Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.435.2020.2.AMN
z 4 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2020 r. (data wpływu 5 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2020 r. (data wpływu 2 czerwca 2020 r. ) oraz poprzez wniesienie dodatkowej opłaty w dniu 27 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej w związku z zawartą umową ze Spółką mającą siedzibę na Cyprze:
  • w odniesieniu do dochodów uzyskanych na terytorium Polski oraz dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu w państwie, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, metodę proporcjonalnego odliczenia – jest prawidłowe,
  • w odniesieniu do dochodów uzyskanych za granicą za pośrednictwem zakładu w państwie, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, metodę wyłączenia – jest nieprawidłowe,
• preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej w związku z zawartą umową ze Spółką mającą siedzibę w Szwajcarii:
  • w odniesieniu do dochodów uzyskanych na terytorium Polski oraz dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu w państwie, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, metodę proporcjonalnego odliczenia –jest prawidłowe,
  • w odniesieniu do dochodów uzyskanych za granicą za pośrednictwem zakładu w państwie, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, metodę wyłączenia – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej w związku z zawartą umową ze Spółką mającą siedzibę na Cyprze,
• preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej w związku z zawartą umową ze Spółką mającą siedzibę w Szwajcarii.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca od marca 2015 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (…), zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której głównym przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem (62.01.Z).

Wnioskodawca posiada dwóch głównych kontrahentów i wykonuje prace na rzecz dwóch różnych podmiotów. Usługi świadczone są przez wnioskodawcę w Polsce, gdzie posiada on miejsce zamieszkania, na zasadzie pracy zdalnej. Usługi świadczone są przez Wnioskodawcę również okazjonalnie w innych państwach, zgodnie z zapotrzebowaniem klientów.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W ramach pierwszej z umów świadczy usługi na rzecz Spółki z siedzibą na Cyprze. W ramach tej umowy Wnioskodawca zajmuje się rozwojem i tworzeniem oprogramowania. Wnioskodawca w ramach tej umowy sporządza programy komputerowe (aplikacje), jak również określa ich funkcjonalności i cele tworzenia i powstania. Wnioskodawca samodzielnie, w oparciu o tworzone przez siebie narzędzia oraz w oparciu o narzędzia sporządzone przez inne osoby lub dostępne na licencji niewyłącznej, bada preferencje i zachowania użytkowników. Praca ta jest, w ocenie Wnioskodawcy, pracą autorską i twórczą, prowadzi do badań zachowań użytkowników, ich preferencji, a przez to do rozwoju oprogramowania istniejącego o nowe funkcjonalności lub tworzeniu oprogramowania nowego. Umowa z tym zleceniodawcą zawarta została w dniu 1 stycznia 2019 r.

W ramach drugiej z umów świadczy usługi na rzecz Spółki z siedzibą w Szwajcarii. W ramach tej umowy rozszerza aplikacje już dostępne, a także implementuje nowe aplikacje, które częściowo sam pisze, częściowo korzysta z gotowych rozwiązań, jak również zapewnia rozwój i utrzymanie serwerów i oprogramowania, jak również testowanie (testy automatyczne i ręczne) wprowadzonych funkcji, uwzględniając niezbędne zmiany i aktualizacje. W razie stwierdzenia nieprawidłowości – tworzy nowe oprogramowanie lub rozwija oprogramowanie już istniejące. Czynności przez Niego wykonywane w postaci rozwoju i utrzymania serwerów oraz testowania służą przede wszystkim zbadaniu prawidłowości wdrożonych rozwiązań i są nierozłączną funkcją pisania nowego programu komputerowego. Również ta praca ma, w ocenie wnioskodawcy charakter twórczy, gdyż prowadzi do doskonalenia aplikacji, wprowadzania udogodnień i zmian, a zatem do autorskiego rozwoju oprogramowania o nowe funkcje. Umowa z tym zleceniodawcą zawarta została w dniu 1 lipca 2019 r.

Z obydwu umów Wnioskodawca uzyskuje przychody – z umowy ze Spółką cypryjską jako stałą miesięczną kwotę, natomiast ze Spółką szwajcarską kwotę za przepracowane dni.

