2020.08.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.260.2020.2.MP
z 4 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2020 r. (data wpływu 28 maja 2020 r.), uzupełnionym w dniu 20 lipca 2020 r. (data wpływu 21 lipca 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 13 lipca 2020 r. (doręczone 13 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu przy zastosowaniu współczynnika właściwego dla zakładu budżetowego i skalkulowanego w oparciu o kryterium ilości metrów sześciennych odprowadzonych ścieków w ramach transakcji zewnętrznych podlegających opodatkowaniu w sumie ilości metrów sześciennych odprowadzonych ścieków w ramach wszystkich transakcji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu przy zastosowaniu współczynnika właściwego dla zakładu budżetowego i skalkulowanego w oparciu o kryterium ilości metrów sześciennych odprowadzonych ścieków w ramach transakcji zewnętrznych podlegających opodatkowaniu w sumie ilości metrów sześciennych odprowadzonych ścieków w ramach wszystkich transakcji.

Wniosek uzupełniono w dniu 20 lipca 2020 r. (data wpływu 21 lipca 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 13 lipca 2020 r. (doręczone 13 lipca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (dalej jako: „Gmina”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako: „VAT”). Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty, w tym w szczególności w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Począwszy od 1 stycznia 2017 r., Gmina oraz jej jednostki występują jako jeden podatnik podatku VAT, zgodnie z ustawą z dnia 5 września 2016 roku o zasadach rozliczeń w podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz.U.2016.1454). W tym zakresie Gmina traktuje wewnętrzne rozliczenia pomiędzy urzędem Gminy oraz jednostkami oraz pomiędzy samymi jednostkami jako zdarzenia niepodlegające ustawie o VAT.

Gmina realizuje projekt: „…” (dalej jako: „projekt, inwestycja”). Gmina zawarła 18 lipca 2019 r. umowę o dofinansowanie z Województwem ….. Umowa o dofinansowanie została podpisana w ramach projektu Osi Priorytetowej 6 Ochrona Środowiska i Efektywne Wykorzystanie Zasobów, Działanie 6.4 Gospodarka Wodno-Ściekowa Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014-2020, nr umowy …………..

Całkowita wartość projektu wynosi ………. zł. Całkowite wydatki kwalifikowalne projektu wynoszą ………. zł. Kwota wnioskowanego dofinansowania wynosi ……….. zł - 85 %. Pozostałe koszty zostaną pokryte ze środków własnych Gminy.

Wszystkie faktury dokumentujące wydatki poniesione w ramach projektu zostaną wystawione na Gminę. Ubiegając się o dofinansowanie Gmina nie wskazała podatku naliczonego od wydatków na przedmiotową inwestycję jako wydatku kwalifikowalnego w ramach niniejszego projektu.

Zadanie jest realizowane przez jednostkę budżetową Gminy - Urząd Miejski w ……... Po zakończeniu inwestycji, efekty inwestycji zostaną przekazane do zarządzania do jednostki organizacyjnej Gminy - samorządowego zakładu budżetowego - Zakładu Wodociągów i Kanalizacji w …….. (dalej jako: „ZWiK”), który będzie operatorem przedsięwzięcia i będzie pobierał opłaty od użytkowników za korzystanie z kanalizacji.

Do podstawowych zadań ZWiK należy w szczególności realizacja zadań własnych Gminy w zakresie:

zaopatrzenia w wodę i odprowadzanie ścieków,
utrzymania i eksploatacji sieci wodno-kanalizacyjnej wraz z urządzeniami,
utrzymania i eksploatacji oczyszczalni ścieków,
utrzymania i eksploatacji ujęć wody,
remontów sieci i przyłączy wodno-kanalizacyjnych,
wykonywanie sieci i przyłączy wodno-kanalizacyjnych.

W ramach projektu wybudowana zostanie sieć kanalizacji, do której zostaną podłączone 133 nieruchomości. W ramach robót towarzyszących przewiduje się również wykonanie instalacji OZE (2 lamp hybrydowych) zlokalizowanych przy przepompowniach ścieków służących do ich oświetlenia. Dodatkowo w projekcie przewidziano stworzenie serwisu www portalu ICT na potrzeby łatwiejszego i sprawniejszego kontaktu z interesariuszami. Ponadto w ramach projektu zaplanowany został montaż wodomierza w celu lepszej kontroli ilości zużytej wody i ograniczeniu strat, monitoringu przy przepompowni oraz monitoringu jakości wód.

Żaden z elementów inwestycji w dniu zadawania niniejszych pytań nie został jeszcze zakończony (prace budowlane nadal trwają), jak i żaden nie został oddany do użytkowania. Gmina nie dokonała odliczenia podatku VAT od przedmiotowej inwestycji.

Gmina dokonała kalkulacji prewspółczynnika dla ZWiK w oparciu o kryterium ilości metrów sześciennych ścieków odprowadzonych w ramach transakcji zewnętrznych podlegających VAT, w sumie ilości metrów sześciennych ścieków odprowadzonych w ramach ogółu wszystkich transakcji/zużyć, na podstawie danych za 2019 r. Prewspółczynnik ten, został obliczony w oparciu o wzór:

X= ---------------x 100%

Z+W

gdzie:

X - prewspółczynnik,

Z - ilość metrów sześciennych ścieków odprowadzonych w ramach transakcji zewnętrznych podlegających VAT,

W - ilość metrów sześciennych ścieków odprowadzonych w ramach transakcji wewnętrznych niepodlegających VAT.

Prewspółczynnik obliczony na podstawie powyższego wzoru, według danych za 2019 r., wyniósł po zaokrągleniu 97 %.

ZWiK wykorzystuje infrastrukturę kanalizacyjną zarówno do czynności podlegających VAT - odprowadzanie ścieków od podmiotów zewnętrznych, jak i do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT - odprowadzanie ścieków od jednostek Gminy.

Gmina nie jest w stanie przyporządkować bezpośrednio ponoszonych wydatków do poszczególnych rodzajów wykonywanej działalności, tj. do czynności opodatkowanych VAT lub niepodlegających ustawie o VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 20 lipca 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że wszystkie wymienione we wniosku inwestycje (tj. sieć kanalizacji, do której zostanę podłączone 133 nieruchomości; instalacja OZE (2 lampy hybrydowe zlokalizowane przy przepompowniach ścieków; stworzenie serwisu www portalu ICT na potrzeby łatwiejszego kontaktu z interesariuszami, montaż wodomierza w celu kontroli zużytej wody, ograniczenia strat, monitoringu przy przepompowni oraz monitoringu jakości wód) zostaną zrealizowane w ramach jednego projektu „………”.

Efekty wszystkich ww. inwestycji zostaną przekazane do zarządzania Zakładowi Wodociągów i Kanalizacji w …………….

Gmina za pośrednictwem Zakładu Wodociągów i Kanalizacji w ………… przy wykorzystaniu całej infrastruktury będzie wykonywać czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie będzie natomiast wykonywać czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Gmina będzie dokonywała pomiaru ilości odebranych ścieków od poszczególnych odbiorców na podstawie wodomierza głównego - czyli na podstawie ilości wody dostarczonej do danej nieruchomości. W przypadku posiadania przez odbiorcę usług wodomierza ogrodowego (tzw. podlicznika na wodę dla celów związanych z podlewaniem itp.), ilość ścieków odprowadzonych Gmina zmniejszy o ilość wody traconej, która nie wraca do kanalizacji.

Urządzenia pomiarowe, przy użyciu których Gmina będzie dokonywała pomiaru ilości odebranych ścieków pozwalają na dokonanie możliwie najdokładniejszego pomiaru ilości odebranych ścieków od poszczególnych odbiorców. Spełniają one wymagane warunki techniczne, tj. posiadają stosowne atesty oraz są dopuszczone do użytkowania.

Ze względu na fakt, że wodomierze należą do przyrządów pomiarowych, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (dalej „ustawa”) i są określone w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 13 kwietnia 2017 r. w sprawie rodzajów przyrządów pomiarowych podlegających prawnej kontroli metrologicznej oraz zakresu tej kontroli, podlegają prawnej kontroli metrologicznej. Podobnie, zgodnie z art. 8 ust. 2a tej ustawy, przyrządy pomiarowe wprowadzone do obrotu lub użytkowania po dokonaniu oceny zgodności, które są stosowane w ww. dziedzinach, podlegają w użytkowaniu prawnej kontroli metrologicznej (legalizacji ponownej).

Okres ważności legalizacji wodomierzy wynosi 5 lat. Natomiast zgodnie z § 26 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 13 kwietnia 2017 r. w sprawie prawnej kontroli metrologicznej przyrządów pomiarowych - okres ważności legalizacji wyrażony w latach - liczy się od dnia pierwszego stycznia roku następującego po roku, w którym legalizacja została dokonana. Ze względu na powyższe, Zakład Wodociągów i Kanalizacji w …………. w swoich działaniach respektuje wymagane terminy legalizacji wodomierzy.

Gmina uznając, że wskazany we wniosku sposób określenia proporcji jest/będzie najbardziej reprezentatywny, kierowała się przesłankami wynikającymi z art. 86 ust. 2b oraz 2h ustawy o VAT.

Na podstawie art. 86 ust. 2b ustawy o VAT „sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.”

Stosownie do treści art. 86 ust. 2h ustawy o VAT „w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy Rozporządzenia, uzna, że wskazany w Rozporządzeniu sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.”

Przepis ten pozwala podatnikowi na autonomiczne uznanie, czy wskazany w Rozporządzeniu sposób określenia proporcji odpowiada specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Jeśli odpowiedź na tak zadane pytanie jest negatywna, wówczas podatnik uprawniony jest do zastosowania ustalonego przez siebie prewspółczynnika indywidualnego.

W przypadku działalności w zakresie działalności kanalizacyjnej, mamy do czynienia z sytuacją całkowicie odmienną od tej, na potrzeby której przepisy Rozporządzenia zostały ukształtowane. Specyfika tej działalności przejawia się w odwrotnej proporcji czynności opodatkowanych w stosunku do niepodlegających VAT, bowiem w głównej mierze jest to działalność gospodarcza, natomiast w niewielkim tylko zakresie podejmowane są czynności w celach innych, niż gospodarczy.

Zdaniem Gminy to właśnie przedstawiony przez Gminę sposób odpowiada specyfice wykonywanej przez Gminę (i jej jednostki organizacyjne) działalności i dokonywanych przez nią nabyć. W odniesieniu do działalności kanalizacyjnej klucz podziału został określony jako pre-proporcja metrażowa, polegająca na określeniu prewspółczynnika opartego na kryterium ilości metrów sześciennych ścieków odprowadzonych w ramach transakcji zewnętrznych podlegających VAT, w sumie ilości metrów sześciennych ścieków odprowadzonych w ramach ogółu wszystkich transakcji/zużyć (tj. zarówno transakcji zewnętrznych podlegających VAT i potrzeb własnych niepodlegających VAT). Skoro Gmina jest w stanie precyzyjnie określić ilość metrów sześciennych ścieków, to jest to najbardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

System odliczeń - jak wielokrotnie podkreślił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zob. m.in. wyrok z 21 marca 2018 r., C-533/16, EU:C:2018:204, pkt 38 i przytoczone tam orzecznictwo) - ma na celu całkowite uwolnienie podatnika od ciężaru VAT należnego lub zapłaconego w ramach całej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wspólny system VAT zapewnia zatem neutralność działalności gospodarczej w zakresie obciążeń podatkowych, bez względu na cel czy rezultaty tej działalności, pod warunkiem że działalność ta, co do zasady, sama podlega opodatkowaniu VAT.

Powszechnie zatem przyjmowane jest założenie, że w odniesieniu do wydatków na konkretną działalność gospodarczą prowadzoną przez gminę, jako podatnika podatku od towarów i usług, możliwe jest zastosowanie odrębnie wyliczonego sposobu kalkulacji prewspółczynnika, jeśli tylko będzie on stanowił bardziej reprezentatywny w danym przypadku sposób określenia proporcji.

Pogląd o prawidłowości stosowania przez Gminy prewspółczynnika indywidualnego ugruntował się w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego, a jako przykłady Gmina pragnie wskazać:

wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lutego 2020 r., sygn. I FSK 37/19;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2020 r., sygn. I FSK 1114/19;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2019 r., sygn. I FSK 1621/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 października 2019 r., sygn. I FSK 654/19;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 września 2019 r., sygn. I FSK 1230/17;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lipca 2019 r., sygn. I FSK 732/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lipca 2019 r., sygn. I FSK 388/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lipca 2019 r., sygn. I FSK 448/19;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 czerwca 2019 r., sygn. I FSK 1166/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 czerwca 2019 r., sygn. I FSK 347/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 czerwca 2019 r., sygn. I FSK 2118/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 maja 2019 r., sygn. I FSK 1971/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 maja 2019 r., sygn. I FSK 2220/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 kwietnia 2019 r., sygn. I FSK 2094/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 marca 2019 r., sygn. I FSK 701/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lutego 2019 r., sygn. akt I FSK 411/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 stycznia 2019 r., sygn. akt I FSK 1662/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 stycznia 2019 r., sygn. akt I FSK 444/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. akt I FSK 795/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. akt I FSK 715/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1448/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. akt I FSK 425/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1532/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. I FSK 794/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2018 r., sygn. I FSK 219/18.

Prawo do zastosowania indywidualnego prewspółczynnika potwierdzają także organy podatkowe w wydawanych interpretacjach, np.:

Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 stycznia 2020 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.599.2019.3.AW;
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 stycznia 2020 r., sygn. 0112-KDIL2-3.4012.590.2019.2.WB;
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 grudnia 2019 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.72.2019.8.AS;
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 października 2019 r., sygn. 0112-KDIL4.4012.401.2019.2.NK;
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 sierpnia 2019 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4012.201.2019.2.SS;
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 sierpnia 2019 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4012.254.2019.4. AKR;
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 sierpnia 2019 r., sygn. 0112-KDIL2-3.4012.230.2019.3. AS;
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 sierpnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.192.2019.2.MD (interpretacja zmieniona po wyroku WSA);
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 sierpnia 2019 r. sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.183.2019.4.OS (interpretacja zmieniona po wyroku WSA);
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 sierpnia 2019 r. sygn. 0112-KDIL2-3.4012.302.2019.2.AS;
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 sierpnia 2019 r. sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.179.2019.4.ALN (interpretacja zmieniona po wyroku WSA);
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 sierpnia 2019 r. sygn. 0115-KDIT1-1.4012.373.2019.1.KM;
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 sierpnia 2019 r. sygn. 0112-KDIL2-3.4012.260.2019.4.AS;
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 sierpnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB3-2.4012.245.2019.2.MN;
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 sierpnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB3-2.4012.191.2019.2.AZ (interpretacja zmieniona po wyroku WSA);
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 sierpnia 2019 r. sygn. 0112-KDIL2-3.4012.284.2019.2.WB;
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 sierpnia 2019 r. sygn. 0115-KDIT1-1.4012.244.2019.3.IK (interpretacja zmieniona po wyroku WSA);
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 lipca 2019 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4012.110.2019.2.AP (interpretacja zmieniona po wyroku WSA);
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 lipca 2019 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.157.2019.2.MGO (interpretacja zmieniona po wyroku WSA);
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 lipca 2019 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.249.2019.1.ASZ;
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 czerwca 2019 r., sygn. 0112-KDIL4.4012.702.2017.10.HW (interpretacja zmieniona po wyroku NSA).

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Gminy wskazany we wniosku sposób obliczenia proporcji będzie najbardziej reprezentatywny - najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez Gminę działalności oraz dokonywanych przez nią nabyć.

Przyjęty w Rozporządzeniu wzór - zmierzający do porównania proporcji obrotu z działalności gospodarczej do obrotu całkowitego utożsamianego z wysokością dochodów wykonanych - zakłada, że wszelkie dotacje (czy inne źródła finansowania) pozostają wyłącznie w związku z działalnością nieopodatkowaną jednostki samorządu terytorialnego. Wartość dofinansowania (występującego tu w różnych postaciach) powiększa bowiem obrót całkowity, co w konsekwencji powoduje konieczność jego uwzględnienia w mianowniku ustalonego wzoru i obniżenie wysokości prewspółczynnika (a zatem ograniczenie zakresu dopuszczalnych odliczeń podatku naliczonego).

Tymczasem w przypadku działalności w zakresie działalności gospodarczej związanej z działalnością w zakresie kanalizacji, mamy do czynienia z sytuacją całkowicie odmienną od tej, na potrzeby której przepisy Rozporządzenia zostały ukształtowane. Specyfika tej działalności przejawia się w odwrotnej proporcji czynności opodatkowanych w stosunku do niepodlegających VAT, bowiem w głównej mierze jest to działalność gospodarcza, natomiast w niewielkim tylko zakresie podejmowane są czynności w celach innych, niż gospodarczy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w celu odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu Gmina może dokonać odliczenia podatku VAT prewspółczynnikiem właściwym dla zakładu budżetowego, któremu efekty inwestycji zostaną przekazane po jej zakończeniu?
Jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie jest twierdząca, czy Gmina może zastosować prewspółczynnik zakładu skalkulowany w oparciu o kryterium ilości metrów sześciennych ścieków odprowadzonych w ramach transakcji zewnętrznych podlegających VAT, w sumie ilości metrów sześciennych ścieków odprowadzonych w ramach ogółu wszystkich transakcji/zużyć (tj. zarówno transakcji zewnętrznych podlegających VAT i potrzeb własnych niepodlegających VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Gminy, w celu odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu Gmina może dokonać odliczenia podatku VAT prewspółczynnikiem właściwym dla zakładu budżetowego, któremu efekty inwestycji zostaną przekazane po jej zakończeniu.
Zdaniem Gminy, może ona zastosować prewspółczynnik zakładu skalkulowany w oparciu o kryterium ilości metrów sześciennych ścieków odprowadzonych w ramach transakcji zewnętrznych podlegających VAT, w sumie ilości metrów sześciennych ścieków odprowadzonych w ramach ogółu wszystkich transakcji/zużyć (tj. zarówno transakcji zewnętrznych podlegających VAT i potrzeb własnych niepodlegających VAT).

UZASADNIENIE

Ad 1

Brak jest jednoznacznego uregulowania przez ustawodawcę stosowania prewspółczynnika, w przypadku będącym przedmiotem zapytania, przy dokonywaniu zakupów (w tym inwestycyjnych), dokonywanych przez Gminę. Przepisy nie wskazują wprost, który prewspółczynnik (tj. czy prewspółczynnik Gminy, tj. Urzędu Gminy czy też prewspółczynnik zakładu budżetowego) należałoby przy zakupach dotyczących przedmiotowej inwestycji, stosować.

Jeżeli, jednakże, Gmina ponosi wydatki inwestycyjne dotyczące inwestycji, którą następnie przekazuje zakładowi budżetowemu, w następstwie czego jednostka ta będzie tę inwestycję wykorzystywać do swojej działalności (gospodarczej i innej niż gospodarcza) to przy odliczeniu podatku naliczonego VAT, Gmina powinna zastosować prewspółczynnik właściwy dla zakładu budżetowego, wykorzystującego zakupione towary i usługi, w oparciu o dane właściwe dla tej jednostki.

Z treści zapisu art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako: „ustawa o VAT”) wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku VAT, w sytuacji gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy spełnione są warunki łącznie, tj. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT.

Obie, wyżej wymienione przesłanki w odniesieniu do inwestycji, zostały spełnione, a tym samym Gmina będzie miała możliwość odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu wydatków poniesionych na realizację inwestycji, aczkolwiek Gmina zdaje sobie sprawę, że odliczenie podatku VAT może być częściowe.

Jednocześnie Gmina nie jest w stanie przyporządkować bezpośrednio ponoszonych wydatków do poszczególnych rodzajów wykonywanej działalności, tj. do czynności opodatkowanych VAT lub niepodlegających ustawie o VAT.

W świetle art. 86 ust. 2a ustawy o VAT: „w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (...) gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2 oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć”.

Stosownie zaś do art. 86 ust. 2b ustawy o VAT, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w części proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, (...) gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Gmina uważa że, skoro z dniem 1 stycznia 2017 r. dokonała ona konsolidacji rozliczeń VAT, to od tego momentu każda z jednostek organizacyjnych prowadzi część działalności gospodarczej Gminy - czyli tym samym prewspółczynnik stosowany do nabyć towarów i usług, które zostały przekazane jednostkom w celu wykonania tej części działalności, będzie najbardziej odpowiadał specyfice wykonywanej przez podatnika działalności tylko w sytuacji, gdy zastosujemy prewspółczynnik tejże jednostki. Prewspółczynnik, ze swej istoty, ma na celu odzwierciedlenie faktycznego wykorzystania dokonanych zakupów, a w przypadku Gminy, inwestycji przekazanej zakładowi budżetowemu. Zakład, zatem, będzie korzystał z wydatków inwestycyjnych, mimo że poniosła je faktycznie Gmina.

Z powyższego więc wynika, że jeżeli jednostka samorządu terytorialnego ponosi tzw. wydatki „mieszane”, to przy odliczeniu VAT naliczonego od tego typu nabyć zastosowanie powinien znaleźć prewspółczynnik właściwy dla jednostki organizacyjnej, która wykorzystuje te wydatki zarówno do działalności gospodarczej, jak i na potrzeby działalności innej niż gospodarcza. Jednocześnie, zdaniem Gminy, przez jednostkę wykorzystującą wydatki do celów „mieszanych” należy rozumieć jednostkę, której Gmina przekaże inwestycję (zakład budżetowy, który będzie zarządzał inwestycją bez względu na formę przekazania).

W związku z powyższym, zdaniem Gminy, w sytuacji gdy ponosi ona wydatki dotyczące inwestycji, która zostanie przekazana na rzecz jednostki organizacyjnej - ZWiK, Gmina dokonując odliczenia VAT od tego typu wydatków powinna zastosować prewspółczynnik zakładu budżetowego ZWiK, któremu zostanie przekazana inwestycja i który będzie zarządzać tą inwestycją.

Ad 2

Podstawowe zasady odliczenia reguluje art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym - w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do art. 86 ust. 22 ustawy o VAT minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Z dniem 1 stycznia 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U z 2015 r., poz. 2193, zwane dalej: „Rozporządzeniem”).

Zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

W ocenie Gminy, przytoczone wyżej przepisy nie wymagają od podatnika stosowania wyłącznie jednego sposobu określenia proporcji określonego w Rozporządzeniu. Wręcz przeciwnie, wskazanie przez ustawodawcę, że sposób określenia proporcji ma w jak najwyższym stopniu odzwierciedlać specyfikę wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, a przy tym uzależnienie w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, wysokości odliczenia od zakresu

wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, przesądza o tym, że w zależności od tego, w jakiej sferze działalność podatnika jest realizowana, właściwym jest zastosowanie odrębnych sposobów określenia proporcji. Zakres wykorzystania towarów i usług może być różny w odniesieniu do poszczególnych kategorii wydatków oraz obszarów działalności podatnika. Mając zatem na uwadze, że zakres odliczenia powinien jak najbardziej odpowiadać wykorzystaniu danych wydatków do działalności gospodarczej, w ocenie Gminy zasadne i pożądane jest odrębne ustalenie sposobów określenia proporcji, stosownie do stopni wykorzystania poszczególnych wydatków do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zdaniem Gminy, przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastosowaniem indywidualnie ustalonego prewspółczynnika metrażowego. W ocenie Gminy, przysługuje jej prawo do odliczenia części podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki inwestycyjne, według udziału procentowego, w jakim przedmiotowa infrastruktura wykorzystywana jest/będzie do wykonywania działalności gospodarczej i w takim przypadku prawidłowym będzie zastosowanie klucza odliczenia wyliczonego według udziału ilości metrów sześciennych odbieranych ścieków od mieszkańców (czynności opodatkowane VAT) w całkowitej ilości metrów sześciennych odbieranych ścieków (zarówno od mieszkańców jak i od jednostek Gminy i Urzędu Gminy).

Gmina jest w stanie określić udział liczby metrów sześciennych odbieranych ścieków od podmiotów zewnętrznych w całkowitej ilości metrów sześciennych odbieranych ścieków (zarówno od podmiotów zewnętrznych jak i podmiotów wewnętrznych tj. jednostek budżetowych Gminy i Urzędu Gminy) i jej zdaniem ma prawo zastosować tak ustalony prewspółczynnik indywidualny ZWiK z pominięciem przepisów Rozporządzenia, które nie są adekwatne do rodzaju działalności Gminy w zakresie gospodarki ściekowej i nie spełniają przesłanek określonych w art. 86 ust. 2b ustawy o VAT.

Na podstawie art. 86 ust. 2b ustawy o VAT, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku VAT, dlatego też sposób określenia proporcji powinien prowadzić do jak najlepszego odzwierciedlenia tego, w jaki sposób zakupy służące całości jego aktywności służą sprzedaży podlegającej opodatkowaniu, a w jaki sposób - pozostałemu rodzajowi sprzedaży.

Działalność jednostek samorządu terytorialnego w zakresie gospodarki kanalizacyjnej jest działalnością specyficzną i wyjątkową w kontekście całokształtu funkcjonowania Gminy, a zatem metoda kalkulacji prewspółczynnika ustalona Rozporządzeniem (która bardzo duże nakłady inwestycyjne, wykorzystywane w przeważającej części do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, nakazuje sprowadzać do wspólnego mianownika jednocześnie z innymi czynnościami i działalnościami Gminy, również tymi, do których z uwagi na ich charakter nie stosuje się przepisów ustawy o VAT) nie będzie bardziej reprezentatywna, niż prewspółczynnik indywidualny ustalony przez Gminę dla tej konkretnej działalności, uwzględniający jej specyfikę.

Przyjęta w Rozporządzeniu wykonawczym metoda obliczania proporcji według klucza obrotu oparta jest na określonych założeniach:

rozpatrywanie udziału obrotów w ujęciu globalnym przy uwzględnieniu kategorii dochodu wykonanego (rozporządzenie przyjmuje jedynie zróżnicowanie wzorów w odniesieniu do poszczególnych jednostek organizacyjnych - urzędu, jednostki budżetowej i zakładu budżetowego bez podziału na poszczególne rodzaje działalności) opiera się na założeniu o zasadniczo „niegospodarczym” charakterze działalności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego;
przyjęty w Rozporządzeniu wzór - zmierzający do porównania proporcji obrotu z działalności gospodarczej do obrotu całkowitego utożsamianego z wysokością dochodów wykonanych - zakłada, że wszelkie dotacje (czy inne źródła finansowania) pozostają wyłącznie w związku z działalnością nieopodatkowaną jednostki samorządu terytorialnego. Wartość dofinansowania (występującego tu w różnych postaciach) powiększa bowiem obrót całkowity, co w konsekwencji powoduje konieczność jego uwzględnienia w mianowniku ustalonego wzoru i obniżenie wysokości prewspółczynnika (a zatem ograniczenie zakresu dopuszczalnych odliczeń podatku naliczonego).

Tymczasem w przypadku działalności w zakresie gospodarki kanalizacyjnej mamy do czynienia z sytuacją całkowicie odmienną od tej, na potrzeby której przepisy Rozporządzenia zostały ukształtowane. Specyfika działalności kanalizacyjnej przejawia się w odwrotnej proporcji czynności opodatkowanych w stosunku do niepodlegających VAT, bowiem w głównej mierze jest to działalność gospodarcza, natomiast w niewielkim tylko zakresie podejmowane są czynności w celach innych, niż gospodarczy.

Uwzględniając zatem powyższe uwagi, w szczególności brzmienie art. 86 ust. 2h w związku z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT należy wskazać, że prewspółczynnik metrażowy ustalony przez Gminę dla ZWiK jest bardziej reprezentatywny, niż prewspółczynnik określony w Rozporządzeniu.

Zdaniem Gminy metoda wybrana przez Gminę daje możliwość obiektywnego i najbardziej rzetelnego wyodrębnienia części wydatków faktycznie przypadających wyłącznie na działalność gospodarczą opodatkowaną VAT (sprzedaż usług odbioru ścieków od podmiotów zewnętrznych), co pozwoli jej na obiektywne odzwierciedlenie części wydatków związanych z infrastrukturą i zachowanie zasady neutralności VAT, a w konsekwencji na ustalenie prawidłowej kwoty podatku VAT naliczonego podlegającej odliczeniu.

Gmina nie zna bardziej adekwatnego i odpowiadającego specyfice działalności Gminy w zakresie gospodarki kanalizacyjnej sposobu kalkulacji prewspółczynnika, niż prewspółczynnik oparty na ilości metrów sześciennych odebranych ścieków.

W rezultacie, skoro Gmina jest w stanie określić udział liczby metrów sześciennych odbieranych ścieków od podmiotów zewnętrznych w całkowitej ilości metrów sześciennych odbieranych ścieków (zarówno od podmiotów zewnętrznych jak i wewnętrznych, tj. jednostek budżetowych Gminy i Urzędu Gminy), to metoda wybrana przez Gminę daje możliwość obiektywnego i najbardziej rzetelnego wyodrębnienia części wydatków faktycznie przypadających wyłącznie na działalność gospodarczą opodatkowaną VAT (sprzedaż usług odbioru ścieków na rzecz podmiotów zewnętrznych).

Pogląd o prawidłowości stosowania przez Gminy prewspółczynnika metrażowego w zakresie gospodarki wodno-kanalizacyjnej ugruntował się w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego, a jako przykłady Gmina pragnie wskazać:

wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lutego 2020 r., sygn. I FSK 37/19;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2020 r., sygn. I FSK 1114/19;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2019 r., sygn. I FSK 1621/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 października 2019 r., sygn. I FSK 654/19;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 września 2019 r., sygn. I SK 1230/17;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lipca 2019 r., sygn. I FSK 732/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lipca 2019 r., sygn. I FSK 388/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lipca 2019 r., sygn. I FSK 448/19;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 czerwca 2019 r., sygn. I FSK 1166/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 czerwca 2019 r., sygn. I FSK 347/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 czerwca 2019 r., sygn. I FSK 2118/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 maja 2019 r., sygn. I FSK 1971/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 maja 2019 r., sygn. I FSK 2220/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 kwietnia 2019 r., sygn. I FSK 2094/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 marca 2019 r., sygn. I FSK 701/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lutego 2019 r., sygn. akt I FSK 411/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 stycznia 2019 r., sygn. akt I FSK 1662/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 stycznia 2019 r., sygn. akt I FSK 444/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. akt I FSK 795/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. akt I FSK 715/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1448/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. akt I FSK 425/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1532/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. I FSK 794/18;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2018 r., sygn. I FSK 219/18.

Reasumując, zdaniem Gminy, może ona zastosować prewspółczynnik zakładu skalkulowany w oparciu o kryterium ilości metrów sześciennych ścieków odprowadzonych w ramach transakcji zewnętrznych podlegających VAT, w sumie ilości metrów sześciennych ścieków odprowadzonych w ramach ogółu wszystkich transakcji/zużyć (tj. zarówno transakcji zewnętrznych podlegających VAT i potrzeb własnych niepodlegających VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie podkreślić należy, że Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Zatem w przypadku stwierdzenia w toku postępowania podatkowego stanu faktycznego odmiennego od przedstawionego we wniosku, tj. jeśli w wyniku zebranego materiału dowodowego organ podatkowy stwierdzi, że dany współczynnik nie odpowiada najbardziej specyfice działalności, to interpretacja nie wywołuje skutków podatkowoprawnych.

Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin