Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.427.2020.2.MM
z 25 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2020 r. (data wpływu 8 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanej należności po wystąpieniu ze spółki cywilnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 17 lipca 2020 r. (data wpływu 21 lipca 2020 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanej należności po wystąpieniu ze spółki cywilnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Obecnie Wnioskodawca jest emerytem. Natomiast do 2015 r. Wnioskodawca prowadził razem ze wspólnikiem spółkę cywilną (dwóch wspólników o jednakowych udziałach 50% na 50%). W 2015 r. Wnioskodawca wystąpił ze spółki, a spółka działa nadal. W związku z tym, iż usługi wykonane podczas nieobecności Wnioskodawcy w spółce nie zostały zapłacone przez klienta, podpisano porozumienie, na podstawie którego były wspólnik po uzyskaniu płatności od klienta wypłaci Wnioskodawcy 50% uzyskanych należności.

Taka zwłoka w płatnościach była spowodowana toczącym się postępowaniem administracyjnym oraz nie przekazaniem Wnioskodawcy przez byłego wspólnika środków bezpośrednio po uzyskaniu ich od klienta.

Byłemu wspólnikowi zostały wypłacone środki finansowe w kwocie 19 002,91 zł brutto.

Następnie były wspólnik dokonał rozliczenia, odejmując od kwoty brutto:

• VAT 3 553,39 zł,
• kwoty adwokackie 5 114,86 zł (4 634,86 + 480).
  
  

Pozostała kwota netto, tj. 10 334,66 zł.

Podatek dochodowy 18% od kwoty netto, tj. 1 860,24 zł.

Kwota netto po potrąceniu podatku 8 474,42 zł.

Kwota netto na jednego wspólnika 4 237,21 zł (+233,22 zł odsetki, ponieważ były wspólnik nie poinformował Wnioskodawcy o wypłaceniu mu środków).

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielono odpowiedzi na następujące pytania:

Wskazanie, jakiego zdarzenia gospodarczego dotyczyła należność, o której mowa we wniosku: sprzedaży towarów, świadczenia usług, innych – jakich?

Należność, o której mowa we wniosku, dotyczy świadczenia usług usunięcia i przechowywania pojazdów usuniętych z dróg publicznych w trybie art. 130a Prawo o ruchu drogowym na zlecenie Komendy Miejskiej Policji w (…).

Czy zdarzenie gospodarcze, o którym mowa wyżej, wygenerowało przychód należny w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym zostało opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdarzenie gospodarcze wygenerowało przychód w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zostało opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z otrzymanym rozliczeniem od byłego wspólnika, w którym wskazuje on, iż na otrzymaną kwotę wystawił fakturę, od której odprowadził podatek VAT oraz odprowadził podatek dochodowy.

W którym roku podatkowym miało miejsce to zdarzenie gospodarcze, w szczególności czy był to rok podatkowy, w którym Wnioskodawca był wspólnikiem spółki cywilnej?

Zdarzenie gospodarcze, tj. wykonanie usługi usunięcia i przechowywania pojazdów miało miejsce w latach 2009, 2010, 2011 i 2012. Czynności te wykonywane były w latach podatkowych, w których Wnioskodawca był wspólnikiem spółki cywilnej.

Z jakiego tytułu (z jakich przyczyn, w związku z jakimi zdarzeniami gospodarczymi) nastąpił zwrot opisanej należności na rzecz Wnioskodawcy?

W związku z brakiem zapłaty za wykonanie powyższych czynności w latach 2009-2012, w których uczestniczył Wnioskodawca i kiedy był on wspólnikiem w spółce, sporządzono i podpisano porozumienie, w którym były wspólnik zobowiązuje się do rozliczenia otrzymanych należności z Wnioskodawcą. Środki te, pomimo wcześniejszych zabiegań, przed odejściem Wnioskodawcy, nie były uregulowane, ponieważ nikt nie chciał ich uregulować (spór dotyczył Starostwa Powiatowego w (…) i Urzędu Skarbowego w (…)) oraz nie znano dokładnej kwoty tych należności.