Niniejszy wniosek dotyczy możliwości rozliczania się rocznego od dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe), z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

W ramach zawartych umów, Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie tworzenia i rozwoju oprogramowania. W zakres każdej z nich wchodzi sporządzanie programów komputerowych, jak również określanie ich funkcjonalności, celów tworzenia, powstania. Wnioskodawca zajmuje się też wdrażaniem nowych rozwiązań, utrzymaniem dotychczasowej i tworzeniem nowej architektury rozwiązań istniejących i przyszłych. Nadto przedstawia propozycje nowych rozwiązań lub pomysłów na rozwój oprogramowania i dostosowywanie go do najnowszych rozwiązań, podejmuje również czynności zmierzające do poprawy użyteczności i funkcjonalności aplikacji. Przed wytworzeniem oprogramowania Wnioskodawca (samodzielnie lub w ramach zespołu osób) wykonuje testy projektowanych funkcjonalności, sprawdza ich wydajność, sens i wykonalność, a także poszukuje nowych rozwiązań i testuje kompatybilność nowo proponowanych rozwiązań z rozwiązaniami już istniejącymi.

Wnioskodawca przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych przez siebie elementów na zleceniodawcę, który w rezultacie staje się właścicielem wytworzonego oprogramowania.

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy.

Świadczenie usług odbywa się zdalnie. Wnioskodawca okazjonalnie wyjeżdża do innych państw, głownie w celu spotkania się z osobą lub osobami współpracującymi, jednak ma to miejsce najwyżej kilka razy rocznie.

Czynności Wnioskodawcy polegają przede wszystkim na pisaniu nowego kodu i nie wiążą się z modyfikacją kodu, co do którego Wnioskodawcy nie przysługują prawa autorskie. W zależności od projektu, działanie Wnioskodawcy polega na wytworzeniu samoistnej pracy albo na rozwoju (modyfikacji) już istniejących części programów, bądź aplikacji.

Wytwarzając i aktualizując oprogramowanie Wnioskodawca korzysta z kilku języków oprogramowania, głównie z języka programowania Ruby. Wnioskodawca tworzy własne biblioteki oprogramowania, jak też korzysta z bibliotek oprogramowania dostarczonych mu przez klienta, które użytkuje na zasadach nieodpłatnej licencji, której treść umożliwia Wnioskodawcy jego rozwijanie i ulepszanie. Wnioskodawca korzysta również z ogólnie dostępnych bibliotek oprogramowania, udostępnionych na licencji niewyłącznej, umożliwiającej korzystanie z oprogramowania (tzw. open-source). Biblioteki programistyczne to pliki, które zawierają szereg danych, podprogramów, klas i funkcji, ułatwiających implementację zadań podczas tworzenia programów komputerowych. Są one zatem jedynie modułami funkcjonalnymi, rozumianymi jako oddzielny twór, przeważnie w postaci osobnego pliku, zawierający zdefiniowany interfejs, a także implementacje typów wartości, klas, zmiennych, stałych oraz treści procedur i funkcji.

Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach umowy Wnioskodawca przenosi bezwarunkowo na każdego ze zleceniodawców całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, który wykonawca tworzy, rozwija lub do którego się przyczynia, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za wykonywane czynności zarówno wobec zleceniodawcy, jak i wobec osób trzecich, a także ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Ponadto, Wnioskodawca wykonuje zlecane mu czynności w wybranym przez siebie miejscu – zdalnie.

Wytwarzanie oprogramowania ma zatem miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, a konkretnie – prac rozwojowych, czyli działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca prowadzi również działalność badawczą w ramach obu zawartych przez siebie umów. W ramach pierwszej (z kontrahentem cypryjskim) poprzez tworzenie odpowiednich aplikacji i algorytmów służących do badania zachowań osób użytkujących przedmiotową aplikację, a następnie po zbadaniu takich zachowań, tworzy On nowe rozwiązania lub dostosowuje rozwiązania istniejące, w ramach uzyskanych rezultatów przeprowadzonych przez siebie badań. W ramach drugiej (z kontrahentem szwajcarskim) poprzez tworzenie odpowiednich aplikacji i algorytmów służących do oceny sposobu zachowań użytkowników oraz ich preferencji, w celu dostosowania funkcjonalności do użytkowników i potrzeb zleceniodawcy. Następnie tworzy On nowe rozwiązania lub dostosowuje rozwiązania istniejące, w ramach uzyskanych rezultatów przeprowadzonych przez siebie badań.

Działalność badawczo-rozwojową Wnioskodawca prowadzi przynajmniej od 1 stycznia 2019 r., odkąd wykonuje usługi na rzecz swojego pierwszego kontrahenta – Spółki z siedzibą na Cyprze. Usługi na rzecz drugiego kontrahenta – Spółki z siedzibą w Szwajcarii, Wnioskodawca wykonuje od 1 lipca 2019 r. Ulepszanie produktów, procesów i usług polega na poprawianiu wydajności aplikacji, na wprowadzaniu ułatwień dla użytkownika, na wprowadzaniu modyfikacji procesu produkcji aplikacji. Tworzenie nowych produktów wymaga od Wnioskodawcy przede wszystkim twórczego myślenia, koncepcyjnego, oraz całościowego podejścia do projektu, z uwzględnieniem danych uzyskanych w wyniku zebranych przez siebie danych i przeprowadzonej przez siebie analizy. Ze strony Wnioskodawcy wymaga to m.in. stworzenia i zbadania kodu, zidentyfikowaniu błędów, sprawdzeniu funkcjonalności i podstawowej weryfikacji potencjalnych błędów. Wszelkie zmiany wprowadzone do ulepszonego programu komputerowego mają charakter twórczy. W sytuacji, gdy Wnioskodawca wprowadza zmiany do programu komputerowego, co do którego nie przysługują mu autorskie prawa majątkowe (a więc wytworzonego przez kogoś innego lub wytworzonego przez Wnioskodawcę, ale po przeniesieniu autorskich praw majątkowych na zleceniodawcę), to wówczas czyni to na podstawie nieodpłatnej licencji, której treść umożliwia Wnioskodawcy jego rozwijanie i ulepszanie. Jeżeli jednak Wnioskodawca pracuje przy rozwoju programów, są to programy, co do których przysługują mu osobiste prawa majątkowe i które to programy były przez Niego uprzednio stworzone i co do których przekazał wcześniej autorskie prawa majątkowe temu samemu zleceniodawcy lub też Wnioskodawca dopiero program tworzy od podstaw. Wnioskodawca działa zarówno samodzielnie, jak i w zespołach osób. W sytuacji, gdy poszczególni członkowie zespołu wprowadzają zmiany do programu komputerowego, co do którego nie przysługują im autorskie prawa majątkowe (a więc wytworzonego przez kogoś innego lub wytworzonego przez nich, ale po przeniesieniu autorskich praw majątkowych na zleceniodawcę), to wówczas czynią to na podstawie nieodpłatnej licencji, której treść umożliwia Wnioskodawcy jego rozwijanie i ulepszanie. Każdy programista (w tym Wnioskodawca) przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych w ten sposób nowych elementów na zleceniodawcę, który jest właścicielem wytworzonego oprogramowania, jako całości.

Efekty działalności Wnioskodawcy są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Efektem pracy Wnioskodawcy są programy komputerowe, powstające dzięki łączeniu interdyscyplinarnej wiedzy Wnioskodawcy z zakresu matematyki oraz informatyki, którą to wiedzę Wnioskodawca poszerza i wykorzystuje w kolejnych projektach.

Wszelkie prawa własności intelektualnej, w tym autorskie prawa majątkowe oraz materiały opracowane lub wytworzone na podstawie zawartej umowy, stają się wyłączną własnością zleceniodawcy, jako klienta. Korzystanie przez klienta, z własności intelektualnej nie jest w żaden sposób ograniczone. Wnioskodawca nie może wykorzystywać własności intelektualnej, w innym celu niż określony w umowie, za wyjątkiem pisemnej zgody klienta. Ponieważ, jak wskazano powyżej, Wnioskodawca przenosi na zleceniodawcę, w ramach zawartych umów całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w omówiony sposób oprogramowania, Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Wnioskodawca prowadzi przedmiotową ewidencję dla każdej swojej umowy od jej zawarcia. Ewidencja ta obejmuje cały okres prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.

W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2019 i lata kolejne rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego), dokonanego w ramach dwóch wyżej opisanych umów zlecenia, z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Dochody te, w Jego ocenie, stanowią dochód uzyskiwany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w zawiązku z prowadzoną działalnością badawczo- rozwojową. Zamiar Wnioskodawcy warunkowany jest kontynuacją przedmiotowych umów w przyszłości i wykonywania w ich ramach zadań opisanych we wniosku.

Zadane we wniosku pytanie dotyczy kwalifikowanych autorskich praw majątkowych do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe. W przypadku, gdy Wnioskodawca będzie ulepszał, modyfikował, rozwijał oprogramowanie komputerowe, to nie będzie On właścicielem lub współwłaścicielem tego oprogramowania, albo użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej, tj. umowy w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez Wnioskodawcę z autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części. Przedmiotowy stan obejmuje zasadniczo stan faktyczny zaistniały – Wnioskodawca prowadzi i prowadził działalność tego samego rodzaju, co najmniej od kilku lat.

Ponadto, w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku, doprecyzowano przedstawiony opis sprawy wskazując, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę, związane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, świadczone okazjonalnie w innych państwach (poza granicami Polski), są wykonywane za pośrednictwem zakładu w rozumieniu odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, podpisanej z tym państwem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy, mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny, w zakresie pierwszego kontrahenta – Spółki z siedzibą na Cyprze, Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2019 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe), z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%?
2. Czy Wnioskodawca, w opisanym wnioskiem zdarzeniu przyszłym, w zakresie pierwszego kontrahenta – Spółki z siedzibą na Cyprze, będzie mógł użyć stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe)?
3. Czy, mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny, w zakresie drugiego kontrahenta – Spółki z siedzibą w Szwajcarii, Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2019 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe), z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%?
4. Czy Wnioskodawca, w opisanym wnioskiem zdarzeniu przyszłym, w zakresie drugiego kontrahenta – Spółki z siedzibą w Szwajcarii, będzie mógł użyć stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego wnioskodawcy przysługują autorskie prawa)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca spełnia wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i w związku z tym:

Ad. 1. W zakresie pierwszego kontrahenta – Spółki z siedzibą na Cyprze, Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2019 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe), z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Ad. 2. W zakresie pierwszego kontrahenta – Spółki z siedzibą na Cyprze, Wnioskodawca będzie mógł w zdarzeniu przyszłym użyć stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe).

Ad. 3. W zakresie drugiego kontrahenta – Spółki z siedzibą w Szwajcarii, Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2019 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe), z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Ad. 4. W zakresie drugiego kontrahenta – Spółki z siedzibą w Szwajcarii, Wnioskodawca będzie mógł w zdarzeniu przyszłym użyć stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych w zakresie:

• preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej w związku z zawartą umową ze Spółką mającą siedzibę na Cyprze:
  • w odniesieniu do dochodów uzyskanych na terytorium Polski oraz dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu w państwie, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, metodę proporcjonalnego odliczenia – jest prawidłowe,
  • w odniesieniu do dochodów uzyskanych za granicą za pośrednictwem zakładu w państwie, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, metodę wyłączenia – jest nieprawidłowe,
• preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej w związku z zawartą umową ze Spółką mającą siedzibę w Szwajcarii:
  • w odniesieniu do dochodów uzyskanych na terytorium Polski oraz dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu w państwie, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, metodę proporcjonalnego odliczenia – jest prawidłowe,
  • w odniesieniu do dochodów uzyskanych za granicą za pośrednictwem zakładu w państwie, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, metodę wyłączenia – jest nieprawidłowe.
  
  

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019, poz. 1387, z późn. zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3

-------------------------------------

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Na podstawie art. 30cb ust. 2 tej ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowaniu formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej − oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wytwarza, rozwija i ulepsza oprogramowanie,
2. Wnioskodawca wykonuje ww. czynności w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, a konkretnie prac rozwojowych, czyli działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań; Wnioskodawca prowadzi również działalność badawczą, w ramach przedmiotowej umowy, przez tworzenie odpowiednich aplikacji i algorytmów służących do badania zachowań osób użytkujących przedmiotową aplikację, a następnie po zbadaniu takich zachowań, tworzy on nowe rozwiązania lub dostosowuje rozwiązania istniejące, w ramach uzyskanych rezultatów przeprowadzonych przez siebie badań; prowadzona przez Wnioskodawcę działalność nie obejmuje zmian rutynowych i okresowych; prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy,
3. jeżeli Wnioskodawca pracuje przy rozwoju programów, czyni to na podstawie nieodpłatnej licencji, której treść umożliwia Wnioskodawcy jego rozwijanie i ulepszanie, następnie Wnioskodawca przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych w ten sposób nowych elementów na zleceniodawców,
4. wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
5. Wnioskodawca przenosi na zleceniodawców całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie,
6. Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, przez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań.
   
   

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r, poz. 1231, z późn. zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy podkreślić, że podatnik może skorzystać z preferencji IP Box, jeśli osiągany przez niego dochód z kwalifikowanych IP podlega opodatkowaniu w Polsce. Oznacza to, że preferencyjną 5% stawkę podatkową podatnik może zastosować wobec dochodu osiągniętego za granicą, o ile dochody te mogą być dochodami z kwalifikowanych IP w rozumieniu przepisów o IP Box oraz podlegają faktycznemu opodatkowaniu w Polsce.

W złożonym wniosku Wnioskodawca wskazał, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę, związane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, okazjonalnie w innych państwach (poza granicami Polski), są wykonywane za pośrednictwem zakładu w rozumieniu odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, podpisanej z tym państwem.

W takim przypadku – w sytuacji gdy podatnik osiąga dochody za granicą z prowadzonej działalności gospodarczej (badawczo-rozwojowej) za pośrednictwem zakładu, możliwość skorzystania z preferencji IP Box uzależniona jest od sposobu opodatkowania w Polsce dochodu, z uwzględnieniem postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jeżeli dochód osiągany jest za granicą za pomocą stałego zakładu, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu metodę wyłączenia, dochód uzyskany za pomocą tego zakładu nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W takim przypadku nie jest możliwe skorzystanie z preferencji IP Box.

Natomiast w przypadku zagranicznych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce, jeżeli umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje metodę proporcjonalnego odliczenia jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, dochód taki podlega opodatkowaniu w Polsce, a zatem podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania z preferencji IP Box.

Zatem Wnioskodawca może zastosować preferencyjną stawkę podatkową w wysokości 5%, o której mowa w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko w odniesieniu do dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce, a więc dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski oraz dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu, jeżeli umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje metodę proporcjonalnego odliczenia.

Natomiast preferencyjnej 5% stawki podatku Wnioskodawca nie może zastosować w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu w państwie, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, metodę wyłączenia, ponieważ dochód taki nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Podsumowując, mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, w zakresie pierwszego kontrahenta – Spółki z siedzibą na Cyprze, Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2019 oraz lata następne rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe), z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%, o której mowa w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko w odniesieniu do dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce, a więc dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski oraz dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu, jeżeli umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje metodę proporcjonalnego odliczenia. Natomiast preferencyjnej 5% stawki podatku Wnioskodawca nie może zastosować w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu w państwie, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu metodę wyłączenia. Dochód taki bowiem nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Ponadto, mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, w zakresie drugiego kontrahenta – Spółki z siedzibą w Szwajcarii, Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2019 oraz lata następne rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe), z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%, o której mowa w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko w odniesieniu do dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce, a więc dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski oraz dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu, jeżeli umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje metodę proporcjonalnego odliczenia. Natomiast preferencyjnej 5% stawki podatku Wnioskodawca nie może zastosować w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych za granicą za pośrednictwem zakładu w państwie, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje jako metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu metodę wyłączenia. Dochód taki bowiem nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń oraz
• zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.