2020.07.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-1.4011.482.2020.2.MD

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.482.2020.2.MD
z 27 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2020 r. (data wpływu 21 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lipca 2020 r. (data wpływu 9 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych z najmu krótkoterminowego w formie karty podatkowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2020 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 30 czerwca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.482.2020.1.MD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem poczty - w dniu 30 czerwca 2020 r. Skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 2 lipca 2020 r.. Wnioskodawczyni uzupełniła powyższy wniosek pismem z dnia 7 lipca 2020 r. nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 8 lipca 2020 r., które wpłynęło w dniu 9 lipca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni posiada gospodarstwo rolne o powierzchni 3,5 ha, położone w …………, które obok zarejestrowanej hodowli psów rasowych w chwili obecnej stanowi Jej główne źródło utrzymania. Nie prowadzi działalności gospodarczej. Hodowlę psów prowadzi jako osoba prywatna, przez zgłoszenie działalności w Dziale Specjalnym Produkcji Rolnej. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEiDG w zakresie oznaczonym w PKD jako 28.49.Z (Produkcja pozostałych narzędzi mechanicznych). Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami nieruchomości położonej w …………... Nieruchomość jest zabudowana budynkiem tzw. zamieszkania zbiorowego - jest to budynek przeznaczony do okresowego pobytu ludzi, wcześniej mieścił się tam dom wypoczynkowy. Budynek składa się z kilkunastu pomieszczeń i jest wielopoziomowy, z poddaszem użytkowym, teren wokół budynku jest ogrodzony.

Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej. Planowana działalność gospodarcza polegać będzie na wynajmie pokoi gościnnych w wyżej opisanej nieruchomości w ……….. Przedmiotem wynajmu będzie dwanaście pokoi. Do dyspozycji wynajmujących Wnioskodawczyni udostępni parking na terenie nieruchomości, pomieszczenie do przygotowywania posiłków (wyposażone w kuchenki elektryczne, naczynia, przybory kuchenne), pomieszczenie do spożywania posiłków (wyposażone w stoły, zastawę kuchenną, sztućce) oraz pomieszczenie rekreacyjne (wyposażone w bilard, grę - piłkarzyki). Udostępniany parking i pomieszczenia kuchni, jadalni oraz pomieszczenie rekreacyjne dostępne będą w każdym czasie dla wszystkich wynajmujących pokoje, bez żadnej dodatkowej opłaty. Trzy pomieszczenia znajdujące się w budynku są wykorzystywane tylko i wyłącznie przez Wnioskodawczynię dla Jej celów mieszkaniowych - są całkowicie prywatne. Opisany wyżej przedmiot działalności mieści się z kategorii PKD 55.20.Z - Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania.

Z powyższych względów, jako formę opodatkowania podatkiem dochodowym, Wnioskodawczyni zamierza wybrać kartę podatkową, bowiem prowadzona przez Nią działalność mieścić się będzie w działalności opisanej w Załączniku nr 3, część XII, poz. 4 do ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, określającym rodzaj usług jako: usługi hotelarskie, polegające na wynajmie pokoi gościnnych i domków turystycznych (w tym wydawanie posiłków), jeżeli łączna liczba pokoi (w tym także w domkach turystycznych) nie przekracza 12.

Przedmiotem wynajmu będzie 12 pokoi wyposażonych w łazienkę, telewizor, dostęp do WI-FI, trzy z tych pokoi składają się z dwóch pomieszczeń - apartamenty (każdy z apartamentów ma jedno wejście). Wnioskodawczyni nie planuje w przyszłości wprowadzać wydawania posiłków, które to wynajmujący przygotowują we własnym zakresie w udostępnionym dla nich pomieszczeniu - kuchni. Przy prowadzeniu działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni zamierza korzystać z usług specjalistycznych, świadczonych przez firmy zewnętrzne w zakresie usług sprzątających, pralniczych. Zapłata za wynajem pokoju gościnnego odbywać się będzie gotówką. Wysokość opłaty skalkulowana jest na osobę. Pozyskiwanie gości odbywać się będzie w Internecie, na portalach społecznościowych, ewentualnie na stronach z ogłoszeniami.

W piśmie z dnia 7 lipca 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że: przedmiotem wniosku jest tylko i wyłącznie zdarzenie przyszłe. Rozpoczęcie działalności Wnioskodawczyni planuje na dzień 11 lipca 2020 r. Wnioskodawczyni jako symbol PKWiU w jakim będzie sklasyfikowana Jej działalność gospodarcza wskazała 55.20.19.0 - Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność w zakresie oznaczonym w PKD, jako 28.49.Z - Produkcja pozostałych narzędzi mechanicznych i nie zamierza prowadzić działalności w takim zakresie, jak Wnioskodawczyni. We wniosku Wnioskodawczyni określiła apartament jako składający się z dwóch pomieszczeń z jednym wejściem, pomieszczenia te są niewątpliwie pokojami, nie mogą być jednak użytkowane oddzielnie.

We wskazanej we wniosku liczbie 12 pokoi nie mieszczą się oba pokoje z apartamentu, apartament Wnioskodawczyni traktuje jako jeden pokój do wynajęcia, składający się dwóch pomieszczeń, licząc każdy pokój z apartamentu oddzielnie byłoby ich 15, z tym zastrzeżeniem, że przy pełnym wykorzystaniu zasobów pokoi realizowanych byłoby jedynie 12 umów, odrębna umowa na każdy pokój (9 pokoi plus 3 apartamenty).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy udostępnienie apartamentów składających się z dwóch pomieszczeń i dodatkowych pomieszczeń: kuchni, jadalni, relaksu, przeznaczonych do wspólnego korzystania przez wszystkich wynajmujących, nie będzie miało wpływu na możliwość opodatkowania uzyskanych przez Wnioskodawczynię przychodów w formie karty podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawczyni: stosownie do treści art. 25 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podatnicy prowadzący działalność, o której mowa w art. 23, podlegają opodatkowaniu w formie karty podatkowej, jeżeli spełnią określone warunki.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z opisanego zdarzenia przyszłego wynika że planowana do uruchomienia działalność gospodarcza spełnia przewidziane przepisami warunki:

najem dotyczy pokoi gościnnych znajdujących się w jednym budynku,

przedmiotem najmu będzie maksymalnie 12 pokoi gościnnych (pomieszczenia kuchni, jadalni, relaksu, stanowiące odrębne pomieszczenia, nie są wliczane do łącznej liczby pokoi gościnnych wynajmowanych przez Wnioskodawczynię),

Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej,

Mąż Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności o podobnym charakterze,

Wnioskodawczyni będzie zatrudniać jedną osobę na umowę o pracę w wymiarze ½ etatu,

Wnioskodawczyni będzie korzystać z usług innych przedsiębiorstw i zakładów tylko w zakresie usług specjalistycznych - sprzątanie, pranie.

W zakresie objętym pytaniem, stanowisko Wnioskodawczyni oparte jest na twierdzeniu, że pomieszczenia kuchni, jadalni, relaksu, stanowiące odrębne pomieszczenia, nie są wliczane do łącznej liczby pokoi gościnnych wynajmowanych przez Wnioskodawczynię, gdyż:

stanowią całkowicie odrębne pomieszczenia usytułowane na innym poziomie budynku,

kuchnia, jadalnia, relaks - to pomieszczenia pełniące funkcje „pomocnicze”, nienadające się do zakwaterowania,

od ich wynajmu nie jest pobierana żadna opłata,

każdy z gości może w każdym czasie korzystać z tych pomieszczeń (są niezamykane na klucz), ilość zgromadzonego sprzętu (kuchenki, naczynia, zastawa stołowa, sztuczce) pozwala na jednoczesne korzystanie z tych pomieszczeń przez wszystkich gości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Mając powyższe na uwadze, najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Zatem to podatnik decyduje, czy przychody z najmu opodatkuje w ramach działalności gospodarczej, czy też jako odrębne źródło przychodów z tzw. najmu prywatnego. Przy czym kwalifikacja do odpowiedniego źródła przychodu pozostaje w ścisłym związku z możliwością wyboru sposobu rozliczania przychodów z najmu, tak na gruncie ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych, jak i ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W sytuacji przedstawionej we wniosku, Wnioskodawczyni zdecydowała, że najem zamierza prowadzić w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43, z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 i pkt 12 ww. ustawy, użyte w ustawie określenia oznaczają:

działalność usługowa - pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1293 i 1435 oraz z 2009 r., poz. 256 i 1753), wydanym na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2018 r., poz. 997, 1000, 1629 i 1669), z zastrzeżeniem pkt 2 i 3,

pozarolnicza działalność gospodarcza - pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Pojęcie działalności gospodarczej – do którego odsyła wskazany powyżej przepis – zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

zarobkowym celu działalności,
wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Karta podatkowa jest szczególną, uproszczoną formą opodatkowania. Jej konstrukcja prawna polega na tym, że nie ustala się wysokości podstawy opodatkowania. W przypadku podatku dochodowego płaconego w formie karty podatkowej rzeczywiste wyniki gospodarcze osiągane przez podatnika (a więc faktyczne kształtowanie się zarówno wysokości osiąganych przychodów, jak i dochodów podatnika) pozostają bez wpływu na wysokość podatku. Wysokość należnego podatku ustalana jest w oparciu o poziomy obciążeń podatkowych określone przez ustawodawcę jako odpowiednie dla przeciętnie osiąganych rezultatów danej działalności gospodarczej. Stąd, ta forma opodatkowania może być stosowana wyłącznie do rodzajów działalności szczegółowo określonych przez ustawodawcę (przepisy wskazują przedmiot tych działalności i warunki, w jakich mają być prowadzone).

I tak, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność usługową lub wytwórczo-usługową, określoną w części I tabeli stanowiącej załącznik nr 3 do ustawy, zwanej dalej „tabelą”, w zakresie wymienionym w załączniku nr 4 do ustawy – przy zatrudnieniu nieprzekraczającym stanu określonego w tabeli.

Na mocy art. 23 ust. 1a ustawy, zryczałtowany podatek w formie karty podatkowej mogą opłacać także – na zasadach i w warunkach określonych w części XII tabeli – osoby fizyczne, w tym rolnicy równocześnie prowadzący gospodarstwo rolne, oraz przedsiębiorstwa w spadku.

Część XII tabeli stanowiącej załącznik nr 3 do ustawy, zatytułowana „Usługi osób fizycznych, o których mowa w art. 23 ust. 1a ustawy” określa rodzaje usług, w odniesieniu do których podatnicy mogą wybrać opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej.

W pozycji 4 części XII tabeli jako jeden z rodzajów takich usług wymieniono: „Usługi hotelarskie polegające na wynajmie pokoi gościnnych i domków turystycznych (w tym wydawanie posiłków), jeżeli łączna liczba pokoi (w tym także w domkach turystycznych) nie przekracza 12”.

Stosownie do treści art. 25 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podatnicy prowadzący działalność, o której mowa w art. 23, podlegają opodatkowaniu w formie karty podatkowej, jeżeli:

złożą wniosek o zastosowanie opodatkowania w tej formie,
we wniosku, o którym mowa w pkt 1, zgłoszą prowadzenie działalności wymienionej w jednej z 12 części tabeli,
przy prowadzeniu działalności nie korzystają z usług osób niezatrudnionych przez siebie na podstawie umowy o pracę oraz z usług innych przedsiębiorstw i zakładów, chyba że chodzi o usługi specjalistyczne,
nie prowadzą, poza jednym z rodzajów działalności wymienionej w art. 23, innej pozarolniczej działalności gospodarczej,
małżonek podatnika nie prowadzi działalności w tym samym zakresie,
nie wytwarzają wyrobów opodatkowanych, na podstawie odrębnych przepisów, podatkiem akcyzowym,
pozarolnicza działalność gospodarcza zgłoszona we wniosku, o którym mowa w pkt 1, nie jest prowadzona poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, według ustalonego wzoru, na dany rok podatkowy, podatnik składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna działalność, wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego przed rozpoczęciem działalności. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej, nie złożył oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych albo oświadczenia o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym albo nie zawiadomił w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tej formy opodatkowania, uważa się, że prowadzi nadal działalność opodatkowaną w tej formie; zawiadomienie to podatnik może złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG. W przypadku prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej składa jeden ze wspólników. Wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej podatnik może dołączyć do wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej składanego na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie, czy usługi, które zamierza świadczyć Wnioskodawczyni w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, będą mieścić się w kategorii usług, o których mowa w poz. 4 części XII tabeli.

Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej. Planowana działalność gospodarcza polegać będzie na wynajmie pokoi gościnnych. Do dyspozycji wynajmujących Wnioskodawczyni udostępni parking na terenie nieruchomości, pomieszczenie do przygotowywania posiłków (wyposażone w kuchenki elektryczne, naczynia, przybory kuchenne), pomieszczenie do spożywania posiłków (wyposażone w stoły, zastawę kuchenną, sztućce) oraz pomieszczenie rekreacyjne (wyposażone w bilard, grę - piłkarzyki). Udostępniany parking i pomieszczenia kuchni, jadalni oraz pomieszczenie rekreacyjne dostępne będą w każdym czasie dla wszystkich wynajmujących pokoje, bez żadnej dodatkowej opłaty. Trzy pomieszczenia znajdujące się w budynku są wykorzystywane tylko i wyłącznie przez Wnioskodawczynię dla Jej celów mieszkaniowych - są całkowicie prywatne. Opisany wyżej przedmiot działalności mieści się z kategorii PKD 55.20.Z - Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania.

Mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność w zakresie oznaczonym w PKD, jako 28.49.Z - Produkcja pozostałych narzędzi mechanicznych i nie zamierza prowadzić działalności w takim zakresie, jak Wnioskodawczyni. We wniosku Wnioskodawczyni określiła apartament, jako składający się z dwóch pomieszczeń z jednym wejściem, pomieszczenia te są pokojami, nie mogą być jednak użytkowane oddzielnie. We wskazanej we wniosku liczbie 12 pokoi nie mieszczą się oba pokoje z apartamentu; apartament Wnioskodawczyni traktuje jako jeden pokój do wynajęcia, składający się dwóch pomieszczeń, licząc każdy pokój z apartamentu oddzielnie byłoby ich 15, z tym zastrzeżeniem, że przy pełnym wykorzystaniu zasobów pokoi realizowanych byłoby jedynie 12 umów, odrębna umowa na każdy pokój (9 pokoi plus 3 apartamenty).

Sam charakter usług, jakie zamierza świadczyć Wnioskodawczyni niewątpliwie mieści się w kategorii „usług hotelarskich polegających na wynajmie pokoi gościnnych i domków turystycznych” świadczonych przez osoby fizyczne. Opodatkowanie tych usług zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej wymaga jednak spełnienia warunku ograniczenia liczby wynajmowanych pokoi do 12.

Kluczowym dla oceny, czy łączna liczba pokoi wynajmowanych przez Wnioskodawczynię nie będzie przekraczała 12, jest rozumienie pojęcia „pokój”.

Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i załączniki do tej ustawy, nie zawierają definicji „pokoju”. Tym samym, ustawodawca nie wprowadził szczególnego znaczenia tego pojęcia dla potrzeb stosowania omawianych przepisów. Zgodnie z zasadami wykładni językowej należy przyjąć „zwykłe” rozumienie tego słowa w języku powszechnym.

I tak, „pokojem” jest „pomieszczenie w mieszkaniu lub innym lokalu, przeznaczone do spędzania w nim określonych pór dnia i nocy” (www.sjp.pl). Słowo „pokój” oznacza wydzielone przegrodami budowlanymi (ścianami) pomieszczenie (izbę), wyposażone w okno i drzwi, przeznaczone do mieszkania w szerokim tego słowa znaczeniu (sypialnia, pokój dzienny, salon). Mianem „pokoju” nie określa się pomieszczeń pełniących funkcje „pomocnicze” (np. korytarza, łazienki, ubikacji, spiżarni, wydzielonej „osobnej” kuchni). Za „pokój” uznaje się natomiast pomieszczenie wyposażone w część kuchenną, które nie jest wyłącznie przeznaczone do przygotowywania posiłków, lecz jednocześnie pełni inne funkcje mieszkalne np. pokoju dziennego (tzw. pokój z aneksem kuchennym).

A zatem, w przypadku wynajmu apartamentów składających się z kilku pomieszczeń dla określenia łącznej liczby wynajmowanych pokoi należy uwzględnić liczbę pokoi w tych apartamentach, a nie liczbę apartamentów jako „jednostek mieszkaniowych”, bądź też ilość poszczególnie zawieranych umów na konkretne pomieszczenia.

Takie rozumienie omawianych regulacji znajduje potwierdzenie w sposobie, w jaki określono usługi w poz. 4 części XII tabeli stanowiącej załącznik 3 do ustawy. Mowa jest tu o „wynajmie pokoi gościnnych” i „wynajmie domków turystycznych”, jeżeli „łączna liczba pokoi (w tym także w domkach turystycznych) nie przekracza 12”. W przypadku „domków turystycznych” ustawodawca nie odnosi się do liczby wynajmowanych domków, ale do liczby pokoi znajdujących się w wynajmowanych domkach. Tym samym, wyraźnie wskazuje, że dla spełnienia warunku limitu ilości pokoi, nie ma znaczenia, czy umowy najmu (usług hotelarskich) dotyczą poszczególnych, oddzielnych pokoi czy większej całości, której elementami składowymi są pokoje (domku turystycznego, apartamentu). Istotna jest łączna liczba pokoi przeznaczonych do udostępniania klientom.

Jak zatem wynika z opisu zdarzenia przyszłego po jego uzupełnieniu, Wnioskodawczyni określiła apartament, jako składający się z dwóch pomieszczeń z jednym wejściem, pomieszczenia te są niewątpliwie pokojami, nie mogą być jednak użytkowane oddzielnie. We wskazanej we wniosku w liczbie 12 pokoi nie mieszczą się oba pokoje z apartamentu, apartament Wnioskodawczyni traktuje jako jeden pokój do wynajęcia, składający się dwóch pomieszczeń, licząc każdy pokój z apartamentu oddzielnie byłoby ich 15, z tym zastrzeżeniem, że przy pełnym wykorzystaniu zasobów pokoi realizowanych byłoby jedynie 12 umów, odrębna umowa na każdy pokój (9 pokoi plus 3 apartamenty).

Wobec powyższego, jak sama Wnioskodawczyni wskazuje, łączna liczba pokoi, jakie zamierza oddawać w najmem (tj. 9 pokoi plus 3 apartamenty a więc łącznie 15 pokoi) będzie przekraczała 12. Na powyższą liczbę (12) jednak nie ma wpływu fakt oddawania w najem dodatkowych pomieszczeń (kuchni, jadalni, relaksu, przeznaczonych do wspólnego korzystania przez wszystkich wynajmujących), gdyż pomieszczenia te pełnią jedynie funkcje pomocnicze, ani to ile Wnioskodawczyni zawrze umów. Istotna jest łączna liczna pokoi, które będą wynajmowane.

Oznacza to, że – z uwagi na przekroczenie liczby 12 pokoi – usługi świadczone przez Wnioskodawczynię nie będą mieścić się w kategorii usług wymienionych w pozycji 4 części XII tabeli, stanowiącej załącznik nr 3 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Jednocześnie, opisane usługi nie mieszczą się w żadnej innej kategorii usług osób fizycznych, o których mowa w art. 23 ust. 1a ustawy (wskazanych w części XII tabeli stanowiącej załącznik nr 3 do ustawy), ani w żadnej z kategorii działalności usługowych i wytwórczo-usługowych, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy (określonych w części I tabeli stanowiącej załącznik nr 3 do ustawy).

Podsumowując, udostępniane apartamentów składających się z dwóch pomieszczeń, pomimo, że do ilości pokoi nie wlicza się pomieszczeń pełniących funkcje pomocnicze, tj. kuchni, jadalni, relaksu, przeznaczonych do wspólnego korzystania przez wszystkich wynajmujących), będzie miało wpływ na ustalenie łącznej liczby pokoi będących przedmiotem najmu (12 pokoi), aby do tego najmu można było zastosować opodatkowanie w formie karty podatkowej.

W świetle okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni nie będzie prowadziła działalności, która może podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej, z uwagi, że wynajmowana przez Wnioskodawczynię liczba pokoi dyskwalifikuje Ją z możliwości opodatkowania uzyskiwanych przychodów w formie karty podatkowej, niezależnie od tego, czy Wnioskodawczyni spełniałaby pozostałe przewidziane w ustawie warunki umożliwiające do korzystania z tej formy opodatkowania. Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin