Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.385.2020.1.MT
z 24 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2020 r. (data wpływu 25 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku wykazywania przez Wnioskodawcę na paragonie kwoty napiwku dobrowolnie i uznaniowo przyznanego Dostawcy przez Klienta - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku wykazywania przez Wnioskodawcę na paragonie kwoty napiwku dobrowolnie i uznaniowo przyznanego Dostawcy przez Klienta.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym w Polsce, czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gastronomiczną polegającą na prowadzeniu restauracji i innych placówek gastronomicznych. Wnioskodawca poza usługami gastronomicznymi polegającymi na przygotowywaniu posiłków i ich sprzedaży na miejscu w lokalu z konsumpcją, świadczy również usługę dostawy gotowych porcji posiłków do miejsca wskazanego przez klienta, poza lokalem Wnioskodawcy.

W celu zapewnienia regularnej i szybkiej dostawy Wnioskodawca zatrudniać będzie dostawców na umowie zlecenia, którzy będą mieli za zadanie dowozić posiłki przygotowane przez restauracje Wnioskodawcy do miejsca wskazanego przez Klienta (dalej: Dostawcy).

Klient będzie mógł zamówić posiłek z dostawą przez aplikację mobilną lub stronę internetową Wnioskodawcy. Zamówienia będą realizowane i opłacane online przed dokonaniem dostawy. Usługi oferowane Klientom rozliczane będą w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu), który zawierać będzie ceny posiłków oraz ewentualną cenę dostawy (w określonych przypadkach może być ona darmowa). Kwoty wskazane w cenniku będą zawierać w sobie podatek VAT naliczony zgodnie z obowiązującymi w danym czasie przepisami.

Aplikacja oraz strona internetowa umożliwiać będą - na etapie składania zamówienia - przyznanie Dostawcy dobrowolnego napiwku przez Klienta w wysokości 0% (domyślnie zaznaczona opcja, a więc nie przyznanie żadnego napiwku), 10%, 20% lub innej od kwoty zamówienia. Klient chcąc przyznać napiwek będzie musiał świadomie zaznaczyć odpowiednią wysokość napiwku inną niż 0%.

W przypadku Klientów Wnioskodawcy kwoty te będą miały charakter dobrowolny, a ich przyznanie zależeć będzie tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Napiwek nie będzie wliczony w cenę i zostanie wliczony do kwoty płatności dopiero po jego przyznaniu przez Klienta.

Zwyczajowo jest to 10% od kwoty świadczenia, natomiast to Klient ostatecznie zadecyduje, czy zamierza przyznać dobrowolny napiwek i w jakiej wysokości. Klient może zatem przyznać dobrowolny napiwek w wysokości:

1. zwyczajowo przyjętej 10%;
2. wyższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;
3. niższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;
4. w ogóle nie przyznawać napiwku.
   
   

Wnioskodawca nie będzie wykazywać przyznanego napiwku na paragonie dla Klienta, ale dla celów ewidencyjnych będzie on wykazany w systemie sprzedażowym będącym wewnętrznym oprogramowaniem Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnej kwoty z przyznanego przez Klienta napiwku.

Stosowane przez Wnioskodawcę systemy sprzedażowe będą pozwalały określać i jednoznacznie przypisywać kwoty przydzielonych napiwków do poszczególnego zamówienia i co za tym idzie do konkretnego Dostawcy. Dlatego możliwe będzie generowanie okresowych raportów, na podstawie których Wnioskodawca rozliczać się będzie z Dostawcami z napiwków. Nie rzadziej niż raz na miesiąc Wnioskodawca przekazywać będzie Dostawcy kwotę będącą sumą wszystkich napiwków przyznanych przez Klientów do zamówień dostarczonych przez niego.

W związku ze zdarzeniem przyszłym powstała konieczność wystąpienia z niniejszym wnioskiem, celem potwierdzenia prawidłowości przyszłych działań Wnioskodawcy w obszarze rozliczania i dokumentowania ww. napiwków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dobrowolnie i uznaniowo przyznany przez Klienta napiwek, który w całości trafia do Dostawcy zamówienia za pośrednictwem Wnioskodawcy może nie być wykazywany przez Wnioskodawcę na paragonie?

Zdaniem Wnioskodawcy, dobrowolnie i uznaniowo przyznany przez Klienta napiwek, który w całości trafia do Dostawcy zamówienia za pośrednictwem Wnioskodawcy może nie być wykazywany przez Wnioskodawcę na paragonie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podstawa opodatkowania stanowi fundament konstrukcji każdego podatku. Z punktu widzenia wysokości zobowiązania podatkowego, ma ona - obok stawki podatkowej - decydujące znaczenie. Na gruncie ustawy o VAT ustalenie podstawy opodatkowania poprzedzać winno zawsze ustalenie, czy dana czynność stanowi na gruncie tego podatku czynność opodatkowaną oraz czy w stosunku do niej powstał obowiązek podatkowy. Podstawę opodatkowania można ustalać jedynie w tych przypadkach, gdy zaistniał przedmiot opodatkowania. Bowiem podstawa opodatkowania jest skonkretyzowanym - co do cech istotnych dla wymiaru podatku - i ujętym wartościowo, przedmiotem podatku.

Wnioskodawca w opisanym zdarzeniu przyszłym wskazał, że usługi oferowane Klientom rozliczane są w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu), który zawiera ceny posiłków oraz ewentualną cenę dostawy (w określonych przypadkach może być ona darmowa). Kwoty wskazane w cenniku zawierają w sobie podatek VAT naliczony zgodnie z obowiązującymi w danym czasie przepisami. W przypadku Klientów Wnioskodawcy kwoty napiwków mają charakter dobrowolny, a ich przyznanie i ich wysokość zależy tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Klient ostatecznie decyduje czy zamierza przyznać dobrowolny napiwek. Wnioskodawca nie pobiera na swoją rzecz żadnej kwoty przyznanego przez Klienta napiwku. Stosowane przez Wnioskodawcę systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych napiwków konkretnym Dostawcom, dlatego możliwe jest generowanie okresowych raportów, na podstawie których Wnioskodawca rozlicza się z pracownikami z napiwków.

Na wstępie należy wskazać, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Z analizy treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, iż pojęcie świadczenia usług jest bardzo szerokie, obejmuje bowiem różnego rodzaju świadczenia niebędące dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie).

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W przedmiotowej sprawie w zakresie napiwków taka zależność nie istnieje. Wnioskodawca nie zawiera bowiem z Klientem żadnej umowy na świadczenie usług, za wykonanie których klient byłby zobowiązany uiścić opłatę w postaci napiwku w bliżej nieokreślonej wysokości. Wszystkie należności jakie Wnioskodawca pobiera od klientów są wycenione w stosowanym cenniku usług i tylko takich płatności Wnioskodawca jako świadczący daną usługę żąda od klienta, np. dowóz może być bezpłatny lub za określoną kwotę, o której Klient wie przed złożeniem zamówienia. Tym samym nie może być mowy o opodatkowaniu jakiejkolwiek czynności, jeśli między stronami nie istnieje żadna umowa, a wielkość wynagrodzenia (napiwku) nie jest w żaden sposób uzależniona od cech świadczonej usługi i nie wpływa na wykonanie świadczonej usługi. Usługa dostarczenia gotowego posiłku zostanie zrealizowana bez względu na wysokość ewentualnego napiwku przyznanego przez Klienta.

Powyższe stanowisko znajduje swoje poparcie w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

• z dnia 20 września 2018 r. w sprawie o sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.538.2018.2.MK
  

oraz

• z dnia 12 czerwca 2019 r. w sprawie o sygn. 0115-KDIT1-1.4012.236.2019.4.MN.
  
  
  

Co więcej Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnie 17 października 2010 r. (sygn. I FSK 1917/09), jednoznacznie orzekł, że: „napiwki pozostają poza systemem opodatkowanie VAT, jeżeli są dawane dobrowolnie”.

Idąc dalej, art. 111 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, jeżeli dobrowolnie przyznany napiwek nie ma związku ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usługi na rzecz Klienta i tym samym nie jest objęty podatkiem od towarów i usług, to art. 111 ust. 1 ustawy o VAT nie ma w tej sytuacji zastosowania, i tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji naliczonych napiwków przy zastosowaniu kas rejestrujących. W konsekwencji powyższego napiwek nie musi być wykazany przez Wnioskodawcę na paragonie.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie stosowane przez Wnioskodawcę systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym Dostawcom, dlatego możliwe jest generowanie okresowych raportów, na podstawie których Wnioskodawca będzie rozliczać się z pracownikami z napiwków. W konsekwencji dobrowolnie przyznane przez Klientów napiwki, które są poza systemem opodatkowania VAT, nie będą musiały być wykazywane na paragonie dla Klienta, ale będą mogły być ewidencjonowane przez Wnioskodawcę w jego systemach sprzedażowych.

Wnioskodawca nie będzie pobierać żadnej kwoty z przyznanych napiwków. Będzie przekazywać w całości przyznany napiwek poszczególnemu Dostawcy, który dowoził to konkretne zamówienie. Ze względu na charakterystykę płatności on-line, Wnioskodawca ewidencjonować będzie przyznane napiwki i przypisywać je poszczególnym Dostawcom, a następnie nie rzadziej niż raz w miesiącu będzie im przekazywać sumę napiwków. Wnioskodawca nie będzie tworzyć ogólnej puli napiwków zgromadzonych w danym okresie rozliczeniowym. Przyznane do poszczególnego zamówienia napiwki będą przypisane w systemie sprzedażowym do konkretnego Dostawcy obsługującego to zamówienie.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy kwoty napiwków są świadczeniem Klienta całkowicie dobrowolnym, a stosowane przez niego systemy sprzedażowe pozwalają określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym Dostawcom oraz Wnioskodawca nie pobiera sobie żadnych kwot z napiwków, to kwoty te nie stanowią dla Wnioskodawcy obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji czego nie muszą być one wykazywane na paragonie dla klienta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, ul. …, …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.