Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.209.2020.1.AP
z 24 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 maja 2020 r. (data wpływu 26 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dodatkowej odprawy pośmiertnej przysługującej rodzinie zmarłego pracownika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dodatkowej odprawy pośmiertnej przysługującej rodzinie zmarłego pracownika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania oraz czynnym podatnikiem VAT. Spółka istnieje od 2001 r., a jej głównym przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii elektrycznej w instalacjach odnawialnych źródeł energii. W związku ze śmiercią jednego z pracowników Zarząd Spółki zamierza podjąć uchwałę o wypłacie rodzinie zmarłego pracownika dodatkowej odprawy pośmiertnej w wysokości 24-krotności miesięcznego wynagrodzenia pracownika. Regulamin wynagradzania obowiązujący w Spółce przewiduje możliwość przyznania dodatkowej odprawy pośmiertnej na podstawie decyzji Zarządu. Przyznanie dodatkowej odprawy pośmiertnej wynikać będzie z faktu, że zmarły pracownik był bardzo ceniony zarówno przez Spółkę, jak i Grupę, której częścią jest Spółka oraz wniósł istotny wkład w rozwój Spółki. Odprawa zostanie wypłacona ze środków obrotowych Spółki. Zarówno żona, jak i syn są spadkobiercami ustawowymi pracownika, pobierającymi rentę rodzinną.

Pracownik był zatrudniony w Spółce od 1 października 2016 r. do 6 marca 2020 r. Przed rozpoczęciem pracy w Spółce pracownik był zatrudniony w innych spółkach Grupy A. w Polsce, przy czym łączny czas pracy pracownika na rzecz spółek z Grupy A. wynosił nieprzerwanie 18 lat. Śmierć pracownika nie była skutkiem wypadku przy pracy ani choroby zawodowej.

Spółka wypłaciła rodzinie zmarłego pracownika (żonie oraz synowi) odprawę pośmiertną wynikającą z art. 93 Kodeksu pracy. Wysokość tej odprawy ustalona została zgodnie z obowiązującym w Spółce Regulaminem wynagradzania, to jest przy uwzględnieniu całkowitego okresu zatrudnienia pracownika w spółkach należących do Grupy.

Dodatkowa odprawa pośmiertna, którą Spółka planuje wypłacić na podstawie uchwały Zarządu, nie jest odszkodowaniem wypłaconym przez instytucję ubezpieczeniową z tytułu ubezpieczenia na życie, o którym mowa w art. 93 § 7 Kodeksu pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dodatkowa odprawa pośmiertna, która ma zostać wypłacona rodzinie zmarłego pracownika, będzie mogła zostać zaliczona przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dodatkowa odprawa pośmiertna, która ma zostać wypłacona członkom rodziny zmarłego pracownika, stanowić będzie dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w przepisie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Aby określony wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, musi spełniać następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z prowadzoną działalnością,
2. mieć wpływ (bezpośredni bądź pośredni) na wysokość osiągniętych przychodów,
3. nie może być objęty zakresem przepisu art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, który zawiera katalog wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodu.
   
   

Zatem, kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i mające gospodarcze uzasadnienie wydatki, które bezpośrednio przyczyniają się do powstania przychodu lub są pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodu poprzez podatnika.

W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym wypłata rodzinie zmarłego pracownika dodatkowej odprawy pośmiertnej będzie stanowić koszt związany z funkcjonowaniem Wnioskodawcy. Należy bowiem uznać, że wszelkie wydatki ponoszone w związku z faktem zatrudniania pracowników, są kosztem uzyskania przychodów pracodawcy, niezależnie od tego, czy ich wypłata dokonywana jest na podstawie Kodeksu pracy, czy też na podstawie wewnętrznych aktów wiążących pracodawcę (o ile ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów nie jest wyłączone lub ograniczone przez przepisy szczególne). Należy podkreślić, że również żadne przepisy prawa nie zabraniają podjęcia uchwały w sprawie przyznania dodatkowej odprawy pośmiertnej członkom rodziny zmarłego pracownika, w szczególności, gdy przemawiają za tym względy słuszności i fakt, że zmarły pracownik wniósł istotny wkład w rozwój Spółki.

Wydatki ponoszone na rzecz pracowników należy zatem uznać za koszty pośrednie związane z całościowym wymiarem prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca pragnie również zauważyć, że przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie wyłącza możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wypłaceniem odprawy pośmiertnej na rzecz rodziny zmarłego pracownika.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż może on zaliczyć dodatkową odprawę pośmiertną do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…)

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami, w szczególności, gdy obowiązek ich poniesienia wynika z odrębnych ustaw.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w związku ze śmiercią jednego z pracowników Zarząd Spółki zamierza podjąć uchwałę o wypłacie rodzinie zmarłego pracownika dodatkowej odprawy pośmiertnej w wysokości 24-krotności miesięcznego wynagrodzenia pracownika. Regulamin wynagradzania obowiązujący w Spółce przewiduje możliwość przyznania dodatkowej odprawy pośmiertnej na podstawie decyzji Zarządu. Przyznanie dodatkowej odprawy pośmiertnej wynikać będzie z faktu, że zmarły pracownik był bardzo ceniony zarówno przez Spółkę, jak i Grupę, której częścią jest Spółka oraz wniósł istotny wkład w rozwój Spółki. Odprawa zostanie wypłacona ze środków obrotowych Spółki. Śmierć pracownika nie była skutkiem wypadku przy pracy ani choroby zawodowej. Spółka wypłaciła rodzinie zmarłego pracownika odprawę pośmiertną wynikającą z art. 93 Kodeksu pracy. Wysokość tej odprawy ustalona została zgodnie z obowiązującym w Spółce Regulaminem wynagradzania, to jest przy uwzględnieniu całkowitego okresu zatrudnienia pracownika (18 lat) w spółkach należących do Grupy. Dodatkowa odprawa pośmiertna, którą Spółka planuje wypłacić na podstawie uchwały Zarządu, nie jest odszkodowaniem wypłaconym przez instytucję ubezpieczeniową z tytułu ubezpieczenia na życie, o którym mowa w art. 93 § 7 Kodeksu pracy.

Wskazane we wniosku wydatki mające swoje źródło w łączącym uprzednio pracodawcę i pracownika stosunku pracy mogą, co do zasady, stanowić koszty podatkowe, o ile obowiązek ich wypłaty wynika z treści obowiązujących przepisów prawa i zostaną one wypłacone.

Zgodnie z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz.U. z 2019 r., poz. 1040 ze zm.), ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych oraz regulaminów i statutów nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw i aktów wykonawczych (art. 9 § 2 Kodeksu pracy).

Odprawy pośmiertne są świadczeniem wynikającym z art. 93 Kodeksu pracy, przysługującym rodzinie pracownika w razie jego śmierci w czasie trwania stosunku pracy lub w czasie pobierania po jego rozwiązaniu zasiłku z tytułu niezdolności do pracy wskutek choroby. Prawo do odprawy pośmiertnej powstaje bezpośrednio na rzecz uprawnionych członków rodziny zmarłego pracownika z chwilą jego śmierci.

Z sytuacji opisanej we wniosku wynika, że Zarząd Spółki zamierza podjąć uchwałę o wypłacie rodzinie zmarłego pracownika dodatkowej odprawy pośmiertnej w wysokości 24-krotności miesięcznego wynagrodzenia pracownika. Regulamin wynagradzania obowiązujący w Spółce przewiduje możliwość przyznania dodatkowej odprawy pośmiertnej na podstawie decyzji Zarządu odprawa.

Zgodnie z art. 772 § 1, 11, 12 Kodeksu pracy, pracodawca zatrudniający określona liczbę pracowników ustala warunki wynagrodzenia za pracę w regulaminie wynagradzania. W regulaminie wynagradzania pracodawca może ustalić także inne świadczenia związane z pracą i zasady ich przyznawania (art. 772 § 2 Kodeksu pracy). Do regulaminu wynagradzania stosuje się odpowiednio przepisy art. 239 § 3, art. 24112 § 2, art. 24113 oraz art. 24126 § 2 (art. 772 § 5 kodeksu pracy).

Zgodnie z art. 24113 § 1, korzystniejsze postanowienia układu, z dniem jego wejścia w życie, zastępują z mocy prawa wynikające z dotychczasowych przepisów prawa pracy warunki umowy o pracę lub innego aktu stanowiącego podstawę nawiązania stosunku pracy.

Zatem biorąc pod uwagę przywołane przepisy można uznać, że wydatki Spółki, ponoszone w związku z zapisami regulaminu wynagradzania obowiązującego w Spółce, zawierające postanowienia dotyczące wypłaty świadczeń na rzecz rodziny w związku ze śmiercią pracownika, są wydatkami związanymi z osiąganiem przez nią przychodów. Chociaż trudno doszukiwać się bezpośredniego związku pomiędzy ponoszeniem świadczeń na rzecz rodziny w związku ze śmiercią pracownika, a osiąganiem przychodów, to jednak niewątpliwie są to koszty funkcjonowania Spółki, a zatem koszty pośrednie, czyli takie, które związane są z całościowym wymiarem prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że wypłacona przez Spółkę, dodatkowa odprawa pośmiertna wynikająca z regulaminu wynagradzania, tj. aktu, którego podstawę prawną stanowią przepisy ustawy Kodeksu pracy, spełnia kryteria wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i może zostać zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.