Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-2.4510.104.2017.11.ANK
z 20 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 746/18 oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 16 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 819/17, wniosku z 24 lutego 2017 r. (data wpływu do Organu 28 lutego 2017 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów cła antydumpingowego dotyczącego towarów sprzedanych w 2011 r. i 2012 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 28 lutego 2017 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie w interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów cła antydumpingowego dotyczącego towarów sprzedanych w 2011 r. i 2012 r.

W dniu 11 kwietnia 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.104.2017.1.ANK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z 8 maja 2017 r. (data wpływu do Organu 17 maja 2017 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z 13 czerwca 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.104.2017.2.ANK, udzielono odpowiedzi na ww. wezwanie stwierdzając brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji.

Pismem z 21 lipca 2017 r. (data wpływu 27 lipca 2017 r.), wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z 10 sierpnia 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.104.2017.4.ANK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 16 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 819/17 uchylił zaskarżoną interpretację indywidulaną.

Od powyższego wyroku, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyniku jej rozpatrzenia Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 4 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 746/18 skargę kasacyjną oddalił. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 16 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 819/17 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 26 czerwca 2020 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się importem towarów z różnych krajów m.in. z Malezji. W 2011 r. oraz w 2012 r. Spółka dokonała importu towarów handlowych, a wydatki związane z zakupem ujęła jako koszty uzyskania przychodu. Importowane towary sprzedano odpowiednio w 2011 r. i 2012 r. W 2014 r. Urząd Celny wydał decyzje, na mocy których na towary sprowadzone przez Wnioskodawcę w 2011 r. i 2012 r. nałożono cło antydumpingowe. Postępowanie odwoławcze oraz sądowo-administracyjne zakończyło się utrzymaniem w mocy decyzji organu celnego. Wobec powyższego w 2014 r. Spółka zapłaciła należne cło antydumpingowe oraz podatek VAT.

W związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawca powziął wątpliwość, w którym okresie powinien zaliczyć w koszty uzyskania przychodu koszty związane z zapłatą cła antydumpingowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym okresie Wnioskodawca powinien zaliczyć w koszty uzyskania przychodu kwotę cła antydumpingowego zapłaconego w 2014 r. i dotyczącego towarów sprzedanych w 2011 r. i 2012 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone przez niego w 2014 r. cło antydumpingowe dotyczące towarów sprzedanych w 2011 r. i 2012 r. powinno zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu odpowiednio w 2012 r. w przypadku towarów sprzedanych w 2011 r. oraz w 2013 r. w przypadku towarów sprzedanych w 2012 r.

Wynika to z poniższej argumentacji.

Zasady ujmowania kosztów uregulowane zostały z art. 15 ust. 4-4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888., dalej: u.p.d.o.p.”), tj.:

1. zgodnie z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p.- koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c;
2. zgodnie z art. 15 ust. 4b u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia: 1) sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo 2) złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody;
3. zgodnie z art. 15 ust. 4c u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzone jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie;
4. zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
   
   

W przypadku poniesienia wydatku z tytułu zapłaty cła antydumpingowego wskazać należy, iż możliwym jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał przychód związany z towarami obciążonymi tym cłem tj. w momencie sprzedaży towaru odpowiednio w 2011 r. i 2012 r. Z uwagi na powyższe uznać należy, iż zapłata cła jest kosztem bezpośrednim.

Tezę taką potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 23 grudnia 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-1259/13/JD, wskazując, iż „w przypadku cła związanego z zakupionymi towarami handlowymi należy mówić o bezpośrednim związku tego rodzaju wydatku z przychodami ze sprzedaży tych towarów”. Przenosząc powyższe na grunt przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż zapłacone cło antydumpingowe pozostawało w bezpośrednim związku z konkretnymi towarami handlowymi importowanymi przez Wnioskodawcę. W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą więc zasady potrącalności kosztów bezpośrednich wyrażone w art. 15 ust. 4c u.p.d.o.p.

Wskazać należy, iż Spółka w momencie składania sprawozdania finansowego i zeznania za 2011 r. i 2012 r. nie miała możliwości ujęcia cła antydumpingowego w kosztach uzyskania przychodu, bowiem informację o wysokości cła antydumpingowego Wnioskodawca uzyskał dopiero w 2014 r. Zapłata cła nastąpiła zatem już po złożeniu sprawozdania finansowego i zeznania za rok 2011 i 2012. Wobec powyższego uznać należy, iż w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 4c u.p.d.o.p., a Wnioskodawca zapłacone cło antydumpingowe powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowym następującym po roku, w którym osiągnięto korespondujący z tymi kosztami przychód, i tak odpowiednio:

1. przychód z tytułu towarów importowanych w 2011 r. powstał w wyniku sprzedaży tych towarów w 2011 r., zatem potrącenia kosztów należy dokonać w 2012 r.,
2. przychód z tytułu towarów importowanych w 2012 r. powstał w wyniku sprzedaży tych towarów za 2012 r., zatem potrącenia kosztów należy dokonać w 2013 r.
   
   

Należy mieć na względzie, iż możliwość zaliczenia kosztów bezpośrednio związanych z przychodem danego roku podatkowego, a poniesionych po zakończeniu roku i sporządzeniu sprawozdania ograniczona została wyłącznie do roku podatkowego bezpośrednio następującego po roku osiągnięcia przychodu. Spółka nie ma możliwości dokonania zaliczenia cła do kosztów uzyskania przychodu w 2014 r. Tezę taką potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 28 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1457/10, wskazując iż: „Ustawodawca ograniczył możliwość zaliczenia kosztów bezpośrednio związanych z przychodem danego roku podatkowego, a poniesionych po jego zakończeniu i sporządzeniu sprawozdania finansowego tylko do roku podatkowego bezpośrednio następującego po nim. Podkreślić przy tym należy, że ustawodawca posłużył się zwrotem „poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2” nie określając końcowego terminu poniesienia wydatku. Jeżeli zatem koszty bezpośrednio dotyczące przychodów roku 2008 zostały poniesione po jego zakończeniu i sporządzeniu sprawozdania finansowego mogą być zaliczone tylko do kosztów podatkowych roku 2009 niezależnie od daty ich poniesienia.

Przepis art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie daje możliwości do zaliczenia kosztów bezpośrednio związanych z przychodami roku 2008 do kosztów roku 2010 (wyraźnie bowiem wskazano na możliwość zaliczenia w koszty jedynie roku następnego)”.

Podkreślić należy, iż cło antydumpingowe stanowiące koszty zostało poniesione przez Wnioskodawcę w 2014 r., a zatem po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2. Wnioskodawca uprawniony jest zatem do potrącenia tego kosztu wyłącznie w roku następującym, po roku w którym osiągnięto przychód tj. odpowiednio w 2012 r. i 2013 r. Jak słusznie zauważono w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 8 kwietnia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1410/15 „Poniesienie kosztu wiążącego się bezpośrednio z przychodem, po dniu sporządzenia sprawozdań finansowych, skutkuje tym, że koszty te można rozliczyć wyłącznie w trybie art. 15 ust. 4c u.p.d.o.p. tj. w roku podatkowym następującym bezpośrednio po roku, którego dotyczy przychód powiązany z wydatkiem. (...).

Art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. nie stanowi o zasadach potrącalności kosztów w czasie i nie modyfikuje zasad określonych art. 15 ust. 4, 4b i ust. 4c. Czym innym bowiem jest normatywne ustalenie, kiedy koszt został poniesiony (art. 15 ust. 4e) a czym innym, kiedy taki poniesiony koszt może być zaliczony do kosztów podatkowych.

Nie ma zatem podstaw do utożsamiania pojęć „poniesienia kosztów” i „potrącalności kosztów”. Z powyższego wynika więc, iż niezależnie od tego, że Spółka zapłaciła cło dopiero w 2014 r., to Wnioskodawca może dokonać potrącenia tych kosztów w zeznaniu za 2012 r. i 2013 r.

Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy opłaty celne, które zostały nałożone w drodze decyzji w 2014 r, a dotyczące lat poprzednich, powinny być zaliczone w ciężar kosztów zgodnie z art. 15 ust. 4c u.p.d.o.p. tj. odpowiednio w 2012 r. i 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania pierwotnej interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.