Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.272.2020.3.RR
z 17 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2020 r. (data wpływu 12 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2020 r. (data wpływu 29 lipca 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 16 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.272.2020.2.RR o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu dostawy towarów znajdujących się na terytorium kraju – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku VAT należnego z tytułu dostawy towarów znajdujących się na terytorium kraju. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 lipca 2020 r. (data wpływu 29 lipca 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 16 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.272.2020.2.RR (skutecznie doręczone w dniu 21 lipca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni dokonała transakcji na terytorium Polski. Zainteresowana jest Polką, która prowadzi firmę na terytorium Estonii i tam płaci wszystkie należne podatki. Firma A podpisała kontrakt z firmą polską B na dostarczenie towaru – mianowicie skażonego spirytusu.

Wnioskodawczyni kupiła produkt w (…) w polskiej firmie C i dostarczyła do firmy B również w Polsce na warunkach wpisanych w kontrakcie DAP – tj. (wszelkie opłaty za towar ponosi kupujący).

Firma A z Estonii nie posiada swojej siedziby, ani oddziału w Polsce. Według opinii kancelarii prawnej, do której Wnioskodawczyni zwróciła się o pomoc, przepisy art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT mówią, iż VAT powinien rozliczyć polski nabywca.

Ponadto Wnioskodawczyni w uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazała, że:

1. Firma - A z Estonii, nigdy nie posiadała i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju ( Polski).
2. Firma - A z Estonii, nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT na terytorium kraju ( Polski).
3. Nabywca/kupujący jest podatnikiem podatku VAT, posiadającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju (Polski), jak również nabywca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (Polski).
4. W momencie dostawy towary będące przedmiotem sprzedaży przez Firmę A z Estonii, znajdowały się na terytorium kraju (Polski).
5. W momencie zakupu towaru przez Firmę A z Estonii, towar znajdował się na terytorium kraju (Polski).
6. W momencie sprzedaży towaru przez Firmę A z Estonii, towar znajdował się na terytorium kraju (Polski).
   
   

Firma A zapłaciła za towar, jak również za transport na terytorium Polski od gorzelni do Nabywcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu do złożonego wniosku):

Który z podmiotów w transakcji, gdzie uczestniczyły trzy podmioty, powinien zapłacić podatek VAT jako należny:

1. Polski kupujący - Firma B - podpisuje umowę na zakup spirytusu skażonego od Estońskiej Firmy - A,
2. Firma: A - Estonia - kupuje spirytus od gorzelni w Polsce,
3. Spirytus prosto z gorzelni - od producenta - trafia do Polskiego odbiorcy - Firmy B .
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie przepisów art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, należny podatek VAT płaci polski nabywca. Polski nabywca twierdzi, że transakcja była wewnątrzwspólnotową, co oznacza stawkę podatku VAT w wysokości 0%.

Ponadto Wnioskodawczyni w uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazała, że sprzedaż towarów przez firmę A – Estonia, w sytuacji przeprowadzonej transakcji przez trzy podmioty, podatnikiem, który powinien rozliczyć VAT, jest - według Wnioskodawczyni - polski nabywca.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, podatnikiem płacącym VAT jest osoba nabywająca towary, jeżeli łącznie spełnione są trzy warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenie działalności gospodarczej na terytorium kraju (Polski),
2. podatnik ten nie jest zarejestrowany , jako podatnik VAT w Polsce,
3. nabywcą jest podatnik zarejestrowany do VAT , posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (Polski).
   
   

Transakcja spełnia ww. warunki, ponieważ firma A - Estonia, nie ma siedziby w Polsce i nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT w Polsce, a nabywcą jest podatnik VAT zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT.

W związku z tym Firma - A z Estonii - nie powinna wykazywać podatku VAT na wystawianej fakturze, a podatek VAT powinien zostać rozliczony przez nabywcę/kupującego (nabywca wykazuje zarówno podatek należny, jak i podatek naliczony w składanej deklaracji).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają ww. czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei terytorium państwa trzeciego to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, towarami zaś, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym - opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie. Dlatego też, w przypadku transakcji transgranicznych, zarówno świadczenia usług jak i dostawy towarów, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej czynności. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy konkretna transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki jest realizowana dostawa.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawczyni dokonała transakcji na terytorium Polski. Zainteresowana jest Polką, która prowadzi firmę na terytorium Estonii i tam płaci wszystkie należne podatki. Firma A podpisała kontrakt z firmą polską B na dostarczenie towaru - skażonego spirytusu. Wnioskodawczyni kupiła produkt w (…) w polskiej firmie C i dostarczyła do firmy B również w Polsce. Firma A z Estonii nie posiada swojej siedziby, ani oddziału w Polsce. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że Firma - A z Estonii, nigdy nie posiadała i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (Polski) oraz nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT na terytorium kraju ( Polski). Nabywca/kupujący jest podatnikiem podatku VAT, posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju (Polski), jak również nabywca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (Polski). W momencie dostawy towary będące przedmiotem sprzedaży przez Firmę A z Estonii, znajdowały się na terytorium kraju (Polski). W momencie zakupu towaru przez Firmę A z Estonii, towar znajdował się na terytorium kraju (Polski). W momencie sprzedaży towaru przez Firmę A z Estonii, towar znajdował się na terytorium kraju (Polski). Firma A zapłaciła za towar, jak również za transport na terytorium Polski od gorzelni do Nabywcy.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą wskazania, czy będzie Ona podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu dostawy skażonego spirytusu zakupionego od polskiego kontrahenta, dokonanej na terytorium kraju na rzecz innego polskiego kontrahenta, czy też opisaną w stanie faktycznym transakcję należy taktować jako dostawę towarów, dla której podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości Wnioskodawczyni oraz zaprezentowanego stanowiska, wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie dokonanie dostawy skażonego spirytusu zakupionego od polskiego kontrahenta, dokonanej na terytorium kraju na rzecz innego polskiego kontrahenta stanowiło transakcję dostawy towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy. W analizowanym przypadku w momencie zakupu skażonego spirytusu przez Wnioskodawczynię znajdował się on na terytorium kraju (Polski) i był zakupiony od polskiej firmy. Zatem w niniejszej sprawie miejscem opodatkowania przedmiotowej transakcji jest terytorium Polski.

Wskazać przy tym należy, że co do zasady, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, tj. podmiot który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, np. dokonuje odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów:
   • innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej,
     
   • innej niż transfer bonów jednego przeznaczenia
   -podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. nabywcą jest:
   • w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
     
   • w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem dostawy towarów, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
     
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
   
   

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane przepisy wskazują na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towaru, jeśli dokonał on nabycia od dostawcy spoza terytorium Polski. Wynika z nich, że dla uznania nabywcy za podatnika zagraniczny dostawca towarów nie może być zarejestrowany w Polsce dla celów VAT (przy dostawie towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej). Jeśli zatem towary, dostarczane są przez podmiot niemający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce i podmiot ten nie jest zarejestrowany w Polsce, a miejscem dostawy jest terytorium kraju, to nabywca tych towarów będzie podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu tych transakcji (tzw. instytucja odwrotnego obciążenia).

W analizowanej sprawie Wnioskodawczyni (podatnik Estoński), nabyła od polskiej firmy skażony spirytus i następnie dokonała jego sprzedaży na terytorium kraju na rzecz innego polskiego podatnika. Wnioskodawczyni nie posiada siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (Polski). Ponadto nabywca/kupujący jest podatnikiem podatku VAT, posiadającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju (Polski), jak również nabywca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (Polski) a towar będący przedmiotem transakcji w momencie zakupu jaki i sprzedaży znajdował się na terytorium kraju (Polski). Zatem mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku zastosowanie znajduje art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. W niniejszej sprawie w momencie dostawy towaru spełnione były przesłanki zastosowania tzw. instytucji odwrotnego obciążenia polegającej na przerzuceniu ze sprzedawcy na nabywcę obowiązku opodatkowania transakcji tj. dokonującym dostawy towarów był podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju oraz podatnik ten nie był zarejestrowany dla celów podatku VAT w Polsce, a nabywcą towaru był podatnik posiadający siedzibę na terytorium kraju.

Zatem, w przedstawionych okolicznościach stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu dostawy skażonego spirytusu, dokonanej na rzecz innego polskiego kontrahenta, lecz w opisanym stanie faktycznym transakcję tę należy traktować jako dostawę towarów, dla której podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Tym samym to polski nabywca/kupujący w wyniku dokonanej transakcji będzie podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku VAT należnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy dodać, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, a tym samym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej dołączonych załączników. Zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) powinien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów. W związku z tym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy, a niniejszą interpretację wydano wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.