Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.446.2020.2.KK
z 27 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2020 r. (data wpływu 22 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2020 r. (data wpływu 17 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziału w zabudowanej nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziału w zabudowanej nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 8 lipca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.446.2020.1.KK, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1-2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem poczty w dniu 8 lipca 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 13 lipca 2020 r.), zaś w dniu 17 lipca 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 16 lipca 2020 r. (data nadania 15 lipca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny.

W dniu 25 kwietnia 2009 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński i przez cały czas trwania małżeństwa obowiązywała wspólność majątkowa. Jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego, mąż Wnioskodawczyni podpisał umowę przedwstępną na zakup działki budowlanej i w dniu 2 lipca 2009 r. (aktem notarialnym) mąż stał się właścicielem tej działki.

W dniu 20 października 2009 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarli z Bankiem umowę preferencyjnego kredytu mieszkaniowego, udzielonego w ramach programu „Rodzina za swoim” na kwotę 200 000 zł. Po uzyskaniu kredytu Wnioskodawczyni wraz z mężem rozpoczęli budowę domu. Budowa trwała dwa lata i w dniu 30 grudnia 2011 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego przyjął zawiadomienie kierownika budowy o zakończeniu budowy budynku mieszkalnego. W 2012 r. małżonkowie wraz z córka, która urodziła się w dniu 9 sierpnia 2011 r., zamieszkali w nowym domu. Od urodzenia córki Wnioskodawczyni była na urlopie macierzyńskim i wychowawczym. W dniu 9 stycznia 2015 r. urodził się syn. Mąż pracował za granicą, a Wnioskodawczyni zajmowała się domem i wychowaniem dzieci. W dniu 8 maja 2017 r. mąż Wnioskodawczyni zginął w wypadku przy pracy. Wnioskodawczyni została z dwójką małych dzieci i nie była w stanie utrzymać domu oraz spłacać kredytu. Wnioskodawczyni zdecydowała się sprzedać dom, spłacić kredyt i za resztę gotówki kupić mieszkanie. W dniu 9 marca 2018 r. (aktem notarialnym) Wnioskodawczyni sprzedała dom za kwotę 400 416 zł, z tego kupujący spłacili resztę kredytu w kwocie 168 200 zł, i otrzymała Ona kwotę 232 216 zł. W dniu 23 maja 2018 r. Wnioskodawczyni zakupiła mieszkanie o powierzchni użytkowej 58,43 m², składające się z dwóch pokoi i pokoju dziennego z aneksem kuchennym, za kwotę 223 522 zł. Podczas przygotowywania dokumentów do sprzedaży domu okazało się, że w księgach wieczystych widnieje tylko mąż, ponieważ to on kupił działkę, więc tylko on jest właścicielem budynku, mimo tego, że małżonkowie budowali go do majątku wspólnego ze wspólnie zaciągniętego kredytu i wspólnie zarabianych pieniędzy podczas trwania małżeństwa.

Wnioskodawczyni złożyła PIT-39 za 2018 r. z przychodem – 400 416 zł, kosztami – 223 522 zł i dochodem – 176 894 zł, który wykazała jako zwolniony do wydania na cele mieszkaniowe w ciągu dwóch lat.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że do masy spadkowej po zmarłym mężu wchodziła cała nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym. Wnioskodawczyni nabyła spadek po zmarłym mężu wraz z córką i synem, po 1/3 części. Mąż zakupił działkę za środki pieniężne stanowiące jego majątek osobisty. Po zawarciu związku małżeńskiego, Wnioskodawczyni wraz z mężem rozpoczęli budowę domu mieszkalnego i wydatki na jego budowę udokumentowane są fakturami VAT. Faktury te były regulowane z kredytu, który małżonkowie wspólnie zaciągnęli oraz ze środków pieniężnych stanowiących majątek wspólny małżonków. Wnioskodawczyni korzystała więc z nieruchomości, mimo braku posiadania tytułu własności. W dniu 30 grudnia 2011 r. małżonkowie zakończyli budowę domu i razem z córką w nim zamieszkali. W dniu 9 marca 2018 r. Wnioskodawczyni w imieniu własnym oraz dzieci sprzedała dom. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1378, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy z tytułu sprzedaży zabudowanej nieruchomości Wnioskodawczyni uzyskała przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym we wniosku i jego uzupełnieniu, ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 10 ust. 1 pkt 8 określa, że przychodem jest odpłatne zbycie nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, w przypadku Wnioskodawczyni dziedziczenie. Dla Wnioskodawczyni najistotniejsze jest ustalenie daty nabycia. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w składzie siedmiu sędziów, stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., nr 14, poz. 176, z późn. zm.), nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków. Wnioskodawczyni wraz z mężem wybudowali dom w czasie trwania małżeństwa, w którym istniała wspólność majątkowa, czyli ze wspólnego majątku i ze wspólnie zaciągniętego kredytu, który wspólnie spłacali. Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego, dniem wybudowania domu do majątku wspólnego jest dzień 30 grudnia 2011 r. i od tego dnia do sprzedaży domu (9 marca 2018 r.) upłynęło pięć lat. W związku z tym, Wnioskodawczyni nie miała obowiązku złożenia deklaracji PIT-39 za 2018 r. i powinna złożyć wniosek do Urzędu Skarbowego anulowanie błędnie złożonej deklaracji.

Wnioskodawczyni uważa, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz uchwałą NSA z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, z tytułu zbycia zabudowanej nieruchomości, nie powstał u Niej przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych za 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1378, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 25 kwietnia 2009 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński i przez cały czas trwania małżeństwa obowiązywała wspólność małżeńska. Jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego, mąż Wnioskodawczyni podpisał umowę przedwstępną na zakup działki budowlanej i w dniu 2 lipca 2009 r. (aktem notarialnym) mąż stał się właścicielem tej działki. Mąż zakupił działkę za środki pieniężne stanowiące jego majątek osobisty.

W dniu 20 października 2009 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarli z Bankiem umowę preferencyjnego kredytu mieszkaniowego, udzielonego w ramach programu „Rodzina za swoim” na kwotę 200 000 zł. Wnioskodawczyni wraz z mężem rozpoczęli budowę domu mieszkalnego i wydatki na budowę domu udokumentowane są fakturami VAT. Faktury te były regulowane z kredytu, który wspólnie zaciągnęli małżonkowie oraz ze środków pieniężnych stanowiących majątek wspólny małżonków. Wnioskodawczyni korzystała więc z nieruchomości, mimo braku posiadania tytułu własności. Budowa trwała dwa lata i w dniu 30 grudnia 2011 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego przyjął zawiadomienie kierownika bodowy o zakończeniu budowy budynku mieszkalnego. W 2012 r. małżonkowie wraz z córka, która urodziła się w dniu 9 sierpnia 2011 r., zamieszkali w nowym domu. Od urodzenia córki Wnioskodawczyni była na urlopie macierzyńskim i wychowawczym. W dniu 9 stycznia 2015 r. urodził się syn. W dniu 8 maja 2017 r. mąż Wnioskodawczyni zginął w wypadku przy pracy. Do masy spadkowej po zmarłym mężu wchodziła cała nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym. Wnioskodawczyni nabyła spadek po zmarłym mężu wraz z córką i synem, po 1/3 części. Wnioskodawczyni została z dwójką małych dzieci i nie była w stanie utrzymać domu oraz spłacać kredytu. Wnioskodawczyni zdecydowała się sprzedać dom, spłacić kredyt i za resztę gotówki kupić mieszkanie. W dniu 9 marca 2018 r. (aktem notarialnym) Wnioskodawczyni w imieniu własnym oraz dzieci sprzedała dom za kwotę 400 416 zł, z tego kupujący spłacili resztę kredytu w kwocie 168 200 zł, i otrzymała Ona kwotę 232 216 zł. W dniu 23 maja 2018 r. Wnioskodawczyni zakupiła mieszkanie o powierzchni użytkowej 58,43 m², składające się z dwóch pokoi i pokoju dziennego z aneksem kuchennym, za kwotę 223 522 zł. Podczas przygotowywania dokumentów do sprzedaży domu okazało się, że w księgach wieczystych widnieje tylko mąż, ponieważ to on kupił działkę, więc tylko on jest właścicielem budynku, mimo tego, że małżonkowie budowali go do majątku wspólnego ze wspólnie zaciągniętego kredytu i wspólnie zarabianych pieniędzy podczas trwania małżeństwa.

Wnioskodawczyni złożyła PIT-39 za 2018 r. z przychodem – 400 416 zł, kosztami – 223 522 zł i dochodem – 176 894 zł, który wykazała jako zwolniony do wydania na cele mieszkaniowe w ciągu dwóch lat.

Sprzedaż zabudowanej nieruchomości nie nastąpiła w ramach wykonywania przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Jak stanowi art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2019 r., poz. 2204), domniemywa się, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym.

Jak wskazano we wniosku, mąż Wnioskodawczyni nabył nieruchomość w dniu 2 lipca 2009 r., za środki pieniężne stanowiące jego majątek osobisty. Również z ksiąg wieczystych prowadzonych dla tej nieruchomości wynika, że jej właścicielem był jedynie mąż Wnioskodawczyni. Ponadto, zabudowana nieruchomość stanowiła masę spadkową po zmarłym mężu. W związku z tym, nieruchomość ta stanowiła majątek osobisty męża i nie weszła do wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi kwestia własności budynku mieszkalnego, który został wzniesiony na przedmiotowej nieruchomości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, co oznacza, że należy skorzystać z definicji nieruchomości zawartej w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym. Tak więc, biorąc pod uwagę konstrukcję ww. przepisu stwierdzić należy, że budynek trwale związany z nieruchomością gruntową stanowi jej część składową, co oznacza, że właścicielem zarówno gruntu, jak i budynku wzniesionego na tym gruncie, jest zawsze właściciel nieruchomości gruntowej, na której budynek ten został wybudowany.

W świetle powołanych przepisów, budynek mieszkalny wybudowany na gruncie stanowiącym własność męża Wnioskodawczyni, jako część składowa, był również własnością męża.

We wniosku Wnioskodawczyni wskazuje na treść uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17. W uchwale tej Sąd stwierdził, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego: „Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości”.

Stosownie do treści art. 46 § 1 ww. Kodeksu, budynek może być nieruchomością, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności. Użyte w przytoczonej uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego sformułowanie „dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości” dotyczy sytuacji, w której budynek stanowi odrębną od gruntu nieruchomość oraz został wybudowany przez małżonków do współwłasności małżeńskiej.

W niniejszej sprawie, mąż Wnioskodawczyni nabył własność nieruchomości i wybudowany na niej budynek nie stanowił odrębnego od gruntu przedmiotu własności. W związku z tym, zabudowana nieruchomość, w tym również wybudowany na niej budynek mieszkalny, nie stanowiła współwłasności majątkowej małżeńskiej, do której może mieć zastosowanie wskazana we wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17. Nie można zatem uznać, że Wnioskodawczyni nabyła udział w budynku mieszkalnym położonym na nieruchomości w dniu 30 grudnia 2011 r., tj. zakończenia jego budowy.

Zgodnie z przepisami ustawy Kodeks cywilny, z chwilą śmierci prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą na jego spadkobierców (art. 922 ww. Kodeksu). W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). W związku z tym, przedmiotem spadku po zmarłym mężu była cała zabudowana nieruchomość i z chwilą jego śmierci, tj. w dniu 8 maja 2017 r., Wnioskodawczyni nabyła udział w zabudowanej nieruchomości. Zatem, pięcioletni termin, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien być liczony od końca 2017 r. Tym samym, sprzedaż udziału w zabudowanej nieruchomości dokonana przez Wnioskodawczynię w dniu 9 marca 2018 r., nastąpiła przed upływem tego terminu.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w dniu 9 marca 2018 r. udziału w zabudowanej nieruchomości, nabytego w drodze spadku w dniu 8 maja 2017 r., dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód uzyskany z tego źródła podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z postanowieniami art. 30e ust. 1 i nast. ww. ustawy, a Wnioskodawczyni miała obowiązek złożenia deklaracji PIT-39 za 2018 r.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Organ podatkowy nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do weryfikacji i oceny dokumentów załączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego stanu.

Końcowo Organ zauważa, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla Jej dzieci (spadkobierców).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.