Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.189.2020.2.AP
z 11 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 maja 2020 r. (data wpływu 8 maja 2020 r.), uzupełnionym 3 sierpnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów  jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 lipca 2020 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.189.2020.1.AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 3 sierpnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zarząd Spółdzielni (Wnioskodawcy), po kilkunastu latach przerwy, w 2020 r. planuje wyremontować część swoich budynków. Budynek piekarni pokryty jest papą, która jest zniszczona i przecieka. Zarząd planuje wymienić papę na bardziej nowoczesną lub pokryć budynek piekarni blachą. Równocześnie należy wymienić orynnowanie na ww. budynku. Z uwagi na wielkość dachu (około 480 m2) koszt remontu znacznie przekroczy kwotę 10.000,00 zł. W tym samym budynku rampa załadowcza wykończona lastriko również wymaga remontu, gdyż pod wpływem wody i mrozu, zupełnie się rozsypała. Remont dachu i rampy wyniesie około 40.000,00 zł.

W budynku Zajazd (restauracja z pokojami noclegowymi), zarząd w 2020 r. planuje wyremontować część łazienek: skuć stare płytki z ubytkami na ścianach i posadzce, wymienić zużyte poobijane brodziki, zakupić nowe brodziki i płytki i następnie ułożyć je w miejsce starych, zniszczonych. Ponadto remontu wymaga wejście do budynku wraz z przyległym tarasem (około 80 m2) – całość od dołu jest popękana, widać zbrojenie i na dzień dzisiejszy nie jest bezpiecznie. Całość należy skuć aż do zbrojenia, zrobić betonową wylewkę, a następnie ułożyć płytki (antypoślizgowe i odporne na mróz) lub masę żywiczną tak, aby było bezpiecznie. Całość remontu może kosztować około 50.000,00 zł.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 29 lipca 2020 r., Wnioskodawca wskazał ponadto, że:

1. rampa załadowcza w budynku piekarni wzdłuż magazynu mąki ma: długość 13,10 m, szerokość 1,5 m, wysokość 0,70 m, wykonana jest z betonu i pokryta lastriko. Od 1980 r. nie była remontowana. Pod wpływem wody, mrozu oraz uderzeń klapy samochodu dostawczego przy dostawie i rozładunku mąki, popękała. Remont zostanie przeprowadzony poprzez skucie warstwy wierzchniej (lastriko) i uzupełnienie betonem lub płytami betonowymi miejsca wykute, popękane. Następnie na wierzch zostaną położone płytki mrozoodporne lub inna masa wierzchnia np. żywiczna. Podobnie rampa załadowcza przy magazynie wyrobów gotowych, gdzie wystawiane są kosze z pieczywem, wykonana jest z betonu i pokryta lastriko. Rozmiary rampy to: szerokość 1,7 m, długość 6 m, wysokość 0,5 m oraz 3 schody (stopnie).Warstwa wierzchnia jest zniszczona, należy ja skuć i zalać betonem, a następnie ułożyć płytki zewnętrzne, mrozoodporne lub inną warstwę wierzchnią, bezpieczną dla pracowników (poślizgnięcie) wynoszących kosze z pieczywem. Prace te będą miały charakter remontowy (odtworzeniowy), chociaż wierzchnia warstwę nie będzie stanowiło lastriko, lecz wykonana będzie z innych, bardziej nowoczesnych materiałów. W wyniku przeprowadzonych prac nie powstanie żaden nowy środek trwały. Rampy załadowcze połączone są na stałe z budynkiem. Nie zostaną ani powiększone, ani poszerzone - wymiary pozostaną takie same.
2. Wejście do budynku Zajazdu (…) umieszczone jest na wysokości 3,0 m (14 stopni po schodach), podparte słupami betonowymi. Schody prowadzące do wejścia połączonego z tarasem nie wymagają remontu. Wejście do restauracji (I piętro) wymaga kompleksowego remontu, ponieważ na skutek deszczu i mrozu i prawdopodobnie w minionych latach posypywanie solą, cała wierzchnia część lastriko popękała. Od dołu widać zardzewiałe zbrojenie. Wejście grozi zawaleniem. Remont należy przeprowadzić poprzez skucie całej warstwy wierzchniej wykonanej z lastriko, a przy wejściu o rozmiarach 3 m x 4 m, należy całkowicie skuć płytę, wymienić zardzewiałe zbrojenie, z dołu zaszalować i zalać betonem. Pozostałą część wejścia i taras oczyścić z odpadającego lastriko, zniszczonego betonu, uzupełnić betonem, następnie po osuszeniu na beton ułożyć płytki zewnętrzne, mrozoodporne, antypoślizgowe lub inną warstwę wierzchnią spełniającą te warunki. Całość wejścia wraz z tarasem wynosi około 80 m2. Taras wraz z wejściem jest połączony na trwałe z budynkiem, nie będzie zwiększony ani zmniejszony. Koszty remontu wejścia wraz z tarasem mogą wynieść około 30.000 zł.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. W jaki sposób wydatki na remont ramp załadowczych można zaliczyć do kosztów podatkowych?
2. W jaki sposób wydatki na remont wejścia do zajazdu wraz z tarasem można zaliczyć do kosztów podatkowych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1. Wydatki te mają charakter odtworzeniowy i powinny zostać zaliczone w koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Ad. 2. Wydatki te maja charakter odtworzeniowy, mający na celu przywrócenie właściwego sposobu ich używania. Zatem powinny zostać zaliczone w koszty i stanowić koszty uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia. W wyniku przeprowadzonych prac nie powstaną nowe środki trwałe. Tak wejście jak i taras pozostaną w dotychczasowych rozmiarach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W związku z powyższym, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełniać następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje wyremontować część swoich budynków, tj. budynek piekarni oraz budynek zajazdu.

Budynek piekarni pokryty jest zniszczoną i przeciekającą papą, więc planowana jest jej wymiana na bardziej nowoczesną lub pokrycie budynku piekarni blachą. Wymianie będzie podlegało także orynnowanie ww. budynku. W tym samym budynku remontu wymaga także rampa załadowcza, wykończona lastriko, która m.in. pod wpływem wody i mrozu zupełnie się rozsypała. Planowany remont zostanie przeprowadzony poprzez skucie warstwy wierzchniej, uzupełnienie betonem lub płytami betonowymi, a na wierzch zostaną położone płytki mrozoodporne lub inna masa wierzchnia np. żywiczna. Również rampa załadowcza przy magazynie wyrobów gotowych, zostanie skuta i zalana betonem, a następnie zostaną ułożone płytki zewnętrzne, mrozoodporne lub inna warstwa wierzchnia, bezpieczna dla pracowników. Prace te będą miały charakter odtworzeniowy. Rampy załadowcze połączone są na stałe z budynkiem. Nie zostaną ani powiększone, ani poszerzone, wymiary pozostaną takie same.

W budynku zajazdu Wnioskodawca planuje wyremontować część łazienek, tj. skuć stare płytki z ubytkami na ścianach i posadzce, wymienić zużyte poobijane brodziki. Ponadto remontu wymaga wejście do budynku wraz z przyległym tarasem. Wnioskodawca planuje skuć ich powierzchnię aż do zbrojenia, zrobić betonową wylewkę, ułożyć płytki (antypoślizgowe i odporne na mróz) lub masę żywiczną. Także wejście do restauracji (I piętro) wymaga kompleksowego remontu. Prace będą obejmowały skucie całej warstwy wierzchniej, wymianę zardzewiałego zbrojenia, zaszalowanie i zalanie betonem. Część wejścia i taras Wnioskodawca planuje oczyścić z odpadającego lastriko, zniszczonego betonu, uzupełnić betonem, następnie na beton ułożyć płytki zewnętrzne, mrozoodporne, antypoślizgowe lub inną warstwę wierzchnią spełniającą te warunki. Taras wraz w wejściem jest połączony na trwałe z budynkiem, nie będzie zwiększony ani zmniejszony.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków dotyczących budynku piekarni oraz budynku zajazdu.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera katalog, w którym ustawodawca określił wydatki, które pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (…).

Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią zatem bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, odpisy z tytułu zużycia ulepszonych środków trwałych (odpisy amortyzacyjne).

W myśl art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przytoczonych w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT pojęć takich jak: przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja czy modernizacja.

I tak, ulepszenie ma miejsce w sytuacjach, w których następuje:

• przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środka trwałego na inny,
• rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
• adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
• rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
• modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego (wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej).
  
  

W kontekście powyższego stwierdzić należy, że nie każdy wydatek poniesiony na środek trwały będzie stanowił o jego ulepszeniu. Istotny jest bowiem charakter poniesionych wydatków. Wydatki o charakterze odtworzeniowym, przywracające jedynie pierwotną wartość użytkową danego środka trwałego, których poniesienie nie spowoduje wzrostu wartości użytkowej w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, nie skutkują jego ulepszeniem. Różnica między nakładami na remont a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podjęcia, czy rozszerzenia działalności w drodze przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych.

Pojęcie remontu również nie zostało wyjaśnione w ustawie o CIT. Tym samym zasadne jest sięgnięcie w tym zakresie do definicji zawartych w innych gałęziach prawa. Pojęcie to definiują przepisy prawa budowlanego.

Remontem, zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.), jest wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Remont ma zatem na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając przy tym jego charakteru i funkcji. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Przy ocenie wydatków – czy są to wydatki na remont – należy bowiem brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że jak jednoznacznie wynika z wniosku zarówno w przypadku budynku piekarni, jak i budynku zajazdu, prace planowane przez Wnioskodawcę będą miały charakter remontowy (odtworzeniowy), mimo, że do odtworzenia będą użyte inne, bardziej nowoczesne materiały. Ponadto, zarówno rampy załadowcze, jak i taras wraz w wejściem – są połączone na trwałe z budynkiem, zatem nie zostaną one ani powiększone, ani poszerzone, ich wymiary pozostaną takie same i co istotne, ich charakter pozostanie niezmienny. W wyniku przeprowadzonych prac nie powstanie także nowy środek trwały.

Biorąc pod uwagę powyższe, wskazane we wniosku wydatki poniesione na remont budynków, mogą w dacie ich poniesienia, zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.