2020.08.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.333.2020.2.JG
z 13 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2020 r. (data wpływu 1 czerwca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2020 r. (data wpływu 4 sierpnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 20 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.333.2020.1.JG (doręczone Stronie w dniu 24 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przechowywania faktur w wersji elektronicznej i zachowania prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tak archiwizowanych faktur – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przechowywania faktur w wersji elektronicznej i zachowania prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tak archiwizowanych faktur. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 lipca 2020 r. (data wpływu 4 sierpnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 20 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.333.2020.1.JG.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„Wnioskodawca” jest polską spółką prawa handlowego działającą w branży transportowej i magazynowej. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług transportu krajowego i międzynarodowego oraz usług magazynowych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W związku z wykonywaniem ww. czynności, Spółka ponosi wydatki związane z nabyciem towarów lub usług, które dokumentowane są wystawianymi przez kontrahentów Wnioskodawcy fakturami. Ponadto, przy świadczeniu usług transport międzynarodowego, Spółka korzysta z podwykonawców, którzy po zrealizowaniu danego przewozu przekazują Spółce listy przewozowe (dalej: dokumenty CMR). Obecnie Spółka otrzymuje faktury, jak i dokumenty CMR zarówno w formie papierowej, jak i w formie elektronicznej. Z uwagi na dużą ilość dokumentów gromadzonych przez Spółkę w wersji papierowej, Spółka zamierza zmienić dotychczasowy sposób ich archiwizacji, tj. zamierza przechowywać faktury potwierdzające zakup towarów lub usług wyłącznie w formie elektronicznej, niezależnie od tego w jaki sposób zostały one otrzymane przez Spółkę od kontrahenta/podwykonawcy.

W związku z wdrożeniem elektronicznej archiwizacji dokumentów Spółka planuje podjąć następujące kroki w zakresie otrzymywanych faktur:

faktury dokumentujące nabycie towarów/usług wysyłane przez kontrahentów drogą elektroniczną będą akceptowane przez Spółkę w przypadku:
- przesłania ich w formie plików PDF, wysyłanych ze zweryfikowanych i potwierdzonych przez Wnioskodawcę adresów elektronicznych kontrahentów, na skrzynkę e-mail będącą w domenie spółki. Faktury otrzymane w ten sposób będą następnie poprzez upoważnionego pracownika zapisywane w systemie Spółki;
- przesłania ich za pomocą udostępnionego przez Spółkę kontrahentom Portalu Przewoźnika, korzystając z nadanego danemu przewoźnikowi indywidualnie przypisanego konta. W tym portalu kontrahenci mają możliwość wystawienia faktury na podstawie wprowadzonych w systemie Spółki specyfikacji zleceń zrealizowanych przez kontrahenta, a następnie będą mogli przesłać z tego portalu fakturę elektronicznie bezpośrednio do systemu Spółki, gdzie zostaje ona zapisana;
faktury dokumentujące nabycie towarów/usług otrzymywane przez Wnioskodawcę w formie papierowej, będą przez upoważnionych pracowników Spółki skanowane i automatycznie przesyłane przez skaner do systemu Wnioskodawcy w formie plików PDF, bądź zapisywane na dyskach lokalnych komputerów pracowników Spółki i stamtąd przenoszone do systemu. Każdy pracownik upoważniony do przyjmowania w ten sposób faktury zostanie obowiązkowo przeszkolony z obowiązku zachowania nienaruszonej treści otrzymanego dokumentu oraz przyjmowania dokumentów wyłącznie z zaufanych i zweryfikowanych źródeł oraz zostanie pouczony o odpowiedzialności na nim z tego tytułu ciążącej.

Dokumenty otrzymane w ten sposób będą następnie zapisywane w systemie Spółki automatycznie bądź poprzez upoważnionego pracownika. Jednocześnie, system Wnioskodawcy będzie nadawać poszczególnym plikom unikalne numery.

Każda faktura przed zapisaniem w systemie będzie weryfikowana i przyjmowana przez dwóch niezależnych upoważnionych pracowników Wnioskodawcy na etapie wprowadzania jej do systemu jak również przed przygotowaniem jej do płatności. Dzięki tym procedurom Spółka będzie w stanie każdorazowo wykryć ewentualne przypadki próby powtórnego wgrania tego samego dokumentu do systemu Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zaznacza, że zgodnie z polityką przyjętą w Spółce, dostęp do systemu będzie niemożliwy w przypadku osób postronnych. Prawo do zapisywania w systemie dokumentów w formie elektronicznej będą mieli wyłącznie upoważnieni do tego pracownicy Spółki. Ponadto, stosowane rzez Wnioskodawcę oprogramowanie zapewni również zabezpieczenia gromadzonych w systemie dokumentów, poprzez m.in. blokadę usunięcia zapisanych i zatwierdzonych dokumentów.

W celu spełnienia wymogów dotyczących autentyczności pochodzenia dokumentów, integralności ich treści oraz ich czytelności, Spółka zamierza stosować środki kontroli biznesowej. Otrzymane przez Wnioskodawcę dokumenty będą w pierwszej kolejności sprawdzane pod kątem ich czytelności (dokumenty nieczytelne nie będą akceptowane przez Spółkę). Następnie dokumenty będą weryfikowane przez pracowników Spółki pod względem merytorycznym w zakresie m.in. zgodności z danymi wynikającymi ze złożonych zamówień bądź umów, poprawności NIP-ów kontrahentów raz numerów ich rachunków bankowych (poprzez sprawdzenie, czy znajdują się w wykazie podatników VAT), a następnie będą przekazywane do działu Spółki odpowiedzialnego za dokonywanie płatności.

Co istotne, system Spółki każdorazowo będzie zapisywał informację o osobie oraz momencie dokonania weryfikacji dokumentów po stronie Spółki w formie elektronicznego oświadczenia o zgodności dokumentów z nałożonymi wymogami złożonego za pomocą zaznaczenia odpowiedniego pola w momencie akceptacji wgranego dokumentu.

Forma papierowa dokumentów otrzymanych przez Spółkę, które będą przechowywane w formie elektronicznej, będzie przez Wnioskodawcę niszczona wyłącznie po kilkuetapowym zweryfikowaniu dokumentów przez pracowników Spółki, przeprowadzonym w opisany wyżej sposób.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że otrzymywane faktury będzie można powiązać z odpowiadającymi im zamówieniami widocznymi w systemie Spółki, bądź z umowami zawartymi z poszczególnymi kontrahentami, przechowywanymi przez Wnioskodawcę w formie papierowej.

Ponadto, dokumenty w formie elektronicznej będą w systemie Spółki przechowywane w specjalnych katalogach, utworzonych odrębnie dla każdego miesięcznego okresu rozliczeniowego danego roku podatkowego. Taki sposób przechowywania dokumentów zapewni możliwość ich łatwego odszukania m.in. przez wpisanie unikalnych numerów danych dokumentów.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że faktury, Spółka zamierza przechowywać w formie elektronicznej, na serwerach znajdujących się w siedzibie Wnioskodawcy, na terytorium kraju. Ponadto, Wnioskodawca na żądanie organów podatkowych będzie w stanie zapewnić bezzwłoczny dostęp do wymienionych dokumentów za pomocą nośników danych bądź poprzez udostępnienie wglądu do dokumentów w siedzibie Spółki przy udziale pracowników Wnioskodawcy. Spółka zapewni również możliwość wydrukowania dokumentów. Dokumenty archiwizowane w formie elektronicznej, Spółka zamierza przechowywać przez okres wymagany przez odpowiednie przepisy prawa podatkowego. W celu zabezpieczenia przechowywanych dokumentów przed ich utratą, Spółka planuje tworzyć ich kopie zapasowe.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku wskazano, że celem spełnienia warunku dot. ustalenia wiarygodnej ścieżki audytu będzie przeprowadzać kontrole biznesowe obejmujące w szczególności:

sprawdzanie otrzymanych faktur pod względem ich czytelności (brak akceptowania faktur nieczytelnych),

sprawdzanie otrzymanych faktur pod względem merytorycznym w zakresie zgodności z danymi wynikającymi ze złożonych zamówień bądź umów - otrzymywane faktury będzie można powiązać z odpowiadającymi im zamówieniami bądź z umowami zawartymi z poszczególnymi kontrahentami;

weryfikowanie danych kontrahentów za pomocą wykazu podatników VAT oraz ich rachunków bankowych.

Kontrole biznesowe opisane powyżej mają za zadanie umożliwić powiązanie danej faktury ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Faktury otrzymywane przez Wnioskodawcę, które będą przechowywane w formie elektronicznej będą dokumentować nabycie towarów i usług wykorzystywanych przez Spółkę do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Niektóre z tych faktur mogą dotyczyć wydatków wymienionych w art. 88 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.). Spółka pragnie jednak podkreślić, że nie zamierza obniżać kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki wymienione we wskazanym przepisie oraz posiada odpowiednie procedury wewnętrzne zapewniające możliwość zidentyfikowania przez pracowników Wnioskodawcy przedmiotowych faktur i oddzielenia ich od pozostałych faktur, uprawniających do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (pytanie nr 1 wniosku):

Czy opisana w stanie faktycznym elektroniczna forma przechowywania faktur otrzymanych przez Spółkę od kontrahentów będzie spełniać wymogi przepisów podatkowych w zakresie przechowywania faktur, a co za tym idzie takie faktury zakupowe będą uprawniały Spółkę do skorzystania z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (przy założeniu spełnienia pozostałych wymogów przewidzianych w ustawie o VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy: opisany w stanie faktycznym sposób przechowywania faktur zakupowych będzie spełniać wymogi przewidziane w przepisach podatkowych, a co za tym idzie Spółka będzie uprawniona do skorzystania z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z archiwizowanych w formie elektronicznej faktur.

Prawidłowość elektronicznej archiwizacji faktur

W myśl art. 2 pkt 31 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”), przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej uwierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Natomiast fakturą elektroniczną w rozumieniu art. 2 pkt 32 ustawy o VAT, jest faktura w formie elektronicznej wystawiona i otrzymana w dowolnym formacie elektronicznym.

Stosownie do art. 112 ustawy o VAT, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130 ust. 3 i art. 134 ust. 3.

Zgodnie zaś z art. 112a ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, podatnicy przechowują otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Ponadto w myśl art. 112a ust. 2 ustawy o VAT, podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.

Do obowiązków podatników w myśl ust. 4 wskazanego przepisu, należy również zapewnienie naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłocznego dostępu do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłocznego ich poboru i przetwarzania danych w nich zawartych.

Zatem w myśl przywołanych powyżej przepisów ustawy o VAT, faktury oraz inne dokumenty związane z rozliczaniem podatku VAT powinny być przechowywane do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego z zachowaniem następujących warunków:

w podziale na okresy rozliczeniowe,

w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie,

w sposób zapewniający autentyczność ich pochodzenia, integralność treści i czytelność,

w taki sposób, aby możliwe było zapewnienie organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na ich żądanie bezzwłocznego dostępu do faktur.

Stosownie do art. 106m ustawy o VAT, podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury. I tak:

przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury;

przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, wyrażonym w indywidualnej interpretacji podatkowej wydanej w dniu 27 lutego 2020 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.536.2019.1.MAZ) przez środki kontroli biznesowej o których mowa w przytoczonych wyżej przepisach, należy rozumieć: „proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury, aż do końca okresu przechowywania.”

W opinii organu, przykład kontroli biznesowej może stanowić „posiadanie dokumentów uzupełniających, takich jak zamówienie, umowa, dokument transportowy, czy wezwanie do zapłaty, które będą towarzyszyły zaistniałym transakcjom handlowym.”

W odniesieniu natomiast do wspomnianej wiarygodnej ścieżki audytu, organ podkreślił, że: „Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla fakt, że dostawa towarów lub świadczenie usług miały miejsce. Przy czym wybór środków, przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek, pozostawia się uznaniu podatnika.”

W powyższym zakresie, identyczne stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wyraził w m.in. następujących interpretacjach podatkowych:

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 10 stycznia 2020 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.474.2019.1.MAZ);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 19 grudnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.436.2019.2.MAZ);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 30 września 2019 r. (sygn. 0114-KDIP1-3.4012.329.2019.4.RMA).

Kwestie związane z archiwizacją faktur, w tym faktur elektronicznych, regulują również przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm., dalej „Dyrektywa”). W myśl art. 218 Dyrektywy, państwa członkowskie uznają za faktury dokumenty lub noty w formie papierowej lub w formie elektronicznej, które spełniają warunki określone w Rozdziale 3 („Fakturowanie” art. 217- 240). Zaś w myśl art. 244 Dyrektywy, podatnik zapewnia przechowywanie kopii faktur wystawionych osobiście albo przez nabywcę lub usługobiorcę, lub też w jego imieniu i na jego rzecz przez osobę trzecią, a także wszystkich faktur, które otrzymał. Państwa członkowskie mogą również wymagać, by podatnicy mający siedzibę na ich terytorium przechowywali na tym terytorium faktury wystawione osobiście albo przez nabywcę lub usługobiorcę, lub faktury wystawione w imieniu i na rzecz tych podatników przez osoby trzecie, a także wszystkie faktury, które otrzymali, w przypadku gdy faktury nie są przechowywane za pomocą środków elektronicznych gwarantujących pełny dostęp on-line do tych danych (art. 245 ust. 2 zd. drugie Dyrektywy).

Co szczególnie istotne, zgodnie z art. 247 ust. 2 Dyrektywy, aby zapewnić spełnienie wymogów, o których mowa w art. 233 Dyrektywy, państwo członkowskie może wymagać przechowywania faktur w oryginalnej postaci, w jakiej zostały przesłane lub udostępnione, zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej. Podkreślenia wymaga fakt, że polski ustawodawca na gruncie ustawy o VAT odstąpił od tego opcjonalnego wymogu. Co za tym idzie - polski podatnik może każdorazowo wybierać pomiędzy papierową a elektroniczną archiwizacją.

W ocenie Wnioskodawcy należy stwierdzić, że przywołane powyżej przepisy dopuszczają możliwość przechowywania faktur (otrzymywanych w formie papierowej) w formie elektronicznej w dowolny sposób, jeśli tylko zapewnią przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe, łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto, w takiej sytuacji podatnik zobowiązany jest zapewnić bezzwłoczny dostęp do faktur odpowiednim organom na ich żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, oraz zapewnić dostęp on-line do tych faktur za pomocą środków elektronicznych.

Nie ma bowiem w ustawie o VAT ani w innym powszechnie obowiązującym akcie normatywnym (w szczególności w Ordynacji podatkowej) przepisu, który ograniczałby możliwość elektronicznej archiwizacji wyłącznie do tych faktur, które podatnik otrzymał od dostawcy w formie elektronicznej. Nie ma również przepisu, który obligowałby podatnika do przechowywania otrzymanych faktur papierowych wyłącznie w archiwum w formie papierowej. W ocenie Spółki, podatnik zachowuje w takiej sytuacji prawo wyboru pomiędzy papierową a elektroniczną archiwizacją.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, opisany w stanie faktycznym sposób przechowywania przez niego faktur dokumentujących nabycie towarów i usług będzie spełniać przytoczone wyżej wymogi wynikające bezpośrednio z przepisów ustawy o VAT oraz utrwalonego stanowiska organów podatkowych.

W szczególności, Spółka pragnie podkreślić że:

faktury zakupowe zamierza przechowywać do upływu terminu zobowiązań podatkowych wynikających z tych dokumentów;

faktury zakupowe Wnioskodawca będzie przechowywał w systemie w specjalnych katalogach, utworzonych odrębnie dla każdego miesięcznego okresu rozliczeniowego danego roku podatkowego;

każdy z dokumentów będzie posiadał swój unikalny numer, przez co zapewniona zostanie możliwość ich łatwego odszukania;

otrzymywane faktury będą każdorazowo przechodzić przez wiarygodną ścieżkę audytu, w ramach której będą weryfikowane przez pracowników Spółki i sprawdzane w zakresie ich czytelności oraz spełnienia warunków formalnych, jak również pod względem merytorycznym;

otrzymywane faktury zakupowe będzie można powiązać ze złożonymi przez Wnioskodawcę zamówieniami dostępnymi w systemie, zawartymi umowami - przechowywanymi w formie papierowej, bądź złożonymi zleceniami transportowymi, przez co zostanie spełniony warunek dot. zapewnienia autentyczności archiwizowanych dokumentów;

faktury zakupowe będą przechowywane w formie plików, w których nie będzie można dokonywać zmian w zakresie ich danych, co zapewni integralność ich treści;

ww. dokumenty będą przez Wnioskodawcę przechowywane na serwerach w siedzibie Spółki, na terytorium kraju. W razie potrzeby, Spółka będzie w stanie zapewnić organom podatkowym bezzwłoczny dostęp do dokumentów za pomocą nośników danych bądź przy udziale pracowników Wnioskodawcy, jak również możliwość dokonania ich wydruku.

Możliwość przechowywania przez podatników faktur w formie elektronicznej znajduje potwierdzenie w aktualnie dominującej linii interpretacyjnej organów podatkowych. Dla przykładu, w indywidualnej interpretacji podatkowej wydanej w dniu 27 lutego 2020 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.536.2019.1.MAZ), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „Dopuszczalne są więc wszelkie metody (procedury) przechowywania faktur w formie elektronicznej, z tym zastrzeżeniem, że muszą one gwarantować autentyczność pochodzenia faktur, ich integralność oraz czytelność.”

Przytoczone wyżej stanowisko, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wyraził także m.in. w następujących interpretacjach podatkowych, wydanych w sprawach dotyczących podobnych stanów faktycznych:

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 10 stycznia 2020 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.474.2019.1.MAZ);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 9 stycznia 2020 r. (sygn. 0112-KDIL2-3.4012.589.2019.2.WN);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 19 grudnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.436.2019.2.MAZ);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 8 listopada 2019 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.638.2019.1.AZ);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 8 listopada 2019 r. (sygn. 0114-KDIP1-3.4012.428.2019.2.JG);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 12 sierpnia 2019 r. (sygn. 0115-KDIT1-3.4012.403.2019.1.AP);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 9 sierpnia 2019 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.294.2019.2.AK);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 11 czerwca 2019 r. (sygn. 0112-KDIL1- 3.4012.85.2019.3.AK).

Prawo do odliczenia VAT z faktur przechowywanych elektronicznie

Warunki uprawniające podatników do skorzystania z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zostały natomiast określone w art. 86 ustawy o VAT. Zgodnie ze wskazanym przepisem, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ponadto, w myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT, jeśli podatek naliczony wynika z faktury bądź dokumentu celnego, prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę bądź dokument celny.

W świetle ww. przepisów, jednym z warunków uprawniających do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stanowi posiadanie przez niego faktury dokumentującej i potwierdzającej poniesienie danego wydatku. Z przywołanych wyżej przepisów nie wynika jednak, by ustawodawca wskazywał jedną, właściwą formę przechowywania faktur.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w art. 86 ustawy o VAT, Spółka będzie uprawniona do skorzystania z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określoną na fakturze przechowywanej w formie elektronicznej, w sposób opisany szczegółowo w stanie faktycznym.

Zaprezentowane przez Spółkę stanowisko zbieżne jest z aktualnie dominującą linią interpretacyjną organów podatkowych, w sprawach dotyczących podobnych stanów faktycznych. Dla przykładu, w indywidualnej interpretacji podatkowej wydanej w dniu 27 lutego 2020 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.536.2019.1.MAZ), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej podkreślił, że: „Przepisy nie uzależniają prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego ani od rodzaju faktury (papierowa/elektroniczna), ani od formy w jakiej podatnik przechowuje faktury zakupowe. Tym samym nie ma przeszkód, aby Wnioskodawca przechowywał i archiwizował faktury i inne dokumenty traktowane na równi z fakturami, wyłącznie w formie elektronicznej, przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, bez konieczności przechowywania ich papierowych wersji.”

Podobny pogląd, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wyraził również m.in. w następujących interpretacjach:

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 3 lutego 2020 r. (sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.839.2019.2.ALN);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 20 stycznia 2020 r. (sygn. 0112-KDSL2-2.4012.31.2019.2.AW);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 20 stycznia 2020 r. (sygn. 0112-KDSL2-2.4012.22.2019.2.EW);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 17 stycznia 2020 r. (sygn. 0112-KDSL2-2.4012.20.2019.2.WB);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 17 stycznia 2020 r. (sygn. 0112-KDSL2-2.4012.37.2019.2.WB);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 16 stycznia 2020 r. (sygn. 0112-KDSL2-2.4012.24.2019.2.AG);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 10 stycznia 2020 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.474.2019.1.MAZ);

indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 9 stycznia 2020 r. (sygn. 0112-KDIL2-3.4012.589.2019.2.WN).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Natomiast fakturą elektroniczną, w myśl art. 2 pkt 32 ustawy, jest faktura w formie elektronicznej wystawiona i otrzymana w dowolnym formacie elektronicznym.

Stosownie do art. 106n ust. 1 ustawy, stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.

Zatem stosowanie przesyłu elektronicznego faktur wymaga uprzedniej akceptacji przez odbiorcę dla takiego sposobu przekazywania tego dokumentu. Jednocześnie należy wskazać, że nie istnieją żadne szczególne wymogi dotyczące samej formy i treści akceptacji wysyłania, w tym udostępniania faktur w formie elektronicznej przez odbiorcę faktur. Szczegółowe kwestie w zakresie sposobu wyrażenia lub cofnięcia zgody przez odbiorcę na przesyłanie faktur w formie elektronicznej pozostają w gestii stron i stanowią element umowy przez nie zawartej.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Jak stanowi art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 106g ust. 3 pkt 1 ustawy, w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy – zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.

W myśl art. 106m ust. 1 ustawy, podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Przez autentyczność pochodzenia rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy lub wystawcy faktury (art. 106m ust. 2 ustawy).

Natomiast przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna ona zawierać (art. 106m ust. 3 ustawy).

Pojęcie „kontrole biznesowe” użyte w ww. art. 106m ust. 4 ustawy należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury, aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą bądź usługą. Kontrole biznesowe powinny być odpowiednie do wielkości, działalności i rodzaju podatnika oraz powinny uwzględniać ilość i wartość transakcji, jak również ilość i rodzaj dostawców lub usługodawców oraz nabywców lub usługobiorców. W stosownych przypadkach uwzględnione powinny być także inne czynniki. Przykładem kontroli biznesowej jest posiadanie dokumentów uzupełniających, takich jak zamówienie, umowa, dokument transportowy czy wezwanie do zapłaty, które będą towarzyszyły zaistniałym transakcjom handlowym.

Z kolei, pojęcie „wiarygodna ścieżka audytu”, również użyte w ww. przepisie oznacza, że związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla fakt, że dostawa towarów lub świadczenie usług miały miejsce. Przy czym środki, przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek, pozostawia się uznaniu podatnika.

Zgodnie z art. 106m ust. 5 ustawy, poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub
elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Powyższy przepis określa technologiczne sposoby przesyłu faktur w postaci elektronicznej, które mocą ustawy uznane zostały przez prawodawcę za zapewniające autentyczność pochodzenia i integralności treści faktur elektronicznych. Wykorzystując jedną z powyższych metod podatnik może mieć pewność, że zapewnia spełnienie ww. przedmiotowych cech faktur. Wskazane metody są jednak tylko przykładowym wyliczeniem, co oznacza że podatnik może zastosować inne, dowolne środki zapewnienia autentyczności i integralności faktury.

Stosownie do art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3.

Zgodnie z art. 112a ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy przechowują otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie – w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W myśl art. 112a ust. 2 ustawy, podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli faktury są przechowywane poza terytorium kraju w formie elektronicznej w sposób umożliwiający naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur (art. 112a ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 112a ust. 4 ustawy, podatnicy zapewniają naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że obowiązujące regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania faktur otrzymanych w formie elektronicznej lub papierowej, w dowolny sposób. Jednakże sposób ten, jaki wymaga ustawodawca, ma zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto, podatnik zobowiązany jest zapewnić odpowiednim organom na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług transportu krajowego i międzynarodowego oraz usług magazynowych. W związku z wykonywaniem ww. czynności, Spółka ponosi wydatki związane z nabyciem towarów lub usług, które dokumentowane są wystawianymi przez kontrahentów Wnioskodawcy fakturami. Z uwagi na dużą ilość dokumentów gromadzonych przez Spółkę w wersji papierowej, Spółka zamierza zmienić dotychczasowy sposób ich archiwizacji, tj. zamierza przechowywać faktury potwierdzające zakup towarów lub usług wyłącznie w formie elektronicznej, niezależnie od tego w jaki sposób zostały one otrzymane przez Spółkę od kontrahenta. W związku z wdrożeniem elektronicznej archiwizacji dokumentów Spółka w celu ustalenia wiarygodnej ścieżki audytu, jak również w celu spełnienia wymogów dotyczących autentyczności pochodzenia dokumentów, integralności ich treści oraz czytelności będzie przeprowadzać kontrole biznesowe obejmujące w szczególności: sprawdzanie otrzymanych faktur pod względem ich czytelności, sprawdzanie otrzymanych faktur pod względem merytorycznym w zakresie zgodności z danymi wynikającymi ze złożonych zamówień bądź umów - otrzymywane faktury będzie można powiązać z odpowiadającymi im zamówieniami bądź z umowami zawartymi z poszczególnymi kontrahentami; weryfikowanie danych kontrahentów za pomocą wykazu podatników VAT oraz ich rachunków bankowych. Powyższe kontrole biznesowe mają za zadanie umożliwić powiązanie danej faktury ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą towarów lub świadczeniem usług. Każda faktura przed zapisaniem w systemie będzie weryfikowana i przyjmowana przez dwóch niezależnych upoważnionych pracowników Wnioskodawcy na etapie wprowadzania jej do systemu jak również przed przygotowaniem jej do płatności. Stosowane rzez Wnioskodawcę oprogramowanie zapewni zabezpieczenia gromadzonych w systemie dokumentów, poprzez m.in. blokadę usunięcia zapisanych i zatwierdzonych dokumentów. System Spółki każdorazowo będzie zapisywał informację o osobie oraz momencie dokonania weryfikacji dokumentów po stronie Spółki w formie elektronicznego oświadczenia o zgodności dokumentów z nałożonymi wymogami złożonego za pomocą zaznaczenia odpowiedniego pola w momencie akceptacji wgranego dokumentu. Forma papierowa faktur otrzymanych przez Spółkę, które będą przechowywane w formie elektronicznej, będzie przez Wnioskodawcę niszczona wyłącznie po kilkuetapowym zweryfikowaniu dokumentów przez pracowników Spółki. Ponadto, dokumenty w formie elektronicznej będą w systemie Spółki przechowywane w specjalnych katalogach, utworzonych odrębnie dla każdego miesięcznego okresu rozliczeniowego danego roku podatkowego. Dokumenty archiwizowane w formie elektronicznej, Spółka zamierza przechowywać przez okres wymagany przez odpowiednie przepisy prawa podatkowego. W celu zabezpieczenia przechowywanych dokumentów przed ich utratą, Spółka planuje tworzyć ich kopie zapasowe. Faktury, Spółka zamierza przechowywać w formie elektronicznej, na serwerach znajdujących się w siedzibie Wnioskodawcy, na terytorium kraju. Ponadto, Wnioskodawca na żądanie organów podatkowych będzie w stanie zapewnić bezzwłoczny dostęp do faktur.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy elektroniczna forma przechowywania faktur otrzymanych przez Spółkę od kontrahentów będzie spełniać wymogi przepisów podatkowych w zakresie przechowywania faktur, a w związku z tym, czy Spółce będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z przedmiotowych w taki sposób faktur zakupowych.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka przechowuje faktury elektronicznie w uporządkowany sposób, co zapewnia łatwe ich odszukanie oraz daje możliwość na żądanie uprawnionego organu bezzwłocznego dostępu do faktur, ich poboru oraz przetwarzania danych w nich zawartych. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że w celu ustalenia wiarygodnej ścieżki audytu Spółka będzie przeprowadzać kontrole biznesowe obejmujące w szczególności: sprawdzanie otrzymanych faktur pod względem ich czytelności, sprawdzanie otrzymanych faktur pod względem merytorycznym w zakresie zgodności z danymi wynikającymi ze złożonych zamówień bądź umów; weryfikowanie danych kontrahentów za pomocą wykazu podatników VAT oraz ich rachunków bankowych.

W związku z powyższym należy uznać, że przechowywanie faktur w formie elektronicznej w sposób opisany przez Spółkę, czyli przy zapewnieniu autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności tych dokumentów, gdzie są przechowywane faktury elektronicznie w uporządkowany sposób, co zapewnia łatwe ich odszukanie oraz daje możliwość na żądanie uprawnionego organu bezzwłocznego dostępu do faktur – jest zgodne z przytoczonymi przepisami. Spełnione są zatem przesłanki wynikające z art. 112 i art. 112a ustawy, w zw. z art. 106m ustawy.

Odnosząc się do prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z ww. faktur wskazać należy, że stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przez nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Wskazać należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zatem dla realizacji przez podatnika prawa do odliczenia podatku, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy niezbędnym jest, aby odliczenia dokonywał zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz aby towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Tym samym, zasada ta wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Co do zasady, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w momencie powstania obowiązku podatkowego pod warunkiem, że podatnik posiada fakturę dokumentującą nabycie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Przepisy nie uzależniają prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego ani od rodzaju faktury (papierowa/elektroniczna), ani od formy w jakiej podatnik przechowuje faktury zakupowe.

Jak z wniosku wynika, Spółka jako czynny podatnik podatku VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi transportu krajowego i międzynarodowego oraz usługi magazynowe. Spółka nabywa towary i usługi, udokumentowane fakturami, które służą czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT.

Analizując okoliczności faktyczne sprawy na tle przedstawionych przepisów prawa wskazać należy, że skoro – jak wynika z okoliczności sprawy – nabyte towary i usługi udokumentowane otrzymanymi fakturami będą służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT, to – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy – Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z ww. faktur przechowywanych w formie elektronicznej na opisanych przez Spółkę zasadach. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienia się, że w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% w przypadku świadczenia usług transportu międzynarodowego na podstawie posiadanych dokumentów CMR (pytanie nr 2 wniosku) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Curie Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin