Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDWL.4011.32.2020.3.TW
z 13 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2020 r. (data wpływu 10 lipca 2020 r.), uzupełnionym w dniu 28 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 15 lipca 2020 r. nr 0112-KDWL.4011.32.2020.1.TW wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 21 lipca 2020 r.

Wniosek uzupełniono w dniu 28 lipca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z uwagi na pandemię Wnioskodawczyni nie mogła wychodzić z domu i kimkolwiek kontaktować się osobiście, jest w ostrej grupie ryzyka, posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności umiarkowanej. Dlatego kontakt z księgową Wnioskodawczyni miała w połowie maja.

Wnioskodawczyni od zawsze rozlicza się z mężem wspólnie i w tym roku też złożyli PIT-37 w dniu 26.05.2020 r. rozliczenie podatkowe za rok 2019.

Wnioskodawczyni w dniu 20.06.2020 r. odebrała list polecony z Urzędu Skarbowego z (…). W ww. piśmie (…) poproszono Wnioskodawczynię o kontakt telefoniczny. W rozmowie (…) starszy kontroler skarbowy – osoba prowadząca sprawę, poinformował Wnioskodawczynię, że ze względu na fakt otrzymania decyzji Sądu Rejonowego w (…) o ogłoszeniu upadłości z dnia 26.05.2020 r. należy ponownie złożyć zeznanie podatkowe PIT-37 za rok 2019 ale oddzielnie z mężem (…).

Księgowa na prośbę Wnioskodawczyni sporządziła dwa odrębne zeznania PIT-37 dla (…) i (…). W wyniku takiej sytuacji bardzo dla małżonków niekorzystnej, Wnioskodawczyni otrzymuje zwrot podatku o ponad 100 zł mniejszy, a mąż (…) powinien zapłacić jeszcze ponad 1.400 zł podatku.

Wnioskodawczyni w dniu 6.07.2020 r. osobiście kontaktowała się z kierownikiem (…), który twierdzi, że należy rozliczać się oddzielnie.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni podała, że postanowieniem Sądu Rejonowego w (…) z dnia 25 maja 2020 r. na posiedzeniu niejawnym ogłoszono jej upadłość. Przedmiotowe postanowienie sygn. (…) datowane na 25 maja 2020 r. zostało nadane w placówce pocztowej w (…) w dniu 29 maja 2020 r., zaś Wnioskodawczyni otrzymała je w dniu 2 czerwca 2020 r. Jako, że postępowanie w sprawie ogłoszenia upadłości prowadzone jest jako postępowanie niejawne, w tym też dniu, tj. 2 czerwca 2020 r. Wnioskodawczyni powzięła informacje o postanowieniu w przedmiocie swojej upadłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku otrzymania decyzji o ogłoszeniu upadłości Wnioskodawczyni – osoby fizycznej i złożenia zeznania podatkowego PIT-37 istnieje przepis, że małżonkowie żyjący we wspólnocie majątkowej powinni rozliczać oddzielnie podatek PIT-37 za rok 2019?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zeznanie podatkowe złożone w przepisowym terminie w dniu 26.05.2020 r. jest zeznaniem, rozliczeniem się ze Skarbem Państwa za rok 2019.

Natomiast upadłość osoby fizycznej została ogłoszona w roku 2020, tj. 25.05.2020 r.

Wnioskodawczyni prosi o potwierdzenie stanowiska przedstawionego w dniu 6.07.2020 r. w rozmowie telefonicznej z Krajową Informacją Skarbową. Pan z Krajowej Informacji Skarbowej na przedstawienie tego zdarzenia j.w. stwierdził, że decyzja o upadłości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej nie wyklucza wspólnego rozliczenia się małżonków za rok 2019.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Tak więc roczne zeznanie podatkowe należy złożyć do dnia 30 kwietnia następującego po roku podatkowym, złożone po tym dniu uznaje się za złożone po terminie. Jednakże z treści art. 15zzj ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałanie i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych i wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.) wynika, że złożenie organowi podatkowemu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2019 r. oraz wpłacenie należnego podatku dochodowego od osób fizycznych po upływie terminu na jego złożenie, nie później jednak niż w terminie do dnia 1 czerwca 2020 r. jest równoznaczne ze złożeniem przez osobę fizyczną zawiadomienia, o którym mowa w art. 16 § 4 ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2020 r. poz. 19, 568 i 695). W takim przypadku organ nie wszczyna postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, a wszczęte umarza (art. 15zzj ust. 2 ww. ustawy).

A zatem, złożenie zeznania podatkowego po upływie terminu na jego złożenie, nie później jednak niż do dnia 1 czerwca 2020 r. nie powoduje dla podatnika negatywnych konsekwencji przewidzianych w przepisach Kodeksu karnego skarbowego.

Co do zasady małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich chodów (art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jednakże – stosownie do treści art. 6 ust. 2 ww. ustawy – małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26, art. 26e i art. 26h; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Zastrzeżenie, o którym mowa wyżej, tj. opisane w ust. 8, wskazuje, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 8 ww. ustawy).

Jeżeli zatem nie zachodzi żadna z wskazanych w ww. przepisach przesłanek, małżonkowie mogą rozliczyć się wspólnie, składając jedno zeznanie podatkowe. Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy nie wynika, aby zachodziły wyżej wskazane przesłanki negatywne.

Stosownie do powyższego wspólne rozliczenie małżonków możliwe jest w sytuacji, gdy – po spełnieniu pozostałych ww. warunków, małżonkowie przez cały rok podatkowy pozostają w związku małżeńskim i istnieje między nimi wspólność majątkowa.

W myśl art. 53 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.) rozdzielność majątkowa powstaje z mocy prawa, w razie ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Również przepisy ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2020 r., poz. 1228, z późn. zm.) wskazują, że z dniem ogłoszenia upadłości jednego z małżonków powstaje między małżonkami rozdzielność majątkowa, o której mowa w art. 53 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086 i 2089) (art. 124 ust. 1 ww. ustawy).

Jeżeli zatem w trakcie roku podatkowego zostanie ogłoszona upadłości jednego z małżonków, powodująca ustanie wspólności majątkowej małżeńskiej, to za ten rok małżonkowie nie będą mogli dokonać wspólnego rocznego rozliczenia podatku.

Z opisu sprawy wynika, że upadłość Wnioskodawczyni ogłoszono z dniem 25 maja 2020 r.

Od tego więc dnia – stosownie do wyżej wskazanych przepisów, niebędących przepisami prawa podatkowego, datuje się istnienie rozdzielności majątkowej. Mając powyższe na uwadze, zakładając brak istnienia pozostałych przesłanek negatywnych, nie ma przeszkód prawnych, aby Wnioskodawczyni wraz ze swym mężem mogli złożyć wspólne roczne zeznanie podatkowe za 2019 rok.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.