2020.08.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.258.2020.2.AW
z 3 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2020 r. (data wpływu 22 kwietnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 czerwca 2020 r. (data wpływu 15 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży towarów w systemie wysyłkowym,
prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji,
braku obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej transakcji sprzedaży w Sytuacji Niestandardowej,

– jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem w dniu 15 czerwca 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca jest zarejestrowany dla celów VAT jako podatnik VAT czynny. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż w szczególności artykułów dziecięcych (np. fotelików samochodowych, wózków), (dalej: Towary) na rzecz nabywców (np. przedsiębiorców, osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). Wnioskodawca dokonuje sprzedaży hurtowej, jak również sprzedaży w systemie wysyłkowym za pomocą różnych kanałów internetowych. W przypadku sprzedaży w systemie wysyłkowym nabywcami są m.in. osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, będące konsumentami w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego (dalej: Konsument). Poniżej szczegółowo opisany został model sprzedaży Towarów w systemie wysyłkowym na rzecz Konsumentów.

Sposób dostawy Towarów na rzecz Konsumentów.

Dostawa towarów odbywa się za pośrednictwem kuriera. Konsument nie ma przy tym możliwości odbioru osobistego Towaru w siedzibie Spółki.

Sposób płatności za Towary sprzedawane Konsumentom.

Konsument uprawniony jest dokonywać płatności w następujący sposób:

za pobraniem (przy odbiorze przesyłki u kuriera) lub
przelewem na podany przez Wnioskodawcę numer rachunku bankowego lub
za pośrednictwem różnych ogólnodostępnych platform płatności, prowadzonych przez profesjonalnych operatorów (takich jak np. X, Y, Z, P), gdzie Konsument po wybraniu opcji płatności zostaje przekierowany do serwisu umożliwiającego autoryzację transakcji (tzn. uregulowanie płatności przy wykorzystaniu usługi PB).

Co istotne, w przypadku zrealizowania transakcji, środki pieniężne ostatecznie wpływają na rachunek bankowy Spółki, w zależności od wybranego przez klienta sposobu płatności opisanej wyżej, tj.:

dla pkt 1) powyżej od kuriera lub,
dla pkt 2) powyżej bezpośrednio od Konsumenta lub,
dla pkt 3) powyżej od podmiotów prowadzących profesjonalne systemy realizacji płatności on-line (np. X, Y, Z, P).

Spółka posiada przy tym dowody pozwalające na powiązanie otrzymanych środków płatniczych z danymi dotyczącymi poszczególnych transakcji. Co istotne, w przypadku gdy Spółka otrzymuje płatność od firmy kurierskiej lub od podmiotów prowadzących profesjonalne systemy realizacji płatności on-line wówczas płatność taka realizowana jest w ramach zbiorczego przelewu (czasem pomniejszonego o pobieraną od Spółki prowizję). Wskazać należy, że w przypadku zbiorczego przelewu Spółka otrzymuje dodatkowo od firmy kurierskiej lub od podmiotów prowadzących profesjonalne systemy realizacji płatności on-line zestawienia poszczególnych transakcji płatniczych wraz z danymi pozwalającymi powiązać daną wpłatę z konkretną transakcją sprzedaży na rzecz konkretnego Konsumenta.

Ewidencjonowanie sprzedaży w systemie wysyłkowym przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Wnioskodawca do każdego zamówienia wystawia fakturę. Faktura wysyłana jest do Konsumenta drogą elektroniczną, na wskazany przez Konsumenta adres mailowy. Co więcej, obecnie cała sprzedaż odbywająca się w systemie wysyłkowym na rzecz Konsumentów rejestrowana jest także na kasie rejestrującej.

Sytuacje Niestandardowe.

W toku prowadzonej przez Spółkę działalności zdarza się, że Konsument wprawdzie zamawia Towar wraz z opcją płatności za pobraniem, niemniej jednak nie odbiera Towaru od kuriera i tym samym nie dokonuje również płatności za zamówiony Towar. Towar wraca wówczas do Wnioskodawcy. W tej sytuacji Wnioskodawca wystawia fakturę korygującą, którą przesyła na wskazany przez Konsumenta adres mailowy.

Obecnie, Spółka rozważa możliwość zaprzestania ewidencjowania na kasie rejestrującej sprzedaży Towarów w systemie wysyłkowym na rzecz Konsumentów.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 9 czerwca 2020 r. w odpowiedzi na pytanie:

Czy Wnioskodawca dostarcza towary lub świadczy usługi wymienione w § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519)?
– wskazał, że:
Spółka nie dostarcza towarów wymienionych w § 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519).
Czy sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę za pomocą sklepu internetowego odbywa się wyłącznie w systemie wysyłkowym?
– wskazał, że:
W pierwszej kolejności, podkreślić należy, że – jak była już o tym mowa w treści wniosku na stronie 3 – Spółka prowadzi sprzedaż w systemie wysyłkowym za pomocą różnych kanałów internetowych takich jak przykładowo własny sklep internetowy lub internetowe platformy handlowe umożliwiające przeprowadzanie transakcji sprzedaży (np. A). Mając na uwadze powyższe – uzupełniające – wyjaśnienie, Spółka potwierdza, że w przypadku sprzedaży za pomocą kanałów internetowych na rzecz Konsumentów Spółka dokonuje sprzedaży jedynie w systemie wysyłkowym.
Czy Wnioskodawca otrzymuje zapłatę w opisanych sytuacjach (otrzymaną za pobraniem – od kuriera, za pośrednictwem różnych ogólnodostępnych platform płatności, prowadzonych przez profesjonalnych operatorów, np. X, Y, Z, P) za wysłaną dostawę towarów w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej na rachunek bankowy lub na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej?
– wskazał, że:
Tak, Wnioskodawca otrzymuje zapłatę w opisanych sytuacjach (otrzymaną za pobraniem – od kuriera lub za pośrednictwem różnych ogólnodostępnych platform płatności, prowadzonych przez profesjonalnych operatorów np. X, Y, Z, P), za wysłaną dostawę towarów w całości za pośrednictwem banku na rachunek bankowy Spółki. Spółka zaznacza jednak – jak była już o tym mowa w treści wniosku na stronie 3 – że czasami otrzymywana przez Spółkę na rachunek bankowy kwota nie odpowiada całej wartości złożonego przez Konsumenta zamówienia. Tytułem przykładu, w przypadku zakupów dokonywanych przez Konsumentów poprzez sklep internetowy należący do Spółki, podmiot prowadzący profesjonalne systemy realizacji płatności on-line pobiera prowizję od realizowanych za jego pośrednictwem wpłat, przy każdej płatności od Konsumenta, pomniejszając każdą taką wpłatę o umówioną prowizję.
Czy z dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy i na czyją rzecz jest dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres)?
– wskazał, że:
Tak, z całokształtu posiadanych przez Spółkę dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy i na czyją rzecz jest dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).
Czy każda sprzedaż wysyłkowa potwierdzona jest fakturą?
– wskazał, że:
Tak, każda sprzedaż wysyłkowa potwierdzona jest fakturą.
Czy nabywca wyraził zgodę, o której mowa w art. 106n ust. 1 ustawy, na stosowanie przez Wnioskodawcę faktur elektronicznych (jeśli tak to w jakiej formie)?
– wskazał, że:
W przypadku sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem sklepu internetowego Spółki, w regulaminie zamieszczonym na stronie internetowej sklepu znajduje się postanowienie o następującej treści: Do każdego zamówienia wystawiany zostaje dokument sprzedaży (faktura VAT lub faktura na klienta indywidualnego) wysyłany drogą elektroniczną do klienta z adresu :...). W momencie złożenia zamówienia, Konsument zobowiązany jest wyrazić zgodę na regulamin obowiązujący u Wnioskodawcy. Oznacza to tym samym, że Konsument każdorazowo wyraża zgodę na elektroniczną formę dostarczenia mu faktury. W przypadku sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem internetowych platform handlowych umożliwiających przeprowadzanie transakcji sprzedaży pojawiają się – na etapie realizacji zamówienia – przykładowo następujące informacje:
1. Internetowa platforma handlowa nr 1: w informacjach o sprzedającym znajduje się wyjaśnienie, że Spółka do każdego zakupu wystawia fakturę, która jest wysyłana drogą elektroniczną na adres mailowy klienta, podany podczas zamówienia. Klient dokonując zakupu w sposób dorozumiany akceptuje zatem otrzymywanie faktur elektronicznych.
2. Internetowa platforma handlowa nr 2: w treści Regulaminu internetowej platformy handlowej nr 2 znajduje się postanowienie o następującej treści: „Podczas składania zamówienia Klient może wyrazić zgodę na otrzymywanie faktur w formie elektronicznej. Faktury wysyłane będą na adres e-mail wskazany w koncie Klienta lub wskazany w procesie składania zamówienia dla zakupów bez rejestracji. Jeśli Klient nie wyrazi zgody na otrzymywanie faktur drogą elektroniczną, faktury będą wysyłane w formie tradycyjnej, tj. papierowej wraz z zamówieniem”. Na etapie realizacji zamówienia pojawia się pole: „Chcę otrzymać fakturę elektroniczną”. Składając zamówienie, Klient wyraża zatem zgodę na fakturę elektroniczną. Jedynie, w przypadku gdyby Klient odmawiał zgody na otrzymanie faktury elektronicznej, Klient powinien odznaczyć wskazane pole.
Czy w opisanej sytuacji niestandardowej wystawiane są zawsze faktury elektroniczne, wysyłane automatycznie drogą elektroniczną? Jeżeli nie, to w jaki sposób?
– wskazał, że:
W opisanej sytuacji niestandardowej zawsze wystawiane są faktury elektroniczne, wysyłane automatycznie drogą elektroniczną, na wskazany adres mailowy podany przez klienta w trakcie zakupów on-line.
W jaki sposób w przypadku wystania w sytuacji niestandardowej odbiorca (nabywca) potwierdza odbiór faktury korygującej zarówno przy fakturze elektronicznej jak i papierowej?
– wskazał, że:
Na wstępie, Spółka wskazuje, że – jak była o tym mowa w odpowiedzi na pytanie nr 7 – w sytuacji niestandardowej Spółka zawsze wystawia faktury elektroniczne. Mając zatem na uwadze powyższe, poniżej Spółka udzieli odpowiedzi jedynie na pytanie w jaki sposób w przypadku wysyłania w sytuacji niestandardowej odbiorca (nabywca) potwierdza odbiór faktury korygującej przy fakturze elektronicznej.
Wnioskodawca wyjaśnia, że faktura korygująca wysyłana jest na wskazany adres mailowy podany przez klienta w trakcie zakupów online automatycznie drogą elektroniczną z opcją potwierdzenia dostarczenia. W toku działalności mogą zdarzyć się następujące sytuacje:
1. Konsument potwierdza elektronicznie otrzymanie wiadomości mailowej z fakturą korygującą.
2. Konsument nie potwierdza otrzymania wiadomości mailowej z fakturą korygującą.
W sytuacji numer 2 Spółka podejmuje kroki, opisane w wydanej dla Spółki dnia 9 lutego 2018 r. interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dotyczącej prawa do obniżenia podstawy opodatkowania w sytuacji wystawiania faktur korygujących (zob. sygn. 0112-KDIL1-3.4012.622.2017.2.PR). Jedno bowiem z pytań dotyczyło właśnie sytuacji, w której konsument wprawdzie zamawia towar wraz z opcją płatności za pobraniem niemniej jednak nie odbiera towaru od kuriera i tym samym nie dokonuje również płatności za zamówiony towar, a towar wraca do Wnioskodawcy. W treści przedmiotowej interpretacji Spółka szczegółowo opisała procedurę działania, po wystawieniu przez nią faktury korygującej przesyłanej na wskazany przez konsumenta adres mailowy, którą to procedurę Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłową do spełnienia wymogu dotyczącego potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę uprawniającego Spółkę do obniżenia podstawy opodatkowania VAT. Opisana – i aktualnie stosowana przez Spółkę procedura przedstawia się następująco:
- Spółka wysyła Konsumentowi fakturę korygującą na wskazany przez Konsumenta adres mailowy,
- Spółka posiada zgodę Konsumenta na elektroniczną formę dostarczania faktury,
- Spółka posiada dokumentację potwierdzającą przyczyny wystawienia faktury korygującej i fakt posiadania przez Konsumenta wiedzy o zgodności przebiegu transakcji z warunkami określonymi na fakturze korygującej (np. informację od firmy kurierskiej o braku odbioru towaru i braku dokonania zapłaty za towar) oraz – Spółka podpina do faktury korygującej dokument potwierdzający próbę doręczenia korekty (na wskazany przez Konsumenta adres mailowy) oraz informację od firmy kurierskiej o braku odbioru towaru.
Mając na uwadze uzyskaną interpretację indywidulaną, Spółka każdorazowo postępuje zgodnie z wyżej opisanym schematem.
Podkreślić należy, że Spółka wysyła Konsumentowi fakturę korygującą operatorem pocztowym za potwierdzeniem odbioru tylko i wyłącznie, gdy wyżej opisana procedura nie jest spełniona (np. Spółka nie posiada elektronicznego dokumentu wygenerowanego w systemie, potwierdzającego próbę doręczenia korekty Konsumentowi). Wówczas Spółka uzyskuje od operatora pocztowego pocztowe potwierdzenie odbioru listu poleconego zawierającego fakturę korygującą.
Czy Wnioskodawca w sytuacji niestandardowej będzie w posiadaniu egzemplarza faktury przeznaczonego dla Konsumenta w sytuacji kiedy Konsument nie odbierze Towaru?
– wskazał, że:
Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 7, Spółka każdorazowo wysyła faktury elektroniczne. Z tego względu, skoro wystawione przez Spółkę faktury są fakturami elektronicznymi, faktury te są wysyłane na podany przez Konsumenta adres mailowy. W rezultacie, w sytuacji niestandardowej, trudno jest mówić o posiadaniu przez Spółkę egzemplarza faktury elektronicznej przeznaczonego dla Konsumenta. Od strony technicznej, Spółka wyjaśnia jedynie, że nie może „odebrać” faktury elektronicznej, która została już wysłana do Konsumenta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółka, która posiada zainstalowaną kasę rejestrującą może korzystać ze zwolnienia, określonego w poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia w stosunku do sprzedaży Towarów dokonywanej w systemie wysyłkowym na rzecz Konsumentów, a w rezultacie czy Spółka uprawniona jest zrezygnować z ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży Towarów w systemie wysyłkowym na rzecz Konsumentów? (pytanie we wniosku oznaczone numerem 1)
Przy założeniu, że Spółka spełnia wszystkie pozostałe warunki do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej (o którym to zwolnieniu mowa w poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia) czy prowadzona przez Spółkę ewidencja zawierająca dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej VAT-7 oraz JPK_VAT bądź docelowo nowej struktury ) JPK¬–V7M (w tym dane nabywcy oraz jego adres), o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT (dalej: „rejestr VAT”), wypełni warunek, zamieszczony w poz. 36 do Rozporządzenia w postaci konieczności posiadania? (pytanie nr 2 przeformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 9 czerwca 2020 r.)
Przy założeniu, że Spółka spełnia wszystkie pozostałe warunki do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej (o którym to zwolnieniu mowa w poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia) czy raport ze sprzedaży wysyłkowej, który zawierałby w szczególności takie informacje jak: dane nabywcy oraz jego adres wygenerowany przez Spółkę w formie elektronicznej (np. w formie arkusza Excel bądź w formie pdf) lub wydrukowany w formie papierowej wypełni warunek, zamieszczony w poz. 36 do Rozporządzenia w postaci konieczności posiadania ewidencji? (pytanie nr 3 przeformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 9 czerwca 2020 r.)
W przypadku, gdy zaistnieje wyżej opisana Sytuacja Niestandardowa (polegająca na tym, że Spółka wyśle Towar do Konsumenta za pobraniem, natomiast Konsument nie odbierze Towaru) i jednocześnie Spółka nie dokona zaewidencjonowania danej transakcji na kasie rejestrującej (z tym, że wystawiona zostanie faktura elektroniczna, a po zwrocie Towaru faktura korygująca), czy Spółka w takiej sytuacji naruszy wskazany w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej? (pytanie we wniosku oznaczone numerem 4)
W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 4 powyżej (tj. w przypadku gdy tutejszy Organ uzna, że w opisanej Sytuacji Niestandardowej Spółka powinna ewidencjonować taką sprzedaż na kasie rejestrującej, a w razie braku zaewidencjonowania doszłoby do naruszenia wskazanego w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej) czy dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, o którym mowa w art. 111 ust. 2 ustawy o VAT zostanie ustalone jedynie w oparciu o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów, których dalsza sprzedaż nie została zaewidencjonowana przy zastosowaniu kasy rejestrującej? (pytanie we wniosku oznaczone numerem 5)

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu do wniosku z dnia 9 czerwca 2020 r. w zakresie pytania nr 2 i 3):

Ad 1.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z przepisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przepis art. 111 ust. 1 ustawy o VAT wprowadza zatem generalną zasadę, w myśl której obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim nabywców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. W rezultacie podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy towarów od Spółki. Jeżeli, zatem nabywcą danego towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrujące).

Wskazać należy przy tym również, że zgodnie z przepisem art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Co ważne, w oparciu o przewidzianą w przepisie art. 111 ust. 8 ustawy o VAT delegację ustawową, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku. o którym mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa.

Co istotne, obecnie obowiązuje Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519, dalej: Rozporządzenie), które określa zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminy rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Wskazać należy, że regulacje zawarte w Rozporządzeniu przewidują zarówno zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu (tzw. zwolnienie podmiotowe) oraz zwolnienia wynikające z rodzaju i warunków świadczenia usług bądź dostawy towarów (zwolnienie przedmiotowe). Co istotne, zgodne z przepisem § 2 ust. 1 Rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. czynności wymienione w Załączniku do Rozporządzenia.

Co więcej, w myśl § 2 ust. 2 Rozporządzenia, w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w Załączniku do Rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym Załączniku.

W tym miejscu wskazać należy, że pod poz. 36 ww. Załącznika do Rozporządzenia wymieniono dostawę towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), jeżeli dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

Zauważyć należy, że zwolnienie to jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej.

Jedynie sygnalizacyjnie wskazać należy, że ustawodawca – niezależnie od wysokości osiągniętych obrotów czy też świadczonych czynności – wykluczył z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaż enumeratywnie wymienionych w § 4 Rozporządzenia usług i towarów.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że aby podatnikowi przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 Rozporządzenia w związku z poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

dostawa towaru nastąpi w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi),
dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest Członkiem),
z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres),
przedmiotem dostawy nie są towary, jak również usługi wymienione w § 4 Rozporządzenia.

Niespełnienie jednego z ww. warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka, która pomimo tego, że posiada zainstalowaną kasę rejestrującą może korzystać ze zwolnienia, określonego w poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia w stosunku do sprzedaży Towarów dokonywanej w systemie wysyłkowym na rzecz Konsumentów.

Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego:

Spółka dokonuje sprzedaży Towarów na rzecz Konsumentów w systemie wysyłkowym, gdzie dostawa Towarów odbywa się za pośrednictwem kuriera. Konsument nie ma przy tym możliwości odbioru osobistego Towaru w siedzibie Spółki.
Spółka otrzymuje w całości zapłatę za dostarczony Konsumentowi Towar za pośrednictwem rachunku bankowego. Konsument uprawniony jest bowiem dokonywać płatności w następujący sposób:
1. za pobraniem (przy odbiorze przesyłki u kuriera) lub
2. przelewem na podany przez Wnioskodawcę numer rachunku bankowego lub
3. za pośrednictwem różnych ogólnodostępnych platform płatności, prowadzonych przez profesjonalnych operatorów (takich jak np. X, Y, Z, P), gdzie Konsument po wybraniu opcji płatności zostaje przekierowany do serwisu umożliwiającego autoryzację transakcji (tzn. uregulowanie płatności przy wykorzystaniu usługi PB). W przypadku zrealizowania transakcji, środki pieniężne ostatecznie wpływają na rachunek bankowy Spółki (bezpośrednio od Konsumenta, od podmiotów prowadzących profesjonalne systemy realizacji płatności on-line bądź od kuriera). Okoliczność, że Spółka nierzadko otrzymuje płatność pomniejszoną o pobraną wcześniej (przykładowo przez operatora płatności elektronicznych) prowizję, nie pozbawia Spółki prawa do korzystania ze zwolnienia, określonego w poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia.
4. Z prowadzonej przez Spółkę ewidencji oraz ze zgromadzonych przez Spółkę innych dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana dana dostawa Towaru (dane Konsumenta w tym jego adres). Co istotne, posiadane przez Spółkę dokumenty (w tym otrzymywane od firmy kurierskiej bądź od podmiotów prowadzących profesjonalne systemy realizacji płatności on-line zestawienia płatności) pozwalają na powiązanie danej wpłaty z konkretną transakcją sprzedaży na rzecz konkretnego Konsumenta.
5. Przedmiotem dostawy nie są towary, wymienione w § 4 Rozporządzenia. Jak bowiem wyżej wskazano, głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż w szczególności artykułów dziecięcych (np. fotelików samochodowych, wózków).

W rezultacie, Spółka stoi na stanowisku, że pomimo zainstalowania kasy fiskalnej, ma ona prawo korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży towarów (innych niż wymienione w § 4 Rozporządzenia) w systemie wysyłkowym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na podstawie § 2 ust. 1 w zw. z poz. 36 załącznika do Rozporządzenia. Tym samym, Spółka uprawniona jest zrezygnować z ewidencjonowania na kasie rejestrującej transakcji sprzedaży Towarów w systemie wysyłkowym na rzecz Konsumentów.

Ad 2.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że zgodnie z poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia w zw. z § 2 ust. 1 Rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania dostawy towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), jeżeli dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

Jak wynika z powyższego, jedną z przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do skorzystanie ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jest, aby z ewidencji podatnika oraz dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynikało, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

Co istotne, ustawodawca nie wyjaśnia, czym jest ewidencja, do prowadzenia której zobowiązany jest podatnik, który zamierza korzystać ze zwolnienia z ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Co ważne, w ocenie Wnioskodawcy, możliwość skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej nie jest uzależniona od prowadzenia dodatkowo wyodrębnionej ewidencji sprzedaży, potwierdzającej ww. okoliczności.

W rezultacie, Spółka stoi na stanowisko, że przy założeniu, iż Spółka spełnia wszystkie pozostałe warunki do skorzystanie ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej (o którym to zwolnieniu mowa w poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia) prowadzona przez Spółkę ewidencja zawierająca dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej VAT-7 oraz JPK_VAT bądź docelowo nowej struktury JPK_V7M (w tym dane nabywcy oraz jego adres), o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT (dalej: rejestr VAT), mogłaby pełnić funkcję ewidencji o której mowa w poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia. Podkreślić przy tym należy, że skoro Spółka wystawiać będzie na rzecz Konsumentów faktury, faktury te będą ujmowane w rejestrze VAT, który zawiera w szczególności dane niezbędne do określenia podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym również dane oraz adres Konsumenta.

Dodatkowo, zauważyć należy – jak była już o tym mowa powyżej – że środki pieniężne z tytułu konkretnej sprzedaży Towarów na rzecz Konsumenta wpływać będą na rachunek Spółki:

bezpośrednio od Konsumenta (wówczas z opisu przelewu jednoznacznie będzie wynikać jakiej transakcji dana zapłata dotyczy) lub
od firmy kurierskiej bądź podmiotów prowadzących profesjonalne systemy realizacji płatności, które to podmioty przekazywać będą Spółce zbiorcze płatności (czasem pomniejszone o pobieraną od Spółki prowizję) wraz ze stosownymi zestawieniami, zawierającymi szczegółowe dane, pozwalającymi na jednoznaczne powiązanie danej zapłaty z konkretną transakcją sprzedaży na rzecz Konsumenta.

W rezultacie, Spółka stoi na stanowisko, że prowadząc rejestr VAT Spółka wypełni – wskazany w poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia – warunek w postaci konieczności posiadania ewidencji. Innymi słowy – w ocenie Wnioskodawcy, rejestr VAT wypełni znamiona ewidencji, o której mowa w poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia.

Dodatkowo, pozostając w pełni świadomym, że interpretacje indywidualne wiążą jedynie w sprawach, w których zostały wydane, zdaniem Wnioskodawcy niżej wskazane stanowisko organu podatkowego, może pełnić rolę pomocniczą w wykładni przepisu poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia w zw. z § 2 ust. 1 Rozporządzenia, a mianowicie:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2019 r. stwierdził, że „zgodnie ze słownikiem języka polskiego ewidencja to wykaz, spis dotyczący np. zatrudnienia czy obrotów. W przedsiębiorstwach najczęściej występującą formą ewidencji jest ewidencja przychodów (sprzedaży) prowadzona w celu ustalenia wysokości podatku dochodowego czy ewidencje sprzedaży i zakupu prowadzone w celu ustalenia wysokości obciążeń z tytułu podatku od towarów i usług. Ewidencja jest wykazem ilościowym, wartościowym lub asortymentowym. Natomiast dowodem zapłaty należy uznać przelew bankowy” (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora KIS, sygn. 0114-KDIP1-3. 4012.80.2019.3.KP).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, prowadząc rejestr VAT Spółka wypełni – wskazany w poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia – warunek w postaci konieczności posiadania ewidencji.

Ad 3.

W rezultacie, Spółka stoi na stanowisko, że przy założeniu, iż Spółka spełnia wszystkie pozostałe warunki do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej (o którym to zwolnieniu mowa w poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia) wygenerowany w formie elektronicznej (np. w formie arkusza Excel bądź w formacie pdf) lub wydrukowany w formie papierowej raport ze sprzedaży wysyłkowej, który zawierałby w szczególności takie informacje jak: dane nabywcy oraz jego adres wypełni warunek, zamieszczony w poz. 36 do Rozporządzenia w postaci konieczności posiadania ewidencji.

Dodatkowo, zauważyć należy, że – jak była już o tym mowa powyżej w opisie zdarzenia przyszłego – środki pieniężne z tytułu konkretnej sprzedaży Towarów na rzecz Konsumenta wpływać będą na rachunek Spółki:

bezpośrednio od Konsumenta (wówczas z opisu przelewu jednoznacznie będzie wynikać jakiej transakcji dana zapłata dotyczy) lub
od firmy kurierskiej bądź podmiotów prowadzących profesjonalne systemy realizacji płatności, które to podmioty przekazywać będą Spółce zbiorcze płatności (czasem pomniejszone o pobieraną od Spółki prowizję) wraz ze stosownymi zestawieniami, zawierającymi szczegółowe dane, pozwalającymi na jednoznaczne powiązanie danej zapłaty z konkretną transakcją sprzedaży na rzecz Konsumenta.

W efekcie, Spółka stoi na stanowisku, że posiadając raport ze sprzedaży wysyłkowej, który zawierałby w szczególności takie informacje jak: dane nabywcy oraz jego adres wygenerowany w formie elektronicznej (np. w formie arkusza Excel bądź w formacie pdf) lub wydrukowany w formie papierowej wypełni – wskazany w poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia – warunek w postaci konieczności posiadania ewidencji.

Innymi słowy – w ocenie Wnioskodawcy, raport ze sprzedaży wysyłkowej, który zawierałby w szczególności takie informacje jak: dane nabywcy oraz jego adres wygenerowany w formie elektronicznej (np. w formie arkusza Excel bądź w formacie pdf) lub wydrukowany w formie papierowej wypełnia znamiona ewidencji, o której mowa w poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia.

Ad 4.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku gdy zaistnieje wyżej opisana Sytuacja Niestandardowa, polegająca na tym, że Spółka wyśle Towar do Konsumenta za pobraniem, natomiast Konsument nie odbierze Towaru i jednocześnie Spółka nie dokona zaewidencjonowania danej transakcji na kasie rejestrującej Spółka nie naruszy określonego w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl natomiast art. 111 ust. 1b ustawy o VAT w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

Pod pojęciem sprzedaży rozumie się m.in. odpłatną dostawę towarów (zob. art. 2 pkt 22 ustawy o VAT). Co więcej, zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl § 2 ust. 1 Rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do Rozporządzenia, wśród których ustawodawca wymienił m.in. sprzedaż dotyczącą czynności polegających na dostawie towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), jeżeli dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo -kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres), tak poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia.

Mając na uwadze wyżej zacytowane przepisy wskazać należy, że skoro Konsument nie odbierze Towaru od kuriera przy jednoczesnym braku zapłaty za dostarczany Towar nie dojdzie do przeniesienia na Konsumenta prawa do rozporządzania Towarem jak właściciel. W efekcie, nie dojdzie do odpłatnej dostawy Towarów. Nie będzie zatem miała miejsce sprzedaż Towaru. Tym samym w wyżej opisanej Sytuacji Niestandardowej nie zaktualizuje się ustanowiony w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. W rezultacie Spółka nie będzie miała obowiązku zaewidencjonować danej transakcji na kasie rejestrującej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w opisanej Sytuacji Niestandardowej w przypadku gdy Spółka nie dokona zaewidencjonowania danej transakcji na kasie rejestrującej, Spółka nie naruszy obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej, o którym mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad 5.

W przypadku udzielenia przez tutejszy Organ twierdzącej odpowiedzi na pytanie oznaczone numerem 2, zdaniem Spółki naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno -skarbowego ustaliłby dodatkowe zobowiązanie w wysokości 30% kwoty podatku naliczonego przy nabyciu jedynie tych towarów, których dalsza sprzedaż została dokonana z naruszeniem obowiązku ewidencjonowania. Oznacza to, że naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustaliłby dodatkowe zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 111 ust. 2 ustawy o VAT w oparciu o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów, które następnie zostały wysłane do Konsumenta za pobraniem, a których Konsument nie odebrał i które zostały zwrócone do Spółki.

W tym miejscu wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie z przepisem art. 111 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku stwierdzenia, iż podatnik narusza obowiązek określony w ust. 1, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala za okres do momentu rozpoczęcia prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

Jak trafnie zauważa się w doktrynie, prawidłowe ustalenie zakresu zastosowania przedmiotowej sankcji rodzi pewne problemy praktyczne (zob. przykładowo A. Bartosiewicz, w: VAT. Komentarz, LEX online, WKP 2019, uwagi do art. 111). Co istotne, w literaturze przeważa stanowisko, zgodnie z którym: „Biorąc jednakże pod uwagę zarówno charakter niniejszego przepisu, jak i kontekst jego umieszczenia, należy uznać, że sankcja za nieewidencjonowanie obrotu w kasie dotyczy jedynie tej części podatku, która była związana z towarami i usługami, których dalsza sprzedaż podlega ewidencjonowaniu w kasie. Nie można natomiast sankcji tej odnosić do całości obrotu. Sankcja pozostaje bowiem w ścisłym związku z naruszeniem obowiązku ewidencjonowania. Musi zatem istnieć także ścisły związek pomiędzy granicami sankcji a zakresem naruszenia objętego nią obowiązku (zob. A. Bartosiewicz, w VAT, Komentarz LEX anurie, WKP 2019, uwagi do art. 111). Analogiczne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych. Jedynie tytułem przykładu przywołać należy tezę uchwały 7 sędziów NSA z dnia 16 listopada 1998 r. (sygn. FPS 7/98) w myśl której: naruszenie przez podatnika obowiązku wynikającego z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym powoduje, że na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy traci on prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie towarów i usług tylko w stosunku do tej części obrotu, która podlega ewidencjonowaniu z zastosowaniem kas rejestrujących. Zbliżone stanowisko zaprezentowane zostało w wyrokach NSA z dnia 25 stycznia 2001 r. (sygn. I SA/Kr 2274/98) oraz z dnia 22 czerwca 2001 r. (sygn. I SA/Gd 2568/98). Co przy tym ważne, wskazane wyroki wprawdzie odnoszą się do przepisów poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. 1993.11.50), tym niemniej zachowują one w pełni aktualność pod reżimem obecnie obowiązujących regulacji prawnych.

Podsumowując powyższe, zdaniem Spółki naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustaliłby dodatkowe zobowiązanie w wysokości 30% kwoty podatku naliczonego przy nabyciu jedynie tych towarów, których dalsza sprzedaż została dokonana z naruszeniem obowiązku ewidencjonowania, czyli w wysokości 30% kwoty podatku naliczonego przy nabyciu Towarów, które w dalszej kolejności zostały wysłane do Konsumenta w ramach transakcji za pobraniem, a których Konsument nie odebrał i które zostały zwrócone do Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1b ustawy w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Należy jednak zauważyć, że na mocy delegacji ustawowej zawartej w przepisie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Może zatem zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a niektórych czynności nie, bowiem mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwane dalej rozporządzeniem.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

I tak, stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia:

zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.
podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2018 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (ust. 2 § 2 rozporządzenia).

Pod poz. 36 ww. załącznika wymieniono dostawę towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), jeżeli dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo -kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.

Niektóre usługi oraz dostawa niektórych towarów zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia, o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzenia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Szczegółowo zostały one wymienione w § 4 powołanego rozporządzenia.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2, zwolnienie to traci moc z chwilą wykonania czynności, o której mowa w § 4 (§ 5 ust. 7 cyt. rozporządzenia).

Aby zatem przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 36 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

dostawa towaru nastąpi w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi),
dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem),
z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres),
przedmiotem dostawy nie są towary jak również usługi wymienione w § 4 rozporządzenia.

Niespełnienie jednego z warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca jest zarejestrowany dla celów VAT jako podatnik VAT czynny. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż w szczególności artykułów dziecięcych (np. fotelików samochodowych, wózków), (dalej: Towary) na rzecz nabywców (np. przedsiębiorców, osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). Wnioskodawca dokonuje sprzedaży hurtowej, jak również sprzedaży w systemie wysyłkowym za pomocą różnych kanałów internetowych. W przypadku sprzedaży w systemie wysyłkowym nabywcami są m.in. osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, będące konsumentami w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego (dalej: Konsument). Poniżej szczegółowo opisany został model sprzedaży Towarów w systemie wysyłkowym na rzecz Konsumentów.

Dostawa towarów odbywa się za pośrednictwem kuriera. Konsument nie ma przy tym możliwości odbioru osobistego Towaru w siedzibie Spółki.

Konsument uprawniony jest dokonywać płatności w następujący sposób:

za pobraniem (przy odbiorze przesyłki u kuriera) lub
przelewem na podany przez Wnioskodawcę numer rachunku bankowego lub
za pośrednictwem różnych ogólnodostępnych platform płatności, prowadzonych przez profesjonalnych operatorów (takich jak np. X, Y, Z, P), gdzie Konsument po wybraniu opcji płatności zostaje przekierowany do serwisu umożliwiającego autoryzację transakcji (tzn. uregulowanie płatności przy wykorzystaniu usługi PB).

Co istotne, w przypadku zrealizowania transakcji. środki pieniężne ostatecznie wpływają na rachunek bankowy Spółki, w zależności od wybranego przez klienta sposobu płatności opisanej wyżej, tj.:

dla pkt 1) powyżej od kuriera lub
dla pkt 2) powyżej bezpośrednio od Konsumenta lub
dla pkt 3) powyżej od podmiotów prowadzących profesjonalne systemy realizacji płatności on-line (np. X, Y, Z, P).

Spółka nie dostarcza towarów wymienionych w § 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519).

Spółka prowadzi sprzedaż w systemie wysyłkowym za pomocą różnych kanałów internetowych takich jak przykładowo własny sklep internetowy lub internetowe platformy handlowe umożliwiające przeprowadzanie transakcji sprzedaży (np. A). Spółka wskazała, że w przypadku sprzedaży za pomocą kanałów internetowych na rzecz Konsumentów dokonuje sprzedaży jedynie w systemie wysyłkowym.

Wnioskodawca otrzymuje zapłatę w opisanych sytuacjach (otrzymaną za pobraniem – od kuriera lub za pośrednictwem różnych ogólnodostępnych platform płatności, prowadzonych przez profesjonalnych operatorów (np. X, Y, Z, P), za wysłaną dostawę towarów w całości za pośrednictwem banku na jego rachunek bankowy. Spółka zaznacza jednak, że czasami otrzymywana przez Spółkę na rachunek bankowy kwota nie odpowiada całej wartości złożonego przez Konsumenta zamówienia. Tytułem przykładu, w przypadku zakupów dokonywanych przez Konsumentów poprzez sklep internetowy należący do Spółki, podmiot prowadzący profesjonalne systemy realizacji płatności on-line pobiera prowizję od realizowanych za jego pośrednictwem wpłat, przy każdej płatności od Konsumenta, pomniejszając każdą taką wpłatę o umówioną prowizję.

Ponadto, z całokształtu posiadanych przez Spółkę dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy i na czyją rzecz jest dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres). Dodatkowo, każda sprzedaż wysyłkowa potwierdzona jest fakturą.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w zw. z poz. 36 załącznik, w stosunku do sprzedaży dokonywanej w systemie wysyłkowym, na rzecz Konsumentów.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz przytoczone przepisy wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie zostały spełnione łącznie wszystkie warunki umożliwiające zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży przez Wnioskodawcę towarów w systemie wysyłkowym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w zw. z poz. 36 załącznika do rozporządzenia. Bowiem – jak wskazano we wniosku – w przypadku zrealizowanych transakcji, środki pieniężne ostatecznie wpływają na rachunek Wnioskodawcy bankowy, w zależności od wybranego przez klienta sposobu płatności, tj. za pobraniem (przy odbiorze przesyłki u kuriera) lub przelewem na podany przez Wnioskodawcę numer rachunku bankowego lub za pośrednictwem różnych ogólnodostępnych platform płatności, prowadzonych przez profesjonalnych operatorów (takich jak np. X, Y, Z, P), gdzie Konsument po wybraniu opcji płatności zostaje przekierowany do serwisu umożliwiającego autoryzację transakcji (tzn. uregulowanie płatności przy wykorzystaniu usługi PB). Konsument nie ma przy tym możliwości odbioru osobistego Towaru w siedzibie Spółki. Co istotne, w przypadku zrealizowania transakcji, środki pieniężne ostatecznie wpływają na rachunek bankowy Spółki, w zależności od wybranego przez klienta sposobu płatności. Spółka posiada przy tym dowody pozwalające na powiązanie otrzymanych środków płatniczych z danymi dotyczącymi poszczególnych transakcji. W przypadku gdy Spółka otrzymuje płatność od firmy kurierskiej lub od podmiotów prowadzących profesjonalne systemy realizacji płatności on-line wówczas płatność taka realizowana jest w ramach zbiorczego przelewu. Wskazać należy, że w przypadku zbiorczego przelewu Spółka otrzymuje dodatkowo od firmy kurierskiej lub od podmiotów prowadzących profesjonalne systemy realizacji płatności on-line zestawienia poszczególnych transakcji płatniczych wraz z danymi pozwalającymi powiązać daną wpłatę z konkretną transakcją sprzedaży na rzecz konkretnego Konsumenta. Zatem, z całokształtu posiadanych przez Spółkę dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy i na czyją rzecz jest dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres). Jak wynika z okoliczności niniejszej sprawy przedmiotem sprzedaży nie będą towary wymienione w § 4 rozporządzenia.

Reasumując, Wnioskodawca będzie miał prawo korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży towarów (innych niż wymienione w § 4 rozporządzenia) w systemie wysyłkowym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w oparciu o zapis § 2 ust. 1 w zw. z poz. 36 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, w sytuacji gdy zapłata za te towary wpływa na rachunek bankowy podatnika, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (podatnik zna dane nabywcy i adres).

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, prowadzonej przez Spółkę ewidencji dla potrzeb zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej (poz. 36 zał. do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących).

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

W myśl art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Stosownie do art. 106h ust. 2, przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

Jak wynika z art. 106h ust. 4, przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT, chyba że wystąpią przesłanki wskazane w art. 106b ust. 3 ustawy, tj. osoba ta (nabywca) wystąpi w przewidywanym w przepisie terminie z żądaniem wystawienia faktury.

W przypadku sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych zasadą jest dokumentowanie takiej transakcji paragonem fiskalnym. W przypadku sprzedaży dokonywanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, obowiązek wystawienia faktury istnieje wówczas, gdy nabywca wystąpi z takim żądaniem w odpowiednim terminie (art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT).

Z art. 99 ust. 1 ustawy wynika, że podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3.

Przytoczona regulacja wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji/informacji podsumowującej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Wyjaśnienia wymaga, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową, ma ona charakter ewidencji sprzedaży. Ewidencja prowadzona za pomocą kasy rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności cyt. wyżej art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy tylko części sprzedaży podatnika ściśle wskazanej w art. 111 ust. 1 ustawy. Jest to sprzedaż niedokumentowana obowiązkowo fakturami, czyli objęta wyjątkiem od zasady, że podatnik podatku VAT zobowiązany jest do wystawienia faktur wynikającym z art. 106b.

Należy również zauważyć, że art. 109 ust. 3 ustawy nie przewiduje ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji, wskazuje jedynie na elementy, które powinna zawierać ewidencja. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, byleby zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy.

Prowadząc ewidencje VAT trzeba mieć przede wszystkim na uwadze cel, wyraźnie określony w ustawie o VAT, któremu ma służyć nałożenie na podatnika obowiązków ewidencyjnych. Jest nim dysponowanie przez podatnika danymi „służącymi do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej” (art. 109 ust. 3).

W rozpatrywanej sprawie w pierwszej kolejności należy wskazać, że płatności dokonywane z tytułu konkretnej sprzedaży Towarów na rzecz Konsumenta wpływać będą na rachunek Spółki:

bezpośrednio od Konsumenta (wówczas z opisu przelewu jednoznacznie będzie wynikać jakiej transakcji dana zapłata dotyczy) lub
od firmy kurierskiej bądź podmiotów prowadzących profesjonalne systemy realizacji płatności, które to podmioty przekazywać będą Spółce zbiorcze płatności (czasem pomniejszone o pobieraną od Spółki prowizję) wraz ze stosownymi zestawieniami, zawierającymi szczegółowe dane, pozwalającymi na jednoznaczne powiązanie danej zapłaty z konkretną transakcją sprzedaży na rzecz Konsumenta.

Jak już wyżej wskazano – Wnioskodawca będzie miał prawo korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży towarów (innych niż wymienione w § 4 rozporządzenia) w systemie wysyłkowym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w oparciu o zapis § 2 ust. 1 w zw. z poz. 36 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, w sytuacji gdy zapłata za te towary wpływa na rachunek bankowy podatnika, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (podatnik zna dane nabywcy i adres).

Zatem w ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę będą zawarte szczegółowe informacje dotyczące każdej transakcji, tj. Spółka wystawiać będzie na rzecz Konsumentów faktury, faktury te będą ujmowane w rejestrze VAT, który zawiera w szczególności dane niezbędne do określenia podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym również dane oraz adres Konsumenta.

Jak już wyżej rozstrzygnięto Spółka spełnia warunki do skorzystanie ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej (o którym to zwolnieniu mowa w poz. 36 załącznika do Rozporządzenia). W związku z tym, że nie jest określone przepisami prawa w jakiej formie powinna być prowadzona ewidencja dla celów wskazanego przepisu, prowadzona przez Spółkę ewidencja zawierająca dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, mogłaby pełnić funkcję ewidencji o której mowa w poz. 36 załącznika do Rozporządzenia, która dodatkowo z dokumentami dokumentującymi zapłatę powiązanymi z czynnościami wykazanymi w tej ewidencji dawałaby podstawę do zastosowania zwolnienia. Wnioskodawca wskazał również na możliwość prawidłowego udokumentowania transakcji dla potrzeb zwolnienia z kas na podstawie poz. 36 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, prowadząc raport ze sprzedaży wysyłkowej, który zawierałby w szczególności takie informacje jak: dane nabywcy oraz jego adres wygenerowany przez Spółkę w formie elektronicznej (np. w formie arkusza Excela bądź w formie pdf) lub wydrukowany w formie papierowej.

W tym miejscu jeszcze raz należy wskazać na przepis § 2 ust. 1 w zw. z poz. 36 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, z którego wynika, że w sytuacji gdy zapłata za zakupione towary wpływa na rachunek bankowy podatnika, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (podatnik zna dane nabywcy i adres) Wnioskodawca będzie miał prawo korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży towarów (innych niż wymienione w § 4 rozporządzenia) w systemie wysyłkowym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Przepis ten nie odnosi się do konkretnych rozwiązań, wskazuje jedynie, że z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (podatnik zna dane nabywcy i adres).

Zatem, jeśli opisany przez Wnioskodawcę raport ze sprzedaży wysyłkowej, zawiera w szczególności takie informacje jak: dane nabywcy oraz jego adres wygenerowany przez Spółkę w formie elektronicznej (np. w formie arkusza Excela bądź w formie pdf) lub wydrukowany w formie papierowej, wraz z dowodami dokumentującymi zapłatę w powiązaniu z konkretną dostawą towarów, które tworzą wspólnie dokument (niezależnie od formy przechowywania, tj. elektronicznie lub papierowo), z którego wynika jakiej konkretnie czynności ta dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana, to taki sposób prowadzenia ewidencji nie można uznać za nieprawidłowy.

Podsumowując, prowadząc rejestr VAT lub raport ze sprzedaży wysyłkowej wraz z dowodami dokumentującymi zapłatę w powiązaniu z konkretną dostawą towarów, które tworzą wspólnie dokument z którego wynika jakiej konkretnie czynności ta zapłata dotyczy i na czyją rzecz dostawa została dokonana Wnioskodawca wypełni – wskazany w poz. 36 Załącznika do Rozporządzenia – warunek w postaci konieczności posiadania ewidencji.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w Sytuacji Niestandardowej (polegającej na tym, że wyśle on Towar do Konsumenta za pobraniem, natomiast Konsument nie odbierze Towaru) i jednocześnie Wnioskodawca nie dokona zaewidencjonowania danej transakcji na kasie rejestrującej (z tym, że wystawiona zostanie faktura elektroniczna, a po zwrocie Towaru faktura korygująca) naruszy on wskazany w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Z opisu sprawy wynika, że w toku prowadzonej przez Spółkę działalności zdarza się, że Konsument wprawdzie zamawia Towar wraz z opcją płatności za pobraniem, niemniej jednak nie odbiera Towaru od kuriera i tym samym nie dokonuje również płatności za zamówiony Towar. Towar wraca wówczas do Wnioskodawcy. W tej sytuacji Wnioskodawca wystawia fakturę korygującą, którą przesyła na wskazany przez Konsumenta adres mailowy.

Obecnie, Spółka rozważa możliwość zaprzestania ewidencjowania na kasie rejestrującej sprzedaży Towarów w systemie wysyłkowym na rzecz Konsumentów.

W przypadku sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem sklepu internetowego Spółki, w regulaminie zamieszczonym na stronie internetowej sklepu znajduje się postanowienie o następującej treści: Do każdego zamówienia wystawiany zostaje dokument sprzedaży (faktura VAT lub faktura na klienta indywidualnego) wysyłany drogą elektroniczną. W momencie złożenia zamówienia, Konsument zobowiązany jest wyrazić zgodę na regulamin obowiązujący u Wnioskodawcy. Oznacza to tym samym, że Konsument każdorazowo wyraża zgodę na elektroniczną formę dostarczenia mu faktury. W przypadku sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem internetowych platform handlowych umożliwiających przeprowadzanie transakcji sprzedaży pojawiają się – na etapie realizacji zamówienia – przykładowo następujące informacje:

Internetowa platforma handlowa nr 1: w informacjach o sprzedającym znajduje się wyjaśnienie, że Spółka do każdego zakupu wystawia fakturę, która jest wysyłana drogą elektroniczną na adres mailowy klienta, podany podczas zamówienia. Klient dokonując zakupu w sposób dorozumiany akceptuje zatem otrzymywanie faktur elektronicznych.
Internetowa platforma handlowa nr 2: w treści Regulaminu internetowej platformy handlowej nr 2 znajduje się postanowienie o następującej treści: „Podczas składania zamówienia Klient może wyrazić zgodę na otrzymywanie faktur w formie elektronicznej. Faktury wysyłane będą na adres e-mail wskazany w koncie Klienta lub wskazany w procesie składania zamówienia dla zakupów bez rejestracji. Jeśli Klient nie wyrazi zgody na otrzymywanie faktur drogą, elektroniczną, faktury będą wysyłane w formie tradycyjnej, tj. papierowej wraz z zamówieniem. Na etapie realizacji zamówienia pojawia się pole: „Chcę otrzymać fakturę elektroniczną”. Składając zamówienie, Klient wyraża zatem zgodę na fakturę elektroniczną. Jedynie, w przypadku gdyby Klient odmawiał zgody na otrzymanie faktury elektronicznej, Klient powinien odznaczyć wskazane pole.

W opisanej sytuacji niestandardowej zawsze wystawiane są faktury elektroniczne, wysyłane automatycznie drogą elektroniczną, na wskazany adres mailowy podany przez klienta w trakcie zakupów on-line.

Wnioskodawca wyjaśnia, że faktura korygująca wysyłana jest na wskazany adres mailowy podany przez klienta w trakcie zakupów online automatycznie drogą elektroniczną z opcją potwierdzenia dostarczenia. W toku działalności mogą zdarzyć się następujące sytuacje:

Konsument potwierdza elektronicznie otrzymanie wiadomości mailowej z fakturą korygującą.
Konsument nie potwierdza otrzymania wiadomości mailowej z fakturą korygującą.
Aktualnie stosowana przez Spółkę procedura przedstawia się następująco:
- Spółka wysyła Konsumentowi fakturę korygującą na wskazany przez Konsumenta adres mailowy,
- Spółka posiada zgodę Konsumenta na elektroniczną formę dostarczania faktury,
- Spółka posiada dokumentację potwierdzającą przyczyny wystawienia faktury korygującej i fakt posiadania przez Konsumenta wiedzy o zgodności przebiegu transakcji z warunkami określonymi na fakturze korygującej (np. informację od firmy kurierskiej o braku odbioru towaru i braku dokonania zapłaty za towar) oraz – Spółka podpina do faktury korygującej dokument potwierdzający próbę doręczenia korekty (na wskazany przez Konsumenta adres mailowy) oraz informację od firmy kurierskiej o braku odbioru towaru

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy przede wszystkim ustalić, czy w analizowanym przypadku nastąpi dostawa towaru.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług uzależniają dokonanie dostawy od przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (władztwo ekonomiczne).

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i podatek ten powinien być rozliczony za ten okres.

W tym miejscu zauważyć należy, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest – co do zasady – wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę, niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Natomiast jak stanowi art. 19a ust. 8 ustawy – jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

W rozpatrywanym przypadku mamy do czynienia z Sytuacją Niestandardową, w której Wnioskodawca za pośrednictwem kuriera wysyła do Konsumenta Towar, natomiast Konsument tego Towaru nie odbiera. Aby ustalić, czy następuje dokonanie dostawy, należy odwołać się do treści cyt. wyżej art. 7 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym dostawa towarów następuje z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy w przypadku wyboru przez Konsumenta dostawy towaru za pośrednictwem firmy kurierskiej, to Wnioskodawca jest podmiotem, który posiada władztwo nad towarem, aż do momentu dostarczenia go Konsumentowi przez kuriera. W przypadku wysyłki Towaru za pośrednictwem kuriera, to Spółka jest stroną zamawiającą i opłacającą usługę transportową. Z opisu sprawy wynika, że w toku prowadzonej przez Spółkę działalności zdarza się, że Konsument wprawdzie zamawia Towar wraz z opcją płatności za pobraniem, niemniej jednak nie odbiera Towaru od kuriera i tym samym nie dokonuje również płatności za zamówiony Towar. Towar wraca wówczas do Wnioskodawcy. W tej sytuacji Wnioskodawca wystawia fakturę korygującą, którą przesyła na wskazany przez Konsumenta adres mailowy. Stwierdzić należy, że Konsument mógłby w pełni dysponować towarem dopiero po jego odbiorze (po opłaceniu przesyłki), ryzyko jego utraty przechodzi na niego z chwilą odbioru towaru od kuriera.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy odpowiada momentowi przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, to w przedmiotowej sprawie dostawa towarów nastąpiłaby w momencie odbioru towaru przez Konsumenta od kuriera. Jednak w przedmiotowej sprawie, Konsument po zamówieniu Towaru nie odbiera przesyłki.

Podsumowując, w sytuacji, gdy Wnioskodawca wysyła towar do Klienta za pośrednictwem firm kurierskich i to on ponosi odpowiedzialność za utratę lub uszkodzenie towaru do momentu jego dostarczenia do kupującego, a ryzyko związane z towarem przechodzi na Konsumenta dopiero w momencie odbioru towaru od kuriera, to prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi na Klienta dopiero z chwilą odbioru towaru przez nabywcę od kuriera, a zatem dostawa towaru następuje z chwilą odbioru towaru przez Klienta. Tym samym, mając na uwadze przepis art. 19a ust. 1 ustawy, stwierdzić należy, że w przedstawionym opisie sprawy obowiązek podatkowy powstanie w momencie dokonania dostawy, tj. w momencie, w którym następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, czyli w momencie odbioru towaru przez Klienta od kuriera.

Zatem, w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w tym w szczególności art. 19a (obowiązek podatkowy w dostawie towarów) w związku z art. 7 ust. 1 (dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel), należy zauważyć, że gdy zaistnieje wyżej opisana Sytuacja Niestandardowa, polegająca na tym, że Konsument nie odbierze Towaru od kuriera przy jednoczesnym braku zapłaty za dostarczany Towar nie dojdzie do przeniesienia na Konsumenta prawa do rozporządzania Towarem jak właściciel. W efekcie, nie dojdzie do odpłatnej dostawy Towarów. Nie będzie zatem miała miejsca sprzedaż Towaru.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 2 pkt 22 ustawy – należy jeszcze raz podkreślić – przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, w wyżej opisanej Sytuacji Niestandardowej, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku stosowania art. 111 ust. 1 ustawy, tj. nie będzie miał obowiązku ewidencjonowania sprzedaży (w Sytuacji Niestandardowej) przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Reasumując, Wnioskodawca w Sytuacji Niestandardowej polegającej na tym, że wyśle on Towar do Konsumenta za pobraniem, natomiast Konsument nie odbierze Towaru, nie naruszy on obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej, o którym mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem nie dojdzie do przeniesienia na Konsumenta prawa do rozporządzania Towarem jak właściciel, a więc nie dojdzie do sprzedaży.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 uznano za prawidłowe.

Wnioskodawca wskazał, że oczekuje odpowiedzi na pytanie nr 5 jedynie w sytuacji uznania jego stanowiska w zakresie pytania nr 4 dotyczącego obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej w Sytuacji Niestandardowej za nieprawidłowe. Uwzględniając zatem udzieloną odpowiedź na pytania nr 4, w której uznano stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, udzielenie odpowiedzi na pytania nr 5 stało się zbędne.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna przynosi skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Natomiast, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin