Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.311.2020.2.MG
z 23 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2020 r. (data wpływu 16 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 czerwca 2020 r. (data wpływu 10 lipca 2020 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 26 czerwca 2020 r. znak 0114-KDIP3 -1.4011.311.2020.1.MG, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązkach płatnika, związanych z ponoszonymi przez Spółkę wydatkami związanymi z organizacją określonej kategorii Wydarzeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązkach płatnika, związanych z ponoszonymi przez Spółkę wydatkami związanymi z organizacją określonej kategorii Wydarzeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką z siedzibą w Polsce, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Zasadniczym przedmiotem działalności Spółki jest (...).

Sieć sprzedaży Spółki składa się z ponad (...) sklepów stacjonarnych w ponad (...) miejscowościach w całej Polsce. Spółka posiada centra logistyczne i magazyny, które zlokalizowane są w różnych rejonach kraju. Spółka prowadzi także sprzedaż za pośrednictwem sklepów internetowych.

Aktualnie, mając na uwadze rozbudowaną sieć sprzedaży Spółka do jej obsługi zatrudnia (...) osób na terytorium całego kraju. Na potrzeby niniejszego wniosku pod pojęciem „osoby zatrudnionej”, Spółka rozumie zarówno osoby wykonujące w Spółce pracę na podstawie umowy o pracę, jak również osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych (umowy zlecenia, umowa o dzieło), w stosunku do których Spółka pełni funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: „pdof”).

Celem zapewnienia właściwych warunków pracy, a także w celu podniesienia motywacji, a w konsekwencji efektów pracy osób zatrudnionych, Spółka ponosi wydatki na zakup artykułów spożywczych oraz usług gastronomicznych i cateringowych. Co więcej, w określonych przypadkach artykuły spożywcze oraz usługi cateringowe i gastronomiczne są wykorzystywane przez Spółkę w celu budowania relacji z kontrahentami, a w efekcie są narzędziem umożliwiającym właściwe i efektywne prowadzenie działalności gospodarczej.

Poniżej Spółka przedstawia szczegółowo rodzaje ponoszonych wydatków, których dotyczy niniejszy wniosek, dokonując ich przyporządkowania do 4 głównych kategorii wydarzeń (dalej: „Wydarzenie nr 1”, „Wydarzenie nr 2”, „Wydarzenie nr 3”, „Wydarzenie nr 4”), w ramach których te wydatki są ponoszone.

1. Spotkania wewnętrzne i eventy organizowane przez Wnioskodawcę (Wydarzenie nr 1).
   
   

Spółka organizuje m.in.:

• Spotkania biznesowe takie jak zebrania działu, zebrania dyrektorów poszczególnych oddziałów pionów sieci sprzedaży, spotkania z kontrahentami Spółki, spotkania robocze itp.,
  

• szkolenia dla osób zatrudnionych (np. dla nowych pracowników - wieloosobowe szkolenia są prowadzone zarówno przez wewnętrznych, jak i zewnętrznych trenerów, szkolenia całodzienne, skupione na przeszkoleniu personelu z obsługi klienta, oferty, reklamy, itp.),
  

• targi, szkolenia i prezentacje produktowe/branżowe; w wydarzeniach tych uczestniczą zarówno osoby zatrudnione w Spółce, jak również kontrahenci Spółki.
  
  
  

W ramach ww. spotkań Spółka udostępnia osobom zatrudnionym i kontrahentom:

1. usługi gastronomiczne, cateringowe oraz gotowe posiłki (dalej: „Posiłki”),
2. drobne artykuły spożywcze (tj. kawa, herbata, ciastka, soki, miód, cytryna, imbir, woda).
   
