2020.08.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.386.2020.2.JG
z 24 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2020 r. (data wpływu 25 czerwca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 sierpnia 2020 r. (data wpływu 17 sierpnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 22 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.412.386.2020.1.JG (doręczone Stronie w dniu 10 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy przekazania przedsiębiorstwa spółki jawnej na rzecz wspólnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy przekazania przedsiębiorstwa spółki jawnej na rzecz wspólnika. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 sierpnia 2020 r. (data wpływu 17 sierpnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 22 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.412.386.2020.1.JG.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką jawną prowadzącą działalność gospodarczą i będącą z tego tytułu podatnikiem VAT czynnym.

Spółka została założona w 2002 roku. W 2015 roku nastąpiło zbycie praw i obowiązków przez poprzednich wspólników. Obecnie w spółce jest dwóch wspólników będących osobami fizycznymi.

Wspólnicy nie zamierzają kontynuować wspólnej działalności w ramach spółki Wnioskodawcy i w związku z tym zamierzają podjąć jednomyślną uchwałę o rozwiązaniu spółki bez przeprowadzania likwidacji spółki oraz zawrzeć porozumienie dotyczące sposobu rozliczenia się pomiędzy sobą wspólników rozwiązywanej spółki.

Wobec powyższego, w związku z faktem, że wspólnicy nie chcą przeprowadzać likwidacji spółki, porozumieją się oni o wzajemnym rozliczeniu w ten sposób, że jeden ze Wspólników przejmie i poprowadzi w całości przedsiębiorstwo spółki w ramach dotychczas prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a drugi wspólnik zostanie spłacony w pieniądzu. Wspólnik przyjmujący przedsiębiorstwo nie planuje zasadniczych zmian w zakresie czy też przedmiocie prowadzonej działalności.

W skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy wchodzą m.in.:

nieruchomości gruntowe, budynkowe oraz inne aktywa rzeczowe,

sklep spożywczy i sklep z artykułami metalowymi prowadzone na nieruchomości określonej wyżej,

zobowiązania,

należności,

środki pieniężne,

tajemnice przedsiębiorstwa,

księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej,

umowy o pracę, zlecenie, leasing, itp.

Przedsiębiorstwo zostanie przeniesione w całości, tzn. przedmiotem czynności zbycia będą wszystkie wchodzące w skład przedsiębiorstwa składniki. Czynność rozporządzająca w wykonaniu zobowiązania do przeniesienia przedsiębiorstwa zostanie dokonana w formie aktu notarialnego, tzn. z uwzględnieniem art. 751 § 1 i 4 Kodeksu cywilnego, jako że w skład przedsiębiorstwa wchodzą także nieruchomości.

Na koniec złożony zostanie wniosek o wykreślenie Wnioskodawcy z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na skutek wydania przedsiębiorstwa jednemu ze Wspólników spółki jawnej na mocy porozumienia o rozliczeniu pomiędzy wspólnikami spółki będzie miało miejsce zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy VAT, czy też należy przyjąć, że dojdzie do rozwiązania spółki w rozumieniu art. 14 ustawy VAT i tym samym znajdą zastosowanie m.in. przepisy art. 14 ust. 1 i 5 ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, na skutek wydania przedsiębiorstwa jednemu ze wspólników spółki jawnej na mocy porozumienia o rozliczeniu pomiędzy wspólnikami będzie miało miejsce zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy VAT i tym samym zastosowania nie znajdą przepisy art. 14 ust. 1 i 5 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 6 pkt 1 ustawy VAT stanowi jednakże, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak stanowi natomiast art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów w przypadku rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki (art. 14 ust. 5 ustawy VAT). Obowiązek podatkowy w przypadku powstaje w dniu rozwiązania spółki (art. 14 ust. 6 ustawy VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie przedsiębiorstwa w związku z rozwiązaniem spółki na rzecz jednego ze wspólników stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa, która jest wyłączona spod przepisów ustawy, a tym samym przedsiębiorstwo ani też poszczególne składniki jego majątku nie będą podlegały opodatkowaniu VAT w związku z rozwiązaniem spółki Wnioskodawcy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy VAT nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55 (1) ustawy Kodeks cywilny.

Stosownie do ww. artykułu Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55(1) Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to dostawa realizowana do innego podmiotu, nie będzie podlegała przepisom ustawy.

Zgodnie z art. 55(2) Kodeksu cywilnego, czynność prawna, mająca za przedmiot przedsiębiorstwo, obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Przyjęty przez wspólników w przedmiotowej sprawie sposób zakończenia działalności spółki oraz rozliczeń pomiędzy wspólnikami mieści się w zakresie swobody, jaką wspólnikom przyznaje Kodeks spółek handlowych. Sposób uregulowania przez wspólników sposobu zakończenia działalności spółki oraz rozliczenia polegający na wydaniu - zamiast pieniędzy pozostałych po likwidacji - składników majątku bądź też tego majątku w całości jest z całą pewnością dopuszczalny i akceptowany także przez ustawodawcę podatkowego (art. 14 ustawy VAT) przewidujący wydanie wspólnikom rozwiązanej spółki towarów do niej należących).

Jak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 13 stycznia 2015 r. znak IPPP2/443-1015/14-4/KOM: „Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, i darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.” Interpretacja ta, choć nie dotyczy identycznego stanu faktycznego, lecz przysądzenia jednemu z dwóch - wspólników prawa do przejęcia przedsiębiorstwa spółki w trybie art. 66 Kodeksu spółek handlowych, pośrednio wspomina o tym, że w razie ustaleń wspólników co do innego niż likwidacja sposobu zakończenia działalności spółki, skutkującego przekazaniem jednemu z nich jej przedsiębiorstwa, także będzie miało miejsce zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy VAT (ponieważ jest to równoważne w skutkach, alternatywne do trybu sądowego rozwiązanie).

W rozpatrywanym wypadku dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa, tzn. do przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel, jako że do chwili przeniesienia przedsiębiorstwo będzie własnością spółki jawnej, będącej odrębnym od swych wspólników podmiotem praw i obowiązków (art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych), a po przeniesieniu zmieni właściciela na drugiego wspólnika. NSA w wyroku z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. akt I FSK 1668/13 w sprawie dotyczącej rozwiązania spółki cywilnej małżonków poprzez przekazanie jednemu z nich przedsiębiorstwa spółki Sąd wskazał, że: „Pojęcie transakcji zbycia przedsiębiorstwa zastosowane w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy rozumieć jako przeniesienie własności przedsiębiorstwa, przy czym nie ma znaczenia forma zbycia. Tym samym nie będzie podlegać VAT przekazanie przedsiębiorstwa po zlikwidowanej spółce cywilnej na rzecz jej byłego wspólnika, o ile wspólnik ten ma zamiar prowadzić działalność gospodarczą w oparciu o przekazane przedsiębiorstwo (jego zorganizowaną część). Należy tym samym podzielić stanowisko, wyrażone w wyroku NSA z dnia 25 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 955/12, opubl. CBOSA, że tylko wówczas, gdy przekazywany zespół aktywów przedsiębiorstwa jest niewystarczający do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej (w oparciu o przekazane składniki majątkowe), czynność taka jest objęta VAT, o ile przysługiwało od tych aktywów prawo do odliczenia VAT.”

Sąd wskazał przy tym na przepisy Dyrektywy 112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz dorobek orzeczniczy Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, z których wynika, iż kraje członkowskie - w przypadku przekazania przez podatnika części lub całości majątku przedsiębiorstwa - mają prawo uznać, iż dostawa towarów nie miała miejsca. W takich wypadkach przepisy winny być interpretowane w sposób sprzyjający przekazaniu przedsiębiorstwa bez nadmiernych obciążeń finansowych, jednakże pod warunkiem, iż nie dojdzie do zakłócenia konkurencji, przedsiębiorstwo to (bądź jego część) jest zdolne do podjęcia samodzielnej działalności, a nabywca ma zamiar tą działalność prowadzić (a nie skonsumować towary).

Dla prawidłowej kwalifikacji charakteru transakcji, tzn. zdeterminowania, czy należy ją uznać za dostawę poszczególnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa towarów, czy też za podatkowo neutralną transakcję dotyczącą przedsiębiorstwa rozumianego zgodnie z art. 55(1) Kodeksu cywilnego, konieczne jest:

ustalenie, czy przekazywany wspólnikowi zespół składników majątkowych i niemajątkowych spełnia warunki uznania go za przedsiębiorstwo,

ustalenie, czy wolą wspólników było przekazanie całego przedsiębiorstwa czy też wyłącznie poszczególnych pozostałych w nim towarów, co każdorazowo wynikać będzie z treści ustaleń pomiędzy wspólnikami rozwiązywanej spółki,

ustalenie, czy w chwili przekazania przedsiębiorstwa wspólnikowi je przejmującemu towarzyszy zamiar kontynuowania działalności tegoż, czy też pomimo przejęcia przedsiębiorstwa nie będzie ono prowadzone (np. cały majątek zostanie wyprzedany), oraz

czy potraktowanie transakcji - jako dotyczącej przedsiębiorstwa - za niepodlegającą VAT, nie doprowadzi do nadużycia z uwagi na status przedsiębiorcy je nabywającego (np. w związku z wykonywaniem przezeń wyłącznie czynności zwolnionych).

W rozpatrywanym zdarzeniu przyszłym wszystkie powyższe warunki uznania transakcji za niepodlegającą VAT są spełnione, tzn. wydawany jednemu wspólnikowi zespół składników majątkowych i niemajątkowych będzie miał charakter przedsiębiorstwa, porozumienie wspólników będzie stanowiło wyraźnie o wydaniu tegoż przedsiębiorstwa jednemu ze wspólników, który natomiast będzie - jako podatnik VAT czynny wykonujący wyłącznie czynności opodatkowane (niezwolnione) - kontynuował dotychczasową działalność przedsiębiorstwa w zasadniczo niezmienionym zakresie. Konsekwencją uznania transakcji za mającą za przedmiot całe przedsiębiorstwo, a zatem niemającą na celu konsumpcji towarów przez wspólnika, będzie brak po stronie Wnioskodawcy obowiązku m.in. sporządzania spisu z natury w związku z rozwiązaniem spółki, jak i ewentualnego opodatkowania podatkiem od towarów i usług objętych nim towarów, o ile przy ich nabyciu przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Stosownie bowiem do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

W świetle art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55(1) Kodeksu cywilnego zostaną spełnione, to dostawa realizowana do innego podmiotu (np. spółki prawa handlowego lub cywilnego), nie będzie podlegała przepisom ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55(2) Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką jawną prowadzącą działalność gospodarczą i będącą z tego tytułu podatnikiem VAT czynnym. Spółka została założona w 2002 roku. W 2015 roku nastąpiło zbycie praw i obowiązków przez poprzednich wspólników. Obecnie w spółce jest dwóch wspólników będących osobami fizycznymi. Wspólnicy nie zamierzają kontynuować wspólnej działalności w ramach spółki Wnioskodawcy i w związku z tym zamierzają podjąć jednomyślną uchwałę o rozwiązaniu spółki bez przeprowadzania likwidacji spółki oraz zawrzeć porozumienie dotyczące sposobu rozliczenia się pomiędzy sobą wspólników rozwiązywanej spółki. Wobec powyższego, w związku z faktem, że wspólnicy nie chcą przeprowadzać likwidacji spółki, porozumieją się oni o wzajemnym rozliczeniu w ten sposób, że jeden ze Wspólników przejmie i poprowadzi w całości przedsiębiorstwo spółki w ramach dotychczas prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a drugi wspólnik zostanie spłacony w pieniądzu. Wspólnik przyjmujący przedsiębiorstwo nie planuje zasadniczych zmian w zakresie czy też przedmiocie prowadzonej działalności. W skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy wchodzą m.in.:

nieruchomości gruntowe, budynkowe oraz inne aktywa rzeczowe,

sklep spożywczy i sklep z artykułami metalowymi prowadzone na nieruchomości określonej wyżej,

zobowiązania,

należności,

środki pieniężne,

tajemnice przedsiębiorstwa,

księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej,

umowy o pracę, zlecenie, leasing, itp.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące m.in. tego, czy na skutek wydania przedsiębiorstwa jednemu ze Wspólników spółki jawnej będzie miało miejsce zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy VAT, czy też należy przyjąć, że dojdzie do rozwiązania spółki w rozumieniu art. 14 ustawy VAT.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres aportowanego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

W wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. W tym zakresie Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że skoro – jak wynika z treści wniosku – Wspólnik tj. osoba fizyczna, która po likwidacji prowadzić będzie działalność gospodarczą w takim samym zakresie, w jakim prowadzona była działalność Spółki, celem jej kontynuacji z wykorzystaniem wydanego mu majątku, jak wskazał Wnioskodawca, Wspólnik przyjmujący przedsiębiorstwo nie planuje zasadniczych zmian w zakresie czy też przedmiocie prowadzonej działalności, to – w świetle powołanego orzecznictwa TSUE – należy uznać, że przedmiotem przekazania będzie przedsiębiorstwo. Zatem do czynności tej będzie miał zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy.

Reasumując, opisane przez Zainteresowanego składniki majątkowe stanowią przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, a zatem jego przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz Wspólnika będzie czynnością, która na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – nie będzie objęta zakresem przedmiotowym tej ustawy.

Należy podkreślić, że rozwiązanie spółki osobowej (jawnej) rodzi konsekwencje podatkowe. Likwidacja spółki powoduje, że podmiot ten przestaje być podatnikiem podatku od towarów i usług. Przepisy ustawy przewidują w takim wypadku obowiązek sporządzenia tzw. remanentu likwidacyjnego, wycenienie majątku oraz jego opodatkowanie.

Powyższe obowiązki wynikają z art. 14 ustawy.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Na mocy art. 14 ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przepis art. 14 ust. 5 ustawy stanowi, że w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, nie później niż w dniu złożenia deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpieniu przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Jak wskazał Wnioskodawca Wspólnicy zamierzają podjąć uchwałę o rozwiązaniu spółki bez przeprowadzania jej likwidacji. Na koniec złożony zostanie wniosek o wykreślenie Wnioskodawcy z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Zatem, Wnioskodawca będący Spółką jawną przed jej rozwiązaniem zamierza przekazać Wspólnikowi całość przedsiębiorstwa tej spółki w związku z jej rozwiązaniem. Następnie zostanie złożony wniosek o wykreślenie Spółki z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Czyli w momencie wykreślenia Wnioskodawcy z rejestru nie będzie ona posiadała żadnego majątku, gdyż całe przedsiębiorstwo Spółki przed jej rozwiązaniem zostanie przekazane jednemu Wspólnikowi.

Reasumując, w związku z przeniesieniem ze Spółki jawnej do działalności gospodarczej Wspólnika całego majątku Spółki przed zakończeniem działalności gospodarczej Spółki, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do sporządzenia „spisu z natury” towarów, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy, ponieważ na dzień zaprzestania działalności nie wystąpią towary podlegające opodatkowaniu oraz do zapłaty podatku VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na skutek wydania przedsiębiorstwa jednemu ze wspólników spółki jawnej na mocy porozumienia o rozliczeniu pomiędzy wspólnikami będzie miało miejsce zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy VAT i tym samym zastosowania nie znajdą przepisy art. 14 ust. 1 i 5 ustawy (tj. nie wystąpi po stronie Spółki konieczność opodatkowania podatkiem VAT w odniesieniu do przekazanego Wspólnikowi majątku).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP(art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin