Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4019.2.2020.1.PK
z 26 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 lipca 2020 r. (data wpływu 1 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w przedmiocie określenia podstawy opodatkowania w sytuacji rejestracji na kasie rejestrującej sprzedaży własnej i kontrahenta - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w przedmiocie określenia podstawy opodatkowania w sytuacji rejestracji na kasie rejestrującej sprzedaży własnej i kontrahenta.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (Wnioskodawca) jest osobą prawną, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych oraz innych towarów i usług na stacjach benzynowych.

Spółka zarządza siecią stacji benzynowych w Polsce. Spółka jest właścicielem infrastruktury stacji benzynowych, poprzez które prowadzi sprzedaż detaliczną paliw, napojów alkoholowych oraz pozostałych produktów oraz usług na rzecz klientów. W celu prowadzenia sprzedaży Spółka zaopatruje stację w szczególności w paliwo, zapewnia, aby napoje alkoholowe były dostępne na stacji do sprzedaży, a ponadto zapewnia system informatyczny do obsługi sprzedaży, prowadzi działalność marketingową, tworzy i obsługuje programy lojalnościowe, zapewnia wsparcie posprzedażowe dla klientów, obsługę reklamacji, itd. Spółka zawiera umowy z podmiotami trzecimi w celu usprawnienia zarządzania na poziomie lokalnym zajmujące się bieżącym, operacyjnym prowadzeniem stacji benzynowej. W szczególności taki podmiot (dalej: „Kontrahent”) ponosi materialną odpowiedzialność za infrastrukturę stacji, towary handlowe i gotówkę oraz zapewnia, aby asortyment sklepowy inny niż paliwo oraz napoje alkoholowe był dostępny do sprzedaży na stacjach paliw. Kontrahent jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zarówno Spółka jak i Kontrahent nie posiadają na stacji własnych pracowników. Fizyczna obsługa stacji (zapewnienie pracowników do wykonywania obsługi oraz czynności technicznych na stacji) realizowana jest przez podmiot trzeci (dalej: „Podwykonawca”).

Spółka dokonuje na stacjach paliw sprzedaży w szczególności na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a w konsekwencji ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. Towary tj. paliwo, napoje alkoholowe, gaz w butlach czy Ad Blue znajdujące się na stacji stanowią własność Spółki. Pozostałe towary handlowe znajdujące się na stacji (asortyment sklepowy) stanowią własność Kontrahenta.

Na podstawie art. 111 ust. 3b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”) Spółka planuje ewidencjonować na własnej kasie rejestrującej zarówno sprzedaż własną jak i sprzedaż Kontrahenta. W tym celu Spółka i Kontrahent zawrą pisemną umowę, w której Kontrahent zleci Spółce prowadzenie w jego imieniu i na jego rzecz sprzedaży towarów będących własnością Kontrahenta na stacji benzynowej należącej do Spółki. Sprzedawcą części towarów na stacjach paliw do klientów będzie Spółka, podczas gdy sprzedawcą pozostałego asortymentu sklepowego do klientów będzie Kontrahent. Sprzedaż dokonywana w imieniu Kontrahenta będzie podlegać obowiązkowi ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

Na kasach Spółki będzie ewidencjonowana cała wartość sprzedaży Spółki i Kontrahenta na rzecz klientów na danej stacji. Przy czym dla celów podatku VAT, każdy z podmiotów będzie wykazywał swoją sprzedaż z kas rejestrujących i odprowadzał z tego tytułu podatek VAT należny do urzędu skarbowego. Cała sprzedaż (zarówno Spółki jak również Kontrahenta) rejestrowana na kasie fiskalnej będącej własnością Spółki będzie uwzględniona w raportach fiskalnych (w tym dobowych) generowanych przez kasę fiskalną. System kasowy będący własnością Spółki będzie umożliwiał generowanie oddzielnego raportu dokumentującego sprzedaż towarów Kontrahenta i sprzedaż towarów Spółki dokonywaną na stacji do klientów.

Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie w formie prowizji z tytułu usługi wykonywanej na rzecz Kontrahenta.

Spółka zawrze umowę z Podwykonawcą, na podstawie której Podwykonawca zapewni pracowników do wydawania klientom towarów (należących do Spółki jak i Kontrahenta) i fiskalizowania sprzedaży na kasie rejestrującej należącej do Spółki.

Spółka posiada interpretacje podatkową z dnia 7 kwietnia 2020 r. sygn. 0114-KD1P1- 3.4012.64.2020.1.MT, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko Spółki, zgodnie z którym w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego zarówno w przypadku Spółki jak i Kontrahenta zostaną spełnione wymogi w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego Spółka, celem ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 6 ust. 3 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, powinien określić przychód ze sprzedaży detalicznej w takim zakresie, w jakim sprzedaż była dokonana w jego imieniu, nie uwzględniając wartości sprzedaży dokonanej w imieniu Kontrahenta?

Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego Spółka, celem ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 6 ust. 3 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej [ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (t.j. Dz. U. z 2019 r, poz. 1433)], powinien określić przychód ze sprzedaży detalicznej w takim zakresie, w jakim sprzedaż była dokonana w jego imieniu, nie uwzględniając wartości sprzedaży dokonanej w imieniu Kontrahenta.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, przedmiotem opodatkowania podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej.

W myśl art. 6 ust. 2 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, przychodem ze sprzedaży detalicznej są kwoty otrzymane przez podatnika z tytułu sprzedaży, o której mowa w ust. 1, w tym zaliczki, raty, przedpłaty i zadatki, także w przypadku, gdy kwoty te podatnik otrzymał przed wydaniem towaru.

Z kolei stosownie do art. 6 ust. 3 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, przychód ze sprzedaży detalicznej określa się na podstawie wielkości sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kas rejestrujących oraz sprzedaży niezaewidencjonowanej zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 i art. 145a ust. 17 ustawy o VAT.

Jak wskazano powyżej opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej podlega otrzymany przez podatnika przychód ze sprzedaży detalicznej zaewidencjonowany na kasie rejestrującej. Aby odpowiedzieć na pytanie zadane we wniosku, konieczne jest zatem w pierwszej kolejności przeanalizowanie statusu Kontrahenta i Spółki pod kątem definicji podatnika w ustawie o podatku od sprzedaży detalicznej. W szczególności analizie należy poddać czy za podatników należy uznać oba te podmioty czy tylko jeden z nich.

Zgodnie z art. 4 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, podatnikami podatku są sprzedawcy detaliczni.

Z definicji zawartej w art. 3 pkt 4 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, wynika, że za sprzedawcę detalicznego uznaje się osobę fizyczną, osobę prawną, spółkę cywilną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej dokonujące sprzedaży detalicznej.

Z kolei w art. 3 pkt 5 wskazano, że pod pojęciem sprzedaży detalicznej należy rozumieć dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2019 r. poz. 134 i 730),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, w celu ustalenia czy Kontrahent i Spółka są podatnikami podatku od sprzedaży detalicznej, należy rozstrzygnąć czy podmioty te dokonują sprzedaży detalicznej, a zatem czy w ramach prowadzonej działalności dokonują odpłatnego zbywania towarów.

Przepisy ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej nie zawierają definicji legalnej pojęcia „odpłatne zbywanie towarów”. Ponadto, pojęcie to nie jest sprecyzowane, ani dookreślone w żadnych innych aktach prawa podatkowego, jak i pokrewnych gałęziach prawa. W konsekwencji, w celu ustalenia zakresu opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej, należy7 w ocenie Wnioskodawcy w pierwszej kolejności określić znaczenie leksykalne powyższego sformułowania.

Dlatego też, odnosząc się do reguł wykładni przepisów prawa podatkowego, w pierwszej kolejności należy przeanalizować znaczenie słów „odpłatny”, „zbywać”.

I tak, pod pojęciem „odpłatny”, należy rozumieć „taki, za który się płaci; płatny” (https://sjp.pw n.pl/doroszewski/odplatny;5464181.html), „taki, za który trzeba zapłacić pewną sumę pieniędzy, zwrócić koszty; płatny” (B. Dunaj (red.), „Słownik Współczesnego Języka Polskiego”, Warszawa 1996). Z kolei „zbywać” oznacza „sprzedawać” (https://sjp.pwn.pl/slowniki/zbywa%C4%87.html), „pozbywać się czegoś, odstępować coś za pieniądze” (B. Dunaj (red.), „Słownik Współczesnego Języka Polskiego”. Warszawa 1996).

Natomiast pod pojęciem „towaru”, zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej rozumie się „rzeczy ruchome lub ich części”.

Biorąc pod uwagę powyższe, przez „odpłatne zbywanie towarów”, o którym mowa w art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, należy w ocenie Spółki rozumieć odstępowanie przedmiotów materialnych za zapłatą.

Należy przy tym mieć na uwadze, iż przepis art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej rozszerza pojęcie sprzedaży detalicznej o sytuacje, w których zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, pod pojęciem „odpłatnego zbywanie towaru” należy rozumieć wszelkie postaci przeniesienia własności towarów, to jest zarówno te dokonywane w swoim imieniu i na swoją rzecz, jak i na rzecz osób trzecich.

Ustawa o podatku od sprzedaży detalicznej nie wymaga jednak, aby sprzedaż była prowadzona fizycznie przez podmiot będący podatnikiem. Wydaje się zatem uprawniony pogląd, że podatnik może zlecić prowadzenie sprzedaży w swoim imieniu innemu podmiotowi, nie tracąc przy tym statusu podatnika.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu projektu ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej. Samo uzasadnienie nie stanowi co prawda źródła prawa, może być jednak wykorzystywane w toku wykładni przepisów. Zgodnie zatem z założeniami wskazanymi w uzasadnieniu do rządowego projektu przedmiotowej ustawy, pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć „wszelkie postaci przeniesienia własności towarów, dokonywane zarówno w swoim imieniu i na swoją rzecz, jak i na rzecz osób trzecich (w tym dokonywane na podstawie umowy komisu lub umowy agencyjnej), za wynagrodzeniem”. Z uzasadnienia tego wynika, że o statusie podatnika przesądza dokonywanie sprzedaży „w swoim imieniu”, niezależnie od tego czy prowadzona jest osobiście czy też nie, jak również czy dokonywana jest na swoją rzecz czy też na rzecz osób trzecich.

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego należy przypomnieć, że Spółka i Kontrahent zawrą pisemną umowę, w której Kontrahent zleci Spółce prowadzenie w jego imieniu i na jego rzecz sprzedaży towarów będących własnością Kontrahenta na stacji benzynowej należącej do Spółki. Na kasie rejestrującej będzie ewidencjonowana zarówno sprzedaż towarów należących do Spółki jak i do Kontrahenta. Ponadto Spółka zawrze umowę z Podwykonawcą, na podstawie której Podwykonawca zapewni pracowników do wydawania klientom towarów (należących do Spółki jak i Kontrahenta) i fiskalizowania sprzedaży na kasie rejestrującej należącej do Spółki.

Umowy będą zawierane w lokalu przedsiębiorstwa - stacje benzynowe będą miejscem, w którym działalność prowadzić będzie zarówno Spółka, Kontrahent jak i Podwykonawca.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki należy uznać, że w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego sprzedaż detaliczna prowadzona będzie zarówno w imieniu Spółki jak i Kontrahenta. Oba te podmioty będą zatem dokonywały odpłatnego zbywania towarów, a tym samym będą dokonywały sprzedaży detalicznej, o której mowa w art. 3 ust. 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, co w konsekwencji prowadzi do uznania, że zarówno Kontrahent jak i Spółka będą podatnikami podatku od sprzedaży detalicznej.

Bez wpływu na uznanie za podatników podatku od sprzedaży detalicznej Spółki jak i Kontrahenta, będzie to, że towary będą sprzedawane przy wykorzystaniu zasobów - w tym również ludzkich - podmiotu trzeciego, tj. Podwykonawcy.

W konsekwencji, w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego. Kontrahent jak i Spółka powinni zostać uznani za podatników podatku od sprzedaży detalicznej.

Na kasach Spółki będzie ewidencjonowana cała wartość sprzedaży Spółki i Kontrahenta na rzecz klientów na danej stacji (takie rozwiązanie dopuszczają przepisy ustawy o VAT). Cała sprzedaż (zarówno Spółka jak również Kontrahenta) rejestrowana na kasie fiskalnej będącej własnością Spółki będzie uwzględniona w raportach fiskalnych (w tym dobowych) generowanych przez kasę fiskalną. Jednak dla celów rozliczenia podatku VAT oraz podatku dochodowego od osób prawnych/fizycznych, każdy ze sprzedawców (Spółka i Kontrahent) będzie uwzględniał wyłącznie obrót dotyczący jego towarów (sprzedaży dokonanej wyłącznie w jego imieniu). System kasowy będący własnością Spółki będzie umożliwiał generowanie oddzielnego raportu dokumentującego sprzedaż towarów Kontrahenta i sprzedaż towarów Spółki dokonywaną na stacji do klientów. Każdy z podmiotów będzie wykazywał swoją sprzedaż z kas rejestrujących i odprowadzał z tego tytułu podatek VAT należny do urzędu skarbowego oraz będzie w tym zakresie rozpoznawał przychód dla celów podatku dochodowego.

Tym samym zarówno Spółka jak i Kontrahent będą w stanie określić, jaką część sprzedaży zaewidencjonowanej w danej kasie rejestrującej będzie stanowić przychód ze sprzedaży detalicznej Spółki, a jaką część przychód ze sprzedaży detalicznej Kontrahenta.

W konsekwencji, Spółka celem ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 6 ust. ust. 3 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, powinna określić przychód ze sprzedaży detalicznej w takim zakresie, w jakim sprzedaż była dokonana w jej imieniu, nie uwzględniając wartości sprzedaży dokonanej w imieniu Kontrahenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie określenia podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej, jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Informuje się, że 27 lipca 2020 r. został ogłoszony tekst jednolity ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej - Dz.U. z 2020 poz.1293.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Wnioskodawcy. Inne kwestie objęte stanowiskiem, w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych i podatku od towarów i usług, nie są przedmiotem interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.