Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.474.2020.2.SR
z 18 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2020 r. (data wpływu 4 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca 2020 r. (data wpływu 3 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania:

• w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do odszkodowania wypłaconego przez ubezpieczyciela – jest prawidłowe,

• w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 3-4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do otrzymanej franszyzy redukcyjnej – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), w związku z powyższym pismem z dnia 16 lipca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.474.2020.1.SR, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 16 lipca 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 27 lipca 2020 r.), zaś w dniu 3 sierpnia 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 31 lipca 2020 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 13 stycznia 2019 r. na posesji Wnioskodawczyni po adresem ul. … w … był bardzo silnie wyczuwalny gaz. Po wezwaniu pogotowia gazowego i dokonaniu pomiaru stężenia gazu w ziemi w ogrodzie Wnioskodawczyni okazało się, że jest ono bardzo wysokie. Sytuacja stała się poważna, pracownicy ... (dalej: „Spółka”) przy użyciu koparki rozpoczęli prace w ogrodzie, dzięki czemu szybko zostało zlokalizowane źródło zagrożenia. Okazało się, że rozszczelnieniu uległa centralna rura z gazem. Aby naprawić tą awarię znacznemu uszkodzeniu uległ ogród Wnioskodawczyni.

W związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawczyni wystąpiła do Spółki z żądaniem wypłaty odszkodowania z polisy Spółki, mającego na celu przywrócenie Jej ogrodu do stanu sprzed awarii, ponieważ uszkodzenia powstały z winy pogotowia gazowego.

Po przesłanym przez Wnioskodawczynię w dniu 22 stycznia 2019 r. wniosku o roszczenie do Spółki został przysłany do Wnioskodawczyni rzeczoznawca celem zweryfikowania szkód poczynionych przez Spółkę i na postawie jego oględzin oraz przysłaniu wyceny szkód sporządzonych przez firmę ogrodniczą dokonano wyceny i wypłaty odszkodowania.

Zgodnie z decyzją … Towarzystwa Ubezpieczeń z dnia 1 lutego 2019 r. przyznane zostało Wnioskodawczyni odszkodowanie do szkody nr … w wysokości 8 862 zł 27 gr, które otrzymała na konto w postaci dwóch przelewów:

1. w dniu 4 lutego 2019 r. kwotę 3 862 zł 27 gr przesłał Wnioskodawczyni ubezpieczyciel – … Towarzystwo Ubezpieczeń,
2. w dniu 11 lutego 2019 r. kwotę 5 000 zł przesłała Wnioskodawczyni … Sp. z o.o. jako franszyzę redukcyjną.
   
   

Przyznane odszkodowanie było ekwiwalentne do poniesionych szkód i za nie Wnioskodawczyni doprowadziła swój ogród do stanu sprzed wyrządzonej szkody.

W lutym 2020 r. Wnioskodawczyni otrzymała PIT-11 od Spółki na kwotę 5 000 zł (jako przychód z innych źródeł), ponieważ Spółka stoi na stanowisku, że wypłata franszyzy powinna być traktowana jako wypłata skutkująca powstaniem przychodu z innych źródeł.

Wskazana we wniosku nieruchomość nie jest i nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przyznane Wnioskodawczyni odszkodowanie przez Spółkę jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przyznane Jej odszkodowania w całej wysokości jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3-4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ przyznane odszkodowanie miało na celu zrekompensowanie Jej poniesione szkody i nie stanowiło ono świadczenia, którego celem było wzbogacenie się przez Nią. Za przyznane odszkodowanie Wnioskodawczyni naprawiła szkodę wyrządzona przez Spółkę.

Wnioskodawczyni zgłaszając szkodę z żądaniem wypłaty odszkodowania przez Spółkę oczekiwała, aby zrekompensowana została Jej (poszkodowanemu) poniesiona szkoda i nie stanowiło ono świadczenia, którego celem było wzbogacenie się przez Nią i zapłata z tego tytułu podatku.

Zgodnie z definicją pod pojęciem franszyza redukcyjna kryje się nic innego jak pojęcie tzw. „udział własny”. Oznacza ono ustaloną z ubezpieczycielem wysokość szkody, którą właściciel (czyli w tym przypadku Spółka) zobowiązuje się pokryć z własnej kieszeni. Jak wskazuje Wnioskodawczyni, taki najwidoczniej jest zapis w umowie z ubezpieczycielem, że część szkody Spółka pokrywa z własnych środków obrotowych, jest to często stosowane i dla Wnioskodawczyni zrozumiałe, ale nadal jest to odszkodowanie, które zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wolne od podatku.

Obecnie katalog zwolnień dotyczących odszkodowań został uregulowany w art. 21 ust. 1 pkt 3, 3a, 3b, 3c, 3d, 4, 106 oraz w pkt 120. Zwolnieniem przedmiotowym objęte są również szczególnego rodzaju świadczenia, które mają swoisty charakter odszkodowawczy. Zostały one wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 45, 52, 53.

Wnioskodawczyni wskazuje, że odszkodowanie jest świadczeniem przysługującym danemu podmiotowi, w tym przypadku Jej, który doznał uszczerbku (szkody), np. w swoim majątku (szkoda majątkowa), w tym przypadku Jej ogród i ogrodzenie, bądź też w innych dobrach (szkoda niemajątkowa).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzają generalną zasadę, że odszkodowania są zwolnione z podatku. Przyczyną, dla których ustawodawca wprowadził zasadę zwolnienia odszkodowań z podatku dochodowego jest fakt, że odszkodowanie ma na celu zrekompensowanie poszkodowanemu poniesionej przez niego szkody, a nie jego wzbogacenie skutkujące przychodem, od którego co do zasady pobierany winien być podatek.

Ustawodawca wprowadził jasne wyjątki kiedy odszkodowania podlegają na mocy prawa opodatkowaniu tj.:

1. określone w prawie pracy odprawy i odszkodowania z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odprawy pieniężne wypłacane na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odprawy i odszkodowania z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowania przyznane na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, otrzymane również na podstawie wyroku lub ugody sądowej,
6. odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji, rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (18% i 32 % ), lub na zasadach, o których mowa w art. 30c (19% podatek liniowy),
7. odszkodowania wynikające z zawartych umów lub pozasądowych ugód,
8. odszkodowania otrzymane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
   
   

A żaden z tych wyjątków Wnioskodawczyni nie dotyczy.

Oprócz zwolnień podatkowych dotyczących wypłaty odszkodowania zawartych w art. 21 ust. 1 pkt 3-3d, ustawodawca stosowne zwolnienie zawarł również w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią wskazanego wyżej przepisu, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15.

A te przepisy również nie dotyczą Wnioskodawczyni i Jej szkody.

Reasumując, zgłaszając szkodę z żądaniem wypłaty odszkodowania przez Spółkę Wnioskodawczyni oczekiwała aby zrekompensowana została Jej (poszkodowanemu) poniesiona szkoda i nie stanowiło ono świadczenia, którego celem było wzbogacenie się przez Nią.

Wnioskodawczyni wskazuje, że otrzymane odszkodowania oraz inne świadczenia z tytułu ubezpieczeń osobowych lub majątkowych niezależnie od tego czy zostały przyznane na podstawie uznania ubezpieczyciela, ugody pozasądowej lub sądowej, są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę (art. 805 Kodeksu cywilnego). W ubezpieczeniach majątkowych może nim być każdy interes majątkowy, który nie jest sprzeczny z prawem i daje się ocenić w pieniądzu (art. 821 Kodeksu cywilnego). Tak więc w ubezpieczeniach majątkowych przedmiotem ochrony jest mienie lub odpowiedzialność cywilna i w razie zaistnienia zdarzenia skutkującego powstaniem wypadku ubezpieczeniowego, ubezpieczyciel ma obowiązek spełnić świadczenie polegające w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym określonego odszkodowania za szkodę.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawczyni PIT-11 wystawiony na Nią powinien być skorygowany do zera.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

• w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do odszkodowania wypłaconego przez ubezpieczyciela – jest prawidłowe,

• w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 3-4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do otrzymanej franszyzy redukcyjnej – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 13 stycznia 2019 r. na posesji Wnioskodawczyni był bardzo silnie wyczuwalny gaz. Po wezwaniu pogotowia gazowego i dokonaniu pomiaru stężenia gazu w ziemi w ogrodzie Wnioskodawczyni okazało się, że jest ono bardzo wysokie. Sytuacja stała się poważna, pracownicy … Sp. z o.o. przy użyciu koparki rozpoczęli prace w ogrodzie, dzięki czemu szybko zostało zlokalizowane źródło zagrożenia. Okazało się, że rozszczelnieniu uległa centralna rura z gazem. Aby naprawić tą awarię znacznemu uszkodzeniu uległ ogród Wnioskodawczyni. W związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawczyni wystąpiła do Spółki z żądaniem wypłaty odszkodowania z polisy Spółki, mającego na celu przywrócenie Jej ogrodu do stanu sprzed awarii, ponieważ uszkodzenia powstały z winy pogotowia gazowego.

Po przesłanym przez Wnioskodawczynię w dniu 22 stycznia 2019 r. wniosku o roszczenie do Spółki został przysłany do Wnioskodawczyni rzeczoznawca celem zweryfikowania szkód poczynionych przez Spółkę i na postawie jego oględzin oraz przysłaniu wyceny szkód sporządzonych przez firmę ogrodniczą dokonano wyceny i wypłaty odszkodowania.

Zgodnie z decyzją ubezpieczyciela z dnia 1 lutego 2019 r. przyznane zostało Wnioskodawczyni odszkodowanie w wysokości 8 862 zł 27 gr, które otrzymała na konto w postaci dwóch przelewów: w dniu 4 lutego 2019 r. kwotę 3 862 zł 27 gr przesłał Wnioskodawczyni ubezpieczyciel; w dniu 11 lutego 2019 r. kwotę 5 000 zł Wnioskodawczyni przesłała Spółka jako franszyzę redukcyjną.

Przyznane odszkodowanie było ekwiwalentne do poniesionych szkód i za nie Wnioskodawczyni doprowadziła swój ogród do stanu sprzed wyrządzonej szkody.

W lutym 2020 r. Wnioskodawczyni otrzymała PIT-11 od Spółki na kwotę 5 000 zł (jako przychód z innych źródeł), ponieważ Spółka stoi na stanowisku, że wypłata franszyzy powinna być traktowana jako wypłata skutkująca powstaniem przychodu z innych źródeł.

Wskazana we wniosku nieruchomość nie jest i nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Z literalnego brzmienia powołanego wyżej przepisu wynika, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane np. na podstawie ugody sądowej odszkodowania/zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

Należy podkreślić, że ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzystają jedynie środki wypłacone przez towarzystwo ubezpieczeniowe z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia.

W tym miejscu wskazać należy, że z treści art. 805 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) wynika, że przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie:

1. przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku;
2. przy ubezpieczeniu osobowym – umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.
   
   

Z art. 822 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z art. 822 § 2 Kodeksu cywilnego, jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

W myśl art. 822 § 3 Kodeksu cywilnego strony mogą postanowić, że umowa będzie obejmować szkody powstałe, ujawnione lub zgłoszone w okresie ubezpieczenia.

Stosownie do art. 822 § 4 Kodeksu cywilnego uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Zatem, z umowy ubezpieczenia wynika, że obowiązkiem ubezpieczającego jest zapłata składki, natomiast obowiązkiem zakładu ubezpieczeń jest spełnienie określonego świadczenia, tj. wypłata odszkodowania.

W świetle powyższego przez kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń, objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozumie się świadczenia do wypłaty których zobowiązany jest ubezpieczyciel w związku z zawartą umową ubezpieczenia.

Franszyza (w tym przypadku redukcyjna, co wynika z informacji przedstawionych we wniosku) jest to kwota, o którą ubezpieczyciel, zgodnie z zawartą umową ubezpieczenia, zmniejsza odszkodowanie. Stanowi ona swego rodzaju ograniczenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeniowego za powstałą szkodę. Suma ta jest wypłacana poszkodowanemu przez ubezpieczonego/sprawcę szkody, bezpośrednio z jego środków i do jej wypłaty nie dochodzi w ramach zawartej umowy ubezpieczenia. Wypłata odszkodowania do wysokości franszyzy nie jest przewidziana w umowie ubezpieczenia. Umowa ta określa jedynie, że ubezpieczyciel umniejsza odszkodowanie o określoną kwotę (w przypadku franszyzy redukcyjnej), co nie jest równoznaczne z tym, że umowa ubezpieczenia nakłada na sprawcę – (ubezpieczonego) obowiązek zapłaty tej kwoty na rzecz poszkodowanego. Wypłata do wysokości franszyzy, czy też w wysokości franszyzy nie wynika z umowy ubezpieczenia, a z przepisów ustawy Kodeks cywilny, w przypadku gdy poszkodowany skorzysta z roszczenia przeciwko sprawcy szkody o zapłatę kwoty odpowiadającej franszyzie. Postanowienia dotyczące franszyzy zawarte w umowie ubezpieczenia są postanowieniami umownymi, ograniczającymi odpowiedzialność ubezpieczyciela w pewnym zakresie, na które to postanowienia strony zawierające tę umowę wyrażają zgodę.

Nie można twierdzić, że wypłata odszkodowania do wysokości objętej franszyzą dokonana bezpośrednio przez Spółkę stanowi nadal odszkodowanie i/lub zadośćuczynienie przyznane Wnioskodawczyni przez ubezpieczyciela z polisy OC. Przywołana bowiem w umowie ubezpieczenia regulacja dotycząca franszyzy wskazuje jedynie sposób określenia wysokości kwoty, za którą ubezpieczyciel nie odpowiada i której wypłata nie następuje z ubezpieczenia, co nie przesądza o tym, że wypłacane przez Spółkę kwoty w ramach franszyzy to kwoty uzyskane z tytułu ubezpieczenia majątkowego i osobowego.

Biorąc powyższe pod uwagę nie sposób zgodzić się z Wnioskodawczynią, że kwota 5 000 zł, wypłacona przez Spółkę korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowiła ona bowiem odszkodowania lub zadośćuczynienia, którego wysokość lub zasady ustalania wynikały wprost z przepisów odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, lub z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy.

Kwota wypłacona wprost ze środków Spółki nie może także korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, ponieważ nie została wypłacona przez towarzystwo ubezpieczeniowe z tytułu zawartego ubezpieczenia.

Resumując, biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że wypłaconą Wnioskodawczyni przez Spółkę franszyzę redukcyjną należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z innych źródeł. Przychód ten nie podlega zwolnieniu z opodatkowania ani na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3, ani pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie spełnia przesłanek, o których mowa w tych przepisach, warunkujących zastosowanie zwolnienia.

Natomiast, wypłacone Wnioskodawczyni przez ubezpieczyciela w ramach zawartej przez Spółkę umowy ubezpieczenia odszkodowanie, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie ww. przepisu, bowiem przepis ten wymienia jako wolne od podatku kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.