Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDWL.4011.17.2020.3.TW
z 3 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2020 r. (data wpływu 5 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Osoba fizyczna (zwana dalej „Wnioskodawcą”) jest rolnikiem ryczałtowym w zakresie wylęgu i chowu gęsi oraz prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych.

Wnioskodawca rozważa w ramach działalności gospodarczej również prowadzić działalność typu MOL, tj. sprzedaż marginalna, ograniczona i lokalna w zakresie przetworzonych produktów rolnych. W tym celu Wnioskodawca planuje uruchomić małą przydomową rzeźnię, w której będzie dokonywać uboju i przerobu gęsi z własnego chowu prowadzonego w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego, a także z gęsi zakupionych od innych hodowców.

Wnioskodawca również rozważa, że jednak nie będzie rozszerzał prowadzonej działalności o działalność typu MOL. Zatem w zakresie działalności gospodarczej, jak dotychczas, będzie świadczył tylko usługi transportowe. Przy przyjęciu takiego rozwiązania część wyhodowanych przez siebie gęsi będzie ubijał, ćwiartował, a uzyskane tusze w formie nieprzetworzonej i pierze będzie sprzedawać. Może część tych gęsi będzie przerabiał, a uzyskane produkty (np. smalec, gęsi nadziewane jabłkami) będzie sprzedawał. W tym wariancie przy przerobie i sprzedaży nie będzie zatrudniał osób na podstawie umów o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło oraz innych umów o podobnym charakterze. Będzie także prowadził ewidencję sprzedaży, o której mowa w art. 20 ust. 1e ustawy o PIT.

Wnioskodawca dotychczas wszystkie gęsi wyhodowane w ramach gospodarstwa rolnego sprzedaje żywe podmiotom gospodarczym.

Wnioskodawca dochody uzyskiwane w ramach wylęgu i chowu gęsi uznaje za dochody z działów specjalnych produkcji rolnej, a podatek ustala przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu. Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych i nie jest zobowiązany do ich prowadzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

W jaki sposób Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej będzie miał prawo określić koszt z tytułu gęsi wyhodowanych w ramach gospodarstwa rolnego i wniesionych do działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 22 ust. 6a ustawy o PIT, w celu ustalenia wartości zużytych w pozarolniczej działalności gospodarczej lub w działach specjalnych produkcji rolnej surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej lub zwierzęcej oraz własnej gospodarki leśnej stosuje się odpowiednio przepis art. 11 ust. 2.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o PIT, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zatem Wnioskodawca z tytułu przyjęcia gęsi z własnej hodowli do swojej działalności gospodarczej będzie mógł ustalać koszt uzyskania przychodów w wysokości cen rynkowych tych gęsi. W konsekwencji jego dochodem ze sprzedaży towarów uzyskanych z przerobu gęsi (mięsa, przetworów mięsnych, pierza) będzie przychód uzyskany z tej sprzedaży pomniejszony m.in. o wartość tak ustalonych kosztów.

Tożsame stanowisko przedstawił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 3 kwietnia 2017 r. nr 0461-ITPB1.4511.38.2017.1.WM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym w zakresie wylęgu i chowu gęsi oraz prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych. Wnioskodawca rozważa w ramach działalności gospodarczej również prowadzić działalność typu MOL, tj. sprzedaż marginalna, ograniczona i lokalna w zakresie przetworzonych produktów rolnych. W tym celu Wnioskodawca planuje uruchomić małą przydomową rzeźnię, w której będzie dokonywać uboju i przerobu gęsi z własnego chowu prowadzonego w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego, a także z gęsi zakupionych od innych hodowców. Wnioskodawca również rozważa, że jednak nie będzie rozszerzał prowadzonej działalności o działalność typu MOL. Zatem w zakresie działalności gospodarczej, jak dotychczas, będzie świadczył tylko usługi transportowe. Przy przyjęciu takiego rozwiązania część wyhodowanych przez siebie gęsi będzie ubijał, ćwiartował, a uzyskane tusze w formie nieprzetworzonej i pierze będzie sprzedawać. Może część tych gęsi będzie przerabiał, a uzyskane produkty (np. smalec, gęsi nadziewane jabłkami) będzie sprzedawał. Wnioskodawca dotychczas wszystkie gęsi wyhodowane w ramach gospodarstwa rolnego sprzedaje żywe podmiotom gospodarczym. Wnioskodawca dochody uzyskiwane w ramach wylęgu i chowu gęsi uznaje za dochody z działów specjalnych produkcji rolnej, a podatek ustala przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu. Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych i nie jest zobowiązany do ich prowadzenia.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Stosownie do art. 2 ust. 2 cytowanej ustawy, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

– licząc od dnia nabycia.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca powziął wątpliwość w jaki sposób w ramach działalności gospodarczej będzie miał prawo określić koszt z tytułu gęsi wyhodowanych w ramach gospodarstwa rolnego i wniesionych do działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 omawianej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 powołanej ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w celu ustalenia wartości zużytych w pozarolniczej działalności gospodarczej lub w działach specjalnych produkcji rolnej surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej lub zwierzęcej oraz własnej gospodarki leśnej stosuje się odpowiednio przepis art. 11 ust. 2.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy należy wskazać, że kosztem uzyskania przychodów z działalności gospodarczej będzie, zgodnie z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość drobiu (gęsi) wyhodowanego do uboju pochodzącego z własnego chowu, ustalona w sposób przewidziany w art. 11 ust. 2 tej ustawy, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Końcowo informuje się, że w niniejszej interpretacji nie odniesiono się do kwestii ustalenia dochodu z działalności gospodarczej, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług podlega odrębnemu rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.