Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.218.2020.2.EB
z 4 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2020 r. (data wpływu 1 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2020 r. (data wpływu 29 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 29 lipca 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym, wspólnikiem komandytariuszem spółki komandytowej (dalej: „Spółka”). Zgodnie z umową Spółki Wnioskodawcy przysługuje udział w zyskach i stratach Spółki. Pozostałymi wspólnikami Spółki są osoby fizyczne oraz osoby prawne, a działalność samej Spółki ma charakter firmy rodzinnej.

Wnioskodawca posiada nieruchomości, które zamierza sprzedać, w przypadku gdyby możliwe było uzyskanie korzystnej ceny sprzedaży.

Przedmiotowe grunty zostały sklasyfikowane jako:

• Grunty orne;
• Łąki i pastwiska;
• Grunty zadrzewione i zakrzewione.
  
  

W ramach przedmiotowych gruntów zostały nabyte grunty przeznaczone do zabudowy rekreacyjnej, które nie są ani nie były przeznaczone do działalności gospodarczej (dalej: „Grunty”). Wnioskodawca posiada przedmiotowe grunty jako majątek prywatny i nie zamierza prowadzić na przedmiotowych gruntach działalności gospodarczej.

Grunty nie są również przeznaczone do sprzedaży w celu reinwestycji uzyskanych środków w zakup nieruchomości.

Wnioskodawca nie prowadzi też aktywnej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, nie prowadzi analiz w tym zakresie, nie utrzymuje biura, w ramach którego byłyby podejmowane aktywne czynności w zakresie obrotu nieruchomościami.

Nabycie Gruntów nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „podatek VAT” „VAT”). Wnioskodawca nie odliczał podatku VAT przy nabyciu Gruntów.

Wniosek uzupełniono w dniu 29 lipca 2020 r. o następujące informacje:

1. Przedmiotem sprzedaży będą działki obrębu miasta (…) nr 1 i nr 2.
2. Wnioskodawca nie wykorzystywał ani nie wykorzystuje działek objętych zakresem wniosku w celu prowadzenia działalności gospodarczej.
3. Działki są udostępnione od 23 maja 2019 r. do dnia dzisiejszego. Podstawą jest umowa użyczenia. Działka jest udostępniona nieodpłatnie.
4. Wnioskodawca zamierza jedynie zamieszczać ogłoszenia odnośnie sprzedaży działek, zatem nie zamierza ponosić nakładów, które mają na celu zwiększanie atrakcyjności działek.
5. Dla przedmiotowych nieruchomości wynika przeznaczenie terenów do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.
6. Zainteresowany nie będzie wnioskował o zmianę przeznaczenie działek mających być przedmiotem zbycia.
7. Działki stanowią prywatny majątek Wnioskodawcy. Cel nabycia działek, można określić jako lokatę kapitału. Sprzedaż działek nie będzie miała charakteru działalności gospodarczej ani środki ze sprzedaży działek nie będą reinwestowane w kolejne nieruchomości. Wyjątkowo, środki ze sprzedaży działek mogą być przeznaczone na własne cele mieszkaniowe.
8. Dla przedmiotowych nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie podejmował żadnych inicjatyw w tym kierunku.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż Gruntu, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Gruntu nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) (dalej: ustawa VAT) podatnikiem VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Nieodpłatne wycofanie Gruntu z majątku Spółki do majątku osobistego jej wspólników nie podlegało opodatkowaniu VAT, sprzedaż Gruntu nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, zatem, zdaniem Wnioskodawcy, który nie będzie występował w przedmiotowej sytuacji jako przedsiębiorca, również nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W analizowanej sytuacji Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego w odniesieniu do Gruntów. Spółka nie zamierzała wykorzystywać Gruntów w działalności gospodarczej, a celem ich nabycia było jedynie zawarcie na korzystnych warunkach transakcji nabycia gruntów, które miały być wykorzystywane w działalności.

W konsekwencji, w odniesieniu do transakcji nabycia Gruntów, Spółka nie miała faktycznego ani też hipotetycznego prawa do obniżenia podatku należnego. W związku z powyższym, nieodpłatne wycofanie z majątku Spółki Gruntu i przekazanie udziałów w nim do prywatnego majątku wspólników, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Gruntu nie będzie opodatkowana podatkiem VAT bowiem Grunt stanowi część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie sposób uznać Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT, skoro zamierza dokonać jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie będzie przewidziana ściśle regularna zapłata, sprzedaż będzie stanowić jedynie zwykłe wykonywanie prawa własności. Wnioskodawca nie prowadzi w tym zakresie zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Sprzedaż Gruntu, nie będzie dokonywana w sposób ciągły dla celów zarobkowych, zatem wykorzystywanie majątku prywatnego Wnioskodawcy nie będzie stanowić działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy Gruntu istotne jest to że Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nie podejmie aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, z zaangażowaniem środków podobnych do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Jedynymi możliwymi czynnościami podejmowanymi przez Wnioskodawcę będą czynności niezbędne w celu sprzedaży, tj. zamieszczanie ogłoszeń sprzedaży Gruntu, bezpośrednio lub pośrednio przez agencję nieruchomości.

Planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż Gruntu nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie występował w ramach tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu. Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawca dokona sprzedaży Gruntu w ramach zarządu majątkiem prywatnym w warunkach wskazujących, że działania te nie są czynione z zamiarem powtarzania i nie zmierzają do nadania im stałego charakteru, a Grunty nie były nabywane w celu ich zbycia, zatem wykonywana przez Wnioskodawcę czynność dostawy Gruntu nie może zostać uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT. Biorąc powyższe pod uwagę, czynności nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Takie stanowisko potwierdza stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z 4 kwietnia 2019 r. sygn. akt II FSK 1100/17, zgodnie z którym „Samo tylko wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu, powiązane także z koniecznością uprzedniego uzyskania stosownych decyzji administracyjnych, czy uregulowania prawidłowego dostępu do nich, nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży ww. gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym, wspólnikiem komandytariuszem spółki komandytowej (dalej: „Spółka”). Zgodnie z umową Spółki Wnioskodawcy przysługuje udział w zyskach i stratach Spółki. Pozostałymi wspólnikami Spółki są osoby fizyczne oraz osoby prawne, a działalność samej Spółki ma charakter firmy rodzinnej. Wnioskodawca posiada nieruchomości, które zamierza sprzedać, w przypadku gdyby możliwe było uzyskanie korzystnej ceny sprzedaży.

Przedmiotowe grunty zostały sklasyfikowane jako: grunty orne; łąki i pastwiska; grunty zadrzewione i zakrzewione.

W ramach przedmiotowych gruntów zostały nabyte grunty przeznaczone do zabudowy rekreacyjnej, które nie są ani nie były przeznaczone do działalności gospodarczej. Wnioskodawca posiada przedmiotowe grunty jako majątek prywatny i nie zamierza prowadzić na przedmiotowych gruntach działalności gospodarczej.

Grunty nie są również przeznaczone do sprzedaży w celu reinwestycji uzyskanych środków w zakup nieruchomości. Wnioskodawca nie prowadzi też aktywnej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, nie prowadzi analiz w tym zakresie, nie utrzymuje biura, w ramach którego byłyby podejmowane aktywne czynności w zakresie obrotu nieruchomościami. Nabycie Gruntów nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „podatek VAT” „VAT”). Wnioskodawca nie odliczał podatku VAT przy nabyciu Gruntów. Przedmiotem sprzedaży będą działki obrębu miasta (…) nr 1 i nr 2. Wnioskodawca nie wykorzystywał ani nie wykorzystuje działek objętych zakresem wniosku w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Działki są udostępnione od 23 maja 2019 r. do dnia dzisiejszego. Podstawą jest umowa użyczenia-nieodpłatna. Wnioskodawca zamierza jedynie zamieszczać ogłoszenia odnośnie sprzedaży działek, zatem nie zamierza ponosić nakładów, które mają na celu zwiększanie atrakcyjności działek. Dla przedmiotowych nieruchomości wynika przeznaczenie terenów do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Zainteresowany nie będzie wnioskował o zmianę przeznaczenie działek mających być przedmiotem zbycia. Działki stanowią prywatny majątek Wnioskodawcy. Cel nabycia działek, można określić jako lokatę kapitału. Sprzedaż działek nie będzie miała charakteru działalności gospodarczej ani środki ze sprzedaży działek nie będą reinwestowane w kolejne nieruchomości. Wyjątkowo, środki ze sprzedaży działek mogą być przeznaczone na własne cele mieszkaniowe. Dla przedmiotowych nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie podejmował żadnych inicjatyw w tym kierunku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy sprzedaż gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży wskazanych działek, Zainteresowany będzie spełniał przesłanki do uznania Jego za podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej, uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Ponadto – jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Jak bowiem wynika z opisu sprawy Zainteresowany zamierza jedynie zamieszczać ogłoszenia odnośnie sprzedaży działek, i udostępniał działki od 23 maja 2019 r. do dnia dzisiejszego na podstawie nieodpłatnej umowy użyczenia. Działki będące przedmiotem planowanej dostawy nie są, ani nie były przeznaczone do działalności gospodarczej. Wnioskodawca posiada przedmiotowe grunty jako majątek prywatny i nie zamierza prowadzić na przedmiotowych gruntach działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadzi też aktywnej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, nie prowadzi analiz w tym zakresie, nie utrzymuje biura, w ramach którego byłyby podejmowane aktywne czynności w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nie zamierza ponosić nakładów, które mają na celu zwiększanie atrakcyjności działek. Działki stanowią prywatny majątek Wnioskodawcy. Cel nabycia działek, można określić jako lokatę kapitału. Sprzedaż działek nie będzie miała charakteru działalności gospodarczej ani środki ze sprzedaży działek nie będą reinwestowane w kolejne nieruchomości, mogą być przeznaczone na własne cele mieszkaniowe. Dla przedmiotowych nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie podejmował żadnych inicjatyw w tym kierunku.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie działa jako handlowiec, a podjęte przez niego czynności stanowią/będą stanowić jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie sprzedaży działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowany sprzedając przedmiotowe działki będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, sprzedaż działek oznaczonych numerami 1 i 2, będących przedmiotem wniosku, można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie wskazują na wykorzystywanie działek dla celów zarobkowych.

Podsumowując, w opisanej sytuacji sprzedaż przez Wnioskodawcę działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy lub własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.