Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDWL.4011.19.2020.1.TW
z 11 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2020 r. (data wpływu 16 czerwca 2020 r.), uzupełnionym w dniu 6 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości.

Wniosek uzupełniono w dniu 6 lipca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczna nieprowadzącą pozarolniczej działalności gospodarczej. Do dnia złożenia wniosku pozostaje w związku małżeńskim, w którym od początku małżeństwa, aż do dnia złożenia wniosku obowiązuje ustawowa wspólność majątkowa małżeńska.

W lutym 2019 roku Wnioskodawczyni zakupiła wraz z małżonkiem niezabudowana działkę budowlaną.

W październiku 2019 roku mąż założył jednoosobową działalność gospodarczą, firmę, która specjalizuje się w budowie i sprzedaży domów jednorodzinnych. Za zgodą Wnioskodawczyni przed upływem 5 lat od zakupu nieruchomości wniósł oświadczeniem do swojej firmy zakupioną działkę budowlaną, po czym firma męża wybudowała na tejże działce dom jednorodzinny wolnostojący, który zamierza sprzedać jeszcze w tym roku 2020.

Po sprzedaży ww. nieruchomości w całości podatek dochodowy za sprzedaną działkę wraz z domem zostanie uregulowany z prowadzonej przez męża działalności gospodarczej do właściwego Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy mając na uwadze zaistniały stan faktyczny prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym przychód ze sprzedaży całej działki wraz z wybudowanym domem opłaca w całości mąż z prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej, a Wnioskodawczyni nie będzie musiała za swoją część po sprzedaży przed upływem 5 lat zapłacić podatku oraz nie będzie musiała złożyć PIT-39 do Urzędu Skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22g ust. 11, istotne jest w niniejszej sprawie to, że mając wspólność majątkową nieruchomość została wniesiona do firmy męża jako towar handlowy i po jej wniesieniu w całości wykorzystana w jego działalności gospodarczej. Oznacza to, że przychód uzyskany ze sprzedaży ww. nieruchomości stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast dla Wnioskodawczyni sprzedaż tejże nieruchomości nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych bowiem przychód ze sprzedaży nieruchomości powstaje jedynie po stronie podmiotu, który faktycznie przedmiotową nieruchomość wykorzystał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ww. ustawy.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z kolei w przypadku, gdy sprzedaż nieruchomości nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, powstały w tym przypadku przychód należy zaliczyć do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

W takim przypadku, jak opisany we wniosku, przychód ze zbycia nieruchomości powstanie u przedsiębiorcy, sprzedającego nieruchomość wraz z wybudowanym na niej budynkiem.

W związku z tym sprzedaż nieruchomości (gruntu wraz z wybudowanym na tym gruncie budynkiem mieszkalnym) dokonywana w ramach działalności gospodarczej stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni. A zatem obowiązek podatkowy powstanie tylko po stronie męża Wnioskodawczyni jako przedsiębiorcy. W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia fakt, że zakup gruntu dokonany został na prawach wspólności ustawowej przez współmałżonków.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawczyni wskazujące, że sprzedaż nieruchomości nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem przychód ze sprzedaży nieruchomości powstaje jedynie po stronie podmiotu, który faktycznie przedmiotową nieruchomość wykorzystał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, uznać należy za prawidłowe.

Końcowo zauważa się, że wskazany przez Wnioskodawczynię w uzasadnieniu własnego stanowiska art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie znajdzie w analizowanej sprawie zastosowania. Przepis ten bowiem odnosi się do zasad ustalania wartości początkowej środka trwałego.

Powyższa uwaga nie ma jednak wpływu na istotę rozstrzygnięcia.

Jednocześnie Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, został złożony przez jednego z małżonków zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonka Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.