   

Posiłki/artykuły spożywcze zamawiane są przez Spółkę i to Spółka ponosi ich koszt. Zamówienia dokonywane są z uwzględnieniem przewidywanej liczby uczestników danego spotkania i są oferowane uczestnikom. Uczestnicy (w tym również kontrahenci, jeżeli uczestniczą w Wydarzeniu) mogą korzystać z udostępnionych im produktów dowolnie. Spółka podkreśla, że nie dochodzi do sytuacji, w których osoba zatrudniona samodzielnie zamawia gotowe danie, a następnie Spółka zwraca tej osobie poniesiony koszt.

Spółka w żaden sposób nie weryfikuje, czy i w jakiej ilości osoby zatrudnione, jak i kontrahenci rzeczywiście skorzystały z udostępnionych im Posiłków oraz artykułów spożywczych. W konsekwencji, Spółka nie jest w stanie precyzyjnie określić wartości świadczenia przypadającego na konkretnego uczestnika, w tym osobę zatrudnioną, w związku z jego udziałem w spotkaniu wewnętrznym lub evencie.

2. Wykonywanie pracy w siedzibie/oddziałach Spółki (Wydarzenie nr 2).
   
   

Spółka na bieżąco zamawia i udostępnia:

1. drobne artykuły spożywcze (tj. kawa, herbata, ciastka, soki, miód, cytryna, imbir, woda),
2. owoce.
   
   

Powyższe artykuły wystawione są w miejscach, do których każda osoba zatrudniona ma swobodny dostęp (np. pokoje socjalne, korytarze, kuchnie).

Spółka nie prowadzi weryfikacji kto i w jakiej ilości korzysta z udostępnionych im artykułów spożywczych i owoców. W szczególności nie dochodzi do sytuacji, w których dane artykuły i owoce kupowane są specjalnie dla konkretnego zatrudnionego wyłącznie do jego użytku.

Zdarzają się również sytuacje, że z ww. artykułów i owoców korzystają nie tylko osoby zatrudnione, ale np. kontrahenci, którzy akurat przebywają w siedzibie Spółki w związku ze spotkaniem biznesowym.

3. Spotkania integracyjne (Wydarzenie nr 3).
   
   

W ramach tych spotkań osobom zatrudnionym udostępniane są:

1. Posiłki,
2. drobne artykuły spożywcze (tj. kawa, herbata, ciastka, soki, miód, cytryna, imbir, woda),
3. napoje alkoholowe.
   
   

Spotkania integracyjne organizowane są poza godzinami i miejscem pracy. Może to być np. wspólne wyjście do restauracji, wyjazd, wybrany przez Spółkę lub integrujący się zespół, rodzaj aktywności połączony ze spożywaniem posiłków/napojów. Uczestnictwo w spotkaniach nie jest obowiązkowe, a świadczenia udostępniane przez Spółkę finansowane są z jej środków obrotowych i adresowane są do wszystkich uczestników spotkania.

Spotkania takie organizowane są przede wszystkim w celu integracji osób zatrudnionych, poprawy relacji między nimi, poprawy efektywności wykonywanych przez nich zadań oraz zwiększenie motywacji do pracy.

Podobnie jak w ww. przypadku Wydarzeń nr 1 i nr 2, opisanych powyżej, Spółka nie weryfikuje czy i w jakiej ilości osoby zatrudnione korzystały z udostępnionych im Posiłków, artykułów spożywczych i napojów alkoholowych zakupionych przez Spółkę.

4. Okresy wzmożonej ilości pracy (Wydarzenie nr 4).
   
   

W związku z realizacją określonych projektów, np. w przypadku projektów wdrożeniowych lub w okresie szczytu sprzedażowego, zdarza się, że od osób zatrudnionych wymagana jest intensywna praca w wydłużonych godzinach.

W takich przypadkach Spółka zapewnia w swojej siedzibie/oddziałach Posiłki osobom zatrudnionym. Takie działanie ma na celu zwiększenia efektywności oraz motywacji osób zatrudnionych do wykonywania powierzonych im zadań, jak również, w założeniu Spółki, powinno przełożyć się na zmniejszenie po stronie osób zatrudnionych uciążliwości wynikających z konieczności wzmożonej pracy.

Zdaniem Spółki, zapewnienie zatrudnionym możliwości spożycia Posiłku w okresach wzmożonej pracy pozytywnie wpływa również na ich poziom koncentracji oraz sprawności.

Spółka zamawiając Posiłki uwzględnia przewidywaną liczbę osób zatrudnionych mających świadczyć danego dnia pracę w wydłużonych godzinach. Nie dochodzi do sytuacji, w których osoba zatrudniona samodzielnie zamawia gotowe danie, a następnie Spółka zwraca tej osobie poniesiony koszt.

Spółka nie weryfikuje czy i w jakim zakresie osoba zatrudniona faktycznie skorzystała z udostępnionego mu Posiłku.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym organ podatkowy pismem z dnia 26 czerwca 2020 r. znak 0114-KDIP3-1.4011.311.2020.3.MG wezwał Spółkę do ich uzupełnienia m.in. poprzez wskazanie, czy wszystkie Wydarzenia, o których mowa w złożonym przez Spółkę wniosku, zostały sfinansowane ze środków obrotowych Spółki?

Spółka w uzupełnieniu wniosku z dnia 30 czerwca 2020 r. m.in. wskazała, że wszystkie Wydarzenia, o których mowa w złożonym przez Spółkę wniosku, zostały sfinansowane ze środków obrotowych Spółki

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z organizacją spotkań wewnętrznych i eventów (Wydarzenie nr 1), na których udostępniane są osobom zatrudnionym Posiłki i artykuły spożywcze, wartość Posiłków i artykułów spożywczych stanowi dla tych osób przychód w rozumieniu updof, a na Spółce ciążą obowiązki płatnika pdof?
2. Czy w związku z udostępnieniem osobom zatrudnionym artykułów spożywczych i owoców do ogólnej konsumpcji w siedzibie/oddziałach Spółki (Wydarzenie nr 2), wartość artykułów spożywczych i owoców stanowi dla tych osób przychód w rozumieniu updof, a na Spółce ciążą obowiązki płatnika pdof?
3. Czy w związku z organizacją spotkań integracyjnych (Wydarzenie nr 3), na których udostępniane są osobom zatrudnionym Posiłki, artykuły spożywcze, alkohol, wartość Posiłków, artykułów spożywczych i alkoholi stanowi dla tych osób przychód w rozumieniu updof, a na Spółce ciążą obowiązki płatnika pdof?
4. Czy w związku z zapewnieniem przez Spółkę Posiłków na rzecz osób zatrudnionych w okresie wzmożonej ilości pracy (Wydarzenie nr 4), wartość Posiłków stanowi dla tych osób przychód w rozumieniu updof, a na Spółce ciążą obowiązki płatnika pdof?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. W związku z organizacją spotkań wewnętrznych i eventów (Wydarzenie nr 1), na których udostępniane są osobom zatrudnionym Posiłki i artykuły spożywcze, wartość Posiłków i artykułów spożywczych nie stanowi dla tych osób przychodu w rozumieniu updof. W konsekwencji, na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika pdof w tym zakresie.
2. W związku z udostępnieniem osobom zatrudnionym artykułów spożywczych i owoców do ogólnej konsumpcji w siedzibie/oddziałach Spółki (Wydarzenie nr 2), wartość artykułów spożywczych i owoców nie stanowi dla tych osób przychodu w rozumieniu updof. W konsekwencji, na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika pdof w tym zakresie.
3. W związku z organizacją spotkań integracyjnych (Wydarzenie nr 3), na których udostępniane są osobom zatrudnionym Posiłki, artykuły spożywcze, alkohol, wartość Posiłków, artykułów spożywczych i alkoholi nie stanowi dla tych osób przychodu w rozumieniu updof. W konsekwencji, na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika pdof w tym zakresie.
4. W związku z zapewnieniem przez Spółkę Posiłków na rzecz osób zatrudnionych w okresie wzmożonej ilości pracy (Wydarzenie nr 4), wartość Posiłków nie stanowi dla tych osób przychodu w rozumieniu updof. W konsekwencji, na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika pdof w tym zakresie.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Uwagi ogólne.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 updof opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 updof przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 updof. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1) oraz działalność wykonywaną osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2).

Należy wskazać, że na podstawie art. 12 ust. 1 updof, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Przepis art. 12 ust. 1 updof wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa „w szczególności” co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Natomiast stosownie do art. 13 ust. 1 pkt 8 updof za przychody z działalności osobistej uważa się, co do zasady, przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło.

Stosownie do art. 31 updof, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 41 ust. 1 updof, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W związku z powyższym, płatnik jest zobowiązany do obliczania i poboru zaliczek na pdof od wypłacanych lub przekazywanych podatnikowi świadczeń pieniężnych oraz świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, zaliczanych do przychodów ze stosunku pracy oraz z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa m.in. w art. 13 pkt 8 updof.

Ustalenie czy w przedstawionym stanie faktycznym (Wydarzenie nr 1, 2, 3, 4) wartość Posiłków, artykułów spożywczych, owoców i alkoholi, stanowi dla osób zatrudnionych dodatkowy przychód ze stosunku pracy lub przychód z działalności wykonywanej osobiście, powinno zostać dokonane poprzez odniesienie do pojęcia „nieodpłatnych świadczeń” w rozumieniu updof.

Zauważyć należy, że updof nie zawiera definicji „nieodpłatnych świadczeń”. W związku z powyższym, należy odwołać się do orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego (dalej: „TK”).

W wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947; dalej: „Wyrok”), TK wskazał, iż art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w zw. z art. 11 ust. 2-2b updof, rozumiane w ten sposób, że „inne nieodpłatne świadczenie” oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika, są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W uzasadnieniu Wyroku, TK sprecyzował, że nieodpłatne świadczenie to świadczenie spełniające łącznie następujące warunki:

• została spełnione za zgodą pracownika (pracownik skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
  

• została spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
  

• korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.
  
  
  

W tym miejscu wskazać należy, że definicja „nieodpłatnego świadczenia”, sformułowana przez TK w odniesieniu do sytuacji osób zatrudnionych w oparciu o stosunek pracy, pozostają aktualne również w odniesieniu do zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych, o których mowa w art. 13 pkt 8 updof. Stanowisko to znajduje potwierdzenie również w dostępnych interpretacjach indywidualnych, wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Tak przykładowo interpretacja z 9 sierpnia 2017 r., sygn. 0111-KDIB2 -3.4011.60.2017.2.AB, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) wskazał, iż: „Powyższy wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczy wprawdzie świadczeń uzyskiwanych przez pracowników, jednak zawiera wskazówki interpretacyjne, jak należy rozumieć nieodpłatne świadczenia i przywołane ustalenia pozostają aktualne do sytuacji osób nieprowadzących działalności gospodarczej, współpracujących ze Spółką na podstawie umów o świadczenie usług (zleceniobiorców), o której mowa w analizowanym wniosku.”

Podsumowując, wyłącznie w sytuacji, gdy zostałyby spełnione wszystkie trzy warunki wskazane przez TK jako elementy definiujące pojęcie nieodpłatnego świadczenia, Spółka, jako płatnik, zobowiązana byłaby do uwzględnienia wartości Posiłków/artykułów spożywczych/owoców/alkoholi jako dodatkowy przychód osoby zatrudnionej. Jeżeli natomiast którykolwiek z warunków nie zostałby spełniony, po stronie osób zatrudnionych nie powstaje przychód do opodatkowania.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

W przypadku organizacji przez Spółkę spotkań wewnętrznych oraz eventów, ponoszone przez Spółkę świadczenia w postaci udostępnienia do spożycia Posiłków i artykuł spożywczych nie stanowią świadczeń podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powyższy wniosek wynika z faktu, że w zakresie tych świadczeń brak jest możliwości ustalenia przez Spółkę wymiernej i zindywidualizowanej korzyści, która byłaby możliwa do przypisania każdej z osób zatrudnionych, która uczestniczy w danym spotkaniu wewnętrznym oraz evencie.

W szczególności Spółka nie kontroluje czy i w jakim zakresie dana osoba zatrudniona korzysta z Posiłków i artykułów spożywczych. Powyższe wynika z faktu, że obowiązujące przepisy prawa pracy, przepisy prawa cywilnego jak również przepisy prawa podatkowego nie nakładają na pracodawcę/zleceniodawcę tego rodzaju obowiązków. W tych okolicznościach, zdaniem Spółki, jakakolwiek próba przypisania wartości spożytych Posiłków i/lub artykułów spożywczych do konkretnej osoby, np. poprzez podział kosztów zakupu artykułów spożywczych przez całkowitą liczbę osób zatrudnionych, którzy uczestniczyli w spotkaniu lub w evencie, nie odzwierciedlałaby rzeczywistej wartości korzyści jaką, kosztem majątku Spółki, uzyskała ta osoba. Niemożność ustalenia konkretnej wartości świadczenia, zdaniem Spółki, czyni niemożliwym przypisanie danemu zatrudnionemu przychodu z tego tytułu.

Kolejnym argumentem, przemawiającym za tym, że skonkretyzowanie wartości nieodpłatnego świadczenia byłoby niemożliwe, jest fakt, że w wielu przypadkach uczestnikami spotkań i eventów są osoby inne niż osoby zatrudnione w Spółce (np. kontrahenci). W związku z powyższym, gdyby podjąć działania zmierzające do ustalenia wartości świadczenia przypadającego na osobę zatrudnioną, należałoby ustalić w pierwszej kolejności krąg wszystkich osób, które faktycznie skorzystały lub choćby potencjalnie mogły skorzystać z Posiłków i artykułów spożywczych, udostępnianych na koszt Spółki w trakcie spotkań i eventów. W istocie więc omawiane kategorie świadczeń są adresowane do szerokiego kręgu odbiorców. Jak natomiast wskazał TK w Wyroku (pkt 4.2.3. uzasadnienia): „nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać konkretnemu użytkownikowi”.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, w przypadku organizacji przez Spółkę spotkań wewnętrznych oraz eventów, fakt, że udostępnione Posiłki i artykuły spożywcze mogą być konsumowane przez osoby zatrudnione, nie skutkuje powstaniem dla tych osób dodatkowego przychodu w rozumieniu updof. Tym samym, udostępnienie tych świadczeń nie rodzi po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika zaliczek na pdof.

Przedstawione wyżej stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”).

Przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej z 5 października 2018 r., sygn. 0114-KDIP3 -3.4011.329.2018.3.IM, DKIS stwierdził, że: „Wnioskodawca wskazał, że w przypadku wyżywienia zbiorowego przypisanie kosztów na osobę nie zawsze jest miarodajne i równoznaczne z korzystaniem oraz konsumpcją przez poszczególne osoby. Wnioskodawca nie prowadzi listy pracowników, którzy pobrali wyżywienie, jak również listy, z której wynika ilość wykorzystanego jedzenia. Pracownicy nie deklarują, że będą korzystali z wyżywienia, jego ilości i rodzaju. W przedmiotowej sprawie, w przypadku pożywienia nie jest możliwe przypisanie jego wartości do konkretnego pracownika. (...) W tym stanie rzeczy oraz w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. należy uznać, że wynikające z konieczności wykonywania czynności służbowych sfinansowanie przez Wnioskodawcę kosztów bezpłatnych posiłków, nie generuje po stronie pracowników przychodu do opodatkowania. Nie ma możliwości przypisania odpowiedniej wysokości świadczenia nieodpłatnego pracownikom, gdyż w przypadku posiłków - Wnioskodawca nie posiada informacji, który pracownik skorzystał z tego posiłku.
  

• w interpretacji indywidualnej z 10 września 2018 r., sygn. 0112-KDIL3 -1.4011.342.2018.1.AN, DKIS stwierdził, że: „Tym samym, nie można mówić o przychodzie podatkowym, w sytuacji gdy przypisana wartość świadczenia byłaby jedynie wartością statystyczną (ustaloną np. przez podzielenie kosztów zakupu artykułów spożywczych przez całkowitą liczbę pracowników lub osób zatrudnionych przez usługodawców Spółki), a nie odzwierciedlałyby rzeczywistej korzyści odniesionej przez daną osobę. Zatem w związku z nieodpłatnym wydawaniem posiłków przez Spółkę, po stronie osób, które łączą ze Spółką stosunki prawne wynikające np. z umów o pracę, umów cywilnoprawnych, jak również z innych form zatrudnienia a także innych osób niż wskazane w Pytaniu 1, tj. osób zatrudnionych przez usługodawców Spółki - nie powstaje u nich przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika.”
  
  
  

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

W przypadku udostępnienia osobom zatrudnionym Spółki owoców oraz innych drobnych artykułów spożywczych, świadczenia te nie stanowią świadczeń podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Również w tym przypadku brak jest realnej możliwości skonkretyzowania wartości świadczenia i przypisania go indywidualnie poszczególnym osobom zatrudnionym. Należy podkreślić, że owoce i artykuły spożywcze udostępniane są w okolicznościach zapewniających dostęp do nich każdej osobie zatrudnionej, znajdującej się w danym czasie w siedzibie lub oddziale Spółki. Co więcej, zdarzają się również sytuacje, że z ww. artykułów i owoców korzystają nie tylko osoby zatrudnione, ale np. kontrahenci, którzy akurat przebywają w siedzibie/oddziałach Spółki.

Korzystając z argumentacji powołanej szerzej w uzasadnieniu stanowiska Spółki do pytania nr 1, należy wskazać, że skoro w powołanych okolicznościach brak jest możliwości ustalenia wartości świadczenia przypadającego na daną osobę zatrudnioną, niemożliwe jest również ustalenie wysokości przychodu do opodatkowania po stronie osób zatrudnionych. Tym samym, udostępnienie świadczeń nie rodzi po stronie Spółki obowiązków płatnika zaliczek na pdof.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach DKIS, dotyczących skutków podatkowych udostępnienia pracownikom artykułów spożywczych i owoców do ogólnej konsumpcji w przestrzeniach biurowych. Tak np. DKIS w interpretacji z 7 sierpnia 2018 r. o sygn. 0112-KDIL3-1.4011.305.2018.1.AN: „Kluczowe znaczenie w przedmiotowej sprawie ma trzeci warunek opisany w wyroku Trybunału Konstytucyjnego. W ww. wyroku Trybunał orzekł, że aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód podatkowy, powinna być to korzyść przypisana konkretnej osobie (indywidualnemu pracownikowi), w ustalonej dla niej indywidualnie wysokości. Tym samym, nie można mówić o przychodzie podatkowym, w sytuacji gdy przypisana wartość świadczenia byłaby jedynie wartością statystyczną (ustaloną np. przez podzielenie kosztów zakupu owoców, warzyw, pieczywa, serków, itd. przez całkowitą liczbę pracowników), a nie odzwierciedlałyby rzeczywistej korzyści odniesionej przez daną osobę.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

W przypadku organizacji spotkań integracyjnych okoliczność zapewnienia osobom zatrudnionym Posiłków, artykułów spożywczych oraz napoi alkoholowych również nie skutkuje powstaniem świadczeń podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym zakresie odpowiednie zastosowanie znajduje przytoczona powyżej argumentacja, przesądzająca, zdaniem Spółki, o braku możliwości przypisania przychodu poszczególnym osobom zatrudnionym, uczestniczącym w spotkaniach integracyjnych.

Dodatkowo, Spółka pragnie zwrócić szczególną uwagę na zagadnienie opodatkowania imprez integracyjnych, które to zagadnienie zostało wprost poruszone w uzasadnieniu do Wyroku TK. Zdaniem TK, które to zdanie Spółka w pełni podziela, uczestnictwo pracownika w spotkaniu integracyjnym nie sprawia, że po jego stronie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. W ocenie TK nie można zakładać, że pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu, gdyby nie było ono organizowane przez pracodawcę (pkt 3.4.6 uzasadnienia do Wyroku).

TK wprost wskazał, iż: „udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż - pomijając w tym miejscu kryterium uniknięcia wydatku (por. pkt 3.4.7. uzasadnienia) - nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść” (pkt 4.2.3 uzasadnienia do Wyroku).

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, w ramach różnych formuł spotkań integracyjnych, których przykłady opisano, po stronie osób zatrudnionych nie powstaje przychód do opodatkowania.

Pogląd wyrażony przez Spółkę znajduje potwierdzenie w interpretacjach DKIS, wydanych w odniesieniu do skutków podatkowych uczestnictwa pracowników w różnego rodzaju spotkaniach i imprezach integracyjnych. Przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2019 r. o sygn. 0114-KDIP3-2.4011.165.2019.2.LS, DKIS stwierdził, że: „Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że udział pracowników Banku w spotkaniach integracyjnych, opłaconych ze środków obrotowych Banku, mających na celu integrację pracowników, poprawę relacji między nimi, poprawy efektywności wykonywanych przez pracowników zadań oraz zwiększenie motywacji do pracy, nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego. Zatem, opłacenie przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych kosztów ww. spotkań integracyjnych nie spowoduje powstania po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2019 r. o sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.571.2018.3.SJ, DKIS stwierdził, że: „Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że udział pracowników w 3-dniowej wycieczce krajowej, opłaconej ze środków obrotowych przedsiębiorstwa, mającej na celu integrację pracowników, poprawę relacji między nimi, poprawy efektywności wykonywanych przez pracowników zadań oraz zwiększenie motywacji do pracy, nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego. Zatem, opłacenie przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych kosztów ww. wycieczki nie spowoduje powstania po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”
  
  
  

Należy zwrócić uwagę, że analogiczne stanowisko było prezentowane również w odniesieniu do skutków uczestnictwa w imprezach integracyjnych osób zatrudnionych w oparciu o umowy cywilnoprawne. Tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 6 marca 2015 r., sygn. ILPB1/415-1447/14-2/AG, stwierdzając, że: „Impreza integracyjna organizowana przez pracodawcę/zleceniodawcę nie spełnia kryterium wystąpienia po stronie pracownika oraz zleceniobiorcy przysporzenia majątkowego (korzyści), gdyż po stronie pracowników i zleceniobiorców nie pojawi się korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie impreza organizowana przez pracodawcę /zleceniodawcę, pracownik/zleceniobiorca wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Udział w imprezie organizowanej przez pracodawcę/zleceniodawcę nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika czy zleceniobiorcę także z tego powodu, że brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do pracowników/zleceniobiorców - przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść”.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Zdaniem Spółki również w odniesieniu do sytuacji sfinansowania przez Spółkę kosztów Posiłków zapewnianych osobom zatrudnionym w okresie wzmożonej ilości pracy nie może być mowy o powstaniu po stronie osób zatrudnionych dodatkowego przychodu z tytułu „nieodpłatnych świadczeń”, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnieniem powyższego stanowiska jest okoliczność, że w opisanym stanie faktycznym nie zostanie spełniony warunek realizacji świadczenia w interesie osób zatrudnionych, gdyż w istocie zapewnienie Posiłków leży w interesie Spółki.

Świadczenie pracy w okresie wzmożonej ilości pracy (np. szczyt sprzedażowy przed świętami) wiąże się ze zwiększonym wysiłkiem fizycznym i z wyższym poziomem stresu. Powyższe czynniki mają znaczny wpływ na produktywność osób zatrudnionych, której obniżenie może przekładać się na straty finansowe dla Spółki. Decyzja Spółki o zapewnieniu osobom zatrudnionym Posiłków w okresie wzmożonej pracy jest podyktowana zamiarem przeciwdziałania negatywnym efektom powyższego stanu rzeczy, gdyż świadczenie to:

• zwiększa motywację tych osób i poprawia ich efektywność,
  

• przekłada się na wydajność osób zatrudnionych, co wiąże się ze zwiększonymi zyskami Spółki,
  

• pozytywnie wpływa na wizerunek Spółki na rynku pracy.
  
  
  

W ocenie Spółki zakup Posiłków przez Spółkę nie zaoszczędza osobie zatrudnionej jakiegokolwiek wydatku, który to wydatek osoba ta musiałaby ponieść. Nie można bowiem przyjąć odgórnego założenia, że gdyby nie udostępnione wyżywienie organizowane przez Spółkę, to osoba zatrudniona wydałaby pieniądze na zakup Posiłku w zewnętrznym punkcie gastronomicznym.

Powyższe argumenty, zdaniem Spółki przesądzają, iż wydatki na Posiłki w okresie wzmożonej ilości pracy nie stanowią po stronie osób zatrudnionych dodatkowego przychodu, a w konsekwencji, na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Również w tym zakresie stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach DKIS. Przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 13 czerwca 2019 r. o sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.313.2019.2.ID, DKIS stwierdził, że: „Wnioskodawca zapewnia ciepły posiłek pracownikom wykonującym pracę w godzinach nadliczbowych w celu zwiększenia ich efektywności oraz motywacji pracowników do pracy w wymiarze nadliczbowym. Działania Wnioskodawcy mają na celu minimalizację opóźnień w wykonywanych pracach (poprzez zminimalizowanie czasu niezbędnego na spożycie posiłku) oraz zapewnienie właściwego poziomu sprawności i koncentracji pracowników wykonujących pracę w godzinach nadliczbowych, a także zmotywowanie pracowników do niezbędnej pracy w godzinach nadliczbowych i wyeliminowanie wśród pracowników niezadowolenia z konieczności pozostania w pracy. Wobec powyższego, skorzystanie przez pracowników ze świadczenia w postaci bezpłatnych posiłków niewątpliwie następować będzie za zgodą pracownika, niemniej świadczenia te nie będą spełnione w interesie pracownika, ale w interesie pracodawcy oraz nie przyniosą pracownikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Zapewnienie posiłków leżeć będzie wyłącznie w interesie pracodawcy, a nie samych pracowników, którzy - gdyby nie konieczność wywiązania się z obowiązków pracowniczych - nie mieliby powodu do korzystania z tej usługi.”
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2019 r. o sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.665.2018.3.KS, DKIS stwierdził, że: „Wobec powyższego, skorzystanie przez pracowników ze świadczenia w postaci bezpłatnych posiłków niewątpliwie następować będzie za zgodą pracownika, niemniej świadczenia te nie będą spełnione w interesie pracownika, ale w interesie pracodawcy oraz nie przyniosą pracownikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Zapewnienie posiłków leżeć będzie wyłącznie w interesie pracodawcy, a nie samych pracowników, którzy - gdyby nie konieczność wywiązania się z obowiązków pracowniczych - nie mieliby powodu do korzystania z tej usługi. Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, powołane przepisy prawa podatkowego oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. należy uznać, że sfinansowanie przez Wnioskodawcę posiłków pracownikom wykonującym pracę w wymiarze nadliczbowym, nie generuje po stronie tych pracowników przychodu do opodatkowania. Wydatki te ponoszone będą bowiem w interesie pracodawcy, a co za tym idzie pracownicy nie otrzymają od Wnioskodawcy jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego, ponieważ świadczenia te pozostają w związku z pracą w godzinach nadliczbowych. Wobec powyższego, na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.”
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych - należy wskazać, że orzeczenie te nie są wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami – nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.