest skutkiem rozporządzania tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz uwzględniając opis sprawy należy stwierdzić, że czynność polegająca na wniesieniu przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego w postaci Wierzytelności 1 do Spółki, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc tym samym ich zbycie w formie aportu nie stanowi dostawy towarów w myśl art. 7 ustawy. Aport wierzytelności własnych po stronie zbywcy nie stanowi również świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ustawy, ponieważ jest ona jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu. Podsumowując, wniesienie wkładu do Spółki w postaci Wierzytelności 1 nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku, w zakresie zadanego przez Wnioskodawcę pytania i stanowiska przedstawionego w odniesieniu do zadanego pytania. Inne kwestie, nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin