Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.472.2020.1.MC
z 21 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2020 r. (data wpływu 2 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości przechowywania kopii faktur, niebędących fakturami elektronicznymi, w innej formie niż papierowa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości przechowywania kopii faktur, niebędących fakturami elektronicznymi, w innej formie niż papierowa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej artykułów z branży metalowej na terenie południowo-wschodniej Polski. Spółka prowadzi również sprzedaż towarów przez Internet. W trakcie miesiąca jest wystawianych około 5 000 faktur sprzedaży dla przedsiębiorców. Obecnie faktury dokumentujące sprzedaż i ich kopie są drukowane, przy czym oryginał przekazywany jest klientowi, natomiast kopia archiwizowana w postaci papierowej.

Ze względu na rosnące obroty liczba faktur sprzedaży systematycznie wzrasta co przyczynia się do generowania coraz większych wydatków związanych z ich drukowaniem, magazynowaniem, a następnie utylizacją. Opisana sytuacja skłania Spółkę do podjęcia działań mających na celu zredukowanie kosztów wydruków, przechowywania i archiwizacji faktur.

Stosowany przez Spółkę system komputerowy umożliwia gromadzenie odpowiednich danych o klientach i wystawienie faktur VAT. Po wystawieniu faktur w systemie obsługi sprzedaży dokument zostaje zapisany w pamięci programu, a Spółka ma możliwość wydrukowania oryginału, kopii oraz duplikatów. Od tego momentu użytkownicy nie mogą edytować wystawionych dokumentów sprzedaży. Edycja dokumentów na tym etapie jest możliwa tylko dla wyznaczonych użytkowników posiadających odpowiednie uprawnienie do edytowania wystawionych dokumentów. Po wyeksportowaniu dokumentów do modułu finansowo-księgowego zostają one jednocześnie wprowadzane do rejestrów VAT - od tej chwili program nie pozwala na edycję, anulowanie lub usuwanie dokumentów zaznaczonych jako zadekretowane w module … . W momencie eksportu dokumentów do modułu … , faktury sprzedaży jednocześnie zapisują się w module … dokumentów w formacie xml, program umożliwia również ich zapis w formacie pdf, a Spółka ma w każdej chwili możliwość wydrukowania oryginału, kopii oraz duplikatów. System zapewnia bezpieczeństwo zawartych na fakturze danych. System informatyczny oraz sposób przechowywania plików zapewnia bezpośrednią dostępność do przechowywanych informacji. Ze względu na powiązanie modułu, w którym wystawiane są faktury z Rejestrem VAT oraz łatwą dostępność do archiwizowanych faktur, które archiwizowane będą przez system w podziale na okresy rozliczeniowe z możliwością wyszukiwania i ich grupowania według zadanych kluczy np. miesiąca, kontrahenta, etc., Spółka zamierza zrezygnować z drukowania kopii faktur i ich archiwizowania w postaci papierowej. Oryginały faktur papierowych przekazywane będą klientom za pośrednictwem poczty lub będą je odbierali osobiście.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka w opisanym stanie faktycznym może przechowywać kopie faktur, niebędących fakturami elektronicznymi, w innej formie niż papierowa - w postaci obrazu faktury tradycyjnej /pdf/?

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady odnoszące się do dokumentowania sprzedaży fakturami zawarte zostały w art. 106g oraz art. 106m ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późniejszymi zmianami) zwanej dalej „Ustawą”.

Zasady przechowywania faktur zostały określone w art. 112 i 112a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 112a:

1. Podatnicy przechowują:
   1. wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,
   2. otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie

-w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

2. Podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli faktury są przechowywane poza terytorium kraju w formie elektronicznej w sposób umożliwiający naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno- skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur.
4. Podatnicy zapewniają naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.
   
   

W art. 106m ustawy zapisano, że podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury. Przy czym przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury. Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Zgodnie z ust. 4 art. 106m ustawy autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

1. kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub
2. elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.
   
   

Analizując powyższe przepisy można stwierdzić, że Ustawodawca nie nakłada na podatnika obowiązku przechowywania faktur, bez względu na to czy są to faktury tradycyjne czy elektroniczne, w formie papierowej. Tym samym należy domniemywać, że brak jest przeciwwskazań dla przechowywania kopii wystawionych faktur w formie elektronicznego obrazu faktury tradycyjnej pozwalającego na ich odtworzenie na każde żądanie organu podatkowego. Sposób przechowywania musi zapewnić autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność faktur oraz ich łatwe odszukanie i dostęp. Przywołane przepisy nie wskazują jednak na formę czy też rozwiązanie techniczne jakie musi być zastosowane dla zachowania wyżej wskazanych kryteriów. Tak więc dla prawidłowego wystawienia i późniejszego przechowywania zgodnie z przepisami nie jest niezbędne wydrukowanie kopii faktury w formie papierowej a jedynie spełnienie odpowiednich kryteriów ich przechowywania. Zaznaczyć należy, że system zapewnia możliwość odtworzenia formy papierowej faktury przez jej wydrukowanie niezwłocznie i na każde żądanie organu podatkowego. Istotne jest również, że z chwilą wyeksportowania wystawionej faktury do modułu finansowo-księgowego i rejestrów VAT nie jest możliwa ingerencja w zapis danych i treść faktury, system automatycznie blokuje i uniemożliwia wprowadzanie jakichkolwiek zmian w dokumencie oraz zapewnia jego czytelność i autentyczność. Integralność treści faktury zostaje zachowana i zabezpieczona. Dodatkowo sposób archiwizacji faktur w systemie komputerowym w podziale na okresy rozliczeniowe umożliwia łatwe i szybkie ich odszukanie oraz wydrukowanie w każdym momencie na żądanie osób zainteresowanych, w tym także organu podatkowego. System pozwala na wyszukiwanie i grupowanie faktur według zadanych kluczy np. okresu, którego dotyczą kontrahent, etc.

Warunki przechowywania faktur, jakie muszą być spełnione zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi, nie wskazują na postać w jakiej faktury te muszą być przechowywane a jedynie kładą nacisk na zagwarantowanie spełnienia odpowiednich warunków zawartych w Ustawie. Nie należy zawężać tu możliwości technicznych, które pozwalają na spełnienie wyżej wspomnianych warunków tylko i wyłącznie do wydruku na papierze. Ustawodawca wprost takiego zawężenia nie dokonał, dlatego też domniemywać należy, że każdy sposób, który pozwoli na zachowanie integralności, autentyczności faktury oraz szybki i łatwy do nich dostęp będzie, w świetle przepisów dopuszczalny, a więc dopuszczalne jest przechowywanie faktur jako ich obrazu w postaci pliku elektronicznego przy zastosowaniu systemu komputerowego. Kontrole biznesowe, za pomocą których zapewniana jest autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność rozumiane powinny być jako ogół działań i procesów jak również uwarunkowań technicznych w ramach organizacji, dzięki którym zapewniony zostaje dostateczny poziom pewności co do tożsamości wystawcy faktury /autentyczność pochodzenia/, niezmienności treści /integralność treści/ oraz czytelności.

Zdaniem Spółki, stosowany system zapewnia przechowywanym fakturom sprzedaży wszystkie z powyższych atrybutów i przy braku dodatkowych wymagań prawno-podatkowych pozwala na archiwizację faktur papierowych tylko w postaci zapisu elektronicznego - obrazu faktury w formacie pliku pdf. Stanowisko to potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP1/4512-857/15-2/AS z dnia 08.10.2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze, rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Na mocy art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 106m ust. 1 ustawy, podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Art. 106m ust. 2 ustawy stanowi, że przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.

Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (art. 106m ust. 3 ustawy).

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług (art. 106m ust. 4 ustawy).

Ponadto, na podstawie art. 106m ust. 5 ustawy – poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

1. kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub
2. elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.
   
   

Powyższy przepis określa technologiczne sposoby przesyłu faktur w postaci elektronicznej (kwalifikowany podpis elektroniczny i system elektronicznej wymiany danych EDI), które mocą ustawy uznane zostały przez prawodawcę za zapewniające autentyczność pochodzenia i integralności treści faktur elektronicznych. Wykorzystując jedną z powyższych metod podatnik może mieć pewność, że zapewnia spełnienie ww. przedmiotowych cech faktur. Wskazane metody są jednak tylko przykładowym wyliczeniem co oznacza, że podatnik może zastosować inne, dowolne środki zapewnienia autentyczności i integralności faktury.

Zauważyć należy, że dla potrzeb przepisów o podatku od towarów i usług, pojęcie „kontrole biznesowe” należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą towarów bądź usługą.

Kontrole biznesowe powinny być odpowiednie do wielkości działalności i rodzaju podatnika oraz powinny uwzględniać ilość i wartość transakcji, jak również ilość i rodzaj dostawców lub usługodawców oraz nabywców lub usługobiorców. W stosownych przypadkach uwzględnione powinny być także inne czynniki.

Przykładem kontroli biznesowej jest posiadanie dokumentów uzupełniających, takich jak zamówienie, umowa, dokument transportowy czy wezwanie do zapłaty, które będą towarzyszyły zaistniałym transakcjom handlowym.

Z kolei pojęcie „wiarygodna ścieżka audytu” oznacza, że związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla to, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki – przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek – pozostawia się uznaniu podatnika.

Art. 112 ustawy stanowi, że podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego (…).

Zgodnie z art. 112a ust. 1 ustawy – podatnicy przechowują:

1. wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,
2. otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie

‒ w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Na podstawie art. 112a ust. 2 ustawy, podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.

Na mocy art. 112a ust. 3 ustawy – przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli faktury są przechowywane poza terytorium kraju w formie elektronicznej w sposób umożliwiający naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur.

W myśl art. 112a ust. 4 ustawy, podatnicy zapewniają naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej artykułów z branży metalowej, zamierza podjąć działania mające na celu zredukowanie kosztów wydruków, przechowywania i archiwizacji faktur. Stosowany przez Spółkę system komputerowy umożliwia gromadzenie odpowiednich danych o klientach i wystawienie faktur. Po wystawieniu faktur w systemie obsługi sprzedaży dokument zostaje zapisany w pamięci programu, a Spółka ma możliwość wydrukowania oryginału, kopii oraz duplikatów. Od tego momentu użytkownicy nie mogą edytować wystawionych dokumentów sprzedaży. Edycja dokumentów na tym etapie jest możliwa tylko dla wyznaczonych użytkowników posiadających odpowiednie uprawnienie do edytowania wystawionych dokumentów. Po wyeksportowaniu dokumentów do modułu finansowo-księgowego zostają one jednocześnie wprowadzane do rejestrów VAT - od tej chwili program nie pozwala na edycję, anulowanie lub usuwanie dokumentów zaznaczonych jako zadekretowane w module … . W momencie eksportu dokumentów do modułu … , faktury sprzedaży jednocześnie zapisują się w module … dokumentów w formacie xml, program umożliwia również ich zapis w formacie pdf, a Spółka ma w każdej chwili możliwość wydrukowania oryginału, kopii oraz duplikatów. System zapewnia bezpieczeństwo zawartych na fakturze danych. System informatyczny oraz sposób przechowywania plików zapewnia bezpośrednią dostępność do przechowywanych informacji. Ze względu na powiązanie modułu, w którym wystawiane są faktury z Rejestrem VAT oraz łatwą dostępność do archiwizowanych faktur, które archiwizowane będą przez system w podziale na okresy rozliczeniowe z możliwością wyszukiwania i ich grupowania według zadanych kluczy, np. miesiąca, kontrahenta, etc., Spółka zamierza zrezygnować z drukowania kopii faktur i ich archiwizowania w postaci papierowej. Oryginały faktur papierowych przekazywane będą klientom za pośrednictwem poczty lub będą je odbierali osobiście.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że obecnie obowiązujące regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania faktur (wystawianych kontrahentom i otrzymywanych od nich w formie papierowej) w formie elektronicznej, w dowolny sposób, np. w formie zapisu elektronicznego na elektronicznych nośnikach danych, jednakże sposób ten – jak wymaga ustawodawca – ma zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto, podatnik zobowiązany jest zapewnić odpowiednim organom na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Jak wynika z okoliczności sprawy opisany system przechowywania faktur zapewnia bezpieczeństwo danych zawartych na fakturze oraz ich czytelność i autentyczność. Jednocześnie archiwizacja prowadzona jest w podziale na okresy rozliczeniowe oraz umożliwia łatwe i szybkie odszukanie faktur i wydrukowanie w każdym momencie.

Zatem z uwagi na fakt, że proponowany przez Spółkę sposób archiwizowania faktur spełnia warunki autentyczności i integralności, o których mowa w art. 106m ustawy oraz pozwala na łatwe ich odszukanie, jak również bezzwłoczny dostęp w przypadku kontroli, należy stwierdzić, że faktury papierowe mogą być archiwizowane w postaci zapisu elektronicznego, tj. obrazu faktury w formacie pliku pdf.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … , za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.