Czy niezapłacona należność (wierzytelność) została w jakikolwiek sposób ujęta jako koszt podatkowy przez wspólników spółki cywilnej (np. jako wierzytelność nieściągalna, przez odpisy aktualizujące wartość należności, przez utworzone rezerwy); jeżeli takie ujęcie miało miejsce – to czy zaliczenie tej wierzytelności do kosztów podatkowych nastąpiło w roku podatkowym, gdy Wnioskodawca był wspólnikiem spółki cywilnej?

Niezapłacona należność (wierzytelność) nie została ujęta jako koszt podatkowy przez wspólników spółki cywilnej, ponieważ nie było wiadomo, kogo ta wierzytelność dotyczy i o jakiej wysokości jest ta wierzytelność. W postępowaniu administracyjnym ww. urzędy nawzajem uznawały się za niewłaściwe w sprawie, przekazywały sobie nawzajem korespondencję. Z kolei po ustaleniu właściwego urzędu nastąpił etap, w którym ustalano wysokość wierzytelności. Dopiero wtedy, kiedy znany był płatnik i wysokość należności, wystawiono fakturę za wykonane usługi.

Czy były wspólnik Wnioskodawcy miał zobowiązania wobec Wnioskodawcy (np. z tytułu wystąpienia Wnioskodawcy ze spółki cywilnej) i zwrot należności dla Wnioskodawcy stanowi wykonanie tych zobowiązań?

Były wspólnik miał zobowiązania wobec Wnioskodawcy z tytułu wystąpienia Wnioskodawcy ze spółki cywilnej. Było to podpisane porozumienie pomiędzy wspólnikami stanowiące umowę cywilnoprawną między stronami, podejmującymi daną czynność. Zatem zwrot należności dla Wnioskodawcy stanowi wykonanie tych zobowiązań.

Wskazanie przyczyn, dlaczego „płatność od klienta”, z której wypłacona została należność dla Wnioskodawcy, nie została uzyskana wcześniej, mając na uwadze fakt, że Wnioskodawca wystąpił ze spółki cywilnej w 2015 r.?

Płatność od klienta, z której wypłacona została należność dla Wnioskodawcy nie została uzyskana wcześniej, przed wystąpieniem Wnioskodawcy ze spółki cywilnej w 2015 r., ponieważ było to niemożliwe. Nikt nie chciał tej płatności uregulować ani nie znano wysokości tej płatności. Gdyby było to tylko możliwe przekazanie płatności i jej rozliczenie nastąpiłoby przez odejściem Wnioskodawcy ze spółki. Jednak wymagało to przeprowadzenia długiego postępowania, którego termin zakończenia nie był znany.

Wyjaśnienie, jak należy rozumieć stwierdzenie Wnioskodawcy, że „(…) usługi wykonane podczas mojej nieobecności w spółce nie zostały zapłacone przez klienta”?

W latach 2009-2012 Wnioskodawca ze wspólnikiem wykonali w spółce usługi holowania i parkowania pojazdów na zlecenie Komendy Miejskiej Policji w (…). Następnie chcieli wykonane usługi zafakturować. Wówczas okazało się, że nikt nie chce uregulować powstałych należności. Zostały przeprowadzone rozmowy, a w konsekwencji postępowanie administracyjne i rozstrzygnięcie sporu pomiędzy Starostą (…) a Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w (…). Najpierw Wnioskodawca ze wspólnikiem zwrócili się do Starostwa Powiatowego w (…) o zwrot wydatków za usunięcie i przechowywanie pojazdów, Starosta (…) sprawę przekazał do Naczelnika Urzędu Skarbowego w (…) jako właściwego w sprawie. Natomiast Naczelnik Urzędu Skarbowego zwrócił wniosek, uznając się za organ niewłaściwy. Dopiero Naczelny Sąd Administracyjny w grudniu 2012 r. rozstrzygnął spór kompetencyjny między Starostą (…) a Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w (…), wskazując Starostę (…) jako organ właściwy w sprawie.

Następnie powstał kolejny spór dotyczący wysokości należności za wykonane usługi i kolejne rozmowy i postępowania. W konsekwencji została zawarta ugoda w Starostwie Powiatowym w (…), w której określono wysokość należności w kwocie 43 062,62 zł. Kwotę te podzielono na dwie części. Pierwsza część została uregulowana w kwocie 24 059,71 zł w dniu 20.01.2017 r. Były wspólnik wystawił fakturę, z której odprowadził podatek VAT i podatek dochodowy, jak wykazał z przesłanego Wnioskodawcy rozliczenia oraz przekazał mu kwotę 4 137,94 zł.

Przekazaną kwotę Wnioskodawca ujął w zeznaniu rocznym za 2017 r. i odprowadził od tej kwoty podatek dochodowy. Druga część należnej kwoty w wysokości 19 002,91 zł została wypłacona byłemu wspólnikowi 25.06.2018 r. O wypłacie kwoty przez Starostwo Powiatowe w (…) Wnioskodawca dowiedział się dopiero w piśmie od Starostwa Powiatowego w (…) w dniu 25.03.2019 r. Po skierowaniu przez adwokata Wnioskodawcy wezwania do zapłaty byłemu wspólnikowi, przesłał on rozliczenie drugiej części należności przekazanej mu przez Starostwo Powiatowe w (…) oraz przekazał Wnioskodawcy kwotę wskazaną w rozliczeniu, tj. 4 237,21 zł + odsetki 233,22 zł, razem kwotę 4 470,43 zł. W przekazanym adwokatowi rozliczeniu drugiej części należności były wspólnik wskazał, iż odprowadził od otrzymanej kwoty podatek VAT i podatek dochodowy. Z kolei Wnioskodawca otrzymaną kwotę 4 470,43 zł ujął w rozliczeniu rocznym za 2019 r. i odprowadził podatek dochodowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca ma się rozliczyć z podatku dochodowego od otrzymanej kwoty po zamknięciu przez niego działalności gospodarczej, będąc w tej chwili emerytem, w przypadku kiedy według sporządzonego zestawienia podatek w całości rozliczył były wspólnik?
2. Czy Wnioskodawca, jako obecnie emeryt, otrzymując dochód, musi w rozliczeniu rocznym odprowadzić podatek dochodowy od otrzymanej kwoty?
3. Czy Wnioskodawca nie musi rozliczyć tej kwoty w rozliczeniu rocznym, skoro wspólnik według przekazanego rozliczenia odprowadził już podatek dochodowy od całości uzyskanej kwoty, więc również za 50% kwoty Wnioskodawcy, wypłacając mu kwotę pomniejszoną o podatek dochodowy 18%?
4. Czy mamy tu do czynienia z podwójnym opodatkowaniem tej samej kwoty: 1) były wspólnik odprowadził podatek dochodowy od całości kwoty, 2) a Wnioskodawca od swojej otrzymanej części 50% ma odprowadzić podatek dochodowy jeszcze raz?
5. Czy tak naprawdę były wspólnik nie rozliczył się z części Wnioskodawcy, a dokonane przez niego rozliczenie nie jest właściwe. Zatem Wnioskodawca musi odprowadzić podatek dochodowy z uzyskanego dochodu. Natomiast były wspólnik nie powinien Wnioskodawcy zmniejszyć wypłaconej kwoty o podatek dochodowy, którego tak naprawdę nie odprowadził?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy każdy ze wspólników spółki cywilnej powinien sam odprowadzić podatek dochodowy od kwoty uzyskanej, czyli każdy od 50% kwoty.

Były wspólnik, uzyskując dochód, czyli całość kwoty netto, tj. 10 334,66 zł odprowadził podatek dochodowy od całości kwoty.

Jednak, wypłacając Wnioskodawcy 50% kwoty netto, powinien zmniejszyć swój dochód o 50% i tym samym powinien zmniejszyć podatek dochodowy o 50%.

Zatem tak naprawdę były wspólnik rozliczył się ze swojej części dochodu i odprowadził podatek dochodowy od swojej części. Natomiast 50% dochodu Wnioskodawcy najpierw zaliczyć do swojego dochodu, a później wypłacając Wnioskodawcy kwotę, zmniejszył swój dochód. Zatem kwotę dochodu Wnioskodawcy wyzerował i wyzerował także podatek dochodowy od tej kwoty. W związku z powyższym Wnioskodawca musi odprowadzić podatek dochodowy od otrzymanej kwoty. Wtedy nie mamy do czynienia z podwójnym opodatkowaniem, a każdy ze wspólników rozliczy się osobno ze swojej części uzyskanego dochodu.

Były wspólnik tak naprawdę nie odprowadził podatku za Wnioskodawcę, mimo że tak twierdzi, że to zrobił. Zdaniem Wnioskodawcy inna osoba fizyczna bądź firma nie może zapłacić podatku za Wnioskodawcę. Zatem Wnioskodawca musi odprowadzić podatek dochodowy za siebie jako osoba fizyczna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca do 2015 r. prowadził ze wspólnikiem spółkę cywilną (każdy ze wspólników miał udział 50%). W 2015 r. Wnioskodawca wystąpił ze spółki cywilnej, która działa nadal. Spółka cywilna w latach 2009-2012 wykonała usługi usunięcia i przechowywania pojazdów. W związku z brakiem zapłaty od klienta za wykonanie tych czynności, w których uczestniczył Wnioskodawca i kiedy był on wspólnikiem w spółce cywilnej, sporządzono i podpisano porozumienie, w którym były wspólnik zobowiązuje się do rozliczenia otrzymanych należności z Wnioskodawcą. Środki te, pomimo wcześniejszych zabiegań – przed wystąpieniem Wnioskodawcy ze spółki cywilnej – nie zostały uregulowane. W latach 2017 i 2018 nastąpiła płatność od klienta za wykonanie usług usunięcia i przechowywania pojazdów, z której wypłacona została należność dla Wnioskodawcy. Zwrot należności dla Wnioskodawcy stanowi wykonanie zobowiązań byłego wspólnika wobec Wnioskodawcy z tytułu wystąpienia Wnioskodawcy ze spółki cywilnej.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145).

Zgodnie z art. 860 § 1 ww. Kodeksu: przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług (art. 861 § 1 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 871 § 1 tego Kodeksu: wspólnikowi występującemu ze spółki zwraca się w naturze rzeczy, które wniósł do spółki do używania, oraz wypłaca się w pieniądzu wartość jego wkładu oznaczoną w umowie spółki, a w braku takiego oznaczenia – wartość, którą wkład ten miał w chwili wniesienia. Nie ulega zwrotowi wartość wkładu polegającego na świadczeniu usług albo na używaniu przez spółkę rzeczy należących do wspólnika.

Ponadto wypłaca się występującemu wspólnikowi w pieniądzu taką część wartości wspólnego majątku pozostałego po odliczeniu wartości wkładów wszystkich wspólników, jaka odpowiada stosunkowi, w którym występujący wspólnik uczestniczył w zyskach spółki (art. 871 § 2 Kodeksu cywilnego).

W przypadku wystąpienia ze spółki cywilnej wspólnikowi przysługuje zatem prawo do zwrotu wartości wkładu oraz wartości majątku wypracowanego przez spółkę w części przypadającej na tego wspólnika.

Mając na uwadze powyższe, skutki podatkowe otrzymania przez Wnioskodawcę należności (w tym odsetek), o których mowa we wniosku, należy rozpatrywać w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących wystąpienia Wnioskodawcy ze spółki niebędącej osobą prawną (tu: spółki cywilnej).

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1426): ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Z kolei zgodnie z art. 5a pkt 28 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
   
   

Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w takiej spółce, tj. innej niż wskazana w art. 5a pkt 28 ww. ustawy, uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Za spółkę niebędącą osobą prawną należy zatem uznać m.in. spółkę cywilną.

W związku z powyższym w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej, podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest spółka tylko poszczególni wspólnicy. Zatem na nich, a nie na spółce ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodem z działalności gospodarczej są również środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki.

Jednocześnie art. 14 ust. 3 pkt 11 tej ustawy stanowi, że: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki, w części odpowiadającej uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Z przepisów tych wynika więc, że co do zasady środki pieniężne uzyskane z tytułu wystąpienia ze spółki niebędącej osobą prawną stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Jednocześnie do przychodów tych nie zalicza się środków pieniężnych w części odpowiadającej uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce oraz wydatki, które zgodnie z ustawą nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Zatem, zgodnie z regułą wynikającą z art. 14 ust. 3 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy − po pierwsze − ustalić łączną nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania. Następnie kwotę tę należy pomniejszyć o dokonane z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną wypłaty oraz o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Tak ustalona wartość podlega wyłączeniu z przychodów podlegających opodatkowaniu. Jeżeli kwota otrzymana przez wspólnika z tytułu jego wystąpienia ze spółki niebędącej osobą prawną jest równa lub niższa od określonej w ww. sposób wartości, to kwota ta nie jest zaliczana do przychodów z działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku, gdy kwota ta jest większa, do przychodów z działalności gospodarczej należy zaliczyć tylko nadwyżkę.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego, należy wskazać, że środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę w związku z wystąpieniem ze spółki cywilnej (chodzi tu o kwotę wypłaconą Wnioskodawcy w styczniu 2017 r. oraz kwotę wypłaconą mu w marcu 2019 r., bez kwoty odsetek), w części stanowiącej nadwyżkę ponad kwotę odpowiadającą uzyskanej przed wystąpieniem przez niego nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią art. 24 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: dochodem z tytułu wystąpienia wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną w przypadku otrzymania środków pieniężnych jest różnica między przychodem z tego tytułu, ustalonym zgodnie z art. 14, a wydatkami na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce.

Celem ustalenia, jaka kategoria wydatków mieści się w zawartym w ww. regulacji sformułowaniu „wydatki na nabycie lub objęcie prawa do udziałów”, należy się odwołać do jego wykładni językowej. Przez „wydatek” należy rozumieć „sumę, która ma być wydana albo sumę wydaną na coś” (zob. Słownik Współczesnego Języka Polskiego pod. red. Bogusława Dunaja, Warszawa 1996, s. 1200). Definicja pojęcia „wydatek” wskazuje, że oznacza on faktycznie wydaną sumę pieniędzy, wskazuje na konieczność uszczuplenia majątku w celu pozyskania określonego dobra (rzeczy, prawa). „Wydatek” może również dotyczyć sytuacji, gdy uszczuplenie majątku następuje w innej postaci niż środki finansowe, np. rzeczy.

W związku z powyższym za wydatki na nabycie lub objęcie prawa do udziału w spółce niebędącej osobą prawną należy uznać faktycznie poniesione przez podatnika wydatki (fizycznie wydatkowane środki) w związku z objęciem tego prawa. W przypadku, gdy prawo do udziału w spółce nabywane jest w zamian za środki pieniężne, wydatkiem na nabycie tego prawa jest kwota faktycznie zapłacona za ten udział.

Ustalony w powyższy sposób dochód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w sposób właściwy dla źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, stosownie do wybranej przez Wnioskodawcę formy opodatkowania dochodów uzyskanych z tego źródła przychodów.

Reasumując – kwota pieniężna otrzymana przez Wnioskodawcę z tytułu wystąpienia ze spółki cywilnej (z wyłączeniem odsetek) nie skutkuje powstaniem po jego stronie przychodu z działalności gospodarczej, o ile nie przewyższa wskazanej wartości algorytmu, o którym mowa w art. 14 ust. 3 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli kwota ta przewyższa wartość ww. algorytmu, to po pomniejszeniu jej o wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w spółce cywilnej − stanowi dla Wnioskodawcy dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu natomiast do otrzymanych przez Wnioskodawcę odsetek należy stwierdzić, co następuje.

Stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek.

A contrario należy przyjąć, że przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej są naliczone i otrzymane odsetki od należności. Należy przy tym podkreślić, że przychód z tego tytułu powstaje z chwilą, gdy odsetki te zostały faktycznie otrzymane. Zatem w momencie otrzymania odsetek za opóźnienie w zwrocie należności u Wnioskodawcy powstał przychód, który powinien być opodatkowany tak, jak przychody z prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując – kwota otrzymanych odsetek z tytułu opóźnienia w zwrocie należności jest dla Wnioskodawcy przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy zaznaczyć, że dokonana przez Organ ocena stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę dotyczy wyłącznie skutków podatkowych, jakie w niniejszej sprawie występują po jego stronie w związku z otrzymaniem środków pieniężnych związanych z wystąpieniem ze spółki cywilnej. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii obowiązków podatkowych wspólnika spółki cywilnej.

Jednocześnie Organ informuje, że załączniki dołączone do wniosku nie są przedmiotem oceny. Należy zwrócić uwagę na fakt, że interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska wnioskodawcy dokonaną na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Dlatego też załączone pisma nie mają zastosowania w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.