Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.84.2020.2.BD
z 6 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 04 czerwca 2020 r. (data wpływu – 08 czerwca 2020 r.), uzupełnionym 28 i 29 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania przez żonę Wnioskodawcy środków pieniężnych do majątku wspólnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 czerwca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania przez żonę Wnioskodawcy środków pieniężnych do majątku wspólnego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym w piśmie z 17 lipca 2020 r. znak: 0111-KDIB2-3.4015.84.2020.1.BD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 28 lipca 2020 r. (przez e-PUAP) oraz 29 lipca 2020 r. (drogą tradycyjną).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 06 września 2016 r., żona Wnioskodawcy w drodze darowizny otrzymała od swojej matki lokal mieszkalny. Nabycie to zgłosiła do Urzędu Skarbowego (darowizna została zwolniona od opodatkowania).

W dniu 15 czerwca 2018 r. małżonka Wnioskodawcy dokonała sprzedaży ww. lokalu, a środki ze sprzedaży wpłynęły na rachunek Wnioskodawcy, do którego żona jest upoważniona (pomiędzy Wnioskodawcą a małżonką istnieje ustawowa wspólnota majątkowa). Następnie, na początku 2019 r. sprzedaż lokalu (przychód z tego tytułu) małżonka zgłosiła na formularzu PIT-39 deklarując, że całe środki pochodzące ze sprzedaży będzie wydatkować na własny cel mieszkaniowy.

W dniu 17 października 2018 r. Wnioskodawca razem z małżonką podpisał umowę deweloperską związaną z budową lokalu mieszkalnego. Cała kwota otrzymana za zbycie lokalu mieszkalnego (otrzymanego przez małżonkę w darowiźnie) została przelana bezpośrednio z konta Wnioskodawcy na konto dewelopera budującego lokal mieszkalny.

W dniu 19 listopada 2018 r. małżonkowie podpisali umowę o kredyt hipoteczny będący uzupełnieniem ceny zakupu lokalu mieszkalnego.

Do momentu sfinalizowania transakcji zakupu, małżonka Wnioskodawcy nie dokonała przelewu środków pochodzących ze sprzedaży na jego rzecz, ze względu na fakt, że kupowana nieruchomość i tak wejdzie w skład majątku wspólnego.

Wnioskodawca wraz z małżonką, 10 kwietnia 2020 r. podpisali akt własności lokalu mieszkalnego będący wykonaniem umowy deweloperskiej. Kupiona nieruchomość wchodzi w skład majątku wspólnego małżonków (ustawowa wspólnota majątkowa, brak rozdzielności majątkowej). Wspomniany wyżej lokal mieszkalny jest jedynym miejscem zamieszkania Wnioskodawcy i jego małżonki, w którym realizują oni własne cele mieszkaniowe.

W akcie nabycia lokalu mieszkalnego umieszczono zapis o następującej treści: „Nabywcy oświadczyli, że środki finansowe niezbędne do uiszczenia ceny pochodzą z legalnych i ujawnionych źródeł (w kwocie 210.000 zł z tytułu sprzedaży przez żonę Wnioskodawcy nieruchomości wchodzącej w skład jej majątku osobistego na dowód czego okazała umowę sprzedaży sporządzoną przez notariusza (…) i wyjaśniła przy tym, że dokonuje nakładu uzyskanych w ten sposób środków pieniężnych na rzecz majątku wspólnego jej i Wnioskodawcy, a w kwocie 250.000 zł z uzyskanego na ten cel kredytu z banku.)”

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że nie było formalnej darowizny; było jedynie przeniesienie środków wchodzących w skład majątku osobistego żony Wnioskodawcy do majątku wchodzącego w skład ustawowej wspólności małżeńskiej. Przedmiotem pytania są zatem środki, które żona Wnioskodawcy otrzymała ze sprzedaży mieszkania otrzymanego od swojej matki do majątku odrębnego i następnie przeznaczyła je na zakup domu wchodzącego w skład majątku wspólnego małżonków. Przekazanie środków pieniężnych stanowi nakład z majątku osobistego żony do majątku wspólnego małżonków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w myśl przepisów podatkowych w związku z przekazaniem środków pieniężnych w wyżej opisanej sytuacji powstała darowizna i podlega ona zgłoszeniu do US?

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem pytania są środki, które żona Wnioskodawcy otrzymała ze sprzedaży mieszkania otrzymanego od swojej matki do majątku odrębnego i następnie przeznaczyła je na zakup domu wchodzącego w skład majątku wspólnego małżonków.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli w akcie notarialnym znajdzie się wyżej wspomniani zapis (o nakładzie środków na majątek wspólny), to Wnioskodawca nie musi zgłaszać darowizny do urzędu skarbowego, mimo że żona Wnioskodawcy nie dokonała przelewu części środków z darowizny od matki na rzecz Wnioskodawcy. W myśl przepisów ustawy obowiązek zgłoszenia darowizny nie obejmuje przypadków, gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego lub w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron – w tym przypadku żony Wnioskodawcy.

Wnioskodawca swoje stanowisko oparł na informacjach uzyskanych w organach podatkowych oraz na interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 5 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

Jak wynika z przywołanych przepisów, opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie tylko z tytułów ściśle określonych w ustawie. Jako, że Wnioskodawca we wniosku odwołuje się do darowizny należy przybliżyć jej definicję.

Ponieważ ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, ze zm.).

Na podstawie art. 888 § 1 ww. Kodeksu – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Z treści art. 890 § 1 ww. ustawy wynika natomiast, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że 17 października 2018 r. Wnioskodawca wraz z małżonką podpisał umowę deweloperską związaną z budową lokalu mieszkalnego. Natomiast 10 kwietnia 2020 r. podpisał akt własności lokalu mieszkalnego będący wykonaniem umowy deweloperskiej. Kupiona nieruchomość wchodzi w skład majątku wspólnego małżonków (ustawowa wspólnota majątkowa, brak rozdzielności majątkowej). Zakup lokalu został sfinansowany środkami pochodzącymi z kredytu hipotecznego (umowa kredytu została podpisana 19 listopada 2018 r.) oraz ze środków pochodzących ze zbycia lokalu mieszkalnego otrzymanego w darowiźnie przez żonę Wnioskodawcy od jej matki. Środki pozyskane ze sprzedaży lokalu wpłynęły na konto bankowe Wnioskodawcy (wspólność majątkowa). W akcie nabycia lokalu mieszkalnego umieszczono zapis mówiący m.in. o tym, że przekazane środki pieniężne stanowią nakład z majątku osobistego żony do majątku wspólnego małżonków. Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że nie było formalnej darowizny, było jedynie przeniesienie środków pieniężnych, które żona Wnioskodawcy otrzymała ze sprzedaży mieszkania otrzymanego od swojej matki w darowiźnie do majątku odrębnego. Otrzymane środki przeznaczyła na zakup domu wchodzącego w skład majątku wspólnego małżonków.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, wskazać należy, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest stwierdzenie dopuszczalności rozporządzania przez małżonków poszczególnymi składnikami majątku wspólnego lub odrębnego czy też określenie charakteru prawnego tego rodzaju czynności rozporządzających (może stanowić to domenę ewentualnego postępowania podatkowego). W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie kwestia ustalenia skutków prawnych czynności przekazania środków pieniężnych jest wyłącznie okolicznością faktyczną.

Przechodząc zatem na grunt przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn zwrócić należy uwagę, że ustawodawca ściśle określił, iż obowiązek w podatku od spadków i darowizn ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, czyli na tym podmiocie, który te rzeczy nabywa. Przy czym ma to być nabycie z tytułów ściśle w ustawie określonych. Nabycie to, co do zasady następuje kosztem innego podmiotu.

Z analizowanej sprawy wynika, że przekazanie środków pochodzących z majątku osobistego żony Wnioskodawcy na zakup nieruchomości stanowiącej majątek wspólny stanowiło jedynie nakład na majątek wspólny z majątku osobistego żony Wnioskodawcy i nie przybrało postaci umowy darowizny (jak zresztą w uzupełnieniu wniosku twierdzi sam Wnioskodawca), ani też innej czynności wymienionej w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zatem przekazanie tych środków nie powoduje powstania obowiązku podatkowego na gruncie podatku od spadków i darowizn. Z tak przedstawionego stanu faktycznego wynika, że mamy do czynienia z przekazaniem środków pieniężnych ze sprzedaży majątku osobistego żony Wnioskodawcy do majątku wspólnego małżonków, tj. poczynieniem nakładów przez jednego z małżonków na majątek wspólny. Zatem nie będzie zachodziła konieczność zgłaszania tego faktu do urzędu skarbowego skoro nie doszło do darowizny, a jedynie do przekazania środków pieniężnych ze sprzedaży majątku osobistego do majątku wspólnego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, jednakże z nieco inną argumentacją aniżeli Wnioskodawca zawarł we własnym stanowisku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.