2020.07.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.270.2020.2.AW
z 17 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2020 r. (data wpływu 24 kwietnia 2020 r.) uzupełniono pismem z dnia 12 czerwca 2020 r. (data wpływu 19 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów w działkach nr 1 oraz nr 2,
określenia podstawy opodatkowania sprzedaży udziałów w ww. nieruchomościach

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem w dniu 19 czerwca 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, pełnomocnictwo oraz o należną opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie produkcji rur i profili z tworzyw sztucznych, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

W 1984 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość – działkę nr 1 w A. W 1996 r. Wnioskodawca nabył kolejną nieruchomość działkę rolną nr 2 w A. Obie nieruchomości nabyte zostały do wspólnego majątku Wnioskodawcy i jego żony. W związku małżeńskim Wnioskodawcy obowiązywał bowiem ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

Nabycia obu nieruchomości nastąpiły na podstawie umów cywilnoprawnych, od osób fizycznych z ich majątku prywatnego, a zatem transakcje te nie były opodatkowane podatkiem VAT. W efekcie, nabycie nieruchomości nie wiązało się z odliczeniem podatku naliczonego przez Wnioskodawcę.

Od momentu nabycia, nieruchomość nr 1 wykorzystywana była przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej. W latach 1986-1989 Wnioskodawca posadowił na tej nieruchomości pierwsze budynki warsztatowe oraz magazyny. W latach 2016-2017 Wnioskodawca poniósł nakłady na modernizację jednego z budynków. Wartość poniesionych nakładów przekroczyła 30% wartości początkowej budynku. W 2017 roku, na działce tej wybudowano również parking. Zmodernizowany budynek oraz parking zostały oddane do użytkowania w 2017 r.

W roku 2019, Wnioskodawca poniósł natomiast nakłady na działkę nr 2. Wybudowano na niej parking, ogrodzenie oraz wiaty magazynowe.

Ponieważ nakłady ponoszone na obie działki dotyczyły działalności gospodarczej Wnioskodawcy, wiązały się one z prawem Wnioskodawcy do odliczenia wynikającego z nich podatku naliczonego.

W związku z przeniesieniem miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, od około 2000 r. obie nieruchomości stały się przedmiotem dzierżawy, w tym na rzecz syna Wnioskodawcy dla celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Usługi dzierżawy obu nieruchomości są opodatkowywane przez Wnioskodawcę podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej. Dzierżawa działki rolnej nr 2 nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie par. 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 701), z uwagi na to, że dzierżawa ta nie jest przeznaczona na cele rolnicze.

W związku ze śmiercią żony Wnioskodawcy w 2015 r., w efekcie dziedziczenia ustawowego, Wnioskodawca posiada obecnie 4/6 udziałów we współwłasności obu nieruchomości. Wnioskodawca rozważa sprzedaż całości swoich udziałów w obu nieruchomościach na rzecz syna – jednego z dotychczasowych dzierżawców nieruchomości – który w efekcie dziedziczenia ustawowego, jako zstępny zmarłej żony Wnioskodawcy – jest obecnie właścicielem 1/6 udziałów w obu nieruchomościach. Syn Wnioskodawcy wykorzystywał i nadal zamierza wykorzystywać przedmiotowe nieruchomości dla celów swojej działalności gospodarczej.

Rozważana transakcja sprzedaży nie będzie spełniała definicji przedsiębiorstwa z art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, dalej: „Kodeks cywilny”), ani definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa sformułowanej w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, a tym samym nie będzie korzystała z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT.

Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku z dnia 12 czerwca 2020 r. wskazał, że:

Działka nr 2 jest, była i będzie, aż do chwili jej sprzedaży wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, która obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W przeszłości działka ta była wykorzystywana, przede wszystkim, do celów składowania towarów wytworzonych w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a także półproduktów oraz materiałów. W związku z przeniesieniem miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, od około 2000 r. obie nieruchomości, których dotyczy wniosek, stały się przedmiotem dzierżawy, w tym na rzecz syna Wnioskodawcy dla celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, pod legającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Usługi dzierżawy obu nieruchomości są opodatkowywane przez Wnioskodawcę podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej. Dla potrzeb dzierżawy, w 2019 r. Wnioskodawca wybudował parking, ogrodzenie oraz wiaty magazynowe na działce nr 2.

Poniższe tabele zawierają wykaz zabudowań na działkach nr 1 i nr 2. Ulepszeniu stanowiącemu co najmniej 30% wartości początkowej podlegał jedynie budynek biurowy na działce nr 1. Budynek ten został oddany do użytkowania po ulepszeniu w dniu 1 października 2017 r. Wnioskodawca nie planuje żadnych dodatkowych modernizacji budynków i budowli na działkach nr 1 i 2 do dnia ich sprzedaży.
Na działce nr 1 posadowione są dodatkowo obiekty budowalne (blaszane kontenery/garaże), niepołączone trwale z gruntem, a zatem niestanowiące budynków, ani budowli, ale tymczasowe obiekty budowlane, o których mowa w art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 ze zm.).
Wnioskodawca wyjaśnia, że wskazane w treści wniosku wiaty magazynowe na działce nr 2 również nie są trwale związane z gruntem, nie stanowią zatem budynków, ani budowli, ale tymczasowe obiekty budowlane, o których mowa w art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 ze zm.).
Działka nr 1

rodzaj budynku/budowli na działce nr 1	data oddania do użytkowania	data poniesienia wydatków na ulepszenie 30% wartości początkowej	data oddania do użytkowania po ulepszeniu
budynek biurowy	1989 r.	2016 – 2017 r.	01.10.2017 r.
parking	2017 r.	-	-
ogrodzenie z bramą wjazdową	2010 r.	-	-
budynek warsztatowo-magazynowy (składający się z 2 budynków wybudowanych w latach 80 i połączonych ze sobą w 2014 r.)	1989 r.	-	-

Działka 2

rodzaj budynku/budowli na działce nr 2	data oddania do użytkowania	data poniesienia wydatków na ulepszenie 30% wartości początkowej	data oddania do użytkowania po ulepszeniu
ogrodzenie betonowe	2020 r.	-	-
parking z kostki brukowej	2020 r.	-	-

Sprzedaż działki nr 1 oraz działki nr 2 nastąpi po 1 lipca 2020 r.
Jeżeli w ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sprzedaż udziałów w działce nr 1 będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT, wówczas Wnioskodawca oraz Kupujący złożą zgodne oświadczenie o wyborze opodatkowania ww. działki, spełniające wszystkie wymogi, o których mowa w art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy o VAT.
Kupujący jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż udziałów we współwłasności obu nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?
Czy sprzedaż udziałów we współwłasności obu nieruchomości będzie opodatkowana według podstawowej stawki VAT (w przypadku działki nr 1 – przy założeniu spełnienia wymogów formalnych, o których mowa w art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy o VAT)?
Czy podstawą opodatkowania VAT sprzedaży udziałów we współwłasności obu nieruchomości będzie wartość całości udziałów posiadanych przez Wnioskodawcę, z uwzględnieniem tej części udziałów, która została otrzymana przez Wnioskodawcę tytułem dziedziczenia ustawowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedaż udziałów we współwłasności obu nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.
Sprzedaż udziałów we współwłasności obu nieruchomości będzie opodatkowana VAT według stawki 23% (w przypadku działki nr 1 – przy założeniu spełnienia wymogów formalnych, o których mowa w art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy o VAT).
Podstawą opodatkowania VAT sprzedaży udziałów we współwłasności obu nieruchomości będzie wartość całości udziałów posiadanych przez Wnioskodawcę, z uwzględnieniem tej części udziałów, która została otrzymana przez Wnioskodawcę tytułem dziedziczenia ustawowego.

UZASADNIENIE

Ad 1.

Instytucja współwłasności jest uregulowano w art. 195-221 Kodeksu cywilnego. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Właściciel udziału jest zatem właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, zgodnie z art. 198 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się natomiast przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W uchwale z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11, Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że sprzedaż udziału we współwłasności stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, konstatacja ta nie powinna ulec zmianie w przypadku, gdy do sprzedaży udziału dochodzi na rzecz dotychczasowego współwłaściciela nieruchomości, który w efekcie transakcji poszerza zakres przysługującego mu dotychczas prawa do nieruchomości.

W takiej sytuacji, dotychczasowy współwłaściciel dokonuje zbycia przysługującej mu „części” towaru jakim jest nieruchomość, mającego charakter odpłatnej dostawy towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie znajduje uzasadnienia dla odmiennego traktowania sprzedaży udziału w nieruchomości w przypadku, gdy jest ona dokonywana na rzecz podmiotu trzeciego, czy też na rzecz dotychczasowego współwłaściciela ułamkowego tej nieruchomości. Skoro w przywoływanej wyżej uchwale, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że sprzedaż udziału we współwłasności stanowi dostawę towarów dla celów opodatkowania VAT, to odmienne traktowanie podatkowe sytuacji, w której sprzedaż ta nie jest dokonywana na rzecz podmiotu trzeciego, ale na rzecz dotychczasowego współwłaściciela, prowadziłoby do naruszenia konstytucyjnej zasady równości podmiotów wobec prawa. Nie występują bowiem, w ocenie Wnioskodawcy, jakiekolwiek istotne przesłanki umożliwiające odmienne podatkowo traktowanie stron takich stosunków prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Sprzedaż udziałów w analizowanych nieruchomościach będzie dokonywana przez Wnioskodawcę działającego w charakterze podatnika VAT. Nieruchomości te są bowiem wykorzystywane dla potrzeb realizowanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (w tym dla potrzeb wynajmu), podlegającej opodatkowaniu VAT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż udziałów we współwłasności nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz syna, będącego współwłaścicielem tych nieruchomości, będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Ad 2.

Z art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT wynika, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Brzmienie tego przepisu powoduje, że w przypadku dostaw gruntów zabudowanych nie dochodzi do podlegających odrębnemu opodatkowaniu dostaw gruntów, lecz grunty podlegają opodatkowaniu w ramach dostaw budynków, budowli lub ich części.

W myśl art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, dalej: „Prawo budowlane”), przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z kolei, zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem malej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolnostojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i pod ziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pleców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zarówno działka nr 1, jak i nr 2 są obecnie działkami zabudowanymi budynkami i budowlami.

Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania 1, sprzedaż udziału w nieruchomości stanowi dostawę towaru dla celów opodatkowania VAT.

Mając na uwadze przytaczane wyżej regulacje, dla celów ustalenia zasad opodatkowania planowanej sprzedaży udziałów w nieruchomościach, niezbędne jest ustalenie statusu podatkowego znajdujących się na nich budynków i budowli.

Działka nr 1

Działka nr 1 zabudowana jest budynkami warsztatowymi i magazynowymi posadowionymi w latach 1986-89, Ostatnie nakłady ponoszone na poczet analizowanej działki w latach 2016-2017, dotyczyły modernizacji jednego ze znajdujących się na niej budynków. Wartość tych nakładów przekroczyła 30% wartości początkowej budynku. W roku 2017 na działce tej Wnioskodawca wybudował parking. Zmodernizowany budynek oraz parking zostały oddane do użytkowania w 2017 r. Od momentu nabycia nieruchomości, wszystkie budynki i budowle znajdujące się na działce nr 1 wykorzystywane są przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym dla potrzeb wynajmu.

Wszystkie budynki i budowle znajdujące się na działce nr 1 spełniają zatem definicję tzw. pierwszego zasiedlenia, o której mowa w art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT.

Zgodnie z tą regulacją, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ponieważ zatem wszystkie budynki i budowle znajdujące się na działce nr 1 są budynkami i budowlami zasiedlonymi, w rozumieniu regulacji podatku VAT i do zasiedlenia tego doszło wcześniej niż 2 lata przed planowaną obecnie transakcją sprzedaży udziałów, sprzedaż udziałów w tej działce będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Zgodnie jednak z brzmieniem art. 43 ust. 10 Ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Przy założeniu zatem spełnienia wszystkich warunków formalnych, o których nowa w art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy o VAT, Wnioskodawca może wybrać opodatkowanie sprzedaży udziałów w działce nr 1. W takiej sytuacji, sprzedaż udziałów w działce ar 1 będzie opodatkowana według podstawowej stawki VAT (obecnie 23%).

Działka nr 2

W 2019 r. Wnioskodawca wybudował parking, ogrodzenie oraz wiaty magazynowe na działce nr 2. Wszystkie budowle znajdujące się na działce nr 2 wykorzystywane są przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym dla potrzeb wynajmu.

W chwili obecnej, pomiędzy zasiedleniem powyższych budowli, a planowaną sprzedażą udziałów w działce nr 2 nie upłynął jeszcze 2 letni okres, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b.

Tym samym, do momentu upływu powyższego okresu, sprzedaż udziałów w działce nr 2 nic może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT. Do momentu upływu powyższego okresu, sprzedaż ta będzie zatem opodatkowana według podstawowej stawki VAT.

Ad 3.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zamiarem Wnioskodawcy jest sprzedaż całości udziałów posiadanych przez Wnioskodawcę we współwłasności obu działek. Obie działki nabyte zostały do wspólnego majątku Wnioskodawcy i jego żony. W związku z obowiązywaniem w małżeństwie Wnioskodawcy ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, udział Wnioskodawcy we współwłasności działek wynosił pierwotnie 3/6. W związku ze śmiercią żony, w efekcie dziedziczenia ustawowego, Wnioskodawca posiada obecnie 4/6 udziałów we współwłasności obu nieruchomości.

Obie nieruchomości wykorzystywane są przez Wnioskodawcę dla celów prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, w tym dla potrzeb wynajmu. W związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą dokonywane były również nakłady inwestycyjne na obu działkach. Sposób wykorzystania powyższych działek przez Wnioskodawcę nie ulega w jakikolwiek sposób zmianie w efekcie poszerzenia udziału Wnioskodawcy we współwłasności działek na skutek dziedziczenia ustawowego. Innymi słowy, w okresie posiadania udziałów w obu nieruchomościach, Wnioskodawca nie wykazywał zamiaru wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Sprzedaż udziałów w analizowanych nieruchomościach będzie dokonywana zatem przez Wnioskodawcę działającego w charakterze podatnika VAT, w ramach wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż udziałów we współwłasności obu nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu VAT, zaś podstawą opodatkowania obu transakcji będzie zapłata otrzymana z tytułu sprzedaży, odzwierciedlająca wartość posiadanych przez Wnioskodawcę 4/6 udziałów we współwłasności obu nieruchomości (w tym także udziałów otrzymanych przez Wnioskodawcę w ramach dziedziczenia ustawowego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że nieruchomość, stanowi towar w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym jej sprzedaż stanowi odpłatną dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) zwanej dalej Kodeks cywilny. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie produkcji rur i profili z tworzyw sztucznych, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. W 1984 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość – działkę nr 1. W 1996 r. Wnioskodawca nabył kolejną nieruchomość działkę rolną nr 2. Nabycia obu nieruchomości nastąpiły na podstawie umów cywilnoprawnych, od osób fizycznych z ich majątku prywatnego, a zatem transakcje te nie były opodatkowane podatkiem VAT. W efekcie, nabycie nieruchomości nie wiązało się z odliczeniem podatku naliczonego przez Wnioskodawcę. Od momentu nabycia, nieruchomość nr 1 wykorzystywana była przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej. W latach 1986-1989 Wnioskodawca posadowił na tej nieruchomości pierwsze budynki warsztatowe oraz magazyny. W latach 2016-2017 Wnioskodawca poniósł nakłady na modernizację jednego z budynków. Wartość poniesionych nakładów przekroczyła 30% wartości początkowej budynku. W 2017 roku, na działce tej wybudowano również parking. Zmodernizowany budynek oraz parking zostały oddane do użytkowania w 2017 r. W roku 2019, Wnioskodawca poniósł natomiast nakłady na działkę nr 2. Wybudowano na niej parking, ogrodzenie oraz wiaty magazynowe. Ponieważ nakłady ponoszone na obie działki dotyczyły działalności gospodarczej Wnioskodawcy, wiązały się one z prawem Wnioskodawcy do odliczenia wynikającego z nich podatku naliczonego. W związku z przeniesieniem miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, od około 2000 r. obie nieruchomości stały się przedmiotem dzierżawy, w tym na rzecz syna Wnioskodawcy dla celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Usługi dzierżawy obu nieruchomości są opodatkowywane przez Wnioskodawcę podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej. Dzierżawa działki rolnej nr 2 nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania. Syn Wnioskodawcy wykorzystywał i nadal zamierza wykorzystywać przedmiotowe nieruchomości dla celów swojej działalności gospodarczej.

W pierwszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży udziałów we współwłasności nieruchomości (działki nr 1 i działki nr 2).

Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 1984 r. nabył nieruchomość – działkę nr 1. W 1996 r. Wnioskodawca nabył kolejną nieruchomość działkę rolną nr 2. Nabycie obu nieruchomości nastąpiło na podstawie umów cywilnoprawnych, od osób fizycznych z ich majątku prywatnego, a zatem transakcje te nie były opodatkowane podatkiem VAT. Od momentu nabycia, nieruchomość nr 1 wykorzystywana była przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, również działka nr 2 jest, była i będzie, aż do chwili jej sprzedaży wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym działki, nr 1 i nr 2 były wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Zatem sprzedaż udziałów w ww. działkach będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy jednakże zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r.), rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynków, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Natomiast jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli” . W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 pkt 2 powołanej ustawy, pod pojęciem budynku rozumie się taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W świetle art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W myśl art. 3 pkt 5 ustawy Prawo budowlane, pod pojęciem tymczasowy obiekt budowlany – należy przez to rozumieć obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe, przenośne wolno stojące maszty antenowe;

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy sprzedaż udziałów we współwłasności działki nr 1 będzie opodatkowana według podstawowej stawki VAT przy założeniu spełnienia wymogów formalnych, o których mowa w art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy o VAT oraz czy sprzedaż udziałów działki nr 2 również będzie opodatkowana według podstawowej stawki VAT.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla budynków/budowli wybudowanych na działce nr 1 zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do przedmiotowych budynków/budowli miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

W rozpatrywanej sprawie, Wnioskodawca w 1984 r. zakupił działkę nr 1. W latach 1986-1989 Wnioskodawca posadowił na tej nieruchomości pierwsze budynki warsztatowe oraz magazyny.

W chwili obecnej na działce nr 1 znajduje się:

budynek biurowy – oddany do użytkowania w 1989 r.,
parking – oddany do użytkowania w 2017 r.,
ogrodzenie z bramą wjazdową – oddane w 2010 r.,
budynek warsztatowo-magazynowy (składający się z 2 budynków wybudowanych w latach 80 i połączonych z sobą w 2014 r.) – oddany do użytkowania w 1989 r.
blaszane obiekty budowlane – niepołączone trwale z gruntem, a zatem niestanowiące budynków ani budowli.

Jak wynika z wniosku – na budynek biurowy, Wnioskodawca ponosił wydatki na jego ulepszenie stanowiące co najmniej 30% jego wartości początkowej. Zmodernizowany budynek został oddany do użytkowania w 2017 r. Na pozostałe budynki/budowle znajdujące się na ww. działce Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ich ulepszenie.

Analizując ww. informacje w kontekście pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że w stosunku do wszystkich budynków/budowli znajdujących się na działce 1 doszło już do pierwszego zasiedlenia. Powyższe wynika z faktu, że budynek, który został ulepszony (budynek biurowy) został wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy i miało to miejsce w okresie dłuższym niż 2 lata przed sprzedażą. Pozostałe budynki/budowle na które Wnioskodawca nie ponosił nakładów przekraczających 30% ich wartości początkowej zostały oddane w używanie ponad dwa lata temu i każdy z nich używany był do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Tym samym od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Należy zatem stwierdzić, że dostawa udziału w nieruchomości nr 1 zabudowanej budynkami/budowlami będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

W tym miejscu należy podkreślić, że z uwagi na to, że do dostawy ww. budynków/budowli wybudowanych na działce nr 1 ma zastosowanie zwolnienie wskazane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10, analiza zwolnienia ww. dostawy na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest bezpodstawna.

Jak wynika z ww. przepisów zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jest fakultatywne i przy spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy dostawca budynków, budowli lub ich części może z niego zrezygnować. Tak więc w sytuacji, gdy dostawa ww. budynków/budowli wybudowanych na działce nr 1 korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, podatnik po spełnieniu wskazanych w art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy warunków, może zastosować opodatkowanie dostawy budynku według właściwej stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 ustawy.

Jak rozstrzygnięto powyżej, planowana transakcja sprzedaży udziału w działce nr 1 zabudowanej budynkiem biurowym, parkingiem ogrodzeniem z bramą wjazdową, budynkiem warsztatowo-magazynowym będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Ponadto w opisie sprawy wskazano, że Nabywca i Zbywca (Wnioskodawca) są i będą zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni w dacie transakcji i zrezygnują ze zwolnienia fakultatywnego od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i dokonają wyboru opodatkowania podatkiem VAT transakcji przez złożenie przed dniem transakcji, właściwemu dla Nabywcy, naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnego oświadczenia w oparciu o wymogi art. 43 ust. 10 oraz ust. 11 ustawy o VAT.

Wobec powyższych okoliczności, Zbywca (Wnioskodawca) i Nabywca spełniając ww. warunki będą mogli skorzystać z rezygnacji ze zwolnienia od podatku przy sprzedaży ww. budynków/budowli wraz z gruntem, na których te budynki/budowle są posadowione i wybrać opodatkowanie tej dostawy, stosownie do art. 43 ust. 10 oraz art. 43 ust. 11 ustawy o VAT.

W konsekwencji, z uwagi na fakt, że dostawa ww. budynków/budowli będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, to Wnioskodawca – po spełnieniu warunków określonych w wyżej powołanych przepisach art. 43 ust. 10 i art. 43 ust. 11 ustawy – będzie mógł skorzystać z opcji opodatkowania transakcji sprzedaży udziału w działce nr 1 według właściwej stawki podatku VAT stosownie do art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto przedmiotem sprzedaży jest również działka nr 2, w celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla budynku/budowli wybudowanych na działce nr 2 zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do przedmiotowych budynków/budowli miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

W rozpatrywanej sprawie, Wnioskodawca w 1996 r. nabył działkę nr 2, wybudowano na niej parking, ogrodzenie oraz wiaty magazynowe (nie są trwale związane z gruntem, nie stanowią zatem budynków, ani budowli, ale tymczasowe obiekty budowlane, o których mowa w art. 3 pkt 5 ustawy Prawo budowlane). Budynki/budowle, tj. ogrodzenie betonowe oraz parking z kostki brukowej zostały oddane do użytkowania w 2020 r. Ponadto działka nr 2 jest, była i będzie, aż do chwili jej sprzedaży wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Działka nie była przedmiotem ulepszeń.

Odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem zapytania wskazać należy, że w przypadku gdy dostawa Nieruchomości lub ich części nastąpi w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia nie znajdzie zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z brakiem możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy do sprzedaży udziału w działce nr 2 wraz z posadowionymi na niej budynkami/budowlami, których sprzedaż nastąpi w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia (jak wynika z opisu sprawy pierwsze zasiedlenie nastąpiło w 2020 r.) należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W analizowanej sytuacji do dostawy udziału w działce nr 2 wraz z posadowionymi na niej budynkami/budowlami, którego sprzedaż nastąpi w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia nie będzie miało zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Jak wskazano bowiem w opisie zdarzenia przyszłego, Sprzedający był uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z budową budynków/budowli. Zatem nie jest spełniony warunek, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy.

Ponadto w stosunku do sprzedaży budynków/budowli, których sprzedaż nastąpi w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia nie znajdzie zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wskazano bowiem w opisie zdarzenia przyszłego, Sprzedający był uprawniony do odliczenia podatku naliczonego w związku z budową budynków/budowli.

Od 2000 r. m.in. nieruchomość nr 2 była przedmiotem dzierżawy – czynnością opodatkowaną. Zatem również drugi warunek art. 43 ust. 1 pkt 2 nie jest spełniony.

Zatem sprzedaż budynków/budowli, w okresie krótszym niż 2 lata od powstania pierwszego zasiedlenia będzie podlegać opodatkowaniu właściwą stawką na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 ustawy.

Należy zatem stwierdzić, że sprzedaż udziału w nieruchomości nr 2 wraz z posadowionymi na niej budynkami/budowlami, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, będzie zatem opodatkowana według właściwej stawki podatku VAT stosownie do art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii czy podstawą opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów we współwłasności obu nieruchomości będzie wartość całości udziałów posiadanych przez Wnioskodawcę, z uwzględnieniem tej części udziałów, która została otrzymana przez Wnioskodawcę tytułem dziedziczenia ustawowego.

Stosownie do treści art. 196 § 1 Kodeks cywilny, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Artykuł 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części – art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę, obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Jak już wyżej wskazano kwestie opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki, budowle lub ich części rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy.

W odniesieniu do wskazanych przepisów prawa oraz do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania dla sprzedaży udziału w nieruchomości w sytuacji, gdy sprzedaż będzie korzystać ze zwolnienia od podatku – zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 oraz art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy – jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od nabywcy z tytułu dostawy udziału w nieruchomości wynoszącego 4/6, w odniesieniu do części przypadającej Wnioskodawcy na moment sprzedaży.

Natomiast w sytuacji, gdy strony transakcji, po spełnieniu warunków zawartych w art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy zrezygnują ze zwolnienia dostawy nieruchomości i wybiorą opcję opodatkowania ww. dostawy na zasadach ogólnych, wówczas podstawą opodatkowania dla sprzedaży udziału w nieruchomości – zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 oraz art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy – jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od nabywcy z tytułu dostawy udziału w nieruchomości wynoszącego 4/6, w odniesieniu do części przypadającej Wnioskodawcy na moment sprzedaży, pomniejszone o kwotę podatku od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż udziałów we współwłasności obu nieruchomości (działki nr 1 i działki nr 2) będzie podlegać opodatkowaniu VAT, podstawą opodatkowania obu transakcji będzie zapłata otrzymana z tytułu sprzedaży (pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług), odzwierciedlająca wartość posiadanych przez Wnioskodawcę 4/6 udziałów we współwłasności obu nieruchomości (w tym także udziałów otrzymanych przez Wnioskodawcę w ramach dziedziczenia ustawowego).

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie wniosku w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału dwóch działek tj. działki nr 1 i nr 2. Natomiast w zakresie stawki podatku od towarów i usług dla sprzedaży udziału dwóch działek tj. działki nr 1 i nr 2, po dniu 30 czerwca 2020 r., zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019, poz. 1751, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., zwanej dalej „ustawą nowelizującą”, przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c-12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 lipca 2020 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72-75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Jak stanowi art. 7 ust. 3 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., do wiążących informacji stawkowych, zwanych dalej „WIS”, wydawanych przed dniem 1 lipca 2020 r.:

nie stosuje się przepisów art. 83 ust. 1 pkt 2 oraz załącznika nr 2 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, a także przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 41 ust. 15 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym,
stosuje się przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c–12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a–d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą – z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3 i 4.

W myśl art. 7 ust. 4 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., WIS wydana przed dniem 1 lipca 2020 r. wiąże organy podatkowe wobec podatnika, dla którego została wydana w odniesieniu do towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych po dniu 30 czerwca 2020 r. oraz usługi, która została wykonana po tym dniu, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3.

Na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Wystąpienie z wnioskiem o wydanie WIS jest możliwe od 1 listopada 2019 r. – przy czym WIS będzie dotyczyć stanu prawnego, który zacznie obowiązywać od 1 lipca 2020 r. Zatem kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin