Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.403.2020.2.JM
z 11 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 22 maja 2020 r. (data wpływu 26 maja 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2020 r. (data wpływu 31 lipca 2020 r.) na wezwanie telefoniczne z dnia 23 lipca 2020 r. oraz pismem z dnia 3 sierpnia 2020 r. (data wpływu 7 sierpnia 2020 r.) na wezwanie telefoniczne z dnia 29 lipca 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą dodatkowej odprawy pośmiertnej przysługującej rodzinie zmarłego pracownika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą dodatkowej odprawy pośmiertnej przysługującej rodzinie zmarłego pracownika.

W związku z brakami formalnymi w dniu 23 lipca 2020 r. oraz w dniu 29 lipca 2020 r. telefonicznie wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków wniosku. Pismem z dnia 27 lipca 2020 r. (data wpływu 31 lipca 2020 r.) oraz pismem z dnia 3 sierpnia 2020 r. (data wpływu 7 sierpnia 2020 r.) uzupełniono braki wniosku.

We wniosku wspólnym złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Sp. z o.o.
  

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Panią (…)
  
  

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowany będący stroną postępowania w sprawie interpretacji (dalej również „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, oraz czynnym podatnikiem VAT. Spółka istnieje od 2001 r., a jej głównym przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii elektrycznej w instalacjach odnawialnych źródeł energii.

Drugi z Zainteresowanych również jest polskim rezydentem podatkowym – osobą fizyczną, która ma otrzymać od Spółki świadczenie opisane w niniejszym wniosku.

W związku ze śmiercią jednego z pracowników Zarząd Spółki zamierza podjąć uchwałę o wypłacie rodzinie zmarłego pracownika dodatkowej odprawy pośmiertnej w wysokości 24-krotności miesięcznego wynagrodzenia pracownika. Regulamin wynagradzania obowiązujący w Spółce przewiduje możliwość przyznanie dodatkowej odprawy pośmiertnej na podstawie decyzji Zarządu. Przyznanie dodatkowej odprawy pośmiertnej wynikać będzie z faktu, że zmarły pracownik był bardzo ceniony zarówno przez Spółkę, jak i Grupę, której częścią jest Spółka oraz wniósł istotny wkład w rozwój Spółki. Odprawa zostanie wypłacona ze środków obrotowych Spółki. Zarówno żona, jak i syn są spadkobiercami ustawowymi pracownika, pobierającymi rentę rodzinną. Pracownik był zatrudniony w Spółce od dnia 1 października 2016 r. do dnia 6 marca 2020 r. Przed rozpoczęciem pracy w Spółce pracownik był zatrudniony w innych spółkach Grupy, przy czym łączny czas pracy pracownika na rzecz spółek z Grupy wynosił nieprzerwanie 18 lat. Śmierć pracownika nie była skutkiem wypadku przy pracy, ani choroby zawodowej. Spółka wypłaciła rodzinie zmarłego pracownika (żonie oraz synowi) odprawę pośmiertną wynikającą z art. 93 Kodeksu pracy. Wysokość tej odprawy ustalona została zgodnie z obowiązującym w Spółce Regulaminem wynagradzania, to jest przy uwzględnieniu całkowitego okresu zatrudnienia pracownika w spółkach należących do Grupy. Dodatkowa odprawa pośmiertna, którą Spółka planuje wypłacić na podstawie uchwały Zarządu, nie jest odszkodowaniem wypłaconym przez instytucję ubezpieczeniową z tytułu ubezpieczenia na życie, o którym mowa w art. 93 § 7 Kodeksu pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dodatkowa odprawa pośmiertna, która ma zostać wypłacona przez Spółkę żonie zmarłego pracownika, będzie wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych? (dalej „ustawa o PIT”)
   
2. Czy w związku z wypłatą dodatkowej odprawy pośmiertnej żonie zmarłego pracownika na Spółce ciążyły będą obowiązki informacyjne przewidziane w art. 42a ustawy o PIT?
   
   

Zdaniem Zainteresowanych,

Pytanie Nr 1

Zdaniem Zainteresowanych, dodatkowa odprawa pośmiertna, która ma zostać wypłacona żonie zmarłego pracownika, będzie korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT i tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT wynika, że ma on zastosowanie do wszelkich odpraw pośmiertnych, nie tylko wypłaconych na podstawie art. 93 Kodeksu pracy. Zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie Sądu Najwyższego z zakresu prawa pracy zgodnie przyjmuje się, że źródłem uprawnień dla pracownika może być nie tylko odpowiednie postanowienie umowy o pracę, regulaminu wynagradzania lub układu zbiorowego pracy, lecz również jednostronna decyzja o charakterze przysparzającym, podjęta na korzyść pracownika. W ocenie Wnioskodawców, decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ma charakter świadczenia jako odprawy pieniężnej pośmiertnej. Jest poza sporem, że dodatkowa odprawa pośmiertna została przyznana w związku z zaistnieniem okoliczności uprawniających do otrzymania odprawy pośmiertnej na podstawie przepisu art. 93 Kodeksu pracy. W swojej istocie przyznanie dodatkowej odprawy pieniężnej stanowi podwyższenie odprawy poza limit wynikający z przepisów prawa pracy, co nie zmienia jej charakteru – wciąż pozostaje odprawą pośmiertną.

Z tego też względu, dodatkowa odprawa pośmiertna, którą Spółka planuje wypłacić, będzie zdaniem Wnioskodawców korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT i tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, gdyby zamierzeniem ustawodawcy było ograniczenie przedmiotowego zwolnienia jedynie do odpraw pośmiertnych wypłacanych na podstawie Kodeksu pracy, to wprost byłoby to wyrażone w powołanym przepisie. Istniejąca regulacja nie stanowi jednak o „odprawach pośmiertnych przyznanych na podstawie przepisów prawa pracy”. Co więcej, przy innych zwolnieniach przewidzianych w przepisie art. 21 ustawy o PIT, pojawiają się sformułowania o świadczeniach przyznanych i wypłacanych „na podstawie przepisów o...”. W przypadku odpraw pośmiertnych takie ograniczenie jednak nie występuje, więc nie można stosować wykładni rozszerzającej.

Należy również wskazać, że w ustawie o PIT brak jest podstawy prawnej, która nakładałaby na Spółkę obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczenia wypłacanego na wypadek śmierci członka rodziny.

Powyższe stanowisko potwierdza praktyka interpretacyjna organów podatkowych, np. interpretacja z dnia 8 maja 2013 r. Nr IPPB2/415-234/13-2/EL wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja z dnia 26 listopada 2014 r. Nr IPPB4/415-670/14-2/AM wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz interpretacja z dnia 20 lutego 2017 r. Nr 1061-IPTPB4.4511.283.2016.1.JR wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

Pytanie Nr 2

Spółka jako podmiot dokonujący wypłaty dodatkowej odprawy pośmiertnej nie będzie zobowiązana do realizacji obowiązków informacyjnych przewidzianych w art. 42a ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT uznaje się, w szczególności: „kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.” Zdaniem Spółki, dodatkowa odprawa pośmiertna, jaką otrzyma żona zmarłego pracownika, mieści się w dyspozycji art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, z uwagi na otwarty katalog tego przepisu. Otrzymane środki nie kwalifikują się do źródła w postaci stosunku pracy i stanowić będą tzw. inne źródło.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2018 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, należy wykazać w deklaracji PIT-11. Obowiązek przekazania deklaracji PIT-11 podatnikowi oraz jej złożenia do urzędu skarbowego według miejsca zamieszkania podatnika reguluje z kolei z art. 42a ustawy o PIT.

Jak wynika z art. 42a ustawy o PIT, obowiązek złożenia deklaracji PIT-11 ciąży na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT. Z brzmienia ust. 1 tego artykułu wynika jednak, że nie dotyczy on m.in. dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21 ustawy o PIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, w związku ze zdarzeniem przyszłym polegającym na wypłacie dodatkowej odprawy pośmiertnej żonie zmarłego pracownika, która – jak wskazano wcześniej w niniejszym wniosku – korzystać będzie ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek sporządzenia deklaracji PIT-11 i przesłania jej do właściwego urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów został uregulowany w art. 10 ust. 1 ww. ustawy. W myśl pkt 9 tego artykułu, do źródeł przychodów zalicza się przychody z innych źródeł.

Zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie sformułowania „w szczególności” oznacza, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z wniosku wynika, że w związku ze śmiercią jednego z pracowników Zarząd Spółki zamierza podjąć uchwałę o wypłacie rodzinie zmarłego pracownika dodatkowej odprawy pośmiertnej w wysokości 24-krotności miesięcznego wynagrodzenia pracownika. Regulamin wynagradzania obowiązujący w Spółce przewiduje możliwość przyznanie dodatkowej odprawy pośmiertnej na podstawie decyzji Zarządu. Odprawa zostanie wypłacona ze środków obrotowych Spółki. Zarówno żona, jak i syn są spadkobiercami ustawowymi pracownika, pobierającymi rentę rodzinną. Pracownik był zatrudniony w Spółce od dnia 1 października 2016 r. do dnia 6 marca 2020 r. Przed rozpoczęciem pracy w Spółce pracownik był zatrudniony w innych spółkach Grupy w Polsce, przy czym łączny czas pracy pracownika na rzecz spółek z Grupy wynosił nieprzerwanie 18 lat. Śmierć pracownika nie była skutkiem wypadku przy pracy ani choroby zawodowej. Spółka wypłaciła rodzinie zmarłego pracownika (żonie oraz synowi) odprawę pośmiertną wynikającą z art. 93 Kodeksu pracy. Wysokość tej odprawy ustalona została zgodnie z obowiązującym w Spółce Regulaminem wynagradzania, to jest przy uwzględnieniu całkowitego okresu zatrudnienia pracownika w spółkach należących do Grupy. Dodatkowa odprawa pośmiertna, którą Spółka planuje wypłacić na podstawie uchwały Zarządu, nie jest odszkodowaniem wypłaconym przez instytucję ubezpieczeniową z tytułu ubezpieczenia na życie, o którym mowa w art. 93 § 7 Kodeksu pracy.

Wątpliwość Zainteresowanych budzi fakt opodatkowania otrzymanej przez żonę zmarłego pracownika dodatkowej odprawy pośmiertnej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są odprawy pośmiertne i zasiłki pogrzebowe.

Ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie ww. przepisu korzystają świadczenia mające charakter odprawy lub zasiłku pogrzebowego, których fakt przysługiwania został unormowany w jakikolwiek sposób (w stosownych przepisach, w układzie zbiorowym pracy lub nawet w formie umownej).

Zatem z powyższego przepisu nie wynika, że ma on zastosowanie wyłącznie do odpraw pośmiertnych uregulowanych w art. 93 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040, z późn. zm.).

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że dodatkowa odprawa pośmiertna wypłacona żonie zmarłego pracownika stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na fakt, że z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, że ma on zastosowanie wyłącznie do odpraw pośmiertnych uregulowanych w art. 93 ustawy Kodeks pracy, otrzymana odprawa przez żonę zmarłego pracownika korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i tym samym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. W związku z powyższym, na Spółce jako podmiocie wypłacającym ten rodzaj świadczenia nie ciążą żadne obowiązki płatnika, ani obowiązki informacyjne.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Zainteresowanych pism organów podatkowych tut. Organ informuje, że potwierdzają stanowisko zawarte w ww. interpretacji, jednakże zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Zainteresowanych i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 – 300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.