Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.432.2020.2.AKR
z 24 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2020 r. (data wpływu 17 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2020 r. (data wpływu 21 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów podróży pracownika (członka związku zawodowego) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów podróży pracownika (członka związku zawodowego).

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 8 lipca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.432.2020.1.AKR wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 8 lipca 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 11 lipca 2020 r.). W dniu 21 lipca 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 17 lipca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę na czas nieokreślony, na pełen etat, u pracodawcy. Na terenie zakładu pracy pracodawcy działa organizacja związkowa, którego Wnioskodawczyni jest przewodniczącą. W ramach realizacji obowiązków przewodniczącej związku, w 2019 r. Wnioskodawczyni uczestniczyła w spotkaniach związkowych, których koszty - na podstawie art. 50 ust. 4 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy pokrywał pracodawca. W szczególności zgodnie z powyższym zapisem ZUZP, pracodawca może - na wniosek organizacji związkowych - pokrywać koszty działalności zakładowych organizacji związkowych w zakresie jaki jest niezbędny dla realizowania przez nie swoich celów statutowych, w szczególności kosztów szkoleń i delegacji wynikających z przynależności do struktur ponadzakładowych ogólnopolskich.

Koszty wyżej wymienionych delegacji (koszty podróży, diet, noclegów, itp.) są rozliczane na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Zwrot kosztów był realizowany w następujący sposób: Wnioskodawczyni ponosiła koszty podróży (wg. faktur, koszty przejazdu, diety), które następnie przedstawiała pracodawcy, który po akceptacji przedstawionych dowodów, zwracał Jej poniesione koszty.

W styczniu br. pracodawca przekazał Wnioskodawczyni PIT-11 za 2019 r., w którym w części F, w poz. 76 wpisał zwrot kosztów podróży członka związku zawodowego, a w poz. 77 określił ten przychód na kwotę 2 271 zł 69 gr. Tym samym, zdaniem pracodawcy, przedmiotowe koszty stanowiły przychód Wnioskodawczyni, a pracodawca - uzupełniając powyższą rubrykę, występował jako podmiot niebędący płatnikiem, o którym mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawczyni w 2019 r. pozostawała przewodniczącą organizacji związkowej posiadającej 15 członków. Zgodnie z art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy o związkach zawodowych przysługiwało Jej zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy w wymiarze 15 godzin miesięcznie. Wyjazdy i uczestnictwo w spotkaniach struktur ponadzakładowych były realizowane w ramach przysługującego Wnioskodawczyni wymiaru godzin zwolnienia ze świadczenia pracy. Wnioskodawczyni wskazała ponadto, że zgodnie z art. 50 ust. 4 ZUZP pkt 1 pracodawca może, na wniosek Organizacji Związkowej albo Organizacji Związkowych, pokryć koszty działalności zakładowych Organizacji Związkowych w zakresie jaki jest niezbędny dla realizowania przez nie swoich celów statutowych, w szczególności kosztów szkoleń i delegacji wynikających z przynależności do struktur ponadzakładowych ogólnopolskich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy zwrot kosztów uczestnictwa Wnioskodawczyni w spotkaniach związkowych (koszty podróży, diet, noclegów, itp.) w 2019 r., dokonywany przez pracodawcę na podstawie zapisów ZUZP stanowi przychód Wnioskodawczyni, zwolniony od podatku od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), zwrot kosztów uczestnictwa w spotkaniach związkowych (koszty podróży, diet, noclegów, itp.) w 2019 r. dokonywany przez pracodawcę na podstawie zapisów ZUZP jest przychodem zwolnionym od podatku od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według Wnioskodawczyni, wynika to z faktu, że Jej podróż nie jest podróżą służbową pracownika, lecz stosuje się do niej zapisy dotyczące podróży osób niebędących pracownikami (skoro podróż odbywa się na potrzeby organizacji związkowej, czyli podmiotu niezależnego od pracodawcy). Jednocześnie takie świadczenia nie stanowią kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw (w tym wypadku ustawy o związkach zawodowych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, praca nakładcza, emerytura lub renta,
  

• inne źródła.
  
  

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepis ten wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa „w szczególności”, co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, o ile w istocie mają swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Natomiast art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „w szczególności”, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do kategorii przychodów określonych w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zalicza się wszystkie te przychody, które nie zostały enumeratywnie wymienione jako źródła przychodów w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy. W świetle powyższego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być wszelkie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę na czas nieokreślony, na pełen etat, u pracodawcy. Na terenie zakładu pracy pracodawcy działa organizacja związkowa, którego Wnioskodawczyni jest przewodniczącą. W 2019 r. Wnioskodawczyni była przewodniczącą organizacji związkowej posiadającej 15 członków. Zgodnie z art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy o związkach zawodowych przysługiwało Jej zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy w wymiarze 15 godzin miesięcznie. W ramach realizacji obowiązków przewodniczącej związku, w 2019 r. Wnioskodawczyni uczestniczyła w spotkaniach związkowych, których koszty, na podstawie art. 50 ust. 4 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, pokrywał pracodawca. Poniesione koszty podróży (wg faktur, koszty przejazdu, diety) Wnioskodawczyni przedstawiała pracodawcy, który po akceptacji przedstawionych dowodów, zwracał poniesione koszty Wnioskodawczyni. W styczniu br. pracodawca przekazał Wnioskodawczyni PIT-11 za 2019 r., w którym w części F, w poz. 76 wpisał zwrot kosztów podróży członka związku zawodowego, a w poz. 77 określił ten przychód na kwotę 2 271 zł 69 gr. Według pracodawcy, przedmiotowe koszty stanowiły przychód Wnioskodawczyni, a pracodawca występował jako podmiot niebędący płatnikiem, o którym mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że otrzymywane przez Wnioskodawczynię od pracodawcy zwroty kosztów podróży w związku z uczestnictwem Wnioskodawczyni w spotkaniach związkowych są przychodem Wnioskodawczyni – członka tego związku.

Koszty zwrócone członkowi związków zawodowych, w związku z podróżami jakie odbywał uczestnicząc w spotkaniach związkowych nie mają swojego źródła w łączącym strony stosunku pracy. Powyższe koszty pracodawca ponosi w związku ze zobowiązaniami wobec organizacji związkowych, a nie w związku ze świadczeniem pracy przez członka związków zawodowych. Wobec powyższego kwota zwrotu ww. kosztów podróży członkowi związków zawodowych nie stanowi przychodu ze stosunku pracy lecz przychód z innych źródeł.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Odnosząc się do art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) należy zauważyć, że z art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 108), wynika, że za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika.

W przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z podróżą służbową pracownika, wykonywaną na polecenie pracodawcy jako zadanie służbowe lecz z podróżą członka związków zawodowych związanych z realizacją zadań statutowych związku zawodowego.

Dla prawidłowego rozstrzygnięcia, czy w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koniecznym jest przede wszystkim ustalenie, jak należy rozumieć pojęcie „podróży” ujęte w tym przepisie.

Wskazać przy tym należy, że ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zarówno w lit. a), jak i w lit. b) używa pojęcia „podróż”. Różnica treści przepisów zawarta w lit. a) i lit. b) związana jest wyłącznie z faktem, że w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, gdyż regulacje w tym zakresie zawiera Kodeks pracy. Dlatego też w odniesieniu do osób niepozostających w stosunku pracy (stosunkach pokrewnych) można mówić jedynie o podróży, a nie o podróży służbowej, w rozumieniu Kodeksu pracy. Niezależnie od powyższego, pojęcie „podróż” należy rozumieć identycznie.

Zatem, podróżą w sensie ogólnym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba firmy bądź stałe miejsce wykonywania zadań i tylko do wydatków (do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej) poniesionych podczas takiej podróży ma zastosowanie zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z konstrukcji wyżej omówionych przepisów wynika jednoznacznie, że intencją ustawodawcy było zastosowanie zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do diet i innych należności należnych zarówno z tytułu podróży służbowej (tj. podróży pracownika), jak i z tytułu podróży spełniającej te same cechy co podróż służbowa, która jednak jest wykonywana przez osobę niebędącą pracownikiem. Zatem, ustawodawca w przedmiotowym zwolnieniu zagwarantował takie same prawa zarówno osobie będącej w podróży służbowej (pracownikowi), jak i osobie niebędącej pracownikiem, która wykonuje podróż spełniającą te same cechy co podróż służbowa.

Biorąc zatem pod uwagę zacytowane powyżej przepisy prawa jak i stan faktyczny opisany we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że do otrzymywanych przez Wnioskodawczynię - przewodniczącą związku zawodowego zwrotów poniesionych wydatków z tytułu odbywania przez Nią podróży w związku z uczestnictwem w spotkaniach związkowych – przy spełnieniu warunków wynikających z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. o ile otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów osoby je otrzymującej i zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw – związków zawodowych) znajduje zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) tej ustawy.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w opisanym stanie faktycznym otrzymane przez Wnioskodawczynię kwoty zwrotu poniesionych wydatków z tytułu podróży odbywanych w związku z uczestnictwem w spotkaniach związkowych (realizacją zadań przewodniczącej związku zawodowego) korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni uznane zostało za prawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.