Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.396.2020.2.JG
z 19 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2020 r. (data wpływu 29 czerwca 2020 r. ), uzupełnionym pismem z dnia 28 lipca 2020 r. (data wpływu 31 lipca 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 15 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.396.2020.1.JG (doręczone Stronie w dniu 23 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr 1 zabudowanej budowlą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr 1 zabudowanej budowlą. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 lipca 2020 r. (data wpływu 31 lipca 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 15 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.396.2020.1.JG.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości gruntowych niezabudowanych o numerach ewidencyjnych: 1 (wg ewidencji gruntów: dr - droga), 2 (wg ewidencji gruntów: B - tereny mieszkaniowe), 3 (wg ewidencji gruntów: Bi - inne tereny zabudowane).

Planowane transakcje sprzedaży będą miały miejsce w IV kwartale 2020 r.

Przedmiotowe działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działki położone są na terenie: MM - tereny zabudowy mieszkaniowej mieszanej jednorodzinnej i/lub wielorodzinnej (istniejącej).

Kierunki zmian w przeznaczeniu terenu z MM-istniejące na MMp-projektowane to:

1. zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna,
2. zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna,
3. budynki mieszkalne jednorodzinne w zabudowie wolnostojącej bliźniaczej lub szeregowej,
4. obiekty zamieszkania zbiorowego.
   
   

Dopuszczone (uzupełniające) kierunki zmian w przeznaczeniu terenów:

1. zabudowa gospodarcza,
2. usługi sportu, rekreacji, turystyki.
   
   

Wnioskodawca wszedł w posiadanie działki 1 na podstawie Decyzji Wojewody z dnia 6 października 2000 roku stwierdzającej nabycie z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 roku przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego m.in. tej działki wydanej na podstawie przepisów art. 200 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543) art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 roku o uregulowaniu niektórych praw majątkowych Wnioskodawcy (Dz. U. Nr 86, poz. 395), § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 roku w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczania osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu (Dz.U. nr 23, poz. 120) oraz art. 104 i 107 Kodeksu Postępowania Administracyjnego (t.j. Dz.U. z 1980 r Nr 9, poz. 26, ze zm.) - po rozpatrzeniu wniosku Wnioskodawcy.

Nabycie tej nieruchomości nie stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

Działka nr 1 wykorzystywana jest jako droga dojazdowa do innych wynajmowanych działek przez Wnioskodawcę.

Działka nr 1, na dzień transakcji sprzedaży nie będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Nie wydano dla niej również decyzji o warunkach zagospodarowania terenu.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że droga znajdująca się na działce o numerze 1 stanowi budowlę w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 695 z późn. zm.). Od momentu oddania tej budowli (drogi) do użytkowania do chwili sprzedaży miną ponad 2 lata, a Wnioskodawca nie ponosił na ww. budowlę nakładów na ulepszenie. Droga nie jest i nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę, lecz przez dzierżawców gruntów sąsiednich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien zastosować podatek od towarów i usług przy transakcji sprzedaży nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca zajmuje stanowisko, że nieruchomość gruntowa niezabudowana oznaczona numerem ewidencyjnym 1, w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku VAT, stanowi teren budowlany, a sprzedaż tej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu stawki podatku VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
2. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu oraz w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Stosownie do dyspozycji art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Jak wskazuje ponadto art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, ww. oświadczenie musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W rezultacie, dostawa prawa wieczystego użytkowania Gruntu wchodzącego w skład Nieruchomości będzie dzieliła traktowanie VAT właściwe dla dostawy Budynków i Budowli znajdujących się na Gruncie.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budowlą (droga) o numerze ewidencyjnym 1. Przedmiotowa działka wykorzystywana jest jako droga dojazdowa do innych działek wynajmowanych przez Wnioskodawcę. Od momentu oddania budowli do użytkowania do chwili sprzedaży miną ponad 2 lata, a Wnioskodawca nie ponosił na ww. budowlę nakładów na ulepszenie. Droga nie jest i nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę lecz przez dzierżawców gruntów sąsiednich.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy Wnioskodawca powinien opodatkować transakcję sprzedaży nieruchomości (działki nr 1).

Aby ustalić, czy w odniesieniu do budowli – drogi zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, czy też opodatkowanie właściwą stawką podatku VAT kluczowe jest określenie, czy i kiedy po wybudowaniu lub ulepszeniu budowli doszło do jej pierwszego zasiedlenia. Pozwoli to określić, czy planowana transakcja będzie podlegała zwolnieniu z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że jak wskazał Wnioskodawca doszło do pierwszego zasiedlenia budowli – drogi znajdującej się na działce nr 1 jak również od momentu oddania tej budowli do użytkowania do chwili sprzedaży minie okres dłuższy niż dwa lata. Ponadto jak z wniosku wynika Sprzedający nie ponosił nakładów na ulepszenie budowli. Droga jest wykorzystywana przez dzierżawców gruntów sąsiednich.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że transakcja sprzedaży działki nr 1 zabudowanej budowlą w postaci drogi będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że działka nr 1 jest działką niezabudowaną stanowiącą teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Jak z wniosku wynika działka nr 1 jest działką zabudowaną budowlą w postaci drogi.

Przy czym należy wskazać, że jeżeli obie strony transakcji spełnią warunki wynikające z art. 43 ust. 10 i art. 43 ust. 11 ustawy, to dostawa budowli będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT.

Ponieważ, zgodnie z cytowanym wcześniej art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, to sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym znajduje się przedmiotowa budowla również będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie tych samych przepisów co sprzedaż budowli. W przypadku, gdy strony transakcji, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy opodatkują transakcje właściwą stawką podatku VAT, wówczas dostawa gruntu będącego w wieczystym użytkowaniu, również będzie opodatkowana taką samą stawką.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że w odniesieniu do opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych nr 2 i 3 jak również w zakresie określenia stawki podatku VAT zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP(art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.